pobierz z Google Play
maj 2023
28 Uroczystość Zesłania Ducha Świętego (Dz 2, 1-11); (Ps 104 (103), 1ab i 24ac. 29b-30. 31 i 34); (1 Kor 12, 3b-7. 12-13); Aklamacja; (J 20, 19-23);
29 Poniedziałek - Święto Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła (Rdz 3,9-15.20);(Ps 87,1-3.5-6);Aklamacja (Łk 1,28);(J 19, 25-34);
30 Wtorek VIII tydzień zwykły (Syr 35, 1-12);(Ps 50 (49), 5-6. 7-8. 14 i 23);(Mt 11, 25);(Mk 10, 28-31);
31 Środa - Święto Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny (So 3, 14-18);(Ps: Iz 12,2-6);Aklamacja (Łk 1, 45);(Łk 1,39-56);
czerwiec 2023
1 Czwartek - Święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana (Rdz 22, 9-18);(Ps 40 (39), 7-8a. 8b-9. 10-11b. 17);Aklamacja (Flp 2, 8-9);(Mt 26, 36-42);
2 Piątek VIII tydzień zwykły (Syr 44, 1. 9-13);(Ps 149, 1b-2. 3-4. 5-6a i 9b);Aklamacja (J 15, 16);(Mk 11, 11-25);
3 Sobota VIII tydzień zwykły (Syr 51, 12-20b);Psalm (Ps 19 (18), 8-9. 10-11);Aklamacja (Hbr 4,12);(Mk 11, 27-33);

28 maja 2023

Niedziela

Uroczystość Zesłania Ducha Świętego

Czytania

(Dz 2, 1-11)
Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wichru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też jakby języki ognia, które się rozdzielały, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić Przebywali wtedy w Jeruzalem pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak tamci przemawiali w jego własnym języku. Pełni zdumienia i podziwu mówili: "Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami? Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? – Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże".

(Ps 104 (103), 1ab i 24ac. 29b-30. 31 i 34)
REFREN: Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię

Błogosław, duszo moja, Pana,
Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki!
Jak liczne są dzieła Twoje, Panie,
ziemia jest pełna Twoich stworzeń.

Kiedy odbierasz im oddech, marnieją
i w proch się obracają.
Stwarzasz je, napełniając swym Duchem,
i odnawiasz oblicze ziemi.

Niech chwała Pana trwa na wieki,
niech Pan się raduje z dzieł swoich.
Niech miła Mu będzie pieśń moja, * będę radował się w Panu.

(1 Kor 12, 3b-7. 12-13)
Bracia: Nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: "Panem jest Jezus". Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra. Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscy bowiem w jednym Duchu zostaliśmy ochrzczeni, aby stanowić jedno Ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscy też zostaliśmy napojeni jednym Duchem.

Aklamacja
Przyjdź, Duchu Święty, napełnij serca swoich wiernych i zapal w nich ogień swojej miłości.

(J 20, 19-23)
Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: "Pokój wam!" A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: "Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: "Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane".

Do góry

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

0dkąd Jezus został uwielbiony, każdy, kto w Niego wierzy, otrzymuje Ducha Bożego. Kto jest spragniony i przychodzi do Niego, pije wodę, którą daje Jezus i nie będzie już pragnął na wieki, bo woda, którą On daje, staje się w nim źródłem wody wytryskującej ku życiu wiecznemu. Najgłębsze pragnienie człowieka może być zaspokojone jedynie przez Ducha Bożego.
Marek Ristau


Do góry

Patroni dnia:

Święty German z Paryża, biskup

Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Czas wielkanocny kończymy wylaniem Ducha Świętego, który jednoczy wszystkie narody w wyznawaniu tej samej wiary w Zmartwychwstałego. Nie jest to koniec, ale początek misji, do której zaprasza nas Jezus. Był to święty czas dany od Boga, aby dojrzewać do pełni wiary w Zmartwychwstanie. Dojrzewanie ma przynieść dobre i konkretne owce. Tym owocem jest niezachwiana radość i ufność w zmartwychwstałym Panu. Teraz rozpoczyna się czas świadectwa w Duchu Świętym.
Działaniem Ducha Świętego jest to, że w sposób pełny i szczególny udziela się we wspólnocie wierzących. Apostołowie wraz z Maryją trwają jednomyślnie na modlitwie. Tworzą pierwszą popaschalną wspólnotę Jezusa, zaczyn Kościoła Chrystusowego. W centrum tej wspólnoty jest Duch Święty, posłany od Ojca i Syna. Jego istotą jest jednoczenie wszystkich w Bogu, dlatego przychodzi do wspólnoty i we wspólnocie, napełniając poszczególne jednostki swą mocą i miłością. Trwanie we wspólnocie Kościoła jest miejscem urzeczywistniania się mocy i darów Ducha Świętego. Trzeba odrzucać pokusy indywidualizmu, aby w pełni budować dobro i jedność wspólnoty Kościoła.


Komentarz do psalmu

Psalm 104 jest hymnem na cześć Boga, Stwórcy wszechświata i wszelkiego stworzenia. Psalm jest pełen dynamizmu, odnoszący się do działania Bożego, który podtrzymuje swoje stworzenie w istnieniu. Wszędzie panuje ruch, cały świat jest kierowany przez Boga. Psalm jest zarazem błaganiem, by Bóg nie tylko podtrzymywał świat, ale odnowił jego oblicze: „Niech stąpi Duch Twój i odnowi oblicze ziemi”.


Komentarz do drugiego czytania

Sprawdzianem, w jaki sposób przyjmujemy Ducha Świętego, jest trwanie we wspólnocie Kościoła Chrystusowego. Święty Paweł zapewnia nas, że Nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: „Panem jest Jezus”. Jezus jest Bogiem i Panem Kościoła, który nabył własną Krwią. Choć są różne charyzmaty, rodzaje posługiwania i działania, to jedynym sprawcą tego wszystkiego jest Duch Święty. Każdy w tym dziele Boga ma swoje wyjątkowe miejsce i zadanie, by stawać się chrześcijanami na wzór Jezusa.
Dary duchowe (charyzmaty) są żywym przejawem istnienia Trójcy Przenajświętszej. Oznacza to, że ich celem jest międzyosobowe życie Ojca i Syna i Ducha Świętego. Tych darów nie należy mylić z talentami, jakie posiadają ludzie, np. muzykalność, zdolności lingwistyczne, techniczne, sportowe itp. Charyzmaty to dary Łaski duchowej, które pochodzą od Boga i wprowadzają nas w jeszcze głębszą relację z Bogiem Trójjedynym.


Komentarz do Ewangelii

Aby budować jedność Kościoła w Bogu, konieczne jest przebaczenie i miłosierdzie. Bóg przebaczył nam w Chrystusie i pojednał cały świat w Ofierze krzyżowej swego Syna. Bez przebaczenia nie jest możliwa jedność. To przebaczenie ożywia i buduje jedność. Dlatego Jezus „tchnął” swego Ducha na apostołów, który daje moc przebaczania i uczestniczenia w życiu Jezusa. Słowo „tchnął” pojawia się tylko w tym miejscu Nowego Testamentu. Przywołuje ono starotestamentalny obraz stworzenia świata i człowieka, w które Bóg „tchnął tchnienie życia”. To tchnienie jest nowym i ożywczym działaniem Ducha Świętego.
Można by podsumować dzisiejszą uroczystość kilkoma pytaniami do rozważenia: w jaki sposób otwieram się na działanie Ducha Świętego? Jak często modlę się do Ducha Świętego i wzywam Jego pomocy i działania? W jaki sposób zgłębiam naukę o Duchu Świętym? Jakie znaczenie mają dary Ducha Świętego w mojej codzienności i pogłębiania wiary?
Otwórzmy się na działanie Ducha Świętego, aby wlał w nas odwagę i wierność w byciu świadkami nieskończonej Bożej miłości w Jezusie Chrystusie.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszeka Rasztawickiego


Do góry

Książka na dziś

W co wierzą katolicy. 52 wyjaśnienia powszechnych nieporozumień na temat wiary katolickiej

Karl Keating

Wokół wiary katolickiej narosło ostatnio sporo nieporozumień. Przyczyną tego stanu są przeważnie przekazy medialne, wprowadzające swoich odbiorców w błąd dowolnymi interpretacjami nie tylko nauki Kościoła, ale także Pisma Świętego

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.

29 maja 2023

Poniedziałek

Święto Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła

Czytania

(Rdz 3,9-15.20)
Gdy Adam zjadł owoc z drzewa zakazanego, Pan Bóg zawołał na niego i zapytał go: „Gdzie jesteś?” On odpowiedział: „Usłyszałem Twój głos w ogrodzie, przestraszyłem się, bo jestem nagi, i ukryłem się”. Rzekł Bóg: „Któż ci powiedział, że jesteś nagi? Czy może zjadłeś z drzewa, z którego ci zakazałem jeść?” Mężczyzna odpowiedział: „Niewiasta, którą postawiłeś przy mnie, dała mi owoc z tego drzewa, i zjadłem”. Wtedy Pan Bóg rzekł do niewiasty: „Dlaczego to uczyniłaś?” Niewiasta odpowiedziała: „Wąż mnie zwiódł, i zjadłam”. Wtedy Pan Bóg rzekł do węża: „Ponieważ to uczyniłeś, będziesz przeklęty wśród wszystkich zwierząt domowych i polnych, na brzuchu będziesz się czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni twego istnienia. Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej; ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę”. Mężczyzna dał swojej żonie imię Ewa, bo ona stała się matką wszystkich żyjących.

(Ps 87,1-3.5-6)
REFREN: Kościół nie zginie, Bóg jest w jego wnętrzu albo Tyś wielką chlubą Kościoła świętego

Gród Jego wznosi się na świętych górach:
umiłował Pan bramy Syjonu
bardziej niż wszystkie namioty Jakuba.
Wspaniałe rzeczy głoszą o tobie, miasto Boże.

O Syjonie powiedzą: „Każdy człowiek narodził się na nim,
a Najwyższy sam go umacnia”.
Pan zapisuje w księdze ludów:
„Oni się tam narodzili”.

Aklamacja (Łk 1,28)
Zdrowaś Maryjo, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między niewiastami.

(J 19, 25-34)
Obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena. Kiedy więc Jezus ujrzał Matkę i stojącego obok Niej ucznia, którego miłował, rzekł do Matki: "Niewiasto, oto syn Twój". Następnie rzekł do ucznia: "Oto Matka twoja". I od tej godziny uczeń wziął Ją do siebie. Potem Jezus, świadom, że już wszystko się dokonało, aby się wypełniło Pismo, rzekł: "Pragnę". Stało tam naczynie pełne octu. Nałożono więc na hizop gąbkę nasączoną octem i do ust Mu podano. A gdy Jezus skosztował octu, rzekł: "Dokonało się!" I skłoniwszy głowę, oddał ducha. Ponieważ był to dzień Przygotowania, aby zatem ciała nie pozostawały na krzyżu w szabat – ów bowiem dzień szabatu był wielkim świętem – Żydzi prosili Piłata, żeby ukrzyżowanym połamano golenie i usunięto ich ciała. Przyszli więc żołnierze i połamali golenie tak pierwszemu, jak i drugiemu, którzy z Jezusem byli ukrzyżowani. Lecz gdy podeszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł, nie łamali Mu goleni, tylko jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok, a natychmiast wypłynęła krew i woda.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

W Jezusie Chrystusie wypełniło się Pismo. W Nim wypełniło się odkupienie i zbawienie człowieka. W Nim raj utracony stał się rajem odzyskanym. Chrystus wziął na siebie winę człowieka i uczynił ją winą błogosławioną. Syn Boży stał się grzechem za nas wszystkich, abyśmy w Nim stali się sprawiedliwością Bożą, nowym stworzeniem, uczestnikami Boskiej natury, synami Bożymi.
Marek Ristau


Do góry

Patroni dnia:

Święta Urszula Ledóchowska, zakonnica

Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Zesłanie Ducha Świętego jest początkiem misji Kościoła. W dniu Zesłania Apostołowie trwali jednomyślnie na modlitwie razem z niewiastami, Maryją, Matką Jezusa i braćmi Jego (por. Dz 1,14). Najświętsza Maryja Panna - Oblubienica Ducha Świętego - w dniu Zwiastowania otrzymała Jego moc i poczęła w swym łonie Jezusa, stając się Matką Zbawiciela. Teraz jest w Wieczerniku z Apostołami, uczniami swego Syna. W dniu Zesłania Ducha Świętego staje się Matką Kościoła Chrystusowego. Podobnie jak w dniu Zwiastowania, teraz w momencie Zesłania jest posłuszna Duchowi Świętemu jako pokorna Służebnica Pańska i dostępuje godności Matki Kościoła. Jest to Kościół Syna Bożego i Jej Syna według ciała. Przywilej Matki Kościoła jest naturalną konsekwencją zjednoczenia z Jej Synem, Jezusem. Trwajmy mocno w wierze w Kościele Chrystusowym, którego Matką jest Najświętsza Maryja Panna, Matka Jezusa i nasza, Matka Kościoła Świętego.


Komentarz do psalmu

Psalm 87 należy do grupy Psalmów Syjonu, opiewających mieszkanie i stolicę, którą wybrał sobie na ziemi sam Bóg. Nie jest to tylko miejsce przebywania Boga. Syjon jest duchową stolicą wszystkich ludów. Syjon, jako matka i stolica, gromadzi wszystkie narody. Wszystkie ludy wyśpiewują jego chwałę i sławę. Nie jest więc przypadkiem, że ten psalm odnosimy do Maryi, która poprzez zrodzenie Syna Bożego stała się Matką wszystkich narodów. I to Maryi należy się największa cześć i chwała za wielkie rzeczy, jakie Bóg uczynił w Jej życiu dla zbawienia każdego człowieka.


Komentarz do Ewangelii

W chwili śmierci Jezusa z Jego przebitego boku wypływa krew i woda. Tutaj biorą początek Sakramenty święte: Eucharystia i Chrzest. Serce Chrystusa pozostaje otwarte, by obdarzać nas swymi Łaskami. Tutaj rodzi się Kościół, którego pierwocinami jest Ofiara Krzyżowa Jezusa. Jezus wypełnił wolę Ojca i teraz przekazuje Siebie w pełni Ojcu. Przywraca ludzkość Bogu, zawierając z nią Przymierze nowe i wieczne. Kościół, jako nowy lud Boży, staje się oblubienicą Jezusa. Wylewa na nią swego ducha, dając Siebie w sposób pełny i całkowity. Chrystus do końca umiłował Kościół i oddał swe życia za niego. Jest to Kościół Chrystusa, Syna Bożego!

Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszeka Rasztawickiego


Do góry

Książka na dziś

Odnowienie aktu zawierzenia się Jezusowi przez ręce Maryi

o. Piotr Różański

Trzyletni program comiesięcznego odnowienia aktu zawierzenia się Chrystusowi przez ręce Maryi.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.


30 maja 2023

Wtorek

Wtorek VIII tydzień zwykły

Czytania

(Syr 35, 1-12)
Kto zachowuje Prawo, mnoży ofiary, a kto zważa na przykazania, składa ofiary biesiadne. Kto świadczy dobrodziejstwa, jakby przynosił ofiary z najprzedniejszej mąki, a kto daje jałmużnę, jakby składał ofiarę uwielbienia. Odejście od zła jest miłe Panu, a odejście od niesprawiedliwości jest jak ofiara przebłagalna. Nie pokazuj się przed Panem z próżnymi rękami, wszystko to bowiem czyni się według przykazania. Dar ofiarny sprawiedliwego namaszcza ołtarz tłustością, a przyjemny jego zapach unosi się przed Najwyższego. Ofiara męża sprawiedliwego jest miła, a pamiątka z niej nie pójdzie w zapomnienie. Chwal Pana hojnym darem i nie umniejszaj pierwocin rąk twoich! Przy każdym darze twarz rozpogódź i z weselem poświęć dziesięcinę! Dawaj Najwyższemu tak, jak On ci daje, hojnie, na miarę swych możliwości, ponieważ Pan jest tym, który odpłaca i siedem razy więcej odda tobie. Nie staraj się przekupić Go darem, bo nie będzie przyjęty, ani nie pokładaj nadziei w ofierze niesprawiedliwej, ponieważ Pan jest sędzią, który nie ma względu na osoby.

(Ps 50 (49), 5-6. 7-8. 14 i 23)
REFREN: Temu, kto prawy, ukażę zbawienie

"Zgromadźcie Mi moich umiłowanych,
którzy przez ofiarę zawarli ze Mną przymierze".
Niebiosa zwiastują Bożą sprawiedliwość,
albowiem sam Bóg jest sędzią.

"Posłuchaj, mój ludu, gdyż będę przemawiał
i będę świadczył przeciw tobie, Izraelu:
Ja jestem Bogiem, twoim Bogiem.
Nie oskarżam cię za twoje ofiary,
bo twe całopalenia zawsze są przede Mną"

"Składaj Bogu dziękczynną ofiarę,
spełnij swoje śluby wobec Najwyższego.
Kto składa dziękczynną ofiarę, ten cześć Mi oddaje,
a tym, którzy postępują uczciwie, ukażę Boże zbawienie".

(Mt 11, 25)
Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom.

(Mk 10, 28-31)
Piotr powiedział do Jezusa: "Oto my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą". Jezus odpowiedział: "Zaprawdę, powiadam wam: Nikt nie opuszcza domu, braci, sióstr, matki, ojca, dzieci lub pól z powodu Mnie i z powodu Ewangelii, żeby nie otrzymał stokroć więcej teraz, w tym czasie, domów, braci, sióstr, matek, dzieci i pól, wśród prześladowań, a życia wiecznego w czasie przyszłym. Lecz wielu pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi".

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

Pójść za Jezusem oznacza porzucić wszystko i wyrzec się wszystkiego, bo inaczej nie możemy być Jego uczniami. On nabył nas swoją Krwią na własność. W życiu i w śmierci należymy do Niego. Tylko On jest naszym Panem. Jesteśmy w Jego rękach na wieki.
Marek Ristau


Do góry

Patroni dnia:

Święty Jan Sarkander, prezbiter i męczennik

Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do - czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Mędrzec Boży Syrach wprowadza nas w prawdziwy sens ofiary. Jest to temat zasadniczy w Piśmie Świętym. To Bóg jest pierwszym, który składa ofiarę z Siebie za nas. Ofiara z naszej strony jest odpowiedzią na dobroć i miłosierdzie Boga. Jest wyrazem dziękczynienia i uwielbienia Boga Stwórcy i Zbawiciela.
Stary Testament szeroko opisuje kult ofiarniczy, określając jego zakres i obowiązkowość w ramach Prawa Mojżeszowego. Były to ofiary krwawe ze zwierząt i bezkrwawe z płodów ziemi. Syrach pragnie wskazać nową perspektywę kultu ofiarniczego, która będzie przygotowaniem do Nowego Testamentu. Podkreśla, że prawdziwy kult ofiarniczy polega na zachowywaniu Prawa i Przykazań, udzielaniu jałmużny, a przede wszystkim unikaniu wszelkiej niesprawiedliwości. Zachęca do cnoty hojności i radości przy składaniu ofiar, których fundamentem jest postawa pokory i czystego serca. Spróbujmy i my w takiej postawie ofiarować Bogu naszą modlitwę, poświęcenie i nas samych. Najpiękniejszą ofiarą jest wierne wypełnianie naszego powołania w Kościele, rodzinie i pracy, służenie Bogu i ludziom.


Komentarz do psalmu

Psalm 50 nawiązuje do kultu ofiarniczego. Psalmista ukazuje nienaganne życie ponad wszelkie ofiary krwawe i bezkrwawe składane w świątyni jerozolimskiej. Jest to najpiękniejsza ofiara, jaką możemy złożyć Bogu. Dlatego powtarzamy refren i obietnicę Boga: „Temu, kto prawy, ukażę zbawienie”. Prawdziwa pobożność musi się opierać na bojaźni Bożej, na Bogu, który objawia swoje miłosierdzie człowiekowi. Każdy na ten znak Boga ma odpowiedzieć w podwójny sposób. Po pierwsze - wychwalać Bogu w zgromadzeniu liturgicznym, a po drugie - prowadzić życie zgodne z przykazaniami i etyką Bożą.


Komentarz do Ewangelii

Dzisiejsza Ewangelia wyznacza radykalizm poświęcenia i wyrzeczenia, aby w sposób całkowity pójść za Jezusem. Cena jest bardzo wysoka, bo Ewangelia jest rzeczą najcenniejszą. Święty Marek podkreśla równość między Jezusem i Ewangelią (por. 8,35; 10,29). Ewangelia jest o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym (por. 1,1), a jednocześnie to sam Jezus głosi Ewangelię (por. 1, 14-15). To z powodu Jezusa i Ewangelii apostołowie są wezwani do zmiany stylu życia. Odtąd pierwsze i najważniejsze miejsce zajmuje Ewangelia, ponad „dom, braci, siostry, matkę, ojca, dzieci i pola”. Relacje osobowe, nawet te rodzinne, wartości duchowe i materialne trzeba podporządkować najważniejszemu zadaniu, jakim jest głoszenie Jezusa i Ewangelii. Jezus obiecuje wielką nagrodę wytrwałym w tym i przyszłym życiu. Jednocześnie zapowiada trudności i prześladowania. Uczniowie mają zachowywać postawę pokory i służby, bo oto „wielu pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi”.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszeka Rasztawickiego


Do góry

Książka na dziś

Bruzda

św. Josemaria Escrivá

Wynoszenie świata ku Bogu i przemienianie go od wewnątrz – oto ideał ukazywany przez św. Josemaríę. On przypomina wam o potrzebie przezwyciężenia lęku przed kulturą materialistyczną zagrażającą tożsamości uczniów Chrystusa

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.


31 maja 2023

Środa

Święto Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny

Czytania

(So 3, 14-18)
Wyśpiewuj, Córo Syjońska! Podnieś radosny okrzyk, Izraelu! Ciesz się i wesel z całego serca, Córo Jeruzalem! Oddalił Pan wyroki na ciebie, usunął twego nieprzyjaciela: król Izraela, Pan, jest pośród ciebie, nie będziesz się już bała złego. Owego dnia powiedzą Jerozolimie: "Nie bój się, Syjonie! Niech nie słabną twe ręce! Pan, twój Bóg, Mocarz, pośród ciebie, On zbawi, uniesie się weselem nad tobą, odnowi swą miłość, wzniesie okrzyk radości, jak w dniu uroczystego święta". Zabiorę od ciebie niedolę, abyś już nie nosiła brzemienia zniewagi.

(Ps: Iz 12,2-6)
REFREN: Wielki wśród ciebie święty Izraela

Oto Bóg jest moim zbawieniem,
będę miał ufność i bać się nie będę.
Bo Pan jest moją mocą i pieśnią,
On stał się dla mnie zbawieniem.

Wy zaś z weselem czerpać będziecie wodę
ze zdrojów zbawienia.
Chwalcie Pana, wzywajcie Jego imienia.
Dajcie poznać Jego dzieła między narodami,
przypominajcie, że wspaniałe jest imię Jego.

Śpiewajcie dla Pana, bo uczynił wzniosłe rzeczy,
Niech to będzie wiadome po całej ziemi.
Wznoś okrzyki i wołaj z radości, mieszkanko Syjonu,
bo wielki jest pośród ciebie święty Izraela.

Aklamacja (Łk 1, 45)
Błogosławiona jesteś, Panno Maryjo, która uwierzyłaś, że spełnią się słowa powiedziane Tobie od Pana.

(Łk 1,39-56)
Maryja wybrała się i poszła z pośpiechem w góry do pewnego miasta w pokoleniu Judy. Weszła do domu Zachariasza i pozdrowiła Elżbietę. Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie, a Duch Święty napełnił Elżbietę. Wydała ona okrzyk i powiedziała: „Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona. A skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? Oto skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach, poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie. Błogosławiona jesteś, któraś uwierzyła, że spełnią się słowa powiedziane Ci od Pana”. Wtedy Maryja rzekła: „Wielbi dusza moja Pana, i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy. Bo wejrzał na uniżenie swojej służebnicy. Oto bowiem odtąd błogosławić mnie będą wszystkie pokolenia. Gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny. święte jest Jego imię, A Jego miłosierdzie z pokolenia na pokolenie nad tymi, co się Go boją. Okazał moc swego ramienia, rozproszył pyszniących się zamysłami serc swoich. Strącił władców z tronu, a wywyższył pokornych. Głodnych nasycił dobrami, a bogatych z niczym odprawił. Ujął się za swoim sługą, Izraelem, pomny na swe miłosierdzie. Jak przyobiecał naszym ojcom, Abrahamowi i jego potomstwu na wieki”. Maryja pozostała u niej około trzech miesięcy; potem wróciła do domu

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

Radujemy się z całego serca w Panu, ponieważ wybawił nas z niewoli diabła i przeniósł do swego królestwa prawdy i sprawiedliwości. Chrystus zabrał od nas wszelką niedolę i obdarzył radością zbawienia. Zabrał wszelką winę, wstyd i hańbę, dając nam w zamian prawość, pokój i radość w Duchu Świętym. Pan już na zawsze jest wśród nas jako potężny Zbawiciel.
Marek Ristau


Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

W święto Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny rozważamy fragment Listu św. Pawła Apostoła do Rzymian, który ukazuje dwie fundamentalne postawy dla życia chrześcijańskiego. Są nimi Boża miłość i Boży pokój. Mówiąc o miłości, św. Paweł używa terminu „agape”, oznaczającego miłość w stopniu najwyższym, jako wyraz bezinteresownej służby. Miłość chrześcijańska musi być bez obłudy i hipokryzji. Ma być miłością autentyczną, a nie na pokaz. Chrześcijanie mają mieć wstręt do wszystkiego, co jest złe w oczach Boga, a podążać za prawdziwym dobrem. Miłość ma odznaczać się postawą braterską, we wzajemnej życzliwości i szacunku. Chrześcijanie mają być płomiennego ducha i nie opuszczać się w gorliwości, by nieustannie pełnić służbę Bożą wobec ludzi i świata.
Ta zachęta świętego Pawła przypomina słynny Hymn o miłości z Pierwszego Listu do Koryntian. Prośmy zatem dzisiaj, wspominając Najświętszą Maryję Pannę, o ducha prawdziwej miłości, której wzorem jest Maryja, Matka Pięknej Miłości, do Boga i człowieka.


Komentarz do psalmu

Śpiewamy dzisiaj fragment hymnu z 12 rozdziału Księgi Proroka Izajasza. Hymn ma charakter liturgiczny, o tonacji dziękczynnej i radosnej. W kanonie pism Izajasza kończy serię mów karcących przeciw niesprawiedliwości społecznej Izraela i zepsuciu moralnemu narodu. Jednocześnie zapowiada sąd Boży nad niewierną „winnicą Pańską”. Zapowiada również odpowiedź Boga na zagubienie Izraela i interwencję Bożego zbawienia. Ma zatem charakter mesjański. Bóg nie przychodzi, aby wyniszczyć naród za jego występki, ale aby go wybawić i ocalić. Dlatego jest zachętą, by śpiewać na Syjonie, duchowej stolicy wszystkich narodów: „Wielki wśród ciebie Święty Izraela”.


Komentarz do Ewangelii

Święto Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny jest świętem życia. Spotkanie dwóch kobiet, Maryi i Elżbiety, które są w stanie błogosławionym, podkreśla wartość życia i osoby od samego początku, od momentu poczęcia. Życie ukryte w łonach matek jest wielką tajemnicą Bożą i darem Boga Stwórcy, który obdarza życiem i pragnie tym darem dzielić się z człowiekiem. Maryja i Elżbieta wyśpiewują hymn uwielbienia na cześć Boga, Pana Życia i Łaski. Słowa Elżbiety są ponadto wychwaleniem wiary Maryi, która stała się Matką Wielkiego Zawierzenia Bogu. Ten niezwykły dialog dwóch świętych kobiet jest modelem uwielbienia Boga i daru życia. Pieśń Maryi cała utkana jest na Słowie Bożym. Świadczy to, że Maryja przyjęła Słowo Boże i w ten sposób mogła się stać Matką Słowa Wcielonego.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszeka Rasztawickiego


Do góry

Książka na dziś

Rachunek grzechów czy rachunek sumienia

ks. Artur Wenner

Uważne przyglądanie się sumieniu może pomóc poprawić relacje z Bogiem, drugim człowiekiem, a przede wszystkim z samym sobą. W jaki sposób spojrzeć na swoje serce tak, jak patrzy na nie miłosierny Bóg? Jak nie stać się dla siebie skrupulatnym prokuratorem?

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.


01 czerwca 2023

Czwartek

Święto Jezusa Chrystusa, Najwyższego i Wiecznego Kapłana

Czytania

(Rdz 22, 9-18)
Gdy Abraham i Izaak przyszli na to miejsce, które Bóg wskazał, Abraham zbudował tam ołtarz, ułożył na nim drwa i związawszy syna swego, Izaaka, położył go na tych drwach na ołtarzu. Potem Abraham sięgnął ręką po nóż, aby zabić swego syna. Ale wtedy Anioł Pański zawołał na niego z nieba i rzekł: "Abrahamie, Abrahamie!" A on rzekł: "Oto jestem". Anioł powiedział mu: "Nie podnoś ręki na chłopca i nie czyń mu nic złego! Teraz poznałem, że boisz się Boga, bo nie odmówiłeś Mi nawet twego jedynego syna". Abraham, obejrzawszy się poza siebie, spostrzegł barana uwikłanego rogami w zaroślach. Poszedł więc, wziął barana i złożył w ofierze całopalnej zamiast swego syna. I dał Abraham miejscu temu nazwę „Pan widzi”. Stąd to mówi się dzisiaj: "Na wzgórzu Pan się ukazuje". Po czym Anioł Pański przemówił głośno z nieba do Abrahama po raz drugi: "Przysięgam na siebie, mówi Pan, że ponieważ uczyniłeś to, a nie odmówiłeś Mi syna twego jedynego, będę ci błogosławił i dam ci potomstwo tak liczne jak gwiazdy na niebie i jak ziarnka piasku na wybrzeżu morza; potomkowie twoi zdobędą warownie swych nieprzyjaciół. Wszystkie ludy ziemi będą sobie życzyć szczęścia takiego, jakie jest udziałem twego potomstwa, dlatego że usłuchałeś mego rozkazu".

(Ps 40 (39), 7-8a. 8b-9. 10-11b. 17)
REFREN: Przychodzę, Boże, pełnić Twoją wolę

Nie chciałeś ofiary krwawej ani z płodów ziemi,
lecz otwarłeś mi uszy;
nie żądałeś całopalenia i ofiary za grzechy.
Wtedy powiedziałem: "Oto przychodzę.

W zwoju księgi jest o mnie napisane:
Radością jest dla mnie pełnić Twoją wolę, mój Boże,
a Twoje Prawo
mieszka w moim sercu".

Głosiłem Twą sprawiedliwość w wielkim zgromadzeniu
i nie powściągałem warg moich,
o czym Ty wiesz, Panie.
Sprawiedliwości Twej nie kryłem w głębi serca,
głosiłem Twoją wierność i pomoc.

Niech się radują i weselą w Tobie
wszyscy, którzy Ciebie szukają,
a ci, którzy pragną Twojej pomocy,
niech zawsze mówią: "Pan jest wielki".

Aklamacja (Flp 2, 8-9)
Dla nas Chrystus stał się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej. Dlatego Bóg wywyższył Go nad wszystko i darował Mu imię ponad wszelkie imię.

(Mt 26, 36-42)
Jezus z uczniami przyszedł do posiadłości zwanej Getsemani i rzekł do nich: "Usiądźcie tu, Ja tymczasem odejdę i tam się pomodlę". Wziąwszy z sobą Piotra i dwóch synów Zebedeusza, począł się smucić i odczuwać trwogę. Wtedy rzekł do nich: "Smutna jest dusza moja aż do śmierci; zostańcie tu i czuwajcie ze Mną". I odszedłszy nieco do przodu, padł na twarz i modlił się tymi słowami: "Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech Mnie ominie ten kielich. Wszakże nie jak Ja chcę, ale jak Ty niech się stanie!" Potem przyszedł do uczniów i zastał ich śpiących. Rzekł więc do Piotra: «Tak oto nie mogliście jednej godziny czuwać ze Mną? Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie; duch wprawdzie ochoczy, ale ciało słabe". Powtórnie odszedł i tak się modlił: "Ojcze mój, jeśli nie może ominąć Mnie ten kielich i muszę go wypić, niech się stanie wola Twoja!"

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

Jezus przyszedł wypełnić wolę Ojca i był posłuszny Ojcu aż do śmierci i to śmierci krzyżowej. Kto jest posłuszny Chrystusowi aż do śmierci, otrzyma koronę żywota. Nie ten bowiem wejdzie do Królestwa Bożego, kto mówi: Panie, Panie, lecz tylko ten, kto pełni wolę Ojca, który powiedział: To jest Syn mój umiłowany, wybrany, Jego słuchajcie!
Marek Ristau


Do góry

Patroni dnia:

Święty Justyn, męczennik

Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Jezus Chrystus jest Najwyższym i Wiecznym Kapłanem. Tę teologię najpełniej przedstawia List do Hebrajczyków, który dokonuje syntezy całego kultu ofiarniczego Starego Testamentu w Jezusie Chrystusie. To Jezus jest dopełnieniem całego tego kultu, gdyż sam stał się jednocześnie Ołtarzem i Barankiem Paschalnym oraz Kapłanem składającym ofiarę.
Dzisiejszy fragment nawiązuję do najważniejszego święta w całym kulcie ofiarniczym, jakim był Dzień Przebłagania (Jom Kippur). Autor przypomina, że nawet wielokrotne składanie tych ofiar przebłagalnych nie było w stanie zgładzić grzechu Izraela. Dopiero dobrowolna ofiara Chrystusa, jako Kapłana i zarazem żertwy ofiarnej, może w sposób skuteczny zgładzić grzech. Dobrowolna ofiara Chrystusa jest wyrazem najwyższego posłuszeństwa Bogu i stanowi niewyczerpane źródło uświęcenia.
Autor w argumentacji posługuje się Psalmem 40, który ma charakter mesjański, wskazuje na moment Wcielenia Syna Bożego, który przyjmuje ludzkie ciało, aby je ofiarować w Ofierze Krzyżowej. Termin „ciało” w myśli hebrajskiej wyraża całą osobowość i czyny będące jej przejawem. Zatem Ofiara Jezusa jest wyrazem dobrowolnego i świadomego posłuszeństwa Bogu, jako szczyt miłości doskonałej, pokory i uniżenia, doskonałego posłuszeństwa woli Boga Ojca.


Komentarz do psalmu

Psalm 40 ukazuje perspektywę prawdziwego życia w Bogu. Jest to działanie łaski Bożej. Źródłem tej łaski jest Prawo Boże (Tora), które mieszka w sercu psalmisty i jest jego największą siłą. Ta siła daje radość w wypełnianiu woli Bożej. Tą radością psalmista pragnie dzielić się w wielkim zgromadzeniu, ogłaszając Bożą sprawiedliwość, wierność i pomoc. Zachęca i innych, by otworzyli się na tę perspektywę życia Bożego, przyjmując Jego niezgłębione łaski. Szczyt tych łask osiągamy w osobie Jezusa Chrystusa, dlatego Jezus Chrystus jest Najwyższym i Wiecznym Kapłanem.


Komentarz do Ewangelii

Towarzyszymy dzisiaj Jezusowi w Jego modlitwie w Getsemani. Tutaj dopełnia się ostateczna decyzja Jezusa, by wypełnić wolę Ojca. Jest to potwierdzenie tej najważniejszej decyzji, dla której Syn Boży stał się człowiekiem. Po ludzku odczuwa smutek i trwogę. Nie chodzi tutaj o jakiekolwiek wahanie, a raczej zwykłe ludzkie próby i pokusy. Jezus w Ogrójcu modli się słowami, których nauczył wcześniej swoich uczniów, próśb skierowanych do Boga Ojca (por. 6,6). Treścią tej modlitwy jest wypełnienie woli Ojca (por. 6,10) i usilne błaganie, by Bóg zachował od wszelkiej pokusy i zła (por. 6,13). Modlitwa Pańska osiąga tutaj swój kulminacyjny szczyt, dopełnia to, co było życiem Jezusa w jedności z Ojcem. Modlitwa ta nabiera szczególnego sensu w ostatecznej próbie, która wprowadza w dopełnienie życia ziemskiego Jezusa, a jednocześnie prowadzi nas do celu ostatecznego jako całkowitego zjednoczenia z Bogiem Ojcem. Modlitwa Jezusa w Ogrójcu stała się wzorem modlitwy wytrwałej i ufności Bogu, nawet w największych próbach i doświadczeniach.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszeka Rasztawickiego


Do góry

Książka na dziś

Prymas Polski August Hlond

Joanna Wieliczka - Szarkowa

Bohaterem nowej książki Joanny Wieliczki-Szarkowej jest Prymas August Hlond (1881-1948), urodzony na Śląsku, w katolickiej, wielodzietnej rodzinie o tradycjach patriotycznych, salezjanin, doktor teologii, pierwszy ordynariusz diecezji katowickiej, następnie biskup gnieźnieński i Prymas Polski.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.


02 czerwca 2023

Piątek

Piątek VIII tydzień zwykły

Czytania

(Syr 44, 1. 9-13)
Wychwalajmy mężów sławnych i ojców naszych w kolejności ich pochodzenia. Ale są i tacy, o których nie pozostała pamięć, zginęli, jakby wcale nie istnieli, byli, ale jak gdyby ich nie było, a dzieci ich po nich. Lecz także ci są mężami czcigodnymi, których dobre czyny nie zostały zapomniane; pozostały one wraz z ich potomstwem, dobrym dziedzictwem są ich następcy. Potomstwo ich trzyma się przymierzy, a dzięki nim – ich dzieci. Potomstwo ich trwać będzie na wieki, a chwała ich nie będzie wymazana.

(Ps 149, 1b-2. 3-4. 5-6a i 9b)
REFREN: Pan w swoim ludzie upodobał sobie

Śpiewajcie Panu pieśń nową;

głoście Jego chwałę w zgromadzeniu świętych.
Niech się Izrael cieszy swoim Stwórcą,
a synowie Syjonu radują swym Królem.

Niech imię Jego czczą tańcem,

niech grają Mu na bębnie i cytrze.
Bo Pan lud swój miłuje,
pokornych wieńczy zwycięstwem.

Niech się święci cieszą w chwale,

niech się weselą przy uczcie niebieskiej.
Chwała Boża niech będzie w ich ustach:
to jest chwałą wszystkich świętych Jego.

Aklamacja (J 15, 16)
Nie wy Mnie wybraliście, ale Ja was wybrałem, abyście szli i owoc przynosili.

(Mk 11, 11-25)
Jezus przybył do Jerozolimy i wszedł do świątyni. Obejrzał wszystko, a że pora była już późna, wyszedł razem z Dwunastoma do Betanii. Nazajutrz, gdy wyszli z Betanii, poczuł głód. A widząc z daleka figowiec, okryty liśćmi, podszedł ku niemu zobaczyć, czy nie znajdzie czegoś na nim. Lecz podszedłszy bliżej, nie znalazł nic prócz liści, gdyż nie był to czas na figi. Wtedy rzekł do drzewa: "Niechaj już nikt nigdy nie je z ciebie owocu!" A słyszeli to Jego uczniowie. I przyszli do Jerozolimy. Wszedłszy do świątyni, zaczął wyrzucać tych, którzy sprzedawali i kupowali w świątyni, powywracał stoły tych, co zmieniali pieniądze, i ławki sprzedawców gołębi; nie pozwolił też, żeby ktoś przeniósł sprzęt jakiś przez świątynię. Potem nauczał ich, mówiąc: "Czyż nie jest napisane: Mój dom ma być domem modlitwy dla wszystkich narodów? Lecz wy uczyniliście go jaskinią zbójców". Kiedy doszło to do arcykapłanów i uczonych w Piśmie, szukali sposobu, jak by Go zgładzić. Czuli bowiem lęk przed Nim, gdyż cały tłum był zachwycony Jego nauką. Gdy zaś wieczór zapadł, Jezus i uczniowie wychodzili poza miasto. Przechodząc rano, ujrzeli figowiec uschły od korzeni. Wtedy Piotr przypomniał sobie i rzekł do Niego: "Rabbi, patrz, figowiec, który przekląłeś, usechł". Jezus im odpowiedział: "Miejcie wiarę w Boga! Zaprawdę, powiadam wam: Kto powie tej górze: Podnieś się i rzuć w morze, a nie zwątpi w duszy, lecz wierzy, że spełni się to, co mówi, tak mu się stanie. Dlatego powiadam wam: Wszystko, o co prosicie w modlitwie, stanie się wam, tylko wierzcie, że otrzymacie. A kiedy stajecie do modlitwy, przebaczcie, jeśli macie coś przeciw komuś, aby także Ojciec wasz, który jest w niebie, przebaczył wam wykroczenia wasze".

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

Dla tego, który ma wiarę Bożą, wszystko jest możliwe. Jeśli ktoś ma wiarę choćby taką jak ziarnko gorczycy, nic niemożliwego dla niego nie będzie. Wszystko możemy uczynić, jeśli Chrystus nas umacnia. Jeżeli naprawdę wierzymy, to otrzymamy o cokolwiek prosić będziemy.
Marek Ristau


Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Mędrzec Boży Syrach głosi pochwałę wspaniałych przodków Izraela, którzy odznaczali się wiarą i pobożnością. Wiara to ufność Bogu w różnych przeciwnościach i doświadczeniach, a pobożność to wierność Bogu w postępowaniu, nawet za cenę sprzeciwu i prześladowań ze strony świata, odrzucającego wartości Boga. Można by zapytać, co stanowi skarb i dobrobyt społeczności ludzkiej, czy tylko dobra materialne i bogactwo tego świata? Otóż Syrach wskazuje, że największym skarbem są przodkowie pełni wiary i pobożności. W naszym rozumieniu we wspólnocie Kościoła tworzą ją błogosławieni i święci. Dziedzictwo wiary przodków jest największym bogactwem narodów, fundamentem budowy lepszej przyszłości. Święty Jan Paweł II nauczał, że kto niszczy swoją tożsamość, ten niszczy swoją rodzinę i swój naród. Wychwalajmy zatem wielkie dzieła naszych przodków i uwielbiajmy Boga, który objawił swoją miłość w ich pięknym i świętym życiu.


Komentarz do psalmu

Psalm 149 jest hymnem zwycięzców na cześć Boga. Przypomina swą teologią pieśń zwycięstwa na cześć Baranka Paschalnego w Księdze Apokalipsy, jaką śpiewają odkupieni i zbawieni w niebie przed tronem Boga. W rozważanym psalmie pieśń zwycięstwa śpiewają dwie grupy ludzi. Psalmista określa ich dwoma terminami hebrajskimi. Pierwsza grupa to anawim – ubodzy w duchu, pokorni. To są ci, którzy ufają bezgranicznie Bogu i w Nim pokładają swą nadzieję. Drugą grupę stanowią hasidim – pobożni, bogobojni, innymi słowami święci. To są ci, którzy są wierni Bogu i postępują w sposób sprawiedliwy. Śpiewają oni Bogu pieśń nową, bo oto stare i dawne zło zostało pokonane mocą Boga Stwórcy i Odkupiciela.


Komentarz do Ewangelii

Przedziwna historia z nieurodzajnym figowcem może wprawić nas w zadziwienie, a nawet konsternację. Może pozornie ukazać działanie Jezusa jako wyraz gniewu. Zwłaszcza, że jest podkreślone, że nie był to czas na figi. Ponadto wydarzenie z drzewem figowym miało miejsce w czasie paschalnym, czyli w kwietniu, a czas na figi przewidziany jest dopiero na czerwiec. Co zatem pragnie ukazać nam święty Marek poprzez działanie Jezusa? W Księgach Prorockich Izrael jest przedstawiany jako figi lub figowiec (por. Jr 24,1-8; Oz 9,10; Jl 1,7). Jezus, poszukując dojrzałych fig, odnosi to w duchu prorockim do Izraela, w którym Bóg poszukuje dobrych owoców sprawiedliwości i wierności Przymierzu, ale ich nie znajduje. Przypowieść ta wyraża smutek Jezusa z powodu niedojrzałości Izraela i braku czujności, by rozeznawać znaki Boże. A oto za niedługo nastąpi największy znak Boga, jakim jest Męka, Śmierć i Zmartwychwstanie Jezusa.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszeka Rasztawickiego


Do góry

Książka na dziś

Biblijne memory w pudełku - Nowy Testament

Pudełko zawierające zestaw kart memory z pięknymi ilustracjami i krótkimi opisami historii biblijnych. Doskonałe na prezent dla naszych pociech. Każde dziecko lubi odkrywać pary i bawić się przy tym. W zestawie znajdą Państwo 24 pary ilustrujące 24 historie Biblijne.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.


03 czerwca 2023

Sobota

Sobota VIII tydzień zwykły

Czytania

(Syr 51, 12-20b)
Będę Cię wielbił, Panie, i wychwalał, i błogosławił Twojemu imieniu. Będąc jeszcze młodym, zanim zacząłem podróżować, szukałem jawnie mądrości w modlitwie. U bram świątyni prosiłem o nią i aż do końca szukać jej będę. W jej rozkwicie, jakby dojrzewającego winogrona, rozradowało się nią me serce, noga moja wstąpiła na prostą drogę, od młodości mojej idę jej śladami. Nakłoniłem tylko trochę ucha, a już ją otrzymałem i znalazłem dla siebie rozległe wykształcenie. Postąpiłem w niej, a Temu, który mi daje mądrość, chcę oddać chwałę. Postanowiłem bowiem wprowadzić ją w czyn, zapłonąłem gorliwością o dobro i nie doznam wstydu. Dusza moja walczyła o nią i z całą starannością usiłowałem zachować Prawo; ręce wyciągałem w górę, a błędy przeciwko niej opłakiwałem. Skierowałem ku niej moją duszę i znalazłem ją dzięki oczyszczeniu.

Psalm (Ps 19 (18), 8-9. 10-11)
"Ostateczna bitwa o rodzinę" ks. Piotr Glas, Jacek Pulikowski

REFREN: Nakazy Pana są radością serca

Prawo Pańskie jest doskonałe i pokrzepia duszę,
świadectwo Pana jest pewne, nierozważnego uczy mądrości.
Jego słuszne nakazy radują serce,
jaśnieje przykazanie Pana i olśniewa oczy.

Bojaźń Pana jest szczera i trwa na wieki,
sądy Pana prawdziwe, wszystkie razem słuszne. ,
Cenniejsze nad złoto, nad złoto najczystsze,
słodsze od miodu płynącego z plastra.

Aklamacja (Hbr 4,12)
Żywe jest słowo Boże i skuteczne, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca.

(Mk 11, 27-33)
Jezus wraz z uczniami przyszedł znowu do Jerozolimy. Kiedy chodził po świątyni, przystąpili do Niego arcykapłani, uczeni w Piśmie i starsi i zapytali Go: "Jakim prawem to czynisz? I kto Ci dał tę władzę, żebyś to czynił?" Jezus im odpowiedział: "Zadam wam jedno pytanie. Odpowiedzcie Mi na nie, a powiem wam, jakim prawem to czynię. Czy chrzest Janowy pochodził z nieba, czy też od ludzi? Odpowiedzcie Mi". Oni zastanawiali się między sobą: "Jeśli powiemy: „Z nieba”, to nam zarzuci: „Dlaczego więc nie uwierzyliście mu?” Powiemy: „Od ludzi”. Lecz bali się tłumu, ponieważ wszyscy rzeczywiście uważali Jana za proroka. Odpowiedzieli więc Jezusowi: "Nie wiemy". Jezus im rzekł: "Zatem i Ja wam nie powiem, jakim prawem to czynię".

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

Chrystus jest tajemnicą Boga i mądrością Bożą. W Nim mieszka cieleśnie cała pełnia Bóstwa i Boskości. On jest Prawdą. Wszystko jest cieniem rzeczy przyszłych, natomiast rzeczywistością jest Chrystus. W Nim ukryte są wszystkie skarby mądrości i poznania.
Marek Ristau


Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Księga Syracha kończy się hymnem pochwalnym na cześć mądrości. Hymn ten ma charakter autobiograficzny. Mędrzec przedstawia swoje doświadczenie życia, które jest wyrazem i poszukiwaniem Bożej mądrości. Dostrzega swoje życie w perspektywie wiary, otwierając się na niezgłębioną Bożą mądrość. Wspomina lata młodzieńcze, kiedy świadomie zaczął poszukiwać i zgłębiać sens życia w mądrości i modlitwie. Zatem prowadził dialog z Bogiem, poszukując prawdziwej mądrości. Jest pełen optymizmu i radości, że ta perspektywa jest drogą całego życia ku wieczności. Można zatem sobie uświadomić, że człowiek nieustannie wzrasta w Bożej mądrości i otwiera się na nieśmiertelność i nieskończoność. Dynamizm tej drogi nie ma końca, a zarazem jest wielkością człowieka, tak hojnie obdarzonego przez Boga. Mędrzec jest również świadomy swych błędów, które opłakuje z całego serca. Zrozumiał, że czystość serca i świętość postępowania są odpowiedzią na Bożą mądrość, a zrazem trwaniem i kroczeniem ku Bogu, ku jeszcze głębszemu i doskonalszemu zjednoczeniu w nieskończonej Bożej mądrości.


Komentarz do pierwszego psalmu

Fragment rozważanego Psalmu 19 jest uwielbieniem bliskości Boga. Bóg objawia się człowiekowi i daje się poznać. Tym objawieniem jest całe Prawo, które jest radością serca. Wszystkie nakazy Pana są drogowskazami w życiu. Bóg objawia się w swoim Słowie na kartach Pisma Świętego. Objawienie Boga obejmuje wszystkie aspekty życia. Bóg objawia swoją mądrość w Prawie. Bojaźń Boża jest jedyną słuszną drogą postępowania. Nadto sądy Pana są słuszne. Bóg objawia Siebie i swój zbawczy plan w Słowie Bożym, ukazując prawdziwą mądrość Bożą i Jego niezgłębione miłosierdzie


Komentarz do Ewangelii

Jezus z Apostołami jest w mieście świętym, Jerozolimie. Tam dochodzi do konfrontacji z przedstawicielami Sanhedrynu, czyli najwyższą radą sądowniczą i religijną ówczesnego Izraela. Są wśród nich arcykapłani, uczeni w Piśmie i starsi. Są te same grupy, o których wcześniej zapowiadał, że to oni skażą Go na śmierć i wydadzą poganom (Rzymianom) na ubiczowanie i ukrzyżowanie. Widząc znaki, jakie czyni Jezus, pytają o Jego autorytet, skąd ma władzę do takiego mówienia i działania. Na pewno nie otrzymał takiej misji od Sanhedrynu, więc teraz musi uznać nielegalność swego postępowania. W takim pozornym dialogu z Jezusem nie chodzi wcale o poznanie prawdy, lecz utrzymanie swego status quo, czyli władzy i autorytetu. Na zapytanie Jezusa o chrzest Janowy odpowiadają wymijająco, pragnąc wymusić na Jezusie uznanie ich autorytetu i zmusić Jezusa do rezygnacji z podjętej misji. Utrzymanie władzy i wpływów jest dla nich ważniejsze niż poznanie prawdy Bożej.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszeka Rasztawickiego


Do góry

Książka na dziś

Nowenna do Ducha Świętego

ks. Krzysztof Guzowski

Nowenna do Ducha Świętego to modlitwa o szczególnym walorze osobistym, w której prosimy Boga o dar największy - o Ducha Pocieszyciela! To właśnie On uzdalnia nas do czynów i zmian, których nie bylibyśmy w stanie dokonać, opierając się jedynie na własnej wiedzy i umiejętnościach

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.