Środa

Czytania

(Ez 47,1-2.8-9.12)
Podczas widzenia otrzymanego od Pana zaprowadził mnie anioł z powrotem przed wejście do świątyni, a oto wypływała woda spod progu świątyni w kierunku wschodnim, ponieważ przednia strona świątyni była skierowana ku wschodowi; a woda płynęła spod prawej strony świątyni na południe od ołtarza. I wyprowadził mnie przez bramę północną na zewnątrz i poza murami powiódł mnie od bramy zewnętrznej, skierowanej ku wschodowi. A oto woda wypływała spod prawej ściany świątyni, na południe od ołtarza. Anioł rzekł do mnie: „Woda ta płynie na obszar wschodni, wzdłuż stepów, i rozlewa się w wodach słonych, i wtedy wody jego stają się zdrowe. Wszystkie też istoty żyjące, od których tam się roi, dokądkolwiek potok wpłynie, pozostaną przy życiu: będą tam też niezliczone ryby, bo dokądkolwiek dotrą te wody, wszystko będzie uzdrowione. A nad brzegami potoku mają rosnąć po obu stronach różnego rodzaju drzewa owocowe, których liście nie więdną, których owoce się nie wyczerpują; każdego miesiąca będą rodzić nowe, ponieważ ich woda przychodzi z przybytku. Ich owoce będą służyć za pokarm, a ich liście za lekarstwo”.

(Ps 46,2-3.5-6.8-9)
REFREN: Bóg jest we wnętrzu swojego Kościoła

Bóg jest dla nas ucieczką i siłą:
najpewniejszą pomocą w trudnościach.
Przeto nie będziemy się bali, choćby zatrzęsła się ziemia
i góry spadły w otchłań morza.

Nurty rzeki rozweselają miasto Boże,
najświętszy przybytek Najwyższego.
Bóg jest w Jego wnętrzu, więc się nie zachwieje,
Bóg je wspomoże o świcie.

Pan Zastępów jest z nami,
Bóg Jakuba jest naszą obroną.
Przyjdźcie, zobaczcie dzieła Pana,
zdumiewające dzieła, których dokonał na ziemi.

(1 Kor 3, 9b-11.16-17)
Bracia: Jesteście uprawną rolą Bożą i Bożą budowlą. Według danej mi łaski Bożej, jako roztropny budowniczy, położyłem fundament, ktoś inny zaś wznosi budynek. Niech każdy jednak baczy na to, jak buduje. Fundamentu bowiem nikt nie może położyć innego niż ten - który jest położony, a którym jest Jezus Chrystus. Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was? Jeżeli ktoś zniszczy świątynię Boga, tego zniszczy Bóg. Świątynia Boga jest święta, a wy nią jesteście.

Aklamacja (2 Krn 7,16)
Wybrałem i uświęciłem tę świątynię, aby moja obecność trwała tam na wieki.

(J 2,13-22)
Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus udał się do Jerozolimy. W świątyni napotkał tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie, oraz siedzących za stołami bankierów. Wówczas sporządziwszy sobie bicz ze sznurków, powypędzał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał. Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł: „Weźcie to stąd, a nie róbcie z domu mego Ojca targowiska”. Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: „Gorliwość o dom Twój pożera Mnie”. W odpowiedzi zaś na to Żydzi rzekli do Niego: „Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz?”. Jezus dał im taką odpowiedź: „Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo”. Powiedzieli do Niego Żydzi: „Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w przeciągu trzech dni?”. On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy zatem zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Marek Ristau

Jesteśmy Bożą budowlą, budowaną na fundamencie, którym jest Chrystus. Otrzymaliśmy Ducha Bożego przez słuchanie z wiarą i staliśmy się świątynią Boga, mieszkaniem Ducha Bożego. Mamy trwać w świętości Chrystusowej, ponieważ świątynia Boga jest święta, a my nią jesteśmy.
Marek Ristau

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Obraz wody wypływającej ze świątyni i ożywiającej stworzenia kieruje naszą myśl ku Golgocie i ku ukrzyżowanemu Jezusowi. Z Jego Boskiego Serca, nazywanego Świątynią Boga, wypłynęła krew i woda. To samo wypływało też z kanałów świątyni. Raz była to krew ofiar, innym razem woda, która miała oczyszczać owe pasma. Zmieszane, trafiały do potoku Cedron, a w porze deszczowej aż do Pustyni Judzkiej i Morza Martwego. Analogia wizji Ezechiela z przebitym sercem Jezusa jest bardzo czytelna. Woda, płynąca z serca Zbawiciela, który ofiarował się za nas, ma moc oczyścić i ożywić nasze dusze. Ona potrafi dotknąć miejsc naznaczonych w nas duchową śmiercią. Z serca Jezusa wzięły początek sakramenty, a więc także Sakrament Pokuty i Pojednania. Jak często pozwalamy, by strumień Bożej łaski ogarniał nasze serce i dawał nam życie, by przynosił uzdrowienie? Pustynię naszej duszy może ożywić tylko Bóg. Nie wahajmy się wchodzić do Jego świątyni. Żyjąc przy potoku Bożego miłosierdzia, możemy ciągle owocować. Nie bójmy się szukać uzdrowienia w Panu. Otwierajmy się na Jego działanie. Pozwólmy, by nasączał nas swoją łaską. Obraz mieszania się wody słodkiej ze słoną pokazuje zjednoczenie Boga z człowiekiem. Z tej komunii wychodzi samo dobro.

Komentarz do psalmu

Psalmista wielbi Boga za Jego dzieła. W jego słowach widać ogromne przekonanie do potęgi Pana. Autor psalmu jest pewny tego, że Bóg działa tu i teraz. Deklaruje, że w Nim szuka obrony, pomocy i miejsca ucieczki. Dzięki Jego wsparciu nie czuje strachu i nie poddaje się lękowi. Bóg dla psalmisty jest Kimś bardzo bliskim. On czuje Jego opiekę. Wspomina też o obecności Boga w Kościele. To Pan jest Jego fundamentem, podporą i zwornikiem. On gwarantuje jego istnienie i trwanie. Potem psalmista znów mówi o działaniu Boga w świecie. Zachęca: przyjdźcie, zobaczcie! Tymi słowami chce przekonać tych, którzy jeszcze pozostają sceptyczni, co do Bożego działania w świecie. Jego dokonania nazywa dziełami, a więc dostrzega ich wielkość, wartość i rozmiar. A co nas przekonuje do bycia przy Bogu? Za co chcemy Go chwalić? Jakich dzieł dokonał w naszym życiu? Rozejrzyjmy się i zobaczmy Pana, który także dla nas czyni wielkie rzeczy.

Komentarz do Ewangelii

Dlaczego Jezus wypędził przekupniów ze świątyni? Przecież ułatwiali oni Żydom składanie ofiar. Ten pełen dynamizmu czyn Nauczyciela być może był zapowiedzią tego, że oto za chwilę nie będą już potrzebne ofiary z wołów, baranków i gołębi, bo lada moment zostanie złożona ofiara najdoskonalsza – z życia Syna Bożego. Jezus zarzucał sprzedającym, że za zgodą uczonych w Piśmie uczynili ze świątyni targowisko. Chciał tym samym pokazać, że relacja na linii człowiek-Bóg nie może opierać się na zasadzie „coś za coś”, że tu nie ma miejsca na wymienny handel. Jego Ofiara stokroć przewyższy wszystkie ofiary, składane w jerozolimskiej świątyni. Ta perykopa przypomina także o tym, że Chrystus pragnie czystości serc; bo przecież każdy z nas jest świątynią Boga. Jego gorliwość w nawoływaniu nas do nawracania, w przebaczaniu i obdarowywaniu miłosierdziem nigdy nie gaśnie. On, który przez zmartwychwstanie doświadczył odbudowania swego Ciała, chce wznosić na nowo świątynie naszych serc. Zależy Mu na naszym życiu. Zobaczmy dziś Jezusa, który płonie żarliwością o każdego z nas. Nie jesteśmy Mu obojętni. On naprawdę pragnie naszego wiecznego szczęścia.

Komentarze zostały przygotowane przez Agnieszkę Wawryniuk

Książka na dziś

Rozmowy z Ojcem Jackiem

Publikacja wydana przez Wydawnictwo "Jedność" i Wydawnictwo Diecezji Warszawsko-Praskiej to zbiór wywiadów, które Ojciec Jacek Salij udzielił redaktorom tygodnika "Idziemy" na przestrzeni ostatnich lat. Pretekstem do jej powstania były osiemdziesiąte urodziny o. prof. Jacka Salija, wybitnego dominikańskiego teologa i publicysty. Jak zauważa ks. Henryk Zieliński, redaktor naczelny tygodnika "Idziemy"

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.