Środa

Czytania

(Mdr 4, 7-15)
Sprawiedliwy, choćby umarł przedwcześnie, znajdzie odpoczynek. Starość jest czcigodna nie przez długowieczność i liczbą lat się jej nie mierzy: sędziwością u ludzi jest mądrość, a miarą starości – życie nieskalane. Ponieważ spodobał się Bogu, został umiłowany, a żyjąc wśród grzeszników, został przeniesiony. Zabrany został, by złość nie odmieniła jego myśli albo ułuda nie uwiodła duszy, bo urok marności przesłania dobro, a burza namiętności mąci prawy umysł. Wcześnie osiągnąwszy doskonałość, przeżył czasów wiele. Dusza jego podobała się Bogu, dlatego pośpiesznie uszła spośród nieprawości. A ludzie patrzyli i nie pojmowali ani sobie tego nie wzięli do serca, że łaska i miłosierdzie nad Jego wybranymi, i o świętych Jego staranie.

(Ps 148, 1-2. 11-13a. 13c-14)
REFREN: Niech imię Pana wszyscy wychwalają

Chwalcie Pana z niebios,
chwalcie Go na wysokościach.
Chwalcie Go, wszyscy Jego aniołowie,
chwalcie Go, wszystkie Jego zastępy.

Królowie ziemscy i wszystkie narody,
władcy i wszyscy sędziowie na ziemi,
Młodzieńcy i dziewczęta,
starcy i dzieci
niech imię Pana wychwalają.

Majestat Jego ponad ziemią i niebem
i On pomnaża potęgę swego ludu.
Oto pieśń pochwalna wszystkich Jego świętych,
synów Izraela, ludu, który jest Mu bliski.

(Mt 5, 8)
Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.

(Łk 2, 41-52)
Rodzice Jezusa chodzili co roku do Jerozolimy na Święto Paschy. Gdy miał On lat dwanaście, udali się tam zwyczajem świątecznym. Kiedy wracali po skończonych uroczystościach, został Jezus w Jerozolimie, a tego nie zauważyli Jego Rodzice. Przypuszczając, że jest w towarzystwie pątników, uszli dzień drogi i szukali Go wśród krewnych i znajomych. Gdy Go nie znaleźli, wrócili do Jerozolimy szukając Go. Dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni, gdzie siedział między nauczycielami, przysłuchiwał się im i zadawał pytania. Wszyscy zaś, którzy Go słuchali, byli zdumieni bystrością Jego umysłu i odpowiedziami. Na ten widok zdziwili się bardzo, a Jego Matka rzekła do Niego: "Synu, czemuś nam to uczynił? Oto ojciec Twój i ja z bólem serca szukaliśmy Ciebie". Lecz On im odpowiedział: "Czemuście Mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?" Oni jednak nie zrozumieli tego, co im powiedział. Potem poszedł z nimi i wrócił do Nazaretu; i był im poddany. A Matka Jego chowała wiernie wszystkie te wspomnienia w swym sercu. Jezus zaś czynił postępy w mądrości, w latach i w łasce u Boga i u ludzi.

Rozważania do czytań

o. Maciej Sierzputowski CSSp

To niezwykle ważne, żeby Jezus ci się zagubił... Żebyś nawet zupełnie stracił Go z oczu…
Jezus się gubi, żebyś ty mógł odbyć twoją podróż życia! Tak jak Józef i Maryja. Od czego zacząć? Zobacz, że Jezusa nie ma, albo jest Go za mało w twoim życiu. Zobacz, że Go nie widzisz i przejmij się tym głęboko. Przejąć się brakiem Jezusa! Jakie to ważne! Zatęsknić za Nim! Tęsknota, każde pragnienie, rodzi się w braku. Zobacz, że brakuje ci Jezusa!
Zobacz też twoje ciasne przypuszczenia na Jego temat i odłóż je na bok. Jego nie ma wśród krewnych i znajomych. Jasne! Inni mogą ci mówić o Jezusie, dawać najpiękniejsze i niezwykle porywające świadectwa nawrócenia, własne doświadczenia Boga, ale… nigdy żaden człowiek nie będzie ci mógł dać relacji, osobistej, głębokiej więzi z Bogiem… Do tej przygody, do bliskości, doświadczenia czułej Miłości On zaprasza cię osobiście! Twoja relacja z Nim jest jedyna, niepowtarzalna, wyjątkowa, bo… jest twoja! A ty jesteś jedyny, jedyna, niepowtarzalna, wyjątkowa…
Tęsknota, która rodzi się i rozpala w doświadczeniu braku staje się drogą, przygodą podróży do miasta świętego, a w nim do świątyni, do miejsca najświętszego. I tam On jest. Tam słucha i zadaje pytania. Pyta: „Czemu Mnie szukaliście? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca?”.
No dobrze… Czyli gdzie…!?
„Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was? (…) Świątynia Boga jest świętą, a wy nią jesteście” (1Kor 3,16-17).
Podróż życia to podróż do samego siebie, do tego poziomu najgłębszego, który nazywamy duchem lub sercem i często w ogóle nie wiemy o czym mówimy. Jesteś świątynią Boga. On się gubi, usuwa się z twojego pola widzenia, żebyś dotarł do swojej głębi, do swojego Świętego Świętych tam, gdzie On na ciebie czeka, gdzie On ciebie odnajduje…
Bóg się gubi, żeby ciebie odnaleźć! Żebyś ty odnalazł siebie… Dobrej, wspaniałej podróży życia!!! Ruszaj! Nie czekaj! Szkoda czasu!!
o. Maciej Sierzputowski CSSp

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Z paradoksem życia, polegającym na przedwczesnej śmierci ludzi prawych, dzieci i młodych, którzy nie zdążyli rozwinąć w pełni swoich talentów, a długowieczności tych którzy w naszym przekonaniu nie zasługują na taki dar, zmagają się ludzie od wieków. Śmierć, podobnie jak życie, domaga się zrozumienia, odnalezienia sensu. A my w obliczu cierpienia spowodowanego stratą kogoś bliskiego potrzebujemy pocieszenia. Księga Mądrości może pełnić taką podwójną rolę. „Wybrańcy bogów umierają młodo” - ta sentencja helleńskiego komediopisarza Menandra, żyjącego na przełomie IV i III wieku przed Chrystusem, stoi w sprzeczności z myślą hebrajską. Dla Żydów długie życie było wielkim pragnieniem i szczęściem. Długowieczność była elementem integralnie związanym z Przymierzem i nagrodą za zachowanie Prawa. Autor rozważanego dzisiaj fragmentu Księgi Mądrości podważa tradycyjne przekonanie i twierdzi, że roztropność i moralność, a nie ilość przeżytych lat, decydują o wartości życia. A człowiek sprawiedliwy, tzn. ten, który postępuje właściwie, umiera w nadziei na nieśmiertelność.

Komentarz do psalmu

Psalm 148 jest wielkim hymnem dziękczynnym na cześć Boga. W tych wybranych fragmentach psalmista wzywa do uwielbienia byty niebieskie, duchowe oraz wszystkich ludzi bez względu na wiek, płeć i stan pochodzenia. Jesteśmy zaproszeni do tego chóru, aby z jednej strony wielbić Jego transcendentną wielkość, a z drugiej, Boga który jest bardzo bliski i przychodzi z pomocą swemu ludowi.

Komentarz do Ewangelii

Zadziwienie to częsta reakcja otoczenia na Osobę Jezusa. Wszystkie wydarzenia z pierwszego okresu życia, ukazane w Ewangelii Łukasza, mają nas wprowadzić w tajemnicze współistnienie w Osobie Jezusa czysto ludzkiej natury z nadprzyrodzonym istnieniem jako Syna Bożego. Ewangelista Łukasz pokazuje nam po raz pierwszy Jezusa, który ma świadomość swojej tożsamości i jedności z Ojcem. Ale widzimy również Jezusa, który się uczył. Jego pierwszymi nauczycielami byli Maryja i Józef oraz krewni i towarzysze dziecięcych zabaw, od których uczył się pobożności i wypełniania przepisów Prawa. Będąc w świątyni w Jerozolimie z okazji świąt, słuchał i rozmawiał z nauczycielami. On też był w drodze, która po latach zaprowadziła Go na Krzyż.

Komentarze zostały przygotowane przez Klementynę Pawłowicz-Kot

Książka na dziś

Różaniec - skarb, który trzeba odkryć

ks. Michał Lipiński CM

Obecne opracowanie może być lekturą dla czcicieli Matki Bożej, zwłaszcza dla odmawiających różaniec czy to indywidualnie, czy wspólnie, np. w różach różańcowych i służyć pogłębieniu rozumienia tej modlitwy, czy też stanowić pomoc formacyjną dla wspólnot, ruchów czy grup modlitewnych szczególnie pielęgnujących modlitwę różańcową.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.