Niedziela
Czytania
(Iz 55, 6-9)
Szukajcie Pana, gdy się pozwala znaleźć, wzywajcie Go, dopóki jest blisko! Niechaj bezbożny porzuci swą drogę i człowiek nieprawy swoje knowania. Niech się nawróci do Pana, a Ten się nad nim zmiłuje, do Boga naszego, gdyż hojny jest w przebaczaniu. Bo myśli moje nie są myślami waszymi ani wasze drogi moimi drogami – mówi Pan. Bo jak niebiosa górują nad ziemią, tak drogi moje – nad waszymi drogami i myśli moje – nad myślami waszymi.
(Ps 145 (144), 2-3. 8-9. 17-18)
REFREN: Pan blisko wszystkich, którzy Go wzywają
Każdego dnia będę błogosławił Ciebie
i na wieki wysławiał Twoje imię.
Wielki jest Pan i godzien wielkiej chwały,
a wielkość Jego niezgłębiona.
Pan jest łagodny i miłosierny,
nieskory do gniewu i bardzo łaskawy.
Pan jest dobry dla wszystkich,
a Jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył.
Pan jest sprawiedliwy na wszystkich swych drogach
i łaskawy we wszystkich swoich dziełach.
Pan jest blisko wszystkich, którzy Go wzywają,
wszystkich wzywających Go szczerze.
(Flp 1, 20c-24. 27a)
Bracia: Chrystus będzie uwielbiony w moim ciele: czy to przez życie, czy przez śmierć. Dla mnie bowiem żyć – to Chrystus, a umrzeć – to zysk. Jeśli zaś żyć w ciele – to dla mnie owocna praca, cóż mam wybrać? Nie umiem powiedzieć. Z dwóch stron doznaję nalegania: pragnę odejść, a być z Chrystusem, bo to o wiele lepsze; pozostawać zaś w ciele – to bardziej konieczne ze względu na was. Tylko sprawujcie się w sposób godny Ewangelii Chrystusowej.
Aklamacja (Dz 16, 14b)
Otwórz, Panie, nasze serca, abyśmy uważnie słuchali słów Syna Twojego.
(Mt 20, 1-16a)
Jezus opowiedział swoim uczniom następującą przypowieść: "Królestwo niebieskie podobne jest do gospodarza, który wyszedł wczesnym rankiem, aby nająć robotników do swej winnicy. Umówił się z robotnikami o denara za dzień i posłał ich do winnicy. Gdy wyszedł około godziny trzeciej, zobaczył innych, stojących na rynku bezczynnie, i rzekł do nich: „Idźcie i wy do mojej winnicy, a co będzie słuszne, dam wam”. Oni poszli. Wyszedłszy ponownie około godziny szóstej i dziewiątej, tak samo uczynił. Gdy wyszedł około godziny jedenastej, spotkał innych stojących i zapytał ich: „Czemu tu stoicie cały dzień bezczynnie?” Odpowiedzieli mu: „Bo nas nikt nie najął”. Rzekł im: „Idźcie i wy do winnicy”. A gdy nadszedł wieczór, rzekł właściciel winnicy do swego rządcy: „Zwołaj robotników i wypłać im należność, począwszy od ostatnich aż do pierwszych”. Przyszli najęci około jedenastej godziny i otrzymali po denarze. Gdy więc przyszli pierwsi, myśleli, że więcej dostaną; lecz i oni otrzymali po denarze. Wziąwszy go, szemrali przeciw gospodarzowi, mówiąc: „Ci ostatni jedną godzinę pracowali, a zrównałeś ich z nami, którzy znosiliśmy ciężar dnia i spiekotę”. Na to odrzekł jednemu z nich: „Przyjacielu, nie czynię ci krzywdy; czyż nie o denara umówiłeś się ze mną? Weź, co twoje, i odejdź. Chcę też i temu ostatniemu dać tak samo jak tobie. Czy mi nie wolno uczynić ze swoim, co chcę? Czy na to złym okiem patrzysz, że ja jestem dobry?” Tak ostatni będą pierwszymi, a pierwsi ostatnimi".
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Kto wierzy w Chrystusa, już nie żyje, ale żyje w nim Chrystus. Dla wierzącego bowiem żyć to Chrystus, a umrzeć to żyć w Chrystusie na wieki. Wierzący nie żyje już dla siebie, ale żyje dla Chrystusa - w życiu i w śmierci należy do Pana. Nasze życie ma być zawsze zgodne z Ewangelią Chrystusową.
Marek Ristau
Patroni dnia:
Święta Tekla, dziewica i męczennica
św. Tekla miała pochodzić z Ikonium (Mała Azja). Chrztu miał jej udzielić św. Paweł Apostoł w czasie swojej pierwszej podróży po Małej Azji (w latach 45-49). Złożyła ślub czystości i pozostała dziewicą, mimo że rodzice zmuszali ją do małżeństwa. Towarzyszyła św. Pawłowi w jego podróżach, usługując mu, jak to czyniły pobożne niewiasty wobec Chrystusa. Po męczeńskiej śmierci św. Pawła Tekla miała udać się do Antiochii. Skazana została na śmierć przez pożarcie w amfiteatrze przez wygłodzone lwy. Zwierzęta jednak nie wyrządziły jej żadnej krzywdy. Ikonografia najczęściej przedstawia więc św. Teklę w otoczeniu lwa czy też lwów. Według podania św. Tekla miała dożyć wieku późnego, bo ok. 80 lat i resztę życia miała spędzić jako pustelnica.
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Zakończenie Izajaszowej Księgi Pocieszenia zawiera przepowiednie wyjścia z niewoli dzięki łasce Boga, który hojny jest w przebaczaniu. Prorok kreśli obraz Boga, który jest bliski człowiekowi, który pozwala się znaleźć, który jest pełen litości, bo jest Bogiem naszym. Bliskości Boga doświadczał człowiek zawsze: Bóg powołał go do istnienia, bo pragnie być przy nim. Zauważmy, że nawet wtedy, gdy oddalamy się od Boga, wkraczając na drogi nieprawe, źle wykorzystując naszą wolność, ściga nas Jego zatroskany głos: Adamie, gdzie jesteś? (Rdz 3,8). Każda nasza niewola, w jaką się wplątujemy, jest okazją, by doświadczyć bliskości Boga. Tego, który dla naszego zbawienia stał się Emmanuelem, Bogiem z nami. Święty Paweł napisze, że będąc bogatym dla nas stał się ubogim (2 Kor 8,9), że uniżył samego siebie przyjąwszy postać sługi (Flp 2,8) – ten sam Bóg, którego myśli nie są naszymi, Jego wyroki są niezbadane, a drogi nie do wyśledzenia (por. Rz 11,33). On jest pierwszy, a jednocześnie jest z ostatnimi (Iz 41,4). Dlaczego nie zależy nam na Jego bliskości, dlaczego odrzucamy Go i żyjemy tak, jakby był nieobecny? Bo to nie jest teoria: bliskość ma charakter osobowy i wymaga miłości, tego, by jak Jezus być dla innych. A my boimy się bliskości… bycia bezbronnymi i rozdawania siebie jak chleb (św. Brat Albert).
Komentarz do psalmu
Odpowiedzmy na Izajaszowe wezwanie królewskim hymnem sławiącym wielkość i bliskość naszego Boga. Niech zachęci nas do otwartości na miłość Tego, który jest łagodny, miłosierny, łaskawy, dobry i sprawiedliwy; do wzywania Go szczególnie wtedy, gdy czujemy się osamotnieni czy odtrąceni przez tych, którym najbardziej zaufaliśmy.
Komentarz do drugiego czytania
Serdeczna więź, jaka łączy Pawła z Chrystusem, zdaje się być perspektywą, w jakiej Apostoł starał się żyć, patrzeć na swoje życie i kształtować je. Już nie ja żyję, ale żyje we mnie Chrystus (Ga 2,20) napisze do Galatów, ale pragnie, aby wszyscy ochrzczeni w Chrystusie, doświadczyli podobnej więzi. Widzi tę możliwość, gdy pisze do Rzymian: skoro zaś Chrystus w was mieszka (Rz 8,10). Spójrzmy i my przez tę perspektywę i starajmy się żyć według Ewangelii.
Komentarz do Ewangelii
Różnica, o jakiej mówił Izajasz w pierwszym czytaniu, pomiędzy myśleniem Boga a naszym jest zilustrowana także przez Jezusa w przypowieści o robotnikach wysyłanych do winnicy o różnej porze dnia. Dobroć Boga, nagradzającego wszystkich darem zbawienia, nie narusza zasad sprawiedliwości. Wylewa się na nas obfitością łask, a więc darów, na które nie jesteśmy w stanie zapracować, a które są owocem życia, męki i zmartwychwstania Jego Syna. Świadomość takiego daru powinna otwierać, a nie zamykać nasze serca dla innych. Powinna kształtować nasze myśli i patrzenie na drugiego człowieka bez pogardy i uprzedzeń, zawierzając nowej logice serca, jaką objawia nam Jezus.
Komentarze zostały przygotowane przez s. Joannę Ewę Koszałkę FMA
Książka na dziś
Dar uzdrowienia. Spowiedź, ale po co
Ten wspaniały, uzdrawiający sakrament nosi różne nazwy – sakramentu pokuty, pojednania, spowiedzi. W szczególny sposób wyraża on nasze pragnienie przemiany serca, skierowania życia we właściwą stronę i przeżywania go w zdrowy sposób, w relacjach miłości z naszą rodziną, wspólnotą i Kościołem. To nieodłączny element procesu wewnętrznego uzdrowienia oraz naprawy wszelkich więzi zniszczonych i nadwyrężonych przez nasze bezmyślne słowa i uczynki.
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
25 września 2023
Poniedziałek
Poniedziałek XXV tydzień zwykły
Czytania
(Ezd 1,1-6)
Aby się spełniło słowo Pana przepowiedziane przez usta Jeremiasza, pobudził Pan ducha Cyrusa, króla perskiego, w pierwszym roku jego panowania, żeby ogłosił w całym swoim królestwie i wydał na piśmie, co następuje: „Tak mówi Cyrus, król perski: "Wszystkie królestwa ziemi dał mi Pan, Bóg niebios. I On mi rozkazał zbudować Mu dom w Jerozolimie, która jest w Judei. Jeśli z całego ludu Jego jest między wami jeszcze ktoś, to niech Bóg jego będzie z nim; a niech idzie do Jerozolimy w Judei i niech zbuduje dom Pana, Boga Izraela, to jest Boga, który jest w Jerozolimie. A każdego z tych, co przetrwali, współmieszkańcy wszystkich miejscowości, gdzie taki przebywa, mają go wesprzeć srebrem, złotem, sprzętem i bydłem, nadto dobrowolnymi ofiarami dla domu Boga, który jest w Jerozolimie”. Wtedy powstali naczelnicy rodów Judy i Beniamina, jak również kapłani i lewici, słowem każdy, którego ducha Bóg pobudził, aby ruszył w drogę zbudować dom Pana znajdujący się w Jerozolimie. A wszyscy sąsiedzi poparli ich wszystkim: srebrem, złotem, sprzętem, bydłem i kosztownościami, oprócz wszystkich darów złożonych dobrowolnie.
(Ps 126,1-2ab.2cd-3.4-5.6)
REFREN: Pan Bóg uczynił wielkie rzeczy dla nas
Gdy Pan odmienił los Syjonu,
wydawało się nam, że śnimy.
Usta nasze były pełne śmiechu,
a język śpiewał z radości.
Mówiono wtedy między poganami:
„Wielkie rzeczy im Pan uczynił”.
Pan uczynił nam wielkie rzeczy
i ogarnęła nas radość.
Odmień znowu nasz los, Panie,
jak odmieniasz strumienie na Południu.
Ci, którzy we łzach sieją,
żąć będą w radości.
Idą i płaczą
niosąc ziarno na zasiew,
lecz powrócą z radością
niosąc swoje snopy.
Aklamacja (Mt 5,16)
Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego.
(Łk 8,16-18)
Jezus powiedział do tłumów: „Nikt nie zapala lampy i nie przykrywa jej garncem ani nie stawia pod łóżkiem; lecz stawia na świeczniku, aby widzieli światło ci, którzy wchodzą. Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie miało być ujawnione, ani nic tajemnego, co by nie było poznane i na jaw nie wyszło. Uważajcie więc, jak słuchacie. Bo kto ma, temu będzie dane; a kto nie ma, temu zabiorą i to, co mu się wydaje, że ma”.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Chrystus umarł za nas, gdyśmy byli jeszcze grzesznikami i swoją śmiercią wyzwolił nas z z grzechów naszych, uczyniony grzechem za nas, abyśmy w Nim stali się sprawiedliwością Bożą. Bóg odmienił nasz los niewolników grzechu i diabła, czyniąc nas w Chrystusie nowym stworzeniem, albowiem nic się nie liczy, tylko to, czy narodziliśmy się na nowo z Ducha Bożego. W Chrystusie wszystko, co stare przeminęło i wszystko stało się nowe. Bóg wyrwał nas z mocy ciemności i przeniósł do królestwa Syna swego umiłowanego.
Marek Ristau
Patroni dnia:
Błogosławiony Władysław z Gielniowa, prezbiter
Marcin Jan (takie imiona otrzymał na chrzcie) urodził się w Gielniowie koło Opoczna ok. 1440 r. Po ukończeniu szkoły parafialnej udał się do Krakowa, gdzie kontynuował swoje studia, aż znalazł się na tamtejszym uniwersytecie w roku 1462. Wstąpił do bernardynów i przyjął imię zakonne Władysław. Tu również najprawdopodobniej odbył swoje studia zakonne i otrzymał święcenia kapłańskie. Dla swojego zakonu Władysław zasłużył się najbardziej przez to, że stał się współautorem konstytucji, które - zatwierdzone przez kapitułę prowincji i kapitułę generalną w Urbino (1490). Jego życie było przepełnione modlitwą i duchem pokuty. Miał dar łez i ekstaz. Zapamiętano go jako płomiennego kaznodzieję. Był jednym z pierwszych duchownych, który wprowadził do Kościoła język polski poprzez kazania i poetyckie teksty. W 1504 r. został gwardianem przy kościele św. Anny w Warszawie. Tutaj umarł 4 maja 1505 r.
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Biblia dziś przedstawia nam Boga konsekwentnie przeprowadzającego swój plan zbawienia człowieka. W Księgach Ezdrasza i Nehemiasza historia jest bardzo powiązana z teologią. W przychylnych słowach przedstawiono Cyrusa, w latach 558-529 przed Chr. króla perskiego, który po podbiciu znacznych obszarów Bliskiego Wschodu założył imperium perskie, a w pierwszym roku swego panowania nad Babilonem (538) zezwolił Żydom na powrót do ojczyzny i odbudowanie świątyni w Jerozolimie. Ale to Bóg jest Panem historii, bo to On pobudził ducha Cyrusa, aby wydał edykt. Co więcej, było to wypełnienie proroctwa Jeremiasza o karze dla władcy Babilonu po siedemdziesięciu latach niewoli (Jr 25,11-14). Cyrus był więc tylko narzędziem, potrzebnym, by mógł się zrealizować „drugi exodus”: tak jak Bóg wyprowadził Izraela z niewoli egipskiej, tak teraz, przez doświadczenie bólu i upokorzenia pragnie, by lud wszedł na drogę nawrócenia i przylgnął do swego Pana wyprowadzającego go z niewoli babilońskiej.
Przez pryzmat tego tekstu, jesteśmy i my wezwani do wychodzenia z niewoli grzechu i ciągłego powracania do przyjaźni z Bogiem. Historia zbawienia jest tylko jedna od stworzenia świata. My także winniśmy budować swoją tożsamość na mocnych fundamentach wiary ojców. Teraźniejszość zwrócona ku przyszłości nie zrealizuje się bowiem bez głębokiego spojrzenia w przeszłość.
Komentarz do psalmu
Pamięć o wielkich rzeczach, jakie Bóg uczynił w historii narodu wybranego, może być zachętą, by odszukać i w naszym życiu podobnych codziennych cudów. Odszukać, odczytać na nowo, aby wypełniła nas radość.
Komentarz do Ewangelii
Słuchanie jest bardzo ważne – mały zbiór przypowieści Jezusa utworzył Łukasz z tych perykop poświęconych słuchaniu słowa Bożego (Łk 8,4-21). Gdy jednak zajrzymy do Synopsy Czterech Ewangelii, zauważymy, że nie tylko zmienił kolejność przypowieści podawanych pierwotnie przez Marka, ale nie zachował również słów, jakimi Jezus zwraca się do uczniów. Zmiana Uważajcie na to, czego słuchacie (Mk 4,21) na Uważajcie, jak słuchacie jest podkreśleniem ważności sposobu słuchania Bożego słowa. Czy zwracamy na to uwagę? Jezus nieustannie nas formuje, tak jak swoich pierwszych uczniów. Od tego, jak Go słuchamy, zależy bowiem nasze poznanie Jezusa. On jest Mądrością – otwórzmy się więc na nią i nie trzymajmy się naszych rozwiązań, przekonań, uprzedzeń, schematów, bo okaże się, że jesteśmy w ciemnościach my i ci, do których jesteśmy posłani.
Komentarze zostały przygotowane przez s. Joannę Ewę Koszałkę FMA
Książka na dziś
Każdego dnia przeżywamy wiele napięć i stresów. Czujemy się przeciążeni i osamotnieni. Bywa, że nie rozumiemy tego, co dzieje się w nas samych. Zmienność uczuć, codzienne doświadczenia, nieuporządkowana historia życia… To wszystko wpływa nie tylko na nasze umysły i dusze – zamrożone emocje dystansują nas także od własnego ciała.
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
26 września 2023
Wtorek
Wtorek XXV tydzień zwykły
Czytania
(Ezd 6,7-8.12b.14-20)
Król perski Dariusz napisał do namiestników prowincji położonej na wschód od Eufratu: „Pozwólcie namiestnikowi Żydów i starszyźnie żydowskiej pracować nad tym domem Bożym. Niech odbudują ten dom Boży na dawnym miejscu. I przeze mnie wydane jest rozporządzenie, jak macie się odnosić do owej starszyzny żydowskiej pracującej przy budowie tego domu Bożego, mianowicie: z dochodów królewskich, płynących z podatku z kraju za Eufratem, mają być regularnie bez utrudnień wypłacane tym mężom koszty. Ja, Dariusz, wydałem ten rozkaz i ma on być dokładnie wykonany”. A starszyzna żydowska budowała z powodzeniem w myśl przepowiedni Aggeusza proroka i Zachariasza, syna Iddo, i doprowadzili budowę do końca zgodnie z rozkazem Boga Izraela i z rozporządzeniem Cyrusa, Dariusza i Artakserksesa, króla perskiego. I dom ten został ukończony dwudziestego trzeciego dnia miesiąca Adar, to jest roku szóstego panowania króla Dariusza. A Izraelici, kapłani, lewici i reszta wysiedleńców radośnie obchodzili poświęcenie tego domu Bożego. I ofiarowali na poświęcenie tego domu Bożego sto wołów, dwieście baranów, czterysta jagniąt, a jako ofiarę przebłagalną dwanaście kozłów za całego Izraela według liczby jego pokoleń. I powołali do służby domu Bożego w Jerozolimie kapłanów według ich oddziałów i lewitów według ich ugrupowań, zgodnie z przepisem księgi Mojżeszowej. Czternastego dnia miesiąca pierwszego wysiedleńcy obchodzili Paschę. Lewici bowiem jak jeden mąż oczyścili się; wszyscy oni byli teraz czyści, i zabili Paschę dla wszystkich wysiedleńców, dla braci swoich kapłanów i dla siebie.
(Ps 122,1-2.4-5)
REFREN: Idźmy z radością na spotkanie Pana
Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano:
„Pójdziemy do domu Pana”.
Już stoją nasze stopy
w twoich bramach, Jeruzalem.
Do niego wstępują pokolenia Pańskie,
aby zgodnie z prawem Izraela wielbić imię Pana.
Tam ustawiono trony sędziowskie,
trony domu Dawida.
Aklamacja (Łk 11,28)
Błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je wiernie.
(Łk 8,19-21)
Przyszli do Jezusa Jego matka i bracia, lecz nie mogli się dostać do Niego z powodu tłumu. Oznajmiono Mu: „Twoja matka i bracia stoją na dworze i chcą się widzieć z Tobą”. Lecz On im odpowiedział: „Moją matką i moimi braćmi są ci, którzy słuchają słowa Bożego i wypełniają je”.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Jeśli chcemy należeć do rodziny Jezusa, musimy słuchać słowa Bożego i mieć je w swoim postępowaniu. Wiara przychodzi przez słuchanie Słowa Bożego, a bez wiary nie możemy osiągnąć zbawienia i podobać się Bogu, kto bowiem przystępuje do Boga musi uwierzyć, że On istnieje i że nagradza tych, którzy Go szukają. Kto wierzy w Jezusa i Tego, który Go posłał, ma życie wieczne i nie pójdzie na sąd, ale przeszedł ze śmierci do życia.
Marek Ristau
Patroni dnia:
Święci męczennicy Kosma i Damian
byli oni prawdopodobnie bliźniakami. Być może pochodzili z Arabii. Stamtąd udali się do Syrii, do Cylicji w Małej Azji, by doskonalić się w sztuce lekarskiej. Odznaczali się niezwykłą sumiennością, dzięki czemu stali się wybitnymi lekarzami. Według legendy ich męczeństwo miało miejsce ok. 300 r. podczas prześladowań za czasów Dioklecjana. Zginęli w Cyrze (Kyrros) w Syrii, gdzie zostali pochowani. Ich grób od razu zasłynął cudami, a kult wzrastał, czego mamy dowody w piśmiennictwie wczesnochrześcijańskim.
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do - czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Podczas ostatecznej redakcji tekstu Ksiąg Ezdrasza i Nehemiasza wykorzystano między innymi listy w języku aramejskim (który był w imperium perskim językiem dyplomatycznym i stał się podczas wygnania językiem Żydów) ukazujące stosunek władców do życia religijnego podbitych państw. W dzisiejszym czytaniu jest to fragment odpowiedzi króla Dariusza na pismo perskich urzędników, potwierdzający odnalezienie dekretu Cyrusa i zdecydowane rozporządzenie, by nie przeszkadzać, ale wesprzeć budowę świątyni z podatków Transeufratei. Wyrazem wdzięczności Judejczyków będzie modlitwa za króla i jego synów do Boga niebios (Ezd 6,10). Świątynia w Jerozolimie była znakiem obecności Boga, Jego mieszkaniem, w którym umieścił swe imię (1 Krl 8,16), miejscem, gdzie rozbije swój namiot pośród nich, a więc znakiem wybrania. Odbudowa świątyni Pana zakończyła się jej poświęceniem na wiosnę 515 r. przed Chr. Werset 14 jest wyrazem świadomości, że dokonało się to dzięki stałej opiece Boga, który przez swoich proroków czuwa nad wszystkim.
My już wiemy, że świątynia była zapowiedzią głębszej rzeczywistości, bo Słowo stało się ciałem i zamieszkało [rozbiło namiot] wśród nas (J 1,14), a my sami niby żywe kamienie, jesteśmy budowani jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo dla składania duchowych ofiar, miłych Bogu, co przypomina nam św. Piotr (1 P 2,5).
Komentarz do psalmu
Wielu patrzy na życie człowieka jako na pewną drogę. Ważne, byśmy zdawali sobie sprawę, że nie jest to droga donikąd, że jej kresem nie będzie konkretne miejsce, do jakiego powinniśmy dotrzeć. Psalmista określa właściwy cel tego pielgrzymowania przez życie: jest nim spotkanie Pana.
Komentarz do Ewangelii
Jeżeli w trzech krótkich zdaniach Autor narracji powtarza trzy razy te same słowa, znaczy, że zależy mu, abyśmy przemyśleli ich sens. Określenie Matka i bracia ma bowiem dla Jezusa podwójne dno. Nie oznacza tylko pokrewieństwa krwi, ale przede wszystkim duchowe pokrewieństwo z Nim, którego warunkiem jest słuchanie słowa, zachowywanie go w sercu, rozważanie, aby stało się podstawą codziennych wyborów, tak jak to czyniła Jego Matka (Łk 1,38; 1,45; 2,19; 2,51). Jezus wszedł w czas, w historię i także konkretne wydarzenie: fakt przybycia swoich krewnych wykorzystuje, aby przekazać uczniom – także nam – kolejne pouczenie. Zależy Mu, abyśmy przyjęli słowo (macierzyństwo) sercem szlachetnym i dobrym, bo tylko w ten sposób ziarno wyda plon, uwidoczni się w naszym życiu (braterstwo).
Komentarze zostały przygotowane przez s. Joannę Ewę Koszałkę FMA
Książka na dziś
Kalendarz Słowa Bożego na 2024 rok
Oddajemy do rąk Czytelników czterdzieste piąte wydanie KALENDARZA SŁOWA BOŻEGO, z którego - jak wiemy - korzystają duchowni i świeccy spragnieni codziennego kontaktu z Pismem Świętym. Istotnym elementem tego szczególnego kalendarza są czytania, które przypominają niepodważalną prawdę, że Bóg jest stałe z nami i nigdy nas nie opuszcza
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
27 września 2023
Środa
Środa XXV tydzień zwykły
Czytania
(Ezd 9,5-9)
Ja Ezdrasz w czasie ofiary wieczornej podniosłem się z upokorzenia mojego i w rozdartej szacie i płaszczu upadłem na kolana, wyciągnąłem ręce moje do Pana Boga i rzekłem: „Boże mój! Bardzo się wstydzę, Boże mój, podnieść twarz do Ciebie, albowiem przestępstwa nasze wzrosły powyżej głowy, a wina nasza sięga aż do nieba. Od dni ojców naszych aż po dziś dzień ciąży na nas wielka wina. My, królowie nasi, kapłani nasi, zostaliśmy wydani za nasze przestępstwa pod władzę królów krain tych pod miecz, w niewolę, na złupienie i na publiczne pośmiewisko, jak to się dziś zdarza. A teraz ledwo co na chwilę przyszło zmiłowanie, od Pana Boga naszego, przez to, że pozostawił nam garstkę ocalonych, że w swoim miejscu świętym dał nam dach nad głową, że Bóg nasz rozjaśnił oczy nasze i że pozwolił nam w niewoli naszej trochę odetchnąć, bo przecież jesteśmy niewolnikami. Ale w niewoli naszej nie opuścił nas Bóg nasz, lecz dał nam znaleźć względy u królów perskich, pozwalając nam odżyć, byśmy mogli wznieść dom Boga naszego i odbudować jego ruiny, oraz dając nam ostoję w Judzie i Jerozolimie”.
(Tb 13, 2abcde. 3-4a. 4bcd. 5. 8)
REFREN: Pan bardzo wielki, żyjący na wieki
Niech będzie błogosławiony Bóg, który żyje na wieki,
i niech będzie błogosławione Jego królestwo!
To On karze i okazuje miłosierdzie,
posyła do podziemnej Otchłani
i wyprowadza z największej zagłady.
Wysławiajcie Go, synowie Izraela,
wobec narodów,
wśród których was rozproszył
i tam swoją wielkość wam okazywał.
Wychwalajcie Go wobec wszelkiego stworzenia,
gdyż On sam jest Panem i Bogiem naszym,
On sam naszym Ojcem i Bogiem
po wszystkie czasy.
On was karci za wasze nieprawości,
lecz zmiłuje się nad wami wszystkimi.
I zgromadzi was spośród wszelkich narodów,
wśród których zostaliście rozproszeni.
Ja zaś wychwalam Go w ziemi mego wygnania,
obwieszczam narodowi grzeszników Jego moc i wielkość.
Nawróćcie się, grzesznicy,
i postępujcie przed Nim sprawiedliwie,
kto wie, może znajdzie w was upodobanie
i miłosierdzie wam okaże.
Aklamacja (Mk 1,15)
Bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.
(Łk 9,1-6)
Jezus zawołał Dwunastu, dał im moc i władzę nad wszystkimi złymi duchami i władzę leczenia chorób. I wysłał ich, aby głosili królestwo Boże i uzdrawiali chorych. Mówił do nich: „Nie bierzcie nic na drogę: ani laski, ani torby podróżnej, ani chleba, ani pieniędzy; nie miejcie też po dwie suknie. Gdy do jakiego domu wejdziecie, tam pozostańcie i stamtąd będziecie wychodzić. Jeśli was gdzie nie przyjmą, wyjdźcie z tego miasta i strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo przeciwko nim”. Wyszli więc i chodzili po wsiach, głosząc Ewangelię i uzdrawiając wszędzie.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Jezus dał nam władzę nad wszystkimi demonami i moc uzdrawiania wszystkich chorób. Każdy, kto w Niego wierzy, jest powołany do szerzenia Królestwa Bożego i uzdrawiania chorych. Pan powiedział, że tym, którzy uwierzą, będą towarzyszyć takie znaki: wyrzucanie demonów, uzdrawianie chorych, mówienie nowymi językami. Powołanie Boże i dary łaski są nieodwołalne.
Marek Ristau
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Druga część Księgi poświęcona jest historii Ezdrasza – uczonego w Prawie, który przybył z Babilonu na czele kolejnej wyprawy, dzięki łaskawej ręce Boga (Ezd 7,6.9.28;8,18.22.31). Świadomość Jego bliskości (zwraca się do Niego: Boże mój) i opieki w konfrontacji z rzeczywistością łamania Przymierza przez wielu uratowanych przecież kolejny raz przez Boże miłosierdzie wywołało jego przebłagalną modlitwę. Chodziło o problem zachowania tożsamości wobec faktów małżeństw mieszanych wśród tych, którzy stanowili wybrany lud Pana. Przywilej wybraństwa był bowiem motywem większej odpowiedzialności i większych wymagań moralnych. Zwróćmy jednak uwagę na przytoczoną modlitwę Ezdrasza, który jest pewny, że Bóg stoi po stronie swojego ludu, po stronie grzesznego rodzaju ludzkiego. Stary Testament pełen jest takich modlitewnych form i modlących się pośredników. Treść modlitwy izraelskiej osadzona jest mocno w historii. Jest konkretna, za punkt wyjścia obiera to, co się dokonało i to, co się dokonuje. Ezdrasz odwołuje się do znajomości Bożego planu zbawienia i odczytuje skutki czasu wygnania i powrotu jako następstwo grzechu. Wychwala jednak Boże miłosierdzie i wzywa do nawrócenia.
A ile w naszych modlitwach pustych albo wyuczonych słów… Czy treści nie dostarcza nam każdy przeżyty dzięki łaskawej ręce Boga dzień?
Komentarz do psalmu
Modlitwa Tobiasza (ojca), jego pieśń dziękczynna utkana jest z fragmentów psalmów i hymnów wychwalających mądrość Boga – Wychowawcy swojego ludu na przestrzeni wieków. To On karze i okazuje miłosierdzie. Jeśli doświadczamy naszej słabości i grzeszności oraz Jego miłosierdzia, to znaczy, że i w nas sobie upodobał.
Komentarz do Ewangelii
Powołani, aby iść i głosić królestwo Boże, według mądrej pedagogii Jezusa, chodzą z Nim po Galilei, obserwują Jego działalność, a przede wszystkim słuchają Jego słów. Zanim wyruszą w zasadniczą podróż do Jerozolimy, Nauczyciel najpierw wyposaża ich w moc uwalniania ludzi od złych duchów i chorób, i wysyła na apostolską praktykę głoszenia Ewangelii. Radykalnie poleca im zachowanie ubóstwa, czyli zawierzenie Bogu, który działa w nich i przez nich; ubóstwa, by z napotkanymi nie dzielić się rzeczami, ale sobą; ubóstwa, które jest wolnością i naśladowaniem pokornego Jezusa. Na koniec nie życzy im sukcesu, ale nastawia ich na porażkę. Taki niewspółczesny ten Nauczyciel, prawda? Może jednak pozwólmy sobie dziś na chwilę zamyślenia nad Jego mądrością…
Komentarze zostały przygotowane przez s. Joannę Ewę Koszałkę FMA
Książka na dziś
Modlitewnik z aktami strzelistymi i odpustami do Dwóch Serc
Zbiór modlitw z modlitewnika maryjnego „Zdrowaś Marya” Jana Wielickiego, wydanego w 1894r., z odpustami nadanymi przez papieży na przestrzeni wieków.
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
28 września 2023
Czwartek
Czwartek XXV tydzień zwykły
Czytania
(Ag 1, 1-8)
W drugim roku rządów króla Dariusza, w pierwszym dniu szóstego miesiąca Pan przemówił przez usta proroka Aggeusza do Zorobabela, syna Szealtiela, namiestnika Judy, i do arcykapłana Jozuego, syna Josadaka, tymi słowami: "Tak mówi Pan Zastępów: Ten lud powiada: "Jeszcze nie nadszedł czas, aby odbudowywać dom Pana". Wówczas Pan skierował te słowa przez proroka Aggeusza: "Czy to jest czas stosowny dla was, by spoczywać w domach wyłożonych płytami, podczas gdy ten dom leży w gruzach? Teraz więc tak mówi Pan Zastępów: "Rozważcie tylko, jak się wam wiedzie. Siejecie wiele, lecz plon macie lichy; przyjmujecie pokarm, lecz nie ma go do sytości; pijecie, lecz nie gasicie pragnienia; okrywacie się, lecz się nie rozgrzewacie; ten, kto pracuje, aby zarobić, pracuje odkładając do dziurawego mieszka". Tak mówi Pan Zastępów: "Wyjdźcie w góry i sprowadźcie drewno, a budujcie ten dom, bym sobie w nim upodobał i doznał czci", mówi Pan".
(Ps 149,1-2.3-4.5-6a i 9b)
REFREN: Pan w swoim ludzie upodobał sobie
Śpiewajcie Panu pieśń nową;
głoście Jego chwałę w zgromadzeniu świętych.
Niech się Izrael cieszy swoim Stwórcą,
a synowie Syjonu radują swym królem.
Niech imię Jego czczą tańcem,
niech grają Mu na bębnie i cytrze.
Bo Pan lud swój miłuje,
pokornych wieńczy zwycięstwem.
Niech się święci cieszą w chwale,
niech się weselą na łożach biesiadnych.
Chwała Boża niech będzie w ich ustach
to jest chwałą wszystkich Jego świętych.
Aklamacja (J 14,6)
Ja jestem drogą, prawdą i życiem, nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie.
(Łk 9,7-9)
Tetrarcha Herod usłyszał o wszystkich cudach zdziałanych przez Jezusa i był zaniepokojony. Niektórzy bowiem mówili, że Jan powstał z martwych; inni, że Eliasz się zjawił; jeszcze inni, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał. Lecz Herod mówił: „Ja kazałem ściąć Jana. Któż więc jest Ten, o którym takie rzeczy słyszę?” I chciał Go zobaczyć.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Jezus jest Panem. Jemu została dana wszelka władza i moc w niebie i na ziemi. Zbawienie jest tylko w Nim. Jedynie przez Niego przychodzimy do Ojca. Tylko On jest drogą, prawdą i życiem. Wybieramy najlepszą cząstkę i szukamy najpierw Królestwa Bożego, ponieważ jesteśmy stworzeni, aby być z Nim na wieki. Nasza ojczyzna jest w niebie, gdzie będziemy królować wraz z Nim w Jego Królestwie, które nie ma końca.
Marek Ristau
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
O Aggeuszu słyszeliśmy już we wtorkowym czytaniu, kiedy Ezdrasz podsumował czas odbudowy świątyni: A starszyzna żydowska budowała z powodzeniem dzięki proroctwu Aggeusza, proroka… (Ezd 6,14a). Zaliczany do proroków okresu perskiego, zaledwie w ciągu czterech miesięcy (od sierpnia do grudnia 520 roku) przemawia w Jerozolimie do zniechęconych dwudziestoletnią przerwą w pracach budowlanych (wcześniej położono tylko fundamenty). Skuteczność jego mów (dziś przytoczono fragment pierwszej z czterech) zawiera się w stwierdzeniu powtórzonym aż pięć razy: Pan skierował te słowa przez proroka… (w. 1; por. ww. 2.3.5.7). Żydzi zostali zachęceni do troski o wierność Panu, wzbudził w nich nadzieję.
Wydaje się, że mowy Aggeusza nie straciły swojej aktualności także dla nas. Wsłuchajmy się i zgodnie z poleceniem Pana zastanówmy się, jakie są przyczyny naszych niepowodzeń czy klęsk życiowych. Czy nie zatrzymaliśmy się na własnych planach, wysiłkach i liczymy tylko na siebie? A może niedostatek czy brak powodzenia spowodowany jest brakiem Bożego błogosławieństwa? Błogosławieństwo w Biblii jest darem, który dotyczy samego życia i jego tajemnicy, wyrazem hojności i dobroci Boga. Uwierzmy słowom Boga i wyjdźmy, aby budować najpierw Królestwo Boże w nas, w naszych rodzinach i środowiskach, a wszystko inne będzie nam przydane, jak zapewnia nas Jezus (por. Łk 12,22-31).
Komentarz do psalmu
Jesteśmy Kościołem, zgromadzonymi w imię Pana, Jego ludem świętym i ciągle potrzebującym nawrócenia. Wspólnie podejmijmy śpiew hymnu, z radością wychwalając Tego, który uczynił nas swymi dziećmi, który nam błogosławi i daje zwycięstwo pokornym.
Komentarz do Ewangelii
Herod Antypas panował nad Galileą i o Jezusie z pewnością nie dowiedział się od Dwunastu, których Nauczyciel wysłał przed sobą dla głoszenia Ewangelii, jak to słyszeliśmy wczoraj. Dzisiejszy fragment nie jest tematem zastępczym, zanim Apostołowie nie wrócą ze swojej ewangelicznej praktyki. Komentatorzy zwracają uwagę, że przygotowuje on punkt kulminacyjny, czyli wyznanie wiary Piotra (Łk 9,20-21), gdyż podstawowym pytaniem, jakie zadaje sobie Herod, jest pytanie o tożsamość Jezusa. Starał się Go zobaczyć nie dlatego, że był zdumiony tym, co słyszał o Nauczycielu z Nazaretu. Był zaniepokojony o swoją pozycję: siebie stawiał zawsze w centrum. W redakcji Łukasza odkryć można prawdę ważną także dla nas, poszukujących Jezusa: osobiste nawrócenie jest koniecznym warunkiem, aby móc poznać Pana. Herod nie był w stanie poznać Jezusa, gdyż ściął wcześniej Jana, czyli uciszył skutecznie Głos wzywający do nawrócenia.
Komentarze zostały przygotowane przez s. Joannę Ewę Koszałkę FMA
Książka na dziś
Rok liturgiczny i wydarzenie biblijne w roku liturgicznym
Pomoc dydaktyczna do nauki religii, która uczy przez działanie. W komplecie dwie plansze. Każda z nich składa się z trzech kół spiętych na środku, koła są obrotowe. Wykorzystując obie plansze jednocześnie można tworzyć niezliczoną ilość zadań podczas omawiania roku liturgicznego.
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
Piątek
Czytania
(Dn 7, 9-10. 13-14)
Patrzałem, aż postawiono trony, a Przedwieczny zajął miejsce. Szata Jego była biała jak śnieg, a włosy Jego głowy jakby z czystej wełny. Tron Jego był z ognistych płomieni, jego koła to płonący ogień. Strumień ognia się rozlewał i wypływał sprzed Niego. Tysiąc tysięcy służyło Mu, a dziesięć tysięcy po dziesięć tysięcy stało przed Nim. Sąd zasiadł i otwarto księgi. Patrzałem w nocnych widzeniach, a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie.
(Ps 138, 1-2a. 2b-3. 4-5)
REFREN: Wobec aniołów psalm zaśpiewam Panu
Będę Cię sławił, Panie, z całego serca,
bo usłyszałeś słowa ust moich;
będę śpiewał Ci psalm wobec aniołów,
pokłon Ci oddam w Twoim świętym przybytku.
I będę sławił Twe imię za łaskę Twoją i wierność,
bo ponad wszystko wywyższyłeś Twoje imię i obietnicę.
Wysłuchałeś mnie, kiedy Cię wzywałem,
pomnożyłeś moc mojej duszy.
Wszyscy królowie ziemi będą dziękować Tobie, Panie,
gdy usłyszą słowa ust Twoich,
i będą opiewać drogi Pana:
"Zaprawdę, chwała Pana jest wielka".
Aklamacja (Ps 103, 21)
Błogosławcie Pana, wszyscy Jego aniołowie, wszyscy słudzy, pełniący Jego wolę.
(J 1, 47-51)
Jezus ujrzał, jak Natanael zbliżał się do Niego, i powiedział o nim: "Patrz, to prawdziwy Izraelita, w którym nie ma podstępu". Powiedział do Niego Natanael: "Skąd mnie znasz?" Odrzekł mu Jezus: " Widziałem cię, zanim cię zawołał Filip, gdy byłeś pod drzewem figowym". Odpowiedział Mu Natanael: " Rabbi, Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś Królem Izraela!" Odparł mu Jezus: "Czy dlatego wierzysz, że powiedziałem ci: Widziałem cię pod drzewem figowym? Zobaczysz jeszcze więcej niż to". Potem powiedział do niego: " Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ujrzycie niebiosa otwarte i aniołów Bożych wstępujących i zstępujących na Syna Człowieczego".
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
W Jezusie mieszka pełnia Bóstwa i Boskości. On jest Wszechwładnym Synem Bożym i Synem Człowieczym, Królem królów i Panem panów. Gdy Pan przyjdzie powtórnie, obejmie panowanie, które będzie wiecznym panowaniem. Wszystko zostanie Jemu poddane, a wtedy i sam Syn zostanie poddany Temu, który Synowi poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkich. Syn Boży zstąpił na ziemię, umarł i zmartwychwstał, wstąpił do nieba i zasiadł po prawicy Boga i na Jego imię zegnie się wszelkie kolano w niebie i na ziemi, i pod ziemią i wszelki język wyzna, że Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga Ojca.
Marek Ristau
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Jesteśmy świadkami zasadniczej walki między dobrem a złem. W sumie walka jest nierówna, gdyż Michał i jego aniołowie nie walczą swoją mocą – są wojskiem Boga, Stwórcy i Pana wszechświata. Zwróćmy uwagę, że szatan nigdy nie walczył z Bogiem. Zna swoje miejsce. W Biblii widzimy go jako nieprzyjaciela człowieka zazdrosnego o jego szczęście (Mdr 2,24), oskarżyciela ludzi przed Bogiem (Hi 1-3), przeciwnika Bożych planów (Za 3,1-5). Wąż starodawny posługując się kłamstwem, przyczynił się do pierwszej klęski człowieka, ale już w tym momencie usłyszał obietnicę zwycięstwa nad złem (Rdz 3,15). Zwycięstwo nad szatanem jest owocem zwycięstwa Chrystusa, osiągniętego przez Jego śmierć na krzyżu, która mogła z pozoru wydawać się klęską. W chwili, gdy „książę tego świata” był najbardziej pewny swego zwycięstwa, został strącony, wyrzucony precz, jak zaznacza Jan w swojej Ewangelii (J 12,31) – nawiązuje do niej werset 9.
Fragment niebiańskiej liturgii – hymn zanoszony do Boga, który objawił swoją moc, ogłasza panowanie Boga i Chrystusa. Mają w nim udział także ci, którzy złożyli o Nim świadectwo, potwierdzone męczeństwem (Ap 12,11), według słów Jezusa sprzed Jego męki (J 12,25). I chociaż zmartwychwstanie Chrystusa ostatecznie przypieczętowało klęskę szatana, to ci, którzy przez chrzest zostali włączeni w Chrystusa muszą walczyć z nim i codziennie dokonywać wyboru pomiędzy Złem a Prawdą.
Komentarz do psalmu
Psalmista doświadczył mocy i łaskawości Boga, został wysłuchany, ocalony i umocniony. Żarliwie więc wysławia Go, zapalić chce także nas. Niech i nasza wdzięczność łączy się dzisiaj z mieszkańcami nieba.
Komentarz do Ewangelii
Dzisiejsze święto koncentruje nas na ostatnim wersecie. Niektórzy twierdzą, że stanowi on samodzielną jednostkę: formułę objawieniową, którą rozpoczyna charakterystyczne dla Jana, zaprawdę, zaprawdę powiadam wam zapowiadające w uroczysty sposób ważne kwestie, które Jezus poruszy. A nazwie siebie Synem Człowieczym i odwoła się do Starego Testamentu. Objawia się tym, którym chce się objawić: Natanaelowi i uczniom, i niejako unaocznia spełnienie się snu Jakuba o drabinie sięgającej nieba. Uczniowie nie ujrzą Jakuba czy kamienia z Betel, ale Syna Człowieczego, Tego, który ma być poznany jako droga do nieba, droga do Ojca, jako miejsce Boga i Jego obecność wśród ludzi. Sen Jakuba się spełni, gdy Syn Człowieczy zostanie wywyższony (3,14).
Komentarze zostały przygotowane przez s. Joannę Ewę Koszałkę FMA
Książka na dziś
Rok 2024 na pełnej petardzie z ks. Janem Kaczkowskim
Ksiądz Jan Kaczkowski nauczył miliony Polaków dobroci i szczerości. Był podziwiany zarówno przez katolików, jak i przez niewierzących. Zabrakło go zdecydowanie za wcześnie, ale to, co zdążył przekazać, warto mieć zawsze przy sobie.
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
30 września 2023
Sobota
Sobota XXV tydzień zwykły
Czytania
(Za 2,5-9.14-15a)
Podniósłszy oczy patrzyłem. I oto zobaczyłem człowieka ze sznurem mierniczym w ręku. Zapytałem go: "Dokąd idziesz? A on rzekł: „Chcę przemierzyć Jerozolimę, aby poznać jej długość i szerokość”. I wystąpił anioł, który do mnie mówił, a przed nim stanął inny anioł, któremu on nakazał: „Śpiesz i powiedz temu młodzieńcowi: "Jerozolima pozostanie bez murów, gdyż tak wiele ludzi i zwierząt w niej będzie”. „Ja będę dokoła niej murem ognistym, mówi Pan, a chwała moja zamieszka pośród niej”. „Ciesz się i raduj, Córo Syjonu, bo już idę i zamieszkam pośród ciebie, mówi Pan. Wówczas liczne narody przyznają się do Pana i będą ludem Jego, i zamieszkają pośród ciebie”.
(Jr 31,10.11-12ab.13)
REFREN: Pan nas obroni, jak pasterz swe owce
Słuchajcie, narody, słowa Pana,
goście na dalekich wyspach, mówiąc:
„Ten, co rozproszył Izraela, zgromadzi go
i będzie czuwał nad nim jak pasterz nad swą trzodą”.
Pan bowiem uwolni Jakuba,
wybawi go z ręki silniejszego od niego.
Przyjdą i będą wykrzykiwać radośnie na wyżynie Syjonu
i rozradują się błogosławieństwem Pana.
Wtedy ogarnie dziewicę radość wśród tańca
i młodzieńcy cieszyć się będą ze starcami.
Zamienię bowiem ich smutek w radość,
pocieszę ich i rozweselę po ich troskach.
Aklamacja (2 Tm 1,10b)
Nasz Zbawiciel Jezus Chrystus śmierć zwyciężył, a na życie rzucił światło przez Ewangelię.
(Łk 9,43b-45)
Gdy wszyscy pełni byli podziwu dla wszystkich czynów Jezusa, On powiedział do swoich uczniów: „Weźcie wy sobie dobrze do serca te właśnie słowa: Syn Człowieczy będzie wydany w ręce ludzi”. Lecz oni nie rozumieli tego powiedzenia; było ono zakryte przed nimi, tak że go nie pojęli, a bali się zapytać Go o nie.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Jezus umarł na krzyżu dla naszego zbawienia. Jego krew wyzwoliła nas z grzechów naszych. Jezus był posłuszny Ojcu aż do śmierci i to do śmierci krzyżowej. Wydał samego siebie w ręce ludzi, aby wyrwać nas z rąk diabła i przekazać w ręce Ojca, z których nikt nie może nas wydrzeć, bo Ojciec jest większy nad wszystkich. Jezus dał nam wieczne zbawienie, ponieważ On jest wiecznym Synem Bożym, który jako nieskalany Baranek, jeszcze zanim świat powstał, został przeznaczony na ofiarę przebłagalną za nasze grzechy.
Marek Ristau
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Łączony z Aggeuszem, Zachariasz podejmuje w swych ośmiu wizjach temat odbudowy świątyni i Jerozolimy, ale zaczyna od wezwania do nawrócenia, czym przypomina bardziej proroków przedwygnaniowych, choć używanie języka obrazów i symboli, wizje i aniołowie przybliżają go już do apokaliptyki. Prorok chce przygotować lud, pośród którego mógłby zamieszkać Bóg. Widzimy to wyraźnie w trzeciej wizji, jaką przytacza dzisiejsza liturgia, zapowiadającej Jerozolimę bez murów, którą Bóg otwiera dla wszystkich narodów. On sam będzie jej strzegł. Zamieszka ponownie pośród niej, tak jak podczas wędrówki z Egiptu zamieszkał najpierw w Namiocie Spotkania (Lb 9,15), potem na Syjonie, który wybrał sobie na mieszkanie (Ps 132,13), choć, jak modlił się Salomon, niebiosa najwyższe nie mogą Go objąć, a tym bardziej świątynia, którą zbudował (1 Krl 8,27). Lecz nie chodzi Bogu o miejsce czy dom, materialną świątynię, która jest tylko symbolem niebieskiego mieszkania, do którego wzywa wszystkich o pokornym i skruszonym sercu (Ps 15). Jezus jest świątynią, która zostanie zburzona i odbudowana w trzy dni (J 2, 19.21) i to On wraz z Ojcem przyjdzie zamieszkać
w tych, którzy Go miłują i zachowują Jego naukę (J 14,23).
Komentarz do pierwszego psalmu
Jak oddać w słowach poczucie bezpieczeństwa, jakie zapewnia Bóg, obrońca przed nieprzyjacielem? Zachariasz użył obrazu ognistego muru, Jeremiasz skłonił się ku postawie Pasterza. Obydwa określenia pozwalają spojrzeć bez lęku na nasze trudności, smutki i troski, które nie będą trwały bez końca, Bóg zamieni je w taniec radości.
Komentarz do Ewangelii
Zdanie kończące opowiadanie o uzdrowieniu epileptyka, bezpośrednio poprzedzające dzisiejszą perykopę, stwierdzało, że świadkowie tego wydarzenia osłupieli ze zdumienia. Podziw dla całej działalności Jezusa w Galilei jest jej podsumowaniem. Uczniowie jednak otrzymują pełniejsze objawienie Syna Bożego, które Nauczyciel nakazuje im przyjąć z uwagą i przechować na stosowny moment: już po raz drugi wyraźnie zapowiada swoją Mękę. Problem w tym, że oni tego nie rozumieją, jakby świadomie zamykali swe serca przed przyjęciem tych słów – nawet nie chcą pytać, by je zrozumieć… Czy i nam nie zdarza się podobnie? Prosimy Boga o słowo, wczytujemy się w nie, a gdy wyczuwamy, że jest trudne i wymagające, odsuwamy je, usprawiedliwiając się swoją głuchotą. Na nasze szczęście Jezus jest wybitnym Wychowawcą. Nie zniechęca się tym, że jeszcze nie jesteśmy w stanie oderwać się od naszego czysto ludzkiego myślenia – Jego słowo nigdy nie jest bezowocne.
Komentarze zostały przygotowane przez s. Joannę Ewę Koszałkę FMA
Książka na dziś
Płakać jak Maryja. Uczymy się odmawiać Różaniec do Siedmiu Boleści Matki Bożej
Cierpienie w doczesnym życiu to coś, czego żaden człowiek nie może uniknąć. Ogromnie ważne jest zatem, by nauczyć się je przeżywać z Chrystusem i Maryją, by pilnie uczyć się jego zbawczego znaczenia. We współczesnym świecie zapominamy o wartości, jaką można nadać naszemu cierpieniu, o jego odkupieńczym wymiarze
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.