Środa

Czytania

(1 Tes 2, 9-13)
Pamiętacie przecież, bracia, naszą pracę i trud. Pracowaliśmy dniem i nocą, aby nikomu z was nie być ciężarem. Tak to wśród was głosiliśmy Ewangelię Bożą. Sami jesteście świadkami, i Bóg także, jak bogobojnie, sprawiedliwie i nienagannie zachowaliśmy się pośród was, wierzących. Przecież wiecie, że każdego z was – jak ojciec swe dzieci – prosiliśmy, zachęcaliśmy i zaklinaliśmy, abyście postępowali w sposób godny Boga, który was wzywa do swego królestwa i chwały. Dlatego nieustannie dziękujemy Bogu, bo gdy przejęliście słowo Boże, usłyszane od nas, przyjęliście je nie jako słowo ludzkie, ale jako to, czym jest naprawdę – jako słowo Boga, który działa w was, wierzących.

(Ps 139 (138), 7-8. 9-10. 11-12b)
REFREN: Panie, przenikasz i znasz mnie całego

CGdzie ucieknę przed duchem Twoim?
Gdzie oddalę się od Twego oblicza?
Jeśli wstąpię do nieba, Ty tam jesteś,
jesteś przy mnie, gdy położę się w Otchłani.

CGdybym wziął skrzydła jutrzenki,
gdybym zamieszkał na krańcach morza,
tam również będzie mnie wiodła Twa ręka
i podtrzyma mnie Twoja prawica.

CJeśli powiem: "Niech więc mnie ciemność zasłoni
i noc mnie otoczy jak światło",
to nawet mrok nie będzie dla Ciebie ciemny,
a noc jak dzień będzie jasna.

Aklamacja (1 J 2, 5)
Kto zachowuje naukę Chrystusa, w tym naprawdę miłość Boża jest doskonała.

(Mt 23, 27-32)
Jezus przemówił tymi słowami: "Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo podobni jesteście do grobów pobielanych, które z zewnątrz wyglądają pięknie, lecz wewnątrz pełne są kości trupich i wszelkiego plugastwa. Tak i wy z zewnątrz wydajecie się ludziom sprawiedliwi, lecz wewnątrz pełni jesteście obłudy i nieprawości. Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze obłudnicy, bo budujecie groby prorokom i zdobicie grobowce sprawiedliwych oraz mówicie: „Gdybyśmy żyli za czasów naszych przodków, nie bylibyśmy ich wspólnikami w zabójstwie proroków”. Przez to sami przyznajecie, że jesteście potomkami tych, którzy mordowali proroków. Dopełnijcie i wy miary waszych przodków!"

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Marek Ristau

Jako dzieci Boże wezwani jesteśmy do prowadzenia życia godnego Boga, który powołał nas do swego Królestwa i chwały. Jeżeli przyjęliśmy Słowo Boże nie jako słowo ludzkie, ale prawdziwie jako słowo Boga, będzie ono skutecznie w nas działać. Usprawiedliwieni z wiary i przyobleczeni w sprawiedliwość Bożą, królujemy w życiu z powodu dzieła Jezusa Chrystusa. W Nim możemy żyć bogobojnie, nienagannie i święcie na tym świecie, którego postać przemija...
Marek Ristau

Patroni dnia:

Święta Maria od Jezusa Ukrzyżowanego
Miriam Baourdy, zwana także Małą Arabką, urodziła się 5 stycznia 1846 r. w Abellin, pod starożytną Ptolemaidą, w Galilei. Gdy Maria miała trzy lata, straciła rodziców. Na wychowanie zabrał ją wtedy wuj. W dwunastym roku życia przynaglano ją już do małżeństwa, ale wybroniła się przed nim i złożyła ślub czystości. Poszukując pracy, dotarła do Marsylii, gdzie została służącą. W 1865 r. wstąpiła do józefitek, ale te - widząc, że Maria doznaje ekstaz i jest stygmatyczką - skierowały ją do karmelu w Pau. W 1870 r. razem z innymi wyjechała do Indii, aby w Mangalore założyć nowy klasztor. Do Francji wróciła z tych samych powodów, dla których józefitki oddały ją karmelitankom. W roku 1875 Maria zaczęła realizować dzieło swych dawnych marzeń: założenie karmelu w Betlejem. Zainicjowała ponadto nowy klasztor w Nazarecie. Miriam zmarła 26 sierpnia 1878 r. w Betlejem.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Św. Paweł kontynuuje wspomnienie czasu ewangelizacji Tesaloniczan. Apostoł przypomina, jak wyglądała jego służba wobec rodzącej się wspólnoty chrześcijańskiej. Św. Paweł, będąc ewangelizatorem, jednocześnie sam pracował na swoje utrzymanie, chociaż mógł się tego domagać od wspólnoty. Prowadził również pobożne życie, pozostając sprawiedliwym wobec Boga i ludzi. Jego praca apostolska charakteryzowała się także ojcowską troską o powierzonych mu ludzi.
Apostoł, na swoim przykładzie, pokazuje jak wielkodusznie i bezinteresownie należy postępować wobec innych. W przekazywaniu innym Słowa Bożego bardzo ważna jest moja własna postawa. W każdej sytuacji, kiedy świadczę o Bogu, nawet w najprostszych obowiązkach, moja postawa może być kluczowa dla drugiego człowieka. Przez swoją dyspozycję mogę przyciągnąć albo zniechęcić innego do nawrócenia.
Z drugiej strony warto spojrzeć, jak ja przyjmuję świadków, których Bóg stawia na mojej drodze życia. Św. Paweł wyraźnie podkreśla, że Słowo Boże, które przekazywał, zostało przyjęte „nie jako słowo ludzkie, ale jako (…) słowo Boga” (w. 13). W swoich uprzedzeniach czy przyzwyczajeniach nieraz trudno przyjąć, że Bóg może przemawiać przez osoby, które już „zdyskwalifikowałem” jako świadków Bożego Słowa. Słowo Boże będzie we mnie owocowało, jeśli przyjmę je w taki sposób, jaki wybrał Pan Bóg.

Komentarz do psalmu

Czy człowiek może całkowicie odizolować się od Boga? Zapomnieć o Nim i nigdy Go nie spotkać? Oczywiście człowiek może odrzucać Boga, ponieważ został obdarzony wolną wolą. Trudno jednak zaprzeczać Bożemu działaniu, jakie dokonuje się w świecie i w człowieku.
Psalm 139 jest jednym z najpiękniejszych psalmów, który pokazuje bliskość Boga w stosunku do człowieka. Śpiewana dzisiaj część psalmu skupia się na temacie ucieczki człowieka. Pierwsze dwie zwrotki przytaczają możliwe miejsca, gdzie człowiek chce oddalić się od Boga. Jego trud jest daremny, ponieważ wszystko na ziemi zostało stworzone przez Boga. Św. Paweł w mowie na Areopagu powiedział Grekom, że „w Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy” (Dz 17,28). Czas i przestrzeń są w pełni przesiąknięte Bogiem.
Mimo mojego zaprzeczania Bóg nigdy nie zrezygnuje z poszukiwania mnie. Nieraz Boże działanie może mnie zupełnie zaskoczyć. W ostatniej zwrotce dzisiejszego psalmu psalmista chce uciec w ciemność przed Bogiem. Nie spodziewa się jednak, że mrok może stać się jasnością, podobnie Bóg nigdy nie straci człowieka, którego stworzył i ukochał.

Komentarz do Ewangelii

Dzisiejsza Ewangelia przedstawia ostatnie dwa „biada!” z mowy przeciwko faryzeuszom i uczonym w Piśmie. Jezus wypunktowuje kolejne hipokryzje w myśleniu i działaniu dostojników żydowskich.
Według starotestamentalnych przepisów prawnych kontakt z ciałami zmarłych, a nawet z ich grobami, powodował zaciągnięcie na siebie nieczystości rytualnej. Pobielanie grobów miało cel praktyczny, ponieważ przez to stawały się bardziej widoczne i trudniej było omyłkowo zbliżyć się do nich. Jednak Jezus czyni w tym porównaniu jeszcze głębszą aluzję. Kolor biały może bardzo upiększyć budowlę, ale jednocześnie może zakryć wszelkie pęknięcia i nierówności. Porównanie do pobielanych grobów ukazuje niezgodność życia wewnętrznego z zewnętrznym. Jeśli życie wewnętrzne nie będzie dobre, to prędzej czy później zamalowana fasada na zewnątrz pęknie i ukaże, co naprawdę kryje się w człowieku.
Ostatnie „biada!” jest najmocniejszym oskarżeniem przeciwko faryzeuszom i uczonym w Piśmie. W swojej obłudzie zaprzeczają oni faktom historycznym. Ciąży na nich wina przodków. Jezus odnosząc się do siebie, pokazuje, że On również jako prorok będzie przez nich zabity. Jedyną drogą wyjścia z błędnego koła grzechu jest osobista decyzja o nawróceniu. Doświadczenie życia uczy, że jasna i zdecydowana decyzja woli o zerwaniu z grzechem, pozwala wejść na Bożą drogę w swoim życiu.

Komentarze zostały przygotowane przez Jakuba Zinkowa kleryka V roku WMSD w Warszawie

Książka na dziś

Nie porzucajmy Wiary. 10 powodów, dla których warto zostać w Kościele

ks. Robert Skrzypczak

Jeśli zależy ci na zbawieniu i chcesz zainwestować w życie wieczne, warto poznać odpowiedzi na powyższe pytania. Autor w dziesięciu jasnych i klarownych tezach tłumaczy, co zyskujemy, będąc w żywej więzi z Bogiem. Przestrzega też przed pułapką pochopnego odejścia od wiary ku doczesnym, hedonistycznym lub merkantylnym praktykom

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.