Poniedziałek

Czytania

(Ga 4, 22-24. 26-27. 31 – 5, 1)
Bracia: Napisane jest, że Abraham miał dwóch synów, jednego z niewolnicy, a drugiego z wolnej. Lecz ten z niewolnicy urodził się tylko według ciała, ten zaś z wolnej – na skutek obietnicy. Wydarzenia te mają jeszcze sens alegoryczny: niewiasty te wyobrażają dwa przymierza; jedno, zawarte pod górą Synaj, rodzi ku niewoli, a wyobraża je Hagar. Natomiast górne Jeruzalem cieszy się wolnością i ono jest naszą matką. Wszak napisane jest: "Wesel się, niepłodna, która nie rodziłaś, wykrzykuj z radości, która nie znałaś bólów rodzenia, bo więcej dzieci ma samotna niż ta, która żyje z mężem". Tak to, bracia, nie jesteśmy dziećmi niewolnicy, ale wolnej. Ku wolności wyswobodził nas Chrystus. A zatem trwajcie w niej i nie poddawajcie się na nowo pod jarzmo niewoli!

(Ps 113 (112), 1b-2. 3-4. 5a i 6-7)
REFREN: Niech imię Pana będzie pochwalone

Chwalcie, słudzy Pańscy,
chwalcie imię Pana.
Niech imię Pana będzie błogosławione
teraz i na wieki.

Od wschodu aż do zachodu słońca
niech będzie pochwalone imię Pana.
Pan jest wywyższony ponad wszystkie ludy,
ponad niebiosa sięga Jego chwała.

Kto jest jak nasz Pan Bóg,
co w dół spogląda na niebo i na ziemię?
Podnosi z prochu nędzarza
i dźwiga z gnoju ubogiego.

(Ps 95 (94), 8a. 7d)
Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych, lecz słuchajcie głosu Pańskiego.

(Łk 11, 29-32)
Gdy tłumy się gromadziły, Jezus zaczął mówić: "To plemię jest plemieniem przewrotnym. Żąda znaku, ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza. Jak bowiem Jonasz stał się znakiem dla mieszkańców Niniwy, tak będzie Syn Człowieczy dla tego plemienia. Królowa z południa powstanie na sądzie przeciw ludziom tego plemienia i potępi ich; ponieważ ona z krańców ziemi przybyła słuchać mądrości Salomona, a oto tu jest coś więcej niż Salomon. Ludzie z Niniwy powstaną na sądzie przeciw temu plemieniu i potępią je; ponieważ oni dzięki nawoływaniu Jonasza się nawrócili, a oto tu jest coś więcej niż Jonasz".

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

o. Mieczysław Łusiak SJ

Znak nie do podrobienia
Znak Jonasza to Męka, Śmierć i Zmartwychwstanie Jezusa. Jeśli ktoś chce uwierzyć w Jezusa i uznać Go za swego Pana i Zbawiciela musi doświadczyć tego znaku. Tylko ten znak pokazuje zupełnie czytelnie kim jest Jezus. Inne znaki są niepełne albo możliwe do podrobienia.
Do głębokiej wiary w Jezusa prowadzi doświadczenie „znaku Jonasza”, ale potrzebna jest też pewna wrażliwość – poszukiwanie Miłości, ale tej prawdziwej, czystej. Kto szuka Miłości, staje się otwarty na „znak Jonasza” i odczytuje go z łatwością.
o. Mieczysław Łusiak SJ

Patroni dnia:

Święta Małgorzata Maria Alacoque, dziewica
urodziła się 22 lipca 1647 r. w Burgundii (Francja). Kiedy Małgorzata miała zaledwie 4 lata, złożyła ślub dozgonnej czystości. Jej ojciec był notariuszem i sędzią. Zmarł, gdy Małgorzata miała 8 lat. Oddano ją wtedy do kolegium klarysek w Charolles. Ciężka choroba zmusiła ją jednak do powrotu do domu. Oddana z kolei na wychowanie do apodyktycznego wuja i gderliwych ciotek, wiele od nich wycierpiała. Gdy miała 24 lata wstąpiła do Sióstr Nawiedzenia (wizytek). Małgorzata otrzymała habit zakonny 25 sierpnia 1671 r. Musiała wyróżniać się wśród sióstr, skoro dwa razy piastowała urząd asystentki przełożonej, a w latach 1685-1687 była mistrzynią nowicjuszek. Małgorzata była mistyczką - od 21 grudnia 1674 r. przez ponad półtora roku Pan Jezus w wielu objawieniach przedstawiał jej swe Serce, kochające ludzi i spragnione ich miłości. W związku z otrzymanym orędziem i poleceniem, aby ustanowiono święto czczące Jego Najświętsze Serce oraz przystępowano przez 9 miesięcy do pierwszopiątkowej Komunii św. wynagradzającej, Małgorzata doznała wielu przykrości i sprzeciwów. Od 1686 r. obchodziła święto Najświętszego Serca Jezusa i rozszerzyła je na inne klasztory sióstr wizytek. Z jej inicjatywy wybudowano w Paray-le-Monial kaplicę poświęconą Sercu Jezusa. Małgorzata zmarła 17 października 1690 r. po 43 latach życia, w tym 18 latach profesji.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Święty Paweł przypomina nam dzisiaj o obietnicy Abrahama. Patriarcha otrzymał od Boga przyrzeczenie, w które zwątpiła Sara. Stwórca jest wierny słowu, które wyrzekł, i Ojciec wielu Narodów, jak nazywamy Abrahama, doczekał się syna, czyli spełnienia Bożej obietnicy. Urodził mu się także syn, którego matką była niewolnica Hagar. Dla nas to pewnie jest dziwne, ale w tamtych czasach bezpłodna małżonka misję urodzenia spadkobiercy mogła przekazać służącej, która powinna począć dziecko z mężem bezpłodnej kobiety, a po porodzie oddać je małżonkom. Święty Paweł przez przypomnienie tych wydarzeń, pragnie nam dzisiaj powiedzieć słowo o wolności. Syn, który urodził się z niewolnicy, symbolizuje uzależnienie się człowieka od Prawa. Sztywne wypełnianie przepisów może człowieka zamknąć na to, co jest nowe i uniemożliwiać zmianę. Żydzi, których obowiązywało łącznie 613 nakazów i zakazów, przekonywali się o tym każdego dnia. Syn, którego obiecał Bóg, to obraz Bożego synostwa, które zostało nam dane w Chrystusie Jezusie dzięki łasce chrztu świętego. To świadomość działania Bożej łaski, która dzięki naszej zgodzie pomaga nam się nawracać. Moc z Wysoka uzdalnia nasze serca do przyjęcia, zrozumienia i zaakceptowania Bożego słowa. W jego świetle możemy kształtować życie i stawać się dobrymi uczniami Pana.

Komentarz do psalmu

Zawarty w dzisiejszej liturgii słowa psalm oddaje wielką radość ludu Izraela. Jej powodem jest działanie Boga, który troszczy się o ludzi. Człowiek potrzebujący stabilizacji, bezpieczeństwa i pokoju bez problemu widzi i odczuwa skutki działania Opatrzności. Najwyższym jej wyrazem jest zbawienie człowieka, czyli wyzwolenie od śmierci wiecznej. Psalm jest także wyznaniem wiary ludzi w to, że Bóg jest Panem życia i chce, abyśmy je mieli. Dlatego wszyscy powinni śpiewać i grać na instrumentach na cześć Pana.

Komentarz do Ewangelii

Od wieków Pan Bóg dawał ludziom różne znaki, które potwierdzały Jego obecność i troskę. Człowiek, odczytując je, wiedział, jak ma postępować, którą drogą pójść. Dzisiaj Pan Jezus jest pośród ludzi, którzy domagają się znaku. Możemy sobie tylko wyobrazić, co mogli mieć na myśli, skoro nauczanie z mocą, liczne cuda i widok ludzi szczęśliwych po spotkaniu z Jezusem, to dla nich jest za mało. Słyszymy o Niniwie, której mieszkańcy się nawrócili dzięki wierze w moc Bożego słowa. Jezus jest Żywym Słowem Boga. Posłany przez Niego na ziemię głosi w obfitości ludzkim sercom słowo Ojca, wielokrotnie powtarza słowo czytane w synagogach, posługuje się przykładami doskonale znanymi Jego słuchaczom, by do nich dotrzeć z przesłaniem Ewangelii. Ale oni pragną jakiejś sensacji, zauroczenia, a Jezus przynosi dar wiary, który ludzie odrzucają jako niepotrzebny. Łaska Boża buduje na ludzkiej naturze, a oczywistą kwestią jest kierowanie się człowieka ku temu, co poruszyło Jego serce. Mógł to być piękny śpiew, odbyta pielgrzymka, jakieś nabożeństwo, w czasie którego przyszło wzruszenie. Uczeń Chrystusa pragnie iść jeszcze dalej i budować na tych doświadczeniach szczerą modlitwę, świadome przeżywanie Eucharystii, regularną spowiedź świętą i życie słowem Bożym na co dzień. Dzięki temu w ludzkim sercu będzie żywa i prawdziwa wiara. Nie tylko na chwilę, na potrzeby jakiejś sytuacji czy okazji, ale zawsze. Mistrz z Nazaretu pyta dzisiaj ciebie: czy w Twoim sercu pali się płomień wiary? Czy swoim życiem naśladujesz Ukrzyżowanego, czy jest On dla ciebie najważniejszy?

Komentarze zostały przygotowany przez ks. Mateusza Stróżewskiego

Książka na dziś

O życiu pozagrobowym

Fulla Horak

W tej niezwykłej publikacji znajdują się pouczające opisy bezpośrednich kontaktów i przeżyć, jakich doznała autorka ze świętymi i duszami czyśćcowymi.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.