Poniedziałek

Czytania

(1 Mch 1,10-15.41-43.54-57.62-64)
Wyszedł korzeń wszelkiego grzechu, Antioch Epifanes, syn króla Antiocha. Przebywał on w Rzymie jako zakładnik, a zaczął panować w sto trzydziestym siódmym roku panowania greckiego. W tym to czasie wystąpili spośród Izraela synowie wiarołomni, którzy podburzyli wielu ludzi, mówiąc: „Pójdźmy zawrzeć przymierze z narodami, które mieszkają wokoło nas. Wiele złego bowiem spotkało nas od tego czasu, kiedyśmy się od nich oddalili”. Słowa te w ich mniemaniu uchodziły za dobre. Niektórzy zaś spomiędzy ludu zapalili się do tej sprawy i udali się do króla, a on dał im władzę, żeby wprowadzili pogańskie obyczaje. W Jerozolimie więc wybudowali gimnazjum według pogańskich zwyczajów. Pozbyli się też znaku obrzezania i odpadli od świętego przymierza. Sprzęgli się też z poganami i zaprzedali się im, aby robić to, co złe. Król wydał dekret dla całego państwa: „Wszyscy mają być jednym narodem i niech każdy zarzuci swoje obyczaje”. Wszystkie narody przyjęły ten rozkaz królewski, a nawet wielu Izraelitom spodobał się ten kult przez niego nakazany. Składali więc ofiary bożkom i znieważali szabat. W dniu piętnastym miesiąca Kislew sto czterdziestego piątego roku na ołtarzu całopalenia wybudowano „ohydę spustoszenia”, a w okolicznych miastach judzkich pobudowano także ołtarze; ofiary kadzielne składano nawet przed drzwiami domów i na ulicach. Księgi Prawa, które znaleziono, darto w strzępy i palono ogniem. Królewskie polecenie zabijało tego, u kogo gdziekolwiek znalazła się Księga Przymierza albo jeżeli ktoś postępował zgodnie z nakazami Prawa. Wielu jednak spomiędzy Izraelitów postanowiło sobie i mocno się trzymało swego postanowienia, że nie będą jedli nieczystych pokarmów. Woleli raczej umrzeć aniżeli skalać się pokarmem i zbezcześcić święte przymierze. Oddali też swoje życie. Wielki gniew Boży strasznie zaciążył nad Izraelem.

(Ps 119,53.61.134.150.155.158)
REFREN: Broń mego życia, abym strzegł praw Twoich

Gniew mnie ogarnia z powodu grzeszników
porzucających Twe prawo.
Oplotły mnie więzy grzeszników,
nie zapomniałem o Twoim prawie.

Wyzwól mnie z ludzkiego ucisku,
a będę strzegł Twych postanowień.
Zbliżają się niegodziwi moi prześladowcy,
dalecy są oni od Twojego prawa.

Daleko od występnych jest zbawienie,
bo nie dbają o Twoje ustawy.
Na widok odstępców wstręt mnie ogarnia,
bo słowa Twojego nie strzegą.

Aklamacja (J 8,12b)
Ja jestem światłością świata, kto idzie za Mną, będzie miał światło życia.

(Łk 18,35-43)
Kiedy Jezus zbliżył się do Jerycha, jakiś niewidomy siedział przy drodze i żebrał. Gdy usłyszał, że tłum przeciąga, dowiadywał się, co się dzieje. Powiedzieli mu, że Jezus z Nazaretu przechodzi. Wtedy zaczął wołać: „Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!” Ci, co szli na przedzie, nastawali na niego, żeby umilkł. Lecz on jeszcze głośniej wołał: „Jezusie, Synu Dawida, ulituj się nade mną!” Jezus przystanął i kazał przyprowadzić go do siebie. A gdy się zbliżył, zapytał go: „Co chcesz, abym ci uczynił?” Odpowiedział: „Panie, żebym przejrzał”. Jezus mu odrzekł: „Przejrzyj, twoja wiara cię uzdrowiła”. Natychmiast przejrzał i szedł za Nim, wielbiąc Boga. Także cały lud, który to widział, oddał chwałę Bogu.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Marek Ristau

Otrzymaliśmy łaskę wiary, aby nią żyć, bo wiara bez uczynków jest martwa - żyje zaś, gdy owocuje czynami miłości. Wszystko od Boga otrzymujemy z łaski przez wiarę, która wyraża się w uczynkach miłości. Wiara Boża w nas jest żywa i skuteczna - prawdziwie zbawia, uzdrawia i przynosi wszelkie dobro z wysoka. Chrystus jest naszym Panem i dobrym pasterzem i niczego nam nie brakuje, bo On daje nam wszystko, o co Go z wiarą poprosimy.
Marek Ristau

Patroni dnia:

Święty Albert Wielki, biskup i doktor Kościoła
urodził się prawdopodobnie między 1193 a 1200 r. w Lauingen w Niemczech. Jego ojciec był rycerzem. Dzięki swemu pochodzeniu Albert mógł studiować w Padwie i w Bolonii. W Padwie w 1221 r. spotkał bł. Jordana z Saksonii i z jego rąk otrzymał habit dominikański. W latach 1234-1242 był lektorem w klasztorach: Hildesheim, Fryburgu, w Ratyzbonie i w Strasburgu. Potem wykładał w Paryżu. Od 1248 roku wykładał w Kolonii. Tutaj spotkał św. Tomasza z Akwinu. Albert jako pierwszy rozpoznał w młodym Tomaszu przyszłego wielkiego uczonego. W 1254 roku został prowincjałem klasztorów niemieckich. Urban IV mianował go kaznodzieją papieskim na rzecz krucjaty. W 1277 r. generał zakonu, bł. Jan z Vercelli, powierzył mu misję, by bronił Zakonu i św. Tomasza z Akwinu. Wziął także udział w soborze powszechnym w Lyonie w roku 1274. Zmarł 15 listopada 1280 r. w Kolonii.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Przez cały tydzień słuchać będziemy w pierwszym czytaniu fragmentów Ksiąg Machabejskich opowiadających o walkach Machabeuszów przeciwko dynastii Seleucydów, szczególnie z Antiochem IV Epifanesem, w obronie wolności religijnej i politycznej Izraela. Rozgrywały się one w II wieku przed Chrystusem. Narracja historyczna sprzed więcej niż dwudziestu wieków – nad czym chce zatrzymać naszą refleksję? W Biblii Objawienie nie ma formy mistycznej, wynoszącej nas z rzeczywistości, w jakiej żyjemy, ku bliżej nieokreślonym niebiosom. W dzieje ludzi wplatają się słowa i czyny Boga, są miejscem spotkania Boga z człowiekiem albo miejscem rozchodzenia się ich dróg. Historia zbawienia nadaje sens suchym, historycznym faktom – Bóg objawia się dzisiaj, Bóg, który sądzi i zbawia, a ponieważ jest ponad czasem, dwadzieścia jeden wieków nie ma dla Niego żadnego większego znaczenia. Bóg czyta nas i naszą obecną historię opowiadaniem o dekrecie królewskim, który ma na celu unifikację wszystkich narodów, o lekceważeniu i podeptaniu największych świętości Izraela, jakimi były Świątynia i Prawo, o zakazie sprawowania prawowitego kultu, itd.
Mam nieodparte wrażenie, że autor 1 i 2 Mch opisał nasz XXI wiek…

Komentarz do psalmu

Nie chodzi o to, że jestem lepszy od innych: od grzeszników porzucających Prawo, od tych, którzy są od niego dalecy, od zaniedbujących Boże ustawy, postępujących występnie czy tych, którzy ich nie strzegą. Dla miłujących słowa Boże, dla których są one lampą na drogach życia, ci, którzy jeszcze tego nie odkryli, po prostu błądzą.

Komentarz do Ewangelii

Ileż w nas jest pragnień, których nie dopuszczamy do głosu. Ile zranień, które nas zamykają, nie przestając krwawić. Ile w nas czasem lęku przed upokorzeniem, bo wcześniej zostaliśmy odstawieni przez opinię innych na margines. Niewidomy spod Jerycha miał wyostrzony słuch, nie przeszkadzało mu nic z tego, co nas często rozprasza, potrafił połączyć bezbłędnie komunikaty, jakie odbierał. Dlatego prosta odpowiedź: „Jezus z Nazaretu przechodzi”, wyzwoliła w nim reakcje nie do powstrzymania: wiedział, dlaczego krzyczy i do Kogo krzyczy.
Proszę o świadomość swojej słabości i wiarę, że usłyszysz.

Komentarze zostały przygotowane przez s. Joannę Ewę Koszałek FMA

Książka na dziś

Vademecum liturgii gregoriańskiej

Vademecum liturgii gregoriańskiej to wyjątkowe dzieło. Stanowi unikatowy zbiór przepisów liturgicznych, rubryk, zasad sprawowania liturgii według Mszału Rzymskiego z 1962 roku oraz najnowszych wytycznych dotyczących celebracji tej liturgii współcześnie, do ostatnich papieskich dokumentów włącznie.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.