pobierz z Google Play

11 lipca 2021

Niedziela

XV Niedziela zwykła

Czytania: (Am 7, 12-15); (Ps 85 (84), 9ab i 10. 11-12. 13-14); (Ef 1, 3-14); Aklamacja (Ef 1, 17-18); (Mk 6, 7-13);

Rozważania: Ewangeliarz OP , Marek Ristau , Bractwo Słowa Bożego

Książka na dziś: Carlo Acutis. Opowieść o chłopcu, który pokochał Eucharystię

Czytania

(Am 7, 12-15)
Amazjasz, kapłan w Betel, rzekł do Amosa: „Widzący”, idź sobie, uciekaj do ziemi Judy! I tam jedz chleb, i tam prorokuj! A w Betel więcej nie prorokuj, bo jest ono królewską świątynią i królewską budowlą". I odpowiedział Amos Amazjaszowi: "Nie jestem ja prorokiem ani nie jestem synem proroków, gdyż jestem pasterzem i tym, który nacina sykomory. Od trzody bowiem wziął mnie Pan i rzekł do mnie Pan: „Idź, prorokuj do narodu mego, izraelskiego!”

(Ps 85 (84), 9ab i 10. 11-12. 13-14)
REFREN: Okaż swą łaskę i daj nam zbawienie

Będę słuchał tego, co Pan Bóg mówi:
oto ogłasza pokój ludowi i swoim wyznawcom.
Zaprawdę, bliskie jest Jego zbawienie
dla tych, którzy Mu cześć oddają,
i chwała zamieszka w naszej ziemi.

Łaska i wierność spotkają się z sobą,
ucałują się sprawiedliwość i pokój.
Wierność z ziemi wyrośnie,
a sprawiedliwość spojrzy z nieba.

Pan sam szczęściem obdarzy,
a nasza ziemia wyda swój owoc.
Sprawiedliwość będzie kroczyć przed Nim,
a śladami Jego kroków zbawienie.

(Ef 1, 3-14)
Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa; On napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich – w Chrystusie. W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem. Z miłości przeznaczył nas dla siebie jako przybranych synów poprzez Jezusa Chrystusa, według postanowienia swej woli, ku chwale majestatu swej łaski, którą obdarzył nas w Umiłowanym. W Nim mamy odkupienie przez Jego krew – odpuszczenie występków, według bogactwa Jego łaski. Szczodrze ją na nas wylał w postaci wszelkiej mądrości i zrozumienia, przez to, że nam oznajmił tajemnicę swej woli według swego postanowienia, które przedtem w Nim powziął dla dokonania pełni czasów, aby wszystko na nowo zjednoczyć w Chrystusie jako Głowie: to, co w niebiosach, i to, co na ziemi. W Nim dostąpiliśmy udziału my również, z góry przeznaczeni zamiarem Tego, który dokonuje wszystkiego zgodnie z zamysłem swej woli, byśmy istnieli ku chwale Jego majestatu – my, którzy już przedtem nadzieję złożyliśmy w Chrystusie. W Nim także i wy, usłyszawszy słowo prawdy, Dobrą Nowinę o waszym zbawieniu, w Nim również – uwierzywszy, zostaliście naznaczeni pieczęcią, Duchem Świętym, który był obiecany. On jest zadatkiem naszego dziedzictwa w oczekiwaniu na odkupienie, które nas uczyni własnością Boga, ku chwale Jego majestatu.

Aklamacja (Ef 1, 17-18)
Niech Ojciec Pana naszego, Jezusa Chrystusa, przeniknie nasze serca swoim światłem, abyśmy wiedzieli, czym jest nadzieja naszego powołania.

(Mk 6, 7-13)
Jezus przywołał do siebie Dwunastu i zaczął rozsyłać ich po dwóch. Dał im też władzę nad duchami nieczystymi i przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. "Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien". I mówił do nich: "Gdy do jakiegoś domu wejdziecie, zostańcie tam, aż stamtąd wyjdziecie. Jeśli w jakimś miejscu was nie przyjmą i nie będą was słuchać, wychodząc stamtąd, strząśnijcie proch z nóg waszych na świadectwo dla nich". Oni więc wyszli i wzywali do nawracania się. Wyrzucali też wiele złych duchów, a wielu chorych namaszczali olejem i uzdrawiali.

Do góry

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

Wszystko jest od Boga. Bóg stworzył wszystko. Bóg jest Bogiem porządku i nic nie zostawił przypadkowi. Wszystko ma swój początek i koniec, swoje miejsce i czas. Bez Chrystusa wszyscy byliśmy pozbawieni chwały Bożej, ale w Nim zostaliśmy uniewinnieni i obdarzeni chwałą - staliśmy się dziećmi Boga. Chwała odkupienia uczyniła nas nowym stworzeniem napełnionym Duchem Świętym. Krok po kroku zbliżamy się do wielkiego Dnia Pańskiego, aż Bóg będzie wszystkim we wszystkim.
Marek Ristau


Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Dzisiejszy tekst przenosi nas w czasy, gdy naród wybrany podzielony był na dwa królestwa: Królestwo Południowe i Królestwo Północne. Oba królestwa miały swoje miejsca kultu Boga jedynego: pierwsze w Jerozolimie, a drugie w Betel i w Dan. Sanktuaria w Betel i w Dan, jako konkurencyjne, nie podobały się jednak Panu. Otóż Pan wybiera Amosa pochodzącego z południa (z Judy) i posyła go na północ z napomnieniem. Amos wypomina wiele błędów królowi, kapłanom i mieszkańcom Królestwa Północnego, a fakt istnienia konkurencyjnych świątyń jest jednym z nich. To oczywiście nie jest dobrze przyjmowane na północy. Szczególnie, jak dziś słyszymy, oponuje kapłan Amazjasz z Betel. Amazjasz wolałby, żeby Amos wrócił do siebie i tam prorokował. Amos odpowiada w sposób zaskakujący: nie jestem prorokiem...
W starożytnym Izraelu istniała instytucja proroka pełniącego funkcję doradczą u boku króla (na przykład prorok Natan u boku króla Dawida). Amos również jest prorokiem, choć takiej funkcji nie pełni. Pan powierzył mu misję prorocką, nie wiążąc go z żadną instytucją. Dlatego w rozmowie z Amazjaszem Amos może odwołać się do swojej pierwszej tożsamości: pasterza i rolnika. Dobrze wie jednak, że z woli Bożej jest kimś więcej.
Bóg jest wolny w swoich decyzjach, może zmieniać kształtować i wzbogacać tożsamość człowieka. Bóg może zaskakiwać, bo jest absolutnym Panem ludzkiego losu.


Komentarz do psalmu

Psalm mówi nam o współpracy człowieka z Bogiem, z Bożą łaską. Mamy tu swego rodzaju dialog. Bóg ogłasza pokój, a człowiek słucha tego orędzia i przyjmuje je. Bóg daje zbawienie, a człowiek zbliża się do zbawienia, chwaląc Boga. Bóg daje łaskę, a człowiek odpowiada wiernością tej łasce. Bóg darzy sprawiedliwością, a człowiek przyjmuje ją w pokoju serca. Bóg obdarza szczęściem i dzięki temu ziemia wydaje owoc.
Zauważmy, że od Boga przychodzi do nas samo dobro: pokój, zbawienie, łaska, sprawiedliwość, szczęście. Rodzi się zatem pytanie: czy tak właśnie postrzegam Boga, czy tego się od Niego spodziewam? I dalej: czy dostrzegam te dary w moim życiu? Czy moja relacja z Bogiem jest tak bliska i serdeczna, że można nasz dialog nazwać spotkaniem i pocałunkiem?


Komentarz do drugiego czytania

Bóg wybrał nas… Żeby mógł dokonać się wybór, muszą istnieć przynajmniej dwie możliwości. Czy Bóg wybrał zatem nas, mnie i Ciebie, a kogoś innego nie wybrał? Nie. Co więc było przedmiotem wyboru Boga? Nasze istnienie bądź nieistnienie. Bóg wybrał to, że jesteśmy. Jeszcze przed założeniem świata, od zawsze pragnął nas, ludzi i właśnie dla nas stworzył świat.
Bóg wybrał też cel, dla którego nas stworzył: przeznaczył nas dla siebie. Co więcej, wybrał naszą kondycję: mamy być święci i nieskalani. Tu jednak wybory Boga skrzyżowały się z wyborami człowieka. Tylko nasze istnienie nie podlega ludzkiej woli i Bóg jest jedynym Panem życia. Nie mamy wpływu na to, że istniejemy. On uczynił nas jednak wolnymi, dlatego wszystkie następne dary możemy odrzucić. Mamy też drogę powrotu do Boga: odkupienie przez krew Jezusa, odpuszczenie występków.
Wszystko, czego Bóg dla nas dokonał, uczynił przez Jezusa i w Jezusie. Stworzył nas w Jezusie, to znaczy, że Jezus jest naszym pierwowzorem. Bóg, patrząc na swego Syna, widział nas – i takimi nas stworzył. Dlatego najpełniej jesteśmy sobą, gdy jesteśmy podobni do Jezusa. Wiemy, że sami nie jesteśmy w stanie osiągnąć tego podobieństwa. Bóg jednak chce, naprawdę pragnie, byśmy już tu na ziemi żyli pełnią życia, pełnią zjednoczenia z Nim i pełnią podobieństwa do Jezusa. Stąd jeszcze jeden wspaniały dar: obfity dar Ducha Świętego, Ducha Jego Syna.


Komentarz do Ewangelii

To pierwsze rozesłanie Dwunastu, praktycznie na początku działalności Jezusa, jest szczególnym momentem formacji uczniów. Doświadczenie misji pozwoli im zorientować się, do jakiej posługi przeznacza ich Mistrz. Pozwoli im także doświadczyć Jego mocy. Oni jeszcze nie wiedzą, że misja apostoła realizuje się nie tylko w mocy, ale także w słabości. To jeszcze przed nimi. Teraz natomiast jest czas podobny do pierwszej miłości, pierwszych sukcesów i poczucia zdobywania świata u ludzi młodych. Warto zauważyć, że Jezus błogosławi ten czas, sam go uczniom organizuje i przez to potwierdza jego dużą wartość. Przecież to właśnie tutaj zaczyna kształtować się więź z Mistrzem.
Zauważmy też, że Jezus posyła uczniów po dwóch. Nasz Bóg - Trójca Przenajświętsza - jest wspólnotą Osób. Spodobało Mu się na swój obraz powoływać ludzi do jedności i do współdziałania. Otwartość na ten Jego plan jest jednym z warunków powodzenia wielu misji.

Komentarze zostały przygotowane przez s. Marię Agnieszkę od Wcielenia i Paschy Jezusa OCD


Do góry

Książka na dziś

Carlo Acutis. Opowieść o chłopcu, który pokochał Eucharystię

Katarzyna Tempes

W Mediolanie, stolicy regionu Lombardia – pięknym mieście na północy Włoch, znanym ze sławnych targów mody i znakomitych klubów piłkarskich, mieszkał pewien zwyczajny trzynastolatek, pasjonat komputerów i miłośnik zwierząt. Jego życie było jednak tak niezwykłe, że został ogłoszony błogosławionym. Czy chcecie się dowiedzieć, na czym polegała jego wyjątkowość?

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.