Niedziela
Czytania
(Dz 9, 26-31)
Kiedy Szaweł przybył do Jeruzalem, próbował przyłączyć się do uczniów, lecz wszyscy bali się go, nie wierząc, że jest uczniem. Dopiero Barnaba przygarnął go i zaprowadził do apostołów, i opowiedział im, jak w drodze Szaweł ujrzał Pana, który przemówił do niego, i z jaką siłą przekonania występował w Damaszku w imię Jezusa. Dzięki temu przebywał z nimi w Jerozolimie, z siłą przekonania przemawiając w imię Pana. Przemawiał też i rozprawiał z hellenistami, którzy usiłowali go zgładzić. Bracia jednak, dowiedziawszy się o tym, odprowadzili go do Cezarei i wysłali do Tarsu. A Kościół cieszył się pokojem w całej Judei, Galilei i Samarii. Rozwijał się i żył bogobojnie, i obfitował w pociechę Ducha Świętego.
Psalm (Ps 22 (21), 26b-27. 28 i 30ab. 30c-32)
REFREN: Będę Cię chwalił w wielkim zgromadzeniu
Wypełnię moje śluby wobec czcicieli Boga.
Ubodzy będą jedli i zostaną nasyceni,
będą chwalić Pana ci, którzy Go szukają:
«Serca wasze niech żyją na wieki».
Przypomną sobie i wrócą do Pana wszystkie krańce ziemi,
oddadzą Mu pokłon wszystkie szczepy pogańskie.
Jemu się pokłonią wszyscy śpiący w ziemi,
przed Nim zegną się wszyscy, którzy staną się prochem.
Moja dusza będzie żyła dla Niego,
potomstwo moje Jemu będzie służyć,
przyszłym pokoleniom o Panu opowie.
I sprawiedliwość Jego ogłoszą ludowi,
który się narodzi:
«Pan to uczynił».
(1 J 3, 18-24)
Dzieci, nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą. Po tym poznamy, że jesteśmy z prawdy, i uspokoimy przed Nim nasze serca. A jeśli serce oskarża nas, to przecież Bóg jest większy niż nasze serca i zna wszystko. Umiłowani, jeśli serce nas nie oskarża, to mamy ufność w Bogu, a o co prosić będziemy, otrzymamy od Niego, ponieważ zachowujemy Jego przykazania i czynimy to, co się Jemu podoba. Przykazanie zaś Jego jest takie, abyśmy wierzyli w imię Jego Syna, Jezusa Chrystusa, i miłowali się wzajemnie tak, jak nam nakazał. Kto wypełnia Jego przykazania, trwa w Bogu, a Bóg w nim; a to, że trwa On w nas, poznajemy po Duchu, którego nam dał.
Aklamacja (J 15, 4a. 5b)
Trwajcie we Mnie, a Ja w was trwać będę. Kto trwa we Mnie, przynosi owoc obfity.
(J 15, 1-8)
Jezus powiedział do swoich uczniów: "Ja jestem prawdziwym krzewem winnym, a Ojciec mój jest tym, który go uprawia. Każdą latorośl, która nie przynosi we Mnie owocu, odcina, a każdą, która przynosi owoc, oczyszcza, aby przynosiła owoc obfitszy. Wy już jesteście czyści dzięki słowu, które wypowiedziałem do was. Trwajcie we Mnie, a Ja w was będę trwać. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie – jeżeli nie trwa w winnym krzewie – tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie. Ja jestem krzewem winnym, wy – latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić. Ten, kto nie trwa we Mnie, zostanie wyrzucony jak winna latorośl i uschnie. Potem ją zbierają i wrzucają w ogień, i płonie. Jeżeli we Mnie trwać będziecie, a słowa moje w was, to proście, o cokolwiek chcecie, a to wam się spełni. Ojciec mój przez to dozna chwały, że owoc obfity przyniesiecie i staniecie się moimi uczniami".
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Błogosławieni czystego serca, którzy mają ufność wobec Boga, a o co proszą, otrzymują od Niego, ponieważ zachowują naukę Jezusa i czynią to, co Bogu miłe. Wszyscy, którzy trwają w Chrystusie, przynoszą owoc obfity, bo On przyszedł, abyśmy mieli życie i obfitowali. Jeżeli trwamy w Chrystusie, a Jego słowa trwają w nas, to możemy prosić o cokolwiek chcemy, a to nam się spełni. Wolą Ojca bowiem jest to, abyśmy przynosili obfity owoc i byli prawdziwymi uczniami Chrystusa.
Marek Ristau
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Przeszłość Szawła sprawiła, że ludzie widzieli w nim kogoś, kto może ich skrzywdzić i się go bali. Niestety, wszyscy mamy tendencję do oceniania innych według tego, co zrobili w przeszłości i ciężko nam spojrzeć na nich nowymi oczami, ciężko nam przyjąć do wiadomości, że mogli się zmienić, że Bóg ma taką moc, by ich nawrócić. Potrzebujemy Ducha Świętego, którego miał Barnaba. Wcześniej powiedziane jest o nim, że przebywał w pierwszej wspólnocie uczniów, sprzedał wszystko, co miał i pieniądze oddał Apostołom. Nazwany został przez nich Synem Pocieszenia. I to właśnie on, ciesząc się zapewne wielkim autorytetem wśród pierwszych wierzących, zobaczył w Szawle już nie człowieka dyszącego żądzą zabijania uczniów Pańskich, ale człowieka przemienionego wewnętrznie spotkaniem Jezusa zmartwychwstałego. Barnaba jako jedyny wyczuł w Szawle obecność Ducha Świętego i przyprowadził go do wspólnoty Kościoła.
Pomyślmy dzisiaj, kto był dla nas takim Barnabą, Synem Pocieszenia, który rozpoznał w nas działanie łaski Bożej i pomógł nam wejść głębiej we wspólnotę, w życie duchowe, kto nas do Jezusa przyprowadził.
Komentarz do psalmu
Pan to uczynił, że serce Szawła się zmieniło. Pan to uczynił, że moje i twoje serce się zmieniło. Pan to uczynił, że Go znamy i kochamy. Wszystko w naszym życiu jest dziełem Boga, który odpowiada sercom, które Go szukają. Święty Paweł, o którym usłyszeliśmy w pierwszym czytaniu, został nazwany Apostołem Narodów, bo to dzięki niemu poganie i krańce ówczesnej ziemi usłyszały Dobrą Nowiną o Jezusie. Dusza Pawła od nawrócenia pod Damaszkiem żyła dla Pana i tylko Jemu służył. A dla kogo my żyjemy? Komu lub czemu służymy? Czy pokoleniom, które są młodsze od nas, przekazaliśmy Ewangelię? Czy ogłaszamy ludziom Bożą sprawiedliwość, czy stało się nam to obojętne, że tak wielu ludzi wokół nas żyje w grzechu, że nasze dzieci i wnuki nie znają Jezusa? Obudźmy się i zacznijmy oddawać chwałę Panu poprzez przyprowadzanie do Niego tych, którzy potrzebują nasycić się Jego obecnością, bo zaspokojenia swoich pragnień szukają w tym, co nigdy nie przyniesie im prawdziwego szczęścia. Niech dzięki naszemu głoszeniu przypomną sobie i wrócą do Pana krańce ziemi.
Komentarz do drugiego czytania
Patrzmy na innych oczami Jezusa, bo wtedy zaczniemy kochać i czynić dobro, a nie tylko o tym mówić, a wewnątrz odczuwać pogardę do innych. Jak wiele niepokoju serca bierze się właśnie stąd, że brakuje nam miłości w słowach i czynach, co rodzi konflikty i odrzucenie. Pozwólmy Panu oczyścić nasze serca w sakramencie pokuty, bo On jest większy niż nasz grzech.
Święty Jan naucza, że gdy zachowujemy Jego przykazania i czynimy to, co się Jemu podoba, wówczas zostaniemy wysłuchani. Ale co się Jemu podoba? Św. Jan napisał, że mamy wierzyć w Jezusa i miłować się wzajemnie. To takie proste, a zarazem takie trudne. Jak dobrze, że mamy Ducha Świętego, bo tylko On może ożywić naszą wiarę i rozpalić w nas miłość. Prośmy zatem dzisiaj o nowe wylanie Ducha Świętego dla każdego z nas, niech nas napełni i odnowi, byśmy trwali w Bogu, a Bóg w nas.
Komentarz do Ewangelii
Tak jak roślina nie może żyć odcięta od łodygi i korzenia, tak my nie możemy żyć duchowo, kiedy nie trwamy w Jezusie. To porównanie do winnej latorośli powinno każdemu z nas otworzyć umysł na zrozumienie konieczności bycia w stanie łaski uświęcającej, tego niesamowitego daru, który otrzymaliśmy podczas chrztu. To łaska uświęcająca daje nam zjednoczenie z Bogiem. Jezus pokazuje, że bez łaski, bez tego zjednoczenia, jesteśmy odcięci od źródła życia, a więc usychamy i nadajemy się tylko do spalenia. Oczywiście z ognia też są jakieś korzyści, można coś ugotować czy upiec, ale potem zostaje już tylko popiół. Plan Boga dla nas jest inny, On chce, byśmy żyli i owocowali i by to nasze owocowanie było obfite. W ten sposób oddamy chwałę Bogu i zostaną wysłuchane nasze prośby. Dwa razy dziś o tym usłyszeliśmy - w drugim czytaniu i w Ewangelii, że jeśli żyjemy zgodnie z wolą Bożą, to nasze modlitwy zostaną wysłuchane. Może warto dziś o tym pomyśleć, zmienić swoje postępowanie i z ufnością powierzyć Bogu to, co jest dla nas ważne, a co tylko On może nam dać.
Komentarze zostały przygotowane przez s. Tomaszę Potrzebowską
Książka na dziś
Maryja. Matka wszystkich ludzi
Nie jesteśmy sierotami, mamy w niebie Matkę, to Święta Matka Boża. Ona uczy nas cnoty oczekiwania, także wówczas, gdy wszystko zdaje się bezsensowne. () Ona jest Matką nadziei. (Papież Franciszek) Ksiądz Andrzej Nackowski zaprasza czytelnika na fascynującą wędrówkę, której przewodniczką jest Maryja
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
Poniedziałek
Czytania
(1 J 1, 5-2, 2)
Najmilsi: Nowina, którą usłyszeliśmy od Niego i którą wam głosimy, jest taka: Bóg
jest światłością, a nie ma w Nim żadnej ciemności. Jeżeli mówimy, że mamy z Nim
współuczestnictwo, a chodzimy w ciemności, kłamiemy i nie postępujemy zgodnie z
prawdą. Jeżeli zaś chodzimy w światłości, tak jak On sam trwa w światłości, wtedy
mamy jedni z drugimi współuczestnictwo, a krew Jezusa, Syna Jego, oczyszcza nas z
wszelkiego grzechu. Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, to samych siebie oszukujemy i
nie ma w nas prawdy. Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, Bóg jako wierny i sprawiedliwy
odpuści je nam i oczyści nas z wszelkiej nieprawości. Jeśli mówimy, że nie
zgrzeszyliśmy, czynimy Go kłamcą i nie ma w nas Jego nauki. Dzieci moje, piszę wam
to dlatego, żebyście nie grzeszyli. Jeśliby nawet ktoś zgrzeszył, mamy Rzecznika
wobec Ojca, Jezusa Chrystusa sprawiedliwego. On bowiem jest ofiarą przebłagalną za
nasze grzechy i nie tylko za nasze, lecz również za grzechy całego świata.
(Ps 103, 1-2. 3-4. 8-9. 13-14. 17-18)
REFREN: Chwal i błogosław, duszo moja, Pana
Błogosław, duszo moja, Pana,
i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.
Błogosław, duszo moja, Pana,
i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.
On odpuszcza wszystkie twoje winy
i leczy wszystkie choroby,
On twoje życie ratuje od zguby,
obdarza cię łaską i zmiłowaniem.
Miłosierny jest Pan i łaskawy,
nieskory do gniewu i bardzo cierpliwy.
Nie zapamiętuje się w sporze,
nie płonie gniewem na wieki.
Jak ojciec lituje się nad dziećmi,
tak Pan się lituje nad tymi, którzy się Go boją.
Wie On, z czegośmy powstali,
pamięta, że jesteśmy prochem.
Łaska zaś Boga jest wieczna dla Jego wyznawców,
a Jego sprawiedliwość nad ich potomstwem,
nad wszystkimi, którzy strzegą Jego przymierza
i pamiętają, by spełniać Jego przykazania.
Aklamacja (Mt 11, 25)
Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom
(Mt 11, 25-30)
W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: "Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i
ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je
prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Wszystko przekazał Mi
Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn, i
ten, komu Syn zechce objawić.
Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was
pokrzepię. Weźcie moje jarzmo na siebie i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i
pokorny sercem, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem jarzmo moje jest
słodkie, a moje brzemię lekkie".
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
W Chrystusie mamy odkupienie, odpuszczenie grzechów. On jest ofiarą przebłagalną za grzechy nasze. Na świecie są grzesznicy i ci, którzy są uniewinnieni raz na zawsze z wszystkich grzechów swoich, z łaski Boga, przez krew Syna Jego. Każdy, kto przychodzi do Chrystusa, otrzymuje obfitość łaski i daru usprawiedliwienia. Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne i ukojenie dla duszy swojej. Panowanie Chrystusa jest bowiem miłe i słodkie, a Jego przykazania nie są uciążliwe.
Marek Ristau
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Św. Jan pisze, że Bóg jest światłością i nie ma w Nim żadnej ciemności. Jak się ma światłość do ciemności? To dwie wykluczające się wzajemnie rzeczywistości. Gdy rozbłyska światłość, znika ciemność. Z ciemnością w duszy św. Jan utożsamia grzech, który mamy wyznać Bogu, by pozwolić Mu w ten sposób go odpuścić i oczyścić nas z tego, co było ciemnością.
Zastanówmy się dziś nad naszymi spowiedziami. Czy z wiarą w moc Jezusa Chrystusa, którego Jan nazywa rzecznikiem wobec Ojca, klękamy przed kapłanem, by wyznać wszelką ciemność, ale też wszelkie cienie, które zasłaniają czy osłabiają światło Jezusa w naszym sercu? Czy doceniamy Jego ofiarę krzyża, która zgładziła grzechy świata? Czy uczymy swoje dzieci i wnuki, by doceniały sakrament pokuty?
Komentarz do psalmu
Psalmista całym sobą błogosławi Pana, który odpuszcza grzechy, który leczy choroby, ratuje życie, daje łaskę, jest miłosierny i łaskawy. Czy tak patrzę na Boga, zwłaszcza gdy zgrzeszę i potrzebuję zanurzenia w Jego miłosierdzie? Czy błogosławię wtedy w swoim sercu Boga, który lituje się nade mną jak ojciec nad dzieckiem, które jest małe, słabe i się przewraca?
On nas zna, On wie, że jesteśmy prochem, ale czy my to wiemy? Czy uniżamy się przed Nim w osobie spowiednika, by pokazać Mu tę swoją nędzę i przyjąć od Niego nową łaskę, by powstać i znów wypełniać Jego wolę zawartą w Przykazaniach?
Komentarz do Ewangelii
Dziś wspominamy św. Katarzynę ze Sieny, więc przeczytajmy te słowa Pana Jezusa, patrząc na nią i na jej życie. Jezus wysławia Ojca za objawienie spraw Bożych prostaczkom. Katarzyna była analfabetką, a mimo to Bóg dał jej głębokie zrozumienie siebie i poznanie przekraczające wiedzę nabytą. O tym mówi Pan Jezus - On objawia się tym, którym sam chce, ale kiedy się komuś daje, to posyła go do utrudzonych i obciążonych, by ci doświadczyli ulgi i pociechy.
Katarzyna napisała dzieło, wiele listów do samego papieża, a była prostą kobietą swoich czasów. Zajmowała się setkami ludzi chorych i potrzebujących, nie mając zbyt wiele środków. Niech ona będzie dziś dla nas wskazaniem i zachętą, że nie mamy wymówek, żeby nic nie robić i ciągle czekać na jakieś specjalne dary z nieba. Użyjmy tego, co mamy i kim jesteśmy, bo tu nie chodzi o nas, ale o Boga. Jego jarzmo jest słodkie, a brzemię lekkie, ale tylko wtedy, gdy czynimy Jego wolę. Katarzyna nie umiejąc pisać – dyktowała innym. Módlmy się, byśmy umiejąc czytać i pisać oraz mając tyle możliwości dzisiejszego świata, nie marnowali ich, tylko głosili Jezusa wszędzie i to z rozmachem św. Katarzyny ze Sieny.
Komentarze zostały przygotowane przez s. Tomaszę Potrzebowską
Książka na dziś
Bądź jak Ulmowie. Opowieść o dobrych Samarytanach
Błogosławieni męczennicy II wojny światowej, rodzina Ulmów, których beatyfikacja miała miejsce w ich rodzinnej wsi Markowa 10 września 2023 roku, to małżonkowie Józef i Wiktoria oraz ich siedmioro dzieci: Stasia, Basia, Władek, Franek, Antoś, Marysia oraz bezimienne dziecko, zamordowane w momencie narodzin
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
30 kwietnia 2024
Wtorek
Wtorek V tygodnia okresu Wielkanocnego
Czytania
(Dz 14,19-28)
Do Listry nadeszli żydzi z Antiochii i z Ikonium. Podburzyli tłum, ukamienowali Pawła i wywlekli go za miasto, sądząc, że nie żyje. Kiedy go jednak otoczyli uczniowie, podniósł się i wszedł do miasta, a następnego dnia udał się razem z Barnabą do Derbe. W tym mieście głosili Ewangelię i pozyskali wielu uczniów, po czym wrócili do Listry, do Ikonium i do Antiochii, Umacniając dusze uczniów, zachęcając do wytrwania w wierze, bo przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego. Kiedy w każdym Kościele wśród modlitw i postów ustanowili im starszych, polecili ich Panu, w którego uwierzyli. Potem przeszli przez Pizydię i przybyli do Pamfilii. Nauczali w Perge, zeszli do Attalii, a stąd odpłynęli do Antiochii, gdzie za łaską Bożą zostali przeznaczeni do dzieła, które wykonali. Kiedy przybyli i zebrali miejscowy Kościół, opowiedzieli, jak wiele Bóg przez nich zdziałał i jak otworzył poganom podwoje wiary. I dość długi czas spędzili wśród uczniów.
(Ps 145,10-13.21)
REFREN: Niech wierni Twoi głoszą Twe królestwo
Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła
i niech Cię błogosławią Twoi święci.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa
i niech głoszą Twoją potęgę.
Aby synom ludzkim oznajmić Twoją potęgę
i wspaniałość chwały Twojego królestwa.
Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków,
przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie.
Pan jest wierny we wszystkich swoich słowach
i we wszystkich dziełach swoich święty.
Niech usta moje głoszą chwałę Pana,
a Jego święte imię niech wielbi wszystko, co żyje.
Aklamacja (J 3,15)
Trzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne.
(J 14,27-31a)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Pokój zostawiam wam, pokój mój daję wam. Nie tak jak daje świat, Ja wam daję. Niech się nie trwoży serce wasze ani się nie lęka. Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie. A teraz powiedziałem wam o tym, zanim to nastąpi, abyście uwierzyli, gdy się to stanie. Już nie będę z wami wiele mówił, nadchodzi bowiem władca tego świata. Nie ma on jednak nic swego we Mnie. Ale niech świat się dowie, że Ja miłuję Ojca i że tak czynię, jak Mi Ojciec nakazał”.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Pocieszyciel, Duch Prawdy, umacnia dusze nasze pośród ucisków i utrapień...Nie jesteśmy sami, Pan nie zostawił nas sierotami, ale przyszedł do nas i ukrył w Bogu. Chrystus jest z nami i troszczy się o nas. Nawet włosy na naszej głowie są policzone. Zostawił nam swój pokój, abyśmy się nie trwożyli i nie lękali, ale wierzyli w Niego, bo On jest naszą drogą i prawdą, i życiem.
Marek Ristau
Patroni dnia:
Św. Pius V, papież
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Zawsze mnie ciekawiło pierwsze zdanie tego opowiadania. Pawła ukamienowano i chyba stracił przytomność, skoro myślano, że nie żyje, a potem następuje krótki opis, że otoczyli go uczniowie, podniósł się jak gdyby nic się nie stało i wszedł do miasta. Powstaje pytanie, co zrobili ci uczniowie, gdy go otoczyli? Moim zdaniem modlili się nad nim, by został uzdrowiony w imię Jezusa. Ukamienowany i nieprzytomny człowiek bez Bożej interwencji chyba nie byłby w stanie tak po prostu się podnieść i pójść do miasta, a następnego dnia wyruszyć do innego miasta i tam też głosić Ewangelię. Niech to krótkie zdanie z dzisiejszego czytania przekona nas, jak wielką moc ma modlitwa wstawiennicza. Otaczajmy łóżko każdego, kto jest chory i módlmy się za niego, by Pan go podźwignął.
Paweł i Barnaba kontynuowali swoją wyprawę misyjną, głosili Ewangelię i pozyskiwali uczniów dla Jezusa, bo do tego zostali przeznaczeni. Ale przecież każdy z nas na mocy sakramentu chrztu też jest przeznaczony, by szedł do innych, głosił im Jezusa, modlił się za nich i pociągał ich do Jezusa. Na zakończenie Mszy Świętej kapłan nas na nowo pośle słowami: Idźcie! Idźcie i stańcie się Tym, Kogo przyjęliście, nieście Go innym ludziom, by dla każdego otworzyły się podwoje wiary.
Komentarz do psalmu
Idźcie i głoście, by podwoje wiary otworzyły się tym, którzy nie słyszeli jeszcze o zbawieniu w Jezusie Chrystusie, bo Pan chce, by Go wielbili Jego wyznawcy, by mówili o chwale Jego królestwa i by głosili Jego potęgę. Psalmista pokazuje, jak wspaniałe jest Boże królestwo, jak wspaniała jest Jego chwała. O tym mają się dowiedzieć wszyscy ludzie, bo niedługo minie dwa tysiące lat od momentu, kiedy Jezus powiedział do swoich uczniów: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu.
W 2033 roku przeżywać będziemy jubileusz 2000 lat odkupienia, a więc wszystkich ważnych dla nas wydarzeń: ustanowienia Eucharystii, męki, śmierci i zmartwychwstania Pana Jezusa, ustanowienia sakramentu pokuty, rozesłania uczniów i zesłania na nich Ducha Świętego. Jak ważne jest zatem, by w tych nadchodzących latach jak najwięcej osób dołączyło do wspólnoty Kościoła, który będzie obchodził swoje 2000 urodziny. Jak ważne jest, by wszystkie pokolenia poznały Jego panowanie. Niech zatem usta nasze głoszą chwałę Pana, a wszystko, co żyje, niech wielbi Jego święte imię na zawsze i na wieki.
Komentarz do Ewangelii
Jedną z obietnic Pana Jezusa dla Jego uczniów jest obietnica pokoju takiego, jakiego nie da świat, jaki może pochodzić tylko od Boga. Taki pokój będzie owocem zjednoczenia człowieka z Jezusem w mocy Ducha Świętego. Ten Boży pokój usuwa lęk, dlatego Jezus mówi do uczniów, żeby się nie trwożyli i nie lękali, a przecież przed nimi są najgorsze dni – męka, ukrzyżowanie i śmierć Jezusa, a potem dwa dni niepewności, zwątpienia, zatrwożenia. Jezus przygotowuje ich na te wydarzenia, mówi, że idzie do Ojca, ale oni chyba wtedy niewiele z tego rozumieli. Jezus mówi im też o tym, że nadchodzi godzina ciemności i panowania szatana, ale nie ma on nic wspólnego z Jezusem, który miłuje Ojca i czyni to, co Mu Ojciec nakazał. Krzyż Jezusa objawi największą miłość Boga. Jezus przyjmie go dobrowolnie, aby dopełnić dzieła zbawienia mnie i ciebie. Niech nasza miłość do Jezusa objawi się w czynieniu tego, co nam nakazał: miłujmy się tak, jak On nas umiłował i głośmy innym Ewangelię, by zbawienie stało się udziałem każdego człowieka, za którego Jezus umarł i dla którego zmartwychwstał.
Komentarze zostały przygotowane przez s. Tomaszę Potrzebowską
Książka na dziś
Zaczerpnij Bożej siły. Różaniec z bł. ks. Jerzym Popiełuszką
Szukasz umocnienia? Sięgnij po różaniec! Zbliż się do tronu Matki Boga, aby – jak mówił bł. Jerzy Popiełuszko – „zaczerpnąć siły ze zdroju Bożej łaski, ze zdroju, który przepływa przez serce Maryi. Aby ten strumień Bożej łaski i Bożej siły spłynął na nas i nas umocnił, musimy ustawić fale naszego serca na fale Boże”.
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
01 maja 2024
Środa
Środa V tygodnia okresu Wielkanocnego
Czytania
(Dz 15,1-6)
W Antiochii niektórzy przybysze z Judei nauczali braci: „Jeżeli się nie poddacie obrzezaniu według zwyczaju Mojżeszowego, nie możecie być zbawieni”. Kiedy doszło do niemałych sporów i zatargów między nimi a Pawłem i Barnabą, postanowiono, że Paweł i Barnaba i jeszcze kilku spośród nich udadzą się w sprawie tego sporu do Jerozolimy, do apostołów i starszych. Wysłani przez Kościół szli przez Fenicję i Samarię, sprawiając wielką radość braciom opowiadaniem o nawróceniu pogan. Kiedy przybyli do Jerozolimy, zostali przyjęci przez Kościół, apostołów i starszych. Opowiedzieli też, jak wielkich rzeczy Bóg przez nich dokonał. Lecz niektórzy nawróceni ze stronnictwa faryzeuszów oświadczyli: „Trzeba ich obrzezać i zobowiązać do przestrzegania Prawa Mojżeszowego”. Zebrali się więc apostołowie i starsi, aby rozpatrzyć tę sprawę.
(Ps 122,1-2.4-5)
REFREN: Idźmy z radością na spotkanie Pana
Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano:
„Pójdziemy do domu Pana”.
Już stoją nasze stopy
w twoich bramach, Jeruzalem.
Do niego wstępują pokolenia Pańskie,
aby zgodnie z prawem Izraela wielbić imię Pana.
Tam ustawiono trony sędziowskie,
trony domu Dawida.
Aklamacja (J 15,4.5b)
Trwajcie we Mnie, a Ja w was trwał będę. Kto trwa we Mnie, przynosi owoc obfity.
(J 15,1-8)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Ja jestem prawdziwym krzewem winnym, a Ojciec mój jest tym, który uprawia. Każdą latorośl, która we Mnie nie przynosi owocu, odcina, a każdą, która przynosi owoc, oczyszcza, aby przynosiła owoc obfitszy. Wy już jesteście czyści dzięki słowu, które wypowiedziałem do was. Trwajcie we Mnie, a Ja w was trwać będę. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie, o ile nie trwa w winnym krzewie, tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie. Ja jestem krzewem winnym, wy - latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić. Ten, kto we Mnie nie trwa, zostanie wyrzucony, jak winna latorośl i uschnie. I zbiera się ją i wrzuca do ognia i płonie. Jeżeli we Mnie trwać będziecie, a słowa moje w was, poproście, o cokolwiek chcecie, a to wam się spełni. Ojciec mój przez to dozna chwały, że owoc obfity przyniesiecie i staniecie się moimi uczniami”.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Zbawieni jesteśmy jedynie z powodu przebłagalnej ofiary ciała Jezusa Chrystusa. Zbawiony jest każdy, kto wierzy, że Jezus z Nazaretu jest Mesjaszem Bożym, który zmarł za jego grzechy i zmartwychwstał dla jego usprawiedliwienia. Kto jest zbawiony, trwa w Chrystusie i Jego słowie, przynosząc owoc obfity, bo tylko w Nim jest życie w obfitości. Trwając w Chrystusie i zachowując Jego słowa, otrzymujemy od Niego o cokolwiek Go poprosimy. Prosimy i jest nam dane, bo każdy, kto prosi z wiarą, otrzymuje.
Marek Ristau
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Popatrzmy na jedność tej wspólnoty pierwszego Kościoła. Kiedy pojawiło się nieporozumienie, którego sami nie mogli rozwiązać, zgodnie i w jedności wysyłają Pawła, Barnabę i innych braci, by porozumieli się w tej sprawie z Kościołem w Jerozolimie, który był wtedy stolicą apostolską, jak dziś Watykan. Apostołowie Paweł i Barnaba oraz bracia do nich dołączeni, po drodze też nie próżnują, tylko głoszą wielkie dzieła, które Pan Jezus uczynił. Owocem ich podróży jest radość braci w Samarii i Fenicji wzbudzona świadectwami działania Pana. Kiedy spotkali się ze wspólnotą Kościoła w Jerozolimie, również dali świadectwo o tym, jak wielkich rzeczy Bóg przez nich dokonał.
Może warto się dziś zastanowić, kiedy ostatnio powiedzieliśmy komuś swoje świadectwo o tym, jak Bóg działa w naszym życiu? Kiedy udało nam się wykorzystać okazję spotkania z kimś po drodze, by podzielić się z nim wiarą i wspólnie rozradować w Panu?
Komentarz do psalmu
Jezus powiedział kiedyś do Apostołów, że zasiądą na dwunastu tronach i będą sądzić dwanaście pokoleń Izraela. Opisane w pierwszym czytaniu spotkanie w Jerozolimie pokazało, że te słowa się wypełniły. Apostołowie zebrali się, by rozsądzić spór i wydali sąd, powołując się na działanie Ducha Świętego. W tym psalmie usłyszeliśmy proroczą zapowiedź tych sędziowskich tronów, tronów w domu Boga. Pokolenia Izraela w domu Bożym będą Go wielbić i wywyższać moc Jego świętego imienia. To ziemskie Jeruzalem zostaje przemienione w nowe Jeruzalem – miasto Boga w niebie, do którego z radością wstępować będą wszyscy zbawieni, którzy poddali się osądowi Kościoła apostolskiego w sakramentach chrztu i pokuty. Ich stopy wejdą w bramy niebieskiego Jeruzalem, by już na zawsze wielbić Pana.
Komentarz do Ewangelii
Trwając w Jezusie czerpiemy z Niego Ducha Świętego jak roślina czerpie soki. Jak ona nie może żyć odcięta od łodygi i korzenia, tak my nie możemy żyć duchowo, kiedy nie trwamy w Jezusie. Żyjąc w grzechu, w braku zjednoczenia, jesteśmy duchowo martwi i oddaleni od źródła życia. Jak zatem ważne jest bycie w stanie łaski uświęcającej, tego niesamowitego daru, który otrzymaliśmy podczas chrztu. To łaska uświęcająca daje nam zjednoczenie z Bogiem. Jezus pokazuje, że bez łaski, bez tego zjednoczenia, jesteśmy odcięci od Boga, który jest miłością. Jego miłość podtrzymuje nasze życie, a skoro się od niej sami odcinamy, to życie w nas zamiera i nadajemy się tylko na spalenie. Plan Boga dla nas jest inny, On chce, byśmy żyli i owocowali, i by to nasze owocowanie było obfite. W ten sposób oddamy chwałę Bogu i zostaną wysłuchane nasze prośby, gdyż Bóg nas bardzo kocha i może wszystko uczynić.
Komentarze zostały przygotowane przez s. Tomaszę Potrzebowską
Książka na dziś
Kres i początek. Papież Jan Paweł II. Zwycięstwo wolności, ostatnie lata, dziedzictwo
Kres i początek to także przejmujący opis ostatnich bardzo trudnych lat pontyfikatu, kiedy Jan Paweł II zmagał się z cierpieniem, postępującą chorobą, krytyką swojego nauczania i głośnymi skandalami w Kościele. Pomimo upływu lat, wnikliwa analiza nauczania i roli Jana Pawła II nie traci na aktualności, a nowa Przedmowa do tego wydania prezentuje i
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
02 maja 2024
Czwartek
Czwartek V tygodnia okresu Wielkanocnego
Czytania
(Dz 15,7-21)
W Jerozolimie, po długiej wymianie zdań, przemówił Piotr do apostołów i starszych: „Wiecie, bracia, że Bóg już dawno wybrał mnie spośród was, aby z moich ust poganie usłyszeli słowa Ewangelii i uwierzyli. Bóg, który zna serca, zaświadczył na ich korzyść, dając im Ducha Świętego tak samo jak nam. Nie zrobił żadnej różnicy między nami a nimi, oczyszczając przez wiarę ich serca. Dlaczego więc teraz Boga wystawiacie na próbę, wkładając na uczniów jarzmo, którego ani ojcowie nasi, ani my sami nie mieliśmy siły dźwigać. Wierzymy przecież, że będziemy zbawieni przez łaskę Pana Jezusa tak samo jak oni”. Umilkli wszyscy, a potem słuchali opowiadania Barnaby i Pawła o tym, jak wielkich cudów i znaków dokonał Bóg przez nich wśród pogan. A gdy i oni umilkli, zabrał głos Jakub i rzekł: „Posłuchajcie mnie, bracia! Szymon opowiedział, jak Bóg raczył wybrać sobie lud spośród pogan. Zgadzają się z tym słowa proroków, bo napisano: "Potem powrócę i odbuduję przybytek Dawida, który znajduje się w upadku. Odbuduję jego ruiny i wzniosę go, aby pozostali ludzie szukali Pana i wszystkie narody, nad którymi wzywane jest imię moje, mówi Pan, który to sprawia. To są Jego odwieczne wyroki". Dlatego ja sądzę, że nie należy nakładać ciężarów na pogan, nawracających się do Boga, lecz napisać im, aby się wstrzymali od pokarmów ofiarowanych bożkom, od nierządu, od tego, co uduszone, i od krwi. Z dawien dawna bowiem w każdym mieście są ludzie, którzy co szabat czytają Mojżesza i wykładają go w synagogach”.
(Ps 96,1-3.10)
REFREN: Pośród narodów głoście chwałę Pana
śpiewajcie Panu pieśń nową,
śpiewaj Panu, ziemio cała.
śpiewajcie Panu, sławcie Jego imię,
każdego dnia głoście Jego zbawienie.
Głoście Jego chwałę wśród wszystkich narodów,
rozgłaszajcie cuda pośród wszystkich ludów.
Głoście wśród ludów, że Pan jest Królem,
On utwierdził świat tak, że się nie zachwieje,
będzie sprawiedliwie sądził wszystkie ludy.
Aklamacja (J 10,27)
Moje owce słuchają mojego głosu, Ja znam je, a one idą za Mną.
(J 15,9-11)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Wytrwajcie w miłości mojej! Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna”.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Bóg oczyścił nasze serca przez wiarę w Jezusa Mesjasza. Zostaliśmy zbawieni przez łaskę Pana naszego, Jezusa Chrystusa. Przez słuchanie z wiarą, otrzymaliśmy Ducha Świętego, dzięki któremu Bóg dokonuje przez nas swoje cudowne dzieła. Mamy wytrwać w miłości Chrystusowej. Stanie się to, jeżeli zachowamy Jego przykazania. W taki sposób staniemy się uczestnikami Jego doskonałej radości.
Marek Ristau
Patroni dnia:
Święty Atanazy Wielki, biskup i doktor Kościoła
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Piotr przemówił po długiej wymianie zdań, co pokazuje nam, że we wspólnocie Kościoła jest miejsce na wypowiadanie swoich opinii i sugestii, ale ostateczne zdanie należy do tych, którzy w imieniu Jezusa sprawują władzę. Podczas tych obrad Apostołowie i starsi mieli ustalić, czy aby zostać chrześcijaninem trzeba najpierw zostać obrzezanym. Kiedy głos zabrał Piotr, przypomniał zebranym, że to jego Jezus postawił na ich czele i odniósł się do swojego doświadczenia z domu Korneliusza, kiedy to Bóg uprzedził ich dywagacje i wylał Ducha Świętego na nieobrzezanych. Wystarczyła wiara wzbudzona w tych ludziach przez nauczanie Piotra i Bóg pokazał, że zna ich serca i że mogą od razu zostać członkami Jego Kościoła bez przechodzenia wcześniej na judaizm. Otrzymali Ducha Świętego w taki sam sposób jak Apostołowie w dniu Pięćdziesiątnicy, więc – jak powiedział Piotr – Bóg nie zrobił żadnej różnicy między nimi a Apostołami, którzy byli obrzezanymi wyznawcami judaizmu. Piotr tłumaczy, że zbawienie dokonuje się przez wiarę i przez łaskę Boga, ponieważ w Chrystusie zarówno Żydzi jak i poganie dostępują wewnętrznego oczyszczania przed działanie Ducha Świętego i stają się synami i córkami Boga. Potem głos zabrał Jakub i odwołał się do przymierza z Noem, czyli do przymierza wcześniejszego niż przymierze z Abrahamem, którego znakiem było obrzezanie.
Pomyślmy dziś, czy w naszej wierze bardziej zwracamy uwagę na rytuały i przepisy, czy na wolność w Chrystusie, którą daje obecność w nas Jego Ducha.
Komentarz do psalmu
Podczas każdej Eucharystii możemy dołączać się do śpiewu aniołów i z całą ziemią śpiewać Panu pieśń nową o zbawieniu dokonanym przez Jego Syna Jezusa. W Nim, z Nim i przez Niego sławimy święte Imię Boga. Jesteśmy posłani, by wszystkie narody usłyszały Dobrą Nowinę o zbawieniu w Jezusie. Jesteśmy zaproszeni, by otwierać swoje życie na Jego działanie, by doświadczać Jego cudów i opowiadać je innym, by rodziła się w nich głębsza wiara. Każdego więc dnia mamy głosić Jego zbawienie, przyjmować zbawienie, zanurzać się w Bożym miłosierdziu, by nasze grzechy nie oddzielały nas już dłużej od Tego, Którym radują się niebiosa i ziemia, morze, pola i lasy.
Pan się zbliża. Objawił nam swoje oblicze w pierwszym przyjściu Jezusa Chrystusa i każdego dnia jesteśmy bliżej Jego drugiego przyjścia na końcu czasów, kiedy będzie sądził świat sprawiedliwie, a ludy według swej prawdy. Odnosząc się do treści pierwszego czytania podejmijmy Boże zaproszenie do napełniania się Jego Duchem, byśmy stawali się Jego dziećmi i trwali we wspólnocie Kościoła w naszej drodze do świętości.
Komentarz do Ewangelii
Trwanie w Jezusie jest naszym najważniejszym zadaniem. Podczas chrztu otrzymaliśmy łaskę uświęcającą, dzięki której nasze zjednoczenie z Jezusem stało się możliwe. Przez całe nasze życie mamy dbać o utrzymanie tego daru, by w chwili śmierci trwać przez łaskę w zjednoczeniu z Jezusem i osiągnąć zbawienie. Jezus wskazuje nam drogę – czyli zachowywanie przykazań Ojca. Pierwsze czytanie przypomniało nam przymierze zawarte przez Boga z Noem i z Abrahamem, teraz mamy przypomnieć sobie przymierze z Mojżeszem, którego darem są przykazania. One wskazują nam właściwy kierunek w życiu, zarówno w odniesieniu do Boga jak i do bliźnich. Bóg z miłości do nas dał nam te zasady życia w relacji z Nim i ludźmi, my z miłości do Niego mamy te zasady przyjąć i nimi żyć. Jezus powiedział, że zachowywanie przykazań jest warunkiem trwania z w Jego miłości, a co może dać nam więcej pokoju i pełnię radości niż świadomość, że trwamy w Nim, a On w nas?
Komentarze zostały przygotowane przez s. Tomaszę Potrzebowską
Książka na dziś
Błogosławiony ks. Jerzy Popiełuszko. Biografia
Jerzy Popiełuszko - kapłan, który z pozoru był zwykłym wikarym, chłopakiem z Białostocczyzny. W najtrudniejszych latach stanu wojennego okazał jednak wielką siłę ducha.
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
Piątek
Czytania
(Ap 11,19a;12,1.3-6a.10ab)
Świątynia Boga w niebie się otwarła, i Arka Jego Przymierza ukazała się w Jego świątyni. Potem wielki znak się ukazał na niebie: Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami, a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu. I inny znak się ukazał na niebie: Oto wielki Smok barwy ognia, mający siedem głów i dziesięć rogów - a na głowach jego siedem diademów - i ogon jego zmiata trzecią część gwiazd nieba: i rzucił je na ziemię. I stanął Smok przed mającą rodzić Niewiastą, ażeby skoro porodzi, pożreć jej dziecię. I porodziła syna - mężczyznę, który wszystkie narody będzie pasł rózgą żelazną. I zostało porwane jej Dziecię do Boga i do Jego tronu. A Niewiasta zbiegła na pustynię, gdzie miejsce ma przygotowane przez Boga. I usłyszałem donośny głos mówiący w niebie: Teraz nastało zbawienie, potęga i królowanie Boga naszego i władza Jego Pomazańca.
(Ps: Jdt 13,18-20)
REFREN: Tyś wielką chlubą naszego narodu
Błogosławiona jesteś, córko, przez Boga Najwyższego
spomiędzy wszystkich niewiast na ziemi.
i niech będzie błogosławiony Pan Bóg,
Stwórca nieba i ziemi.
Twoja ufność nie zatrze się aż na wieki
w sercach ludzkich wspominających moc Boga.
Niech Bóg to sprawi,
abyś była wywyższona na wieki.
(Kol 1,12-16)
Z radością dziękujcie Ojcu, który was uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości. On uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie - odpuszczenie grzechów. On jest obrazem Boga niewidzialnego - Pierworodnym wobec każdego stworzenia, bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone.
Aklamacja (J 19,27)
Jezus powiedział do ucznia: Oto Matka twoja, i od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.
(J 19,25-27)
Obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: Niewiasto, oto syn Twój. Następnie rzekł do ucznia: Oto Matka twoja. I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Narodziliśmy się na nowo przez wiarę w Jezusa i przeszliśmy ze śmierci do życia, z królestwa ciemności do królestwa światłości. Przez wiarę w Jezusa mamy odkupienie, odpuszczenie grzechów, usprawiedliwienie i uświęcenie przez Jego krew. Jezus jest widzialnym obrazem niewidzialnego Boga, który posłał Go, abyśmy się stali podobni do Niego. I rzeczywiście, jaki On jest, tacy i my jesteśmy na tym świecie.
Marek Ristau
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Dziś ważny dzień w życiu naszego narodu. Patrzymy na naszą Królową ukoronowaną ręką samego Boga wieńcem z dwunastu gwiazd. Ta Niewiasta obleczona w słońce zawsze wskazuje na Słońce Sprawiedliwości, którym jest Jej Syn. Widzimy w tym fragmencie opis sprzeciwu szatana przeciwko Jezusowi i Jego Kościołowi. Ale na drodze szatana jest Ona – Niepokalana. Smok stanął, czyli nie mógł iść dalej. Maryja wypełniła wolę Boga, dała życie Jezusowi, który zasiadł po prawicy Ojca. Maryja nigdy nie poddała się zwątpieniu, lękowi, a zwłaszcza grzechowi. Ona – nasza Królowa – niech ogłasza całemu narodowi zbawienie w Jezusie, niech ogłasza potęgę i królowanie Boga przez Jej Serce w sercu każdego Polaka.
Komentarz do psalmu
Śpiewajmy te słowa, które Ozjasz – przywódca miasta, które swym bohaterskim i odważnym czynem obroniła Judyta – wypowiedział na jej cześć, a które Kościół od początku odnosi do Maryi. To Ona – Niepokalana Matka Pana i nasza Królowa – jest błogosławiona między niewiastami. Te słowa powtórzyła św. Elżbieta i my je powtarzamy w każdym „Zdrowaś Maryjo”. Pamiętajmy więc dziś o różańcu, w którym wielokrotnie mówimy Maryi, że jest błogosławiona i rozważając tajemnice życia Jej Syna, wyznajemy wiarę, że ufność w Bogu jest wieczna i że wywyższył Ją w niebie, koronując na Królową świata.
Komentarz do drugiego czytania
Bóg nas przeniósł do królestwa Jezusa. Jesteśmy odkupieni z grzechów, mamy uczestnictwo w tym, w czym uczestniczą świeci w niebie. Czy tym żyjemy?
Najpełniej w królestwie żyła Maryja. To Ona urodziła Syna, który jest obrazem Boga. My wszyscy, stworzeni w Nim, przez Niego i dla Niego, jesteśmy stworzeni na Boży obraz. Ten obraz nosimy w sobie jako zadatek wieczności, ale też jako wezwanie do nieustannego starania się, by osiągnąć standard Jezusa i stawać się podobnym do Niego. On jest wzorem i w Nim istniejemy, by coraz bardziej wchodzić w rzeczywistość Jego królestwa. Niech Maryja nam w tym dzisiaj szczególnie pomaga.
Komentarz do Ewangelii
Trzy kobiety stały pod krzyżem Pana Jezusa. Widział je pewnie przez zamglone, napływające krwią oczy. Między nimi dostrzegł Jana – jedynego ucznia, który nie opuścił Go, kiedy zaczęła się męka. To, co ostatkiem sił zrobił Pan Jezus, jest dla nas ogromnym darem i zadaniem. Oto daje nam swoją Matkę, a Jej powierza nas w osobie ucznia. Ta nierozdzielność Kościoła i Maryi jest dziś wystawiana na próbę, gdy usiłuje się w różnych środowiskach pokazywać Maryję jako kogoś niepotrzebnego, bez kogo w życiu wiary można sobie poradzić. Innego zdania był Pan Jezus, który taki porządek ustanowił i to w bardzo bolesnym momencie swego życia. Nie dodawajmy Mu cierpień, odrzucając Jego wspaniały dar – Matkę. Oby Ona zawsze była dla nas Matką i obyśmy traktowali Ją z miłością jak synowie i córki, tak, jak tego chce Pan Jezus.
Komentarze zostały przygotowane przez s. Tomaszę Potrzebowską
Książka na dziś
Nikt nie rodzi się chrześcijaninem, ale się nim staje. Zeszyt Formacji Duchowej nr 103
„Przyszłość Kościoła również dzisiaj zależy od tych, którzy mają głębokie korzenie i żyją pełnią własnej wiary (…). Z dzisiejszego kryzysu i tym razem powstanie Kościół (…) rozkwitnie na nowo i będzie ojczyzną, która daje ludziom życie i nadzieję sięgającą poza granicę śmierci”
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
04 maja 2024
Sobota
Piątek V tygodnia okresu Wielkanocnego
Czytania
(Dz 16,1-10)
Paweł przybył także do Derbe i Listry. Był tam pewien uczeń imieniem Tymoteusz, syn wierzącej Żydówki i ojca Greka. Bracia z Listry dawali o nim dobre świadectwo. Paweł postanowił zabrać go z sobą w podróż. Obrzezał go jednak ze względu na Żydów, którzy mieszkali w tamtejszych stronach. Wszyscy bowiem wiedzieli, że ojciec jego był Grekiem. Kiedy przechodzili przez miasta, nakazywali im przestrzegać postanowień powziętych w Jerozolimie przez apostołów i starszych. Tak więc utwierdzały się Kościoły w wierze i z dnia na dzień rosły w liczbę. Przeszli Frygię i krainę galacką, ponieważ Duch Święty zabronił im głosić słowo w Azji. Przybywszy do Myzji, próbowali przejść do Bitynii, ale Duch Jezusa nie pozwolił im, przeszli więc Myzję i zeszli do Troady. W nocy miał Paweł widzenie: jakiś Macedończyk stanął przed nim i błagał go słowami: „Przepraw się do Macedonii i pomóż nam!” Zaraz po tym widzeniu staraliśmy się wyruszyć do Macedonii w przekonaniu, że Bóg nas wezwał, abyśmy głosili im Ewangelię.
(Ps 100,1-5)
REFREN: Niech cała ziemia chwali swego Pana
Wykrzykujcie na cześć Pana wszystkie ziemie,
służcie Panu z weselem!
Stawajcie przed obliczem Pana
z okrzykami radości.
Wiedzcie, że Pan jest Bogiem,
On sam nas stworzył.
Jesteśmy Jego własnością,
Jego ludem, owcami Jego pastwiska.
W Jego bramy wstępujcie z dziękczynieniem,
z hymnami w Jego przedsionki.
Albowiem Pan jest dobry,
Jego łaska trwa na wieki,
a Jego wierność przez pokolenia.
Aklamacja (Kol 3,1)
Jeśli więc z Chrystusem powstaliście z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus zasiadając po prawicy Boga.
(J 15,18-21)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Jeżeli was świat nienawidzi, wiedzcie, że Mnie pierwej znienawidził. Gdybyście byli ze świata, świat by was miłował jako swoją własność. Ale ponieważ nie jesteście ze świata, bo Ja was wybrałem sobie ze świata, dlatego was świat nienawidzi. Pamiętajcie na słowo, które do was powiedziałem: "Sługa nie jest większy od swego pana". Jeżeli Mnie prześladowali, to i was będą prześladować. Jeżeli moje słowo zachowali, to i wasze będą zachowywać. Ale to wszystko wam będą czynić z powodu mego imienia, bo nie znają Tego, który Mnie posłał”
Rozważania do czytań
Marek Ristau
Świat nas nienawidzi, ponieważ nie jesteśmy jego własnością, ale należymy do Chrystusa. Chrystus wybrał nas sobie ze świata i dlatego nie jesteśmy ze świata. W Chrystusie staliśmy się nowym stworzeniem i nasza ojczyzna jest w niebie. Szukamy już tylko tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus, nasz Pan i Zbawiciel, który siedzi po prawicy Boga i wstawia się za nami.
Marek Ristau
Patroni dnia:
Święty Florian, żołnierz, męczennik
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Słyszeliśmy przed chwilą, że św. Paweł spotkał Tymoteusza i zabrał go ze sobą. Cóż takiego musiało być w tym młodym człowieku, że bracia dawali o nim dobre świadectwo i że stał się potem wiernym uczniem Pawła? Jakaś jego szczególna wiara i gorliwość sprawiły, że Paweł zabrał go w podróż misyjną i powierzył mu niedługo potem troskę o wspólnotę Kościoła w Efezie. Nauczali razem prawd wiary i szli od miasta do miasta, aż usłyszeli głos Ducha Świętego, który zmielił kierunek ich wędrówki. Nie pozwolił im iść tam, gdzie po ludzku było po drodze, zawrócił ich do Grecji. Dzięki ich posłuszeństwu Duchowi Świętemu i nocnemu widzeniu, w którym Paweł zobaczył proszącego o pomoc Macedończyka, głoszenie słowa Bożego rozpoczęło się w Europie. Dotarli do Filippi, ochrzcili pierwszą rodzinę w Europie, ale bardzo szybko ich los się odmienił, bo za wyświadczone dobro zostali wychłostani i trafili do lochu. Takie są drogi Boże, nie zawsze po czerwonym dywanie, ale zawsze z pewnością w sercu, że jesteśmy tam, gdzie Bóg chce, żebyśmy byli. Słuchajmy więc delikatnego głosu Ducha Świętego i uczmy się posłuszeństwa Jego natchnieniom.
Komentarz do pierwszego psalmu
Jesteśmy własnością Pana, więc może On nas prowadzić po swoich pastwiskach tam, gdzie chce, tak jak poprowadził Pawła i Tymoteusza, o czym usłyszeliśmy w pierwszym czytaniu. Kiedy będziemy podążać za Nim, będziemy Mu służyć z radością i doświadczymy tego, że Pan jest dobry, nawet jeśli nasza droga po ludzku nie będzie tą wymarzoną. Jezus powiedział o sobie, że jest bramą owiec, przez tę bramę, czyli przez Jego otwarte Serce wejdziemy w przedsionki Pańskie z radością, dziękczynieniem i śpiewając hymny, tak jak to zrobili Paweł i jego inny towarzysz Sylas w więzieniu w Filippi.
Chwalenie i uwielbianie Pana zawsze otwiera nas na Jego łaskę, zawsze prowadzi do doświadczenia Jego mocy i miłości oraz do poznania, że Pan jest dobry, Jego łaska trwa na wieki, a Jego wierność przez pokolenia. Niech więc nasze pokolenie też nauczy się wielbić Pana Jezusa i dostrzeże w Nim oblicze Boga, który nas stworzył i do którego należymy.
Komentarz do Ewangelii
Podróż do Macedonii, o której słyszeliśmy w pierwszym czytaniu, przysporzyła uczniom Jezusa cierpień: zostali pobici, wtrąceni do lochu i zakuci w dyby, ale ewidentnie było to wolą Boga, by tam się znaleźli. Jezus mówi nam dziś w Ewangelii, że to normalne, iż będziemy cierpieć, że będziemy prześladowani i znienawidzeni. Jeśli będziemy za Nim szli i Go naśladowali, to przed nami jakiś rodzaj drogi krzyżowej prowadzącej do chwały zmartwychwstania. Jeżeli bowiem Jego prześladowali, to i nas będą prześladować. A więc mamy się nie martwić prześladowaniami, mamy zabiegać o to, by głosić Jego słowo, by inni mogli je zachować, jak mówi Jezus. Żeby jednak ktoś mógł żyć zgodnie ze słowem Pana, musi je usłyszeć, poznać, zrozumieć, przyjąć. I to jest zadanie ucznia Jezusa – głosić słowo, ewangelizować, przyprowadzać do Jezusa nawet pośród prześladowań i wynikających z tej posługi problemów i cierpień. Daj nam, Panie, Swego Ducha, byśmy tak żyli i byś był dla nas najważniejszy.
Komentarze zostały przygotowane przez s. Tomaszę Potrzebowską
Książka na dziś
Wszystko się zaczyna z miłosierdzia Twego i na miłosierdziu Twoim się kończy Wszelka łaska wypływa z miłosierdzia i ostatnia godzina pełna jest miłosierdzia dla nas.
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.