Sobota

Czytania

(Jl 4, 12-21)
To mówi Pan: "Niech się ockną i przybędą te narody na Dolinę Joszafat, bo tam zasiądę i będę sądził narody okoliczne. Zapuśćcie sierp, bo dojrzało żniwo; pójdźcie i zstąpcie, bo pełna jest tłocznia, przelewają się kadzie, bo złość ich jest wielka. Tłumy i tłumy w Dolinie Wyroku znajdować się będą, bo bliski jest dzień Pana w Dolinie Wyroku. Słońce i księżyc się zaćmią, a gwiazdy światłość swą utracą. A Pan zagrzmi z Syjonu i z Jeruzalem głos swój tak podniesie, że niebiosa i ziemia zadrżą. Ale Pan jest ucieczką swego ludu i mocą synów Izraela. I poznacie, że Ja jestem Pan, Bóg wasz, co mieszkam na Syjonie, górze mojej świętej; a tak Jeruzalem będzie święte i przez nie już obcy nie będą przechodzić. I stanie się owego dnia, że góry moszczem ociekać będą, a pagórki mlekiem opływać i wszystkie strumienie judzkie napełnią się wodą, a z domu Pana wypłynie źródło, które nawodni strumień Szittim. Egipt będzie wydany na spustoszenie, a Edom zamieni się w straszną pustynię z powodu nieprawości uczynionych synom judzkim, gdyż krew niewinną przelewali w ich ziemi. Lecz ziemia Judy na wieki będzie zamieszkana, a Jeruzalem z pokolenia w pokolenie. Pomszczę ich krew, nie pozostawię bez kary; a Pan zamieszka na Syjonie".

(Ps 97 (96), 1-2. 5-6. 11-12)
REFREN: Niech sprawiedliwi weselą się w Panu

Pan króluje, wesel się, ziemio,
radujcie się, liczne wyspy!
Obłok i ciemność wokół Niego,
prawo i sprawiedliwość podstawą Jego tronu.

Góry jak wosk topnieją przed obliczem Pana,
przed obliczem władcy całej ziemi.
Jego sprawiedliwość rozgłaszają niebiosa,
a wszystkie ludy widzą Jego chwałę.

Światło wschodzi dla sprawiedliwego
i radość dla ludzi prawego serca.
Radujcie się w Panu sprawiedliwi
i sławcie Jego święte imię.

Aklamacja (Łk 11, 28)
Błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je wiernie.

(Łk 11, 27-28)
Gdy Jezus mówił do tłumów, jakaś kobieta z tłumu głośno zawołała do Niego: "Błogosławione łono, które Cię nosiło, i piersi, które ssałeś". Lecz On rzekł: "Owszem, ale również błogosławieni ci, którzy słuchają słowa Bożego i zachowują je".

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Marek Ristau

Naprawdę szczęśliwi i błogosławieni są ci, którzy słuchają Słowa Bożego i żyją według niego. Nie samym bowiem chlebem żyje człowiek, ale ma on też spożywać każde słowo, które pochodzi z ust Boga. Jego zaś słowo jest duchem wiecznym i życiem wiecznym. Bóg stworzył nas do szczęścia wiecznego, ale kto nie słucha słów Bożych, ten nie jest z Boga i nie wejdzie do Królestwa Bożego.
Marek Ristau

Patroni dnia:

Święta Małgorzata Maria Alacoque, dziewica
urodziła się 22 lipca 1647 r. w Burgundii (Francja). Kiedy Małgorzata miała zaledwie 4 lata, złożyła ślub dozgonnej czystości. Jej ojciec był notariuszem i sędzią. Zmarł, gdy Małgorzata miała 8 lat. Oddano ją wtedy do kolegium klarysek w Charolles. Ciężka choroba zmusiła ją jednak do powrotu do domu. Oddana z kolei na wychowanie do apodyktycznego wuja i gderliwych ciotek, wiele od nich wycierpiała. Gdy miała 24 lata wstąpiła do Sióstr Nawiedzenia (wizytek). Małgorzata otrzymała habit zakonny 25 sierpnia 1671 r. Musiała wyróżniać się wśród sióstr, skoro dwa razy piastowała urząd asystentki przełożonej, a w latach 1685-1687 była mistrzynią nowicjuszek. Małgorzata była mistyczką - od 21 grudnia 1674 r. przez ponad półtora roku Pan Jezus w wielu objawieniach przedstawiał jej swe Serce, kochające ludzi i spragnione ich miłości. W związku z otrzymanym orędziem i poleceniem, aby ustanowiono święto czczące Jego Najświętsze Serce oraz przystępowano przez 9 miesięcy do pierwszopiątkowej Komunii św. wynagradzającej, Małgorzata doznała wielu przykrości i sprzeciwów. Od 1686 r. obchodziła święto Najświętszego Serca Jezusa i rozszerzyła je na inne klasztory sióstr wizytek. Z jej inicjatywy wybudowano w Paray-le-Monial kaplicę poświęconą Sercu Jezusa. Małgorzata zmarła 17 października 1690 r. po 43 latach życia, w tym 18 latach profesji.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Prorok Joel zabiera nas dziś do doliny sądu Boga. Samo słowo „joszafat” oznacza „Bóg jest sędzią”. Było imieniem jednego z najpobożniejszych królów Judy – Jozafata, który przeżył oblężenie Jerozolimy przez wrogów i widział ich klęskę dokonaną ręką Boga (por. 2 Krn 20,20–30). „Dolina Jozafata”, dolina klęski wrogów Boga, stała się od czasów joelowego proroctwa synonimem miejsca sądu ostatecznego. Słowo proroka maluje przed nami prawdziwie monumentalną wizję. Oto zebrane są przed Bogiem wszystkie narody. Porządek wszechświata zostaje wstrząśnięty. Ciała niebieskie tracą swój blask. Ziemia natomiast doznaje cudownego odrodzenia. Po dokonanym żniwie Pana, zostanie wyzwolone od wrogów Święte Miasto, które na nowo stanie się Górą Świętej Obecności Najwyższego. Pokój dla Jeruzalem przyniesie pokój całemu światu. Sąd Boga, chociaż zapowiada się i wygląda groźnie, ostatecznie jest czasem łaski i powrotu świętości i sprawiedliwości do świata ludzkich serc.

Komentarz do pierwszego psalmu

Psalm 97, którym dziś się modlimy, jest pieśnią chwały na cześć Bożego królowania. Opisane słowem poety powracają obrazy wiązane z sądem Boga nad światem: góry topnieją, pojawiają się obłok i ciemność jako znaki wielkiej teofanii, niebo śpiewa o sprawiedliwości, a ziemia znów uznaje nad sobą władzę Pana. To wszystko jest powodem radości dla człowieka o sprawiedliwym sercu. Dla niego wraz z przyjściem Pana wschodzi światło. Nie będzie już ciemiężony przez ludzi oddanych ciemności. W sercach żyjących przykazaniami rodzi się radość. Sam Bóg jest jej źródłem. Rzadko patrzymy na sąd ostateczny w tak radosnych barwach, a jednak dla ludzi żyjących Bogiem, dzień ostateczny będzie dniem radości i światła. Takiego dnia serce oddane Bogu się nie lęka. Wręcz przeciwnie – oczekuje go z niecierpliwością. Człowiek, dla którego Bóg jest wszystkim i który jest miłosierny dla bliźnich, nie musi się bać sądu sprawiedliwości. Dzień sądu będzie dniem również jego chwały.

Komentarz do Ewangelii

Zamykamy tydzień krótką, bo liczącą zaledwie dwa wiersze perykopą z Łukaszowej opowieści o Jezusie. Jest sobota, w tradycji katolickiej dzień Maryi, i rzeczywiście Matka Pana pojawia się w czytanej dziś Ewangelii. Jesteśmy najpierw świadkami tego, jak wypełnia się proroctwo wyśpiewane przez Maryję w Magnificat: błogosławioną mnie zwać będą wszystkie narody. Oto jedna z kobiet, zasłuchana i zapatrzona w Jezusa, zaczęła błogosławić Jego Matkę. Być może był to impuls, może macierzyński odruch, może tęsknota za własnym synem. Kobiety rzadko błogosławią kobiety. Matka Jezusa zostaje uwielbiona w owocu swojego łona. Tym większe wrażenie robią słowa samego Jezusa, który rozciąga błogosławieństwo Matki na wszystkich słuchających i wypełniających Słowo Boże. Ojcowie Kościoła powiedzą, komentując ten fragment, że Maryja otrzymała większą chwałę jako wierna Uczennica Jezusa niż jako Matka. Bardzo odważne słowa. Oddają jednak samo serce tajemnicy wielkości Maryi. Jest błogosławioną nie tylko przez sam fakt zrodzenia Syna Bożego. Jest błogosławioną, ponieważ uwierzyła Słowu i zachowywała je wiernie. To zasłuchanie i wierność w pełnieniu woli Boga przeprowadziło serce Miriam z Nazaretu nie tylko przez zwiastowanie i narodzenie, ale jeszcze mocniej przez współcierpienie w godzinie Golgoty i ciszę Wielkiej Soboty. Błogosławiona Jesteś, któraś zrodziła Pana. Błogosławiona Jesteś, wierna uczennico Słowa Wcielonego.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Jarosława Kwiatkowskiego

Książka na dziś

Ministrant przez cały rok 2024

Ten kalendarzyk i notatnik w jednym, to nieoceniona pomoc dla każdego ambitnego ministranta – sprzyja temu również poręczny, kieszonkowy format publikacji. Ministranci znajdą w niej comiesięczne rubryki uczestnictwa w Eucharystii i na ministranckich zbiórkach, a także daty z informacjami o stałych i ruchomych wydarzeniach liturgicznych w roku 2024.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.