TERESA BIELSKA
|
| Tekst pochodzi z miesięcznika Posłaniec Serca Jezusowego, lipiec 2005 |
Ubolewam nad ludźmi uzależnionymi od telewizji. Tak, istnieje również i takie uzależnienie. Wielu moich znajomych ogląda kilka seriali telewizyjnych. Znam panią, która tak żyje problemami bohaterów seriali, że nie jest w stanie angażować się w sprawy swoich dzieci, nie mówiąc o innych ludziach. Wprawdzie niektóre seriale odzwierciedlają fragmenty życia współczesnego, ale osoba w wieku dojrzałym zna życie, więc seriale nic jej nie dają. Dla niektórych programy telewizyjne dostarczają rozrywki, przyjemności, ale można to uzyskać, czyniąc dobro. Matka Teresa z Kalkuty powiedziała: Ilekroć uśmiechniesz się do drugiego człowieka lub podasz mu pomocną dłoń, zawsze jest wtedy Boże Narodzenie. Obecnie wielu ludzi przeżywa ogromne problemy. Niektórzy twierdzą, że żyją w apokaliptycznych czasach, więc szczególne znaczenie mają słowa: Jeden drugiego brzemiona noście (Ga 6,2). Strzeżcie się wszelkiej chciwości (Łk 12,15). Wszystko, co uczyniliście jednemu z braci, Mnieście uczynili (Mt 25,40).
Cieszę się, że mam znajomą, która bardzo stara się żyć według Dekalogu. Przed odejściem na emeryturę ogłosiła konkurs z nagrodami wśród znajomych na pomysły, co ma robić jako emerytka. Nazwała się stypendystką ZUS-u. Jakie propozycje otrzymała?
1. Uczyć się języka obcego i zapisać się na uniwersytet trzeciego wieku. Odrzuciła to, bo nie służy innym ludziom, ale pozostałe zapisała w swoim notesie, aby je realizować i propagować.
2. Chodzić do domu opieki społecznej, aby pomagać i wspierać samotnych.
3. Nawiązać kontakt z domem dziecka, aby być “przyszywaną ciocią” dla któregoś dziecka.
4. Zrobić listę znajomych, którzy mają problemy i być dla nich wsparciem, np. pomóc zrobić zakupy starszej osobie, popilnować dzieci, aby ich matka odpoczęła, wyprowadzić kogoś na spacer itp.
5. Ewangelizować człowieka, który przebywa w zakładzie karnym.
6. Apostołować w swoim środowisku poprzez dyskusje, pożyczanie książek i czasopism.
7. Z czasopism dla niepełnosprawnych wybrać kilka adresów osób, które cierpią z powodu samotności i korespondować z nimi.
Pewna emerytka zrobiła dwieście par skarpet, aby rozdać potrzebującym. Jakaś pani z Gdańska wywiesiła ogłoszenie w swojej klatce schodowej, że zaprasza do siebie, aby wspólnie odmawiać różaniec. Grupa tak się powiększała, że musieli poszukać lokum przy plebanii. Pomagają sobie i innym, a także się modlą.
Co obecnie robi koleżanka emerytka? Dba o zdrowie. Stwierdza, że eliksirem młodości są: pozytywne myślenie i miłość do ludzi. Rozstała się z pesymizmem. Ona, patrząc przez okno, widzi piękny pejzaż, a nie brudną szybę. Lubi obdarzać ludzi komplementami, rozmawiać, a najbardziej słuchać. Żyć to widzieć piękno w ludziach. Jan Paweł II prosił nas, abyśmy angażowali się w dobro. Gdy wzrasta w nas miłość do ludzi, wzrasta w nas radość. Psycholodzy twierdzą, że człowiek rani człowieka, ponieważ sam został poraniony. Skrzywdzony krzywdzi, upokorzony upokarza, więc starajmy się ludzi zrozumieć, a nie sądzić. Przebaczenie to rozbrojenie serca. Należy bać się pychy, bo ma ona bardzo dużo odmian, a jesteśmy na tyle wielcy, na ile jesteśmy pokorni. Pięknie na ten temat powiedział Brat Albert: Ubóstwiać siebie samego to najgłupszy rodzaj bałwochwalstwa. Jeśli będziemy posiadać pokorę chrześcijańską, wtedy wyniesiemy się ponad zniewagi, obmowy i krzywdy moralne. Pokora i łagodność są siłą ducha dającą zwycięstwo.
Ostatnio moja emerytka kupiła dużą kopertę, do której wrzuca dowcipy. Często śmieje się bez powodu. Cieszy się drobiazgami, tym, co widzi wokoło. Fredro powiedział, że uśmiech łamie mury, a tak mało kosztuje. Szczęście jest tam, gdzie potrafimy go dostrzec. W. Kuszaj pisał: Najdroższym skarbem człowieka jest życie. Dane mu jest ono tylko jeden raz i należy je przeżyć tak, by nie odczuwać męczącego żalu po latach spędzonych bez celu.
Teresa Bielska
Tekst pochodzi z miesięcznika Posłaniec Serca Jezusowego, lipiec 2005
© 1996–2005 www.mateusz.pl