pobierz z Google Play

07 lipca 2021

Środa

Środa XIV tydzień zwykły

Czytania: (Rdz 41,55-57.42,5-7.14-15a.17-24a); (Ps 33,2-3.10-11.18-19); Aklamacja (Mk 1,15); (Mt 10,1-7);

Rozważania: Ewangeliarz OP , Marek Ristau , Bractwo Słowa Bożego

Książka na dziś: Manna na pustyni. Jak pogłębić swoją modlitwę

Czytania

(Rdz 41,55-57.42,5-7.14-15a.17-24a)
Kiedy w Egipcie głód zaczął dawać się we znaki, ludność domagała się chleba od faraona. Wtedy faraon mówił do wszystkich Egipcjan: "Udajcie się do Józefa i co on wam powie, czyńcie". Gdy był głód na całej ziemi, Józef otwierał wszystkie spichrze, w których było zboże, i sprzedawał zboże Egipcjanom, w miarę jak w Egipcie głód stawał się coraz większy. Ze wszystkich krajów ludzie przybywali do Egiptu, by kupować zboże od Józefa, gdyż głód po całej ziemi się wzmagał. Kiedy synowie Izraela przybyli wraz z innymi, którzy tam również się udawali, aby kupić zboża, bo głód był w Kanaanie, Józef sprawował władzę w kraju i on to sprzedawał zboże wszystkim mieszkańcom tego kraju. Bracia Józefa, przybywszy do niego, oddali mu pokłon twarzą do ziemi. Gdy Józef ujrzał swoich braci, poznał ich; udał jednak, że jest im obcy, i przemówił do nich surowo tymi słowami: „Skąd przyszliście?” Odpowiedzieli: „Z Kanaanu, aby kupić żywności”. Józef rzekł do nich: „Jesteście szpiegami. Co do tego zostaniecie wybadani”. I oddał ich pod straż na trzy dni. A trzeciego dnia Józef rzekł do nich: „Uczyńcie, co mówię, a zostaniecie przy życiu, bo ja czczę Boga. Skoro jesteście uczciwi, niechaj jeden wasz brat pozostanie w więzieniu, w którym was osadzono, wy zaś idźcie, zawieźcie zboże dla wyżywienia waszych rodzin. Potem przyprowadzicie do mnie najmłodszego brata waszego, aby się okazało, czy powiedzieliście prawdę; bo inaczej czeka was śmierć”. I tak uczynili. Mówili między sobą: „Ach, zawiniliśmy przeciwko bratu naszemu, patrząc na jego strapienie, kiedy nas błagał o litość, a nie wysłuchaliśmy go. Dlatego przyszło na nas to nieszczęście”. Ruben zaś tak im wtedy powiedział: „Czyż wam tego nie mówiłem: «Nie dopuszczajcie się wykroczenia względem tego chłopca», ale nie usłuchaliście mnie? Toteż teraz żąda się odpowiedzialności za jego krew”. Nie wiedzieli zaś, że Józef to rozumie, bo rozmawiał z nimi przez tłumacza. Odszedłszy więc od nich, rozpłakał się. Potem wrócił i rozmawiał z nimi.

(Ps 33,2-3.10-11.18-19)
REFREN: Okaż swą łaskę ufającym Tobie

Sławcie Pana na cytrze,
grajcie Mu na harfie o dziesięciu strunach.
śpiewajcie Mu pieśń nową,
pełnym głosem śpiewajcie Mu wdzięcznie.

Pan udaremnia zamiary narodów,
wniwecz obraca zamysły ludów.
Zamiary Pana trwają na wieki,
zamysły Jego serca przez pokolenia.

Oczy Pana zwrócone na bogobojnych,
na tych, którzy czekają na Jego łaskę,
aby ocalił ich życie od śmierci
i żywił ich w czasie głodu.

Aklamacja (Mk 1,15)
Bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

(Mt 10,1-7)
Jezus przywołał do siebie dwunastu swoich uczniów i udzielił im władzy nad duchami nieczystymi, aby je wypędzali i leczyli wszystkie choroby i wszelkie słabości. A oto imiona dwunastu apostołów: pierwszy Szymon, zwany Piotrem, i brat jego Andrzej, potem Jakub, syn Zebedeusza, i brat jego Jan, Filip i Bartłomiej, Tomasz i celnik Mateusz, Jakub, syn Alfeusza, i Tadeusz, Szymon Gorliwy i Judasz Iskariota, ten, który Go zdradził. Tych to Dwunastu wysłał Jezus, dając im następujące wskazania : „Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego. Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: "Bliskie już jest królestwo niebieskie”.

Do góry

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

Blisko już jest Królestwo Niebieskie. Przemija postać tego świata. Niebo i ziemia przeminą. Czas jest krótki i zły. Postanowione jest nam raz umrzeć, a potem sąd. Kto wierzy w Jezusa, nie idzie na sąd potępienia, ale ma życie wieczne. Bez nawrócenia i wiary w Ewangelię o Jezusie Chrystusie, Synu Bożym, nikt nie będzie zbawiony.
Marek Ristau


Do góry

Patroni dnia:

Błogosławiony Benedykt XI, papież
Mikołaj Boccasini urodził się w 1240 r. w Trevisio. Młodzieniec w 1254 r. wstąpił do dominikanów i wybił się szybko zaletami umysłu i ducha. Szybko został przeorem klasztoru, a potem prowincjałem dominikanów. Następnie został wybrany generałem zakonu. W 1303 r. Mikołaj został wybrany papieżem. Niezbyt często się zdarza, żeby wybór został dokonany - jak w tym przypadku - już w pierwszym głosowaniu. Postanowił wtedy doprowadzić do zgody między potężnym rodem Colonnów a nie mniej potężnym i ambitnym Filipem Pięknym. Odwołał wszystkie klątwy rzucone na Filipa przez poprzednika. Zdjął także ekskomunikę nałożoną przez Bonifacego VIII na dwóch kardynałów z rodu Colonna. Nie przywrócił im jednak godności kardynalskiej ani skonfiskowanych posiadłości, czego się spodziewali, co w konsekwencji doprowadziło do rozruchów w Rzymie. Rzym rozdzierany walkami między rodami nie zapewnił papieżowi bezpieczeństwa i spokoju. Benedykt XI w kwietniu 1304 r. przeniósł się więc do Perugii. W czasie swego pontyfikatu wzmocnił rolę kolegium kardynalskiego, którego rady zasięgał. Na Stolicy Apostolskiej zasiadał niecały rok (od 27 października 1303 roku do 7 lipca 1304 roku). Jego ciało znajduje się w pięknym grobowcu w kościele św. Dominika w Perugii.

Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Towarzysząca nam w liturgii mszalnej od jakiegoś czasu Księga Rodzaju, przywołuje dzisiaj postać patriarchy Józefa. Jego życie, w jeszcze większym stopniu niż jego ojca - patriarchy Jakuba, przypomina niezwykłą powieść, pełną w swojej treści perypetii i zaskakujących zwrotów akcji. Pozostaje ono jednak nie tyle zapisem życiowej przygody, co historią świętą. Józef, prześladowany i sprzedany przez swych braci, jest figurą Chrystusa. Natchniona księga mówi nam, że zarówno w nieszczęściu i pomyślności powinniśmy pokładać ufność w Bogu, który z każdego nieszczęścia może nas wyprowadzić, ale i który jest zawsze większy od najkorzystniejszej pomyślności, która mogłaby się nam przytrafić. On jest ponad wszystko i mamy miłować Go w każdej naszej sytuacji życiowej, zgodnie z tym, co sam mówi: „Polecenie to bowiem, które ja ci dzisiaj daję, nie przekracza twych możliwości i nie jest poza twoim zasięgiem. Nie jest w niebiosach, by można było powiedzieć: «Któż dla nas wstąpi do nieba i przyniesie je nam, a będziemy słuchać i wypełnimy je». I nie jest za morzem, aby można było powiedzieć: «Któż dla nas uda się za morze i przyniesie je nam, a będziemy słuchać i wypełnimy je». Słowo to bowiem jest bardzo blisko ciebie: w twych ustach i w twoim sercu, byś je mógł wypełnić. Patrz! Kładę dziś przed tobą życie i szczęście, śmierć i nieszczęście. Ja dziś nakazuję ci miłować Pana, Boga twego, i chodzić Jego drogami, pełniąc Jego polecenia, prawa i nakazy” (Pwt 30, 11-15).


Komentarz do psalmu

Psalm 33 jest hymnem pochwalnym na cześć Boga, prawdopodobnie spełniał on funkcje kultyczne w Świątyni Jerozolimskiej. W pierwszej strofie autor natchniony wzywa, aby wychwalać Boga w sposób podniosły, uroczysty, przy użyciu instrumentów. Psalmy powinny być śpiewane i psalmista wzywa, aby czynić to pełnym głosem i z wdziękiem. Chrześcijańska liturgia już od najdawniejszych czasów uznała, że to właśnie psalm jest najlepszą odpowiedzią na usłyszane słowo Boże. Z jednej strony jest to modlitwa, jaką zanosi do Boga człowiek w konkretnej życiowej sytuacji, ale jest modlitwą mimo swej prostoty bardzo kunsztowną, budowaną na zasadach poezji. Z drugiej zaś strony jest to tekst natchniony, opatrzony Bożym podpisem. Zanosimy zatem modlitwę naszą, osobistą, ale powstałą z Bożej inspiracji, słowem taką, jakiej chce Bóg.


Komentarz do Ewangelii

We wczorajszej Ewangelii słyszeliśmy, jak Pan Jezus oznajmił, że jest czas wielkich żniw, ale niewystarczająca liczba robotników. Polecił też swoim uczniom, aby prosili Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. Dzisiaj widzimy, jak tę prośbę zaczyna wypełniać, być może zanim uczniowie zaczęli się modlić. Przekazuje Dwunastu władzę nad duchami nieczystymi, wyposaża w moc leczenia chorób i słabości. Wielkie żniwo jest co prawda ograniczone do domu Izraela, ale po zmartwychwstaniu, przed ziemskim rozstaniem, poleci już wyraźnie, aby głoszenie Ewangelii w imię Trzech Osób Boskich objęło wszystkie narody. W dziele tym wyróżnił się ten z Apostołów, którego Ewangelista Mateusz nie wymienił z imienia, gdyż nie należał do grona Dwunastu. Ale to właśnie św. Paweł zyskał zaszczytne miano Apostoła Narodów. I my, chociaż nie wymienieni z oczywistych względów po imieniu, powinniśmy w jakimś stopniu poczuwać się do dawania świadectwa, jak bliskie jest królestwo niebieskie. Bowiem: „Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch – powiedziałby św. Paweł – różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla [wspólnego] dobra. Jednemu dany jest przez Ducha dar mądrości słowa, drugiemu umiejętność poznawania według tego samego Ducha, innemu jeszcze dar wiary w tymże Duchu, innemu łaska uzdrawiania w jednym Duchu, innemu dar czynienia cudów, innemu proroctwo, innemu rozpoznawanie duchów, innemu dar języków i wreszcie innemu łaska tłumaczenia języków. Wszystko zaś sprawia jeden i ten sam Duch, udzielając każdemu tak, jak chce (por. 1 Kor 12, 4-11).

Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Krzysztofa Filipowicza


Do góry

Książka na dziś

Manna na pustyni. Jak pogłębić swoją modlitwę

George A. Maloney SJ

Autor zaprasza do podjęcia modlitwy kontemplacyjnej, która prowadzi do całkowitego poddania się miłości Bożej. Jest przekonany, że to jedyna droga do świętości. Zachęcając do tego, błyskotliwie cytuje Pismo Święte i wielu mistrzów duchowości, dzięki czemu pokazuje rozpiętość naszego wewnętrznego życia.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.