Gdy następnie zajął z nimi miejsce u stołu, wziąwszy chleb, pobłogosławił go, połamał i dawał im. Oczy im się otworzyły i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu. I mówili nawzajem do siebie: "Czy serce w nas nie pałało, kiedy w drodze rozmawiał z nami i Pisma nam wyjaśniał?"

Jezus w oparciu o ich znajomość Pisma, wyjaśnił swoją własną misję. Wyjaśniał znaczenie Pism, rzucając nowe światło na znane fragmenty, wykazując związek między przepowiadaniem proroków, a swoim życiem. Dzięki wyjaśnieniom Jezusa dwaj Jego uczniowie nie tylko lepiej zrozumieli Stary Testament, ale także Jego samego.

Słowa Jezusa nie tylko dawały im światło i wiedzę, ale dotykały serc. "Czyż nasze serca nie rozpalały się w nas, gdy mówił do nas na drodze i wyjaśniał nam Pisma". Słowa Jezusa nie były abstrakcyjne, nie związane z ich życiem. Były słowami życia, które się zapadały w nich głęboko i zmieniały ich życie.

"Potem rzekł do nich: To są moje słowa, które mówiłem do was, będąc jeszcze z wami: Wszystko musi się spełnić, co napisane jest o mnie w Prawie Mojżeszowym, u Proroków i w Psalmach. Wtedy oświecił ich umysły, żeby zrozumieli Pisma" (Łk 24, 44-45).

W takich wypadkach słowa Jezusa przynosiły uczniom więcej niż tylko nowe zrozumienie. Były słowami życia, słowami, które wnikały w ich serca i zmieniały ich życie. Kiedy Jezus przemawiał, coś się działo. Kiedy powiedział do chorego "Bądź uzdrowiony", człowiek ten został uzdrowiony. Kiedy powiedział "Idź za mną", jego życie zmieniało się. Kiedy mówił apostołom o miłości Ojca i Jego trosce o nich, możemy sobie wyobrazić jak płonęły w nich serca.

Nasze serca także płonęłyby w nas, gdyby Jezus szedł obok nas, wyjaśniając nam znaczenie Pisma. Możemy czytać Jego słowa w Nowym Testamencie, lecz czasami wydają się nam one martwe - być może zbyt znane i używane, może zbyt niejasne. Czasami także słuchamy, ale nic nie czujemy, czytamy, ale nie rozumiemy. Chcielibyśmy móc czytać słowa Starego Testamentu, tak by Jezus przez nie jaśniał, by dane nam było tak je rozumieć, jak rozumieli Jego dwaj uczniowie w drodze do Emaus.

By usłyszeć głos Pana tak jak uczniowie, musimy podejść do Pisma Świętego we właściwy sposób, tak sercem jak i umysłem. By usłyszeć słowo Boga w Piśmie, musimy czytać Pismo Święte jako prawdziwe słowo Boga z szacunkiem i czcią Mu należną. Musimy podejść do Pisma Świętego z otwartym sercem i pragnieniem posłuszeństwa wobec tego słowa, które usłyszymy i z wiarą, że usłyszymy słowo Boże przeznaczone tylko dla nas.

Czytając Pismo w ten sposób, nasze studia muszą być perspektywiczne. Trzeba nam studiować księgi biblijne tak jak wszystkie inne księgi - w celu ich lepszego zrozumienia. Wiele naszych studiów będzie o Biblii, ale na tym nie może się skończyć, powinny nas one przygotowywać do czytania Biblii ze zrozumieniem jako słowa Bożego.

Kiedy prowadzimy samochód, zwykle nie jesteśmy świadomi szyby. Patrzymy przez nią, żeby widzieć dokąd jedziemy; nie patrzymy na szybę, czyniąc z niej centrum uwagi, ale poprzez nią. Brudna szyba utrudnia nam widzenie. Będziemy musieli patrzeć na szybę zamiast przez nią. Wówczas trzeba zatrzymać samochód i oczyścić szybę.

Nasze studiowanie Biblii jest jak wycieranie szyby. Trzeba spojrzeć na Biblię, by móc ją studiować i coraz lepiej ją rozumieć. Musimy się dowiedzieć jak Biblia została napisana, poznać jaki rodzaj literacki reprezentuje każda księga; porównać przekład, by dostrzec jak interpretowano trudne wersety. Nie jest to jednak czytanie Biblii jako słowa Bożego, tak jak patrzenie na szybę samochodu nie jest tym samym co patrzenie przez nią. Studia mogą nam nawet przeszkadzać w słuchaniu słowa Bożego, tak jak patrzenie na plamy na szybie przeszkadza w prowadzeniu samochodu. Musimy wyjść poza nasze studia nad Biblią, jeżeli czytanie Pisma ma być środkiem umożliwiającym nam słuchanie słowa Bożego. Biblia musi stać się dla nas oknem otwartym na Boga.

List Jakuba używa podobnej analogii w nauczaniu właściwego słuchania słowa Bożego. "Odrzućcie przeto wszystko, co nieczyste, oraz cały bezmiar zła, przyjmijcie w duchu łagodności zaszczepione w was słowo, które ma moc zbawić dusze wasze. Wprowadzajcie zaś słowo w czyn, a nie bądźcie tylko słuchaczami oszukującymi samych siebie. Jeżeli bowiem ktoś przysłuchuje się tylko słowu, a nie wypełnia go, podobny jest do człowieka oglądającego w lustrze swe naturalne odbicie. Bo przyjrzał się sobie, odszedł i zaraz zapomniał, jakim był" (Jk 1, 21-24).

Podstawowym stanowiskiem jakie musimy zająć wobec Pisma Świętego jest otwarte serce, chęć słuchania słowa Bożego i gotowość do posłuszeństwa wobec Niego. Jeżeli chcemy, by Bóg mówił do nas, ale tak szczerze nie jesteśmy zainteresowani, by Go słuchać, będzie to objaw braku grzeczności, tak jakbyśmy zadali komuś pytanie i odeszli w połowie jego odpowiedzi. Chcieć by Bóg mówił do nas, a nie brać Jego słów poważnie, to traktować Jego głos jak jeszcze jedną opinię, a nie jako głos Boga.

Nauczanie Jezusa jest jasne: "Kto zna przykazania moje i zachowuje je, ten mnie miłuje" (J 14, 21). "Nie każdy, który mi mówi: Panie, Panie, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie...".

"Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który swój dom zbudował na skale" (Mt 7, 21. 24).

Postawa posłuszeństwa jest konieczna jeżeli mamy czytać Pismo jako słowo Boże. Jezus mówi nam, by nie ograniczać naszego zawierzenia wobec Boga, dopóki nie zrozumiemy, czego od nas oczekuje. Nie jesteśmy sędziami słowa Bożego; to Ono nas sądzi. Ograniczać je do tego, co chcemy od Boga usłyszeć - to odmówić słuchania Go.

Różnić się w poglądach z Bogiem - to grzech; nie słuchać Go (nie wypełniać Jego przykazań) - to nieposłuszeństwo. Mamy być posłuszni, nie wobec praw i kodeksów, ale wobec Boga, który nas stworzył. Posłuszeństwo nie może być tylko zewnętrzne, chodzi o całkowite zawierzenie Bogu.

Jeżeli czytamy Pismo jako słowo Boże, czytamy je jak list od naszego Ojca do każdego z nas. Pomimo, że Pismo Święte jest dla wszystkich, głos Boży nie jest zaadresowany do wszystkich jednakowo. Bóg przemawia do każdego indywidualnie, jak ojciec piszący do syna. Jeżeli podejdziemy do Pisma Świętego właściwie, wtedy odczytamy myśl Bożą przesłaną do każdego z nas imiennie.

Porównanie Pisma Świętego do osobistego listu daje nam klucz do jego najgłębszego znaczenia. Bliski przyjaciel lub krewny w liście informuje nas najczęściej o tym co dzieje się w jego życiu, np. narodzinach dziecka, przeprowadzce do nowego domu lub innych codziennych wydarzeniach. Nasi przyjaciele i krewni nie chcą tylko przekazywać informacji o sobie, jak gdybyśmy potrzebowali więcej faktów do wypełnienia ich biografü. Powodem dla którego nasi przyjaciele piszą o sobie, jest chęć objawienia się nam, bo oni nas kochają, a my ich. Wysyłają listy nie po to, by przekazać fakty, lecz wyrazić samych siebie. Zarówno wysyłanie jak i otrzymywanie listów jest dowodem więzów miłości między nimi i nami, a także środkiem utrzymania i wzrastania tej miłości.

Tak samo z Pismem Świętym. Bóg nie chce objawiać faktów, lecz objawiać samego siebie. Nie pisze do nas dlatego byśmy mogli opracować jego biografię, lecz dlatego, że nas kocha i zaprasza nas, byśmy i Jego kochali. Pismo Święte jest wyrazem samego Boga i Jego miłości dla nas. Jest to jeden z Jego środków, przez które osobiście zaprasza nas, byśmy z Nim weszli w związek miłości.

Musimy do Pisma Świętego podchodzić z nastawieniem modlitewnym. Wspominaliśmy już jak ważne jest, by zaczynać codzienne czytanie modlitwą, aby Bóg mówił do nas słowami Pisma; możemy to tylko jeszcze raz podkreślić. Trzeba nam wiernie modlić się, żeby Pan mówił do nas podczas czytania Pisma. Trzeba nam wierzyć, że On słucha naszej modlitwy i odpowie na nią.

Modlitwa stawia nas świadomie w obecności Boga, żebyśmy Go słuchali, gdy mówi do nas słowami Pisma. Trzeba nam być sam na sam z Nim i z Jego słowem, wolni od wszelkich utrapień i w miarę możliwości koncentrować się tylko na Nim i tym, co do nas powie. Jeżeli zamierzamy słuchać Jego głosu, trzeba nam odrzucić wszystkie inne głosy, a w szczególności nasze myślowe wędrówki. Nie trzeba dużego wysiłku, żeby zostać sam na sam ze słowem Bożym, trzeba raczej odpoczywać z Nim i skupić się na tym, co do nas mówi. To jest także celem naszej początkowej modlitwy, pomóc w pozostaniu sam na sam z Bogiem. Pan zaprasza nas "Bądź spokojny i poznaj, że ja jestem Bogiem" (Ps 46, 10).

Gdy zaczynamy nasze czytanie Pisma Świętego powinniśmy przyjąć, że "to co czytam jest napisane do mnie. To co czytam jest napisane o mnie". Jeżeli czytamy słowa Jezusa, powinniśmy je czytać jako osobiście zaadresowane do nas. Jeżeli czytamy list Pawła, powinniśmy czytać go jakby napisany był do nas i został dziś rano dostarczony przez listonosza.

Czytanie i stosowanie Pisma Świętego tak osobiście może się wydawać nieusprawiedliwioną wolnością. Ale Paweł używa Pisma Świętego w ten sposób w swoich listach. Korzysta On z wydarzeń Starego Testamentu i stosuje je do życia tych; do których pisze.

Jeżeli będziemy czytać Pismo Święte w ten sposób, zrozumiemy zarówno to, co znaczy tekst, kiedy autor go pisał, jak i to, co znaczy on osobiście dla nas. Kiedy słuchamy słowa Bożego zaadresowanego do Izraela przez proroka Jeremiasza mówiącego: "Umiłowałem cię wieczną miłością, przeto tak długo darzyłem cię łaską" (Jer 31, 3), zrozumiemy, że słowa te są Bożym zapewnieniem o miłości dla starożytnego Izraela - to ich znaczenie pierwotne.

Ale słowa te będą miały także znaczenie dla nas dziś: możemy słuchać Boga mówiącego do nas, zapewniającego nas o swojej stałej i nieskończonej miłości dla nas. Możemy czytać je w ten sposób, ponieważ tamto znaczenie jest zgodne ze znaczeniem całego Pisma Świętego i naszym doświadczeniem miłości Boga do nas, jako członków mistycznego ciała Chrystusa. Możemy czytać słowa Jeremiasza jako słowa Boże skierowane osobiście do nas, dające nam jeszcze jedno zapewnienie Jego miłości dla nas.

Listy Pawła możemy czytać w podobny sposób. Pisze on do Efezjan, "aby dal wam według bogactwa swej chwały przez Ducha swego skutkiem otrzymanej siły doznać wzmocnienia wewnętrznego człowieka, iżby Chrystus zamieszkał przez wiarę w waszych sercach; w miłości wkorzenieni i ugruntowani, abyście wraz ze wszystkimi świętymi zdołali ogarnąć duchem, czym jest Szerokość, Długość, Wysokość i Głębokość, i poznać miłość Chrystusa, przewyższającą wszelką wiedzę, abyście napełnieni doszli do całej Pełni Bożej" (Ef 3, 16--19). Ten tekst odnosi się do ludzi mieszkających w Efezie prawie dwa tysiące lat temu. Ale każdy z nas może czytać słowa Pawła dziś, jako słowa Boga skierowane do nas imiennie. Możemy czytać je jako objawiające to, co Bóg ma dziś do objawienia każdemu z nas.

W ten sposób większa część Biblii może być łatwo stosowana bezpośrednio w naszym życiu. A co możemy przyjąć z niektórych fragmentów i zdarzeń; które mówią nam tak niewiele i wydają się trudne do zastosowania?

Niektóre części Pisma Świętego powinniśmy czytać jako mówione nie tyle do nas ile o nas. Np. druga księga Samuela mówi, jak to król Dawid zobaczył Betszebę żonę Uriasza i zapragnął jej. Dawid rozwiązał sytuację w ten sposób, że Uriasz został umieszczony w pierwszej linii na froncie, gdzie zginął. Król wtedy wziął sobie Betszebę za żonę. To nie podobało się Bogu, który posłał do Dawida proroka Natana. Natan powiedział mu: "W pewnym mieście było dwóch ludzi, jeden był bogaczem, a drugi biedakiem. Bogacz miał owce i bydła wiele, biedak nie miał nic, prócz jednej małej owieczki, którą nabył. On ją karmił i wyrosła przy nim wraz z jego dziećmi, jadła jego chleb i piła z jego kubka, spała u jego boku i była mu za córkę. Raz przyszedł gość do bogacza, lecz jemu żal było brać coś z owiec i własnego bydła, czym mógłby posłużyć gościowi, który doń zawitał. Więc zabrał owieczkę owemu biednemu mężowi i tę przygotował człowiekowi co przybył do niego". (2 Sam 12,1-4).

Dawid oburzył się bardzo na tego człowieka i powiedział do Natana: "Na życie Jahwe, człowiek co tego dokonał, jest winien śmierci. Nagrodzi on za owieczkę w czwórnasób, gdyż dopuścił się czynu bez miłosierdzia". Natan oświadczył Dawidowi: "Tyś tym człowiekiem"... (2 Sam 12, 5-7).

Na przykład, jeśli Jezus powiedział, że miał być skazany na śmierć jak przestępca i że ów czas już nadchodzi "kto ma trzos niech go weźmie, tak samo torbę, a kto nie ma niech sprzeda swój płaszcz i kupi miecz" (Łk 22, 36) uczniowie zrozumieli Jego nakaz zbyt dosłownie. Ich odpowiedź "Panie, tu są dwa miecze" spotkała się z naganą Jezusa: znów źle pojęli moje słowa. Nie będzie wiele pożytku z odpowiedzi na słowo Jezusa, jeśli źle je zrozumiemy. Dlatego nasze studia nad Pismem Świętym i jego znaczeniem są niezbędne. Równie ważne jest to, byśmy pamiętali, że znaczenie Pisma Świętego musi mieć zastosowanie: dla nas. Możemy rozumieć przypowieść o dobrym Samarytaninie, ale nie odczytamy jej jako słowa Bożego, jeśli nie zrozumiemy, jak stosuje się ona do naszego życia.

"Któryż z tych trzech okazał się według twego zdania, bliźnim tego, który wpadł w ręce zbójców?" Łatwo. możemy odpowiedzieć na to pytanie, ale .dopiero następny werset nam ją ukonkretnia "Idź i ty czyń podobnie" (Łk 10, 36n).

Bóg przemówi do tych, którzy w modlitewnym skupieniu czytają Pismo Święte jako Jego słowo. Nie będzie mówił słyszalnym, głosem, nie sformułuje nawet słów. Nie użyje innych słów niż te, które czytamy - ale słowa te nabiorą sensu i ożyją jak gdyby sam Bóg przemawiał do nas bezpośrednio. Mocno wyczujemy, że słowa Pisma Świętego są rzeczywiście skierowane do nas i mówią o nas, że mają znaczenie i zastosowanie dla nas w konkretnych sytuacjach. Biblia nie będzie jedynie słowem Bożym, ale słowem Bożym dla nas. Nasze serca rozpalą się podczas czytania nie płomiennym uczuciem, lecz delikatnym tchnieniem Ducha Świętego, spokojną Jego obecnością w nas, obietnicą, że Ojciec naprawdę nas kocha i woła po imieniu.

Bóg nie przemówi do nas na zawołanie. Nie możemy oczekiwać, że coś się stanie. Naszym udziałem może być tylko studiowanie, modlitwa, czytanie z otwartym i uważnym sercem oraz słuchanie tego co się czyta. To Bóg będzie mówił, pomoże zrozumieć naszym umysłom i poruszy nasze serce. My nie możemy kierować Jego łaską. Błędem jest wymuszanie doświadczenia faktu, że Pan mówi do nas. Nie żądajmy, by mówił do nas bardziej przekonująco niż mówi. A przede wszystkim nie kontrolujmy, co On ma nam do powiedzenia.

Przychodzą różne okresy naszego duchowego życia. Czasami słowa Pisma Świętego będą "wyskakiwać" ze stron. Czasami będą leżeć tam milczące i martwe. Tygodniami może będziemy czytać je ze zrozumieniem; później czytanie może być niewdzięczne i jedynie silne postanowienie kontynuowania go spowoduje, że nie zrezygnujemy z dalszej pracy. Czasami głos Boga będzie głosem pocieszenia, współczucia i troski. Czasami będzie to ostrzejszy głos zwracający uwagę na cenę apostolstwa. na dziedziny naszego życia, które muszą ulec zmianie, na nasze winy. Głos Pana, w zależności od naszych potrzeb, jest łagodny i ostry zarazem.

Pan nie ograniczy swego przemawiania do nas do okresów, w których czytamy Pismo Święte. W moim własnym życiu, odkryłem, że Bóg mówi najczęściej do mnie słowami Pisma Świętego, gdy słucham tekstów czytanych podczas liturgii. Może tak być powinno, może nasze słuchanie słowa Bożego powinno być dosłownym słuchaniem i to słuchaniem w kontekście Kościoła zebranego w celu słuchania głoszonego słowa Bożego. Wiem na pewno, że czytanie i studia biblijne jakie prowadzę poza liturgią, przygotowały mnie do słuchania słowa Bożego podczas liturgii. Dopiero potem, gdy byłem wierny codziennemu czytaniu i rozmyślaniu nad Pismem, słowo Boże głoszone do mnie podczas liturgii, ożywało.

Nie wszystkie księgi Biblii będą przemawiać do nas w tym samym stopniu, będą jednakowo pouczać nas. Nie powinniśmy obawiać się przyznać, że w Piśmie Świętym wiele nie rozumiemy i że nie wszystko daje się zastosować do naszych sytuacji. Nie jest ujmą, że znajdujemy Księgę Kapłańską mniej wzbogacającą nasze przeżycia niż Ewangelia Jana. Należy oczekiwać więcej wskazań z listów św. Pawła niż z proroctwa Daniela. Nie wszystkie książki w bibliotece są jednakowo pomocne w danej chwili - lub w ogóle kiedykolwiek.

W punktach zwrotnych i krytycznych momentach naszego życia, możemy oczekiwać, że Pan Bóg będzie do nas przemawiał głośniej i wyraźniej niż zwykle. Kiedy trzeba nam przewodnictwa i pewności, powinniśmy najbardziej oczekiwać głosu Pana, kiedy zwrócimy się do Niego w modlitwie.

Chce być obecny i chce do nas mówić podczas naszego zwykłego czytania Pisma Świętego. Jego głos może nam się zdawać łagodny, lub bardziej surowy. Ale nigdy nie milknie zupełnie, jeżeli tylko potrafimy go słuchać i rozumieć, co mówi. Czasem będzie nam się wydawało, że nic nie mówi, a jednak On będzie mówił, tylko my Go nie słyszymy i nie rozumiemy.

Najczęstszym słowem będzie orędzie miłości, zapewnienie, że jesteśmy kochani przez Ojca jako Jego dzieci. Każdy fragment Nowego Testamentu, może być odskocznią dla słowa. Możemy się utożsamić z Piotrem protestującym: "Odejdź ode mnie Panie, bo jestem człowiekiem grzesznym". Możemy sobie uświadomić, że odpowiedź Jezusa dana Piotrowi jest taka sama, jaką nam daje w poczuciu naszej niegodności. Duch Święty oświeca nas w zrozumieniu, że Jezus troszczy się o każdy aspekt naszego życia, tak jak troszczył się o wino na przyjęciu weselnym i jak płakał nad śmiercią swego przyjaciela Łazarza. Pełne zrozumienie daje nam werset z Ewangelii św. Jana (3, 16) "Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, ażeby każdy, kto w niego wierzy. nie zginął, ale miał życie wieczne". Co innego jest rozumieć abstrakcyjnie prawdę tego stwierdzenia, co innego zaś osobiście przyjąć Jezusa Chrystusa jako zbawcę i uświadomić sobie, że jest się przez Niego powołanym do życia wiecznego.

Przekaz Pisma Świętego jest też zaproszeniem. Tak jak Jezus powołał swoich pierwszych uczniów: "Idź za mną", powołuje dziś nas. Boże przykazanie miłości nie jest czymś, co może być po prostu tylko zapamiętane bez zastosowania w naszym życiu. To jest osobiste zaproszenie z oczekiwaniem na odpowiedź. Najprościej jest to zaproszenie: " Idź za mną".

Powołanie by iść za Jezusem jest wołaniem, by go naśladować. Tu zaproszenie bardziej się precyzuje i słowo, które słyszymy, przyjmie często bardzo określony sens. Jezus zaprasza nas, byśmy powierzyli Mu całe nasze życie. Kiedy już całym sercem odpowiemy na to wezwanie, przechodzące nasze dni będą mniejszym .lub większym naśladownictwem Chrystusa. Dalej trzeba nam będzie specjalnych słów przewodnictwa od Jezusa.

Natchnienie Ducha Świętego jest najistotniejsze w czytaniu Pisma Świętego jako słowa Bożego. Wraz z naszymi wysiłkami, by zrozumieć Pismo i naszym postanowieniem czytania go z otwartym sercem, Duch Święty musi być obecny, kiedy czytamy, jeżeli rzeczywiście mamy słuchać Boga mówiącego do nas słowami Pisma Świętego i słuchać go pragnącym sercem.

Duch Święty jest nam dany przez chrzest w Jezusie Chrystusie. Ojciec przyjmuje nas jako swoich synów i pozwala brać udział w swoim życiu. Jako dzieci Boże jesteś my wyposażeni, by słuchać Jego głosu. Jezus obiecał, że Jego nowina będzie żyła w nas dzięki działaniu Ducha Świętego: "To wam powiedziałem, przebywając wśród was. A pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, ten was wszystkiego nauczy a przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem". (J 14, 25-26). Duch Święty wypełnił obietnicę Boga daną przez proroka Jeremiasza: "Lecz takie będzie przymierze, które nawiążę z domem Izraela z upływem dni owych. Złożę me prawo na ich piersi, zapiszę je na ich sercu. I Bogiem im będę, a oni będą mym ludem". (Jer 31, 33).

Ten sam Duch Święty, który natchnął proroków Starego Testamentu, by głosili słowo Boże, dany również jest nam, by słowo Boże zakorzeniło się w naszych sercach. Jezus obiecał, że "Gdy jednak przyjdzie Pocieszyciel, którego ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, Ten będzie świadczył o mnie" (J 15, 26). Nie przez przypadek Jezus nazywa Ducha Świętego Duchem Prawdy. Prawdą o której świadczy Duch Święty jest to, że przez Jezusa Chrystusa zostaliśmy odkupieni i uczynieni dziećmi Bożymi: "Nie otrzymaliście przecież ducha niewoli, by się znowu pogrążyć w bojaźni, ale otrzymaliście ducha przybrania za synów, w którym możemy wołać: Abba, Ojcze! Sam Duch wspiera swym świadectwem naszego ducha, że jesteśmy dziećmi Bożymi" (Rz 8, 15-16).

Właśnie przez działalność Ducha Świętego słowa Pisma ożywają, kiedy je czytamy. Przez Jego działanie w nas, słowa które czytamy nie są tylko zwykłymi słowami, lecz słowami życia. Przez moc i Jego obecność w nas, możemy czytać Pismo Święte jako słowo Boże i doświadczać tego, że słowa te zmieniają nasze życie.

Łaskę tę otrzymywałem stopniowo. Inni doświadczali nagłego i bardziej dramatycznego działania Ducha Świętego w sobie, ciągnęła ich do stron Pisma Świętego jakaś przejmująca siła, Pismo Święte ożywało dla nich jak nigdy przedtem. Gwałtowność z jaką dar ten otrzymujemy świadczy o potędze Ducha Świętego. To On ożywia słowa, rozpala serca chęcią czytania i posłuszeństwa, oświeca nasze umysły tak; że rozumiemy co czytamy.

"Potem rzekł do wszystkich: jeśli kto chce być moim uczniem, niech się zaprze samego siebie, niech z każdym dniem bierze swój krzyż na siebie, i niech idzie za mną". "Bo kto chce zachować swe życie, straci je, a kto straci swe życie z powodu mnie, ten je zachowa. Bo cóż za korzyść będzie miał człowiek, jeśli cały świat zyska, a siebie zgubi, lub szkodę poniesie?" (Łk 9, 23-25).

Te słowa możemy odczytać w różny sposób. Można przeczytać je w bardzo ogólnym, bezosobowym sensie jako prawo przyczyn i skutków; jeżeli ktoś zrobi to, to to się stanie. Możemy zrozumieć, co znaczą te słowa i przytaknąć zgodnie głową jak zrobilibyśmy, gdyby ktoś powie dział: "Jeśli ktoś rzuci na betonową podłogę gumową piłeczkę, to ona będzie skakać". Jednak ten rodzaj czytania nie da słowom Jezusa większego znaczenia dla naszego życia niż słowa o właściwościach gumowej piłeczki.

Te słowa mogą być także zrozumiane jako nakaz: "Wyrzekniesz się samego siebie i weźmiesz krzyż". Możemy nawet w pewnym sensie zrozumieć to jak każdy inny nakaz czy prawo: "Zapłacisz podatek do 15 kwietnia każdego roku". To już przybliży słowa Jezusa o jeden krok, ale dalej nie usłyszymy tych słów jako słów do nas: Czytanie Pisma jako księgi nakazów i zakazów nie jest jeszcze czytaniem Pisma jako Słowa Bożego.

Możemy wreszcie czytać te słowa jako słowa Boże do nas i dla nas. Możemy czytać je jakby skierowane były do nas po imieniu.

W większości wypadków kiedy musimy dokonać wyboru, wybierając jedno zamiast drugiego, nie będzie to sprawą winy, ale zwykle jest jasne, który wybór będzie pójściem za Jezusem i Jego naśladowaniem. W takich sytuacjach nasze czytanie Pisma pozwoli Bogu przemówić do nas w precyzyjny sposób. Słowa Boże do nas nie będą jedynie abstrakcyjnymi prawdami czy ogólnymi przykazaniami. Mogą to być słowa pocieszenia, obietnicy; perspektywy: Słowa Jezusa są słowami życia; wezwanie Jezusa jest powołaniem do życia wiecznego.

Jezus zwraca się do nas tymi samymi słowami, których używał, gdy był na ziemi: "Kto z Boga jest, słów Bożych słucha. Wy dlatego nie wierzycie, że z Boga nie jesteście" (J 8, 47). Zaprasza nas, byśmy słuchali Jego słów i pozwolili im ożyć w naszym życiu.

Ponieważ Jezus Chrystus odkupił nas, możemy zwrócić się do Ojca i prosić, by Duch Święty działał w nas, skłaniając do czytania słów Pisma Świętego z czcią i miłością, dając nam mądrość i umiejętność zrozumienia ich, prowadząc nas w stosowaniu ich w naszym życiu, wzmacniając nas, byśmy odpowiadali na nie w wierze i posłuszeństwie. Możemy modlić się z ufnością, że słowo Boże przemówi do nas słowami Biblii. Możemy ufać, że w odpowiedzi na naszą modlitwę, przemówi nie tylko do naszych umysłów ale i serc.