Wtorek

Czytania

(Dz 12,1-11)
W owych dniach Herod zaczął prześladować niektórych członków Kościoła. Ściął mieczem Jakuba, brata Jana, a gdy spostrzegł, że to spodobało się Żydom, uwięził nadto Piotra. A były to dni Przaśników. Kiedy go pojmał, osadził w więzieniu i oddał pod straż czterech oddziałów, po czterech żołnierzy każdy, zamierzając po Święcie Paschy wydać go ludowi. Strzeżono więc Piotra w więzieniu, a Kościół modlił się za niego nieustannie do Boga. W nocy, po której Herod miał go wydać, Piotr, skuty podwójnym łańcuchem, spał między dwoma żołnierzami, a strażnicy przed bramą strzegli więzienia. Wtem zjawił się anioł Pański i światłość zajaśniała w celi. Trąceniem w bok obudził Piotra i powiedział: „Wstań szybko!” Równocześnie z rąk Piotra opadły kajdany. „Przepasz się i włóż sandały!” - powiedział mu anioł. A gdy to zrobił, rzekł do niego: „Narzuć płaszcz i chodź za mną!" Wyszedł więc i szedł za nim, ale nie wiedział, czy to, co czyni anioł, jest rzeczywistością; zdawało mu się, że to widzenie. Minęli pierwszą i drugą straż i doszli do żelaznej bramy, prowadzącej do miasta. Ta otwarła się sama przed nimi. Wyszli więc, przeszli jedną ulicę i natychmiast anioł odstąpił od niego. Wtedy Piotr przyszedł do siebie i rzekł: „Teraz wiem na pewno, że Pan posłał swego anioła i wyrwał mnie z ręki Heroda i z tego wszystkiego, czego oczekiwali Żydzi”.

(Ps 34,2-9)
REFREN: Od wszelkiej trwogi Pan Bóg mnie wyzwolił

Będę błogosławił Pana po wieczne czasy,
Jego chwała będzie zawsze na moich ustach.
Dusza moja chlubi się Panem,
niech słyszą to pokorni i niech się weselą.

Wysławiajcie razem ze mną Pana,
wspólnie wywyższajmy Jego imię.
Szukałem pomocy u Pana, a On mnie wysłuchał
i wyzwolił od wszelkiej trwogi.

Spójrzcie na Niego, a rozpromienicie się radością,
oblicza wasze nie zapłoną wstydem.
Oto biedak zawołał i Pan go usłyszał,
i uwolnił od wszelkiego ucisku.

Anioł Pański otacza szańcem bogobojnych,
aby ich ocalić.
Skosztujcie i zobaczcie, jak Pan jest dobry,
szczęśliwy człowiek, który znajduje w Nim ucieczkę.

(2 Tm 4,6-9.17-18)
Najmilszy: Krew moja już ma być wylana na ofiarę, a chwila mojej rozłąki nadeszła. W dobrych zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiarę ustrzegłem. Na ostatek odłożono dla mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan, sprawiedliwy Sędzia, a nie tylko mnie, ale i wszystkim którzy umiłowali pojawienie się Jego. Pospiesz się, by przybyć do mnie szybko. Pan stanął przy mnie i wzmocnił mię, żeby się przeze mnie dopełniło głoszenie Ewangelii i żeby wszystkie narody je posłyszały; wyrwany też zostałem z paszczy lwa. Wyrwie mię Pan od wszelkiego złego czynu i wybawi mię, przyjmując do swego królestwa niebieskiego; Jemu chwała na wieki wieków. Amen.

Aklamacja (Mt 16,18)
Ty jesteś Piotr - Opoka, i na tej Opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą.

(Mt 16,13-19)
Gdy Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: „Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?” A oni odpowiedzieli: „Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków”. Jezus zapytał ich: „A wy za kogo Mnie uważacie?”. Odpowiedział Szymon Piotr: „Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego”. Na to Jezus mu rzekł: „Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem ciało i krew nie objawiły ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr Opoka, i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego: cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie”.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Marek Ristau

Apostoł Piotr nie miał srebra ani złota, ale miał moc uzdrawiania, którą dał mu Chrystus. Pan obiecał, że wierzący w Niego, będą kłaść ręce na chorych, a ci wyzdrowieją. Mamy żyć Ewangelią mocy, ponieważ Królestwo Boże nie przejawia się w słowach, ale w mocy. W mocy zwiastowania wielkiego zbawienia w Jezusie Chrystusie, pośród znaków, cudów i przejawów mocy Ducha Świętego.
Marek Ristau

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Umiejscowienie w czasie pierwszego prześladowania apostołów za pomocą określenia: „Były to dni przaśników”, przywołuje słowa Chrystusa, który mówi: „Bądźcie przaśni, strzeżcie się kwasu Heroda”, czyli bądźcie czyści, pierwsi, nieskazitelni, prości. Na nowo wszystko dzieje się w okolicznościach pamiątki wyprowadzenia ludu izraelskiego na wolność. Apostołowie noszą jeszcze w sercu żywą pamięć Paschy Chrystusa. Teraz przyszła kolej na nich. Jako pierwszy swojego przejścia, oddania życia dla Jezusa doświadcza apostoł Jakub, a za nim inni. Piotr gotów jest na śmierć, jest już w więzieniu. Bóg ma dla niego rozwiązanie - posyła anioła, który w pośpiechu prowadzi go do miasta. Słyszymy w tych słowach echo pospiesznego wychodzenia Izraelitów z Egiptu. Prowadzeni przez Mojżesza, jak teraz Piotr przez anioła, nie wiedzieli, dokąd poprowadzi ich Bóg. Doświadczyli cudownego przejścia, wyzwolenia.
Tajemnicę Paschy przeżywają wszyscy chrześcijanie z Piotrem na czele. Bóg przeprowadza nas do pełni życia na swój jedyny sposób, właściwy dla każdego z nas. Czasem jesteśmy tego bardzo świadomi, a często potrzeba modlitwy Kościoła, naszych braci, sióstr, rodziny, znajomych, byśmy z odwagą przyjmowali tę tajemnicę.

Komentarz do psalmu

Co znaczy skosztować słodyczy? Każdy z nas ma swoje doświadczenia. Psalmista pięknie łączy zmysły smaku i wzroku, by powiedzieć, jak bardzo dobry jest Pan. Zachęca, byśmy się Nim rozkoszowali, poczuli Jego smak. To doświadczenie jest głębokie i intensywne. Rozsmakowując się w Nim, pragniemy Go więcej. Modląc się tym psalmem, jesteśmy zaproszeni, by wejść w moc smaku Zmartwychwstałego, który zapewnia o radości, ocaleniu, wyzwoleniu z trwogi. I rzeczywiście to sprawia! Trzeba odważyć się spojrzeć na Niego całym sobą, z miłością, czułością. Wtedy nasza twarz nabierze rysów pokoju i światła.

Komentarz do drugiego czytania

„Pośpiesz się, aby przybyć do mnie szybko”. Potrzeba, by to przynaglenie Pawła przyjęło w nas formę konkretu. Ile osób czeka na nasz gest, decyzję, słowo… Czeka na nas rodzina, przyjaciele, całe społeczeństwo, nawet, gdy o tym nie mówi. Zaproszenie Apostoła jest dzisiaj aktualne, by nie odkładać rzeczy i spraw na później. Paweł w Liście do Koryntian powtarza tę intuicję: „Miłość Chrystusa przynagla nas”. Ma rację. To miłość popycha do twórczej kreatywności, by okazać ją, zaczynając od najbliższych.

Komentarz do Ewangelii

Dzisiaj Chrystus zadaje uczniom jedno z najtrudniejszych pytań. Odnosi się ono do poznania Jego tożsamości, do wyjaśnienia samemu sobie, Kim On jest dla mnie, do przyznania się, kim jestem wobec Niego. Stanąć w prawdzie, bez oglądania się na to, co mówią inni, jest znakiem odwagi. Doświadczenie daru Chrztu św. obdarza nas łaską rozpoznawania, kim jestem i kim jest Chrystus żyjący i działający teraz. Na pytanie Jezusa oświecony Piotr odpowiada: Jesteś Chrystusem – Synem Boga żywego! Konsekwencje tej odpowiedzi widzimy po Zmartwychwstaniu Jezusa. Wielkie zaufanie, jakie ma Chrystus do Piotra, przejawia się w powierzeniu mu całego Kościoła. Nasze codzienne wyznawanie wiary, czasem z bólem wypowiadane „tak”, pociąga za sobą zaskakujące konsekwencje. Pan powierza nam coraz większe odpowiedzialności, których nie podjęlibyśmy bez naszego pierwszego i zdecydowanego rozpoznania Go i opowiedzenia się za Nim.

Komentarze zostały przygotowane przez s. Annę Juźwiak AP

Książka na dziś

Święty Paweł. Biografia. Na rozdrożach synagogi i Kościoła

ks. Waldemar Chrostowski

Znakomita biografia św. Pawła, autorstwa jednego z najwybitniejszych polskich biblistów. To nie tylko szczegółowy opis życia Apostoła na tle realiów epoki, lecz także duchowy fresk ukazujący osobowość Pawła z Tarsu, jego misję i dzieło, które po sobie pozostawił.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.