Czwartek

Czytania

(Joz 3, 7-10a. 11. 13-17)
Pan oznajmił Jozuemu: "Dziś zacznę wywyższać cię w oczach całego Izraela, aby poznano, że jak byłem z Mojżeszem, tak będę i z tobą. Ty zaś dasz następujące polecenie kapłanom niosącym Arkę Przymierza: Skoro dojdziecie do brzegu wód Jordanu, w Jordanie się zatrzymajcie". Następnie Jozue zwrócił się do Izraelitów: "Przybliżcie się i słuchajcie słów Pana, Boga waszego. Po tym poznacie, rzekł Jozue, że Bóg żywy jest pośród was i że wypędzi z pewnością przed wami Kananejczyków. Oto Arka Przymierza Pana całej ziemi przejdzie przed wami Jordan. Skoro tylko stopy kapłanów niosących Arkę Pana, Boga całej ziemi, staną w wodzie Jordanu, oddzielą się wody Jordanu płynące z góry i staną jak jeden wał". Gdy więc lud wyruszył ze swoich namiotów, by przeprawić się przez Jordan, kapłani niosący Arkę Przymierza szli na czele ludu. Zaledwie niosący arkę przyszli nad Jordan, a nogi kapłanów niosących arkę zanurzyły się w wodzie przybrzeżnej – Jordan bowiem wezbrał aż po brzegi przez cały czas żniwa – zatrzymały się wody płynące z góry i utworzyły jakby jeden wał na znacznej przestrzeni od miasta Adam leżącego w pobliżu Sartan, podczas gdy wody spływające do morza Araby, czyli Morza Słonego, oddzieliły się zupełnie, a lud przechodził naprzeciw Jerycha. Kapłani niosący Arkę Przymierza Pańskiego stali mocno na suchym łożysku w środku Jordanu, a tymczasem cały Izrael szedł po suchej ziemi, aż wreszcie cały naród skończył przeprawę przez Jordan.

(Ps 114 (113A), 1b-2. 3-4. 5-6)
REFREN: Śpiewajmy Panu, który moc okazał

Gdy Izrael wychodził z Egiptu,
dom Jakuba od ludu obcego,
przybytkiem Jego stał się Juda,
Izrael Jego królestwem.

Morze to ujrzało i uciekło,
Jordan swój bieg odwrócił.
Góry skakały jak barany,
pagórki niby jagnięta.

Cóż ci jest, morze, że uciekasz?
Czemu bieg swój odwracasz, Jordanie?
Góry, czemu skaczecie jak barany
i niby jagnięta, pagórki?

Aklamacja (Ps 119 (118), 135)
Okaż Twemu słudze światłość swego oblicza i naucz mnie Twoich ustaw.

(Mt 18, 21 – 19, 1)
Piotr podszedł do Jezusa i zapytał: "Panie, ile razy mam przebaczyć, jeśli mój brat zawini względem mnie? Czy aż siedem razy?" Jezus mu odrzekł: "Nie mówię ci, że aż siedem razy, lecz aż siedemdziesiąt siedem razy. Dlatego podobne jest królestwo niebieskie do króla, który chciał się rozliczyć ze swymi sługami. Gdy zaczął się rozliczać, przyprowadzono mu jednego, który był mu winien dziesięć tysięcy talentów. Ponieważ nie miał z czego ich oddać, pan kazał sprzedać go razem z żoną, dziećmi i całym jego mieniem, aby dług w ten sposób odzyskać. Wtedy sługa padł mu do stóp i prosił go: „Panie, okaż mi cierpliwość, a wszystko ci oddam”. Pan ulitował się nad owym sługą, uwolnił go i dług mu darował. Lecz gdy sługa ów wyszedł, spotkał jednego ze współsług, który mu był winien sto denarów. Chwycił go i zaczął dusić, mówiąc: „Oddaj, coś winien!” Jego współsługa padł przed nim i prosił go: „Okaż mi cierpliwość, a oddam tobie”. On jednak nie chciał, lecz poszedł i wtrącił go do więzienia, dopóki nie odda długu. Współsłudzy jego, widząc, co się działo, bardzo się zasmucili. Poszli i opowiedzieli swemu panu wszystko, co zaszło. Wtedy pan jego, wezwawszy go, rzekł mu: „Sługo niegodziwy! Darowałem ci cały ten dług, ponieważ mnie prosiłeś. Czyż więc i ty nie powinieneś był ulitować się nad swoim współsługą, jak ja ulitowałem się nad tobą?” I uniósłszy się gniewem, pan jego kazał wydać go katom, dopóki mu nie odda całego długu. Podobnie uczyni wam Ojciec mój niebieski, jeżeli każdy z was nie przebaczy z serca swemu bratu". Gdy Jezus dokończył tych mów, opuścił Galileę i przeniósł się w granice Judei za Jordan.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Marek Ristau

Każdy z nas może zawsze przebaczyć z serca swemu bratu, bo jest w nas Duch Chrystusa, który odpuścił nam wszystkie grzechy i dał łaskę pojednania z Bogiem. Jak Chrystus nam wszystko przebaczył, tak i my mamy wybaczać naszym winowajcom. Jeśli bowiem my im nie przebaczymy, nie otrzymamy odpuszczenia przewinień naszych od Ojca, który jest w niebie.
Marek Ristau

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Przejście przez Jordan. Wydarzenie historyczne, którym było przejście Izraela pod wodzą Jozuego przez Jordan, ma dla nas znaczenie głęboko duchowe. Jakie? Pisarze wczesnochrześcijańscy z kręgu szkoły aleksandryjskiej z Orygenesem na czele interpretowali przejście przez świętą rzekę Palestyny jako alegorię historio – zbawczą. – Lud przeprawiając się przez rzekę w pobliżu Jerycha, pozostawi w Jordanie swoje grzechy. Gdy ponad tysiąc lat później do wód Jordanu wszedł Jezus, Który był bez grzechu, wziął na siebie grzechy świata, Hebrajczyków i pogan (m.in. Naamana, , który pozostawił w wodach Jordanu trąd). Zauważmy, że przez Jordan przechodzi cały lud, wszyscy członkowie narodu. Do wejścia w relację z Jezusem jesteśmy zaproszeni wszyscy. W kontekście dzisiejszej perykopy trzeba powiedzieć więcej, pozwala na to podany przez św. Mateusza szczegół: Jezus przedostał się na drugą stronę Jordanu. On nie tylko czeka na nas w jakimś określonym miejscu – np. przy źródle chrzcielnym lub w konfesjonale – lecz wychodzi w naszym kierunku. Wsłuchując się w dzisiejsze Słowo Boże, powinniśmy nabierać pewności, że Bogu zależy na człowieku i z pasją szuka każdego z nas.

Komentarz do psalmu

Każdy psalm to pieśń potwierdzająca łączność człowieka z Bogiem. Wiele spośród tych pięknych religijnych utworów stanowi wyraz dobrej pamięci ludu wybranego o rzeczach, które Bóg uczynił mu w historii. Dobra pamięć buduje tożsamość, wspiera człowieka. W Psalmie 114 wspomina się dwa przejścia: pierwsze przez Morze Czerwone i drugie przez Jordan, kluczowe w historii zbawienia. W chwilach strapień życiowych warto powracać do trudnych sytuacji, przez które Pan Bóg nas przeprowadzał.

Komentarz do Ewangelii

Piotr zapytał Jezusa, ile razy ma przebaczać? Piotrowi chodziło o ilość – czy aż siedem razy? Pan Jezus, choć w odpowiedzi podaje liczbę siedemdziesiąt siedem, nie tyle podkreśla ilość, co ciągłość. Siedem to doskonałość, a siedemdziesiąt siedem to doskonałość zestawiona z doskonałością. Ciągle przebaczać, stać się „nieustającym przebaczeniem” to jest chrześcijaństwo ewangeliczne. Przebaczenie daje życie, jego brak ograniczenie, zniszczenie i śmierć. Bóg jest wolny, ponieważ jest zdolny do przebaczania, człowiek zniewala się, gdy przez lata nie potrafi przebaczyć.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Waldemara Kluza

Książka na dziś

Oddanie 33 z ojcem Wenantym Katarzyńcem

Oddanie33 to 33-dniowe rekolekcje przygotowujące do aktu zawierzenia się Matce Bożej, które stały się w Polsce w ostatnich latach wielkim duchowym fenomenem. Teraz możemy je przeżywać razem z ojcem Wenantym Katarzyńcem, przyjacielem św. Maksymiliana Kolbego, który nieustannie zdobywa nowe dusze dla Niepokalanej, aby w końcu zdobyć dla Niej cały świat.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.