Sobota

Czytania

(2 Sm 7, 4-5a. 12-14a. 16)
Pan skierował do Natana następujące słowa: „Idź i powiedz mojemu słudze Dawidowi: To mówi Pan: "Kiedy wypełnią się twoje dni i spoczniesz obok swych przodków, wtedy wzbudzę po tobie potomka twojego, który wyjdzie z twoich wnętrzności, i utwierdzę jego królestwo. On zbuduje dom imieniu memu, a Ja utwierdzę tron jego królestwa na wieki. Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem. Przede Mną dom twój i twoje królestwo będzie trwać na wieki. Twój tron będzie utwierdzony na wieki”.

(Ps 89, 2-3. 4-5. 27 i 29)
REFREN: Jego potomstwo będzie trwało wiecznie

Będę na wieki śpiewał o łasce Pana,
moimi ustami Twą wierność będę głosił
przez wszystkie pokolenia.
Albowiem powiedziałeś:
"Na wieki ugruntowana jest łaska",
utrwaliłeś swoją wierność w niebiosach.

"Zawarłem przymierze z moim wybrańcem,
przysiągłem mojemu słudze, Dawidowi:
Utrwalę twoje potomstwo na wieki
i tron twój umocnię na wszystkie pokolenia".

"On będzie wołał do Mnie: „Tyś jest Ojcem moim,
moim Bogiem, Opoką mego zbawienia”.
Na wieki zachowam dla niego łaskę
i trwałe z nim będzie moje przymierze".

(Rz 4, 13. 16-18. 22)
Bracia: Nie od wypełnienia Prawa została uzależniona obietnica dana Abrahamowi i jego potomstwu, że będzie dziedzicem świata, ale od usprawiedliwienia z wiary. I stąd to dziedzictwo zależy od wiary, by było z łaski i aby w ten sposób obietnica pozostała niewzruszona dla całego potomstwa, nie tylko dla potomstwa opierającego się na Prawie, ale i dla tego, które ma wiarę Abrahama. On to jest ojcem nas wszystkich, jak jest napisane: „Uczyniłem cię ojcem wielu narodów” przed obliczem Boga. Jemu on uwierzył jako Temu, który ożywia umarłych, i to, co nie istnieje, powołuje do istnienia. On to wbrew nadziei uwierzył nadziei, że stanie się ojcem wielu narodów zgodnie z tym, co było powiedziane: „takie będzie twoje potomstwo”. Dlatego też poczytano mu to za sprawiedliwość.

Aklamacja (Ps 84, 5)
Szczęśliwi, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie, będą Ciebie wychwalali na wieki.

(Mt 1, 16. 18-21. 24a)
Jakub był ojcem Józefa, męża Maryi, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem. Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem prawym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: „Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów”. Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił anioł Pański.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Marek Ristau

Dzięki wierze w Chrystusa jesteśmy przed Bogiem uniewinnieni z wszystkich grzechów. Dzięki wierze w Chrystusa otrzymaliśmy od Boga łaskę zbawienia. Dzięki wierze w Chrystusa podobamy się Bogu, który ożywia umarłych i powołuje do istnienia to, czego nie ma. Dzięki wierze w Chrystusa żywimy nadzieję wbrew nadziei, bo cokolwiek Bóg obiecał, ma moc i uczynić. Tylko wiara w Chrystusa jest nam poczytana za sprawiedliwość.
Marek Ristau

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Król Dawid nosił w swym sercu pragnienie zbudowania świątyni dla Pana. Jednak Bóg od niego tego nie oczekiwał. Pan przez proroka zapowiedział, że po śmierci Dawida jego potomek podejmie się tego zadania: On zbuduje dom imieniu memu, a Ja utwierdzę tron jego królestwa na wieki. Ja będę mu ojcem, a on będzie Mi synem.
Boże obietnice wypełniły się w Osobie Jezusa Chrystusa. To On, będąc Synem Bożym, stał się również potomkiem Dawida. Chodząc po tej ziemi, każdym swoim słowem i gestem budował wśród ludzi świątynię dla Pana, objawiał dobroć i potęgę Bożego imienia. I choć musiał cierpieć, to w nagrodę za wierność Ojcu otrzymał królestwo, które jest nieporównywalnie piękniejsze i trwalsze niż to Dawidowe, a które trwa nadal w naszym życiu.

Komentarz do psalmu

Wyśpiewujemy radosny hymn ku czci Pana Zastępów, który - zgodnie ze złożoną obietnicą - da światu potomka Dawida, Króla. Bóg jest ostoją, pewną drogą i nigdy nie zawodzi. Wypełnił On co do joty powierzone Dawidowi słowo. Tak św. Józef, potomek Dawida, staje się ojcem Jezusa i Jego opiekunem wobec współziomków. Pamiętajmy o tym, że Słowo dane nam, wierzącym, jest pewne i niepodważalne, a złożone w Nim obietnice Bóg wypełni wobec nas. Tak też i my pozostańmy wierni miłości wobec Boga.

Komentarz do pierwszego czytania

Wszyscy jesteśmy zaproszeni do odziedziczenia przygotowanego dla nas Bożego dziedzictwa. Jednak, aby to uczynić, potrzeba aktu naszej wiary. Tylko wtedy, gdy całkowicie zawierzymy Bogu, będziemy w stanie przyjąć Boże dziedzictwo, na które nie możemy sami sobie zasłużyć ani zapracować.
Bóg zaprasza nas do dziedzictwa wiecznego, w którym przebywać będziemy zebrani z różnych języków i narodów, albowiem w Chrystusie nie ma już Żyda ani poganina, nie ma już niewolnika, ani człowieka wolnego (Ga 3,28). Łaska Boża dotyka każdego serca, w którym znajduje odrobinę wiary, nie zważając na pochodzenie, tradycje czy kolor skóry.
Przykładem wiary, która wierzy w pozornie niemożliwe obietnice, a następnie jest świadkiem ich spełnienia, jest Abraham. Jego wiara została poczytana mu za sprawiedliwość. Wiele lat później ową sprawiedliwość wynikającą z wiary dostrzegamy również w potomku Abrahama - św. Józefie, mężu Maryi, z której narodził się Jezus, zwany Chrystusem.
Józef uchodził za człowieka sprawiedliwego, ponieważ dokładnie wypełniał Prawo i podporządkował mu całe życie. Jednak Bóg objawił mu cel większy niż literalne zachowanie prawa: ocalenie Maryi i Życia, które się w niej poczęło, a więc także ocalenie losu całej ludzkości. Wszyscy mamy troszczyć się o życie sprawiedliwe i zachowywanie Bożych przykazań. Jednak winniśmy także zabiegać o nieustanną wrażliwość serca na łaski udzielane przez Boga. To one poszerzają nasze serca i perspektywy, abyśmy na okoliczności życia mogli spoglądać tak jak św. Józef – z innego, szerszego punktu widzenia.

Komentarz do Ewangelii

Jak mówi Pismo Święte, Józef był mężem sprawiedliwym. Nie chciał narazić Maryi na zniesławienie, szukał rozwiązania trudnej sytuacji i bezgranicznie ufał Bogu. Po cudownym śnie nie zastanawiał się, co ma czynić. Posłusznie zrealizował Boży plan.
Święty Józef jest człowiekiem czynu. On nie czeka, nie rozmyśla; on działa, bo wie, że Boża wola to najlepszy plan na życie. Dzisiejsza Ewangelia przypomina nam również, że Bóg jest zawsze przy nas. On interweniuje wtedy, gdy wszystko inne zawodzi. Wzywa do wytrwałości, dodaje otuchy i mówi: moje ukochane dziecko, nie bój się Ja zawsze jestem przy tobie!

Komentarze zostały przygotowane przez diakona Przemysława Misiora alumna VI roku WSDDW-P

Książka na dziś

Rekolekcje. Modlitwa, post, jałmużna

arcybiskup Grzegorz Ryś

Modlitwa, post, jałmużna – trzy filary chrześcijaństwa – to nie tylko pobożne praktyki, to szansa na spotkanie z żywym Bogiem. Abp Grzegorz Ryś odsłania ich rewolucyjną, uzdrawiającą siłę.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.