Sobota

Czytania

(Ef 2,19-22)
Bracia: Nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga, zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus. W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię, w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha.

(Ps 117,1-2)
REFREN: Idźcie i głoście światu Ewangelię

Chwalcie Pana, wszystkie narody,
wysławiajcie Go, wszystkie ludy,
bo potężna nad nami Jego łaska,
a wierność Pana trwa na wieki.

Aklamacja (J 20,29)
Uwierzyłeś Tomaszu, bo Mnie ujrzałeś. Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.

(J 20,24-29)
Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: „Widzieliśmy Pana”. Ale on rzekł do nich: „Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę”. A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł mimo drzwi zamkniętych, stanął pośrodku i rzekł: „Pokój wam!” Następnie rzekł do Tomasza: „Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż ją do mego boku, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym”. Tomasz Mu odpowiedział: „Pan mój i Bóg mój!” Powiedział mu Jezus: „Uwierzyłeś dlatego, ponieważ Mnie ujrzałeś. Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli”.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Marek Ristau

Wierzymy w Pana naszego, Jezusa Chrystusa. Wierzymy w Niego, choć Go nie widzimy. Wierzymy w każde słowo, które nam zostawił. Wykonujemy Jego naukę i jesteśmy błogosławieni, bo niebo i ziemia przeminą, ale Jego słowa nie przeminą. On zmartwychwstał i my zmartwychwstaniemy. On żyje na wieki i my żyć będziemy na wieki w Nim. Będziemy tam, gdzie On jest i oglądać będziemy chwałę Jego.
Marek Ristau

Patroni dnia:

Święty Tomasz Apostoł
zwany także Didymos (tzn. bliźniak), należał do ścisłego grona Dwunastu Apostołów. Osobą św. Tomasza Apostoła wyjątkowo zainteresowała się tradycja chrześcijańska. Według tradycji św. Tomasz miał głosić Ewangelię najpierw Partom (obecny Iran), a następnie w Indiach, gdzie miał ponieść śmierć męczeńską w Calamina w 67 r. O zainteresowaniu osobą św. Tomasza Apostoła świadczą także liczne apokryfy: Historia Abgara, Apokalipsa Tomasza, Dzieje Tomasza i Ewangelia Tomasza. Interesujący i oryginalny jest apokryf - Dzieje Tomasza. Powstał on dopiero w wieku IV/V. Opisuje on podróż św. Tomasza do Indii w roli architekta na zaproszenie tamtejszego króla Gondafora. Zamiast jednak budować pałac królewski, św. Tomasz głosił Ewangelię, a pieniądze przeznaczone na budowę pałacu wydawał na ubogich. Na skutek jego nauk i cudów nawrócił się król i jego rodzina. Św. Tomasz jest patronem Indii, Portugalii, Urbino, Parmy, Rygi, Zamościa; architektów, budowniczych, cieśli, geodetów, kamieniarzy, murarzy, stolarzy, małżeństw i teologów.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

W czasie wakacji lubimy robić sobie rozmaite i interesujące krajoznawcze wypady, odwiedzać ciekawe kasztele i grody, podziwiać dzieła sztuki czy historię różnych miejsc. I tak na przykład, słuchając przewodnika opowiadającego o technice budowania średniowiecznego zamku, można się bardzo zdziwić. Otóż przy tej okazji dowiadujemy się, że do zaprawy w konstrukcji ogromnej warowni, przy łączeniu kamieni stanowiących jego bazę i mury używano kurzych jaj! Widzimy na własne oczy, że tak przygotowana przez budowniczych z tamtych wieków zaprawa, spaja tę piękną budowlę aż do dziś i ma się całkiem dobrze! Do tak mocnego zespolenia zaprasza nas dzisiaj autor Listu do Efezjan. Biorąc przykład z techniki konstrukcji, wyjaśnia nam, że wszelkie nasze budowanie ma się opierać na kamieniu węgielnym, na Chrystusie i tylko w ten sposób nasze wspólnoty przetrwają i będą wzrastały. Fundamentem naszej wiary są pierwsi apostołowie. Tych zadziwiających nas, mocnych świadków wiary oraz ich przekazaną dzięki sukcesji naukę zgłębiamy aż do dziś. Dobrze jest odnowić w sobie dzisiaj zapał uczenia się jej poprzez słuchanie naszych pasterzy, czytanie Słowa Bożego, katechizmu i innych klasyków duchowości chrześcijańskiej. A do czego porównać zaprawę? Możemy pomyśleć o niej jak o Duchu Świętym, który wszystko łączy, doprowadzając do końca czasów budowlę Kościoła, jego blask świętości. A średniowieczna zaprawa pokazuje jak mocne są więzy Ducha!

Komentarz do psalmu

Ten najkrótszy w Biblii psalm pomaga nam wznieść serce i wychwalać Boga w imieniu wszystkich ludzi żyjących na ziemi. Wielbimy Boga, bo jest wierny w swojej miłości względem każdego narodu. Podziwiamy różnorodność powiewających flag, paletę kultur, języków, ras oraz bogactwo wewnętrznego świata pojedynczego człowieka. Chwalimy Boga za Jego Miłość, która przekracza nas, jest dla nas punktem odniesienia, nadaje sens istnieniu pojedynczego człowieka i każdego ludu. Wysławiamy Boga za Jego przywiązanie do każdego kraju, prowadzenia go niekiedy poprzez zawiłą i złożoną historię, ale zawsze wpisaną przecież w uniwersalną historię zbawienia!

Komentarz do Ewangelii

Dotyk to zmysł, za którym tęsknimy w czasie pandemii. Dotyk jest spotkaniem, bliskością. Dotykamy i jesteśmy dotykani. Dzisiaj nie możemy jak Tomasz dotknąć ran Chrystusa, ale możemy włożyć palec w rany rodziny, znajomych, sąsiadów, kolegów. Słowo potrzebuje gestu. Słowo w Chrystusie pozwala się dotknąć. Zmartwychwstały Pan uprzedza Tomasza i pozwala mu się dotknąć. To okazja, by rozczarowany wspólnotą apostoł wszedł na głębszą drogę wiary i nauczył się nowego sposobu relacji ze Zmartwychwstałym. Jesteśmy jak on zaproszeni do ciągłego powrotu do miejsca łamania chleba, właśnie we wspólnocie. Tam naprawdę rozpoznajemy Pana!

Komentarze zostały przygotowane przez s. Annę Juźwiak AP

Książka na dziś

Krytyka relatywizmu moralnego

Peter Kreeft

Nie ma zagadnienia bardziej brzemiennego w skutki dla cywilizacji niż relatywizm moralny. Rezygnacja z obiektywnego systemu wartości i uniwersalnych zasad moralnych, które na przestrzeni wieków stanowiły ostoję cywilizacji, prowadzi ostatecznie do samozagłady. To wszechobecne współczesnemu człowiekowi zjawisko Benedykt XVI nazwał dyktaturą relatywizmu

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.