Sobota

Czytania

(Syr 48,1-4.9-11)
Powstał Eliasz, prorok jak ogień, a słowo jego płonęło jak pochodnia. On głód na nich sprowadził, a swoją gorliwością zmniejszył ich liczbę. Słowem Pańskim zamknął niebo, z niego również trzy razy sprowadził ogień. Jakże wsławiony jesteś, Eliaszu, przez swoje cuda i któż się może pochwalić, że tobie jest równy? Ty, który zostałeś wzięty w skłębionym płomieniu, na wozie o koniach ognistych. O tobie napisano, żeś zachowany na czasy stosowne, by uśmierzyć gniew przed pomstą, by zwrócić serce ojca do syna, i pokolenia Jakuba odnowić. Szczęśliwi, którzy cię widzieli, i ci, którzy w miłości posnęli, albowiem i my na pewno żyć będziemy.

(Ps 80,2aci3b,15-16,18-19)
REFREN: Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie

Usłysz, Pasterzu Izraela,
Ty, który zasiadasz nad cherubinami.
Zbudź swą potęgę
i przyjdź nam z pomocą.

Powróć, Boże Zastępów,
wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl.
I chroń to, co zasadziła Twoja prawica,
latorośl, którą umocniłeś dla siebie.

Wyciągnij rękę nad mężem Twojej prawicy,
nad synem człowieczym,
którego umocniłeś w swej służbie.
Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie,
daj nam nowe życie, a będziemy Cię chwalili.

Aklamacja (Łk 3,4.6)
Przygotujcie drogę Panu, prostujcie ścieżki dla Niego; wszyscy ludzie ujrzą zbawienie Boże.

(Mt 17,10-13)
Kiedy schodzili z góry, uczniowie zapytali Jezusa: „Czemu uczeni w Piśmie twierdzą, że najpierw musi przyjść Eliasz?” On odparł: „Eliasz istotnie przyjdzie i naprawi wszystko. Lecz powiadam wam: Eliasz już przyszedł, a nie poznali go i postąpili z nim tak, jak chcieli. Tak i Syn Człowieczy będzie od nich cierpiał”. Wtedy uczniowie zrozumieli, że mówił im o Janie Chrzcicielu.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Marek Ristau

Z pomocą Ducha Świętego, wiernie i posłusznie wykonujemy wolę Ojca, który jest w niebie, bowiem do Królestwa Niebieskiego wejdzie tylko ten, kto pełni Jego wolę. Bóg stale nas odnawia i umacnia i zawsze przychodzi nam z pomocą. On nigdy nas nie opuści i nie porzuci. Otrzymaliśmy od Niego nowe życie i jesteśmy zdecydowani, aby nigdy nie odwrócić się od Niego, lecz zawsze do Niego się przyznawać. Droga do Królestwa Bożego wypełniona jest uciskami i cierpieniami, jednak one mało znaczą w porównaniu z chwałą, która ma się nam objawić.
Marek Ristau

Patroni dnia:

Święta Adelajda, cesarzowa
urodziła się w 931 lub 932 r. jako córka Rudolfa II, króla Burgundii. Gdy miała 16 lat, została wydana za Lotara, króla Włoch. Dała mu córkę, Emmę. Owdowiała mając 20 lat. Poetm wyszła za Ottona I. Dała mu troje dzieci, wśród nich jego następcę, Ottona II. Papież Jan XII w Boże Narodzenie 962 roku dokonał w bazylice św. Piotra uroczystej koronacji Ottona I na pierwszego cesarza Niemiec. W 973 roku Adelajda po raz drugi została wdową. W 983 r. Adelajda stała się regentką w zastępstwie jeszcze małoletniego cesarza, Ottona III. Ujawnił się w całej pełni jej zmysł organizacyjny, mądrość i roztropność, umiejętność dobierania ludzi na odpowiednie stanowiska. Wyróżniała się przy tym wielkim miłosierdziem i hojnością w przeznaczaniu dóbr na cele kościelne. Korzystając z pełnego cesarskiego skarbca, wystawiła kilkanaście opactw i klasztorów. Zmarła 16 grudnia 999 roku.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

W liturgii adwentowej powraca temat Eliasza, tym razem w Księdze Syracydesa. Powstała ona w roku 180 przed Chr. i jest to czas, gdy postać Eliasza była w centrum zainteresowania Żydów, co także miało miejsce w czasach powstawania Ewangelii. Eliasz jest uważany za jednego z najsłynniejszych proroków ST. Pochodził z Tiszbe w Gileadzie i działał w królestwie północnym, w Izraelu w IX wieku przed Chr. w czasach króla Achaba i Ochozjasza. Jego prorocka działalność miała wielkie znaczenie w czasach wzrastającego zagrożenia dla wiary Izraela. Zachowało się przekonanie o tym, że nie umarł, lecz wśród wichru został wzięty do nieba. W judaizmie był uważany za ciągle żyjącego, który powróci przed dniem sądu ostatecznego. Syracydes określa go jako proroka jak ogień, którego słowo płonie jak pochodnia. Wspomina jego cuda, takie jak sprowadzenie głodu, suszę czy sprowadzenie ognia. Dla Syracydesa Eliasz nie ma sobie równych, został zabrany do nieba w skłębionym płomieniu w zaprzęgu koni ognistych. Jest duża rozbieżność w translacji 48,10-11 między BT O tobie napisano, żeś zachowany na czasy stosowne, by uśmierzyć gniew przed pomstą Szczęśliwi, którzy cię widzieli, i ci, którzy w miłości posnęli, albowiem i my na pewno żyć będziemy, a BP Tak jak jest napisane, zawsze byłeś gotów złość i gniew powstrzymać (…) Szczęśliwi, którzy cię będą oglądać, będą umierać, mając w sobie miłość; z pewnością także i my żyć będziemy (…) Jak zauważamy, BT tłumaczy ten fragment przez czas przeszły, a BP przyszły. Jak zauważymy w dzisiejszej Ewangelii także uczniowie Jezusa będą żywo zainteresowani osobą Eliasza.

Komentarz do pierwszego psalmu

W pierwszej części Psalmu Bóg jest nazwany Pasterzem Izraela, ale jest jakby nie na swoim miejscu, ponieważ Pasterz powinien być na ziemi i paść trzody, a tymczasem ten Pasterz zasiada nad cherubinami. Autor motywuje pasterza do działania i woła, by zbudził swą potęgę i przyszedł Izraelowi z pomocą. Nie jest to prośba a wersety, które są w tekście, ale nie są dzisiaj obecne w Liturgii są pełne pretensji i wyrzutów wobec Boga. Bardziej pokornego charakteru tekst nabiera dopiero od wersetu 15, w którym autor prosi, by Pan chronił winnicę, którą zasadził, a którą jest Izrael.

Komentarz do Ewangelii

W tym tygodniu czterokrotnie spotykamy w Liturgii Słowa temat Eliasza i warto postawić pytanie o to, dlaczego tak jest? Odpowiedź jest w tym, jak już w ciągu tego tygodnia wspomniano, że Eliasz był dla biblijnego Izraela ważną postacią i spodziewano się jego powrotu na ziemię. Te tendencje zawsze były żywe, ale stały się szczególnie obecne w epoce hellenistycznej i jak zauważamy trwały aż do czasów Jezusa. O Eliaszu, oprócz autorów biblijnych pisał także pierwszy żydowski historyk hellenistyczny Eupolemos w dziele: O proroctwie Eliasza. Dzieło nie zachowało się do naszych czasów, ale przetrwało jako fontes w dziele Euzebiusza z Cezarei Praeparatio Evangelica. Widzimy, że także uczniowie Jezusa są żywo zainteresowani kwestią Eliasza i znają stanowisko uczonych w Piśmie, ale weryfikują je ze zdaniem Jezusa. Ostatecznie to Jezus jest dla nich autorytetem. Odpowiedź Jezusa jest dwutorowa. W pierwszej potwierdza, że Eliasz istotnie przyjdzie i wszystko naprawi, ale zaraz jest druga wypowiedź, która nie jest adekwatna do pierwszej: Eliasz już przyszedł, a nie poznali go. Tak samo będzie z Jezusem, którego spotka cierpienie ze strony autorytetów żydowskich. Kwestia Eliasza w umysłach ludu powróci jeszcze podczas konania Jezusa na krzyżu. Mimo tego, że Eliasz był postacią bardzo ważną dla narodu biblijnego, to najpierw osoba Jana Chrzciciela, a następnie Jezusa zdominują jego postać.

Komentarze zostały przygotowane przez s. dr Karmelę Sługocką OP

Książka na dziś

Droga Filokalii.

Brunon Koniecko OSB

Droga Filokalii to 50-dniowe ćwiczenie. Dlaczego taka nazwa? Otóż jesteśmy przyzwyczajeni, że w okresach Adwentu czy Wielkiego Postu podejmujemy rekolekcje, różnego rodzaju ćwiczenia i praktyki pobożne. W Wielkim Poście odprawiamy bardzo popularne nabożeństwo Drogi krzyżowej. Współcześnie w okresie wielkanocnym zaczęto praktykować Drogę światła. W nawiązaniu do tych nazw powstała Droga Filokalii.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.