Niedziela
Czytania
(Iz 55,10-11)
Zaiste, podobnie jak ulewa i śnieg spadają z nieba i tam nie powracają, dopóki nie nawodnią ziemi, nie użyźnią jej i nie zapewnią urodzaju, tak iż wydaje nasienie dla siewcy i chleb dla jedzącego, tak słowo, które wychodzi z ust moich, nie wraca do Mnie bezowocne, zanim wpierw nie dokona tego, co chciałem, i nie spełni pomyślnie swego posłannictwa.
(Ps 65,10-14)
REFREN: Na żyznej ziemi ziarno wyda plony
Nawiedziłeś i nawodniłeś ziemię,
wzbogaciłeś ją obficie.
Strumień Boży wezbrany od wody;
przygotowałeś im zboże.
I tak uprawiłeś ziemię:
nawodniłeś jej bruzdy, wyrównałeś jej skiby,
spulchniłeś ją deszczami, pobłogosławiłeś płodom.
Rok uwieńczyłeś swymi dobrami,
gdzie przejdziesz, wzbudzasz urodzaj.
Stepowe pastwiska są pełne rosy,
a wzgórza przepasane weselem,
łąki się stroją trzodami,
doliny okrywają się zbożem,
razem śpiewają i wznoszą okrzyki radości.
(Rz 8,18-23)
Sądzę bowiem, że cierpień teraźniejszych nie można stawiać na równi z chwałą, która ma się w nas objawić. Bo stworzenie z upragnieniem oczekuje objawienia się synów Bożych. Stworzenie bowiem zostało poddane marności - nie z własnej chęci, ale ze względu na Tego, który je poddał - w nadziei, że również i ono zostanie wyzwolone z niewoli zepsucia, by uczestniczyć w wolności i chwale dzieci Bożych. Wiemy przecież, że całe stworzenie aż dotąd jęczy i wzdycha w bólach rodzenia. Lecz nie tylko ono, ale i my sami, którzy już posiadamy pierwsze dary Ducha, i my również całą istotą swoją wzdychamy, oczekując
Aklamacja
Ziarnem jest słowo Boże, a siewca jest Chrystus, każdy, kto Go znajdzie, będzie żył na wieki.
(Mt 13,1-23)
Tego dnia Jezus wyszedł z domu i usiadł nad jeziorem. Wnet zebrały się koło Niego tłumy tak wielkie, że wszedł do łodzi i usiadł, a cały lud stał na brzegu. I mówił im wiele w przypowieściach tymi słowami: Oto siewca wyszedł siać. A gdy siał niektóre [ziarna] padły na drogę, nadleciały ptaki i wydziobały je. Inne padły na miejsca skaliste, gdzie niewiele miały ziemi; i wnet powschodziły, bo gleba nie była głęboka. Lecz gdy słońce wzeszło, przypaliły się i uschły, bo nie miały korzenia. Inne znowu padły między ciernie, a ciernie wybujały i zagłuszyły je. Inne w końcu padły na ziemię żyzną i plon wydały, jedno stokrotny, drugie sześćdziesięciokrotny, a inne trzydziestokrotny. Kto ma uszy, niechaj słucha! Przystąpili do Niego uczniowie i zapytali: Dlaczego w przypowieściach mówisz do nich? On im odpowiedział: Wam dano poznać tajemnice królestwa niebieskiego, im zaś nie dano. Bo kto ma, temu będzie dodane, i nadmiar mieć będzie; kto zaś nie ma, temu zabiorą również to, co ma. Dlatego mówię do nich w przypowieściach, że otwartymi oczami nie widzą i otwartymi uszami nie słyszą ani nie rozumieją. Tak spełnia się na nich przepowiednia Izajasza: Słuchać będziecie, a nie zrozumiecie, patrzeć będziecie, a nie zobaczycie. Bo stwardniało serce tego ludu, ich uszy stępiały i oczy swe zamknęli, żeby oczami nie widzieli ani uszami nie słyszeli, ani swym sercem nie rozumieli: i nie nawrócili się, abym ich uzdrowił. Lecz szczęśliwe oczy wasze, że widzą, i uszy wasze, że słyszą. Bo zaprawdę, powiadam wam: Wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło ujrzeć to, na co wy patrzycie, a nie ujrzeli; i usłyszeć to, co wy słyszycie, a nie usłyszeli. Wy zatem posłuchajcie przypowieści o siewcy! Do każdego, kto słucha słowa o królestwie, a nie rozumie go, przychodzi Zły i porywa to, co zasiane jest w jego sercu. Takiego człowieka oznacza ziarno posiane na drodze. Posiane na miejsce skaliste oznacza tego, kto słucha słowa i natychmiast z radością je przyjmuje; ale nie ma w sobie korzenia, lecz jest niestały. Gdy przyjdzie ucisk lub prześladowanie z powodu słowa, zaraz się załamuje. Posiane między ciernie oznacza tego, kto słucha słowa, lecz troski doczesne i ułuda bogactwa zagłuszają słowo, tak że zostaje bezowocne. Posiane w końcu na ziemię żyzną oznacza tego, kto słucha słowa i rozumie je. On też wydaje plon: jeden stokrotny, drugi sześćdziesięciokrotny, inny trzydziestokrotny.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Oczekujemy odkupienia naszego ciała. Oczekujemy zmartwychwstania w nowym, chwalebnym ciele, które nigdy nie umiera. Cierpienia i uciski teraźniejszego czasu przeminą, a objawi się w nas chwała, której nie będzie końca. Wszelka marność przeminie, a nastanie wolność i chwała dzieci Bożych.
Marek Ristau
Patroni dnia:
Święta Maria Magdalena Postel, dziewica
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Motywem przewodnim dzisiejszej liturgii jest zasiew słowa Bożego. Fragment z Księgi Izajasza jest jednym z najpiękniejszych opisów działania i skuteczności Boga, którego słowo jest pełne mocy i ożywcze jak woda spadająca z nieba w postaci deszczu lub śniegu. Jest ono posłannikiem, które wypełnia Boże zamysły, daje duchowy urodzaj oraz pożywienie dla duszy człowieka. Słowo Pana nie powraca do Niego, zanim nie przyniesie zaplanowanego owocu. Naszym jedynym zadaniem jest otwarcie się na jego moc i piękno.
Komentarz do psalmu
Psalmista przedstawia Boga jako Pana wzrostu i dobrego rolnika. To On nawadnia i uprawia ziemię, przygotowuje zboże, spulchnia glebę i błogosławi plonom, daje urodzaj. To Bóg zrasza pastwiska i daje obfitość pokarmu dla trzody, która z radością karmi się Bożym błogosławieństwem. Ten obraz kieruje nasze myśli do opisu raju, gdzie przed grzechem pierwszych rodziców wszelkie stworzenie cieszyło się harmonią i Bożymi dobrodziejstwami. Teologia mówi, że wszystko, co żyje, nosi w sobie pierwiastek Bożej obecności. Niechaj i nasza tęsknota za pierwotnym porządkiem towarzyszy nam na co dzień!
Komentarz do drugiego czytania
Słowa św. Pawła z Listu do Rzymian zdają się także nawiązywać do tęsknoty stworzenia za pierwotnym ładem. Paweł zauważa, że nie z własnej woli zostało ono poddane marności egzystencji, ale od momentu grzechu Adama i Ewy doświadcza swojej znikomości. Mimo to natura, obarczona ciężarami życia, wyczekuje wolności i chwały, które zostały przygotowane dla dzieci Bożych. Choć św. Paweł nie używa słowa „ekologia”, to jednak w tym tekście przebija się idea odpowiedzialności za naturę. Warto zatem patrzeć na nasze środowisko w kategorii Bożego stworzenia i nieść odpowiedzialność za nie jako dar Boży dla nas.
Komentarz do Ewangelii
Panie, „Dlaczego mówisz do nich w przypowieściach?” – pytają uczniowie. Także i my czasami pytamy, dlaczego Bóg mówiąc do nas używa obrazów? Przecież jesteśmy inteligentni i zrozumiemy to, co do nas mówi… Niestety przytoczone słowa Izajasza „Słyszycie moje słowa, lecz nie chcecie ich rozumieć; widzicie moje czyny, lecz nie chcecie ich pojmować” (Iz 6,9) trafnie oddają stan naszej natury. Bóg jak siewca rozsiewa swoje słowa, ale nasza gleba duchowa wielokrotnie jest jak ubita droga, skalisty grunt czy rola pokryta cierniami. Niestety, wydaje się nam, że rozumiemy słowo Boże, bo przecież tyle razy je słyszeliśmy, ale w rzeczywistości pozwalamy, żeby Zły przyszedł i porwał to, co Bóg w nas zasiał. Czytanie Biblii wymaga naszej uważności, otwartości i ciągłej czujności. Obyśmy zatem byli jak urodzajny grunt „nawodniony” słowem Bożym i przynosili plon stokrotny, sześćdziesięciokrotny lub trzydziestokrotny!
Komentarze zostały przygotowane przez Andrzeja Kosińskiego
Książka na dziś
O, jak bardzo mnie rani niedowierzanie duszy skarżył się Jezus s. Faustynie dusza wyznaje, że jestem Święty i Sprawiedliwy, a nie wierzy, że jestem Miłosierdziem; nie dowierza mojej dobroci. [] Powiedz, że miłosierdzie jest największym przymiotem Boga. Wszystkie dzieła Moich Rąk są ukoronowane Miłosierdziem (Dzienniczek, p. 299-301).
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
17 lipca 2023
Poniedziałek
Poniedziałek XV tydzień zwykły
Czytania
(Wj 1,8-14.22)
Rządy w Egipcie objął nowy król, który nie znał Józefa. I rzekł do swego ludu: „Oto lud synów Izraela jest liczniejszy i potężniejszy od nas. Roztropnie przeciw niemu wystąpmy, ażeby się przestał rozmnażać. W wypadku bowiem wojny mógłby się połączyć z naszymi wrogami w walce przeciw nam, aby wyjść z tego kraju”. Ustanowiono nad nim przełożonych robót publicznych, aby go uciskali ciężkimi pracami. Budowano wówczas dla faraona miasta na składy: Pitom i Ramses. Ale im więcej go uciskano, tym bardziej się rozmnażał i rozrastał, co jeszcze potęgowało wstręt do synów Izraela. Egipcjanie nielitościwie zmuszali synów Izraela do ciężkich prac i uprzykrzali im życie przez uciążliwą pracę przy glinie i cegle oraz przez różne prace na polu. Do tych wszystkich prac przymuszano ich nielitościwie. Faraon wydał wtedy całemu narodowi rozkaz: „Wszystkich nowo narodzonych chłopców Hebrajczyków należy wyrzucić do rzeki, a dziewczynki pozostawić przy życiu”.
(Ps 124,1-8)
REFREN: Naszą pomocą jest Zbawiciel świata
Gdyby Pan nie był po naszej stronie,
przyznaj, Izraelu,
gdyby Pan nie był po naszej stronie,
gdy ludzie przeciw nam powstali.
Wtedy pochłonęliby nas żywcem,
gdy gniew ich przeciw nam zapłonął,
wówczas zatopiłaby nas woda,
potok by popłynął nad nami,
wówczas potoczyłyby się nad nami wezbrane wody.
Błogosławiony Pan, który nas nie wydał na pastwę ich zębom.
Dusza nasza jak ptak się wyrwała z sideł ptaszników,
sidło się podarło i zostaliśmy uwolnieni.
Nasza pomoc w imieniu Pana,
który stworzył niebo i ziemię.
Aklamacja (Mt 10,40)
Kto przyjmuje apostoła, przyjmuje Chrystusa, a kto przyjmuje Chrystusa, przyjmuje Ojca, który Go posłał.
(Mt 10,34-11,1)
Jezus powiedział do swoich apostołów: „Nie sądźcie, że przyszedłem pokój przynieść na ziemię. Nie przyszedłem przynieść pokoju, ale miecz. Bo przyszedłem poróżnić syna z jego ojcem, córkę z matką, synową z teściową; i będą nieprzyjaciółmi człowieka jego domownicy. Kto miłuje ojca lub matkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. I kto miłuje syna lub córkę bardziej niż Mnie, nie jest Mnie godzien. Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną, nie jest Mnie godzien. Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je.
Kto was przyjmuje, Mnie przyjmuje; a kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. Kto przyjmuje proroka jako proroka, nagrodę proroka otrzyma. Kto przyjmuje sprawiedliwego jako sprawiedliwego, nagrodę sprawiedliwego otrzyma. Kto poda kubek świeżej wody do picia jednemu z tych najmniejszych, dlatego że jest uczniem, zaprawdę powiadam wam, nie utraci swojej nagrody”. Gdy Jezus skończył dawać te wskazania dwunastu swoim uczniom, odszedł stamtąd, aby nauczać i głosić Ewangelię w ich miastach.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
W Chrystusie nie znamy już nikogo według ciała. Naszymi braćmi i siostrami są tylko ci, którzy słuchają Słowa Bożego i wypełniają je. Jeśli nie kochamy Jezusa bardziej niż wszystkich bliskich, nie możemy być Jego uczniami. Uczniem Jezusa jest jedynie ten, kto straci swoje życie dla Niego. Wtedy ma Jego życie w sobie.
Marek Ristau
Patroni dnia:
Święty Aleksy, wyznawca
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Od dzisiejszej Liturgii Słowa rozpoczyna się cykl czytań z Księgi Wyjścia. Zarówno dla Żydów jak i dla chrześcijan przywoływane w niej wydarzenia są niezwykle ważne. Oto około 300 lat po przybyciu Józefa do Egiptu lud Izraela urósł w siłę i liczebność, co wywołało duży niepokój nowego władcy. Skoro faraon nie znał Józefa, to z pewnością również nie słyszał o obietnicy, którą Bóg dał Abrahamowi: Pan powiedział do Abrama: „Zostaw twoją ziemię, twój ród i dom twojego ojca, i idź do kraju, który ci wskażę. Uczynię cię bowiem wielkim narodem. Będę ci błogosławił i uczynię cię sławnym. Będziesz błogosławieństwem. Będę błogosławił tym, którzy ciebie będą błogosławić, a tym, którzy tobie źle życzą, będę złorzeczył. Przez ciebie otrzymają błogosławieństwo wszystkie ludy ziemi” (Rdz 12,1-3). Słowo Pana wypełniało się w ludzie Izraela w Egipcie, tam gdzie Bóg go skierował. Do tego momentu błogosławił tym, którzy dobrze życzyli potomkom Abrahama, lecz wraz z lękiem, knowaniami i decyzjami nowego władcy Egiptu zaczęła się wypełniać druga część Bożej obietnicy: Bóg przestaje błogosławić Egiptowi.
Warto zwrócić uwagę na wspomniane dwa miasta: Pitom i Ramses. Leżały one po wschodniej części Delty Nilu, w bardzo żyznej ziemi Goszem. To tam Józef osiedlił swojego ojca Jakuba z całym jego rodem. Decyzją Ramzesa II oba miasta rozbudowano w olbrzymie spichlerze. Siłą roboczą byli także Izraelici. Autor Księgi Wyjścia nie bez powodu przytacza nazwy tych miast: jest to zapowiedź kolejnych wydarzeń, a konkretnie wyjścia Izraelitów z Egiptu, które rozpoczęło się właśnie w Ramses.
Biblia jest jednością i różne fragmenty odwołują się do innych. Tak jest i tutaj. Czy rozbudowa spichlerzy nie kojarzy nam się z ludzką pychą opisaną w historii o budowie wieży Babel? Czy nauczaniu Jezusa w przypowieści o niebezpieczeństwie bogactw (Łk 12,13-21) nie pobrzmiewa obraz zachłanności faraona? Bóg błogosławi pokornym i ufającym Jemu!
Komentarz do psalmu
Wersety z Psalmów często są używane w różnych modlitwach i formularzach liturgicznych. Znane błogosławieństwo biskupie na rozesłanie „Wspomożenie nasze w Imieniu Pana”, i odpowiedź wiernych „Który stworzył niebo i ziemię” pochodzi z dzisiejszego Psalmu 124 (w. 8). Podobnie jak cały Psalm jest to wyznanie wiary w to, że tylko wzywając Imienia Bożego doznajemy ochrony przed wrogami: „Gdyby Pan nie był po naszej stronie, gdy ludzie przeciw nam powstali, wtedy żywcem by nas pochłonęli”. Także fraza „który stworzył niebo i ziemię” jest wyznaniem, że Bóg jest Stwórcą wszechświata i nic bez jego akceptacji nie może nam się przydarzyć.
Komentarz do Ewangelii
Dziesiąty rozdział Ewangelii wg św. Mateusza rozpoczyna się od wyboru i rozesłania Dwunastu. Jezus w obszernej mowie wskazuje, co Jego uczniowie mają robić i z jakim odbiorem mogą się spotkać. Jednocześnie stara się ich umocnić, dodać otuchy i odwagi w głoszeniu Królestwa Bożego. Wiele fragmentów ewangelii wskazuje na to, że uczniowie Jezusa podzielali powszechnie panujące przekonanie, iż Mesjasz przychodzi zaprowadzić w Izraelu nowy porządek administracyjny wolny od Rzymian i innych wrogów oraz dobrobyt materialny. Tymczasem Jezus nauczając swoich uczniów daje jakże odmienną wykładnię, czym jest Królestwo Boże. Zakończenie tej mowy Jezusa musiało wzbudzić wśród Dwunastu wielki niepokój i konsternację. Przecież Mesjasz miał przynieść pokój, a ich Nauczyciel mówi o podziałach – zwłaszcza w rodzinach. Z tego powodu musiało niepokoić ich pytanie czy zatem Jezus jest wyczekiwanym Mesjaszem?
Dzisiaj również wiele osób ma podobne wyobrażenie o pokoju, który Jezus miał zaprowadzić na Ziemi, a tu jest tyle wojen, nienawiści, niesprawiedliwości i wrogości. Naszym zadaniem – jako uczniów Mesjasza – jest głoszenie Królestwa Bożego opartego o pokój z Bogiem. Podziały na świecie były, są i będą, dlatego bliska relacja z Bogiem jest jedynym ratunkiem dla ludzkości.
Komentarze zostały przygotowane przez Andrzeja Kosińskiego
Książka na dziś
Jak podejmować decyzje zgodne z wolą Bożą
Jak podejmować decyzje zgodne z wolą Bożą? To jedno z najważniejszych pytań dla osób pragnących podążać drogami pogłębionego życia duchowego. Było ono istotne także dla św. Ignacego Loyoli, który kwestie wyboru, decyzji i wypełniania Bożej woli stawia przed odprawiającymi Ćwiczenia duchowe przede
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
18 lipca 2023
Wtorek
Wtorek XV tydzień zwykły
Czytania
(Wj 2,1-15a)
Pewien człowiek z pokolenia Lewiego przyszedł, aby wziąć za żonę jedną z kobiet z tegoż pokolenia. Ta kobieta poczęła i urodziła syna, a widząc, że jest piękny, ukrywała go przez trzy miesiące. A nie mogąc ukrywać go dłużej, wzięła skrzynkę z papirusu, powlekła ją żywicą i smołą, i włożywszy w nią dziecko, umieściła w sitowiu na brzegu rzeki. Siostra zaś jego stała z dala, aby widzieć, co się z nim stanie. A córka faraona zeszła ku rzece, aby się wykąpać, a jej służące przechadzały się nad brzegiem rzeki. Gdy spostrzegła skrzynkę pośród sitowia, posłała służącą, aby ją przyniosła. A otworzywszy ją, zobaczyła dziecko: był to płaczący chłopczyk. Ulitowała się nad nim mówiąc: Jest on spośród dzieci Hebrajczyków. Jego siostra rzekła wtedy do córki faraona: Chcesz, a pójdę zawołać ci karmicielkę spośród kobiet Hebrajczyków, która by wykarmiła ci to dziecko? Idź - powiedziała jej córka faraona. Poszła wówczas dziewczyna zawołać matkę dziecka. Córka faraona tak jej powiedziała: Weź to dziecko i wykarm je dla mnie, a ja dam ci za to zapłatę. Wówczas kobieta zabrała dziecko i wykarmiła je. Gdy chłopiec podrósł, zaprowadziła go do córki faraona, i był dla niej jak syn. Dała mu imię Mojżesz mówiąc: Bo wydobyłam go z wody. W tym czasie Mojżesz dorósł, poszedł odwiedzić swych rodaków i zobaczył jak ciężko pracują. Ujrzał też Egipcjanina bijącego pewnego Hebrajczyka, jego rodaka. Rozejrzał się więc na wszystkie strony, a widząc, że nie ma nikogo, zabił Egipcjanina i ukrył go w piasku. Wyszedł znowu nazajutrz, a oto dwaj Hebrajczycy kłócili się ze sobą. I rzekł do winowajcy: Czemu bijesz twego rodaka? A ten mu odpowiedział: Któż cię ustanowił naszym przełożonym i rozjemcą? Czy chcesz mię zabić, jak zabiłeś Egipcjanina? Przeląkł się Mojżesz i pomyślał: Z całą pewnością sprawa się ujawniła. Także faraon usłyszał o tej sprawie i usiłował stracić Mojżesza.
(Ps 69,3.14.30-31.33-34)
REFREN: Ożyje serce szukających Boga
Ugrzązłem w błotnej topieli
i nie mogę znaleźć oparcia,
trafiłem na wodną głębinę
i nurt mnie porywa z sobą.
Lecz ja, o Panie, modlę się do Ciebie
w czasie łaski, o Boże;
wysłuchaj mnie w Twojej wielkiej dobroci,
w Twojej zbawczej wierności.
Ja zaś jestem nędzny i pełen cierpienia;
niech pomoc Twa, Boże, mnie strzeże.
Pieśnią chcę chwalić imię Boga
i wielbić Go z dziękczynieniem.
Patrzcie się i cieszcie się, ubodzy,
niech ożyje serce szukających Boga.
Bo Pan wysłuchuje biednych
i swoimi więźniami nie gardzi.
Aklamacja (Ps 95,8ab)
Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych, lecz słuchajcie głosu Pańskiego.
(Mt 11,20-24)
Jezus począł czynić wyrzuty miastom, w których najwięcej Jego cudów się dokonało, że się nie nawróciły. Biada tobie, Korozain! Biada tobie, Betsaido! Bo gdyby w Tyrze i Sydonie działy się cuda, które u was się dokonały, już dawno w worze i w popiele by się nawróciły. Toteż powiadam wam: Tyrowi i Sydonowi lżej będzie w dzień sądu niż wam. A ty, Kafarnaum, czy aż do nieba masz być wyniesione? Aż do Otchłani zejdziesz. Bo gdyby w Sodomie działy się cuda, które się w tobie dokonały, zostałaby aż do dnia dzisiejszego. Toteż powiadam wam: Ziemi sodomskiej lżej będzie w dzień sądu niż tobie.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Jesteśmy wezwani do nawrócenia i wiary w Ewangelię o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym. Duch Święty przekonuje nas do uwierzenia w Chrystusa: kto bowiem uwierzy w Niego, będzie zbawiony, a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Kto jest z Boga, słucha słów Bożych i wierzy ku życiu wiecznemu. Kto jest z prawdy, nie zatwardza swego serca, ale słucha głosu Pańskiego.
Marek Ristau
Patroni dnia:
Święty Szymon z Lipnicy, prezbiter
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do - czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Po ogólnym opisie sytuacji Izraelitów w Egipcie autor Księgi Wyjścia wprowadza na scenę wydarzeń postać Mojżesza. Cała ta historia wydaje się dość niezwykła i dowodzi, że Bóg działa w każdych warunkach i z beznadziejnych sytuacji może wyprowadzić dobro. Oto córka faraona, który wezwał do prześladowania Hebrajczyków, ratuje piękne dziecko ukryte w skrzynce z papirusu. Z pewnością nie miała świadomości, że to przyszły przywódca Izraelitów. Nadała mu imię Mojżesz, uzasadniając, że „wydobyłam go z wody”. Warto zwrócić uwagę na jeszcze dwa, późniejsze wydarzenia z życia Mojżesza związane z wodą, a mianowicie rozstąpienie wód Morza Czerwonego i wodę wypływającą ze skały na pustyni. Obie te sytuacje zasługują na miano cudu, ale co istotne to fakt, że uczynił je Bóg używając Mojżesza jako narzędzia w swoich rękach. Obie sytuacje po ludzku rzecz biorąc były niemożliwe. Dlatego można się tu dopatrzeć próby wiary Mojżesza, który pomimo oporów wewnętrznych zaufał Bogu. Woda w Biblii często jest symbolem życia. Tak też i tu Mojżesz został wydobyty z wody-życia, aby to życie nieść swoim rodakom.
Jest jeszcze jeden obraz z życia Mojżesza związany z wodą. Gdy po zabiciu Egipcjanina Mojżesz obawiał się, że faraon dowiedział się o tym i będzie go chciał zgładzić, podejmuje trudną decyzję ucieczki do kraju Madianitów. Tam zatrzymał się przy studni, przy której siedem córek kapłana madianickiego Jetro poiły trzodę swojego ojca. Inni pasterze odpędzali je od wodopoju. I tu znowu Mojżesz – człowiek sprawiedliwy – stanął w obronie kobiet i sam napoił ich trzodę. Tu znowu woda daje i podtrzymuje życie. Jetro ujęty postawą Mojżesza zaprasza go do swojego domu i z wdzięczności daje mu swoją córkę Seforę za żonę. To sprawiedliwość i prawość daje życie i nadzieję na wyjście z nawet najtrudniejszej sytuacji.
Komentarz do psalmu
Psalm 69 określany jest jako skarga niewinnego. Autor tej modlitwy najpierw obrazowo opisuje sytuację, w której się znalazł. Oto nurt wodnej głębiny porywa go, a jedyny ratunek widzi w Panu, do którego się zwraca nie tylko w chwili ucisku, ale i w czasie łaski. Orant mówi: „Pieśnią chcę chwalić imię Boga i wielbić Go z dziękczynieniem”. Mistrzowie duchowości mówią, że modlitwa uwielbienia i dziękczynienia jest najmilsza Bogu i najskuteczniejsza, ponieważ jest najbardziej bezinteresowna. Niechaj ta forma zwracania się do Boga i nam towarzyszy na co dzień w każdych okolicznościach.
Komentarz do Ewangelii
Pielgrzymi, którzy współcześnie przemierzają tereny na północ od Jeziora Galilejskiego znajdą tylko ruiny Korozain i Betsaidy. Ta ostatnia za czasów Jezusa była nadbrzeżną wioską. Z czasem muł naniesiony przez Jordan i osadzający się przy jego ujściu przesunął linię brzegową tego zbiornika. Obecnie ruiny Betsaidy (dosłownie „dom rybaka”) oddalone są o ok. 2 km od Jeziora Galilejskiego. Można powiedzieć, że tak jak wiara mieszkańców obu miast za czasów Jezusa była martwa, tak z czasem obie miejscowości obumarły. A przecież Jezus uczynił tam tak wiele cudów. Czy zatem miało sens nauczanie Jezusa i poświęcanie tyle atencji ich mieszkańcom? Może, tak jak powiedział Jezus, większe szanse na nawrócenie mieli mieszkańcy Tyru i Sydonu, fenickich miejscowości znad Morza Śródziemnego, które były synonimem grzechu i upadku moralnego? Tego nie wiemy. Faktem jest, że Mesjasz przyszedł najpierw do swoich, czyli Żydów.
W słowach Mesjasza zapisanych przez Mateusza przebija się uczucie troski, żalu i smutku. Są to cechy typowo ludzkie, a takim był Jezus – w pełni Bóg i Człowiek.
Komentarze zostały przygotowane przez Andrzeja Kosińskiego
Książka na dziś
Nasz Benedykt czyli kwiatki Josepha Ratzingera
Podobno już jako czterolatek ogłosił, że zostanie kardynałem. Złościł się, gdy wołano na niego „Józio”. Był marnym sportowcem i plastykiem, ale grywał w kości, i to z samym Günterem Grassem! A przynajmniej tak twierdził ten ostatni.
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
19 lipca 2023
Środa
Środa XV tydzień zwykły
Czytania
(Wj 3,1-6.9-12)
Gdy Mojżesz pasł owce swego teścia imieniem Jetro, kapłana Madianitów, zaprowadził owce w głąb pustyni i doszedł do Góry Bożej Horeb. Wtedy ukazał mu się Anioł Pański w płomieniu ognia, ze środka krzewu. Mojżesz widział, jak krzew płonął ogniem, a nie spłonął od niego. Wtedy Mojżesz powiedział do siebie: "Podejdę, żeby się przyjrzeć temu niezwykłemu zjawisku. Dlaczego krzew się nie spala?" Gdy zaś Pan ujrzał, że podchodzi, by się przyjrzeć, zawołał Bóg do niego ze środka krzewu: "Mojżeszu, Mojżeszu!" On zaś odpowiedział: "Oto jestem". Rzekł mu Bóg: "Nie zbliżaj się tu! Zdejmij sandały z nóg, gdyż miejsce, na którym stoisz, jest ziemią świętą". Powiedział jeszcze Pan: "Jestem Bogiem ojca twego, Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba". Mojżesz zasłonił twarz, bał się bowiem zwrócić oczy na Boga. Pan mówił: "Teraz oto doszło do Mnie wołanie Izraelitów, bo też naocznie przekonałem się o cierpieniach, jakie im zadają Egipcjanie: Idź przeto teraz, oto posyłam cię do faraona, i wyprowadź mój lud, Izraelitów, z Egiptu". A Mojżesz odrzekł Bogu: "Kimże jestem, bym miał iść do faraona i wyprowadzić Izraelitów z Egiptu?" A On powiedział: "Ja będę z tobą. Znakiem zaś dla ciebie, że Ja cię posłałem, będzie to, iż po wyprowadzeniu tego ludu z Egiptu oddacie cześć Bogu na tej górze".
(Ps 103,1-4.6-7)
REFREN: Pan jest łaskawy, pełen miłosierdzia
Błogosław, duszo moja, Pana
i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.
Błogosław, duszo moja, Pana
i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.
On odpuszcza wszystkie twoje winy
i leczy wszystkie choroby.
On twoje życie ratuje od zguby,
obdarza cię łaską i zmiłowaniem.
Dzieła Pana są sprawiedliwe,
wszystkich uciśnionych ma w swojej opiece.
Drogi swoje objawił Mojżeszowi,
swoje dzieła synom Izraela.
Aklamacja (Mt 11,25)
Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom.
(Mt 11,25-27)
W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: "Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Wszystko przekazał Mi Ojciec mój. Nikt też nie zna Syna, tylko Ojciec, ani Ojca nikt nie zna, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić".
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Cała prawda Boża jest w Jezusie. Ojciec wszystko złożył w Jezusie, który jest mocą Bożą i mądrością Bożą. Tylko Ojciec zna Jezusa i tylko Jezus zna Ojca - oraz ci, którym Jezus zechce Go objawić. Upodobało się Ojcu objawić Królestwo Boże ludziom prostym, a zakryć przed tymi, których świat uważa za mądrych.
Marek Ristau
Patroni dnia:
Święta Makryna Młodsza
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Często mówi się, że Bóg poprzez różne sytuacje życiowe chce nam powiedzieć coś ważnego a przede wszystkim zaprasza nas do osobistego spotkania z Nim. Czy do takiego spotkania Mojżesza z Bogiem doszłoby w Egipcie? Tego nie wiemy, ale biblijny autor zapewnia nas, że doszło do niego w głębi pustyni, gdzie Mojżesz wypasał owce swojego teścia Jetro. To tu przy Górze Horeb ujrzał gorejący krzew, który się palił, ale nie spłonął. To z niego Bóg zawołał: „Mojżeszu, Mojżeszu!”, a ten bez wahania odpowiedział „Oto jestem”. Następnie Pan przedstawił się jako Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba oraz powołał Mojżesza do misji wyprowadzenia Izraelitów z Egiptu. Mojżesz obawia się faraona oraz tego, jak przyjmą go rodacy. Jednak Bóg zapewnia Mojżesza: „Ja będę z tobą”. Takie zapewnienie Pan również nam daje! Wystarczy, że z pokorą zdejmiemy przed Nim nasze sandały i uznamy, że Pan ma dla nas najlepszy plan.
Czasami Bóg również nas poprzez różne wydarzenia zaprasza do osobistej modlitwy. W naszym życiu także mamy swoje osobiste bezludne miejsca pustynne, gdzie spotykamy się z Panem. Choć pustynia wydaje się być martwa, to Bóg ją ożywia i wypełnia swoją obecnością. Podobnie jak Jezus w Nowym Testamencie wychodził w miejsca odosobnione, aby się modlić, tak i my nie bójmy się oddalić na nasze miejsca pustynne. Bóg tam już na nas czeka!
Komentarz do psalmu
Bóg obdarza nas swą ojcowską dobrocią! Odpuszcza wszystkie winy i leczy zranienia duszy oraz wyzwala z wszelkich chorób. On ratuje nas od zguby oraz obdarza łaską i zmiłowaniem. Oczekuje od nas tylko pamięci o wielkich Jego dziełach oraz otwarcia na ciągłą Jego opiekę. Błogosławiąc Pana, objawi nam – jak Mojżeszowi – drogi sprawiedliwych.
Komentarz do Ewangelii
W dzisiejszej perykopie Mateusz utrwalił modlitwę Jezusa do Ojca. Zastanawiające jest znaczenie słowa „prostaczki”. Greckie słowo nepios oznacza niemowlęcy, dziecięcy, dziecinny. Zatem słowa Jezusa należy rozumieć w ten sposób, że maluczcy, którzy z dziecinną ufnością lgną do Ojca Niebieskiego, widzą prawdy Boże jako proste i jasne. Czy zatem ja, który uważam się za mądrego i roztropnego, mam przed sobą zakryte prawdy głoszone przez Jezusa? Z pewnością nie! Jezus pragnie każdemu człowiekowi objawić siebie, a poznanie Go prowadzi do odkrycia Ojca, który odsłania się tylko w Synu.
Czytając Pismo Święte, poznajemy Syna, a przez Niego i Ojca. Módlmy się często do Ducha Świętego o poznanie Boga oraz o pogłębienie naszych relacji z Nim.
Komentarze zostały przygotowane przez Andrzeja Kosińskiego
Książka na dziś
Krzysztof Grzywocz. Inspirowany - inspirujący
„Czytamy, żeby wiedzieć, że nie jesteśmy sami” – wobec zasłyszanej u Clive’a Staplesa Lewisa myśli ks. GRZYWOCZ pewnie delikatnie by się uśmiechnął i odróżnił kategorię osamotnienia od samotności. Zbiór dziesięciu rozmów – spotkań, do uczestnictwa w których, Drogi Czytelniku, bardzo Cię zapraszamy
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
20 lipca 2023
Czwartek
Czwartek XV tydzień zwykły
Czytania
(Wj 3,13-20)
Mojżesz rzekł Bogu: "Oto pójdę do Izraelitów i powiem im: Bóg ojców naszych posłał mnie do was. Lecz gdy oni mnie zapytają, jakie jest Jego imię, cóż im mam powiedzieć?" Odpowiedział Bóg Mojżeszowi: "Jestem, który jestem". I dodał: "Tak powiesz synom Izraela: Jestem posłał mnie do was". Mówił dalej Bóg do Mojżesza: "Tak powiesz Izraelitom: Pan, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba posłał mnie do was. To jest imię moje na wieki i to jest moje zawołanie na najdalsze pokolenia. Idź, a gdy zbierzesz starszych Izraela, powiesz im: Objawił mi się Pan, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba i powiedział: Zająłem się w pełni wami i tym, co wam uczyniono w Egipcie. Postanowiłem więc wywieść was z ucisku w Egipcie i zaprowadzić do ziemi Kananejczyka, Chittyty, Amoryty, Peryzzyty, Chiwwity i Jebusyty, do ziemi opływającej w mleko i miód. Oni twych słów usłuchają. I pójdziesz razem ze starszymi Izraela do króla egipskiego, i powiecie mu: Pan, Bóg Hebrajczyków, nam się objawił. Pozwól nam odbyć drogę trzech dni przez pustynię, abyśmy złożyli ofiary Panu, Bogu naszemu. Ja zaś wiem, że król egipski nie pozwoli wam wyruszyć, chyba że zmuszony siłą. Wyciągnę przeto rękę i uderzę Egipt różnymi cudami, jakich tam dokonam, a wypuści was".
(Ps 105,1.5.8-9.24-27)
REFREN: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu
Sławcie Pana, wzywajcie Jego imienia,
głoście Jego dzieła wśród narodów.
Pamiętajcie o cudach, które On uczynił,
o Jego znakach, o wyrokach ust Jego.
Na wieki On pamięta o swoim przymierzu,
obietnicy danej tysiącu pokoleń,
o przymierzu, które zawarł z Abrahamem,
przysiędze danej Izaakowi.
Bóg swój naród bardzo rozmnożył,
uczynił go mocniejszym od jego wrogów.
Ich serce odmienił, aby znienawidzili lud Jego
i wobec sług Jego postępowali zdradziecko.
Posłał wtedy sługę swego Mojżesza
i Aarona, wybranego przez siebie.
Okazali wśród nich Jego znaki
i cuda w krainie Chama.
Aklamacja (Mt 11,28)
Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię.
(Mt 11,28-30)
Jezus przemówił tymi słowami: "Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię. Weźcie na siebie moje jarzmo i uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca, a znajdziecie ukojenie dla dusz waszych. Albowiem słodkie jest moje jarzmo, a moje brzemię lekkie".
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Pokój duszy przychodzi, gdy uczymy się od Jezusa pokory i łagodności. Gdy bierzemy na siebie miłe jarzmo i lekki ciężar Jego nauki, która jest prawdziwym życiem narodzonych na nowo z Ducha Bożego. W Chrystusie mamy doskonałe odpocznienie i ukojenie dla dusz naszych. Świat jest pełen lęku i strachu, ale uczniowie Jezusa Chrystusa, żyją w pokoju przewyższającym wszelki rozum, bo On zwyciężył świat.
Marek Ristau
Patroni dnia:
Błogosławiony Czesław, prezbiter
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
W języku biblijnym imiona wiążą się w pewien sposób z istotą osoby lub miejsca, a zatem wyrażają ich osobowość, status lub naturę. Gdy zmienia się np. status danej osoby, jak np. Jakuba, zmienia się też imię – w tym wypadku na Izrael. Dlatego tak starannie dobierano imiona nowo narodzonym dzieciom tak, aby oddać okoliczności ich narodzin oraz pewne cechy ich charakteru lub statusu. Proces ten został wspaniale opisany przy okazji nadawania imion w raju przez Adama.
W tym kontekście zrozumiałe staje się pytanie Mojżesza: „Oto pójdę do Izraelitów i powiem im: Bóg ojców naszych posłał mnie do was. Lecz gdy oni mnie zapytają, jakie jest Jego imię, cóż im mam powiedzieć?” Bóg nie pozostawił pytania bez odpowiedzi: „ Jestem, który jestem” (hebr. Ehjeh aszer ehjeh). Imię to w Biblii zapisywane jest jako JHWH (tzw. Tetragrammaton – z języka greckiego: cztery litery), ale Żydzi nigdy nie wypowiadają go, ale czytając tekst biblijny zawierający to słowo z szacunkiem wypowiadają Adonaj.
Opisany dialog Boga z Mojżeszem oraz wyjaśnienie dotyczące imion w Biblii powinny wzbudzić w nas refleksję i rachunek sumienia, jak ja traktuję i wypowiadam imię naszego Pana. Czy wypowiadam je z szacunkiem i z całą atencją, jakie mu się należy? Zobaczmy, jak często ignorujemy drugie przykazanie Dekalogu: Nie będziesz wymawiał imienia PANA, twego Boga, bez szacunku (Wj 20,7). Warto więc wziąć przykład z Jezusa także w tym, jak mówi o Ojcu.
Komentarz do psalmu
Psalmista, pomny na obietnice Boga dane Abrahamowi i przysiędze złożonej Jakubowi, wychwala wierność Boga wobec przymierza z Izraelem. Potomstwo Abrahama zgodnie z Bożą zapowiedzią stało się liczne jak piasek nad brzegiem morza. Tym, którym Abraham błogosławił, Bóg również obdarowywał łaskawością i miłosierdziem. Tylko Pan może odmienić ludzkie serca, aby wielbiły Go i rozpoznawali znaki i cuda wobec tych, którzy są mu wierni. Przymierze Pana trwa na wieki i jest również naszym udziałem!
Komentarz do Ewangelii
Aby dobrze zrozumieć ten bardzo ważny tekst, należy wyjaśnić, że istnieją dwa rodzaje jarzma: pojedyncze i podwójne. Uprząż pojedyncza zakładana jest na kark jednego zwierzęcia pociągowego, które musi włożyć olbrzymi wysiłek, aby podołać zadaniu. W wypadku jarzma podwójnego ciężar rozkłada się na dwa zwierzęta. Jezus, jako doskonały obserwator, w swoim nauczaniu bardzo często odwoływał się do obrazów znanym słuchaczom z życia codziennego. Tak jest i w tym tekście. Nasz Nauczyciel wie, że często nakładane są bądź sami bierzemy na swoje ramiona ciężary ponad naszą miarę, które nas przytłaczają. Proponuje zatem, aby niejako wpiąć się z naszymi ciężarami w Jego jarzmo i wspólnie, krok w krok, nieść nasze brzemię dnia codziennego. Warto pamiętać, że taka właśnie jest istota przekładu tego tekstu: nie chodzi w nim, że mamy przejąć jarzmo Jezusa!
Komentarze zostały przygotowane przez Andrzeja Kosińskiego
Książka na dziś
Bliżej Ducha Świętego. Droga do przemiany życia i radości serca
Jak wspaniałe zmiany dokonują się w naszym życiu, gdy przybliżamy się do Ducha Świętego! Niezależnie, jaka była nasza przeszłość, w każdej próbie czy trudności, jakie dotykają nas obecnie, w każdym naszym smutku i radości, bliskość Ducha Świętego sprawia, że nasze życie zmienia się na lepsze
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
21 lipca 2023
Piątek
Piątek XV tydzień zwykły
Czytania
(Wj 11,10-12,14)
Mojżesz i Aaron dokonali wszystkich cudów wobec faraona, lecz Pan uczynił upartym serce faraona, tak iż wzbraniał się wypuścić Izraelitów ze swego kraju. Pan powiedział do Mojżesza i Aarona w ziemi egipskiej: "Miesiąc ten będzie dla was początkiem miesięcy, będzie pierwszym miesiącem roku! Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela tak: Dziesiątego dnia tego miesiąca niech się każdy postara o baranka dla rodziny, o baranka dla domu. Jeśliby zaś rodzina była za mała do spożycia baranka, to niech się postara o niego razem ze swym sąsiadem, który mieszka najbliżej jego domu, aby była odpowiednia liczba osób. Liczyć je zaś będziecie dla spożycia baranka według tego, co każdy może spożyć. Baranek będzie bez skazy, samiec, jednoroczny; wziąć możecie jagnię albo koźlę. Będziecie go strzec aż do czternastego dnia tego miesiąca, a wtedy zabije go całe zgromadzenie Izraela o zmierzchu. I wezmą krew baranka, i pokropią nią odrzwia i progi domu, w którym będą go spożywać. I tej samej nocy spożyją mięso pieczone w ogniu, i chleby przaśne będą spożywali z gorzkimi ziołami. Nie będziecie spożywać z niego nic surowego ani ugotowanego w wodzie, lecz upieczone na ogniu, z głową, nogami i wnętrznościami. Nie może nic pozostać z niego na dzień następny. Cokolwiek zostanie z niego na następny dzień, w ogniu spalicie. Tak zaś spożywać go będziecie: biodra wasze będą przepasane, sandały na waszych nogach i laska w waszym ręku. Spożywać będziecie pośpiesznie, gdyż jest to Pascha na cześć Pana. Tej nocy przejdę przez Egipt, zabiję wszystko pierworodne w ziemi egipskiej, od człowieka aż po bydło, i odbędę sąd nad wszystkimi bogami Egiptu – Ja, Pan. Krew posłuży wam do oznaczenia domów, w których będziecie przebywać. Gdy ujrzę krew, przejdę obok i nie będzie pośród was plagi niszczycielskiej, gdy będę karał ziemię egipską. Dzień ten będzie dla was dniem pamiętnym i obchodzić go będziecie jako święto dla uczczenia Pana. Po wszystkie pokolenia – na zawsze w tym dniu będziecie obchodzić święto".
(Ps 116b,12-13.15-18)
REFREN: Kielich zbawienia wzniosę w imię Pana
Czym się Panu odpłacę
za wszystko, co mi wyświadczył?
Podniosę kielich zbawienia
i wezwę imienia Pana.
Cenna jest w oczach Pana
śmierć Jego świętych.
Jam sługa Twój, syn Twej służebnicy.
Ty rozerwałeś moje kajdany.
Tobie złożę ofiarę pochwalną
i wezwę imienia Pana.
Wypełnię me śluby dla Pana
przed całym Jego ludem.
Aklamacja (J 10,27)
Moje owce słuchają mego głosu, Ja znam je. a one idą za Mną.
(Mt 12,1-8)
Pewnego razu Jezus przechodził w szabat pośród zbóż. Uczniowie Jego, odczuwając głód, zaczęli zrywać kłosy i jeść ziarna. Gdy to ujrzeli faryzeusze, rzekli Mu: "Oto twoi uczniowie czynią to, czego nie wolno czynić w szabat". A On im odpowiedział: "Czy nie czytaliście, co uczynił Dawid, gdy poczuł głód, on i jego towarzysze? Jak wszedł do domu Bożego i jadł chleby pokładne, których nie było wolno jeść ani jemu, ani jego towarzyszom, lecz tylko kapłanom? Albo nie czytaliście w Prawie, że w dzień szabatu kapłani naruszają w świątyni spoczynek szabatu, a są bez winy? Oto powiadam wam: Tu jest coś większego niż świątynia. Gdybyście zrozumieli, co znaczy: „Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary”, nie potępialibyście niewinnych. Albowiem Syn Człowieczy jest Panem szabatu".
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Chrystus wyzwolił nas i powołał do wolności, abyśmy w tej wolności żyli, służąc jedni drugim w miłości. Żyjąc zaś miłością wzajemną, jesteśmy wykonawcami całego prawa, bo ono streszcza się w tym jednym przykazaniu. Słowo Boże uczy, że prawdziwie wolny jest ten, kto nikomu nie jest nic dłużny oprócz miłości wzajemnej.
Marek Ristau
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Faraon, pomimo dziesięciu plag, które dotknęły Egipcjan, dalej trwał w zatwardziałości serca. Nie oznacza to jednak, że Bóg odrzucił Egipcjan. To Izraelici zostali wybrani, aby w ich historii ukazała się wszystkim narodom prawda o Bogu. Egipcjanie, podobnie jak inne narody, miały szansę wzorem Izraelitów oddawać cześć Bogu, wypełniać Jego polecenia i rozgłaszać Jego dzieła. Tak się jednak nie stało. Dlatego Bóg postanowił wyprowadzić lud swojego wyboru. Dał przez Mojżesza bardzo precyzyjne dyspozycje, jak ma przebiegać wieczór i noc paschalna. W tekście zwraca uwagę powaga sytuacji, pośpieszność i wezwanie do gotowości. Bóg mówi jasno: „biodra wasze będą przepasane, sandały na waszych nogach i laska w waszym ręku”. Seder paschalny należy spożywać pośpiesznie i nie należy zostawiać nic z pożywienia na następny dzień. To Bóg będzie troszczył się o Swój lud. Choć jest to trudne i nasze myśli uciekają od wezwania do gotowości, to jednak powinniśmy pamiętać, że nasza pascha – przejście do domu Pana – może nas w każdej chwili zaskoczyć…
Dzisiejsza perykopa, jak zauważają bibliści, osadzona jest w realiach liturgicznych. Wezwanie Boga: „Po wszystkie pokolenia – na zawsze w tym dniu będziecie obchodzić święto”, realizowane jest przez religijnych Żydów, jak i przez chrześcijan w liturgii wielkanocnej, ale już w kontekście męki, śmierci i Zmartwychwstania Jezusa Chrystusa.
Komentarz do psalmu
Kielich zbawienia wzniosę w imię Pana powtarzamy refren psalmu. Czym jest ów kielich? Generalnie jest to naczynie zawierające ograniczoną ilość płynu do indywidualnej konsumpcji. Sporządzano je z drogich metali. Świat biblijny jest światem o ograniczonej ilości dóbr, a wszystko, co istnieje, istnieje w ograniczonych ilościach, których nie da się powiększyć, nie pozbawiając ich innych. Można powiedzieć, że każdy człowiek ma swój „kielich”, tj. ograniczoną i wyznaczoną ilość tego, co Bóg mu daje w życiu. Autorzy biblijni mówią między innymi o kielichu życia, przeobfitym kielichu (dostatnie życie, Ps23,5), kielichu pocieszenia (Jr 16,7), kielichu gniewu (Iz 51,17), ale także kielichu zbawienia (Ps 116) wznoszonym jako uwielbienie za Boży ratunek. Najpełniejszym kielichem Bożego zbawienia jest kielich wznoszony przez kapłana podczas Eucharystii. Choć jego objętość jest ograniczona, to łaska odkupienia nie ma granic!
Komentarz do Ewangelii
Zarzut faryzeuszy, że uczniowie Jezusa czynią to, czego nie wolno czynić w szabat, paradoksalnie nie dotyczył zrywania kłosów z czyjegoś pola, czyli kradzieży, ale wykonywania pracy, to jest łuskania kłosów, które było traktowane jako młócenie zboża. Jezus, będąc wrażliwym i czułym na fałszywość faryzeuszy, odwołał się do historii związanej z Dawidem i jego towarzyszami, którzy czując głód uznali, że ten usprawiedliwia złamanie prawa kapłanów do korzystania z chlebów pokładnych. Przecież kapłani, wykonując swoją posługę, też łamią prawo, a mimo to są bez winy. Jezus, jako doskonały znawca Prawa i Proroków, przywołuje zdanie z Księgi Ozeasza: „Chcę raczej miłosierdzia niż ofiary” (Oz 6,6), i tym samym ucina podstęp faryzeuszy. Dobra znajomość Biblii i nam pomaga rozwiązywać życiowe problemy, gdyż to Bóg do nas przemawia w swoim słowie!
Komentarze zostały przygotowane przez Andrzeja Kosińskiego
Książka na dziś
Wyszkolona na kapłankę w świątyni Baala, księżniczka Joszeba robi wszystko, by zadowolić swą opiekunkę - wymagającą królową Atalię, córkę Jezabel.
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
Sobota
Czytania
(Pnp 8, 6-7)
Połóż mnie jak pieczęć na twoim sercu, jak pieczęć na twoim ramieniu, bo jak śmierć potężna jest miłość, a zazdrość jej nieprzejednana jak otchłań; żar jej to żar ognia, płomień Pana. Wody wielkie nie zdołają ugasić miłości, nie zatopią jej rzeki. Jeśliby kto oddał za miłość całe bogactwo swego domu, pogardzą nim tylko.
(Ps 63, 2. 3-4. 5-6. 8-9)
REFREN: Ciebie, mój Boże, pragnie moja dusza
Boże mój, Boże, szukam Ciebie
i pragnie Ciebie moja dusza.
Ciało moje tęskni za Tobą,
jak ziemia zeschła i łaknąca wody.
Oto wpatruję się w Ciebie w świątyni,
by ujrzeć Twą potęgę i chwałę.
Twoja łaska jest cenniejsza od życia,
więc sławić Cię będą moje wargi.
Będę Cię wielbił przez całe me życie
i wzniosę ręce w imię Twoje.
Moja dusza syci się obficie,
a usta Cię wielbią radosnymi wargami.
Bo stałeś się dla mnie pomocą
i w cieniu Twych skrzydeł wołam radośnie:
Do Ciebie lgnie moja dusza,
prawica Twoja mnie wspiera.
Aklamacja (J 20, 11)
Maryjo, Ty powiedz, coś w drodze widziała? Jam zmartwychwstałego blask chwały ujrzała. Żywego już Pana widziałam grób pusty I świadków anielskich, i odzież, i chusty.
(J 20, 1. 11-18)
Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień od niego odsunięty. Maria stała przed grobem płacząc. A kiedy tak płakała, nachyliła się do grobu i ujrzała dwóch aniołów w bieli, siedzących tam, gdzie leżało ciało Jezusa: jednego w miejscu głowy, a drugiego w miejscu nóg. I rzekli do niej: "Niewiasto, czemu płaczesz?". Odpowiedziała im: "Zabrano Pana mego i nie wiem, gdzie Go położono". Gdy to powiedziała, odwróciła się i ujrzała stojącego Jezusa, ale nie wiedziała, że to Jezus. Rzekł do niej Jezus: "Niewiasto, czemu płaczesz? Kogo szukasz?". Ona zaś sądząc, że to jest ogrodnik, powiedziała do Niego: "Panie, jeśli ty Go przeniosłeś, powiedz mi, gdzie Go położyłeś, a ja Go wezmę". Jezus rzekł do niej: "Mario!". A ona obróciwszy się powiedziała do Niego po hebrajsku: "Rabbuni", to znaczy: "Nauczycielu". Rzekł do niej Jezus: "Nie zatrzymuj Mnie; jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci i powiedz im: „Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego”. Poszła Maria Magdalena oznajmiając uczniom: "Widziałam Pana i to mi powiedział".
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Przez wiarę jesteśmy jedno z Chrystusem: gdy On umarł, umarliśmy razem z Nim, i gdy On wstał z martwych i my zmartwychwstaliśmy. Dlatego teraz żyjemy nie dla siebie samych, ale dla Niego, który umarł za nasze grzechy i wstał z martwych, aby dać nam nowe życie. Kto zatem jest w Chrystusie, jest nowym stworzeniem, człowiekiem Bożym, który na zawsze należy do Boga. Nasze stare życie umarło i zaczęło się zupełnie nowe życie w Duchu Chrystusowym.
Marek Ristau
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Na dzisiejsze wspomnienie św. Marii Magdaleny Liturgia słowa proponuje nam dwa teksty do wyboru. Jeden jest zaczerpnięta z Pieśni nad pieśniami, a drugi z Drugiego Listu do Koryntian. Wspólnym mianownikiem obu fragmentów jest miłość. Niezależnie od tego, czy wybierzemy poetycki tekst Pieśni – pełen czułości, tkliwości, wrażliwości, ciepła i obrazowości -, czy też teologiczny Pawłowy język konkretnych odniesień do miłości Chrystusa, za każdym razem dochodzimy do przekonania, że miłość jest potężną siłą, której nie da się ugasić wodą wielką jak rzeka, ani też śmierć jej nie pokona. Źródłem takiej miłości jest Bóg, a w pełni objawiła się w Jezusie, który wzywa nas do naśladowania, aby stać się nowym stworzeniem.
Paweł mówi: „To, co dawne, minęło, a oto wszystko stało się nowe”. Tak jest i w naszym życiu: tam gdzie towarzyszy nam miłość, tam powstają nowe, wielkie rzeczy; tam dokonują się przemiany serca, tak jak to było w wypadku Marii Magdaleny; wreszcie otwierają się nowe perspektywy na życie w Bożym środowisku. Miłość pobudza nas do kreatywności i ożywia nasze relacje z innymi ludźmi. Wypada nam tylko otworzyć się na Boga – jedyne Źródło prawdziwej Miłości!
Komentarz do pierwszego psalmu
„Boże mój, Boże, szukam Ciebie i pragnie Ciebie moja dusza” - woła psalmista. Wyraża on - bliskie również nam - pragnienie zobaczenia, poznania Boga i życie w jego obecności. Ileż to razy tęsknota za poczuciem bliskości Pana przywołuje w nas obraz zeschniętej ziemi, która łaknie wody. Bóg pozostaje łaskawy i syci wszystkich Go szukających. Panie! Ty jesteś dla mnie pomocą i chronisz mnie w cieniu Twoich skrzydeł!
Komentarz do Ewangelii
Uważny czytelnik Słowa Bożego zapewne zauważył, że dzisiejszy fragment Ewangelii wg św. Jana składa się z dwóch części. Początek jest pierwszym wierszem dwudziestego rozdziału. Po nim następuje fragment mówiący o tym, że Maria Magdalena po zobaczeniu odsuniętego kamienia pobiegła do Piotra oraz Jana i poinformowała ich o tym fakcie. Ci, jakby jej niedowierzając, pobiegli do grobu Jezusa. Po wejściu do środka i stwierdzeniu, że faktycznie nie ma tam Jezusa, wrócili do siebie. Ten fragment został pominięty w dzisiejszej lekcji, a narrator kontynuuje relację dotyczącą Marii Magdaleny (J 20,11-18), zaznaczając, że pozostała przy grobie i płakała. Zastanawiające jest, że dopiero teraz w grobowcu pojawiają się dwie postacie anielskie oraz zmartwychwstały Jezus, którego Maria potraktowała jako ogrodnika. Mnożą się pytania. Dlaczego do chrystofanii nie doszło wcześnie rano, gdy do grobu przyszła tylko Magdalena? Dlaczego ani Jezus, ani aniołowie nie ukazali się chwilę wcześniej dwóm Apostołom? Czyżby czekali, aż Maria Magdalena pozostanie sama i doświadczy „ekskluzywnego” spotkania z Mistrzem? A może była to dla niej próba wierzytelności, przecież Piotr i Jan tam byli i nikogo nie spotkali, a teraz Maria wraca i mówi: „Widziałam Pana i to mi powiedział”? Po ludzku nie da się odpowiedzieć na te pytania. Jedno jest pewne: spotkanie z Marią Magdaleną w wieczności będzie bardzo ciekawe – ona już wie, dlaczego tak potoczyły się te wydarzenia.
Komentarze zostały przygotowane przez Andrzeja Kosińskiego
Książka na dziś
Katechizm w nietypowym wydaniu Jak zainteresować dzieci i młodzież sprawami wiary? Wykorzystaj “Katechizm Młodego Detektywa” - książkę, która udowadnia, że pytania dotyczące wiary chrześcijańskiej mogą być zabawne i ciekawe!
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.