Niedziela
Czytania
(Dz 10,34a-37-43)
Gdy Piotr przybył do domu centuriona w Cezarei, przemówił: Przekonuję się, że Bóg naprawdę nie ma względu na osoby. Wiecie, co się działo w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan. Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą. Dlatego że Bóg był z Nim, przeszedł On dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod władzą diabła. A my jesteśmy świadkami wszystkiego, co zdziałał w ziemi żydowskiej i w Jerozolimie. Jego to zabili, zawiesiwszy na drzewie. Bóg wskrzesił Go trzeciego dnia i pozwolił Mu ukazać się nie całemu ludowi, ale nam, wybranym uprzednio przez Boga na świadków, którzyśmy z Nim jedli i pili po Jego zmartwychwstaniu. On nam rozkazał ogłosić ludowi i dać świadectwo, że Bóg ustanowił Go sędzią żywych i umarłych. Wszyscy prorocy świadczą o tym, że każdy, kto w Niego wierzy, przez Jego imię otrzymuje odpuszczenie grzechów.
(Ps 118,1-2.16-17.22-23)
REFREN: W tym dniu wspaniałym wszyscy się weselmy
Dziękujcie Panu, bo jest dobry,
bo Jego łaska trwa na wieki.
Niech dom Izraela głosi:
Jego łaska na wieki.
Prawica Pana wzniesiona wysoko,
prawica Pańska moc okazała.
Nie umrę, ale żył będę
i głosił dzieła Pana.
Kamień odrzucony przez budujących
stał się kamieniem węgielnym.
Stało się to przez Pana
i cudem jest w naszych oczach.
(Kol 3,1-4)
Jeśliście więc razem z Chrystusem powstali z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus zasiadając po prawicy Boga. Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi. Umarliście bowiem i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu. Gdy się ukaże Chrystus, nasze życie, wtedy i wy razem z Nim ukażecie się w chwale.
SEKWENCJA
Niech w święto radosne Paschalnej Ofiary
Składają jej wierni uwielbień swych dary.
Odkupił swe owce Baranek bez skazy,
Pojednał nas z Ojcem i zmył grzechów zmazy.
Śmierć zwarła się z życiem i w boju, o dziwy,
Choć poległ Wódz życia, króluje dziś żywy.
Maryjo, ty powiedz, coś w drodze widziała?
Jam Zmartwychwstałego blask chwały ujrzała.
Żywego już Pana widziałam, grób pusty,
I świadków anielskich, i odzież, i chusty.
Zmartwychwstał już Chrystus, Pan mój i nadzieja,
A miejscem spotkania będzie Galilea.
Wiemy, żeś zmartwychwstał, że ten cud prawdziwy,
O Królu Zwycięzco, bądź nam miłościwy.
Aklamacja (1 Kor 5,7b-8a)
Chrystus został ofiarowany jako nasza Pascha. Odprawiajmy nasze święto w Panu.
(J 20,1-9)
Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono. Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Bóg wskrzesił Jezusa trzeciego dnia i ustanowił Go sędzią żywych i umarłych. Zbliża się godzina, kiedy umarli usłyszą głos Syna Bożego i ci, co usłyszą, żyć będą. Każdy, kto wierzy w Zmartwychwstałego Pana, przeszedł ze śmierci do życia. Pan obiecał, że kto wierzy w Niego, ma życie wieczne i zostanie przez Niego wskrzeszony w dniu ostatecznym. Jak Ojciec ma życie w sobie samym i jak Syn ma życie w sobie samym, tak każdy, kto w Niego wierzy, ma Jego życie w sobie i nie umrze na wieki. Zmartwychwstał Pan i żyje na wieki - i my w Nim żyć będziemy na wieki. On jest Życiem naszym!
Marek Ristau
Patroni dnia:
Święty Izydor z Sewilli,biskup i doktor Kościoła
urodził się około 560 r. w Nowej Kartaginie. Legenda głosi, że przy jego narodzinach rój
pszczół osiadł mu na ustach i zostawił na nich słodki miód. Miała to
być zapowiedź daru niezwykłej wymowy, jaką szczycił się Izydor. Po
szybkiej śmierci rodziców wychowaniem młodszego rodzeństwa zajął się
najstarszy brat, św. Leonard, który był wówczas arcybiskupem w
Sewilli. Po śmierci brata biskupem został Izydor. Zwołał i kierował
synodami w Sewilli (619) i w Toledo (633), które m.in. ułożyły symbol
wiary odmawiany w Hiszpanii, oraz ujednolicił liturgię. Zapamiętano go
jako człowieka wyjątkowego miłosierdzia. Był znakomitym pisarzem.
Pozostawił po sobie bogatą spuściznę literacką. Jego największym
dziełem jest dwudziestotomowy Codex etimologiarum - pierwsza próba
naukowej encyklopedii, syntezy wiedzy, jaką posiadano za jego czasów.
Wyjątkowa była jego śmierć. Kazał zanieść się do katedry i w obecności
biskupów pomocniczych, kapłanów i ludu zdjął swoje szaty biskupie, a wdział
pokutny wór, głowę posypał popiołem i zalany łzami odbył spowiedź publiczną.
Błagał, by mu odpuszczono jego przewiny i zaniedbania, i by się za niego modlono.
Potem przyjął Komunię świętą pod dwoma postaciami i pożegnał się ze wszystkimi pocałunkiem pokoju.
Zaniesiony do swojej ubogiej izby po 4 dniach oddał Bogu ducha 4 kwietnia 636 roku, gdy miał 82 lata.
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Przeżywamy dzisiaj największą tajemnicę wiary. Chrystus umarł na krzyżu, ale zmartwychwstał i żyje. W ten sposób otworzył bramy nieba dla wszystkich, którzy wierzą w Zmartwychwstałego i słuchają Jego głosu. W Wielkim Poście próbowaliśmy przy pomocy łaski Bożej dokonać nawrócenia i przemiany naszego życia. Teraz nawróciwszy się, mamy misję do wypełnienia. Chrystus wzywa nas i posyła do świata, abyśmy byli świadkami nadziei – Jego Męki, Śmierci i Zmartwychwstania.
Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego rozpoczynamy od ukazania uniwersalizmu zbawienia w Chrystusie. Święty Piotr wyrusza na tereny pogańskie dla głoszenia Ewangelii jako świadek zmartwychwstałego Pana. Przechodzi z Jerozolimy do rzymskiego miasta - Cezarei Nadmorskiej. Pod natchnieniem anielskim idzie na spotkanie z rzymskim urzędnikiem i jego całą rodziną. Głosi Chrystusa wśród pogan, nawołując do przyjęcia chrztu, nawrócenia i życia zgodnego z Ewangelią. Jego misja potwierdza, że Bóg nie ma względu na osoby, ale miły jest ten, który wypełnia Jego wolę.
Uniwersalizm zbawienia to powszechna wiara w Jezusa, aby otrzymać odpuszczenie grzechów i życie wieczne w Bogu. Nie jest on dostępny tylko dla wtajemniczonych, ale dla wszystkich, którzy przyjmą Jezusa jako Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego. Wiara w Imię Jezusa to jedyna brama dostąpienia łaski zbawienia. Także dzisiaj potrzeba przypominania i ukazywania na nowo znaków powszechności i jedności Kościoła, zachęcając wszystkich do nawrócenia i podążania za zmartwychwstałym Panem.
Komentarz do psalmu
Kościół śpiewa dzisiaj radosne Alleluja, uwielbienie Boga w Chrystusie zmartwychwstałym. W tę radość wpisuje się Psalm 118, który prawdopodobnie był śpiewany w radosne Święto Namiotów. Przypomina ono wędrówkę na pustyni do Ziemi Obiecanej. Tam dokonały się najważniejsze wydarzenia w historii Izraela, Przymierze Boga z wybranym ludem, zaślubiny Boga z oblubienicą Izraelem.
Psalm zachęca nas do uwielbienia Boga. Motywacją jest dobroć (hebr. tob) i łaskawość (hebr. hesed). Oba te przymioty są kluczowymi w opisach działania Boga w Starym Testamencie. Taki jest Bóg i Jego istota jest niezmienna. Jeżeli człowiek tylko dostrzeże dobroć i łaskawość Boga i otworzy się na chwalenie Stwórcy, to przepełnia go radość i Boży pokój, niejako zostaje wchłonięty i przeniknięty szczęściem i miłością samego Boga.
Komentarz do drugiego czytania
Zmartwychwstanie Chrystusa ukazuje cel i sens naszego zabiegania: Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi. Zatem cały wysiłek ma być ukierunkowany ku Niebu. Trzeba badać wszystko, co robimy, czy prowadzi nas to ku Bogu. W tej drodze konieczne jest oczyszczenie, które wyraża się w trudzie ziemskim, a zarazem nie może być zbytnim przywiązaniem do ziemskich obowiązków i przyjemności. Nie chodzi o jakąś „nirwanę”, czy emocjonalne oderwanie od tego świata, ale całkowite powierzenie swego życia Chrystusowi. Trzeba przejść przez śmierć z Chrystusem. Najpierw śmierć duchową, która jest zerwaniem z grzechem, bo i Chrystus umarł za nasze grzechy. Aby ofiara Chrystusa nie była daremna w naszym życiu i przyniosła owoce, konieczne jest z pomocą łaski Bożej zrywanie z grzechem. Grzech nie tylko oddala nas do Boga, ale jeszcze ściślej trzyma na ziemi i zamyka szczęście wieczne. Nie ma sensu umierać w grzechach, ale rzeczywiście zmartwychwstać z Jezusem do życia w łasce na ziemi, by kiedyś powstać z Chrystusem do wieczności.
Komentarz do Ewangelii
W Tygodniu Wielkanocnym kobiety i apostołowie prowadzą nas wielokrotnie do pustego grobu. Pragną, abyśmy sami doświadczyli i uwierzyli, że nie ma tam Jezusa. Maria Magdalena posiada tutaj uprzywilejowane miejsce. To ona pierwsza przyjęła Ewangelię Zmartwychwstania, Dobrą Nowinę, że Chrystus pokonał śmierć i żyje. Doświadcza osobistego spotkania z Jezusem. Zmartwychwstały Pan posyła ją do wspólnoty Apostołów, do Kościoła, który odtąd będzie rozważał największe tajemnice wiary – Życia, Śmierci i Zmartwychwstania swego Pana.
Życie nasze nie kończy się grobem. Pusty grób jest znakiem, że życie nie zamyka się jedynie tutaj na ziemi. Choć wszyscy bez wyjątku doświadczamy rzeczywistości śmierci, to zmartwychwstały Chrystus otwiera nową perspektywę życia ziemskiego i wiecznego. Nabiera ona nowego sensu w obliczu śmierci bliskich, przyjaciół i mojego umierania, bo przecież mamy powstać z Chrystusem do życia.
Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszeka Rasztawickiego
Książka na dziś
Nabożeństwo do Świętego Józefa
Książeczka zawiera dziewięciodniowe nabożeństwo (nowenna) ułożone przez bł. Markiewicza, trzydniowe modlitwy, litanię, modlitwę odpustową ułożoną przez papieża Piusa IX i wiele innych modlitw…
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
Poniedziałek
Czytania
(Dz 2,14.22-32)
W dniu pięćdziesiątnicy stanął Piotr razem z Jedenastoma i przemówił do nich donośnym głosem: Mężowie Judejczycy i wszyscy mieszkańcy Jerozolimy, przyjmijcie do wiadomości i posłuchajcie uważnie mych słów. Mężowie izraelscy, słuchajcie tego, co mówię: Jezusa Nazarejczyka, Męża, którego posłannictwo Bóg potwierdził wam niezwykłymi czynami, cudami i znakami, jakich Bóg przez Niego dokonał wśród was, o czym sami wiecie, tego Męża, który z woli postanowienia i przewidzenia Bożego został wydany, przybiliście rękami bezbożnych do krzyża i zabiliście. Lecz Bóg wskrzesił Go, zerwawszy więzy śmierci, gdyż niemożliwe było, aby ona panowała nad Nim, bo Dawid mówił o Nim: Miałem Pana zawsze przed oczami, gdyż stoi po mojej prawicy, abym się nie zachwiał. Dlatego ucieszyło się moje serce i rozradował się mój język, także i moje ciało spoczywać będzie w nadziei, że nie zostawisz duszy mojej w Otchłani ani nie dasz świętemu Twemu ulec skażeniu. Dałeś mi poznać drogi życia i napełnisz mnie radością przed obliczem Twoim. Bracia, wolno powiedzieć do was otwarcie, że patriarcha Dawid umarł i został pochowany w grobie, który znajduje się u nas aż po dzień dzisiejszy. Więc jako prorok, który wiedział, że Bóg przysiągł mu uroczyście, iż jego Potomek zasiądzie na jego tronie, widział przyszłość i przepowiedział zmartwychwstanie Mesjasza, że ani nie pozostanie w Otchłani, ani ciało Jego nie ulegnie rozkładowi. Tego właśnie Jezusa wskrzesił Bóg, a my wszyscy jesteśmy tego świadkami.
(Ps 16,1-2.5.7-11)
REFREN: Strzeż mnie, o Boże, Tobie zaufałem
Zachowaj mnie Boże, bo uciekam się do Ciebie,
mówię do Pana: „Tyś jest Panem moim”.
Pan moim dziedzictwem i przeznaczeniem,
to On mój los zabezpiecza.
Błogosławię Pana, który dał mi rozsądek,
bo serce napomina mnie nawet nocą.
Zawsze stawiam sobie Pana przed oczy,
On jest po mojej prawicy, nic mną nie zachwieje.
Dlatego cieszy się moje serce i dusza raduje,
a ciało moje będzie spoczywać bezpiecznie
bo w kraju zmarłych duszy mej nie zostawisz
i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie.
Ty ścieżkę życia mi ukażesz,
pełnię Twojej radości
i wieczną rozkosz
po Twojej prawicy.
Aklamacja (Ps 118,24)
Oto dzień, który Pan uczynił, radujmy się w nim i weselmy.
(Mt 28,8-15)
Gdy anioł przemówił do niewiast, one pośpiesznie oddaliły się od grobu, z bojaźnią i wielką radością, i biegły oznajmić to Jego uczniom. A oto Jezus stanął przed nimi i rzekł: Witajcie. One podeszły do Niego, objęły Go za nogi i oddały Mu pokłon. A Jezus rzekł do nich: Nie bójcie się. Idźcie i oznajmijcie moim braciom: niech idą do Galilei, tam Mnie zobaczą. Gdy one były w drodze, niektórzy ze straży przyszli do miasta i powiadomili arcykapłanów o wszystkim, co zaszło. Ci zebrali się ze starszymi, a po naradzie dali żołnierzom sporo pieniędzy i rzekli: Rozpowiadajcie tak: Jego uczniowie przyszli w nocy i wykradli Go, gdyśmy spali. A gdyby to doszło do uszu namiestnika, my z nim pomówimy i wybawimy was z kłopotu. Ci więc wzięli pieniądze i uczynili, jak ich pouczono. I tak rozniosła się ta pogłoska między żydami i trwa aż do dnia dzisiejszego.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Bóg wskrzesił Jezusa, zerwawszy więzy śmierci. Zwycięstwo Jezusa pochłonęło śmierć. Gdzież jest, o śmierci, twoje zwycięstwo? Kto wierzy w Chrystusa, zmartwychwstanie i żyć będzie na wieki. Możemy być pełni zapału do pracy dla Pana, bo wiemy, że nasz trud nie pójdzie na marne. Czeka nas chwalebne zmartwychwstanie, objawi się w nas chwała, w porównaniu z którą wszystkie trudy i cierpienia doczesne są niczym. Mesjasz Pan, Jezus Chrystus, zmartwychwstał, gdyż niemożliwe było, aby śmierć panowała nad Nim. W Chrystusie, nasze życie to radosne oczekiwanie na wielki dzień zmartwychwstania. A radości naszej nie będzie końca.
Marek Ristau
Patroni dnia:
Święty Wincenty Ferreriusz, prezbiter
urodził się ok. 1350 r. w Walencji. W roku 1367 wstąpił do dominikanów. Otrzymał święcenia kapłańskie w wieku 25 lat. Podjął surową dyscyplinę życia duchowego, którego piękne świadectwo pozostawił w traktacie De vita spirituali. Oddał się najpierw nauczaniu filozofii i teologii. W 1399 roku nastąpił nagły zwrot w życiu Wincentego. W czasie choroby, która wydawała się beznadziejna, miał wizję św. Dominika i św. Franciszka, którzy uzdrowili go i polecili głosić Ewangelię na całym świecie. Po otrzymaniu zezwolenia od papieża oddał się wyłącznie kaznodziejstwu wędrownemu. Podjął w ten sposób wielką misję, przemierzając Europę i wzywając do pokuty. Obdarzony darami Ducha Świętego oraz zaopatrzony w apostolskie pełnomocnictwa, przemawiał na placach, bo żadne kościoły nie mogły pomieścić gromadzących się tłumów. Swoją charyzmą budził zachwyt, ale i sprzeciw. Wincenty był również spowiednikiem antypapieża Benedykta XIII, ale opuścił go, kiedy nie udało mu się nakłonić go do rezygnacji. Zmarł w Wielką Środę, 5 kwietnia 1419 r. w Vannes we Francji.
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Święty Piotr obwieszcza światu zmartwychwstanie Chrystusa. Wypełnia się proroctwo modlitwy i nadziei Izraela: w kraju zmarłych duszy mej nie zostawisz i nie dopuścisz, bym pozostał w grobie (Ps 16). Święty Piotr zrozumiał w końcu Pisma i sens nauczania Jezusa: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie, w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jeruzalem. Wy jesteście świadkami tego (Łk 24, 46-48). Wcześniej niepewny, zalękniony, z wieloma propozycjami dla Mistrza, co mógłby dla Niego uczynić, ale zawsze pełen gotowości i gorliwości służenia Panu. Teraz staje się pełnym odwagi świadkiem Jezusa wobec całego świata. Dokonuje się niezwykła transformacja świętego Piotra mocą Zmartwychwstałego.
Wygłasza pierwszą mowę apostolską, która staje się wzorem przepowiadania w Kościele, a jej źródło ma swój początek i dopełnienie w Męce, Śmierci i Zmartwychwstaniu Jezusa. Odtąd Ewangelia nabiera nowego paschalnego znaczenia, gdzie wspomina się i rozważa życie i przepowiadanie Jezusa, Jego odkupieńczą śmierć na Krzyżu za nasze grzechy i chwalebne Zmartwychwstanie.
Trzeba jednak podkreślić, że Zmartwychwstanie jest tylko etapem w misji Jezusa. Jego dopełnieniem jest Wniebowstąpienie i zasiadanie po prawicy Ojca, a nade wszystko nieustanne orędownictwo Jezusa za nami, pielgrzymami ku zmartwychwstaniu w Chrystusie i życiu wiecznemu w Bogu.
Komentarz do psalmu
Psalm 16 jest modlitwą pełną ufności, choć niektórzy uważają, że jest rodzajem lamentacji, prośby człowieka w ciężkiej chorobie zagrażającej śmierci. Na pewno wspólna obu tym kierunkom jest ufność, jaką proszący pokłada w Panu. Z całego serca wierzy, że Bóg jest obecny nie tylko w życiu, ale i w śmierci. Nie pozwoli on swemu Słudze pozostać w szeolu. Otrzymuje nawet większe zapewnienie, że nie będzie nawet oglądał grobu. Bóg nigdy nie opuści swego Sługi, który postępował sprawiedliwie. Śmierć nad nim nie ma władzy, bo jest w rękach Boga, Stwórcy i Ojca.
Komentarz do Ewangelii
Niewiasty z bojaźnią i wielką radością biegną, aby obwieścić Apostołom, że Pan zmartwychwstał i żyje. Stają się pierwszymi świadkami Zmartwychwstałego. Ich świadectwo jest weryfikowane przez wspólnotę pierwszego Kościoła. Jednak prawda Zmartwychwstania spotyka się z wielką opozycją współczesnego świata. Propaganda kłamstwa pragnie zniszczyć prawdę Boga. Wielcy tego świata kierowani strachem bronią swej pozycji i wpływów. Są całkowicie zamknięci na prawdę objawioną w Chrystusie. Siłami ludzkimi pragną unicestwić prawdę – przez władzę i pieniądze. W tej walce Zmartwychwstały jest z nami i pragnie abyśmy Jemu zawierzyli: Nie bójcie się. Idźcie i oznajmijcie moim braciom. Potrzebna jest odwaga i wytrwałość w obliczu wrogości wobec Ewangelii. Nie wolno dać się zastraszyć w żaden sposób, ale zaufać potędze i mocy Chrystusa Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego.
Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszeka Rasztawickiego
Książka na dziś
Maryja - czyste tabernakulum Słowa Bożego (CD -MP3 - audiobook)
Aby poznawać serce Boga w słowach Boga, czytane słowo Pisma musi w nas wybrzmieć głosem, który dotyka samej naszej istoty, naszej najgłębszej tożsamości. Dla Maryi momentem takiego spotkania ze Słowem było z pewnością Zwiastowanie
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
06 kwietnia 2021
Wtorek
Wtorek w oktawie Wielkanocy
Czytania
(Dz 2, 36-41)
W dniu Pięćdziesiątnicy Piotr mówił do Żydów: "Niech cały dom Izraela wie z niewzruszoną pewnością, że tego Jezusa, którego ukrzyżowaliście, uczynił Bóg i Panem, i Mesjaszem". Gdy to usłyszeli, przejęli się do głębi serca: "Cóż mamy czynić, bracia?" – zapytali Piotra i pozostałych apostołów. "Nawróćcie się – powiedział do nich Piotr – i niech każdy z was przyjmie chrzest w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a otrzymacie w darze Ducha Świętego. Bo dla was jest obietnica i dla dzieci waszych, i dla wszystkich, którzy są daleko, a których Pan, Bóg nasz, powoła". W wielu też innych słowach dawał świadectwo i napominał: "Ratujcie się spośród tego przewrotnego pokolenia!" Ci więc, którzy przyjęli jego naukę, zostali ochrzczeni. I przyłączyło się owego dnia około trzech tysięcy dusz.
(Ps 33 (32), 4-5. 18-19. 20 i 22)
REFREN: Pełna jest ziemia łaskawości Pana
Słowo Pana jest prawe,
a każde Jego dzieło godne zaufania.
On miłuje prawo i sprawiedliwość,
ziemia jest pełna Jego łaski.
Oczy Pana zwrócone na bogobojnych,
na tych, którzy oczekują Jego łaski,
aby ocalił ich życie od śmierci
i żywił ich w czasie głodu.
Dusza nasza oczekuje Pana,
On jest naszą pomocą i tarczą.
Panie, niech nas ogarnie Twoja łaska,
według nadziei pokładanej w Tobie.
Aklamacja (Ps 118 (117), 24)
Oto dzień, który Pan uczynił, radujmy się nim i weselmy.
(J 20, 11-18)
Maria Magdalena stała przed grobem, płacząc. A kiedy tak płakała, nachyliła się do grobu i ujrzała dwóch aniołów w bieli, siedzących tam, gdzie leżało ciało Jezusa – jednego w miejscu głowy, drugiego w miejscu nóg. I rzekli do niej: "Niewiasto, czemu płaczesz?" Odpowiedziała im: "Zabrano Pana mego i nie wiem, gdzie Go położono. Gdy to powiedziała, odwróciła się i ujrzała stojącego Jezusa, ale nie wiedziała, że to Jezus. Rzekł do niej Jezus: "Niewiasto, czemu płaczesz? Kogo szukasz?" Ona zaś, sądząc, że to jest ogrodnik, powiedziała do Niego: "Panie, jeśli ty Go przeniosłeś, powiedz mi, gdzie Go położyłeś, a ja Go zabiorę". Jezus rzekł do niej: "Mario!" A ona, obróciwszy się, powiedziała do Niego po hebrajsku: "Rabbuni" , to znaczy: Mój Nauczycielu! Rzekł do niej Jezus: "Nie zatrzymuj Mnie, jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci i powiedz im: „Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego”. Poszła Maria Magdalena i oznajmiła uczniom: "Widziałam Pana", i co jej powiedział.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Jezus wywyższony na krzyżu, został wywyższony przez Boga jako Pan panów i Król królów. On jest naszym Panem i Mesjaszem. W Nim mamy odpuszczenie grzechów i dar Ducha Świętego. Pan zmartwychwstał i moc Jego Ducha działa w nas potężnie i skutecznie. Ojciec Jezusa to nasz Ojciec i Bóg Jezusa to nasz Bóg. Jezus nie jest z tego świata i my nie jesteśmy z tego świata. Przez wiarę jesteśmy jedno z Jezusem.
Marek Ristau
Patroni dnia:
Święty Wilhelm z Paryża, opat
urodził się ok. 1122/1123 r. we Francji. Wychował go wuj, Hugo, czterdziesty drugi opat Saint-Germain-des-Prés w Paryżu. Po otrzymaniu święceń subdiakonatu, Wilhelm został kanonikiem kościoła Sainte-Genevieve-du-Mont. Przyjąwszy święcenia diakonatu, Wilhelm został skierowany do małego klasztoru Epinay poza Paryżem. Potem powrócił do swojej wspólnoty, zostając jej subprzeorem. Okazał się bardzo gorliwym w życiu duchowym. Sława Wilhelma dotarła do uszu biskupa Absaloma z Roskilde w Danii. W 1161 r. wysłał on do Wilhelma poselstwo z zaproszeniem do podjęcia trudu reformy klasztoru św. Tomasza w Eskilsø w jego diecezji. Wilhelm przystał na tę propozycję. Został opatem tego klasztoru. Pomimo trudności wynikających z biedy i oporu dotychczasowych członków wspólnoty, zdołał zreformować klasztor i przywrócić w nim regułę św. Augustyna. Wilhelm uświęcił się poprzez życie modlitwy i surowe umartwienia, które towarzyszyły cierpieniu wynikającemu z surowego klimatu i ubóstwa. Nosił włosienicę, spał na gołej ziemi i codziennie pościł. Ilekroć zbliżał się do ołtarza, zalewał się łzami, ofiarując siebie Bogu w duchu adoracji. Około 1194 r. Wilhelm udał się do Rzymu w imieniu Ingelburgi, siostry króla Danii, która została oddalona przez swojego męża, króla francuskiego Filipa Augusta. Po powrocie do Eskilsø zmarł w Niedzielę Wielkanocną, 6 kwietnia 1203 r.
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Święty Piotr napełniony mocą Ducha Świętego kieruje pierwsze słowa o Zmartwychwstaniu do Żydów w Jerozolimie. Izrael był szczególną własnością Pana i Bóg ma w nim upodobanie. Teraz święty Piotr zapowiada nowy etap w historii Izraela. Jest to odnowiony Izrael zbudowany na Męce, Śmierci i Zmartwychwstaniu Jezusa, czyli Kościół Chrystusowy, który zostaje napełniony Duchem Świętym. Bóg zaprasza do zawarcia nowego Przymierza, które naznaczone jest Krwią i Męką Chrystusa.
Sercem i źródłem Kościoła jest rozważanie Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Jezusa, a jego ostateczne wypełnienie nastąpi przy powtórnym przyjściu Jezusa. Kościół jest zbudowany na fundamencie Apostołów, którzy są pierwszymi świadkami Życia, Śmierci i Zmartwychwstania Boskiego Mistrza. Ten mandat i posłannictwo otrzymali od samego Jezusa.
Święty Łukasz ukazuje efekt przepowiadania świętego Piotra, którym jest nawrócenie pierwszych Żydów i przyjęcie chrztu w Imię Jezusa. Chrzest jest odpuszczeniem grzechów i otrzymaniem w darze Ducha Świętego. Tworzy się nowa społeczność, nowy i przemieniony Izrael. Bóg niweluje różnice i podziały między ludźmi, by stworzyć jedną rodzinę w miłości Chrystusowej. Wszyscy stają się jednością we Krwi Jezusa. Zbawcze dzieło Jezusa ma na celu zniwelowanie dystansu. Św. Paweł dopowie tę prawdę, ogłaszając „Teraz w Chrystusie Jezusie wy, którzy niegdyś byliście daleko, staliście się bliscy przez krew Chrystusa” (Ef 2,13).
Komentarz do psalmu
Psalm 33 jest hymnem na cześć Boga. Po zachęcie i wezwaniu do uwielbienia Boga są ukazane czyny zbawcze, za które sprawiedliwy powinien dziękować Bogu. Bóg przede wszystkim jest godny zaufania. Boga należy uwielbić w dwóch aspektach. Pierwszym miejscem kontemplacji jest Słowo Boże, które zawsze przynosi dobro i błogosławieństwo. Drugą sferą uwielbienia są dzieła zbawcze, stworzenie świata i jego odkupienie. Bóg zawsze troszczy się o wszystkie stworzenia, które wyczekują i pragną Jego łaski i pomocy. Dlatego ufnie woła w imieniu wspólnoty wierzących o łaskę i nadzieję. Pan zawsze odpowie ludowi bogobojnemu, którego ogarnia bojaźń Boża i który czci Jego święte Imię.
Komentarz do Ewangelii
Maria Magdalena jako pierwsza ujrzała odsunięty kamień do grobu. Przerażona pobiegła, aby przekazać tę wiadomość Apostołom. Piotr i Jan stają się świadkami pustego grobu i powracają do „siebie”, do swoich zajęć. Natomiast Maria Magdalena nie kończy poszukiwań. W przeciwieństwie do Apostołów powraca do pustego grobu. Nie jest w stanie opuścić miejsca, gdzie ostatnio widziała Jezusa. Pozostaje tam w rozpaczy, w wielkiej tęsknocie za umiłowanym Panem. Płacze z powodu nieobecności Oblubieńca. Jest pełna smutku, ponieważ miłuje Jezusa, a nie znajduje Go. Jego zniknięcie z grobu przenika jej serce w żalu nieutulonym.
Sytuacja zmieniła się diametralnie, kiedy ujrzała i poznała Jezusa, a dokładniej to sam Jezus ukazał się jej i dał się poznać. Jest to dar wielkiej łaski i miłości Jezusa dla tych, którzy Go poszukują i miłują całym sercem. Trud poszukiwań i smutek zostają zamienione w radość niewysłowioną. Do Boga należy dawanie prawdziwej radości i szczęścia bez miary. Przejście ze smutku do radości to także nasze zmartwychwstanie. Św. Paweł powie: „Radujcie się zawsze w Panu, jeszcze raz powtarzam: radujcie się!” (Flp 4,4).
Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszeka Rasztawickiego
Książka na dziś
Najświętsze Serce Jezusa. Nadzieja i ocalenie
W tym roku będziemy świętować wielkie jubileusze poświęcone Sercu Jezusowemu. Uroczystość odnowienia poświęcenia Polski Najświętszemu Sercu Pana Jezusa będzie wyrazem wdzięczności za sto lat opieki Bożego Serca nad naszym narodem i naszymi rodzinami. Ale będzie ona także wyrazem ufności i zawierzenia naszej przyszłości zwłaszcza w tak trudnych czasach
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
07 kwietnia 2021
Środa
Środa w oktawie Wielkanocy
Czytania
(Dz 3,1-10)
Gdy Piotr i Jan wchodzili do świątyni na modlitwę o godzinie dziewiątej, wnoszono właśnie pewnego człowieka, chromego od urodzenia. Kładziono go codziennie przy bramie świątyni, zwanej Piękną, aby wstępujących do świątyni, prosił o jałmużnę. Ten zobaczywszy Piotra i Jana, gdy mieli wejść do świątyni, prosił ich o jałmużnę. Lecz Piotr wraz z Janem przypatrzywszy się mu powiedział: Spójrz na nas. A on patrzył na nich oczekując od nich jałmużny. Nie mam srebra ani złota - powiedział Piotr - ale co mam, to ci daję: W imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, chodź! I ująwszy go za prawą rękę, podniósł go. A on natychmiast odzyskał władzę w nogach i stopach. Zerwał się i stanął na nogach, i chodził, i wszedł z nimi do świątyni, chodząc, skacząc i wielbiąc Boga. A cały lud zobaczył go chodzącego i chwalącego Boga. I rozpoznawali w nim tego człowieka, który siadał przy Pięknej Bramie świątyni, aby żebrać, i ogarnęło ich zdumienie i zachwyt z powodu tego, co go spotkało.
(Ps 105,1-4.8-9)
REFREN: Niech się weselą szukający Pana
Sławcie Pana, wzywajcie Jego imienia,
głoście Jego dzieła wśród narodów.
śpiewajcie i grajcie Mu psalmy,
rozsławiajcie wszystkie Jego cuda.
Szczyćcie się Jego świętym imieniem,
niech się weseli serce szukających Pana.
Rozważajcie o Panu i Jego potędze,
zawsze szukajcie Jego oblicza.
Na wieki On pamięta o swoim przymierzu,
obietnicy danej tysiącu pokoleń,
o przymierzu, które zawarł z Abrahamem,
i przysiędze danej Izaakowi.
Aklamacja (Ps 118, 24)
Oto dzień, który Pan uczynił, radujmy się w nim i weselmy.
(Łk 24,13-35)
W pierwszy dzień tygodnia dwaj uczniowie Jezusa byli w drodze do wsi, zwanej Emaus, oddalonej sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy. Rozmawiali oni z sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło. Gdy tak rozmawiali i rozprawiali z sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi. Lecz oczy ich były niejako na uwięzi, tak że Go nie poznali. On zaś ich zapytał: Cóż to za rozmowy prowadzicie z sobą w drodze? Zatrzymali się smutni. A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: Ty jesteś chyba jedynym z przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w tych dniach stało. Zapytał ich: Cóż takiego? Odpowiedzieli Mu: To, co się stało z Jezusem Nazarejczykiem, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie wobec Boga i całego ludu; jak arcykapłani i nasi przywódcy wydali Go na śmierć i ukrzyżowali. A myśmy się spodziewali, że On właśnie miał wyzwolić Izraela. Tak, a po tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jak się to stało. Nadto jeszcze niektóre z naszych kobiet przeraziły nas: były rano u grobu, a nie znalazłszy Jego ciała, wróciły i opowiedziały, że miały widzenie aniołów, którzy zapewniają, iż On żyje. Poszli niektórzy z naszych do grobu i zastali wszystko tak, jak kobiety opowiadały, ale Jego nie widzieli. Na to On rzekł do nich: O nierozumni, jak nieskore są wasze serca do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy! Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały? I zaczynając od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego. Tak przybliżyli się do wsi, do której zdążali, a On okazywał, jakoby miał iść dalej. Lecz przymusili Go, mówiąc: Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił. Wszedł więc, aby zostać z nimi. Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im. Wtedy oczy im się otworzyły i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu. I mówili nawzajem do siebie: Czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał? W tej samej godzinie wybrali się i wrócili do Jerozolimy. Tam zastali zebranych Jedenastu i innych z nimi, którzy im oznajmili: Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi. Oni również opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak Go poznali przy łamaniu chleba.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Pan rzeczywiście zmartwychwstał i objawia się przez Ducha swego tym, których przeznaczył, powołał, usprawiedliwił i obdarzył chwałą. Chrystus ukrzyżowany jest zgorszeniem i głupstwem dla świata, ale dla wybranych i powołanych jest mocą Bożą i mądrością Bożą. Wierzymy we wszystko, co powiedzieli o Nim prorocy. Wierzymy, że Mesjasz miał cierpieć, aby wejść do swej chwały. My również wejdziemy do Jego chwały i będzie się radowało serce nasze, a nikt nie odbierze nam radości naszej.
Marek Ristau
Patroni dnia:
Święty Jan Chrzciciel de la Salle, prezbiter
urodził się w Reims 30 kwietnia 1651 r. w podupadłej rodzinie książęcej jako najstarszy z jedenaściorga rodzeństwa. W wieku 27 lat przyjął święcenia kapłańskie. W trzy lata potem na uniwersytecie w Reims zdobył doktorat z teologii. Zaraz po święceniach otrzymał probostwo. Powierzono mu także kierownictwo duchowe nad szkołą i sierocińcem, prowadzonym przez Siostry Terezjanki. W tej pracy pomagali mu ochotnicy i z tych ochotników z czasem powstało zgromadzenie zakonne pod nazwą Braci Szkół Chrześcijańskich. Jan miał wówczas zaledwie 31 lat. Stworzył wiele typów szkół - podstawowe, wieczorowe, niedzielne, zawodowe, średnie, seminaria nauczycielskie. Nauka w nich była bezpłatna. Na polu pedagogiki Jan zajmuje więc poczesne miejsce. Do rewolucji francuskiej (1789) w samej Francji zgromadzenie posiadało 126 szkół i ponad 1000 członków. Dzisiaj Bracia Szkolni mają swe szkoły w prawie 90 krajach. Jan zmarł po krótkiej chorobie 7 kwietnia 1719 r.
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Święci Piotr i Jan w imię Jezusa dokonują uzdrowienia chromego od urodzenia przy Bramie Pięknej, prowadzącej do Świątyni. Chromy zapewne liczył, że ludzie udający się na modlitwę będą bardziej wrażliwi na jego potrzeby i otrzyma to, co będzie niezbędne do jego bytowania. To „skromne” oczekiwanie człowieka nieskończenie dalej przewyższa hojność Boga. Chromy otrzymuje o wiele więcej, niż prosi. Prosił o wsparcie materialne, a otrzymuje w darze uzdrowienie z paraliżu. Odtąd może stać się świadkiem mocy Chrystusowej i wsparciem dla innych, którzy będą potrzebowali pomocy.
Wypełnia się to, co Jezus zapowiedział przed swoją męką i śmiercią: Te znaki towarzyszyć będą tym, którzy uwierzą: w imię moje złe duchy będę wyrzucać, nowymi językami mówić. Węże brać będą do rąk i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić. Na chorych ręce kłaść będą, a ci odzyskają zdrowie (Mk 16, 17-18). W Kościele wszystko powinno dokonywać się w Imię Jezusa. W Imię Jezusa oznacza w zastępstwie Jezusa. To On sam udziela swej mocy tym, którzy pokładają ufność w Jego Imieniu. Często powołujemy się na czyjeś imię, że kogoś znamy, aby umocnić swą pozycję albo załatwić przychylnie sprawy ziemskie. O ileż bardziej Bóg udzieli nam łaski, jeżeli z wiarą przyzywamy Najświętszego Imienia Jezusa.
Komentarz do psalmu
Psalm 105 ma charakter dydaktyczno-historyczny. Psalmista przywołuje różne epizody z historii Izraela, które są zachętą do uwielbienia Boga w Jego zbawczym dziele. Historia jest nie tylko matką i nauczycielką życia, ale ma swe źródło i dopełnienie w Bogu pełnym miłości i troski o swój lud. Uwielbienie i dziękczynienie Bogu ma odnieść konkretny skutek w życiu narodu i jednostki. Psalmista zachęca, aby na miłość i wierność Boga również odpowiedzieć miłością i wiernością w przestrzeganiu Jego przykazań. Bóg jest wierny przymierzu, które zawarł z Abrahamem i spełnia swoje obietnice dane jego potomstwu.
Komentarz do Ewangelii
Uczniowie są w drodze. Przeżywają wiele wątpliwości i niezrozumienie tego, co wydarzyło się na Golgocie i w pustym Grobie. Sam Chrystus wyjaśnia im Pisma i otwiera serca i umysły na rozumienie Pisma. Poznają Go przy łamaniu chleba. Dzieje się wiele ważnych rzeczy. Jednak centrum przekazu stanowi przesłanie, że Jezus żyje i jest z tymi, którzy Go miłują i szukają. Taką samą drogą podąża dzisiaj i Kościół, który w centrum ukazuje Chrystusa Żywego i Zmartwychwstałego. W Eucharystii objawia światu Chrystusa. To nie jest martwe ciało zdjęte z krzyża, ale Żywy i Zmartwychwstały Jezus. Jego mocą Kościół pielgrzymujący na ziemi wyjaśnia Pisma i udziela zbawiennych Sakramentów. W Eucharystii stajemy się żywym organizmem w zmartwychwstałym Panu.
Uczniowie poznają Jezusa przy łamaniu chleba. Nie jest to tylko zwykły znak rozpoznawczy czy pamiątka jakiegoś wydarzenia z przeszłości. W Eucharystii jest żywy Jezus ze swoim Ciałem i Duszą, i Bóstwem. Jest to żywa i jedyna Ofiara, która uobecnia się na wszystkich ołtarzach świata. Łamanie chleba jednoczy uczniów Chrystusa wokół stołu Mistrza. I dzisiaj Eucharystia jest jedna i jednoczy wszystkich, którzy się gromadzą w imię Jezusa. Przystępując do stołu Pańskiego, otwórzmy nasze serca i umysły na żywego i zmartwychwstałego Jezusa. Zaśpiewajmy w głębi duszy: jeden chleb, co złączył złote ziarna, tak niech miłość złączy nas ofiarna.
Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszeka Rasztawickiego
Książka na dziś
Święty Szarbel i inni święci z Libanu
Liban to miejsce niezwykłe. Jan Paweł II mówił, że to coś więcej niż kraj to przesłanie. Przede wszystkim to przestrzeń o głębokiej symbolice religijnej. Królowie Dawid i Salomon sprawadzali stamtąd cedry, to tam Eliasz wskrzesił syna wdowy, a Jonasz miał być wyrzucony z wnętrza wielkiej ryby. Jezus odwiedził libańskie miasta: Tyr i Sydon.
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
08 kwietnia 2021
Czwartek
Czwartek w oktawie Wielkanocy
Czytania
(Dz 3, 11-26)
Gdy chromy, uzdrowiony, trzymał się Piotra i Jana, cały lud zdumiony zbiegł się do nich w krużganku, który zwano Salomonowym. Na ten widok Piotr przemówił do ludu: "Mężowie izraelscy! Dlaczego dziwicie się temu? I dlaczego także patrzycie na nas, jakbyśmy własną mocą lub pobożnością sprawili, że on chodzi? Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba, Bóg ojców naszych wsławił Sługę swego, Jezusa, wy jednak wydaliście Go i zaparliście się Go przed Piłatem, gdy postanowił Go uwolnić. Zaparliście się Świętego i Sprawiedliwego, a wyprosiliście ułaskawienie dla zabójcy. Zabiliście Dawcę życia, ale Bóg wskrzesił Go z martwych, czego my jesteśmy świadkami. I przez wiarę w Jego imię temu człowiekowi, którego oglądacie i którego znacie, imię to przywróciło siły. Wiara wzbudzona przez niego dała mu tę pełnię sił, którą wszyscy widzicie. Lecz teraz wiem, bracia, że działaliście w nieświadomości, tak samo jak zwierzchnicy wasi. A Bóg w ten sposób spełnił to, co zapowiedział przez usta wszystkich proroków, że Jego Mesjasz będzie cierpiał. Pokutujcie więc i nawróćcie się, aby grzechy wasze zostały zgładzone, aby nadeszły od Pana dni ochłody, aby też posłał wam zapowiedzianego Mesjasza, Jezusa, którego niebo musi zatrzymać aż do czasu odnowienia wszystkich rzeczy, co od wieków przepowiedział Bóg przez usta swoich świętych proroków. Powiedział przecież Mojżesz: „Proroka jak ja wzbudzi wam Pan, Bóg nasz, spośród braci waszych. Słuchajcie Go we wszystkim, co wam powie. A każdy, kto nie posłucha tego Proroka, zostanie usunięty z ludu”. Zapowiadali te dni także wszyscy prorocy, którzy przemawiali od czasów Samuela i jego następców. Wy jesteście synami proroków i przymierza, które Bóg zawarł z waszymi ojcami, kiedy rzekł do Abrahama: „Błogosławione będą w potomstwie twoim wszystkie narody ziemi”. Dla was najpierw wskrzesił Bóg Sługę swego i posłał Go, aby błogosławił każdemu z was w odwracaniu się od grzechów".
(Ps 8, 2ab i 5. 6-7. 8-9)
REFREN: Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie!
O Panie, nasz Panie,
jak przedziwne jest Twoje imię po całej ziemi.
Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz,
czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego?
Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów,
uwieńczyłeś go czcią i chwałą.
Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich,
wszystko złożyłeś pod jego stopy:
Owce i bydło wszelakie,
i dzikie zwierzęta,
ptaki niebieskie i ryby morskie,
wszystko, co szlaki mórz przemierza.
Aklamacja (Ps 118 (117), 24)
Oto dzień, który Pan uczynił, radujmy się nim i weselmy.
(Łk 24, 35-48)
Uczniowie opowiadali, co ich spotkało w drodze i jak poznali Jezusa przy łamaniu chleba. A gdy rozmawiali o tym, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: "Pokój wam!" Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha. Lecz On rzekł do nich: "Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach? Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie Mnie i przekonajcie się: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam". Przy tych słowach pokazał im swoje ręce i nogi. Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i pełni byli zdumienia, rzekł do nich: "Macie tu coś do jedzenia?" Oni podali Mu kawałek pieczonej ryby. Wziął i spożył przy nich.
Potem rzekł do nich: "To właśnie znaczyły słowa, które mówiłem do was, gdy byłem jeszcze z wami: Musi się wypełnić wszystko, co napisane jest o Mnie w Prawie Mojżesza, u Proroków i w Psalmach». Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma. I rzekł do nich: "Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jeruzalem. Wy jesteście świadkami tego".
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Chrystus otwiera nam umysły, abyśmy mogli zrozumieć Pisma. I rozumiemy, że musiało się wypełnić wszystko, co jest o Nim napisane. Rozumiemy, że Chrystus miał cierpieć i trzeciego dnia zmartwychwstać, aby w imię Jego było głoszone nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom. Teraz jest czas łaski, czas odwracania się od grzechów, dzisiaj jest dzień zbawienia. Tylko słowo prawdy ma moc zrodzenia nas do nowego życia. Bóg wskrzesił Jezusa i posłał Go, aby nam błogosławił, pomagając każdemu zerwać z grzesznym życiem.
Marek Ristau
Patroni dnia:
Święty Dionizy, biskup i męczennik
Święty Dionizy, biskup i męczennik
był on biskupem w Koryncie w II wieku. Według Euzebiusza z Cezarei Dionizy miał zostawić 8 cennych listów do różnych biskupów. Listy są źródłem wiedzy o zasadach wiary i moralności wczesnego chrześcijaństwa. Na Wschodzie Dionizy odbiera cześć jako męczennik.
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Święty Piotr dokonuje cudu uzdrowienia chromego. Nie o sam cud chodzi, ale o to, Kto naprawdę jest jego autorem albo dokładniej - w czyjej mocy został zrealizowany. Dla świętego Piotra fakt cudu staje się okazją, by dać świadectwo o Zmartwychwstałym, którego mocą został uzdrowiony chromy. Fakt Zmartwychwstania jest największym cudem, poświadczającym autentyczność posłannictwa Jezusa i najważniejszym argumentem w polemice chrześcijańskiej z innymi religiami. Było to również definitywne rozstrzygnięcie konfliktu, jaki zaznaczył się poprzez opór i sprzeciw faryzeuszów i uczonych w Piśmie wobec nauki i posłannictwa Jezusa. Święty Piotr przypomina Żydom, że to oni ukrzyżowali Jezusa, ale Bóg wskrzesił Go z martwych.
Uzdrowienie chromego mocą Imienia Jezusa staje się okazją, by wygłosić katechezę paschalną o Ukrzyżowanym i Zmartwychwstałym Jezusie. Święty Piotr wzywa teraz, by przejść od ignorancji do przyjęcia prawdy Zmartwychwstania. Niezbędną rzeczą w drodze do zbawienia jest przyjęcie tej prawdy, a następnie nawrócenie jako zmiana sposobu myślenia i podążania za Zmartwychwstałym. Uzdrowiony chromy jest niezaprzeczalnym dowodem i świadectwem mocy Zmartwychwstałego.
Komentarz do psalmu
Psalm 8 jest hymnem uwielbienia w całym dziele stwórczym. Centralne miejsce zajmuje tutaj człowiek, który jest koroną całego stworzenia. Bóg obdarzył go chwałą i uczynił współodpowiedzialnym za troskę o wszystkie byty stworzone. Człowiek dostąpił wielkiej godności i może rozwijać się w miłości, doświadczając miłości od samego Boga Stwórcy. Wszystko, co stworzył Bóg, jest pełne majestatu i chwały Bożej. Imię Boga w tajemniczy sposób podtrzymuje wszystko w istnieniu. Działanie Boga jest jednocześnie odkryte i zakryte przed człowiekiem, ukazana jest Jego moc we wszechświecie, a jednocześnie pozostaje niezgłębioną tajemnicą: „Jak jest przedziwne imię Twoje, Panie!”
Komentarz do Ewangelii
Jezus przychodzi do Apostołów zgromadzonych w Wieczerniku. Powraca do miejsca, gdzie odbyła się ostatnia wieczerza z Mistrzem, gdzie kierował do nich ostatnie pożegnalne słowa. W tym miejscu pozostają Apostołowie, trwając jednomyślnie na modlitwie, wspominając i rozważając to, co się wydarzyło z Jezusem. Jezus przychodzi do wspólnoty Kościoła, gdzie rozważa się Jego życie i nauczanie, by rozwiać wszelkie wątpliwości i przerażenie. Umacnia ich mocą wiary. Wiara opiera się na doświadczeniu spotkania ze Zmartwychwstałym. Widzą Jego rany, ślady męki i cierpienia. A nadto mogą dotykać i przekonać się, że Jezus nie jest zjawą, ale żywym Bogiem i prawdziwym Synem Człowieczym.
Patrzenie i dotykanie, jakim ich obdarza Jezus, to łaska kontemplacji Zmartwychwstałego i Uwielbionego Pana. Jest to przedsmak nowej rzeczywistości, szczęścia oglądania chwały i wszechmocy Boga. To doświadczenie przenika ich wiarę i rozum. Owocem tej kontemplacji jest zrozumienie planu Bożej miłości dla ocalenia człowieka, które dokonało się poprzez Mękę, Krzyż i Zmartwychwstanie Jezusa. Boże obietnice i oczekiwanie mesjańskie wypełnia się w Jezusie jako Synu Bożym i Jedynym Zbawicielu świata i człowieka.
Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszeka Rasztawickiego
Książka na dziś
Franciszek Blachnicki. Ksiądz, który zmienił Polskę
Nawrócił się w celi śmierci więzienia gestapo niedługo po opuszczeniu obozu w Auschwitz. W obozie koncentracyjnym przebywał wtedy, gdy o. Maksymilian Kolbe składał za współwięźnia ofiarę ze swojego życia. Jako wychowanek harcerstwa Franciszek z zaangażowaniem walczył z Niemcami, konspirował w rodzinnych Tarnowskich Górach i
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
09 kwietnia 2021
Piątek
Piątek w oktawie Wielkanocy
Czytania
(Dz 4,1-12)
Gdy Piotr i Jan przemawiali do ludu, po uzdrowieniu chromego, podeszli do nich kapłani i dowódca straży świątynnej oraz saduceusze oburzeni, że nauczają lud i głoszą zmartwychwstanie umarłych w Jezusie. Zatrzymali ich i oddali pod straż aż do następnego dnia, bo już był wieczór. A wielu z tych, którzy słyszeli naukę, uwierzyło. Liczba mężczyzn dosięgała około pięciu tysięcy. Następnego dnia zebrali się ich przełożeni i starsi, i uczeni w Jerozolimie: arcykapłan Annasz, Kajfasz, Jan, Aleksander i ilu ich było z rodu arcykapłańskiego. Postawili ich w środku i pytali: Czyją mocą albo w czyim imieniu uczyniliście to? Wtedy Piotr napełniony Duchem świętym powiedział do nich: Przełożeni ludu i starsi! Jeżeli przesłuchujecie nas dzisiaj w sprawie dobrodziejstwa, dzięki któremu chory człowiek uzyskał zdrowie, to niech będzie wiadomo wam wszystkim i całemu ludowi Izraela, że w imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka - którego ukrzyżowaliście, a którego Bóg wskrzesił z martwych - że przez Niego ten człowiek stanął przed wami zdrowy. On jest kamieniem, odrzuconym przez was budujących, tym, który stał się głowicą węgła. I nie ma w żadnym innym zbawienia, gdyż nie dano ludziom pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni.
(Ps 118,1.4.22-25)
REFREN: Kamień wzgardzony stał się fundamentem
Dziękujcie Panu, bo jest dobry,
bo Jego łaska trwa na wieki.
Niech bojący się Pana głoszą:
„Jego łaska na wieki”.
Kamień odrzucony przez budujących
stał się kamieniem węgielnym.
Stało się to przez Pana
i cudem jest w naszych oczach.
Oto dzień, który Pan uczynił,
radujmy się w nim i weselmy.
O Panie, Ty nas wybaw,
o Panie, daj nam pomyślność.
Aklamacja (Ps 118, 24)
Oto dzień, który Pan uczynił, radujmy się w nim i weselmy.
(J 21,1-14)
Jezus znowu ukazał się nad Morzem Tyberiadzkim. A ukazał się w ten sposób: Byli razem Szymon Piotr, Tomasz, zwany Didymos, Natanael z Kany Galilejskiej, synowie Zebedeusza oraz dwaj inni z Jego uczniów. Szymon Piotr powiedział do nich: Idę łowić ryby. Odpowiedzieli mu: Idziemy i my z tobą. Wyszli więc i wsiedli do łodzi, ale tej nocy nic nie złowili. A gdy ranek zaświtał, Jezus stanął na brzegu. Jednakże uczniowie nie wiedzieli, że to był Jezus. A Jezus rzekł do nich: Dzieci, czy macie co na posiłek? Odpowiedzieli Mu: Nie. On rzekł do nich: Zarzućcie sieć po prawej stronie łodzi, a znajdziecie. Zarzucili więc i z powodu mnóstwa ryb nie mogli jej wyciągnąć. Powiedział więc do Piotra ów uczeń, którego Jezus miłował: To jest Pan! Szymon Piotr usłyszawszy, że to jest Pan, przywdział na siebie wierzchnią szatę - był bowiem prawie nagi - i rzucił się w morze. Reszta uczniów dobiła łodzią, ciągnąc za sobą sieć z rybami. Od brzegu bowiem nie było daleko - tylko około dwustu łokci. A kiedy zeszli na ląd, ujrzeli żarzące się na ziemi węgle, a na nich ułożoną rybę oraz chleb. Rzekł do nich Jezus: Przynieście jeszcze ryb, któreście teraz ułowili. Poszedł Szymon Piotr i wyciągnął na brzeg sieć pełną wielkich ryb w liczbie stu pięćdziesięciu trzech. A pomimo tak wielkiej ilości, sieć się nie rozerwała. Rzekł do nich Jezus: Chodźcie, posilcie się! żaden z uczniów nie odważył się zadać Mu pytania: Kto Ty jesteś? bo wiedzieli, że to jest Pan. A Jezus przyszedł, wziął chleb i podał im - podobnie i rybę. To już trzeci raz, jak Jezus ukazał się uczniom od chwili, gdy zmartwychwstał
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Tylko w Chrystusie jest nasze zbawienie. Nie ma pod niebem żadnego innego imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni. Tylko w Nim umarli zmartwychwstaną na życie wieczne. Człowiek Go ukrzyżował, a Bóg wskrzesił Go z martwych. Tą samą mocą, którą wskrzesił Jezusa, Bóg wskrzesi także nas. Bóg zbawia na wieki tych, którzy całą swoją ufność pokładają w Chrystusie i tylko w Chrystusie.
Marek Ristau
Patroni dnia:
Święty Gaucheriusz, prezbiter
Święty Gaucheriusz, prezbiter
urodził się w Meulan-sur-Seine we Francji w 1060 roku. Otrzymał staranne chrześcijańskie wychowanie. Kiedy przyjął święcenia kapłańskie, poczuł wielką tęsknotę za życiem pustelniczym. Rozpoczął pustelnicze życie wraz ze swoim przyjacielem Germondem. Z biegiem czasu zaczęła tworzyć się wokół nich wspólnota, której Gaucheriusz nadał regułę św. Augustyna i wybudował dla niej klasztor w Aureil. Wspólnota ta wydała wielu świętych, między innymi św. Lamberta, Faucheriusza i Stefana z Grammont. Gaucheriusz zmarł w wieku 80 lat w roku 1140.
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Głoszenie prawdy zmartwychwstania spotyka się z silną opozycją. Święci Piotr i Jan są aresztowani i postawieni przed najwyższą radą sądowniczą, Sanhedrynem. Represja i prześladowanie są okazją dla Apostołów, by z odwagą i przekonaniem zaświadczyć o prawdzie i mocy Zmartwychwstania. Jest to pierwszy oficjalny proces przed Sanhedrynem i staje się pierwowzorem wszystkich procesów na świecie, gdzie uczniowie Jezusa są fałszywie oskarżani i zastraszani, by przestać przemawiać w Imię Jezusa. Zastraszenie jest połączone z surowym zakazem przemawiania w Imię Jezusa. Wielcy tego świata odrzucają fundament (kamień węgielny), na którym jedynie można budować prawdziwe życie. Święty Piotr wyznaje, że nie dano ludziom pod niebem żadnego innego Imienia, w którym moglibyśmy być zbawieni. Ograniczanie działania Jezusa albo Jego odrzucanie jest zamykaniem drogi zbawienia. Św. Piotr, jako głowa Kościoła Chrystusowego, jako pierwszy daje odważne świadectwo przed sądem wobec wielkich i sprawujących władzę w świecie.
Komentarz do psalmu
Kontynuujemy lekturę i rozważanie Psalmu 118, który śpiewaliśmy Bogu w poranek wielkanocny. Jest on zachętą do uwielbienia i dziękczynienia Bogu. Bóg nie zraża się i nie zniechęca ludzką niewiernością i obojętnością. To, co ludzie odrzucają, Bóg przemienia w najwyższe dobro. Jednocześnie pokazuje niesłuszność przekonań i wyborów człowieka. Psalmista zachęca nas do przemyślenia i przyjęcia postawy ufności, aby skutecznie dostąpić łaski zbawienia: „Kamień odrzucony przez budujących stał się kamieniem węgła. Stało się to przez Pana i cudem jest w naszych oczach”.
Komentarz do Ewangelii
Cudowny połów ryb jest znakiem błogosławieństwa. Trud bez Jezusa nie przynosi pożądanych efektów. Dopiero, gdy sam Jezus wchodzi w ich niepowodzenie i frustrację, wszystko nabiera nowego wymiaru. Posłuszeństwo Chrystusowi - wbrew własnemu zniechęceniu - uwalnia od wszelkiej beznadziei i staje się zaczynem Bożej łaski. Nie obfitość jest tu najważniejsza, ale posłuszeństwo i rozpoznanie Zmartwychwstałego, który nie opuszcza nas w chwilach niepowodzeń. Pragnie, abyśmy nie ulegali presji zniechęcenia. Objawienie Chrystusa jest ukazaniem nowej drogi. Nowość polega na nadaniu nowej jakości starym rzeczom. Nowa jakość to głębsze posłuszeństwo i wrażliwość na natchnienia Boże: zarzućcie sieci po prawej stronie.
Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszeka Rasztawickiego
Książka na dziś
Bł. Kardynał Stefan Wyszyński. Więzień w Panu
Kardynał Stefan Wyszyński był prymasem Polski przez ponad trzy dekady (19481981), niemniej w pamięci Polaków z tych trzydziestu trzech lat najmocniej osadziły się trzy - obejmujące czas jego uwięzienia. Mocnym świadectwem tego okresu są zapiski, które Prymas Tysiąclecia prowadził przez cały czas odosobnienia
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
10 kwietnia 2021
Sobota
Sobota w oktawie Wielkanocy
Czytania
(Dz 4,13-21)
Przełożeni i starsi, i uczeni, widząc odwagę Piotra i Jana, a dowiedziawszy się, że są oni ludźmi nieuczonymi i prostymi, dziwili się. Rozpoznawali w nich też towarzyszy Jezusa. A widząc nadto, że stoi z nimi uzdrowiony człowiek, nie znajdowali odpowiedzi. Kazali więc im wyjść z sali Rady i naradzali się. Mówili jeden do drugiego: „Co mamy zrobić z tymi ludźmi? Bo dokonali jawnego znaku, oczywistego dla wszystkich mieszkańców Jerozolimy. Przecież temu nie możemy zaprzeczyć. Aby jednak nie rozpowszechniało się to wśród ludu, zabrońmy im surowo przemawiać do kogokolwiek w to imię”. Przywołali ich potem i zakazali im w ogóle przemawiać i nauczać w imię Jezusa. Lecz Piotr i Jan odpowiedzieli: „Rozsądźcie, czy słuszne jest w oczach Bożych bardziej słuchać was niż Boga? Bo my nie możemy nie mówić tego, co widzieliśmy i co słyszeliśmy”. Oni zaś ponowili groźby, a nie znajdując żadnej podstawy do wymierzenia im kary, wypuścili ich ze względu na lud, bo wszyscy wielbili Boga z powodu tego, co się stało.
(Ps 118,1 i 14.15-16.18 i 21)
REFREN: Dziękuję, Panie, że mnie wysłuchałeś
Dziękujcie Panu, bo jest dobry,
bo Jego łaska trwa na wieki.
Pan moją mocą i pieśnią,
On stał się moim Zbawcą.
Głosy radości z ocalenia
w namiotach sprawiedliwych:
„Prawica Pana wzniesiona wysoko,
prawica Pańska moc okazała”.
Ciężko mnie Pan ukarał,
ale na śmierć nie wydał.
Dziękuję Tobie, żeś mnie wysłuchał
i stałeś się moim Zbawcą.
Aklamacja (Ps 118,24)
Oto dzień, który Pan uczynił, radujmy się w nim i weselmy.
(Mk 16,9-15)
Po swym zmartwychwstaniu, wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia, Jezus ukazał się najpierw Marii Magdalenie, z której wyrzucił siedem złych duchów. Ona poszła i oznajmiła to tym, którzy byli z Nim, pogrążonym w smutku i płaczącym. Oni jednak słysząc, że żyje i że ona Go widziała, nie chcieli wierzyć. Potem ukazał się w innej postaci dwom z nich na drodze, gdy szli na wieś. Oni powrócili i oznajmili pozostałym. Lecz im też nie uwierzyli. W końcu ukazał się samym Jedenastu, gdy siedzieli za stołem, i wyrzucał im brak wiary i upór, że nie wierzyli tym, którzy widzieli Go zmartwychwstałego. I rzekł do nich: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu”.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Chrystus wstał z martwych i żyje na wieki jako Pan Panów i Król królów. Wierzymy, że On żyje i głosimy Ewangelię wszystkim ludziom. Jest to Dobra Nowina, którą usłyszeliśmy, którą przyjęliśmy, w której trwamy i przez którą zbawieni jesteśmy - zachowując ją tak, jak doszła do nas w nauce apostolskiej. Chrystus rzeczywiście umarł za grzechy nasze, został pogrzebany i rzeczywiście zmartwychwstał trzeciego dnia, zgodnie z Pismem.
Marek Ristau
Patroni dnia:
Święty Fulbert z Chartres, biskup
Święty Fulbert z Chartres, biskup
urodził się w 960 r. w ubogiej rodzinie we Francji. Jego mistrzem był Gerbert, późniejszy papież Sylwester II. Około 990 r. Fulbert przybył do Chartres, by podjąć pracę nauczyciela w szkole katedralnej. Po śmierci biskupa Raula wybrano Fulberta jego następcą w 1006 roku. Swoją wiedzą, gorliwością, a przede wszystkim umiejętnością obcowania z ludźmi rychło pozyskał sobie serca wiernych i duchowieństwa. Był wnikliwym teologiem, łączył mądrość ze świętością. Wyróżniał się szczególnym darem jednania zwaśnionych. Fulbert zostawił po sobie także szereg cennych pism. Fulbert zmarł 10 kwietnia 1028 r. w wieku ok. 68 lat.
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Apostołowie świadczą o Jezusie zmartwychwstałym przed Sanhedrynem. Prześladowanie staje się szczególną okazją do dawania świadectwa. W obliczu zagrożenia poznaje się prawdziwe intencje i sens służenia sprawie najwyższej wagi, za którą jesteśmy gotowi narażać swoją reputację a nawet życie. Apostołowie przemawiają z wielką odwagą i siłą przekonywania. Dziwią się temu wielcy sędziowie żydowscy. Rozpoznawali ich jako ludzi prostych i niewykształconych. Skąd u nich taka mądrość? Święty Łukasz nie tylko wskazuje na siłę argumentacji i retoryki Apostołów, pragnie nadto podkreślić ich odwagę i pewność, z jaką przemawiają. Są to szczególne dary Ducha Świętego, takie jak: odwaga i wyrazistość świadectwa, by z mocą służyć prawdzie objawionej. Potrzeba uważniej wsłuchiwać się w Boże natchnienia niż we własne lęki i strach. Bądźmy odważni i pełni zaufania Bogu w głoszeniu Ewangelii.
Komentarz do psalmu
Po raz kolejny powracamy do lektury Psalmu 118. Widzimy, jaką wielką ma wymowę i znaczenie w tym Tygodniu Oktawy Wielkanocnej. Akcent teraz jest położony na wypełnienie Bożych obietnic. Sługa, który wołał do Pana, został wysłuchany. Bóg stał się jego zbawieniem na wieki. Prawica Pańska zawsze jest pełna potęgi i ocala tych, którzy pokładają w Nim nadzieję. Psalmista nie wypomina Bogu ciężkich doświadczeń, jakie na niego spadły. Skupia się na ocaleniu i zbawieniu, jakie daje Bóg. Cierpienie jest chwilowe, a zbawienie Boże trwa na wieki.
Komentarz do Ewangelii
Niezwykła jest miłość Boga wobec tych, których wybrał i powołał. A jest nim każdy z nas. Apostołowie po śmierci Jezusa są pogrążeni w smutku i płaczu. Nie dają wiary kobietom i innym, którzy spotkali Zmartwychwstałego. Jezus, kiedy im się objawia, wyrzuca im brak wiary i upór, że nie wierzyli tym, którzy widzieli Go zmartwychwstałego. Nie karze ich według ich postępowania, ale jeszcze bardziej umacnia i uzdalnia do wypełnienia zadania, do jakiego ich powołał: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu. Taki jest Bóg, który umiłował nas do końca. Nie postępuje z nami według naszych niewierności, ale jeszcze obficiej wlewa w nasze serce nadzieję i ufa, że z Jego łaską sprostamy naszej misji.
Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszeka Rasztawickiego
Książka na dziś
Papieskie dokumenty o św. Józefie
Do Ciebie, św. Józefie, uciekamy się w naszej niedoli. Wezwawszy pomocy Twej Najświętszej Oblubienicy, z ufnością również błagamy o Twoją opiekę. Przez miłość, która Cię łączyła z Niepokalaną Dziewicą Bogarodzicą, i przez ojcowską Twą troskliwość, którą otaczałeś Dziecię Jezus, pokornie błagamy: wejrzyj łaskawie na dziedzictwo, które Jezus Chrystus nabył Krwią swoją i swoim potężnym wstawiennictwem i dopomóż nam w potrzebach naszych
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.