Środa

Czytania

(2 Sm 7, 4-17)
Pan skierował do Natana następujące słowa: "Idź i powiedz mojemu słudze, Dawidowi: To mówi Pan: Czy ty zbudujesz Mi dom na mieszkanie? Nie mieszkałem bowiem w domu od dnia, w którym wyprowadziłem z Egiptu Izraelitów, aż do dnia dzisiejszego. Przebywałem w namiocie albo w przybytku. Przez cały czas, gdy wędrowałem ze wszystkimi Izraelitami, czy choćby do jednego z sędziów izraelskich, którym nakazałem paść mój lud, Izraela, przemówiłem kiedykolwiek słowami: Dlaczego nie zbudowaliście Mi domu cedrowego? A teraz przemówisz do sługi mojego, Dawida: To mówi Pan Zastępów: Zabrałem cię z pastwiska spośród owiec, abyś był władcą nad ludem moim, nad Izraelem. I byłem z tobą wszędzie, dokąd się udałeś, wytraciłem przed tobą wszystkich twoich nieprzyjaciół. Dam ci sławę największych ludzi na ziemi. Wyznaczę miejsce mojemu ludowi, Izraelowi, i osadzę go tam, i będzie mieszkał na swoim miejscu, a nie poruszy się więcej i ludzie nikczemni nie będą go już uciskać jak dawniej. Od czasu, kiedy ustanowiłem sędziów nad ludem moim izraelskim, obdarzyłem cię pokojem ze wszystkimi wrogami. Tobie też Pan zapowiedział, że sam Pan dom ci buduje. Kiedy wypełnią się twoje dni i spoczniesz obok swych przodków, wtedy wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo. On zbuduje dom imieniu memu, a Ja utwierdzę tron jego królestwa na wieki. Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem, a jeżeli zawini, będę go karcił rózgą ludzi i ciosami synów ludzkich. Lecz mu nie cofnę mojej życzliwości, jak cofnąłem Saulowi, twemu poprzednikowi, którego opuściłem. Przede Mną dom twój i twoje królestwo będzie trwać na wieki. Twój tron będzie utwierdzony na wieki". Zgodnie z tymi wszystkimi słowami i zgodnie z tym całym widzeniem przemówił Natan do Dawida.

(Ps 89 (88), 4-5. 27-28. 29-30)
REFREN: Zachowam wiecznie łaskę dla Dawida

"Zawarłem przymierze z moim wybrańcem,
przysiągłem mojemu słudze, Dawidowi:
Twoje potomstwo utrwalę na wieki
i tron twój umocnię na wszystkie pokolenia".

«On będzie wołał do Mnie:
„Ty jesteś moim Ojcem,
moim Bogiem, Opoką mojego zbawienia”.
A Ja go ustanowię pierworodnym,
najwyższym z królów ziemi.

Na wieki zachowam dla niego łaskę
i trwałe z nim będzie moje przymierze.
Sprawię, że potomstwo jego będzie wieczne,
a jego tron jak dni niebios trwały».

Aklamacja
Ziarnem jest słowo Boże, a siewcą jest Chrystus, każdy, kto Go znajdzie, będzie żył na wieki.

(Mk 4,1-20)
Jezus znowu zaczął nauczać nad jeziorem i bardzo wielki tłum ludzi zebrał się przy Nim. Dlatego wszedł do łodzi i usiadł w niej na jeziorze, a cały lud stał na brzegu jeziora. Uczył ich wiele w przypowieściach i mówił im w swojej nauce: „Słuchajcie: Oto siewca wyszedł siać. A gdy siał, jedno padło na drogę; i przyleciały ptaki, i wydziobały je. Inne padło na miejsce skaliste, gdzie nie miało wiele ziemi, i wnet wzeszło, bo gleba nie była głęboka. Lecz po wschodzie słońca przypaliło się i nie mając korzenia, uschło. Inne znów padło między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je, tak że nie wydało owocu. Inne w końcu padły na ziemię żyzną, wzeszły, wyrosły i wydały plon: trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny i stokrotny”. I dodał: „Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha”. A gdy był sam, pytali Go ci, którzy przy Nim byli razem z Dwunastoma, o przypowieści. On im odrzekł: „Wam dana jest tajemnica królestwa Bożego, dla tych zaś, którzy są poza wami, wszystko dzieje się w przypowieściach, aby patrzyli oczami, a nie widzieli, słuchali uszami, a nie rozumieli, żeby się nie nawrócili i nie była im wydana tajemnica”. I mówił im: „Nie rozumiecie tej przypowieści? Jakże zrozumiecie inne przypowieści? Siewca sieje słowo. A oto są ci posiani na drodze: u nich sieje się słowo, a skoro je usłyszą, zaraz przychodzi szatan i porywa słowo zasiane w nich. Podobnie na miejscach skalistych posiani są ci, którzy gdy usłyszą słowo, natychmiast przyjmują je z radością; lecz nie mają w sobie korzenia i są niestali. Gdy potem przyjdzie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamują. Są inni, którzy są zasiani między ciernie: to są ci, którzy słuchają wprawdzie słowa, lecz troski tego świata, ułuda bogactwa i inne żądze wciskają się i zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne. W końcu na ziemię żyzną zostali posiani ci, którzy słuchają słowa, przyjmują je i wydają owoc: trzydziestokrotny, sześćdziesięciokrotny i stokrotny”.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Marek Ristau

Słowo Boże jest życiem i duchem. Ono jest żywe i skuteczne. Zasiane w sercu i wykonywane, przynosi obfity owoc, który trwa na wieki. Bóg przez swoje słowo prawdy, zrodził nas do nowego życia, abyśmy byli niejako pierwszym zarodkiem Jego stworzeń. Tylko Słowo Boże może zbawić dusze nasze. Tylko to Słowo rodzi w nas wiarę ku zbawieniu. Tylko to Słowo, wprowadzane w czyn, przynosi wolę Ojca do naszego życia i czyni nas ludźmi Bożego upodobania.
Marek Ristau

Patroni dnia:

Święty Franciszek Salezy,biskup i doktor Kościoła
urodził się pod Thorens 21 sierpnia 1567 r. W domu otrzymał wychowanie głęboko katolickie. Kiedy miał 11 lat, zgodnie z ówczesnym zwyczajem otrzymał tonsurę jako znak przynależności do stanu duchownego. Kiedy miał zaledwie 15 lat, udał się do Paryża, by studiować na tamtejszym słynnym uniwersytecie. Ponadto w kolegium jezuitów studiował klasykę. Franciszek studiował ponadto na Sorbonie teologię i zagadnienia biblijne. Do rzetelnych studiów biblijnych przygotował się dodatkowo przez naukę języka hebrajskiego i greckiego. Święcenia kapłańskie otrzymał w roku 1593 przy niechętnej zgodzie rodziców. W roku 1599 papież Klemens VIII mianował Franciszka biskupem pomocniczym. W 1602 r. został biskupem Genewy po śmierci biskupa Graniera. Zmarł nagle w Lyonie, w drodze powrotnej ze spotkania z królem Francji, w dniu 28 grudnia 1622 r.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Kto może zbudować Bogu mieszkanie? Nawet wielki król Dawid został pouczony przez proroka Natana, który miał mu przypomnieć, że wszystko, co osiągnął i dokonał, stało się za sprawą Boga. Bycie władcą czy sława największych ludzi na ziemi pochodzi tylko od Boga. Słowa Stwórcy nie mają zdeprymować króla, ale wręcz przeciwnie dodać nadziei. Słyszymy bowiem, że Bóg obiecuje Dawidowi, że sam zbuduje mu dom i że panowanie jego Potomka nie przeminie. Jest to niezwykle ważna obietnica, ponieważ to potomstwo będzie przekazywało pamięć o królu Dawidzie, co uczyni go na sposób ludzki nieśmiertelnym.
Pytanie o budowanie domu dla Boga może dotyczyć każdego z nas, ponieważ przypomina nam, że to On jest naszym stwórcą, to on uczynił nam mieszkanie. Jest nim nasze ciało. Wszystko, co osiągnęliśmy, wydarzyło się za sprawą Boga, ponieważ On stoi u początku naszego istnienia. To jednak nie powinno nas deprymować, ale zachęcać do większej ufności w to, że Ten, który uczynił nam to mieszkanie, chce także z nami je zamieszkiwać. Co więcej, chce, żebyśmy zamieszkali ostatecznie w innym mieszkaniu, które nam przygotował. Tym mieszkaniu nie ręką ludzką uczynionym i nieprzemijającym. Tylko czy usłyszymy głos proroka Natana i uwierzymy, że w naszym życiu wszystko pochodzi i zależy od Boga?

Komentarz do psalmu

Zawarcie przymierza w Starym Testamencie często wiązało się z przelaniem krwi i pokropieniem zawierających owo przymierze. To, co połączyło obietnicą Boga i Dawida dopełniło się przelaniem krwi Chrystusa na krzyżu. Tam wołał On do Ojca jako ostatniej opoki wybawienia, a w zamian Bóg dopełnił swojego zobowiązania i uczynił Go najwyższym królem ziemi.

Komentarz do Ewangelii

Prawda Ewangelii jest ukryta w przypowieściach, ponieważ nie wystarczy patrzeć oczami i słuchać uszami, żeby ją zrozumieć. Należy przyjąć ją sercem, a więc podjąć decyzję, że chcę poznać tę prawdę. Każdy, kto swoje chęci, a przez to decyzje, lokuje w sprawach tego świata, będzie miał trudność w przyjęciu orędzia Ewangelii. Prawda głoszona przez Jezusa może zostać mu porwana, może zgasnąć lub być zagłuszona w jego umyśle. Dlatego ci, którzy chcą wydać prawdziwy owoc, przyjąć prawdę i żyć nią, muszą oprzeć to na mocnej decyzji swojej woli.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Rafała Mińkowskiego

Książka na dziś

Klucz do Ewangelii św. Łukasza

kardynał Grzegorz Ryś

Klucz do Ewangelii św. Łukasza rozpoczyna nową serię komentarzy do czterech Ewangelii tego autora. Kardynał Grzegorz Ryś podzielił tekst na fragmenty odpowiadające czytaniom mszalnym i opatrzył je szczegółowymi komentarzami biblijnymi, teologicznymi oraz historycznymi. Wyjaśnia czym różni się Ewangelia św. Łukasza od pozostałych i dlaczego ta Ewangelia nazywana jest Maryjną

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.