Piątek

Czytania

(Ba 1,15-22)
Panu, Bogu naszemu, należy się sprawiedliwość, nam zaś zawstydzenie oblicza, jak to jest obecnie, oraz każdemu człowiekowi ziemi judzkiej: mieszkającym w Jerozolimie, królom, zwierzchnikom, kapłanom, prorokom i przodkom naszym, ponieważ zgrzeszyliśmy przed Panem, nie wierzyliśmy Jemu, nie byliśmy posłuszni głosowi Pana, Boga naszego, by pójść za Jego przykazaniami, które nam dał. Od czasu, kiedy Pan wyprowadził przodków naszych z ziemi egipskiej, aż do dnia dzisiejszego byliśmy niewierni wobec Pana, Boga naszego, byliśmy niedbali w posłuszeństwie na głos Jego. Przylgnęły przeto do nas nieszczęścia i przekleństwa, jakimi zagroził przez Mojżesza, sługę swego, w dniu, w którym wyprowadził przodków naszych z Egiptu, aby nam dać ziemię opływającą w mleko i miód, jak to jest i obecnie. Nie byliśmy posłuszni głosowi Pana, Boga naszego, przekazanemu we wszystkich mowach proroków posłanych do nas. Każdy chodził według zamysłów swego złego serca, służyliśmy bowiem obcym bogom i czyniliśmy zło przed oczami Pana, Boga naszego.

(Ps 79,1-2.3-4.5 i 8.9)
REFREN: Wyzwól nas, Boże, dla imienia Twego

Boże, poganie wtargnęli do Twego dziedzictwa,
zbezcześcili Twój święty przybytek,
Jeruzalem obrócili w ruiny.
Ciała sług Twoich wydali na pastwę ptaków z nieba,
zwierzętom ziemskim ciała Twoich wiernych.

Ich krew rozlali jak wodę wokół Jeruzalem
i nie miał ich kto pogrzebać.
Przedmiotem wzgardy staliśmy się dla sąsiadów,
igraszką i pośmiewiskiem dla otoczenia.

Jak długo, Panie? Czy wiecznie będziesz się gniewał?
A Twoja zapalczywość płonąć będzie jak ogień?
Nie pamiętaj nam win przodków naszych,
niech szybko nas spotka Twoje miłosierdzie,
bo bardzo jesteśmy słabi.

Wspomóż nas, Boże nasz, Zbawco,
dla chwały Twojego imienia,
wyzwól nas i odpuść nam grzechy
przez wzgląd na swoje imię.

Aklamacja (Ps 95,8ab)
Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych, lecz słuchajcie głosu Pańskiego.

(Łk 10,13-16)
Jezus powiedział: „Biada tobie, Korozain! Biada tobie, Betsaido! Bo gdyby w Tyrze i Sydonie działy się cuda, które u was się dokonały, już dawno by się nawróciły, siedząc we włosiennicy i w popiele. Toteż Tyrowi i Sydonowi lżej będzie na sądzie niżeli wam. A ty, Kafarnaum, czy aż do nieba masz być wyniesione? Aż do Otchłani zejdziesz. Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi; lecz kto Mną gardzi, gardzi Tym, który Mnie posłał”.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Marek Ristau

Wszyscy z natury jesteśmy pod wpływem i panowaniem grzechu. Nie ma bowiem ani jednego sprawiedliwego, nie ma ani jednego, kto by czynił dobrze. Wszyscy potrzebujemy odkupienia, odpuszczenia grzechów. Jedyną drogą do zbawienia jest nawrócenie, wiara i chrzest w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów naszych. W Chrystusie jesteśmy darmo usprawiedliwieni z wszystkich grzechów i pojednani z Bogiem na wieki. Nikt nie uzyska zbawienia, jeśli nie okaże posłuszeństwa Słowu Bożemu.
Marek Ristau

Patroni dnia:

Święty Brunon Kartuz, opat
urodził się w Kolonii około 1030 r. Pochodził ze znakomitej rodziny. Około roku 1055 przyjął święcenia kapłańskie. W rok potem powołał go do siebie biskup Reims, by prowadził szkołę katedralną. Pozostał tu 20 lat. W roku 1075 arcybiskup Reims mianował Brunona swoim kanclerzem. Kiedy Brunon wystąpił przeciw niemu z powodu symonii, stracił urząd, majątek i musiał opuścić miasto. W towarzystwie 8 uczniów udał się do Grenoble. Miejscowy biskup oddał mu w posiadanie odległą od Grenoble o 24 kilometry pustelnię, zwaną Kartuzją. Tutaj w roku 1084 Bruno urządził sobie mieszkanie. Zbudowano również skromny kościółek. Klasztor niebawem tak się rozrósł, że otrzymał nazwę "Wielkiej Kartuzji". Osada ta stała się kolebką nowego zakonu - kartuzów. W 1090 r. Bruno został wezwany do Rzymu przez swojego dawnego ucznia - papieża bł. Urbana II - na doradcę. Bruno zabrał ze sobą kilku towarzyszy i z nimi zamieszkał przy kościele św. Cyriaka. Bruno musiał uciekać z Rzymu przed antypapieżem. Założył nową kartuzję w Kalabri. Zmarł 6 października 1101 r.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

W dzisiejszym pierwszym czytaniu słyszymy modlitwę wygnańców, jaką prorok Baruch kazał im wznosić do Boga. Tym samym prorok wytyka narodowi wybranemu ciągłe odstępstwa od Boga. Naród więc przyznaje się do swoich licznych niewierności, wymieniając je po kolei od czasu wyjścia z niewoli egipskiej. Zresztą, od pierwszych chwil swojego istnienia człowiek doświadcza miłości Boga; od pierwszych też niemal chwil okazuje nieposłuszeństwo względem Niego, a Bóg mimo to nie przestaje go kochać i w swoim wielkim miłosierdziu przygarnia go, gdy ten skruszony szuka ratunku w Jego ojcowskich ramionach. Te wszystkie odejścia i powroty można przedstawić za pomocą nie kończącej się sinusoidy. Za każdym razem bowiem, gdy Izrael ze skruchą wzywał Bożej pomocy po jakimś karzącym nieszczęściu, Bóg w swoim miłosierdziu przyjmował go z powrotem. Jego miłosierdzie sięgnęło zenitu, gdy ofiarował swojego Jednorodzonego Syna, by grzesznemu człowiekowi ofiarować życie wieczne. Dzisiejsze pierwsze czytanie powinno nas skłonić do codziennego rachunku sumienia i przepraszania Boga za każde nasze przewinienia, gdyż nawet te najmniejsze ranią Go dotkliwie, a nas odcinają od źródła życia wiecznego.

Komentarz do psalmu

W dzisiejszym psalmie responsoryjnym psalmista w imieniu narodu wybranego ze skruchą zwraca się do Boga przedstawiając najpierw spustoszenie, jakiego dokonali pogańscy nieprzyjaciele, a następnie pyta, jak długo będzie trwał Boży gniew za winy przodków. Na koniec ośmiela się prosić o pomoc i odpuszczenie grzechów. Jak mówi Księga Wyjścia, Bóg karze za grzechy do trzeciego i czwartego pokolenia, ale okazuje swe miłosierdzie do tysiącznego pokolenia (por. Wj 34, 6-7), czyli zawsze. Musiał karcić swój lud, gdyż zło nie może pozostać bezkarne, jednak zawsze potem, gdy lud błagał Go o przebaczenie, okazywał mu miłosierdzie.

Komentarz do Ewangelii

W dzisiejszej Ewangelii Pan Jezus ostrzega galilejskie miasta: Korozain, Betsaidę i Kafarnaum, których mieszkańcy nie przyjęli Jego nauki. Porównuje je do Tyru i Sydonu, dwóch miast, które stały się wręcz synonimem pogaństwa, twierdząc, że gdyby w tych miastach dokonał tych samych cudów, co w tamtych w Galilei, od razu by się nawróciły. Łatwiej zatem nawrócić pogan, niż zatwardziałe serca tych, do których Mesjasz został posłany w pierwszej kolejności. Żydzi odrzucili Mesjasza, na którego czekali tak długo, a wraz z Nim odrzucili także zbawienie. Dlatego Pan Jezus zwracał się do tych, którzy chcieli Go słuchać, nawet jeśli byli to poganie, czy grzesznicy. Aby w pełni przyjąć Jego posłannictwo, konieczne było nawrócenie, żałowanie swych grzechów. Doskonałym przykładem tego są dwaj apostołowie: Judasz, który wydał Jezusa i Piotr, który się Go zaparł. Obaj popełnili tak samo wielki grzech i obaj żałowali tego, co zrobili, jednak Judasz zwątpił w miłosierdzie Boże i to właśnie jest jego najcięższym przewinieniem. Dzisiejsza Ewangelia pokazuje nam, że dopóki żyjemy, mamy czas na nawrócenie, tak samo, jak mieszkańcy pogańskich miast, czy tych, które nie przyjęły Jezusa, mieli czas, aby zmienić swoje postępowanie.

Komentarze zostały przygotowane przez dr Joannę Jaromin

Książka na dziś

Świat i Kościół w kryzysie

Paweł Lisicki, Grzegorz Górny, Krystian Kratiuk

Krystian Kratiuk, Grzegorz Górny oraz Paweł Lisicki od kilku lat wspólnie przyglądają się kryzysowi Kościoła katolickiego w programie Ja, katolik. EXTRA. Obserwując coraz to większy chaos nie tylko informacyjny, lecz także obecny w samym nauczaniu Kościoła, postanowili, tym razem w książce, uporządkować najważniejsze sprawy dotyczące naszej wiary oraz odpowiedzieć na fundamentalne pytania, które nurtują dziś wielu wierzących:

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.