Niedziela
Czytania
(Am 6,1a.4-7)
To mówi Pan wszechmogący: ”Biada beztroskim na Syjonie i dufnym na górze Samarii. Leżą na łożach z kości słoniowej i wylegują się na dywanach; jedzą jagnięta z trzody i cielęta ze środka obory. Fałszywie śpiewają przy dźwiękach harfy i jak Dawid obmyślają sobie instrumenty do grania. Piją czaszami wino i najlepszym olejkiem się namaszczają, a nic się nie martwią upadkiem domu Józefa. Dlatego teraz ich poprowadzę na czele wygnańców, a zniknie krzykliwe grono hulaków”.
(Ps 146 (145), 6c-7. 8-9a. 9b-10)
REFREN: Chwal, duszo moja, Pana, Stwórcę swego
Bóg wiary dochowuje na wieki,
uciśnionym wymierza sprawiedliwość,
chlebem karmi głodnych,
wypuszcza na wolność uwięzionych.
Pan przywraca wzrok ociemniałym,
Pan dźwiga poniżonych.
Pan kocha sprawiedliwych,
Pan strzeże przybyszów.
Ochrania sierotę i wdowę,
lecz występnych kieruje na bezdroża.
Pan króluje na wieki,
Bóg twój, Syjonie, przez pokolenia.
(1 Tm 6,11-16)
Ty, o człowiecze Boży, podążaj za sprawiedliwością, pobożnością, wiarą, miłością, wytrwałością, łagodnością. Walcz w dobrych zawodach o wiarę, zdobądź życie wieczne: do niego zostałeś powołany i o nim złożyłeś dobre wyznanie wobec wielu świadków. Nakazuję w obliczu Boga, który ożywia wszystko, i Chrystusa Jezusa, Tego, który złożył dobre wyznanie za Poncjusza Piłata, ażebyś zachował przykazanie nieskalane bez zarzutu aż do objawienia się naszego Pana, Jezusa Chrystusa. Ukaże je we właściwym czasie błogosławiony i jedyny Władca, Król królujących i Pan panujących, jedyny, mający nieśmiertelność, który zamieszkuje światłość niedostępną, którego żaden z ludzi nie widział ani nie może zobaczyć: Jemu cześć i moc wiekuista. Amen.
Aklamacja (2 Kor 8,9)
Jezus Chrystus, będąc bogaty, dla was stał się ubogim, aby was swoim ubóstwem ubogacić.
(Łk 16,19-31)
Jezus powiedział do faryzeuszów: ”Żył pewien człowiek bogaty, który ubierał się w purpurę i bisior i dzień w dzień świetnie się bawił. U bramy jego pałacu leżał żebrak okryty wrzodami, imieniem Łazarz. Pragnął on nasycić się odpadkami ze stołu bogacza; nadto i psy przychodziły i lizały jego wrzody. Umarł żebrak i aniołowie zanieśli go na łono Abrahama. Umarł także bogacz i został pogrzebany. Gdy w Otchłani, pogrążony w mękach, podniósł oczy, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie. I zawołał: "Ojcze Abrahamie, ulituj się nade mną i poślij Łazarza; niech koniec swego palca umoczy w wodzie i ochłodzi mój język, bo strasznie cierpię w tym płomieniu". Lecz Abraham odrzekł: "Wspomnij, synu, że za życia otrzymałeś swoje dobra, a Łazarz przeciwnie, niedolę; teraz on tu doznaje pociechy, a ty męki cierpisz. A prócz tego między nami a wami zionie ogromna przepaść, tak że nikt, choćby chciał, stąd do was przejść nie może ani stamtąd do nas się przedostać". Tamten rzekł: "Proszę cię więc, ojcze, poślij go do domu mojego ojca. Mam bowiem pięciu braci: niech ich przestrzeże, żeby i oni nie przyszli na to miejsce męki". Lecz Abraham odparł: "Mają Mojżesza i Proroków, niechże ich słuchają". Tamten odrzekł: "Nie, ojcze Abrahamie, lecz gdyby kto z umarłych poszedł do nich, to się nawrócą". Odpowiedział mu: "Jeśli Mojżesza i Proroków nie słuchają, to choćby kto z umarłych powstał, nie uwierzą”.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Cóż człowiekowi pomoże, choćby cały świat pozyskał, a na duszy swej szkodę poniósł? Błogosławieni, którzy słuchają Słowa Bożego i wypełniają je. Wiara przychodzi przez słuchanie Słowa Bożego, a celem wiary jest zbawienie duszy. Apostoł mówi: Ratujcie się spośród tego przewrotnego pokolenia... Świat nie wie, że wszystko, co jest na świecie, nic nie znaczy w porównaniu ze zbawieniem duszy.
Marek Ristau
Patroni dnia:
Błogosławiony Władysław z Gielniowa, prezbiter
Marcin Jan (takie imiona otrzymał na chrzcie) urodził się w Gielniowie koło Opoczna ok. 1440 r. Po ukończeniu szkoły parafialnej udał się do Krakowa, gdzie kontynuował swoje studia, aż znalazł się na tamtejszym uniwersytecie w roku 1462. Wstąpił do bernardynów i przyjął imię zakonne Władysław. Tu również najprawdopodobniej odbył swoje studia zakonne i otrzymał święcenia kapłańskie. Dla swojego zakonu Władysław zasłużył się najbardziej przez to, że stał się współautorem konstytucji, które - zatwierdzone przez kapitułę prowincji i kapitułę generalną w Urbino (1490). Jego życie było przepełnione modlitwą i duchem pokuty. Miał dar łez i ekstaz. Zapamiętano go jako płomiennego kaznodzieję. Był jednym z pierwszych duchownych, który wprowadził do Kościoła język polski poprzez kazania i poetyckie teksty. W 1504 r. został gwardianem przy kościele św. Anny w Warszawie. Tutaj umarł 4 maja 1505 r.
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Utracona miara! Nadmiar przyjemności, którą człowiek wytwarza/kreuje, którą chce wycisnąć z niemalże każdej chwili życia, rzeczy, osób, z siebie samego, prowadzi do choroby zaślepienia oczu i zatwardziałości serca. Zwyczajnie traci dobrą miarę. Nadmiar i nielimitowane przyjemności dostarczane także przez media elektroniczne w dobrze znanym od wieków haśle chleba i igrzysk ostatecznie rozbijają człowieka, społeczeństwo. Nie ignorujemy przy tym niedostatków ludzi ubogich. Naród Wybrany w dostępie do nadmiaru dóbr stracił widzenie w wierze Boga, swego Stwórcę. Prorok Amos, określając swoją tożsamość w chwili złośliwych ataków znaczących tego świata, powie o sobie: jestem pasterzem owiec i tym, co nacina sykomory. Znał się na hodowli zwierzęcej i roślinnej. Pasterz wie, ile i czego owce potrzebują do wzrostu, wie też, gdzie je prowadzić, aby skorzystały z pastwiska i wodopoju. Nacina się sykomory, małe owoce figowca w pewnym momencie rozwoju, aby wydawały owoc słodszy. Dzisiaj „nacina” nas słowem prorockim, tonem upomnienia: nie zapomnij o swoim Bogu-Panu. Jesteś stworzeniem i zachowaj dobrą miarę. Zapytano przed laty pewnego mężczyznę dziewięćdziesięcioletniego w dobrej zewnętrznej formie: co się przyczyniło do jego dobrostanu i długiego życia? Odpowiedział: regularna modlitwa, ciężka fizyczna praca oraz od czasu do czasu umiarkowana przyjemność.
Komentarz do psalmu
Kościół w podejściu duszpasterskim zajęty w głównej mierze nauczaniem, a pomijający zainteresowanie ubogimi ludźmi traci wiarygodność. Uprzywilejowane miejsce w oczach Boga zajmuje człowiek ubogi, bez podpórek egzystencjalnych w dramacie życia pośród spraw tego świata. Zainteresowanie człowiekiem cierpiącym to jest kierunek ewangeliczny, wejście w misję Jezusa: kapłańską, nauczycielską i prorocką. Samo mechaniczne czytanie Biblii na niewiele się zda, kiedy człowieka dopada depresja, ale cierpliwość, troskliwość, empatyczna obecność przy ubogim współbracie już tak.
Komentarz do drugiego czytania
A ty, człowiecze Boży - św. Paweł doświadczył, co to znaczy przyoblec się w Chrystusa. Ewangelia i myślenie Chrystusowe przeniknęły jego serce i myśl. W listach jego autorstwa do chrześcijan wyraźnie daje się zauważyć związek człowieka z Bogiem. Nie oddzielisz człowieka od Boga. Ten rodzaj postrzegania obecny jest w słowach kierowanych do Tymoteusza, drogiego ucznia, któremu Paweł pomógł przyoblec się w Chrystusa głosząc Tymoteuszowi dobrą nowinę. Szukamy dzisiaj człowieczeństwa, pytamy: Kimże jest człowiek? , chcemy uchwycić człowieka w szczęściu, do szczęścia podprowadzać. Oddzielając człowieka od Boga, nie osiągnie się tego celu.
Komentarz do Ewangelii
W pysze i dobrostanie człowiek często ma wysoko uniesione oczy, a jednak nie widzi wystarczająco ostro i wyraźnie. W odwrotnym położeniu, bólu i nędzy, podnosi oczy i widzi jakby ostrzej, inaczej. Bogacz w Ewangelii nawet nie ma imienia, błyszczy przepychem - a bisior, jedna z droższych i najstarszych tkanin w kulturze śródziemnomorskiej, w świetle dnia, w jasnych promieniach słońca naprawdę ślicznie się mienił. Na pozór miał wszystko, a w rzeczywistości nie miał ani imienia, ani tożsamości, która by go integrowała wewnętrznie. Dzień w dzień świetnie się bawił. Natomiast człowiek prawy, powołany do życia przez Boga, zaproszony jest, aby dzień w dzień, z dnia na dzień kochać. Łazarz, nędzarz, nie miał zewnętrznie niczego, ale miał imię. Łazarz - gr. Lazaros, hebr. El-azar - Bóg (ws)pomógł; mój Bóg jest pomocą.
W głębszym zrozumieniu Słowa Bożego na dziś pomoże nam zaproponowana aklamacja wykonana przed Ewangelią: Jezus Chrystus, będąc bogatym dla nas, stał się ubogim, aby nas ubóstwem swoim ubogacić (zob. 2 Kor 8,9). Bogacz z ewangelii nie zachował miary sprawiedliwości, nie zauważył nędzarza, patrzenie z góry wyeliminowało współczucie, minimum, które nakłada na nas człowieczeństwo, to jest podzielenie się z ubogim, przekazanie części dóbr, aby ubogi mógł przeżyć. Jezus idzie dalej, czyni krok ku człowiekowi, staje obok ubogiego, staje się ubogim. Wielu kobietom i mężczyznom udało się stać się ubogim z ubogimi: św. Brat Albert Chmielowski, Matka Teresa z Kalkuty, Damian De Veuster i wielu innych.
Komentarze zostały przygotowane przez ks. Waldemara Kluza
Książka na dziś
Jezu jak mogłeś to powiedzieć…
W Ewangelii padają słowa, które z ludzkiego puntu widzenia wydają się niezrozumiałe, a często wręcz bulwersujące. Bywa, że Ewangelia jest niewygodna lub zmusza do całkowitej zmiany w życiu. Jezu, jak mogłeś to powiedzieć?! Jak możesz tego od nas wymagać?!
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
26 września 2022
Poniedziałek
Poniedziałek XXVI tydzień zwykły
Czytania
(Hi 1, 6-22)
Pewnego dnia, gdy synowie Boży przyszli stawić się przed Panem, Szatan też przyszedł z nimi. I rzekł Bóg do Szatana: "Skąd przychodzisz?" Szatan odrzekł Panu: "Przemierzałem ziemię i wędrowałem po niej". Mówi Pan do Szatana: "A zwróciłeś uwagę na sługę mego, Hioba? Bo nie ma na całej ziemi drugiego, kto by tak był prawy, sprawiedliwy, bogobojny i unikający grzechu jak on". Szatan na to do Pana: "Czyż za darmo Hiob czci Boga? Czyż Ty nie ogrodziłeś zewsząd jego samego, jego domu i całej majętności? Pracy jego rąk pobłogosławiłeś, jego dobytek na ziemi się mnoży. Wyciągnij, proszę, rękę i dotknij jego majątku! Na pewno Ci w twarz będzie złorzeczył". Rzekł Pan do Szatana: "Oto cały majątek jego w twej mocy.Tylko na niego samego nie wyciągaj ręki". I odszedł Szatan sprzed oblicza Pańskiego. Pewnego dnia, gdy synowie i córki jedli i pili w domu najstarszego brata, przyszedł posłaniec do Hioba i rzekł: "Woły orały, a oślice pasły się tuż obok. Wtem napadli Sabejczycy, porwali je, a sługi mieczem pozabijali, ja sam uszedłem, by ci o tym donieść". Gdy ten jeszcze mówił, przyszedł inny i rzekł: "Ogień Boży spadł z nieba, zapłonął wśród owiec oraz sług i pochłonął ich. Ja sam uszedłem, by ci o tym donieść". Gdy ten jeszcze mówił, przyszedł inny i rzekł: "Chaldejczycy zstąpili z trzema oddziałami, napadli na wielbłądy, a sługi ostrzem miecza zabili. Ja sam uszedłem, by ci o tym donieść". Gdy ten jeszcze mówił, przyszedł inny i rzekł: "Twoi synowie i córki jedli i pili wino w domu najstarszego brata. Wtem powiał szalony wicher z pustyni, poruszył czterema węgłami domu, zawalił go na dzieci, tak iż poumierały. Ja sam uszedłem, by ci o tym donieść". Hiob wstał, rozdarł szaty, ogolił głowę, upadł na ziemię, oddał pokłon i rzekł: "Nagi wyszedłem z łona matki i nagi tam wrócę. Dał Pan i zabrał Pan. Niech będzie imię Pańskie błogosławione! "W tym wszystkim Hiob nie zgrzeszył i nie przypisał Bogu nieprawości.
(Ps 17 (16), 1bcd. 2-3. 6-7)
REFREN: Nakłoń swe ucho, usłysz moje słowo
Rozważ, Panie, moją słuszną sprawę,
usłysz me wołanie,
wysłuchaj modlitwy
moich warg nieobłudnych.
Niech wyrok o mnie wyjdzie od Ciebie,
Twoje oczy widzą to, co sprawiedliwe.
Choćbyś badał moje serce i przyszedł do mnie nocą,
i doświadczał mnie ogniem,
nieprawości we mnie nie znajdziesz.
Wołam do Ciebie, bo Ty mnie, Boże, wysłuchasz,
nakłoń ku mnie swe ucho, usłysz moje słowo.
Okaż przedziwne miłosierdzie Twoje,
Zbawco tych, którzy się chronią przed wrogiem
pod Twoją prawicę.
(Mk 10, 45)
Syn Człowieczy przyszedł, żeby służyć i dać swoje życie jako okup za wielu.
(Łk 9, 46-50)
Uczniom Jezusa przyszła myśl, kto z nich jest największy. Lecz Jezus, znając tę myśl w ich sercach, wziął dziecko, postawił je przy sobie i rzekł do nich: "Kto by to dziecko przyjął w imię moje, Mnie przyjmuje; a kto by Mnie przyjął, przyjmuje Tego, który Mnie posłał. Kto bowiem jest najmniejszy wśród was wszystkich, ten jest wielki". Wtedy przemówił Jan: "Mistrzu, widzieliśmy, jak ktoś w imię Twoje wypędzał złe duchy, i zaczęliśmy mu zabraniać, bo nie chodzi z nami". Lecz Jezus mu odpowiedział: "Przestańcie zabraniać; kto bowiem nie jest przeciwko wam, ten jest z wami".
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Mamy przyjmować wszystkich z taką samą miłością, z takim samym szacunkiem. Bóg nie ma względu na osobę. Chrystus umarł za wszystkich. Bóg jest miłością i kocha tak samo każdego człowieka. U Boga nie ma wielkich, ale największy jest ten najmniejszy. Wszyscy musimy stać się jak dzieci, bo inaczej nie wejdziemy do Królestwa Bożego.
Marek Ristau
Patroni dnia:
Święci męczennicy Kosma i Damian
byli oni prawdopodobnie bliźniakami. Być może pochodzili z Arabii. Stamtąd udali się do Syrii, do Cylicji w Małej Azji, by doskonalić się w sztuce lekarskiej. Odznaczali się niezwykłą sumiennością, dzięki czemu stali się wybitnymi lekarzami. Według legendy ich męczeństwo miało miejsce ok. 300 r. podczas prześladowań za czasów Dioklecjana. Zginęli w Cyrze (Kyrros) w Syrii, gdzie zostali pochowani. Ich grób od razu zasłynął cudami, a kult wzrastał, czego mamy dowody w piśmiennictwie wczesnochrześcijańskim.
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Zaczynamy od dzisiaj lekturę przekrojową Księgi Hioba w cyklu powszednim liturgii mszalnej. Jak w zwięzłym opisie bibliograficznym w formie słów kluczy pojawiają się tutaj tematy podstawowe w historii zbawienia i życia człowieka: Bóg, człowiek, szatan, cierpienie duchowe, psychiczne, fizyczne, sytuacje graniczne w doświadczeniu ludzkim, sprawiedliwość, grzech, bogobojność, odpowiedź na trudne wyzwania.
Spośród bogactwa licznych tematów dzisiejszego fragmentu zwróćmy uwagę na jeden: spotkanie człowieka z Bogiem. Jest w ludzkim sercu podstawowe pragnienie spotkania z Bogiem. Kiedy synowie ludzcy udawali się na spotkanie, poszedł i szatan razem z nimi. Rozumne stworzenie chce mieć komunię z Bogiem, szuka bliskości z Nim pozytywnie przez szukanie lub negatywnie przez zaprzeczenie, ten charakterystyczny krzyk obojętności lub pewnych form negacji istnienia Stwórcy. Kiedy człowiek już się zdecyduje na spotkanie, które realizuje się w drodze, dołączy tutaj inne stworzenie, które wcześniej powiedziało Bogu - NIE - szatan. To jest też nasza osobista historia - decydujesz się, odkryjesz, że Bóg Cię pociąga, zbliży się do nas szatan, jakiś opór zła. Księgi mądrościowe nazwą to doświadczenie również tak: Synu, jeśli chcesz służyć Panu, przygotuj swą duszę na utrapienia. Z pragnieniem kontaktu ze Stwórcą wiąże się również pytanie o przyczynę dobra i zła w życiu. Skąd dobro, skąd zło? - człowiek częściej pyta, skąd zło niż skąd dobro. Dobro rodzi dobro, w dobrem człowiek się rozwija, w dobru Hiob wzrastał i tego nic nie może zanegować nawet osobowy byt, jakim jest szatan.
Komentarz do psalmu
Mowa wypływa z ducha człowieka. Mowa bez ducha jest skostniałą konstrukcją. Podczas modlitwy człowiek nie tylko wyraża siebie, ale też mówi do Boga. Mówienie do Boga w klimacie modlitwy to szukanie zrozumienia, to próba odpowiedzenia na wezwanie Boże, ale też wielkie pragnienie, by być usłyszanym i zrozumianym. Człowiecze wierzący, który szukasz zrozumienia i wysłuchania przez Boga, do modlitewnej gorliwości dodaj także chęć usłyszenia Stwórcy, staraj się zrozumieć Boga, Jego słowa adresowane do Ciebie.
Komentarz do Ewangelii
Ewangelista Łukasz jest przenikliwym teologiem wnętrza ludzkiego, potrafi obserwować serca człowieka, tę cząstkę człowieczeństwa, która szuka porozumienia, dialogu z Bogiem, z inną, głębszą rzeczywistością. Ona, Maryja, rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie (od Anioła Gabriela), potem Maryja zachowywała wszystkie te słowa w swoim sercu; pewien Samarytanin, wzruszył się głęboko ujrzawszy pobitego człowieka. Potrafi też uchwycić myśl, która nachodzi apostołów Jezusa. Dzisiaj przyszła do nich i ta: kto z nich jest największy? Czasami nachodzą nas różne myśli, wiele z nich ignorujemy, spychamy w tył głowy. Żyjąc uważnie, mamy szanse usłyszeć głębszą odpowiedź. Jezus, znając serca apostołów, ich wnętrza, odpowiada na nawiedzające ich pytania. Pod warstwą pytań, które nas nawiedzają, ukryte są nasze pragnienia, postawy. Kto jest największy? Jak trudno nam czasami uznać czyjś status społeczny, pozycję w pracy, ale też jak trudno jest nam przyjąć, że u Boga wielkim jest to, co pokorne np. w postawie ofiarnej, cichej służby. Pedro Aruppe TJ w Japonii współpracując z jezuitami pochodzącymi z 30 krajów, potrafił służyć w sposób ukryty najmłodszym braciom, wykonując prace służebne np. czyszcząc im pod osłoną nocy buty w szatni, a później sprawował funkcję generała zakonu. Dzisiaj jest kandydatem na ołtarze.
Komentarze zostały przygotowane przez ks. Waldemara Kluza
Książka na dziś
Wprowadzenie do życia duchowego. Droga modlitwy z Jezusem
W poszukiwaniu duchowości, której rzeczywiście nauczał Jezus, Brant Pitre w charakterystycznym dla siebie stylu sięga do żydowskich korzeni tego nauczania i konfrontuje je z pismami ojców Kościoła i świętych. Rezultat tych poszukiwań jest imponujący
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
27 września 2022
Wtorek
Wtorek XXVI tydzień zwykły
Czytania
(Hi 3, 1-3. 11-17. 20-23)
Hiob otworzył usta i przeklinał swój dzień. Zabrał głos i tak mówił: "Niech przepadnie dzień mego urodzenia i noc, gdy powiedziano: Poczęty został mężczyzna. Dlaczego nie umarłem po wyjściu z łona, nie wyszedłem z wnętrzności, by skonać? Po cóż mnie przyjęły kolana, a piersi podały mi pokarm? Teraz bym spał, wypoczywał, odetchnąłbym w śnie pogrążony z królami, ziemskimi władcami, co sobie stawiali grobowce, wśród wodzów w złoto zasobnych, których domy pełne są srebra. Nie żyłbym jak płód poroniony lub jak dziecię, co światła nie znało. Tam niegodziwcy nie krzyczą, spokojni, zużyli już siły. Po co się daje życie strapionym, istnienie złamanym na duchu, co śmierci czekają na próżno, szukają jej usilniej niż skarbu; cieszą się, skaczą z radości, weselą się, że doszli do grobu. Człowiek swej drogi jest nieświadomy, Bóg sam ją przed nim zamyka".
(Ps 88 (87), 2-3. 4-5. 6. 7-8)
REFREN: Moja modlitwa niech dotrze do Ciebie
Panie, mój Boże, wołam do Ciebie we dnie,
żalę się przed Tobą w nocy.
Niech dotrze do Ciebie moja modlitwa,
nakłoń ucha na moje wołanie.
Bo moja dusza nieszczęściem jest przepełniona,
a życie moje zbliża się do Otchłani.
Zaliczono mnie do grona idących do grobu,
stałem się jak mąż pozbawiony siły.
Między zmarłymi jest moje posłanie,
tak jak poległych, którzy leżą w grobach,
o których Ty już więcej nie pamiętasz,
nad którymi nie roztaczasz już opieki.
Strąciłeś mnie w otchłań najgłębszą,
w mrok i przepaść.
Twój gniew mnie przygniata,
spiętrzyły się nade mną jego fale.
Aklamacja (Mk 10, 45)
Syn Człowieczy przyszedł, żeby służyć i dać swoje życie jako okup za wielu.
(Łk 9, 51-56)
Gdy dopełniały się dni wzięcia Jezusa z tego świata, postanowił udać się do Jeruzalem, i wysłał przed sobą posłańców. Ci wybrali się w drogę i weszli do pewnego miasteczka samarytańskiego, by przygotować Mu pobyt. Nie przyjęto Go jednak, ponieważ zmierzał do Jeruzalem. Widząc to, uczniowie Jakub i Jan rzekli: "Panie, czy chcesz, byśmy powiedzieli: Niech ogień spadnie z nieba i pochłonie ich?" Lecz On, odwróciwszy się, zgromił ich. I udali się do innego miasteczka.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Jezus był cichy i pokornym sercem, łaskawy i bezmiernie dobry. Przeszedł czyniąc dobrze wszystkim, jako Ten, który trzciny nadłamanej nie dołamie i knotka tlejącego nie dogasi... Nie przyszedł zatracać dusze ludzkie, ale je zachować. Bóg bowiem nie posłał swego Syna, aby świat potępił, lecz aby świat był przez Niego zbawiony.
Marek Ristau
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Po stracie majątku, synów, córek i zdrowia Hiob utracił principia życiowe, wszystkie ludzkie nadzieje. Jego solowy głos bólu zbiera wszystkie anonimowe wołania ludzkości w chwilach bolesnego kryzysu. Dwie rzeczy w dzisiejszym słowie Bożym udaje się zauważyć. Pierwsza rzecz, to Hiob jest autentyczny do szpiku kości. Człowiek w bólu, znalazłszy się w sytuacji granicznej, jest prawdziwy/szczery w wyrażaniu wszystkiego, co mu w duszy gra. Druga rzecz, Hiob nie uznaje siebie za monopolistę na prawdę, nie wypowiada trudnych spraw w tonacji prawdy absolutnej. W ostatnim zdaniu pozostawia okno, przez które może przebić się mały promyk nadziei. Człowiek swej drogi jest nieświadomy, Bóg ją przed nim zakrył. Człowiek, który przez dziesięciolecia życia na tej ziemi nabył mądrości, powie od czasu do czasu: gdybym wiedział, co mnie spotka, nie dałbym rady. Dzięki temu, że rzeczy były odkrywane przede mną powoli, kadr po kadrze lub też będąc stawiany przed faktem dokonanym, podjąłem wyzwania życiowe. Bóg zakrywa przed nami drogi, pokazuje to, co służy dobru człowieka. Tekst ten otwiera przed nami Bożą perspektywę, rzeczywistość do Niego należy. Wszystkie nasze domniemane pewniki mogą się zachwiać, stracić równowagę i osunąć się w nicość, ostatecznie pozostaje Bóg.
Komentarz do psalmu
Wersety psalmu są kontynuacją trudnego tematu pierwszego czytania. Psalmista zwraca się do Boga w doświadczeniu cierpienia, bólu, niezrozumienia swego losu. Ta pieśń może płynąć z ust każdego człowieka, gdyż cierpienie wcześniej czy później nawiedzi i nas. Psalmista w granicznym doświadczeniu podtrzymuje kontakt ze Stwórcą, wołając do Niego.
Komentarz do Ewangelii
Nasz Bóg nie jest Bogiem przemocy. Jest tym, który nawiedza swój lud, aby go zbawić. Człowiek tracący cierpliwość względem świata i swego bliźniego chce zadziałać środkami przemocy. W Jezusie nie ma przemocy. On jest Bogiem pokoju. W lipcu bieżącego roku papież Franciszek odbył podróż apostolską do Kanady. Była to pielgrzymka w formie pokutnej. Podczas spotkania z autochtonami powiedział m.in.: Nie można głosić Boga w sposób, który jest sprzeczny z Bogiem. A jednak, ileż razy działo się tak w historii . Przemoc wszelkiego typu, ukryta pod pozorami pobożności, jest sprzeczna z Bogiem, z Ewangelią Jezusa Chrystusa. Chęć niszczenia człowieka jest niezgodna z zamysłem Stwórcy.
Komentarze zostały przygotowane przez ks. Waldemara Kluza
Książka na dziś
Kochany przez całą Polskę. Chętnie opowiadał o swoich mocnych doświadczeniach, walce z rakiem i założonym przez siebie hospicjum. Ale czy wiemy, jak inspirujące jest jego życie jako całość? Przyjęcie do seminarium pomimo ciężkiej wady wzroku, rozpacz po przybyciu do Pucka, skomplikowane relacje z „synkami” oraz
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
28 września 2022
Środa
Środa XXVI tydzień zwykły
Czytania
(Hi 9, 1-12. 14-16)
Hiob tak odpowiedział swoim przyjaciołom: "Istotnie. Ja wiem, że tak jest. Jak człowiek może być przed Bogiem prawy? Gdyby się ktoś z Nim prawował, nie odpowie raz jeden na tysiąc. Umysłem mądry, a potężny mocą. Któż Mu się sprzeciwi, a ocaleje? Przesunie On góry, choć one nie wiedzą, kto je wywraca w swym gniewie. On ziemię porusza w posadach, tak iż się trzęsą jej filary. Słońcu daje rozkaz, a ono nie wschodzi, na gwiazdy pieczęć nakłada. On sam rozciąga niebiosa, kroczy po morskich głębinach; On stworzył Niedźwiedzicę, Oriona, Plejady i Strefy Południa. On czyni cuda niezbadane, nikt nie zliczy Jego dziwów. Oto przechodzi, ale Go nie widzę, mija, ale Go nie dostrzegam. Porywa – któż Mu zabroni? Kto Mu powie: Co czynisz? Jakże ja zdołam z Nim mówić? Jakich dobiorę słów wobec Niego? Choć słuszność mam, nie odpowiem, a przecież błagać będę o litość. Jeśli zawołam, czy mi odpowie? Nie mam pewności, czy głos mój słyszy".
(Ps 88 (87), 10b-11. 12-13. 14-15)
REFREN: Moja modlitwa niech dotrze do Ciebie
Każdego dnia wołam do Ciebie, Panie,
ręce do Ciebie wyciągam.
Czy uczynisz cud dla umarłych?
Czy wstaną cienie, by wielbić Ciebie?
Czy to w grobach sławi się Twoją łaskę,
a wierność Twoją w miejscu zagłady?
Czy Twoje cuda widzi się w ciemnościach,
a sprawiedliwość w krainie zapomnienia?
A ja wołam do Ciebie, Panie,
niech nad ranem dotrze do Ciebie moja modlitwa.
Czemu odrzucasz mnie, Panie,
i ukrywasz swoje oblicze przede mną?
(Flp 3, 8b-9a)
Wyzułem się ze wszystkiego i uznaję to za śmieci, bylebym pozyskał Chrystusa i w Nim się znalazł.
(Łk 9, 57-62)
Gdy Jezus z uczniami szedł drogą, ktoś powiedział do Niego: "Pójdę za Tobą, dokądkolwiek się udasz". Jezus mu odpowiedział: "Lisy mają nory i ptaki podniebne – gniazda, lecz Syn Człowieczy nie ma miejsca, gdzie by głowę mógł położyć". Do innego rzekł: "Pójdź za Mną". Ten zaś odpowiedział: "Panie, pozwól mi najpierw pójść pogrzebać mojego ojca". Odparł mu: "Zostaw umarłym grzebanie ich umarłych, a ty idź i głoś królestwo Boże". Jeszcze inny rzekł: "Panie, chcę pójść za Tobą, ale pozwól mi najpierw pożegnać się z moimi w domu". Jezus mu odpowiedział: "Ktokolwiek przykłada rękę do pługa, a wstecz się ogląda, nie nadaje się do królestwa Bożego".
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Nikt, kto nie wyrzeka się wszystkiego, co ma, nie może być uczniem Jezusa. Naśladowanie Jezusa wymaga wielkiej i nieodwołalnej decyzji. Trzeba raz na zawsze wybrać najlepszą cząstkę i żyć tylko nauką Pańską. Trzeba zawsze szukać najpierw Królestwa Bożego i umrzeć dla siebie i świata.
Marek Ristau
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Byt kształtuje świadomość. Człowiek postrzega świat przez warunkujące okoliczności osobistego poznawania. Hiob pogrążony w cierpieniu nie utracił zdolności słuchania przyjaciół, którzy przychodzą do niego. Choć rady znajomych przybyłych do człowieka w cierpieniu można oddać przysłowiem: nie zrozumie syty głodnego, to ów mąż cierpienia potrafi prowadzić rozmowę z otoczeniem, z tymi, którzy mają zupełnie inny pogląd na zaistniałą sytuację. Doświadczany bólem wypowie prawdę ponadczasową: Bogiem nie można, nie da się manipulować nawet doświadczywszy niewyobrażalnego dramatu. Jak człowiek może być przed Bogiem prawy? Gdyby się ktoś z Nim prawował, nie odpowie raz jeden na tysiąc. W głębszym poznawaniu rzeczywistości wokół nas może pomóc postawa zasłuchania, ciszy wypełnionej nadzieją oczekiwania i zaufania. Cisza nie musi być tępa, nasączona napięciem, przeciwnie, może być ukierunkowana ku Tajemnicy Boga i życia człowieka. Ciemne momenty życia, niezrozumiałego i niezawinionego cierpienia mogą nam uświadamiać, że mniejsze jest poznanie Boga przez człowieka niż Jego znajomość. W trudzie przerastającym niejednokrotnie nasze możliwości całą troskę warto powierzyć Bogu. Adolfo Nicolas, zmarły przed ponad dwoma laty generał jezuitów i wieloletni misjonarz na Dalekim Wschodzie, wracając w podeszłym wieku z Rzymu do Azji (na Filipiny i do Japonii), zapytany, jakiej wskazówki udzieliłby ludziom wracającym po latach do modlitwy lub odkrywającym jej znaczenie, powiedział: Po pierwsze, aby zamilkli.
Komentarz do psalmu
Kompozycje psalmów są oddaniem w słowach głębokich stanów wewnętrznych człowieka. Nieliczne są miejsca i sytuacje w świecie, gdzie człowiek staje w prawdzie sam przed sobą i drugą osobą. Modlitwa wyrażana słowami psalmów jest takim miejscem, gdzie człowiek ma szansę stanąć w maksymalnej szczerości przed sobą i Bogiem. Dzisiejszy psalm jest zwróceniem się i wołaniem do Boga, z intencją, aby dotarły do Niego słowa człowieka z głębokości serca. Kiedy uroki zwyczajnego życia opadną niczym zasłony, a przeżycia nie dają żadnego lub prawie żadnego pocieszenia, człowiek woła ku Bogu, ku Temu, od którego pochodzi. Stworzenie nie może funkcjonować w oddzieleniu od swego źródła, zatem każdego dnia nasze serce zwraca się ku Bogu.
Komentarz do Ewangelii
Historyczne chodzenie Jezusa po ziemi i Jego styl życia powodowały, że świadkowie nie mogli pozostawać obojętni wobec Niego. Wielu Nim wzgardziło, zanegowało Jego tożsamość i misję, czego kulminacyjnym momentem było ukrzyżowanie. Niektórzy jednak, dotknięci postawą Pana, chcą iść za Nim. Jezus oczekuje nie tyle deklaracji słownych pod wpływem chwilowego zachwytu, ile czeka na zdecydowane opowiedzenie się za Nim. We wspólnej drodze z Nim potrzebny jest radykalizm. Kiedy Pan woła, nie należy się ociągać, zwlekać, odkładać na inny czas i okazję wyruszenia w drogę. Jeden z katolickich misjonarzy, powracający z pracy w Afryce na emeryturę do swojej ojczyzny, wyznał: Przez całe życie wołałem do Jezusa: Oto ja, poślij mnie. Panie, poślij mnie tam, gdzie Ty jesteś. Czasy współczesne w naszej kulturze charakteryzują się zmiennością chwili i niezdecydowaniem w radykalnych wyborach ewangelicznych. Możemy dzisiaj pokornie prosić Jezusa, abyśmy pośród zmienności świata wznieśli nasze serca tam, gdzie są prawdziwe radości i wartości, opowiadając się jednocześnie w sposób zdecydowany za życiem według zasad Ewangelii.
Komentarze zostały przygotowane przez ks. Waldemara Kluza
Książka na dziś
W jedności z Maryją. Rozważania różańcowe z bł. Pauliną Jaricot
Za pośrednictwem różańca wierzący czerpie obfitość łaski, otrzymując ją wprost z rąk Matki Odkupiciela. Lud chrześcijański wstępuje do szkoły Maryi, dając się wprowadzić w kontemplację piękna oblicza Chrystusa i w doświadczanie głębi Jego miłości.
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
Czwartek
Czytania
(Dn 7, 9-10. 13-14)
Patrzałem, aż postawiono trony, a Przedwieczny zajął miejsce. Szata Jego była biała jak śnieg, a włosy Jego głowy jakby z czystej wełny. Tron Jego był z ognistych płomieni, jego koła to płonący ogień. Strumień ognia się rozlewał i wypływał sprzed Niego. Tysiąc tysięcy służyło Mu, a dziesięć tysięcy po dziesięć tysięcy stało przed Nim. Sąd zasiadł i otwarto księgi. Patrzałem w nocnych widzeniach, a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie.
(Ps 138, 1-2a. 2b-3. 4-5)
REFREN: Wobec aniołów psalm zaśpiewam Panu
Będę Cię sławił, Panie, z całego serca,
bo usłyszałeś słowa ust moich;
będę śpiewał Ci psalm wobec aniołów,
pokłon Ci oddam w Twoim świętym przybytku.
I będę sławił Twe imię za łaskę Twoją i wierność,
bo ponad wszystko wywyższyłeś Twoje imię i obietnicę.
Wysłuchałeś mnie, kiedy Cię wzywałem,
pomnożyłeś moc mojej duszy.
Wszyscy królowie ziemi będą dziękować Tobie, Panie,
gdy usłyszą słowa ust Twoich,
i będą opiewać drogi Pana:
"Zaprawdę, chwała Pana jest wielka".
Aklamacja (Ps 103, 21)
Błogosławcie Pana, wszyscy Jego aniołowie, wszyscy słudzy, pełniący Jego wolę.
(J 1, 47-51)
Jezus ujrzał, jak Natanael zbliżał się do Niego, i powiedział o nim: "Patrz, to prawdziwy Izraelita, w którym nie ma podstępu". Powiedział do Niego Natanael: "Skąd mnie znasz?" Odrzekł mu Jezus: " Widziałem cię, zanim cię zawołał Filip, gdy byłeś pod drzewem figowym". Odpowiedział Mu Natanael: " Rabbi, Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś Królem Izraela!" Odparł mu Jezus: "Czy dlatego wierzysz, że powiedziałem ci: Widziałem cię pod drzewem figowym? Zobaczysz jeszcze więcej niż to". Potem powiedział do niego: " Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ujrzycie niebiosa otwarte i aniołów Bożych wstępujących i zstępujących na Syna Człowieczego".
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Chrystus jest Królem królów i Panem panów. Do Niego należy wszelka władza i moc w niebie i na ziemi. W Nim zostało stworzone wszystko, co jest w niebie i na ziemi, byty widzialne i niewidzialne i cały świat duchowy. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone - dla Jego chwały.
Marek Ristau
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Apokalipsa to księga z wyraźnym rysem nadziei dla prześladowanych chrześcijan i odbiciem niebiańskiej liturgii sytuującej Boga w centrum stworzenia. Czytamy dzisiaj fragment Apokalipsy wraz z całym Kościołem podczas liturgicznego święta trzech Archaniołów: Michała, Gabriela i Rafała. Jednakże w tym tekście pojawia się tylko postać Michała Archanioła. Michał należy do grona tych stworzeń, które szybko orientują się w buncie niektórych aniołów przeciwko Stwórcy. On pozostaje wierny Bogu we wszystkim, wierny według znaczenia swego imienia: Któż jak Bóg . Księga Objawienia św. Jana wyraźnie kreśli przekonanie, że w niebie przy Bogu nic, co ma znamiona zła, grzechu nie ostoi się, zostanie strącone, odrzucone. Tekst objawiony wzywa nas do zdecydowanej wierności Bogu, wyrażającej się w odrzucaniu, strącaniu w naszym życiu, myślach, słowach i uczynkach wszystkiego, co ma choćby pozory zła. Liturgia ziemska, mszalna jest odzwierciedleniem liturgii niebiańskiej, Bożej w wieczności. Podczas każdej Eucharystii na początku we wspólnocie ludu Bożego podejmujemy akt pokuty, który zmierza do uznania prawdy o naszej grzeszności, ale też jest odrzucaniem grzechu. Święci Archaniołowie pomagają nam w trwaniu przy Bogu. Dzisiejsze pierwsze czytanie jest aktualne w kontekście kultury masowej, codziennej, która zaciera granice dobra i zła, rezygnując z wysiłku rozróżnienia kąkolu od pszenicy. Relatywizm w codziennym życiu oddala nas od prawd obiektywnych, co wskazuje na ignorowanie Boga.
Komentarz do psalmu
Pieśń psalmiczna kontynuuje tematykę pierwszego czytania. Jest to motyw liturgiczny poszerzony o eucharystyczne rozumienie. Eucharystia znaczy dziękczynienie, w Psalmie 138 autor sławi Pana z całym zaangażowaniem i chwali Go w obecności aniołów. Motyw liturgiczny, co do uczestników i miejsca, rozwijany jest sukcesywnie w kolejnych wersetach. Psalm dzisiejszy zapowiada w sposób profetyczny, że przyjdzie taki czas, dzień, kiedy całe stworzenie uzna Boga za jedyny fundament rzeczywistości, życia i harmonijne piękno stworzenia w komunii ze Stwórcą. Śpiewanie psalmów w Kościele przywołuje i ukierunkowuje nas na Boga.
Komentarz do Ewangelii
Ewangelia czytana w święto trzech archaniołów nabiera kolejnego głębokiego znaczenia. Choć wydarzenie opisane przez Jana jest historyczne, to ma także znaczenie duchowe. Jezus, widząc zbliżającego się Natanaela, powie o nim: To prawdziwy Izraelita, w którym nie ma podstępu. O aniołach wiernych Bogu zwykle mówi się jako o duchach czystych. W nich nie ma światłocienia, który chce ukryć coś przed Stwórcą. Ich wierność jest niepodważalna. Szczerość i oddanie to ich cecha. Jezus w Natanaelu dostrzega prawdziwość. Jako ludzie dzisiejszej epoki, w wielu dziedzinach żyjemy w dwuznacznościach, pozorujemy wiele aspektów życia. A jednak pociąga nas autentyczność i prawość. Rozum ludzki, chcąc osiągnąć cele, manipuluje i oszukuje, serce przeciwnie - jest autentyczne. Starożytni Egipcjanie stosujący praktykę mumifikacji ciała ludzkiego wydobywali z czaszki mózg, często natomiast zachowywali serce. Serce ludzkie może być autentyczne i bez podstępu, jeśli przylgnie do Boga i Jego słowa.
Komentarze zostały przygotowane przez ks. Waldemara Kluza
Książka na dziś
Liturgia i formacja liturgiczna
Romano Guardini dostrzegał w liturgii to, co II Sobór Watykański określił jako „fons et culmen” – „źródło i szczyt” życia Kościoła i każdego chrześcijanina. Liturgia i formacja liturgiczna to znamienite dzieło podsumowujące jego dorobek pisarski.
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
30 września 2022
Piątek
Piątek XXVI tydzień zwykły
Czytania
(Hi 38, 1. 12-21; 40, 3-5)
Z wichru Pan zwrócił się do Hioba i rzekł: "Czy w życiu rozkazałeś rankowi, wyznaczyłeś miejsce jutrzence, by objęła krańce ziemi, aby z niej usunięci zostali bezbożni? Zmienia się jak glina pod pieczęcią, barwi się jak suknia. Bezbożnym odjęte ich światło i strzaskane ramię wyniosłe. Czy dotarłeś do źródeł morza? Czy doszedłeś do dna Otchłani? Czy wskazano ci bramy śmierci? Widziałeś drzwi do ciemności? Czy zgłębiłeś przestrzeń ziemi? Powiedz, czy znasz to wszystko? Którędy droga do mieszkania światła? A gdzie siedziba mroku, abyś go zawiódł do jego granicy i rozpoznał ścieżki do jego domu? Jeśli to wiesz, to się wtedy zrodziłeś, a liczba twych dni jest ogromna". A Hiob odpowiedział Panu: "Jestem mały, cóż Ci odpowiem! Rękę położę na ustach. Raz przemówiłem i nie odpowiem, i drugi raz, a niczego nie dodam".
(Ps 139 (138), 1b-3. 7-8. 9-10. 13-14b)
small>REFREN: Prowadź mnie, Panie, swą drogą odwieczną
Przenikasz i znasz mnie, Panie,
Ty wiesz, kiedy siedzę i wstaję.
Z daleka spostrzegasz moje myśli,
przyglądasz się, jak spoczywam i chodzę,
i znasz wszystkie moje drogi.
Gdzie ucieknę przed duchem Twoim?
Gdzie oddalę się od Twego oblicza?
Jeśli wstąpię do nieba, Ty tam jesteś,
jesteś przy mnie, gdy położę się w Otchłani.
Gdybym wziął skrzydła jutrzenki,
gdybym zamieszkał na krańcach morza,
tam również będzie mnie wiodła Twa ręka
i podtrzyma mnie Twoja prawica.
Ty bowiem stworzyłeś moje wnętrze
i utkałeś mnie w łonie mej matki.
Sławię Cię, że mnie tak cudownie stworzyłeś,
godne podziwu są Twoje dzieła.
Aklamacja (Ps 95 (94), 8a. 7d)
Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych, lecz słuchajcie głosu Pańskiego.
(Łk 10, 13-16)
"Biada tobie, Korozain! Biada tobie, Betsaido! Bo gdyby w Tyrze i Sydonie działy się cuda, które u was się dokonały, już dawno by się nawróciły, siedząc w worze i popiele. Toteż Tyrowi i Sydonowi lżej będzie na sądzie niżeli wam. A ty, Kafarnaum, czy aż do nieba masz być wyniesione? Aż do Otchłani zejdziesz! Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi, Mną gardzi; lecz kto Mną gardzi, gardzi Tym, który mnie posłał".
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Chrystus przyszedł do swojej własności, ale swoi Go nie przyjęli... Oto teraz jest czas łaski, oto teraz dzień zbawienia. Mamy nawrócić się i wierzyć w Ewangelię, bo tylko ona jest mocą Bożą zbawiającą każdego, kto uwierzy w Chrystusa Jezusa. Nie ma bowiem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni. Jezus z Nazaretu jest jedynym Zbawicielem świata.
Marek Ristau
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Bóg jako tajemnica - Hiob przyłożył rękę do ust. Nie ulega naporowi silnych emocji, wewnętrznego wielokierunkowego napięcia, nie oskarża Boga, nie decyduje się na powierzchowny werdykt, ocenę sytuacji - uczy nas mądrego i głębokiego myślenia o Bogu. Są w tych słowach piękne, głębokie i mądre zdania teologiczne, stricte teologiczne - uczą nas mądrze o Bogu. Hiob nie przypisał zła Bogu, a teraz palec przykładając do ust milczy przed obliczem Tajemnicy. Może już dość powszechnej i powierzchownej mowy/paplaniny o cierpieniu, o krzyżu życia, o Bogu, ale też o stworzeniu zwanym człowiekiem. Hiob należy do grona ludzi zdolnych do dialogu, on dialoguje z Bogiem, nie wygłasza wyłącznie długich monologów. Jest zdolny do słuchania. Gest przyłożenia palca do ust wyraża gotowość przyjęcia odpowiedzi od Boga. Dzisiaj wspominamy św. Hieronima, starożytnego biblistę, tłumacza Pisma Świętego. Zanim zaczął przekładać Biblię na język łaciński, wpierw nauczył się słuchać Słowa Bożego.
Komentarz do psalmu
W pierwszym czytaniu Bóg stawia Hiobowi pytania, które dotyczą natury stworzenia a zarazem fenomenu życia. Teraz, w psalmie człowiek oddaje chwałę Stwórcy, uwielbiając Go w darze życia. O ile stworzenie rozumne nie przeniknie Boga i Jego zamysłów, o tyle Bóg - przeciwnie - zna człowieka na wskroś: Przenikasz i znasz mnie, Panie, Ty wiesz, kiedy siedzę i wstaję. Człowiek w oddzieleniu od Boga traci życie. Chwaląc Boga w zachwycie i uniesieniu, wzmacnia swoją tożsamość, ma szansę odkryć, kim sam jest.
Komentarz do Ewangelii
Struktury zła w mieście budują się latami, narastają powoli. Wydaje się czasami, że małe wykroczenia moralne nikomu nie powinny szkodzić. A tymczasem Tyr i Sydon doprowadziły się do zapomnienia o Bogu, odrzucały Stwórcę, tworząc kulturę destrukcji. Dzisiaj Jezus na przykładzie tych miast uzmysławia nam, że i inne miasta mogą wejść na ścieżkę zła w sposób pozornie niewinny, tak jak Kafarnaum. Każda społeczność ludzka - osada - wioska - miasto, mogą dojść do stanu zła, przelewając gorycz gniewu Bożego. Jezus każdego z nas wzywa do porzucenia grzechu i nawrócenia.
Komentarze zostały przygotowane przez ks. Waldemara Kluza
Książka na dziś
5-minutowe gry umysłowe dla małych geniuszy
Ten oryginalny i opatrzony zabawnymi ilustracjami tomik zawiera 101 gier umysłowych skierowanych do wszystkich małych bystrzaków (10-latków i starszych).
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
01 października 2022
Sobota
Sobota XXVI tydzień zwykły
Czytania
(Hi 42, 1-3. 5-6. 12-17)
Hiob odpowiedział Panu: "Wiem, że Ty wszystko możesz, co zamyślasz, potrafisz uczynić. Kto przysłoni plan nierozumnie? O rzeczach wzniosłych mówiłem. To zbyt cudowne. Ja nie rozumiem. Dotąd Cię znałem ze słyszenia, teraz ujrzało Cię moje oko, dlatego odwołuję, co powiedziałem, kajam się w prochu i w popiele". Potem Pan błogosławił Hiobowi, tak że miał czternaście tysięcy owiec, sześć tysięcy wielbłądów, tysiąc jarzm wołów i tysiąc oślic. Miał jeszcze siedmiu synów i trzy córki. Pierwszą nazwał Gołębicą, drugą – Kasją, a trzecią – Rogiem-z-kremem-do-powiek. Nie było w całym kraju kobiet tak pięknych jak córki Hioba. Dał im też ojciec dziedzictwo między braćmi. I żył jeszcze Hiob sto czterdzieści lat, i widział swych synów i wnuków – cztery pokolenia. Umarł Hiob stary i w pełni dni.
(Ps 119 (118), 66 i 71. 75 i 91. 125 i 130)
REFREN: Okaż swym sługom pogodne oblicze
Naucz mnie trafnego sądu i umiejętności,
bo ufam Twoim przykazaniom.
Dobrze to dla mnie, że mnie poniżyłeś,
bym się nauczył Twoich ustaw.
Wiem, Panie, że sprawiedliwe są Twoje wyroki,
że dotknąłeś mnie słusznie.
Wszystko trwa do dzisiaj według Twych wyroków,
bo wszelkie rzeczy Ci służą.
Jestem Twoim sługą, daj, abym zrozumiał
i poznał Twoje napomnienia.
Poznanie Twoich słów oświeca
i naucza niedoświadczonych.
(Mt 11, 25)
Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom.
(Łk 10, 17-24)
Wróciło siedemdziesięciu dwóch z radością, mówiąc: "Panie, przez wzgląd na Twoje imię nawet złe duchy nam się poddają". Wtedy rzekł do nich: "Widziałem Szatana, który spadł z nieba jak błyskawica. Oto dałem wam władzę stąpania po wężach i skorpionach, i po całej potędze przeciwnika, a nic wam nie zaszkodzi. Jednakże nie z tego się cieszcie, że duchy się wam poddają, lecz cieszcie się, że wasze imiona zapisane są w niebie". W tej to chwili rozradował się Jezus w Duchu Świętym i rzekł: "Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie. Ojciec mój przekazał Mi wszystko. Nikt też nie wie, kim jest Syn, tylko Ojciec; ani kim jest Ojciec, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić". Potem zwrócił się do samych uczniów i rzekł: "Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie. Bo powiadam wam: Wielu proroków i królów pragnęło ujrzeć to, co wy widzicie, a nie ujrzeli, i usłyszeć, co słyszycie, a nie usłyszeli".
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Jezus dał nam moc deptania po całej potędze demonicznej, zapewniając, że w Nim nic nam to nie zaszkodzi. Jeśli chodzimy w prawdzie Bożej, poddani Bogu i z odwagą przeciwstawiamy się diabłu, to diabeł ucieka od nas. W Jego imię demony są nam posłuszne, ponieważ Jezus ma wszelką władzę i moc w niebie i na ziemi.
Marek Ristau
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Do tej pory znałem Ciebie ze słyszenia, teraz ujrzałem, jaki jesteś.
Hiob w ranach życiowych doświadczeń, po utracie majątku, dzieci i zdrowia, trawiony cierpieniem wypowiada zdania ponadczasowe, metafizyczne. Znałem Boga ze słyszenia - to jest położenie człowieka za doczesnych dni. Znamy Boga ze słyszenia, ponieważ było nam głoszone Słowo Boże. Przyjdzie jednak chwila po przekroczeniu bramy życia i śmierci, kiedy wszyscy według swojej kolejności znajdziemy się w rękach miłującego Stwórcy i zobaczymy Boga twarzą w twarz, zaczniemy permanentnie poznawać Stwórcę wszystkiego. Po swoim bolesnym doświadczeniu Hiob otrzymuje potomstwo: 7 synów i 3 córki, to jest pomnożenie i obfitość życia. Imię ostatniej córki znaczy: Róg z kremem do powiek. Krem do powiek ma za zadanie podkreślić oko i poprawić widzenie. Jak ważne jest oko, widzenie świata i życia w optyce wiary. Hiob widzi człowieka nie tylko horyzontalnie do granicy śmierci, ale też wertykalnie w odniesieniu do Boga i wieczności. Jak długo pozostajemy w ciele, jesteśmy pielgrzymami z daleka od Pana, głównie o Nim słyszymy, ale nie widzimy wyraźnie. Człowiek/pielgrzym na tej ziemi nie wie z absolutną pewnością, co spotka go w drodze. Dlatego, że usłyszał i uwierzył, wyruszył do celu. Hiob należy do szerszego grona świętych osób, tak jak Dobry Łotr, które w tajemnicy cierpienia poznały prawdę życia w Bogu, otrzymały inne widzenie.
Komentarz do psalmu
Psalmista złożył całą nadzieję w Panu. Oddaje się w pokornej i żarliwej modlitwie pod kuratelę Boga. Swemu Stwórcy oddaje słuszność, uznaje sprawiedliwość nakazów i praw pochodzących od Niego. Słowa natchnionego autora odsłaniają przed nami dynamikę wzrostu i rozwoju w wierze: jeśli dasz się prowadzić Bogu, przyjmiesz wszystkie Jego wyroki, dostąpisz oświecenia i poznania Pana Boga. Słowa refrenu dzisiejszego psalmu mogą stawać się wtedy doświadczeniem - sługa ma szansę zobaczyć pogodne oblicze Stwórcy.
Komentarz do Ewangelii
Znaczna część naszej relacji z Bogiem zależy i warunkowana jest przez człowieka obok nas. Jezus posyła do ludzi z misją o Bogu swoich uczniów, którzy dzielą się następnie radością z wykonywanego zadania. Jezus jednak odkrywa przed nimi głębszy powód do wesela: wasze imiona są zapisane w niebie. Dzisiaj wspominamy św. Teresę z Lisieux - patronkę misji. Należy ona do ewangelicznych ludzi o prostym, sercu, którym Bóg objawił coś więcej, gdyż kanałem poznania o decydującym znaczeniu była tutaj łaska od Boga i miłująca odpowiedź karmelitanki z Francji.
Komentarze zostały przygotowane przez ks. Waldemara Kluza
Książka na dziś
Wzruszająca opowieść o wyjątkowych, opartych na szacunku, zaufaniu i przyjaźni, relacjach dwóch odważnych kobiet – synowej i teściowej. Dramatyczne wydarzenia przybliżają je do siebie. W czasach, kiedy kobieta całkowicie zależała od mężczyzny, podejmują one decyzje dotyczące ich przyszłości.
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.