Piątek

Czytania

(Oz 14,2-10)
To mówi Pan: Wróć, Izraelu, do Pana Boga twojego, upadłeś bowiem przez własną twą winę. Zabierzcie ze sobą słowa i nawróćcie się do Pana! Mówcie do Niego: Przebacz nam całą naszą winę, w ten sposób otrzymamy dobro za owoc naszych warg. Asyria nie może nas zbawić - nie chcemy już wsiadać na konie ani też mówić "nasz Boże" do dzieła rąk naszych. U Ciebie bowiem znajdzie litość sierota. Uleczę ich niewierność i umiłuję ich z serca, bo gniew mój odwrócił się od nich. Stanę się jakby rosą dla Izraela, tak że rozkwitnie jak lilia i jak topola rozpuści korzenie. Rozwiną się jego latorośle, będzie wspaniały jak drzewo oliwne, woń jego będzie jak woń Libanu. I wrócą znowu, by usiąść w mym cieniu, i zboża uprawiać będą, winnice sadzić, których sława będzie tak wielka, jak wina libańskiego. Co ma jeszcze Efraim wspólnego z bożkami? Ja go wysłuchuję i Ja nań spoglądam, Ja jestem jak cyprys zielony i Mnie zawdzięcza swój owoc. Któż jest tak mądry, aby to pojął, i tak rozumny, aby to rozważył? Bo drogi Pańskie są proste: kroczą nimi sprawiedliwi, lecz potykają się na nich grzesznicy.

(Ps 51,3-4.8-9.12-13.17)
REFREN: Usta me będą głosić Twoją chwałę

Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej,
w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość.
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy
i oczyść mnie z grzechu mojego.

A Ty masz upodobanie w ukrytej prawdzie,
naucz mnie tajemnicy mądrości.
Pokrop mnie hizopem, a stanę się czysty,
obmyj mnie, a nad śnieg wybieleję.

Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste
i odnów we mnie moc ducha.
Nie odrzucaj mnie od swego oblicza
i nie odbieraj mi świętego ducha swego.

Przywróć mi radość z Twojego zbawienia
i wzmocnij mnie duchem ofiarnym.
Panie, otwórz wargi moje,
a usta moje będą głosić Twoją chwałę.

(J 14,26)
Duch Święty was wszystkiego nauczy, przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem.

(Mt 10,16-23)
Jezus powiedział do swoich apostołów: Oto Ja was posyłam jak owce między wilki. Bądźcie więc roztropni jak węże, a nieskazitelni jak gołębie! Miejcie się na baczności przed ludźmi! Będą was wydawać sądom i w swych synagogach będą was biczować. Nawet przed namiestników i królów będą was wodzić z mego powodu, na świadectwo im i poganom. Kiedy was wydadzą, nie martwcie się o to, jak ani co macie mówić. W owej bowiem godzinie będzie wam poddane, co macie mówić, gdyż nie wy będziecie mówili, lecz Duch Ojca waszego będzie mówił przez was. Brat wyda brata na śmierć i ojciec syna; dzieci powstaną przeciw rodzicom i o śmierć ich przyprawią. Będziecie w nienawiści u wszystkich z powodu mego imienia. Lecz kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony. Gdy was prześladować będą w tym mieście, uciekajcie do innego. Zaprawdę, powiadam wam: Nie zdążycie obejść miast Izraela, nim przyjdzie Syn Człowieczy.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Marek Ristau

Przez wiele ucisków trzeba nam przejść, zanim wejdziemy do Królestwa Bożego. Z powodu Chrystusa jesteśmy znienawidzeni przez świat i prześladowani, ale On daje nam siłę do wytrwania aż do końca. W Duchu Świętym zawsze wiemy, jak się zachować i co mówić, bo On nas prowadzi i obdarza wszelką mądrością z wysoka. Chrystus jest z nami każdego dnia aż do skończenia świata i nic nas nie zaskoczy i nie pokona, bo On zwyciężył świat i śmierć i szatana.
Marek Ristau

Patroni dnia:

Święty Jan z Dukli, prezbiter
urodził się w Dukli około roku 1414. Według miejscowej tradycji Jan miał już od młodości prowadzić życie pustelnicze w pobliskich lasach u stóp góry zwanej Cergową. Nie znamy przyczyn, dla których Jan opuścił pustelnię i wstąpił do franciszkanów konwentualnych, zapewne w pobliskim Krośnie, w latach 1434-1440. Po skońćzeniu studiów został powołany na urząd kaznodziei, oraz przełożonego klasztoru: w Krośnie i we Lwowie. Jan z Dukli obserwował życie bernardynów i umacniał się ich gorliwością. Postanowił do nich wstąpić. Do roku 1517 franciszkanie konwentualni i obserwanci mieli wspólnego przełożonego generalnego. Jednak przejście z jednego zakonu do drugiego poczytywano zawsze za rodzaj dezercji. Ojciec Jan musiał więc być dobrze znany, skoro przyjęto go bez wahania. Chociaż o. Jan był wtedy już starszy, przeżył u obserwantów jeszcze 21 lat. Krótki czas przebywał w Poznaniu, by następnie powrócić do ukochanego Lwowa i tam spędzić resztę życia. Tu powierzono mu funkcję kaznodziei i spowiednika. Jan oddał Bogu ducha w konwencie lwowskim 29 września 1484 roku.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Słowo ukazuje nam przyznanie się do winy i obietnicę uleczenia. Ostatni rozdział Księgi Ozeasza daje pewność odrodzenia. Medytując ten fragment, nasuwa się na myśl przypowieść o synu marnotrawnym. Izrael jest wezwany do powrotu do Pana, gdyż upadł z powodu własnej nieprawości, podobnie i młodszy syn z wolnej woli domaga się swego majątku. Po doświadczeniu życia bez Boga-Ojca Izrael się nawraca wyznając: „przebacz nam całą nieprawość i przyjmij”. Syn również wraca, wyznając swą niegodność. Postawa Boga Ojca jest na wskroś miłosierna: uleczę odstępstwo i umiłuję serdecznie. Jest to moment, kiedy stęskniony Bóg rzuca się z miłości na szyję, by przyjąć zagubione dziecko, czyli każdego z nas. Ten, komu wiele darowano, będzie bardziej miłował. Najważniejszy jest powrót z niewoli i przylgnięcie do miłosiernego Oblicza zatroskanego o nasze zbawienie. Bóg tak bardzo szanuje naszą wolność, ryzykując odrzucenie Jego samego. Zawsze czeka, aż zwrócimy się do Niego (choć powrót syna był czystym egoizmem: ja tu z głodu cierpię, a nie: wrócę, bo ojciec się zamartwia). Bogu wystarczy minimum naszej dobrej woli, by ofiarować nam przebaczenie. Jednak decyzję przyjęcia przebaczającej miłości podejmujemy sami. Księga kończy się dydaktyczną puentą: sprawiedliwi idą drogą Pana, potykają się na niej grzesznicy. Sprawiedliwym jest ten, który powraca do Boga.

Komentarz do psalmu

Czy mógłby być lepszy dialog pomiędzy pierwszym czytaniem a psalmem, gdyby Kościół nie zaproponował właśnie Psalmu 51? Błaganie pokutnika, którym konkretnie jest Dawid, a tak naprawdę każdy z nas, jest idealnym tekstem, aby odkryć nowy obraz w Biblii, który pokazuje, jak odwrócić się od swoich bożków.
Postawa pokory, stanięcie w prawdzie, żal za swoje czyny i prośba o odpuszczenie nieprawości to lekarstwo na chorą od grzechu duszę.
Werset 16 mówi o przelanej krwi. Wiemy, że chodzi tu o Uriasza, a w moim przypadku o Jezusa, bo Jego krew została wylana za mnie. Poniósł śmierć przez mój grzech, podobnie jak Uriasz przez grzech Dawida i Batszeby. Czy jestem wdzięczny Jezusowi za dar Odkupienia?

Komentarz do Ewangelii

Wierność Słowu jest nieustannie wystawiana na próbę z powodu wilków, do których Jezus porównuje przeciwników Ewangelii. Nieczęsto w mało istotnej sprawie trudno nam wytrwać w prawdzie, kiedy wokół wszyscy mówią inaczej. To samo spotkało Izraelitów, gdy w niewoli żyli pośród pogan składających ofiary bożkom. Jakże trudno im było wytrwać przy Jedynym Jahwe. My również żyjemy w tłumie wilczych zachowań i przekonań w świecie, które nie mają nic wspólnego z Bożą wizją świata (zwróćmy uwagę, że diabeł i jego słudzy są symbolem wilka). Jednak nic, co jest z zewnątrz, nie zdoła nas odciągnąć od miłości Boga, chyba że sami podejmiemy taką decyzję. Nie martwcie się, co macie mówić, jak żyć, jakie przyjmować postawy wobec innych, szczególnie tych, którzy odrzucają Boga. Jeśli żyjemy w ciągłej łączności ze Słowem, to Duch w nas działa, jak działał w prorokach i tych, którzy starali się ze wszystkich sił być wiernymi Jahwe pośród pogan.

Komentarze zostały przygotowane przez Monikę Aleksandrowicz

Książka na dziś

Pasterze i rybacy. Rekolekcje dla biskupów, księży i zakonników

o. Raniero Cantalamessa OFM Cap.

Książka jest propozycją tygodniowych rekolekcji ze słynnym kaznodzieją Domu Papieskiego kard. Ranierem Cantalamessą skierowaną głównie do kapłanów, zakonników i kandydatów do kapłaństwa.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.