pobierz z Google Play

16 października 2024

Środa

Środa XXVIII tydzień zwykły

Czytania: (Ga 5, 18-25); (Ps 1, 1-2. 3. 4 i 6); (J 10, 27); (Łk 11, 42-46);

Rozważania: Ewangeliarz OP , o. Maciej Sierzputowski CSSp , Bractwo Słowa Bożego

Książka na dziś: Jezus z Nazarethu. Tomy 1 i 2

Czytania

(Ga 5, 18-25)
Bracia: Jeśli pozwolicie się prowadzić duchowi, nie będziecie podlegać Prawu. Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, bałwochwalstwo, czary, nienawiść, spory, zawiść, gniewy, pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą. Owocem zaś Ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Przeciw takim cnotom nie ma Prawa. A ci, którzy należą do Chrystusa Jezusa, ukrzyżowali ciało swoje z jego namiętnościami i pożądaniami. Mając życie od Ducha, do Ducha się też stosujmy.

(Ps 1, 1-2. 3. 4 i 6)
REFREN: Dasz światło życia idącym za Tobą

Szczęśliwy człowiek,
który nie idzie za radą występnych,
nie wchodzi na drogę grzeszników
i nie zasiada w gronie szyderców,
lecz w Prawie Pańskim upodobał sobie
i rozmyśla nad nim dniem i nocą.

On jest jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą,
które wydaje owoc w swoim czasie.
Liście jego nie więdną,
a wszystko, co czyni, jest udane.

Co innego grzesznicy:
są jak plewa, którą wiatr rozmiata.
Albowiem droga sprawiedliwych jest Panu znana,
a droga występnych zaginie.

(J 10, 27)
Moje owce słuchają mego głosu, Ja znam je, a one idą za Mną.

(Łk 11, 42-46)
Jezus powiedział: "Biada wam, faryzeuszom, bo dajecie dziesięcinę z mięty i ruty, i z wszelkiej jarzyny, a pomijacie sprawiedliwość i miłość Bożą. Tymczasem to należało czynić, i tamtego nie pomijać. Biada wam, faryzeuszom, bo lubicie pierwsze miejsce w synagogach i pozdrowienia na rynku. Biada wam, bo jesteście jak groby niewidoczne, po których ludzie bezwiednie przechodzą". Wtedy odezwał się do Niego jeden z uczonych w Prawie: "Nauczycielu, słowami tymi także nam ubliżasz». On odparł: «I wam, uczonym w Prawie, biada! Bo nakładacie na ludzi ciężary nie do uniesienia, a sami nawet jednym palcem ciężarów tych nie dotykacie".

Do góry

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

o. Maciej Sierzputowski CSSp

Jak bardzo musiało boleć Jezusa, kiedy wypowiadał te słowa… Siedzieli przy stole, miał ich przed sobą, patrzył w ich oczy i mówił: „Biada wam… bo jesteście jak groby niewidoczne, po których ludzie bezwiednie przechodzą… Biada wam!”. To bardzo trudne i bolesne dla tego kto kocha by upominać innych, a przecież Jezus kocha… On jest Miłością! Ale to właśnie znaczy kochać! To jest prawdziwa miłość, która polega na poszukiwaniu i zawalczeniu o prawdziwe dobro drugiego człowieka. Upomnienie braterskie jest naglącą potrzebą, która wypływa z autentycznej miłości, z pragnienia dobra dla brata, dla siostry. Kto naprawdę kocha, komu zależy, nie będzie przechodził obojętnie. Obojętność jest zupełnie niekompatybilna z miłością. Kto kocha będzie się interesował, będzie się odważnie „wtrącał” w życie innych.
Rozejrzyj się. Zobacz ile wokół ciebie ludzi do ukochania. Zauważ ich, zobacz ich przeróżne utrudzenia i, jeżeli chcesz ich ukochać, wtrąć się do ich życia. Ale tylko jeśli autentycznie chcesz pokochać! Bo jeżeli nie, jeżeli chcesz tylko wypomnieć słabości, wytknąć paluchem dla własnej i innych satysfakcji, to lepiej się nie odzywaj i siedź cicho! Upomnij, wtrąć się tylko, jeżeli naprawdę chcesz zawalczyć o dobro drugiego człowieka. Tylko jeśli naprawdę chcesz go pokochać…
o. Maciej Sierzputowski CSSp
Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Święty Paweł ukazuje nam dzisiaj, jak dramatyczne są skutki grzechu pierworodnego wobec naszego ciała. Występek pierwszych rodziców zapoczątkował uleganie ludzkiego ciała podszeptom szatana. To walka, która toczy się każdego dnia. Ludzka wola z pomocą Bożej łaski opiera się tym podszeptom, które chcą doprowadzić do upadku w grzech. Słyszymy dzisiaj katalog różnych grzechów, z których dwa pierwsze odnoszą się do relacji z Bogiem, oddawania Jemu czci; kolejne osiem dotyka naszych relacji międzyludzkich; dwa ostatnie wyrażają ludzką słabość. Ten spis mógłby być zapewne dłuższy, gdyż szatan doskonali się w kuszeniu nas. Na szczęście Bóg uwalnia nas od grzechów w spowiedzi świętej, a w Eucharystii umacnia, aby codzienne zmaganie kończyło się naszym zwycięstwem. Daje nam nieustannie Ducha Świętego, który w nas działa i uzdalnia do życia Bożą łaską. Jego niewidzialna moc przynosi widzialne owoce, gdy żyjemy słowem Bożym, gdy staje się ono naszą tarczą w obliczu ataków złego ducha, gdy słowo jest naszym przewodnikiem w codzienności. Wtedy stajemy się prawdziwymi uczniami, którzy potrafią wykorzystać zdobyte umiejętności w zmaganiach o prawdę i świętość, którzy bronią słabych i pogardzanych.

Komentarz do psalmu

Radośnie śpiewamy dzisiaj Psalm 1. Jest w nim wołanie człowieka o prawość życia, jasność postępowania, bycie czytelnym i uczciwym. Dzieje się tak dzięki Bożemu prowadzeniu, o które prosimy. To jednocześnie wyraz wiary człowieka w dobroć Ojca, znak pokory serca, które szuka oparcia, oraz świadomość, że przyjmując Boże dary, wydajemy owoce dobrych czynów. Pragniemy jak najlepiej z nich korzystać, aby budować w sobie Boże życie i przyznawać się do naszego Ojca. W ten sposób jesteśmy świadkami dla innych, jak warto żyć.

Komentarz do Ewangelii

Towarzyszymy Panu Jezusowi i Jego słuchaczom. Nauczyciel jest gościem w domu faryzeusza i wygłasza kolejne pouczenia. Wczoraj usłyszeliśmy Jego troskę o czystość serca. Dzisiaj Pan Jezus w czasie trwania posiłku mówi o dziesięcinie, którą znali jego słuchacze (Pwt 26, 1-15). Dziesięcina jest skuteczną metodą dzielenia się z potrzebującymi tym, co posiadamy. Widzimy dzięki niej logikę Bożego daru, który otrzymujemy od Ojca w niebie, abyśmy mogli przekazać go dalej. Ta uwaga z pewnością dotykała serc faryzeuszów, którzy zabiegali o powiększanie swoich majątków. Ich bogactwo znajdowało swoje odbicie w drogich szatach, ubrani w nie pojawiali się w reprezentacyjnych miejscach, na placach i w synagogach. Zbawiciel mówi o tym, aby pokazać, jak wielki jest egoizm tych, którzy powinni pokornie pomagać ludziom w poznawaniu Boga. Nie chodzi o stawianie granic i barier człowiekowi, lecz grzechowi. Pan Jezus mówi także o grobach pobielanych. W dawnych czasach bielono groby, aby ostrzec przechodniów o ich istnieniu, aby nikt nie dotknął się miejsca pochówku, bo wtedy stawał się nieczysty i nie mógł brać udziału w kulcie. Grób symbolizuje śmierć, a porównanie człowieka do grobu oznacza jego martwe wnętrze. Zasłonięcie światła Bożej mądrości i miłosierdzia. Adresatami Jezusowej nauki są także uczeni w Prawie. Niektórzy z nich wywodzili się spośród faryzeuszy. Byli wykształceni i po stosownym egzaminie dopuszczeni do rozstrzygania spraw w oparciu o Prawo. Mistrz z Nazaretu wyrzuca im wprost obłudę, głębokie zakłamanie, jednocześnie nawołując ich do przemiany życia i autentyczności.
Widzimy, że spotkanie przy stole może prowadzić do ujawnienia prawdy i zachęcić każdego z nas do troski o nasze wspólnoty stołu, jakość rozmów przy nich prowadzonych oraz do dobrego życia.

Komentarze zostały przygotowany przez ks. Mateusza Stróżewskiego


Do góry

Książka na dziś

Jezus z Nazarethu. Tomy 1 i 2

Roman Brandstaetter

Jezus z Nazarethu to monumentalna książka, opisująca życie Chrystusa od czasów tuż przed Jego narodzeniem do zmartwychwstania. Autor przybliża zwyczaje i charakter ludzi zamieszkujących w tamtym czasie Ziemię Świętą, ich zwyczaje i stosunek do Boga, aby czytelnik mógł jak najlepiej zrozumieć, dlaczego pojawienie się Jezusa wywołało tak wielkie poruszenie

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.