Poniedziałek

Czytania

(Iz 2, 1-5)
Widzenie Izajasza, syna Amosa, dotyczące Judy i Jerozolimy: Stanie się na końcu czasów, że góra świątyni Pańskiej stać będzie mocno na szczycie gór i wystrzeli ponad pagórki. Wszystkie narody do niej popłyną, mnogie ludy pójdą i rzekną: "Chodźcie, wstąpmy na górę Pańską, do świątyni Boga Jakuba! Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli Jego ścieżkami. Bo Prawo pochodzi z Syjonu i słowo Pańskie – z Jeruzalem". On będzie rozjemcą pomiędzy ludami i sędzią dla licznych narodów. Wtedy swe miecze przekują na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Naród przeciw narodowi nie podniesie miecza, nie będą się więcej zaprawiać do wojny. Chodźcie, domu Jakuba, postępujmy w światłości Pańskiej!

(Ps 122,1-2,4-5,6-7,8-9)
REFREN: Idźmy z radością na spotkanie Pana

Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano:
„Pójdziemy do domu Pana”.
Już stoją nasze stopy
w twoich bramach, Jeruzalem.

Tam wstępują pokolenia Pańskie,
aby zgodnie z prawem wielbić imię Pana.
Tam ustawiono trony sędziowskie,
trony domu Dawida.

Proście o pokój dla Jeruzalem:
Niech żyją w pokoju, którzy cię miłują.
Niech pokój panuje w twych murach,
a pomyślność w twoich pałacach.

Ze względu na braci moich i przyjaciół
będę wołał: „Pokój z tobą.
Ze względu na dom Pana, Boga naszego,
modlę się o dobro dla ciebie.

Aklamacja (Ps 80,4)
Panie, Boże nasz, przyjdź, aby nas uwolnić, okaż swoje oblicze, a będziemy zbawieni.

(Mt 8,5-11)
Gdy Jezus wszedł do Kafarnaum, zwrócił się do Niego setnik i prosił Go, mówiąc: „Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi”. Rzekł mu Jezus: „Przyjdę i uzdrowię go”. Lecz setnik odpowiedział: „Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie. Bo i ja, choć podlegam władzy, mam pod sobą żołnierzy. Mówię temu: "Idź", a idzie; drugiemu: "Chodź tu", a przychodzi; a słudze: "Zrób to", a robi”. Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się i rzekł do tych, którzy szli za Nim: „Zaprawdę powiadam wam: U nikogo w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary. Lecz powiadam wam: Wielu przyjdzie ze Wschodu i Zachodu i zasiądą do stołu z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem w królestwie niebieskim”.

Rozważania do czytań

o. Mieczysław Łusiak SJ

Definicja wielkiej wiary
Ów setnik miał nie tylko wielką wiarę, ale również pokorę i dobre serce. Te trzy rzeczy występują bowiem zawsze razem. Cóż to byłaby za wiara, gdyby nie towarzyszyły jej pokora i dobroć! Na pewno Jezus nie nazwałby jej wielką. Wielka wiara to nie tyle silne przekonanie, że Bóg może dokonać wszystkiego, co będzie Jego wolą, co raczej połączenie wiary, pokory i dobroci. Jeśli więc chcemy być ludźmi wielkiej wiary, to dbajmy bardziej o jakość naszego serca, naszego wnętrza, naszego sposobu myślenia i naszych postaw.
o. Mieczysław Łusiak SJ

Patroni dnia:

Błogosławiony Karol de Foucauld, prezbiter
urodził się 15 IX 1858 r. w katolickiej, arystokratycznej rodzinie w Strasburgu. 6 lat później umarła Jego matka, a pięć miesięcy później ojciec. Wychowaniem Karola i jego młodszej siostry zajmował się dziadek Karol Morlet, pułkownik w stanie spoczynku. W sierpniu 1874 roku zdał maturę. Wstąpił do szkoły jezuitów w Paryżu. Odszedł od religii, sprawiał problemy w szkole, z której został usunięty po 2 latach. 3 lutego 1878 roku umarł jego dziadek i opiekun. Wstąpił do szkoły kawalerii w Saumur.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Historia pierwszej części Księgi Izajasza dotyczy Izraela przed wygnaniem babilońskim. Warto znać kontekst opisywanych wydarzeń: Izraelici byli bliscy upadku z powodu niewierności. Znajdziemy tu ostre upomnienia i ostrzeżenia, stąd kilka pierwszych rozdziałów Księgi Izajasza nazywana jest „Księgą gróźb”. Prorok Izajasz jest utalentowanym pisarzem, odwołującym się do pięknych obrazów i żywych opisów.
Dziś czytamy opis doskonałego pokoju, pośród którego zostanie zniszczona wszelka broń. Prorok zachęca do wstąpienia na Górę Pańską. Przyjęcie Bożej nauki będzie owocować „kroczeniem Jego ścieżkami”, a to najlepszy rezultat nawrócenia – nie tylko ówczesnych Izraelitów, ale przede wszystkim nas, tęskniących za światłością Pańską.
Góra Syjon wyrasta ponad inne święte góry, na których poganie czcili swoich bogów. To oznacza otwarcie się nie tylko na pielgrzymów z Narodu Wybranego, ale też na ludność z całego świata. Światło wychodzące z Syjonu jest tak pociągające, że ludy pogańskie stają się Bożym ludem. Jeśli jest w nas jakaś część pogańska, niech światłość Pańska oświeci i pomoże w przemianie.

Komentarz do psalmu

To jeden z psalmów, który był śpiewany podczas podchodzenia pielgrzymów do Jerozolimy. Działo się to na przykład podczas wielkich świąt żydowskich: Pascha, Święto Namiotów, Święto Tygodni. Strudzony pielgrzym, po dotarciu do Świętego Miasta, spontanicznie wyśpiewuje Bogu chwałę: „Już stoją nasze nogi w twych bramach, o Jeruzalem”.
W adwencie staramy się być coraz bardziej wyczulonymi na spotkania z Bogiem. Cieszmy się z planowanego pójścia na roraty, przystąpienia do sakramentu pokuty i pojednania oraz na spotkanie z Bogiem w Jego Słowie.
Główną intencją modlitwy psalmisty jest prośba o pokój: „nich zażywają pokoju ci, którzy ciebie miłują!” (Ps 122, 6b). Iluż chrześcijan walczy przeciwko sobie. Ci, którzy na ustach mają pieśń chwały, wyciągają przeciwko sobie karabiny i drony. Historia Kościoła toczy się nadal, a intencja prośby o pokój nie powinna schodzić z naszych ust. Czy wyciągamy wnioski z wydarzeń minionych, kiedy poprzednie wojny światowe doprowadziły do tak dramatycznego wyniszczenia?
„Przez wzgląd na dom Pana, Boga naszego” módlmy się o dobro dla siebie nawzajem.

Komentarz do Ewangelii

Uzdrowienie z dzisiejszej perykopy niosło wysokie ryzyko. Według prawa rabinicznego, jeśli Jezus wszedłby do domu nie Żyda, stałby się nieczysty. Mistrz jednak się tym nie przejął, lecz pochylił z troską i empatią nad losem sługi centuriona. Ten rzymski dowódca wojskowy miał pod sobą stu żołnierzy, więc prawdą jest, że miał posłuch u swoich podwładnych.
Nie wiemy, skąd dowiedział się o Jezusie, lecz mierzy Jego wszechmoc miarą władzy, którą sprawował. Skoro na rozkaz dowódcy żołnierze wykonują polecenia, tym bardziej na Jego Słowo sługa po prostu musi odzyskać zdrowie. Nie dziwi zatem aprobata Jezusa, który docenia wiarę dowódcy rzymskiego.
Na uczcie mesjańskiej zasiądą nie tylko Żydzi, ale także nawróceni poganie. Być może warto uświadomić sobie, że na uczcie w niebie zasiądą nie tylko chrześcijanie, ale także wyznawcy innych religii, którzy „szczerym sercem Jego szukają” (fragment IV modlitwy eucharystycznej).

Komentarze zostały przygotowany przez ks. Kamila Falkowskiego

Książka na dziś

Rekolekcje małżeńskie ze św. Charbelem

Świętego Charbela znamy przede wszystkim jako mnicha, za przyczyną którego Bóg uzdrowił tysiące chorych i zranionych. Rzadziej jednak myślimy o nim jako o orędowniku, który ma moc wyprosić u Pana uzdrowienie relacji małżeńskich. Ines i Paweł Dobrowolscy, zaangażowani członkowie Domowego Kościoła i propagatorzy duchowości libańskiego świętego

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.