Niedziela

Czytania

(Iz 55, 1-11)
Tak mówi Pan: "Wszyscy spragnieni, przyjdźcie do wody, przyjdźcie, choć nie macie pieniędzy! Kupujcie i spożywajcie, dalejże, kupujcie bez pieniędzy i bez płacenia za wino i mleko! Czemu wydajecie pieniądze na to, co nie jest chlebem? I waszą pracę – na to, co nie nasyci? Słuchajcie Mnie, a jeść będziecie przysmaki i dusza wasza zakosztuje tłustych potraw. Nakłońcie uszu i przyjdźcie do Mnie, posłuchajcie mnie, a dusza wasza żyć będzie. Zawrę z wami wieczyste przymierze; niezawodne są łaski dla Dawida. Oto ustanowiłem go świadkiem dla ludów, dla ludów wodzem i rozkazodawcą. Oto zawezwiesz naród, którego nie znasz, i ci, którzy cię nie znają, przybiegną do ciebie ze względu na Pana, twojego Boga, przez wzgląd na Świętego Izraela, bo on ci dodał chwały. Szukajcie Pana, gdy się pozwala znaleźć, wzywajcie Go, dopóki jest blisko! Niechaj bezbożny porzuci swą drogę i człowiek nieprawy swoje knowania. Niech się nawróci do Pana, a Ten się nad nim zmiłuje, do Boga naszego, gdyż hojny jest w przebaczaniu. Bo myśli moje nie są myślami waszymi ani wasze drogi moimi drogami – mówi Pan. Bo jak niebiosa górują nad ziemią, tak drogi moje – nad waszymi drogami i myśli moje – nad myślami waszymi. Zaiste, podobnie jak ulewa i śnieg spadają z nieba i tam nie powracają, dopóki nie nawodnią ziemi, nie użyźnią jej i nie zapewnią urodzaju, tak iż wydaje nasienie dla siewcy i chleb dla jedzącego, tak słowo, które wychodzi z ust moich, nie wraca do Mnie bezowocne, zanim wpierw nie dokona tego, co chciałem, i nie spełni pomyślnie swego posłannictwa".

(Iz 12, 2. 3 i 4bcd. 5-6)
REFREN: Będziecie czerpać ze zdrojów zbawienia

Oto Bóg jest moim zbawieniem!
Jemu zaufam i bać się nie będę.
Pan jest moją pieśnią i mocą,
i On stał się moim zbawieniem.

Wy zaś z weselem czerpać będziecie wodę
ze zdrojów zbawienia.
Chwalcie Pana, wzywajcie Jego imienia!
Ukażcie narodom Jego dzieła,
przypominajcie, że Jego imię jest chwalebne.

Śpiewajcie Panu, bo czynów wspaniałych dokonał!
I cała ziemia niech o tym się dowie.
Wznoś okrzyki i wołaj radośnie, mieszkanko Syjonu,
bo wielki jest wśród ciebie Święty Izraela.

(1 J 5, 1-9)
Najmilsi: Każdy, kto wierzy, że Jezus jest Mesjaszem, z Boga się narodził; i każdy miłujący Tego, który dał życie, miłuje również tego, kto życie od Niego otrzymał. Po tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boże, gdy miłujemy Boga i wypełniamy Jego przykazania, albowiem miłość względem Boga polega na spełnianiu Jego przykazań, a przykazania Jego nie są ciężkie. Wszystko bowiem, co z Boga zrodzone, zwycięża świat; tym właśnie zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara. A któż zwycięża świat, jeśli nie ten, kto wierzy, że Jezus jest Synem Bożym? Jezus Chrystus jest tym, który przyszedł przez wodę i krew, i ducha, nie tylko w wodzie, lecz w wodzie i we krwi. Duch daje świadectwo, bo duch jest prawdą. Trzej bowiem dają świadectwo: duch, woda i krew, a ci trzej w jedno się łączą. Jeśli przyjmujemy świadectwo ludzi – to świadectwo Boże więcej znaczy, ponieważ jest to świadectwo Boga, które dał o swoim Synu.

Aklamacja (J 1, 29)
Jan zobaczył podchodzącego ku niemu Jezusa i rzekł do Niego: "Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata".

(Mk 1, 7-11)
Jan Chrzciciel tak głosił: "idzie za mną mocniejszy ode mnie, a ja nie jestem godzien, aby schyliwszy się, rozwiązać rzemyk u Jego sandałów. Ja chrzciłem was wodą, On zaś chrzcić was będzie Duchem Świętym". W owym czasie przyszedł Jezus z Nazaretu w Galilei i przyjął od Jana chrzest w Jordanie. W chwili gdy wychodził z wody, ujrzał rozwierające się niebo i Ducha jak gołębicę zstępującego na Niego. A z nieba odezwał się głos: "Ty jesteś moim Synem umiłowanym, w Tobie mam upodobanie".

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Marek Ristau

Wierzymy, że Jezus z Nazaretu jest Barankiem Bożym, który zgładził grzech świata. Wierzymy, że Jezus Mesjasz jest Synem Bożym, który przyszedł przez wodę i krew: został zanurzony w wodzie i przelał swoją krew. Kto wierzy, że Jezus jest Mesjaszem i Synem Bożym, ten zwycięża świat, bo wszystko, co się narodziło z Boga, zwycięża świat.
Marek Ristau

Patroni dnia:

Święty Rajmund z Peñafort, prezbiter
urodził się między 1170 a 1175 r. w Villafranca del Panades w pobliżu Barcelony. Już jako dwudziestoletni młodzieniec wykładał filozofię w Barcelonie. Obdarzony głęboką wiedzą i osobistą kulturą, odznaczał się gorliwością w formowaniu przyszłych kapłanów. W trzydziestym roku życia wyjechał do Bolonii, aby kontynuować studia nad prawem kanonicznym i cywilnym, tam też uzyskał stopień doktora. Po powrocie do Barcelony w roku 1219 Rajmund został mianowany kanonikiem, archidiakonem i wikariuszem generalnym. Wstąpił do dominikanów w 1222 roku. Rajmund pracował żarliwie nad nawróceniem Maurów i Żydów, a równocześnie opracowywał dzieło zawierające wskazówki dla spowiedników. W 1238 r., został na kapitule generalnej w Barcelonie wybrany generałem zakonu dominikanów. Umarł w Barcelonie 6 stycznia 1275 r.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Prorok Izajasz podkreśla, że Bóg jest wierny i dotrzymuje obietnic danych Dawidowi. Choć Izraelici stracili swoje państwo i zostali deportowani do Babilonii, to Pan ich nie odrzucił, ale powołał ich na swoich świadków wśród ludów całej ziemi. Każdy Izraelita ma teraz misję ukazywania światu światła Bożej nauki. Bóg zapewnia, że będzie to dla nich źródłem prawdziwej radości. Prawdę tę Izajasz ubiera w obraz uczty, w której mogą otrzymać za darmo obfity pokarm życia. Pan oczekuje tylko jednego: nawrócenia! Ustami proroka mówi: Nakłońcie uszu i przyjdźcie do Mnie, słuchajcie, a ocalicie swoje życie!
W końcowym fragmencie Bóg daje nie tylko Izraelitom, ale wszystkim czytającym i słuchającym słowo Boże obietnicę skuteczności Jego działania: Tak samo jest z moim słowem. Wychodzi ono z ust moich, nie po to, by wrócić do Mnie bezowocnie, lecz aby wypełnić moją wolę i spełnić to, z czym je posłałem. Tym samym Pan daje nam gwarancję mocy swojego słowa. Możemy mieć pewność, że otwarcie się na prawdy zawarte w Biblii jest dla nas wyzwalające i gwarantujące życie w Bożej obecności. Dialog ze słowem Pana wprowadza nas na drogę wierności i kroczenie zgodnie z Jego wolą. Warto zatem naszą codzienną praktykę czytania i medytowania Słowa Bożego rozpoczynać od tego fragmentu jako przypomnienia Bożej obietnicy. Niechaj słowo Pańskie spełni to, z czym je Bóg posłał!

Komentarz do psalmu

Jemu ufam i nie będę się lękał. W psalmach i modlitwach stałym elementem jest temat lęku. Pełne ufności skierowanie się do Boga ma zapewnić modlącemu wybawienie od wrogów, trudnych sytuacji życiowych oraz różnych lęków. Wyznanie Jemu ufam daje poczucie uwolnienia z paraliżu duchowego w życiu codziennym. Daje radość i mobilizuje do wielbienia Boga.
Szczere wyznanie, że Pan jest moją mocą i chlubą daje uspokojenie wewnętrzne, które pobudza do wielbienia Boga i wyznawania, że Jego imię jest wzniosłe!

Komentarz do drugiego czytania

Pierwszy list św. Jana jest rodzajem homilii, która zachęca wiernych do żywej wiary w Jezusa Chrystusa, do trwania w łączności z Bogiem i z bliźnimi, a prawdziwą relację z Bogiem poznaje się po uczynkach miłości wobec ludzi.
Jan Ewangelista wyjaśnia, że narodzić się z Boga oznacza uwierzyć, że Jezus jest Synem Bożym i Zbawicielem świata. Konsekwencją tej wiary jest pewność, że Bóg nieustannie czuwa nad każdym człowiekiem, a innych ludzi traktuje się jak braci. Autor Listu wskazuje też praktyczną drogę do tego, jak kochać Boga i bliźnich: Miłość Boga polega na przestrzeganiu Jego przykazań, a przykazania Jego nie są ciężkie.

Komentarz do Ewangelii

Z chrztem Janowym związane było wyznawanie grzechów. Jezus był bezgrzeszny, więc to nie był bezpośredni powód przyjęcia chrztu. Można ten fakt połączyć z misją Jana. Oto Bóg Ojciec, mówiąc Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie, oznajmia też Janowi Chrzcicielowi, że jego misja właśnie się kończy. Ten, któremu Jan nie był godzien rozwiązać rzemyka u sandałów, właśnie się objawił i rozpoczynał oficjalną działalność.
Intrygujące jest stwierdzenie Marka, że On zaś chrzcić was będzie Duchem Świętym. Oznacza to, że oczekiwany od wieków Mesjasz udzieli ludziom w darze Ducha Świętego, który ich uświęci i połączy z Bogiem tak ściśle, że będą mogli stać się ludem Bożym. Poprzez sakrament chrztu zostaliśmy włączeni do wspólnoty Kościoła, a Duch Święty obdarzył nas swoimi darami. Od tego momentu Bóg również do nas mówi: ty jesteś moim umiłowanym synem, umiłowaną córką. Jego miłość to grunt, na którym rośniemy. On ukochał każdego z nas jeszcze przed założeniem świata.

Komentarze zostały przygotowane przez Andrzeja Kosińskiego

Książka na dziś

Przyjaciel Oblubieńca. Lectio divina z Janem Chrzcicielem (CD- audiobook)

ks. Krzysztof Wons SDS

Jan Chrzciciel, przyjaciel Oblubieńca, gdy słyszy Jego głos doznaje naj­wyższej radości. Chce w nas rozpalić tęsknotę za Oblubieńcem, aby stał się centrum naszego życia. On sam usuwa się na bok: „Trzeba, by On wzrastał, a ja żebym się umniejszał” (J 3, 30).

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.