Niedziela

Czytania

(Dz 10,34a-37-43)
Gdy Piotr przybył do domu centuriona w Cezarei, przemówił: Przekonuję się, że Bóg naprawdę nie ma względu na osoby. Wiecie, co się działo w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan. Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą. Dlatego że Bóg był z Nim, przeszedł On dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod władzą diabła. A my jesteśmy świadkami wszystkiego, co zdziałał w ziemi żydowskiej i w Jerozolimie. Jego to zabili, zawiesiwszy na drzewie. Bóg wskrzesił Go trzeciego dnia i pozwolił Mu ukazać się nie całemu ludowi, ale nam, wybranym uprzednio przez Boga na świadków, którzyśmy z Nim jedli i pili po Jego zmartwychwstaniu. On nam rozkazał ogłosić ludowi i dać świadectwo, że Bóg ustanowił Go sędzią żywych i umarłych. Wszyscy prorocy świadczą o tym, że każdy, kto w Niego wierzy, przez Jego imię otrzymuje odpuszczenie grzechów.

(Ps 118,1-2.16-17.22-23)
REFREN: W tym dniu wspaniałym wszyscy się weselmy

Dziękujcie Panu, bo jest dobry,
bo Jego łaska trwa na wieki.
Niech dom Izraela głosi:
Jego łaska na wieki.

Prawica Pana wzniesiona wysoko,
prawica Pańska moc okazała.
Nie umrę, ale żył będę
i głosił dzieła Pana.

Kamień odrzucony przez budujących
stał się kamieniem węgielnym.
Stało się to przez Pana
i cudem jest w naszych oczach.

(Kol 3,1-4)
Jeśliście więc razem z Chrystusem powstali z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus zasiadając po prawicy Boga. Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi. Umarliście bowiem i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu. Gdy się ukaże Chrystus, nasze życie, wtedy i wy razem z Nim ukażecie się w chwale.

SEKWENCJA
Niech w święto radosne Paschalnej Ofiary
Składają jej wierni uwielbień swych dary.

Odkupił swe owce Baranek bez skazy,
Pojednał nas z Ojcem i zmył grzechów zmazy.

Śmierć zwarła się z życiem i w boju, o dziwy,
Choć poległ Wódz życia, króluje dziś żywy.

Maryjo, ty powiedz, coś w drodze widziała?
Jam Zmartwychwstałego blask chwały ujrzała.

Żywego już Pana widziałam, grób pusty,
I świadków anielskich, i odzież, i chusty.

Zmartwychwstał już Chrystus, Pan mój i nadzieja,
A miejscem spotkania będzie Galilea.

Wiemy, żeś zmartwychwstał, że ten cud prawdziwy,
O Królu Zwycięzco, bądź nam miłościwy.

Aklamacja (1 Kor 5,7b-8a)
Chrystus został ofiarowany jako nasza Pascha. Odprawiajmy nasze święto w Panu.

(J 20,1-9)
Pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono. Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, które mówi, że On ma powstać z martwych.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Marek Ristau

Bóg wskrzesił Jezusa trzeciego dnia i ustanowił Go sędzią żywych i umarłych. Zbliża się godzina, kiedy umarli usłyszą głos Syna Bożego i ci, co usłyszą, żyć będą. Każdy, kto wierzy w Zmartwychwstałego Pana, przeszedł ze śmierci do życia. Pan obiecał, że kto wierzy w Niego, ma życie wieczne i zostanie przez Niego wskrzeszony w dniu ostatecznym. Jak Ojciec ma życie w sobie samym i jak Syn ma życie w sobie samym, tak każdy, kto w Niego wierzy, ma Jego życie w sobie i nie umrze na wieki. Zmartwychwstał Pan i żyje na wieki - i my w Nim żyć będziemy na wieki. On jest Życiem naszym!
Marek Ristau

Patroni dnia:

Święty Izydor z Sewilli,biskup i doktor Kościoła
urodził się około 560 r. w Nowej Kartaginie. Legenda głosi, że przy jego narodzinach rój pszczół osiadł mu na ustach i zostawił na nich słodki miód. Miała to być zapowiedź daru niezwykłej wymowy, jaką szczycił się Izydor. Po szybkiej śmierci rodziców wychowaniem młodszego rodzeństwa zajął się najstarszy brat, św. Leonard, który był wówczas arcybiskupem w Sewilli. Po śmierci brata biskupem został Izydor. Zwołał i kierował synodami w Sewilli (619) i w Toledo (633), które m.in. ułożyły symbol wiary odmawiany w Hiszpanii, oraz ujednolicił liturgię. Zapamiętano go jako człowieka wyjątkowego miłosierdzia. Był znakomitym pisarzem. Pozostawił po sobie bogatą spuściznę literacką. Jego największym dziełem jest dwudziestotomowy Codex etimologiarum - pierwsza próba naukowej encyklopedii, syntezy wiedzy, jaką posiadano za jego czasów. Wyjątkowa była jego śmierć. Kazał zanieść się do katedry i w obecności biskupów pomocniczych, kapłanów i ludu zdjął swoje szaty biskupie, a wdział pokutny wór, głowę posypał popiołem i zalany łzami odbył spowiedź publiczną. Błagał, by mu odpuszczono jego przewiny i zaniedbania, i by się za niego modlono. Potem przyjął Komunię świętą pod dwoma postaciami i pożegnał się ze wszystkimi pocałunkiem pokoju. Zaniesiony do swojej ubogiej izby po 4 dniach oddał Bogu ducha 4 kwietnia 636 roku, gdy miał 82 lata.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Przeżywamy dzisiaj największą tajemnicę wiary. Chrystus umarł na krzyżu, ale zmartwychwstał i żyje. W ten sposób otworzył bramy nieba dla wszystkich, którzy wierzą w Zmartwychwstałego i słuchają Jego głosu. W Wielkim Poście próbowaliśmy przy pomocy łaski Bożej dokonać nawrócenia i przemiany naszego życia. Teraz nawróciwszy się, mamy misję do wypełnienia. Chrystus wzywa nas i posyła do świata, abyśmy byli świadkami nadziei – Jego Męki, Śmierci i Zmartwychwstania.
Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego rozpoczynamy od ukazania uniwersalizmu zbawienia w Chrystusie. Święty Piotr wyrusza na tereny pogańskie dla głoszenia Ewangelii jako świadek zmartwychwstałego Pana. Przechodzi z Jerozolimy do rzymskiego miasta - Cezarei Nadmorskiej. Pod natchnieniem anielskim idzie na spotkanie z rzymskim urzędnikiem i jego całą rodziną. Głosi Chrystusa wśród pogan, nawołując do przyjęcia chrztu, nawrócenia i życia zgodnego z Ewangelią. Jego misja potwierdza, że Bóg nie ma względu na osoby, ale miły jest ten, który wypełnia Jego wolę.
Uniwersalizm zbawienia to powszechna wiara w Jezusa, aby otrzymać odpuszczenie grzechów i życie wieczne w Bogu. Nie jest on dostępny tylko dla wtajemniczonych, ale dla wszystkich, którzy przyjmą Jezusa jako Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego. Wiara w Imię Jezusa to jedyna brama dostąpienia łaski zbawienia. Także dzisiaj potrzeba przypominania i ukazywania na nowo znaków powszechności i jedności Kościoła, zachęcając wszystkich do nawrócenia i podążania za zmartwychwstałym Panem.

Komentarz do psalmu

Kościół śpiewa dzisiaj radosne Alleluja, uwielbienie Boga w Chrystusie zmartwychwstałym. W tę radość wpisuje się Psalm 118, który prawdopodobnie był śpiewany w radosne Święto Namiotów. Przypomina ono wędrówkę na pustyni do Ziemi Obiecanej. Tam dokonały się najważniejsze wydarzenia w historii Izraela, Przymierze Boga z wybranym ludem, zaślubiny Boga z oblubienicą Izraelem.
Psalm zachęca nas do uwielbienia Boga. Motywacją jest dobroć (hebr. tob) i łaskawość (hebr. hesed). Oba te przymioty są kluczowymi w opisach działania Boga w Starym Testamencie. Taki jest Bóg i Jego istota jest niezmienna. Jeżeli człowiek tylko dostrzeże dobroć i łaskawość Boga i otworzy się na chwalenie Stwórcy, to przepełnia go radość i Boży pokój, niejako zostaje wchłonięty i przeniknięty szczęściem i miłością samego Boga.

Komentarz do drugiego czytania

Zmartwychwstanie Chrystusa ukazuje cel i sens naszego zabiegania: Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi. Zatem cały wysiłek ma być ukierunkowany ku Niebu. Trzeba badać wszystko, co robimy, czy prowadzi nas to ku Bogu. W tej drodze konieczne jest oczyszczenie, które wyraża się w trudzie ziemskim, a zarazem nie może być zbytnim przywiązaniem do ziemskich obowiązków i przyjemności. Nie chodzi o jakąś „nirwanę”, czy emocjonalne oderwanie od tego świata, ale całkowite powierzenie swego życia Chrystusowi. Trzeba przejść przez śmierć z Chrystusem. Najpierw śmierć duchową, która jest zerwaniem z grzechem, bo i Chrystus umarł za nasze grzechy. Aby ofiara Chrystusa nie była daremna w naszym życiu i przyniosła owoce, konieczne jest z pomocą łaski Bożej zrywanie z grzechem. Grzech nie tylko oddala nas do Boga, ale jeszcze ściślej trzyma na ziemi i zamyka szczęście wieczne. Nie ma sensu umierać w grzechach, ale rzeczywiście zmartwychwstać z Jezusem do życia w łasce na ziemi, by kiedyś powstać z Chrystusem do wieczności.

Komentarz do Ewangelii

W Tygodniu Wielkanocnym kobiety i apostołowie prowadzą nas wielokrotnie do pustego grobu. Pragną, abyśmy sami doświadczyli i uwierzyli, że nie ma tam Jezusa. Maria Magdalena posiada tutaj uprzywilejowane miejsce. To ona pierwsza przyjęła Ewangelię Zmartwychwstania, Dobrą Nowinę, że Chrystus pokonał śmierć i żyje. Doświadcza osobistego spotkania z Jezusem. Zmartwychwstały Pan posyła ją do wspólnoty Apostołów, do Kościoła, który odtąd będzie rozważał największe tajemnice wiary – Życia, Śmierci i Zmartwychwstania swego Pana.
Życie nasze nie kończy się grobem. Pusty grób jest znakiem, że życie nie zamyka się jedynie tutaj na ziemi. Choć wszyscy bez wyjątku doświadczamy rzeczywistości śmierci, to zmartwychwstały Chrystus otwiera nową perspektywę życia ziemskiego i wiecznego. Nabiera ona nowego sensu w obliczu śmierci bliskich, przyjaciół i mojego umierania, bo przecież mamy powstać z Chrystusem do życia.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Leszeka Rasztawickiego

Książka na dziś

Nabożeństwo do Świętego Józefa

Książeczka zawiera dziewięciodniowe nabożeństwo (nowenna) ułożone przez bł. Markiewicza, trzydniowe modlitwy, litanię, modlitwę odpustową ułożoną przez papieża Piusa IX i wiele innych modlitw…

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.