Czwartek

Czytania

(Rz 3, 21-30a)
Bracia: Teraz jawną się stała sprawiedliwość Boża niezależna od Prawa, poświadczana przez Prawo i Proroków. Jest to sprawiedliwość Boża przez wiarę w Jezusie Chrystusie dla wszystkich, którzy wierzą. Bo nie ma tu różnicy: wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej, a dostępują usprawiedliwienia darmo, z Jego łaski, przez odkupienie, które jest w Chrystusie Jezusie. Jego to ustanowił Bóg narzędziem przebłagania przez wiarę mocą Jego krwi. Chciał przez to okazać, że sprawiedliwość Jego względem grzechów popełnionych dawniej, za dni cierpliwości Bożej, wyrażała się w odpuszczaniu ich po to, by ujawnić w obecnym czasie Jego sprawiedliwość i aby pokazać, że On sam jest sprawiedliwy i usprawiedliwia każdego, który wierzy w Jezusa. Gdzież więc podstawa do chlubienia się? Została uchylona. Przez jakie prawo? Czy przez prawo uczynków? Nie, przez prawo wiary. Sądzimy bowiem, że człowiek osiąga usprawiedliwienie przez wiarę, niezależnie od pełnienia nakazów Prawa. Bo czyż Bóg jest Bogiem jedynie Żydów? Czy nie również i pogan? Zapewne również i pogan.

(Ps 130 (129), 1-2. 3-4. 5-6)
REFREN: Bóg Zbawicielem, pełnym miłosierdzia

Z głębokości wołam do Ciebie, Panie,
Panie, wysłuchaj głosu mego.
Nachyl Twe ucho
na głos mojego błagania.

Jeśli zachowasz pamięć o grzechach, Panie,
Panie, któż się ostoi?
Ale Ty udzielasz przebaczenia,
aby ze czcią Ci służono.

Pokładam nadzieję w Panu,
dusza moja pokłada nadzieję w Jego słowie.
Dusza moja oczekuje Pana
bardziej niż strażnicy poranka.

Aklamacja (J 14, 6)
Ja jestem drogą, prawdą i życiem, nikt nie przychodzi do Ojca inaczej, jak tylko przeze Mnie.

(Łk 11, 47-54)
Jezus powiedział do faryzeuszów i do uczonych w Prawie: "Biada wam, ponieważ budujecie grobowce prorokom, a wasi ojcowie ich zamordowali. A tak jesteście świadkami i przytakujecie uczynkom waszych ojców; gdyż oni ich pomordowali, a wy im wznosicie grobowce. Dlatego też powiedziała Mądrość Boża: Poślę do nich proroków i apostołów, a z nich niektórych zabiją i prześladować będą. Tak na tym plemieniu będzie pomszczona krew wszystkich proroków, która została przelana od stworzenia świata, od krwi Abla aż do krwi Zachariasza, który zginął między ołtarzem a przybytkiem. Tak, mówię wam, na tym plemieniu będzie pomszczona. Biada wam, uczonym w Prawie, bo wzięliście klucze poznania; samiście nie weszli, a przeszkodziliście tym, którzy wejść chcieli". Gdy wyszedł stamtąd, uczeni w Piśmie i faryzeusze poczęli gwałtownie nastawać na Niego i wypytywać Go o wiele rzeczy. Czyhali przy tym, żeby Go podchwycić na jakimś słowie.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Marek Ristau

Chrystus jest naszą jedyną prawością, świętością i zbawieniem - Bóg dał nam wszystko w Nim! Dał nam to darmo, z łaski, ze względu na to, że zaufaliśmy Chrystusowi jako Temu, który na krzyżu usunął nasze grzechy, ponosząc za nie karę jako ofiara przebłagalna. Bezgrzeszny i niewinny Chrystus został za nas uczyniony grzechem, abyśmy w Nim stali się prawością i dobrocią Bożą. Każdy, kto jest przez wiarę w Chrystusie, stał się nowym stworzeniem i uczestnikiem Boskiej natury.
Marek Ristau

Patroni dnia:

Święta Małgorzata Maria Alacoque, dziewica
urodziła się 22 lipca 1647 r. w Burgundii (Francja). Kiedy Małgorzata miała zaledwie 4 lata, złożyła ślub dozgonnej czystości. Jej ojciec był notariuszem i sędzią. Zmarł, gdy Małgorzata miała 8 lat. Oddano ją wtedy do kolegium klarysek w Charolles. Ciężka choroba zmusiła ją jednak do powrotu do domu. Oddana z kolei na wychowanie do apodyktycznego wuja i gderliwych ciotek, wiele od nich wycierpiała. Gdy miała 24 lata wstąpiła do Sióstr Nawiedzenia (wizytek). Małgorzata otrzymała habit zakonny 25 sierpnia 1671 r. Musiała wyróżniać się wśród sióstr, skoro dwa razy piastowała urząd asystentki przełożonej, a w latach 1685-1687 była mistrzynią nowicjuszek. Małgorzata była mistyczką - od 21 grudnia 1674 r. przez ponad półtora roku Pan Jezus w wielu objawieniach przedstawiał jej swe Serce, kochające ludzi i spragnione ich miłości. W związku z otrzymanym orędziem i poleceniem, aby ustanowiono święto czczące Jego Najświętsze Serce oraz przystępowano przez 9 miesięcy do pierwszopiątkowej Komunii św. wynagradzającej, Małgorzata doznała wielu przykrości i sprzeciwów. Od 1686 r. obchodziła święto Najświętszego Serca Jezusa i rozszerzyła je na inne klasztory sióstr wizytek. Z jej inicjatywy wybudowano w Paray-le-Monial kaplicę poświęconą Sercu Jezusa. Małgorzata zmarła 17 października 1690 r. po 43 latach życia, w tym 18 latach profesji.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Dobrym wyznacznikiem naszej wiary w „darmowość zbawienia” jest to, jak radzimy sobie z grzechem. Choć rozumowo przyjmujemy, że Jezus jest naszym Zbawicielem i wziął na siebie wszystkie nasze winy, to jakby temu nie dowierzamy, uciekając się do stosowania skomplikowanych strategii minimalizujących osobistą odpowiedzialność za wyrządzone w życiu zło (wyparcie, racjonalizacja, determinizm).
W swoich Listach św. Paweł pouczał, że bez Chrystusa i Jego zbawczej śmierci i zmartwychwstania człowiek zasługuje wyłącznie na gniew Boży. Starożytni Żydzi wierzyli, że modlitwa, post i jałmużna mogły odroczyć czasowo manifestację Bożego gniewu, jednak tylko przelanie krwi mogło zagwarantować odpuszczenie grzechów i zaniechanie pomsty przez JHWH. Stąd też, kiedy Paweł nazywa Jezusa narzędziem przebłagania, to ma na myśli z pewnością starotestamentalne święto Jom Kippur, w czasie którego dokonywano obrzędu Kapparot – skropienia krwią cielca wieka Arki Przymierza dla odpuszczenia grzechów ludzi. Konieczność powtarzania tego obrzędu została uchylona w Jezusie, którego Ofiara realnie dotknęła naszego człowieczeństwa.
Dodatkowego wyjaśnienia domaga się także rozróżnienie, jakie czyni apostoł pomiędzy prawem wiary a prawem uczynków. Jeżeli konsekwentnie przyjmujemy, że zbawienie jest darmowe, to założyć musimy również jego powszechność, czyli uwolnienie się spod prawa uczynków (rozumianego jako realizację prawa pozytywnego) i zwrócenie się ku prawu wiary (dostosowywaniu swojego życia do prawdy sumienia). Dopiero w świetle wspomnianego rozgraniczenia staje się dla nas oczywiste, że choć uczynkami nie zasługujemy na zbawienie, to jednak pomagają nam one podporządkować się głosowi sumienia – prawu wiary.

Komentarz do psalmu

Podobnie jak dzisiejsze pierwsze czytanie omawiany psalm podejmuje temat pozornego rozdźwięku między sprawiedliwością a miłosierdziem Boga. Wskazówką dla lepszego zrozumienia współwystępowania tych cech w Bogu może być fakt, że Psalm 130 używany był w czasie wspomnianego już wcześniej święta Jom Kippur, które przypominało Izraelitom, że każda kara i „ucisk” ze strony Boga prowadzi ostatecznie do odpuszczenia grzechów utożsamianego z pełnią Bożego błogosławieństwa.
Interesująco psalm ten przedstawia również relację miłości do lęku: to miłość Boga do człowieka, bardziej niż Jego gniew, powinna wzbudzać w nas lęk przed odwróceniem się od Niego.

Komentarz do Ewangelii

W dzisiejszej ewangelii Jezus oskarża pobożnych Żydów o to, że popełniają oni błędy swoich przodków. Trudno o cięższy zarzut wobec tych, którzy za wszelką cenę pragną odciąć się od swojej przeszłości poprzez budowanie prorokom grobowców. „Pozew” ten nie jest jednak bezzasadny, bowiem upamiętniając śmierć proroków, nadal pozostają oni ślepi na męczeństwo największego z nich – Jana Chrzciciela. To ważna wskazówka dla naszego życia duchowego – nie można naprawiać grzechów przeszłości, jednocześnie będąc w niej zamkniętym.
Trzecie biada występujące w tekście skierowane jest do uczonych w Piśmie. Mając dostęp do Bożych tajemnic, komplikują oni dotarcie do Boga tym, których mieli do Niego prowadzić.
Również dziś możemy spotkać ludzi, którzy realizując hermetyczną duchowość, przekazują wypaczoną wizję Boga innym, uniemożliwiając im dotarcie do prostych prawd ewangelicznych.

Komentarze zostały przygotowane przez Piotra Lipca - kleryka V roku WMSD w Warszawie

Książka na dziś

Prawda. Raport o stanie Kościoła

kardynał Gerhard Ludwig Muller

Pomysł oraz koncepcja niniejszej pozycji to zasługo znanego publicysty oraz teologa katolickiego, Martina Lohmanna. Powstało dzieło podejmujące aktualne tematy, nurtujące ludzi XXI wieku - zapraszające grono czytelników do rozmów oraz refleksji.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.