Poniedziałek

Czytania

(Jr 23, 5-8)
"Oto nadchodzą dni – mówi Pan – kiedy wzbudzę Dawidowi Odrośl sprawiedliwą. Będzie panował jako król, postępując roztropnie, i będzie wykonywał prawo i sprawiedliwość na ziemi. W jego dniach Juda dostąpi zbawienia, a Izrael będzie mieszkał bezpiecznie. To zaś będzie imię, którym go będą nazywać: „Pan naszą sprawiedliwością”. Dlatego właśnie nadchodzą dni – mówi Pan – kiedy nie będą już mówić: Na życie Pana, który wyprowadził synów Izraela z ziemi egipskiej, lecz raczej: Na życie Pana, który wyprowadził i przywrócił pokolenie domu Izraela z ziemi północnej i ze wszystkich ziem, po których ich rozproszył; tak że będą mogli mieszkać na swej ziemi".

(Ps 72 (71), 1b-2. 12-13. 18-19ab)
REFREN: Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie

Boże, przekaż Twój sąd królowi,
a Twoją sprawiedliwość synowi królewskiemu.
aby Twoim ludem rządził sprawiedliwie
i ubogimi według prawa.

Wyzwoli bowiem biedaka, który go wzywa,
i ubogiego, który nie ma opieki.
Zmiłuje się nad biednym i ubogim,
nędzarza ocali od śmierci.

Błogosławiony niech będzie Pan, Bóg Izraela,
który sam czyni cuda.
Na wieki niech będzie błogosławione Jego imię,
a Jego chwała niech wypełni ziemię.

Aklamacja
Wodzu domu Izraela, który na Synaju dałeś Prawo Mojżeszowi, przyjdź nas odkupić mocą Twojego ramienia.

(Mt 1, 18-24)
Z narodzeniem Jezusa Chrystusa było tak. Po zaślubinach Matki Jego, Maryi, z Józefem, wpierw nim zamieszkali razem, znalazła się brzemienną za sprawą Ducha Świętego. Mąż Jej, Józef, który był człowiekiem sprawiedliwym i nie chciał narazić Jej na zniesławienie, zamierzał oddalić Ją potajemnie. Gdy powziął tę myśl, oto Anioł Pański ukazał mu się we śnie i rzekł: "Józefie, synu Dawida, nie bój się wziąć do siebie Maryi, twej Małżonki; albowiem z Ducha Świętego jest to, co się w Niej poczęło. Porodzi Syna, któremu nadasz imię Jezus, On bowiem zbawi swój lud od jego grzechów". A stało się to wszystko, aby się wypełniło słowo Pańskie powiedziane przez Proroka: "Oto Dziewica pocznie i porodzi Syna, któremu nadadzą imię Emmanuel", to znaczy Bóg z nami. Zbudziwszy się ze snu, Józef uczynił tak, jak mu polecił Anioł Pański: wziął swoją Małżonkę do siebie.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Marek Ristau

Jezus powiedział: Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam. Jemu dana jest wszelka władza i moc w niebie i ziemi. Z Jego nakazu mamy iść i nauczać wszystkie narody, ucząc je zachowywać wszystko, co nam przykazał. Działamy i mówimy w Jego imię, bo bez Niego nic nie możemy uczynić.
Marek Ristau

Patroni dnia:

Święta Łucja, dziewica i męczennica
najstarszy żywot św. Łucji pochodzi z V wieku. Była przeznaczona dla pewnego młodzieńca z niemniej szlachetnej rodziny. Kiedy udała się z pielgrzymką na grób św. Agaty do pobliskiej Katanii, aby uprosić zdrowie dla swojej matki, miała się jej ukazać sama św. Agata i przepowiedzieć śmierć męczeńską. Kiedy więc Łucja powróciła do Syrakuz, cofnęła wolę wyjścia za mąż i rozdała majętność ubogim; złożyła także ślub dozgonnej czystości. Wkrótce wybuchło prześladowanie chrześcijan, kandydat do jej ręki zadenuncjował ją jako chrześcijankę. Kiedy nawet tortury nie załamały bohaterskiej dziewicy, została ścięta mieczem. Działo się to 13 grudnia ok. 304 roku.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Proroctwo Balaama jest przepięknym tekstem mesjańskim, który przybliża nam nadchodzącego Chrystusa. Słowa Balaama koncentrują się na widzeniu i dostrzeganiu, które w Nowym Testamencie odnoszą się do wiary opisywanej przez słowa „ujrzał i uwierzył”, „przejrzał”, „zobaczył”. Czytamy o tym w Ewangeliach opisujących spotkanie Jezusa z niewidomym, w doświadczeniu Piotra i Jana, którzy biegną do grobu, gdzie „widzą i wierzą”. To właśnie widzenie i dostrzeganie jest światłem na drodze wiary, do której zaprasza nas dzisiejsza liturgia. Możemy to docenić właśnie dzisiaj, kiedy obchodzimy wspomnienie św. Łucji, patronki widzenia, światła. O niej wielki poeta Dante Alighieri w Boskiej Komedii pisze jako o szafarce światła i wiary oświecającej wątpliwości rozumu i ciemności sumienia. Św. Łucja swoją modlitwą rozprasza mroki duszy pielgrzyma, czyli każdego z nas, który pozwala się prowadzić po nieznanych ścieżkach.
W ciemnościach życia, w trudnych momentach, z których nie widzimy wyjścia, możemy dostrzec ukrytą łaskę. Tak jak dzisiejszy astronomicznie najkrótszy dzień w roku symbolicznie otwiera nas na promień światła, którym jest zbliżający się dzień Narodzenia Chrystusa. Jego przyjście na ziemię jest triumfem światła nad złem i ciemnością, wybawieniem człowieka z mocy zła. Przyjście Jezusa jako prawdziwa światłość sprawia, że człowiek ogarnięty Duchem Bożym ma wzrok przenikliwy, oczy mu się otwierają na blask Jego piękna, na Światła Twego strumień, jak modlimy się w Sekwencji do Ducha Świętego.

Komentarz do psalmu

Poznać drogi Pana, to nie sztuka intelektualna czy odczuwalna. Poznać drogę Pana, to całym sobą wejść na drogę postawy uniżenia, pokory, wyciągnięcia ręki, przebaczenia, dziś tak bardzo nie na czasie. Prośba skierowana do Boga, by nauczył nas chodzić, przypomina o wysiłku, któremu każdy z nas stawił czoła, gdy był dzieckiem. Uczenie się chodzenia ma swoje etapy: niezdarne raczkowanie, pierwsze kroki podtrzymywane całkowicie przez rodzica, a potem te, na miękkich kolanach, z częstym przewracaniem się. Trud nauki chodzenia doskonale znają ci, którzy po różnych wypadkach musieli na nowo stawiać stopy na ziemię. A zamiast rodzica były kule czy wózek. Sztuka chodzenia po ścieżkach Boga posiada coś z tego trudu, ale i radości oraz chęci bycia szczęśliwym, bo wiem, że droga, po której idę, jest moja. Psalmista prosi, by Bóg prowadził go w prawdzie, czyli w poznaniu tego, co dobre, szlachetne, zgodne z Jego zamysłem, ale i co przeszkadza w chodzeniu drogą Pana, co mogę poprawić, nad czym popracować. Jeśli chcę być prawdziwy, On pokaże mi mój grzech, doda odwagi, by się do niego przyznać w nadziei otrzymania Jego miłosierdzia. Pan okazuje cierpliwość i łaskawość przez całe nasze życie. Raz wstępując do szkoły takiego Mistrza, nigdy nie przestajemy się uczyć.

Komentarz do Ewangelii

Nie dowierzamy ludziom, nie dowierzamy Bogu. Stajemy wobec trudnych kwestii opowiedzenia się po stronie prawdy lub jej zaprzeczeniu, rozmydlenia udawaniem i słowem, które jest w tej sytuacji wygodne: „Nie wiem”. Chrystus domaga się jasności, klarowności naszej postawy, ostrości wyrazu. Jego samego pytają najwyższe autorytety ówczesnego Izraela, chcą wciągnąć Go w pułapkę. Boją się utraty władzy, wpływów, zazdroszczą, że ktoś może wiedzieć lepiej niż oni. Postawa przyjęta przez uczonych wpływa na ich serce, które nie ma odwagi na przyjęcie do siebie zaskakującej prawdy, która niszczy dotychczasowy schemat myślenia. Jezus swoim pytaniem obnaża zagmatwane wnętrze arcykapłanów i starszych. Panie, spraw, bym zawsze zadawał Ci dobre pytania, na które odpowiesz mi, kiedy i jak chcesz!

Komentarze zostały przygotowane przez s. Annę Juźwiak AP

Książka na dziś

Lustro duszy. Rachunek sumienia na każdy miesiąc

ks. Krzysztof Skowroński

"Rachunek sumienia może być pięknym spotkaniem z Bogiem miłosiernym, odkrywaniem prawdy o sobie w kontekście Jego nieskończonej miłości. Proponowane w tej książce rachunki sumienia są formą pomocy w życiu duchowym dla osób, które pragną jeszcze bardziej pogłębić swoją więź z Trójcą Świętą".

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.