Środa

Czytania

(Rdz 41,55-57.42,5-7.14-15a.17-24a)
Kiedy w Egipcie głód zaczął dawać się we znaki, ludność domagała się chleba od faraona. Wtedy faraon mówił do wszystkich Egipcjan: "Udajcie się do Józefa i co on wam powie, czyńcie". Gdy był głód na całej ziemi, Józef otwierał wszystkie spichrze, w których było zboże, i sprzedawał zboże Egipcjanom, w miarę jak w Egipcie głód stawał się coraz większy. Ze wszystkich krajów ludzie przybywali do Egiptu, by kupować zboże od Józefa, gdyż głód po całej ziemi się wzmagał. Kiedy synowie Izraela przybyli wraz z innymi, którzy tam również się udawali, aby kupić zboża, bo głód był w Kanaanie, Józef sprawował władzę w kraju i on to sprzedawał zboże wszystkim mieszkańcom tego kraju. Bracia Józefa, przybywszy do niego, oddali mu pokłon twarzą do ziemi. Gdy Józef ujrzał swoich braci, poznał ich; udał jednak, że jest im obcy, i przemówił do nich surowo tymi słowami: „Skąd przyszliście?” Odpowiedzieli: „Z Kanaanu, aby kupić żywności”. Józef rzekł do nich: „Jesteście szpiegami. Co do tego zostaniecie wybadani”. I oddał ich pod straż na trzy dni. A trzeciego dnia Józef rzekł do nich: „Uczyńcie, co mówię, a zostaniecie przy życiu, bo ja czczę Boga. Skoro jesteście uczciwi, niechaj jeden wasz brat pozostanie w więzieniu, w którym was osadzono, wy zaś idźcie, zawieźcie zboże dla wyżywienia waszych rodzin. Potem przyprowadzicie do mnie najmłodszego brata waszego, aby się okazało, czy powiedzieliście prawdę; bo inaczej czeka was śmierć”. I tak uczynili. Mówili między sobą: „Ach, zawiniliśmy przeciwko bratu naszemu, patrząc na jego strapienie, kiedy nas błagał o litość, a nie wysłuchaliśmy go. Dlatego przyszło na nas to nieszczęście”. Ruben zaś tak im wtedy powiedział: „Czyż wam tego nie mówiłem: «Nie dopuszczajcie się wykroczenia względem tego chłopca», ale nie usłuchaliście mnie? Toteż teraz żąda się odpowiedzialności za jego krew”. Nie wiedzieli zaś, że Józef to rozumie, bo rozmawiał z nimi przez tłumacza. Odszedłszy więc od nich, rozpłakał się. Potem wrócił i rozmawiał z nimi.

(Ps 33,2-3.10-11.18-19)
REFREN: Okaż swą łaskę ufającym Tobie

Sławcie Pana na cytrze,
grajcie Mu na harfie o dziesięciu strunach.
śpiewajcie Mu pieśń nową,
pełnym głosem śpiewajcie Mu wdzięcznie.

Pan udaremnia zamiary narodów,
wniwecz obraca zamysły ludów.
Zamiary Pana trwają na wieki,
zamysły Jego serca przez pokolenia.

Oczy Pana zwrócone na bogobojnych,
na tych, którzy czekają na Jego łaskę,
aby ocalił ich życie od śmierci
i żywił ich w czasie głodu.

Aklamacja (Mk 1,15)
Bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

(Mt 10,1-7)
Jezus przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości. A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy Szymon, zwany Piotrem, i brat jego Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat jego Jan, Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz, Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził. Tych to Dwunastu wysłał Jezus, dając im następujące wskazania : „Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego. Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: "Bliskie już jest królestwo niebieskie”.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Marek Ristau

Królestwo Boże nie jest sprawą słów, lecz mocy. Otrzymaliśmy Ducha Świętego i Jego moc, aby skutecznie głosić Ewangelię o Jezusie Chrystusie, pośród znaków i cudów i przejawów mocy. Tym, którzy wierzą w Chrystusa, towarzyszą takie znaki: chorzy są uzdrawiani, demony są wyganiane, umarli są wskrzeszani. Królestwo Boże to moc i potęga Boża.
Marek Ristau

Patroni dnia:

Święty Brunon Bonifacy z Kwerfurtu, biskup
urodził się w 974 r. w rodzinie grafów niemieckich w Kwerfurcie. W roku 995 został mianowany kanonikiem katedralnym w Magdeburgu. W roku 997 wraz z cesarzem Ottonem III udał się do Rzymu. Tu w roku następnym (998) wdział habit benedyktyńskiego mnicha. W roku 999 złożył śluby zakonne. W tym samym czasie zaprzyjaźnił się ze św. Romualdem, który miał już sławę świętego męża i ojca nowej rodziny zakonnej. W roku 1001 Bonifacy znalazł się wśród jego synów duchowych w eremie Pereum koło Rawenny. W tym samym roku jesienią udała się do Polski pierwsza grupa kamedułów z Pereum: Św. Jan i św. Benedykt. Misję tę zorganizował św. Romuald na prośbę cesarza Ottona III i króla polskiego. Do nich to miał się dołączyć Brunon. Dla wyjednania misji odpowiednich przywilejów papieskich, św. Romuald wysłał go do Rzymu. Papież Sylwester II chętnie udzielił wszystkich potrzebnych dla misjonarzy indultów. Brunon otrzymał także od papieża paliusz, a więc tym samym nominację na metropolitę misyjnego. Złożona sytuacja polityczna na terenie Polski sprawiła, że Brunon zatrzymał się we Włoszech, a potem na dworze cesarza. W 1005 r. udał się na Węgry, aby tam szukać pola dla swojej działalności. W roku 1006 był w Polsce. W 1009 roku udał się do Jaćwieży z wyraźnym zamiarem rozpoczęcia tam misji. Niestety, nie było mu dane dokończyć pomyślnie rozpoczętego dzieła. Według podania miał nawrócić nad Bugiem jednego z książąt jaćwieskich, Nothimera. Rywale księcia wykorzystali ten moment i pozbawili go władzy. Brunon zaś, z 18 towarzyszami, miał zginąć z ich ręki 9 marca 1009 roku, gdzieś w okolicach Pojezierza Suwalskiego.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Zastanawiające, że słowa faraona skierowane do ludu egipskiego: Udajcie się do Józefa i czyńcie, co wam powie, są niemal identyczne ze słowami Maryi w Kanie Galilejskiej, skierowanymi do sług pana młodego: Uczyńcie cokolwiek [mój Syn] wam powie. Wskazuje to na duchowe znaczenie tej historii. Święty Ambroży z Mediolanu widział w Józefie zapowiedź Chrystusa, Niewinnego, który cierpi niesprawiedliwie. Głód na ziemi interpretował jako brak dobrych ludzi, jako panowanie grzechu. Józef-Chrystus z miłości do człowieka otwiera spichlerze Mądrości i Łaski, by ludzkość nie zginęła. Józef rozpoznał swoich braci i postanowił poddać ich próbie. Dlaczego Józef to uczynił? Bo chciał sprawdzić, czy oni się zmienili, chciał ich nawrócenia. Mógł przecież bez problemu rozkazać, by zostali zabici pod zarzutem szpiegostwa, ale tego nie zrobił. Przezwyciężył w sobie chęć zemsty. Trzy dni bracia Józefa spędzają w więzieniu, to czas ich pokuty. Tyle samo dni spędził prorok Jonasz w brzuchu wielkiej ryby, tyle samo dni trwała ślepota Szawła z Tarsu po spotkaniu ze Zmartwychwstałym Jezusem pod Damaszkiem. Bracia Patriarchy żałują i swoją ciężką sytuację widzą jako konsekwencje grzechu z przeszłości. Józef po kryjomu wzrusza się ich żalem. Miłosierdzie nie jest naiwne. Ono ma na celu zmianę wewnętrzną człowieka.

Komentarz do psalmu

Pismo Święte kryje oprócz znaczenia dosłownego również znaczenie duchowe. Czym jest harfa o dziesięciu strunach? To Dziesięć Przykazań Bożych. Spełnianie ich to jak granie na harfie. Czym jest pieśń nowa? To nowe przykazanie miłości, jakie dał nam Pan Jezus: Miłujcie się wzajemnie, tak jak Ja was umiłowałem (J 13, 34). Nie śpiewa się jej ustami, ale sercem i czynem. W jaki sposób zamiary narodów są udaremnione? Odpowiedzi udziela Mędrzec Kohelet w swoim słynnym zdania: Marność nad marnościami, wszystko marność (Koh 1,2). Trzeba to rozumieć w tym sensie, że wszystko jest przemijalne i ulotne, tylko Bóg trwa na wieki. To, czego narody pragną, to powodzenie i bogactwo materialne, a one ostatecznie przemijają. Wiara i miłość pozostają wieczne w Bogu. Jaki zamysł Pana trwa wiecznie? Zamysł Jego Zbawienia w Chrystusie Jezusie. Święty Paweł w Liście do Efezjan mocno to podkreśla: W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem (Ef 1,4). Głód, przed którym Bóg chroni bogobojnych, św. Augustyn interpretuje jako głód słowa Bożego i Wiekuistej Prawdy, zapewne w nawiązaniu do proroka Amosa: Oto nadejdą dni, wyrocznia Pana Boga, gdy ześlę głód na ziemię, nie głód chleba ani pragnienie wody, lecz głód słuchania słów Pańskich (Am 8,11).

Komentarz do Ewangelii

Pan Jezus posyła swoich Dwunastu Apostołów. Liczba ta jest symboliczna, nawiązuje do Dwunastu Pokoleń Izraela. Apostołowie są znakiem Nowego Ludu Bożego, który ma obejmować wszystkie narody. Zostali oni posłani, aby wypędzali demony i leczyli choroby. Czy współcześni kapłani to potrafią? Czasami się słyszy o cudach i egzorcyzmach, ale kapłani wszystkich czasów mają moc rozgrzeszania i sprawowania sakramentów, które leczą dusze ludzkie. Święty Mateusz wylicza apostołów, wymieniając ich w parach. Dlaczego? Aby pokazać, że fundamentem tej wspólnoty jest miłość. Ona bowiem musi się realizować przynajmniej w grupie dwóch osób, wtedy bowiem można służyć sobie nawzajem. Uczniowie mieli iść najpierw do rodaków. Po Zesłaniu Ducha Świętego poszli do wszystkich narodów. Znak dla nas, byśmy zaczynali ewangelizację od najbliższych, byśmy o nich nie zapominali. Później możemy objąć naszymi staraniami znajomych oraz obcych. Główną nowiną uczniów jest: Bliskie już jest Królestwo Niebieskie (Mt 10,7). Tym Królestwem jest sam Jezus Chrystus i Jego Zbawienie. Wtedy było bliskie, bo Pan Jezus jeszcze nie umarł i nie zmartwychwstał. Teraz, gdy to się dokonało, można głosić: Jezus jest PANEM i w Nim jest Zbawienie.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Mateusza Oborzyńskiego

Książka na dziś

Kalendarz 2024 – Prawda was wyzwoli (A4)

Szukajcie prawdy, tam gdzie ona rzeczywiście się znajduje św. Jan Paweł II

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.