Czwartek

Czytania

(Wj 12, 1-8. 11-14)
Pan powiedział do Mojżesza i Aarona w ziemi egipskiej: "Miesiąc ten będzie dla was początkiem miesięcy, będzie pierwszym miesiącem roku! Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela tak: „Dziesiątego dnia tego miesiąca niech się każdy postara o baranka dla rodziny, o baranka dla domu. Jeśliby zaś rodzina była za mała do spożycia baranka, to niech się postara o niego razem ze swym sąsiadem, który mieszka najbliżej jego domu, aby była odpowiednia liczba osób. Liczyć je zaś będziecie dla spożycia baranka według tego, co każdy może spożyć. Baranek będzie bez skazy, samiec, jednoroczny; wziąć możecie jagnię albo koźlę. Będziecie go strzec aż do czternastego dnia tego miesiąca, a wtedy zabije go całe zgromadzenie Izraela o zmierzchu. I wezmą krew baranka, i pokropią nią odrzwia i progi domu, w którym będą go spożywać. I tej samej nocy spożyją mięso pieczone w ogniu, i chleby przaśne będą spożywali z gorzkimi ziołami. Tak zaś spożywać go będziecie: biodra wasze będą przepasane, sandały na waszych nogach i laska w waszym ręku. Spożywać będziecie pośpiesznie, gdyż jest to Pascha na cześć Pana. Tej nocy przejdę przez Egipt, zabiję wszystko pierworodne w ziemi egipskiej, od człowieka aż po bydło, i odbędę sąd nad wszystkimi bogami Egiptu – Ja, Pan. Krew posłuży wam do oznaczenia domów, w których będziecie przebywać. Gdy ujrzę krew, przejdę obok i nie będzie pośród was plagi niszczycielskiej, gdy będę karał ziemię egipską. Dzień ten będzie dla was dniem pamiętnym i obchodzić go będziecie jako święto dla uczczenia Pana. Po wszystkie pokolenia – na zawsze w tym dniu będziecie obchodzić święto”.

(Ps 116B (115), 12-13. 15 i 16bc. 17-18)
REFREN: Kielich Przymierza to Krew Zbawiciela

Czym się Panu odpłacę
za wszystko, co mi wyświadczył?
Podniosę kielich zbawienia
i wezwę imienia Pana.

Cenna jest w oczach Pana
śmierć Jego wyznawców.
Jestem Twym sługą, synem Twojej służebnicy,
Ty rozerwałeś moje kajdany.

Tobie złożę ofiarę pochwalną
i wezwę imienia Pana.
Wypełnię me śluby dla Pana
przed całym Jego ludem.

(1 Kor 11, 23-26)
Bracia: Ja otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, której został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy, połamał i rzekł: "To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę!" Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: "Kielich ten jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę!" Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb i pijecie kielich, śmierć Pana głosicie, aż przyjdzie.

Aklamacja (J 13, 34)
Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem.

(J 13, 1-15)
Było to przed Świętem Paschy. Jezus, wiedząc, że nadeszła godzina Jego, by przeszedł z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował. W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty, syna Szymona, aby Go wydał, Jezus, wiedząc, że Ojciec oddał Mu wszystko w ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie, wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło, nim się przepasał. Potem nalał wody do misy. I zaczął obmywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany. Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: "Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?" Jezus mu odpowiedział: "Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale poznasz to później". Rzekł do Niego Piotr: "Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał". Odpowiedział mu Jezus: "Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną". Rzekł do Niego Szymon Piotr: "Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę!" Powiedział do niego Jezus: "Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy". Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: "Nie wszyscy jesteście czyści". A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: "Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie „Nauczycielem” i „Panem”, i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wy powinniście sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem".

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Marek Ristau

Łaska przyszła do nas przez Jezusa Chrystusa, Tego, który jest świadkiem wiernym i prawdziwym, początkiem stworzenia Bożego i pierwszym, który zmartwychwstał, aby już nigdy nie umierać. Umiłował nas do końca i tak bardzo, że przelał za nas swoją krew i w ten sposób uwolnił nas od grzechów. Chrystus nadejdzie wśród obłoków i zobaczą Go wszyscy ludzie. Teraz jest czas łaski, teraz jest dzień zbawienia. Jeszcze trwa obietnica wejścia do Bożego odpocznienia. Nawracajmy się i wierzmy w Ewangelię.
Marek Ristau

Patroni dnia:

Święty Noniusz Alwarez Pereira, zakonnik
urodził się 24 czerwca 1360 r. w Cernache do Bomjardim (Portugalia) jako potomek znanego rodu rycerskiego. Mając 17 lat, ożenił się z Eleonorą de Alvim. Już cztery lata wcześniej rozpoczął służbę rycerską. Brał udział w powstrzymaniu inwazji kastylijskiej. Dał się wtedy poznać jako odważny i impulsywny młodzieniec. W kwietniu 1384 r., nowy król Jan I mianował Noniusza protektorem i naczelnym dowódcą wojsk portugalskich. W 1423 r., po śmierci żony, Noniusz porzucił życie rycerskie i dworskie i wstąpił jako brat do zakonu karmelitów w ufundowanym przez siebie klasztorze w Lizbonie. Przyjął wtedy imię Noniusza od Świętej Maryi. Zasłynął z gorliwej modlitwy, praktyk pokutnych i synowskiego oddania się Maryi. Pełnił też liczne dzieła miłosierdzia, szczególną troską otaczając osierocone dzieci. Zmarł w opinii świętości w Niedzielę Wielkanocną, 1 kwietnia 1431 r.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Mszą Wieczerzy Pańskiej rozpoczęliśmy obchód Świętego Triduum Paschalnego. Pierwsze czytanie liturgii słowa przywołuje przepisy odnoszące się do przebiegu wieczerzy paschalnej, jaka odbyła się w noc wyjścia Izraelitów z Egiptu. Pascha była obrzędem znacznie starszym niż ta izraelska. Była ona znanym religijnym obrzędem i szeroko praktykowanym na całym Bliskim Wschodzie w kulturach pastersko – koczowniczych. Faraon nie okazał zdziwienia, kiedy Mojżesz prosił, aby mógł wraz z ludem udać się na pustynię i oddać pokłon Panu. W ten właśnie obrzęd, wypływający z religijnej natury tamtejszych ludów, wkracza Bóg i czyni z paschy pamiątkę ocalenia od zagłady, jaką niósł anioł śmierci i wyzwolenia od uprzykrzonej niewoli egipskiej. Pascha, wedle polecenia Bożego, była świętem domowym, gdzie ojciec lub najstarszy z rodu sprawował funkcje kapłańskie. Wraz z pojawieniem się Świątyni Jerozolimskiej pascha otrzymała uroczystą kultyczną oprawę. Jeszcze raz wkroczył Bóg w historię paschalnego świętowania. Pan Jezus polecił sprawować ją na pamiątkę swojej męki, śmierci i zmartwychwstania. I tak powstała chrześcijańska Eucharystia. Triduum Paschalne jest sercem i największym skarbem Kościoła.

Komentarz do psalmu

Tematyką Psalmu 116 jest dziękczynienie za wyratowanie od śmierci. Pochwalna ofiara i kielich zbawienia, o których wspomina psalm, w relekturze chrześcijańskiej były zapowiedzią Eucharystii. Psalm posiada wyraźny świąteczny charakter i w chrześcijańskiej liturgii stał się odpowiedzią na usłyszane słowo, aby sprawować Pamiątkę Pana.

Komentarz do drugiego czytania

Drugie czytanie z Pierwszego Listu św. Pawła Apostoła do Koryntian jest jednym z najstarszych świadectw ustanowienia Eucharystii. Jezus Chrystus złożył w ręce Apostołów swoje Ciało i Krew pod postacią chleba i wina. Apostoł przywołuje i przekazuje wydarzenie z Wieczernika jako największy skarb Kościoła. Nie posiadamy nic droższego ponad Eucharystię, gdyż jest nią Chrystus Pan. Tam, gdzie jest sprawowana Eucharystia, głosi się śmierć Pana naszego, aż powtórnie przyjdzie. Odpowiedzią pierwszych chrześcijan na tę wielką tajemnicę wiary była pełna tęsknoty modlitwa: Marana tha – przyjdź Panie, Jezu.

Komentarz do Ewangelii

Czytania przed ewangelią zapowiadały Eucharystię i przywoływały jej ustanowienie w Wieczerniku. Święty Jan, pisząc stosunkowo późno swoją wersję Ewangelii, daje najbardziej rozbudowany opis Ostatniej Wieczerzy. Pomija jakże ważne świadectwo o ustanowieniu, gdyż zrobili to przed nim inni ewangeliści i apostołowie. Św. Jan przytacza natomiast obrzęd umycia nóg, którego z kolei nie znajdziemy u innych ewangelistów. Była to czynność wykonywana przez niewolników, służbę, bądź kogoś najmłodszego z rodziny, a nie tego, który przewodniczył uczcie paschalnej. W ten sposób każda Eucharystia staje się służbą Boga człowiekowi. Jedna z definicji liturgii określa ją właśnie jako Bożą służbę. Pamiętajmy, że podczas każdej Eucharystii to my jesteśmy – jeśli można tak rzec – obsłużeni i na domiar obsłużeni przez naszego Pana.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Krzysztofa Filipowicza

Książka na dziś

To nie jest babska sprawa! Co każdy mężczyzna powinien wiedzieć o planowaniu rodziny

Piotr Wołochowicz

„Książkę To nie jest babska sprawa! Piotra Wołochowicza przeczytałem z najwyższym zainteresowaniem i... radością. Autor bardzo kompetentnie i przekonywująco dotknął bodaj najważniejszego tematu dla małżeństw. Tak, największym zagrożeniem współczesnych małżeństw jest nieład na linii płciowość – płodność

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.