pobierz z Google Play
styczeń 2021
10 Święto Chrztu Pańskiego (Iz 55, 1-11); (Iz 12, 2. 3 i 4bcd. 5-6); (1 J 5, 1-9); Aklamacja (J 1, 29); (Mk 1, 7-11);
11 Poniedziałek I tygodnia okresu zwykłego (Hbr 1, 1-6);(Ps 97 (96), 1-2. 6 i 7c. i 9);Aklamacja (Mk 1, 15);(Mk 1, 14-20);
12 Wtorek I tygodnia okresu zwykłego (Hbr 2, 5-12);(Ps 8, 2ab i 5. 6-7. 8-9);Aklamacja (1 Tes 2, 13);(Mk 1, 21-28);
13 Środa I tygodnia okresu zwykłego (Hbr 2, 14-18);(Ps 105 (104), 1-2. 3-4. 6-7. 8-9);Aklamacja (J 10, 27);(Mk 1, 29-39);
14 Czwartek I tygodnia okresu zwykłego (Hbr 3, 7-14);(Ps 95 (94), 6-7c. 7d-9. 10-11);Aklamacja (Mt 4, 23);(Mk 1, 40-45);
15 Piątek I tygodnia okresu zwykłego (Hbr 4, 1-5. 11);(Ps 78 (77), 3 i 4bc. 6-7. 8);Aklamacja (Łk 7, 16);(Mk 2, 1-12);
16 Sobota I tygodnia okresu zwykłego (Hbr 4, 12-16);(Ps 19 (18), 8-9. 10 i 15);Aklamacja (Łk 4, 18);(Mk 2, 13-17);

10 stycznia 2021

Niedziela

Święto Chrztu Pańskiego

Czytania

(Iz 55, 1-11)
Tak mówi Pan: "Wszyscy spragnieni, przyjdźcie do wody, przyjdźcie, choć nie macie pieniędzy! Kupujcie i spożywajcie, dalejże, kupujcie bez pieniędzy i bez płacenia za wino i mleko! Czemu wydajecie pieniądze na to, co nie jest chlebem? I waszą pracę – na to, co nie nasyci? Słuchajcie Mnie, a jeść będziecie przysmaki i dusza wasza zakosztuje tłustych potraw. Nakłońcie uszu i przyjdźcie do Mnie, posłuchajcie mnie, a dusza wasza żyć będzie. Zawrę z wami wieczyste przymierze; niezawodne są łaski dla Dawida. Oto ustanowiłem go świadkiem dla ludów, dla ludów wodzem i rozkazodawcą. Oto zawezwiesz naród, którego nie znasz, i ci, którzy cię nie znają, przybiegną do ciebie ze względu na Pana, twojego Boga, przez wzgląd na Świętego Izraela, bo on ci dodał chwały. Szukajcie Pana, gdy się pozwala znaleźć, wzywajcie Go, dopóki jest blisko! Niechaj bezbożny porzuci swą drogę i człowiek nieprawy swoje knowania. Niech się nawróci do Pana, a Ten się nad nim zmiłuje, do Boga naszego, gdyż hojny jest w przebaczaniu. Bo myśli moje nie są myślami waszymi ani wasze drogi moimi drogami – mówi Pan. Bo jak niebiosa górują nad ziemią, tak drogi moje – nad waszymi drogami i myśli moje – nad myślami waszymi. Zaiste, podobnie jak ulewa i śnieg spadają z nieba i tam nie powracają, dopóki nie nawodnią ziemi, nie użyźnią jej i nie zapewnią urodzaju, tak iż wydaje nasienie dla siewcy i chleb dla jedzącego, tak słowo, które wychodzi z ust moich, nie wraca do Mnie bezowocne, zanim wpierw nie dokona tego, co chciałem, i nie spełni pomyślnie swego posłannictwa".

(Iz 12, 2. 3 i 4bcd. 5-6)
REFREN: Będziecie czerpać ze zdrojów zbawienia

Oto Bóg jest moim zbawieniem!
Jemu zaufam i bać się nie będę.
Pan jest moją pieśnią i mocą,
i On stał się moim zbawieniem.

Wy zaś z weselem czerpać będziecie wodę
ze zdrojów zbawienia.
Chwalcie Pana, wzywajcie Jego imienia!
Ukażcie narodom Jego dzieła,
przypominajcie, że Jego imię jest chwalebne.

Śpiewajcie Panu, bo czynów wspaniałych dokonał!
I cała ziemia niech o tym się dowie.
Wznoś okrzyki i wołaj radośnie, mieszkanko Syjonu,
bo wielki jest wśród ciebie Święty Izraela.

(1 J 5, 1-9)
Najmilsi: Każdy, kto wierzy, że Jezus jest Mesjaszem, z Boga się narodził; i każdy miłujący Tego, który dał życie, miłuje również tego, kto życie od Niego otrzymał. Po tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boże, gdy miłujemy Boga i wypełniamy Jego przykazania, albowiem miłość względem Boga polega na spełnianiu Jego przykazań, a przykazania Jego nie są ciężkie. Wszystko bowiem, co z Boga zrodzone, zwycięża świat; tym właśnie zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara. A któż zwycięża świat, jeśli nie ten, kto wierzy, że Jezus jest Synem Bożym? Jezus Chrystus jest tym, który przyszedł przez wodę i krew, i ducha, nie tylko w wodzie, lecz w wodzie i we krwi. Duch daje świadectwo, bo duch jest prawdą. Trzej bowiem dają świadectwo: duch, woda i krew, a ci trzej w jedno się łączą. Jeśli przyjmujemy świadectwo ludzi – to świadectwo Boże więcej znaczy, ponieważ jest to świadectwo Boga, które dał o swoim Synu.

Aklamacja (J 1, 29)
Jan zobaczył podchodzącego ku niemu Jezusa i rzekł do Niego: "Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata".

(Mk 1, 7-11)
Jan Chrzciciel tak głosił: "idzie za mną mocniejszy ode mnie, a ja nie jestem godzien, aby schyliwszy się, rozwiązać rzemyk u Jego sandałów. Ja chrzciłem was wodą, On zaś chrzcić was będzie Duchem Świętym". W owym czasie przyszedł Jezus z Nazaretu w Galilei i przyjął od Jana chrzest w Jordanie. W chwili gdy wychodził z wody, ujrzał rozwierające się niebo i Ducha jak gołębicę zstępującego na Niego. A z nieba odezwał się głos: "Ty jesteś moim Synem umiłowanym, w Tobie mam upodobanie".

Do góry

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

Jezus rzekł: Jeśli się kto nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego. Rzekł również: Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony, a kto nie uwierzy, będzie potępiony. Wszyscy, którzy otrzymali chrzest zanurzający w Chrystusa - zostali zanurzeni w Jego śmierć, razem z Nim pogrzebani i wkroczyli w nowe życie, jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca. Jako odrodzeni przez wiarę i chrzest - umarliśmy dla grzechu, a żyjemy dla Boga w Chrystusie Jezusie, Panu naszym. Apostoł Piotr napisał: Nawróćcie się i niech każdy z was ochrzci się w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze Ducha Świętego.
Marek Ristau


Do góry

Patroni dnia:

Święty Grzegorz z Nyssy,biskup i doktor Kościoła
urodził się w 335 r. w Cezarei Kapadockiej. Jego ojciec był retorem w szkole wymowy. Był młodszym bratem św. Bazylego. Po ojcu obrał sobie zawód retora i wstąpił w związek małżeński. Po śmierci małżonki poświęcił się ascezie. Za namową św. Bazylego przyjął święcenia kapłańskie i wstąpił do założonego przez niego klasztoru. Stamtąd powołano go w roku 371 na biskupa Nyssy. Uczestniczył w Soborze w Konstantynopolu (381 r.), gdzie był głównym autorem słów uzupełniających Nicejski Symbol Wiary, dotyczących nauki o Duchu Świętym. Dla potomnych pozostał w pamięci jako człowiek otwarty i miłujący pokój, współczujący biednym i chorym. Był jednym z najwybitniejszych teologów Kościoła Wschodniego. Zmarł w wieku ok. 60 lat w dniu 10 stycznia ok. 395 roku.

Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Pierwszym pytaniem, jakie stawia nam dziś Pan Bóg, jest pytanie o pragnienie, bardzo konkretne pragnienie – pragnienie Boga. Jesteśmy spragnieni różnego rodzaju rzeczy, za różnymi pragnieniami podążamy, różne pragnienia próbujemy zrealizować, za pomocą różnych rzeczy tego świata próbujemy nadać sens naszemu życiu, a dziś słyszymy, jak Pan Bóg przez proroka Izajasza mówi nam, że to nie działa, że żadna rzecz tego świata nie jest w stanie nas zaspokoić, że gdzieś tam, w głębi serca, ukryte jest inne pragnienie, które trudniej nam zidentyfikować, ale tak naprawdę – szukając prawdy, miłości, dobra, sprawiedliwości – tak naprawdę szukamy Boga. Bóg chce nam dziś powiedzieć, że On sam to nasze pragnienie zaspokoi za darmo, że nie musimy płacić, musimy tylko zapragnąć.
Postawmy sobie dziś pytanie, dlaczego tak nie do końca pragniemy Boga, dlaczego szukamy szczęścia tam, gdzie go nie ma? Dlaczego szukamy zaspokojenia naszego wewnętrznego głodu tam, gdzie go nie znajdziemy? Pan Bóg chce zaspokoić nasz głód, chce napełnić nas swoją miłością, swoją prawdą, swoim pokojem. Bóg chce nadać sens naszemu życiu, ale to my musimy do Niego przyjść.


Komentarz do psalmu

Łącząc treść tego psalmu z treścią pierwszego czytania widzimy, że jeśli odkryjemy w sobie pragnienie Boga i przyjdziemy do Niego, to będziemy czerpać ze zdrojów zbawienia. W każdym, kto zaczyna czerpać ze zdrojów zbawienia, zaczyna się rodzić pragnienie uwielbiania Boga. Kiedy czerpiemy z Niego życie, prawdę, miłość, sprawiedliwość, dobro, kiedy napełniamy się Jego łaskami, kiedy czerpiemy z krzyża, kiedy czerpiemy nowe życie, zbawienie, to chcemy się tym dzielić i pomnażać te łaski. Bóg chce tak nas napełnić sobą, tak zaspokoić nasze pragnienie prawdziwej miłości, żeby zaowocowało to wielkim uwielbieniem Go w całym naszym życiu.


Komentarz do drugiego czytania

Często zastanawiamy się, na czym polega miłość do Pana Boga. Wiemy, że Pan Bóg nas kocha i że my powinniśmy miłować Boga. Dzisiejsze Słowo daje nam cenną podpowiedź, że miłość względem Boga polega na spełnianiu Jego przykazań. W innym miejscu Pan Jezus mówił, żeby zachowywać Jego naukę, a wtedy On i Ojciec będą w nas mieszkać. Ważne więc jest to, że wchodzimy w relację z Bogiem wtedy, gdy uwierzymy, że to, czego On nas uczy jest prawdą i jest dobre dla nas, że wiara w Boga polega na uwierzeniu Bogu. Gdy przychodzimy do Boga jak ci, którzy Mu wierzą, którzy Mu ufają, którzy Go pytają, jaki jest Jego pomysł na nasze życie, jaka jest Jego wola w naszym życiu, wtedy w nas coraz bardziej rozpala się ta świadomość doświadczania życia Bożego i świadomość, że jesteśmy dziećmi Bożymi, że Bóg chce to dziecięctwo w nas coraz bardziej kształtować, coraz bardziej ubogacać.


Komentarz do Ewangelii

Chrzest Jezusa, to Jego symboliczne zanurzenie się w wodzie, nad którą unosił się Duch, to zanurzenie w Duchu na całe życie, to też misja chrzczenia w Duchu innych. Jezus został napełniony Duchem Świętym i zobaczył rozwierające się nad Nim niebo. Ważne jest, abyśmy słowo, które Pan Jezus usłyszał w momencie chrztu, usłyszeli też jako słowo skierowane do nas, ponieważ niebo, które otworzyło się nad Jezusem, otworzyło się też nad każdym z nas i wciąż pozostaje nad nami otwarte. Przez posługę Jezusa, w sposób szczególny przez Jego mękę, śmierć i zmartwychwstanie, niebo otworzyło się dla nas i staliśmy się dziećmi Bożymi. Do każdego z nas Pan Bóg mówi tak, jak do Jezusa: jesteś Moim dzieckiem umiłowanym i mam w tobie upodobanie. Stworzyłem cię z miłości i dla miłości, mam plan wobec twojego życia. Chce się tobą posłużyć, chcę, żeby inni również mogli być Moimi dziećmi, żeby mogli doświadczyć Mojej miłości. Tak, jak Jezus wszedł w to doświadczenie naszej zranionej grzechem ludzkiej natury, tak daje nam w tajemnicy zjednoczenia ze Sobą wejść w doświadczenie bycia dziećmi Bożymi i w tym doświadczeniu wzrastać.

Komentarze zostały przygotowane przez s. M. Tomaszę Potrzebowską CSC


Do góry

Książka na dziś

Karykatury chrześcijaństwa

ks. Marek Dziewiecki

Każdy z nas – na skutek własnej słabości i niedoskonałości – w jakimś stopniu ma zawężone, a czasem wręcz wypaczone rozumienie istoty chrześcijaństwa. Bez złej woli ciągle próbujemy „dopasować” chrześcijaństwo do siebie, do swoich życiowych doświadczeń i subiektywnych przeżyć

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.

11 stycznia 2021

Poniedziałek

Poniedziałek I tygodnia okresu zwykłego

Czytania

(Hbr 1, 1-6)
Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców naszych przez proroków, a w tych ostatecznych dniach przemówił do nas przez Syna. Jego to ustanowił dziedzicem wszystkich rzeczy, przez Niego też stworzył wszechświat. Ten Syn, który jest odblaskiem Jego chwały i odbiciem Jego istoty, podtrzymuje wszystko słowem swej potęgi, a dokonawszy oczyszczenia z grzechów, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach. On o tyle stał się większy od aniołów, o ile odziedziczył dostojniejsze od nich imię. Do którego bowiem z aniołów powiedział Bóg kiedykolwiek: "Ty jesteś moim Synem, Ja Cię dziś zrodziłem"? I znowu: "Ja będę Mu ojcem, a on będzie Mi Synem"? A skoro ponownie wprowadzi Pierworodnego na świat, powie: "Niech Mu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boży".

(Ps 97 (96), 1-2. 6 i 7c. i 9)
REFREN: Hołd Mu oddajcie, wszyscy aniołowie

Pan króluje, wesel się, ziemio,
radujcie się, liczne wyspy!
Obłok i ciemność wokół Niego,
prawo i sprawiedliwość podstawą Jego tronu.

Jego sprawiedliwość rozgłaszają niebiosa
i wszystkie ludy widzą Jego chwałę.
Wszystkie bóstwa hołd Mu oddają.
Ponad całą ziemią Ty jesteś wywyższony
i nieskończenie wyższy od wszystkich bogów.

Aklamacja (Mk 1, 15)
Bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię.

(Mk 1, 14-20)
Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: "Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!" Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał Szymona i brata Szymonowego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich Jezus: "Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi". A natychmiast, porzuciwszy sieci, poszli za Nim. Idąc nieco dalej, ujrzał Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, którzy też byli w łodzi i naprawiali sieci. Zaraz ich powołał, a oni, zostawiwszy ojca swego, Zebedeusza, razem z najemnikami w łodzi, poszli za Nim.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

Bóg najpierw przemawiał przez proroków, ale gdy nadeszła pełnia czasu, posłał Syna swego i przemówił przez Niego w sposób doskonały i ostateczny. W te dni ostatnie przemówił przez Syna Jednorodzonego i Umiłowanego, którego ustanowił dziedzicem wszechrzeczy, i przez którego stworzył też wszystko. W Chrystusie jaśnieje chwała Boga, On jest odbiciem istoty Boga, a potęgą swojego słowa podtrzymuje cały świat. Chrystus swoją ofiarą przebłagalną oczyścił nas z grzechów i triumfalnie zasiadł w niebie po prawej stronie Boga. Oddają Mu pokłon wszyscy aniołowie Boży. On jest Panem panów i Królem królów na wieki.
Marek Ristau


Do góry

Patroni dnia:

Święta Honorata, dziewica
żyła w V w. w Pawii. Jej życiorys spisał jej rodzony brat, św. Epifaniusz, biskup Pawii. To On nałożył na głowę siostry welon dziewiczy na znak oddania się jej na wyłączną służbę Panu Bogu. Kiedy w roku 476 Odoaker, król Gotów, zdobył i złupił Pawię, wziął do niewoli wśród wielu obywateli także Honoratę. Dopiero św. Epifaniusz musiał wykupić brankę z jego rąk, wraz z wielu innymi. Zasnęła w Panu otoczona powszechną czcią. Życie Honoraty pełne było modlitwy, miłosierdzia i oddania ludziom, którzy darzyli ją powszechnie czcią. Zmarła około 500 roku.

Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Wielokrotnie i na różne sposoby przemawiał niegdyś Bóg do ojców przez proroków. Moglibyśmy narzekać, że Pan Bóg przemawiał do nas w sposób niejasny, zakamuflowany, przez symbole, przez obrazy, przez ludzi z przeszłości, ale autor Listu do Hebrajczyków mówi nam, że w tych ostatecznych dniach, w tym dniu mojego życia, w którym dzisiaj jestem, Bóg przemawia do mnie bezpośrednio przez swojego Syna. Bóg bezpośrednio do mnie mówi, Bóg bezpośrednio objawia mi swoją wolę, swój zamysł, swój plan wobec mnie. Objawia swoją miłość, swój majestat, swoje zwycięstwo, ponieważ Jezus, Syn Boży, przez którego Bóg do mnie przemówił, jest zwycięzcą nad grzechem i nad złem. Jemu ostatecznie zostanie poddane wszelkie stworzenie, wszyscy będą wychwalali Jego imię i każde kolano się przed Nim zegnie.
Chodzi o to, żebyśmy przyjmując to objawienie, które Bóg daje nam bezpośrednio przez Jezusa, przyjmując Jezusa do swojego życia, pozwolili Mu zwyciężać. Byśmy pozwolili, by to słowo, które zostało do nas wypowiedziane, przemieniło nasze życie, byśmy już dziś umieli Boga uwielbiać i chwalić Go w wolności i zjednoczeniu z Nim.


Komentarz do psalmu

Jesteśmy wezwani, by oddawać Panu Bogu hołd, by teraz Go uwielbiać, bo On już jest wywyższony. Dziś mogę poddać swoje życie Jezusowi jako Temu, który jest Zbawicielem, Panem, który przychodzi do mnie z miłością i mocą. Przez ten psalm możemy już teraz uczyć się uwielbiania Pana Boga za wielkie dzieła, których On dokonuje w nas i dla nas. Ten psalm, to szkoła uwielbiania Boga w naszej codzienności, w naszej przeszłości, teraźniejszości i przyszłości.


Komentarz do Ewangelii

W tym fragmencie znajdujemy bardzo ciekawe połączenie dwóch wezwań. Pierwsze to: Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię. Zaraz dalej Pan Jezus wzywa: Pójdźcie za Mną. To jednoznacznie wskazuje nam na fakt, że nawrócenie to nie jest coś teoretycznego, to nie jest myślenie o tym, że może wreszcie kiedyś trzeba się nawrócić, ale to wezwanie do działania, do pójścia i naśladowania Mistrza. Pan Jezus chce nas nawracać po to, byśmy chodzili Jego drogami, byśmy wypełnili zadanie, które nam dał do wypełnienia, byśmy pracowali przy głoszeniu Ewangelii, byśmy dawali świadectwo.
Kiedy więc idziemy za Jezusem, nawracamy się. Rozpoznajemy w Nim Pana i Zbawiciela, poznajemy Go, rozpoznajemy Jego głos, wsłuchujemy się w to, co mówi. Kiedy widzimy, do czego On nas zaprasza, wtedy się nawracamy. Nawrócenie dokonuje się, więc w praktyce naszego życia i posługiwania. Ważne jest też to, że tę decyzję o nawróceniu mamy podjąć teraz, natychmiast, na słowo Pana.

Komentarze zostały przygotowane przez s. M. Tomaszę Potrzebowską CSC


Do góry

Książka na dziś

XXL, czyli to nie jest książka o odchudzaniu

ks. Rafał Kowalski

Nie znajdziesz tutaj porad, które z pigułek, redukujących masę ciała rzeczywiście działają, kiedy Ty śpisz lub kiedy jesz swoje ulubione potrawy. Przygotuj się raczej na to, że dowiesz się, jak wzrastać, dojrzewać i jak zmieniać swoje życie.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.


12 stycznia 2021

Wtorek

Wtorek I tygodnia okresu zwykłego

Czytania

(Hbr 2, 5-12)
Nie aniołom Bóg poddał przyszły świat, o którym mówimy. Ktoś to gdzieś potwierdził uroczyście, mówiąc: "Czym jest człowiek, że pamiętasz o nim, albo syn człowieczy, że się troszczysz o niego; mało co mniejszym uczyniłeś go od aniołów, chwałą i czcią go uwieńczyłeś. Wszystko poddałeś pod jego stopy". Ponieważ zaś poddał Mu wszystko, nic nie zostawił, co by nie było Mu poddane. Teraz wszakże nie widzimy jeszcze, aby wszystko było Mu poddane. Widzimy natomiast Jezusa, który mało co od aniołów był mniejszy, chwałą i czcią uwieńczonego za mękę śmierci, iż z łaski Bożej zaznał śmierci za każdego człowieka. Przystało bowiem Temu, dla którego wszystko i przez którego wszystko istnieje, który wielu synów do chwały doprowadza, aby przewodnika ich zbawienia udoskonalił przez cierpienia. Tak bowiem Ten, który uświęca, jak ci, którzy mają być uświęceni, od Jednego wszyscy pochodzą. Z tej to przyczyny nie wstydzi się nazywać ich braćmi swymi, mówiąc: "Oznajmię imię Twoje braciom moim, pośrodku zgromadzenia będę Cię wychwalał".

(Ps 8, 2ab i 5. 6-7. 8-9)
REFREN: Dałeś Synowi władzę nad swym dziełem

O Panie, nasz Panie,
jak przedziwne jest Twoje imię po całej ziemi.
Czym jest człowiek, że o nim pamiętasz,
czym syn człowieczy, że troszczysz się o niego?

Uczyniłeś go niewiele mniejszym od aniołów,
uwieńczyłeś go czcią i chwałą.
Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich,
wszystko złożyłeś pod jego stopy:

Owce i bydło wszelakie,
i dzikie zwierzęta,
ptaki niebieskie i ryby morskie,
wszystko, co szlaki mórz przemierza.

Aklamacja (1 Tes 2, 13)
Przyjmijcie słowo Boże nie jako słowo ludzkie, ale jak jest naprawdę, jako słowo Boga.

(Mk 1, 21-28)
W Kafarnaum Jezus w szabat wszedł do synagogi i nauczał. Zdumiewali się Jego nauką: uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie. Był właśnie w ich synagodze człowiek opętany przez ducha nieczystego. Zaczął on wołać: "Czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić. Wiem, kto jesteś: Święty Boga". Lecz Jezus rozkazał mu surowo: "Milcz i wyjdź z niego!" Wtedy duch nieczysty zaczął nim miotać i z głośnym krzykiem wyszedł z niego. A wszyscy się zdumieli, tak że jeden drugiego pytał: "Co to jest? Nowa jakaś nauka z mocą. Nawet duchom nieczystym rozkazuje i są Mu posłuszne". I wnet rozeszła się wieść o Nim wszędzie po całej okolicznej krainie galilejskiej.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

Bóg namaścił Jezusa Duchem Świętym i mocą... Jezus, żyjąc na ziemi, czynił dobrze i uzdrawiał wszystkich zniewolonych przez diabła, bo Bóg był z Nim. Wszyscy zdumiewali się Jego nauką, gdyż nauczał ich jako moc mający, jako ten, który ma władzę. Na rozkaz Jezusa duchy nieczyste wychodziły z opętanych - moc Jego słów była porażająca dla demonów.
Marek Ristau


Do góry

Patroni dnia:

Święty Elred z Rievaulx, opat
urodził się w 1110 r. w Hexham w Northumberland (Anglia) w rodzinie kapłana Eilafa (w tamtych czasach celibat jeszcze nie obowiązywał). Ojciec wysłał go na dwór króla Szkocji Dawida I. Około 1134 r. opuścił jednak dwór i wstąpił do opactwa cystersów w Rievaulx. Został opatem nowego klasztoru cystersów w Revesby, a w roku 1147 opatem samego Rievaulx, a tym samym przełożonym wszystkich cystersów w Anglii. Napisał wiele ważnych dzieł z zakresu duchowości; w naszych czasach najbardziej znany z nich to wzorowany na Cyceronie traktat O przyjaźni duchowej. Elred zmarł 12 stycznia 1167 r. w Rievaulx.

Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

To, że nie aniołom Bóg poddał przyszły świat, to my bardzo dobrze wiemy, wystarczy popatrzeć w lustro, by dostrzec, że nikt z nas nie jest aniołem. W lustrze zobaczymy samych siebie: pogrążonych w słabościach, pogrążonych w grzechach, bez skrzydeł, ale z tego stanu mało anielskiego Bóg chce nas wyprowadzać i to wyprowadza nas przez posługę jednego Człowieka, a zarazem Syna Bożego – Jezusa Chrystusa. On, mimo, że z jednej strony jest wielki, jest ponad całym stworzeniem, to z drugiej strony stał się jednym z nas, stał się podobny do nas we wszystkim oprócz grzechu. On w swoim życiu doświadczył cierpienia, którego my doświadczamy. On wziął na siebie nasze cierpienia i przez swoje cierpienie nie tylko utożsamił się z nami, ale za nas doznał śmierci po to, byśmy my mogli żyć. Dlatego w Jezusie, który przyjął naszą zranioną grzechem naturę, znajdujemy Tego, który nas wyzwala spod panowania śmierci, który daje nam nowe życie, który przywraca nam godność dzieci Bożych. Dzięki Niemu stajemy się braćmi, stajemy się dziećmi Bożymi i współdziedzicami Jego Królestwa.


Komentarz do psalmu

W refrenie dostrzegamy kontynuację myśli z Listu do Hebrajczyków: dałeś Synowi władzę nad swym dziełem. To proroczy psalm, w którym opisane jest zadziwienie nad wielkością i godnością człowieka. Najpełniej oczywiście dokonało się to w Jezusie, ale w Nim my też doświadczamy takiej godności, która wynosi nas ponad wszelkie stworzenia na tym świecie. Jesteśmy wyjątkowi, jesteśmy stworzeni na obraz Pana Boga i napełnieni Jego tchnieniem, tchnieniem Jego życia.
Z samej racji, że jesteśmy stworzeni przez Pana Boga, posiadamy wielką godność, o której dziś część z nas zapomina lub nawet jej zaprzecza. Dzisiaj ta nasza ludzka godność jest bardzo często deprecjonowana, gubiona, a wręcz odrzucana.
Z jednej strony tej godności pozbawia nas grzech, a z drugiej strony Jezus, Syn Boży, nam tę godność przywraca przez to, że staje się Zbawicielem i Odkupicielem. Dzięki Jezusowi wszystko zostaje przywrócone do tego pierwotnego stanu, który Pan Bóg zamierzył co do każdego z nas. W Jezusie odzyskujemy swoją godność i dlatego bardzo ważne staje się nasze osobiste przyjęcie Go jako Pana i Zbawiciela.


Komentarz do Ewangelii

Wielką pokusą naszych czasów jest sprowadzenie Pana Jezusa do naszego poziomu. Niektórzy utrzymują, że Jego droga to jedna z możliwych do wyboru dróg życia, że Jego nauczanie, Ewangelia, Przykazania Boże, to tylko jedna z wielu możliwości, że w świecie są różne alternatywy, że człowiek może czerpać z różnych źródeł, że może się karmić, czym chce, a między innymi może się karmić nauką Pana Jezusa.
Dzisiejsze Słowo przypomina nam, że nauka Pana Jezusa jest inna, że to nie jest ludzka nauka, że to nauka samego Boga głoszona z mocą i wszyscy, którzy się wsłuchują w to Słowo i dopuszczają Je do swojego życia, doświadczają mocy tego Słowa. Doświadczają mocy, która jest w stanie wyzwalać człowieka spod panowania szatana, jest w stanie uwalniać go od piekła, przywracać mu utraconą godność dziecka Bożego.
Ważne jest to, byśmy przychodząc do Jezusa, wsłuchując się w Jego Słowo, przyjmowali je otwartym serce, byśmy mogli doświadczyć, że jest to inna nauka, niż nauka ludzka, byśmy mogli zacząć się zdumiewać tą nauką, zdumiewać tym, czego Jezus nas uczy i jak to robi. Ale żeby się tym zdumieć, trzeba uwierzyć, że Jezus jest Kimś większym niż my, że jest Bogiem.

Komentarze zostały przygotowane przez s. M. Tomaszę Potrzebowską CSC


Do góry

Książka na dziś

Tak widziałem Niepokalaną

ks. Dolindo Ruotolo

Teksty zawarte w niniejszej książce to medytacje o Niepokalanej, które zostały spisane przez Księdza Dolindo Ruotolo dla jego duchowych córek w czasie, gdy znajdował się w Rzymie i był poddawany przesłuchaniom przez Święte Oficjum

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.


13 stycznia 2021

Środa

Środa I tygodnia okresu zwykłego

Czytania

(Hbr 2, 14-18)
Ponieważ dzieci mają udział we krwi i w ciele, dlatego i Jezus także bez żadnej różnicy otrzymał w nich udział, aby przez śmierć pokonać tego, który dzierżył władzę nad śmiercią, to jest diabła, i aby uwolnić tych wszystkich, którzy całe życie przez bojaźń śmierci podlegli byli niewoli. Zaiste bowiem nie aniołów przygarnia, ale przygarnia potomstwo Abrahamowe. Dlatego musiał się upodobnić pod każdym względem do braci, aby stał się miłosiernym i wiernym arcykapłanem w tym, co się odnosi do Boga – dla przebłagania za grzechy ludu. Przez to bowiem, co sam wycierpiał poddany próbie, może przyjść z pomocą tym, którzy jej podlegają.

(Ps 105 (104), 1-2. 3-4. 6-7. 8-9)
REFREN: Pan Bóg pamięta o swoim przymierzu

Sławcie Pana, wzywajcie Jego imienia,
głoście Jego dzieła wśród narodów.
Śpiewajcie i grajcie Mu psalmy,
rozgłaszajcie wszystkie Jego cuda.

Szczyćcie się Jego świętym imieniem
niech się weseli serce szukających Pana
Rozmyślajcie o Panu i Jego potędze,
zawsze szukajcie Jego oblicza.

Potomkowie Abrahama, słudzy Jego,
synowie Jakuba, Jego wybrańcy.
On, Pan, jest naszym Bogiem,
Jego wyroki obejmują świat cały.

Na wieki pamięta o swoim przymierzu,
obietnicy danej tysiącu pokoleń,
o przymierzu, które zawarł z Abrahamem
przysiędze danej Izaakowi.

Aklamacja (J 10, 27)
Moje owce słuchają mego głosu, Ja znam je, a one idą za Mną.

(Mk 1, 29-39)
Po wyjściu z synagogi Jezus przyszedł z Jakubem i Janem do domu Szymona i Andrzeja. Teściowa zaś Szymona leżała w gorączce. Zaraz powiedzieli Mu o niej. On podszedł i podniósł ją, ująwszy za rękę, a opuściła ją gorączka. I usługiwała im. Z nastaniem wieczora, gdy słońce zaszło, przynosili do Niego wszystkich chorych i opętanych; i całe miasto zebrało się u drzwi. Uzdrowił wielu dotkniętych rozmaitymi chorobami i wiele złych duchów wyrzucił, lecz nie pozwalał złym duchom mówić, ponieważ Go znały.Nad ranem, kiedy jeszcze było ciemno, wstał, wyszedł i udał się na miejsce pustynne, i tam się modlił. Pośpieszył za Nim Szymon z towarzyszami, a gdy Go znaleźli, powiedzieli Mu: "Wszyscy Cię szukają". Lecz On rzekł do nich: "Pójdźmy gdzie indziej, do sąsiednich miejscowości, abym i tam mógł nauczać, bo po to wyszedłem". I chodził po całej Galilei, nauczając w ich synagogach i wyrzucając złe duchy.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

Syn Boży stał się człowiekiem i przez śmierć krzyżową zniszczył diabła, który miał władzę nad śmiercią... Chrystus uwolnił nas, którzyśmy z powodu lęku przed śmiercią, całe życie byli w niewoli. On ujął się za nami i upodobnił się do nas we wszystkim, oprócz grzechu... Z miłości złożył ofiarę z siebie za nasze grzechy. Z miłości zakosztował cierpienia śmierci za każdego. Tylko On może pomóc wszystkim, którzy przechodzą przez próby, cierpienia, doświadczenie śmierci. On przez to wszystko przeszedł i sam wie, jak pomóc każdemu.
Marek Ristau


Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

To dzisiejsze Słowo pokazuje nam Pana Jezusa, który jest zdolny współczuć nam w całym zmaganiu, jakiego doświadczamy, w naszym cierpieniu, w całym zmaganiu się z tym światem, ze skutkami grzechu dlatego, że stał się do nas podobnym we wszystkim oprócz grzechu. On upodobnił się do nas pod każdym względem właśnie po to, aby móc nam współczuć, aby móc nam okazywać miłosierdzie nie z perspektywy kogoś, kto jest gdzieś wysoko ponad nami i w ogóle nie wie, o co nam chodzi i co przeżywamy, tylko z perspektywy Kogoś, Kto sam na własnej skórze doświadczył, jaką udręką jest życie na świecie po grzechu pierworodnym. Ponieważ Jezus zwyciężył ten grzech i pokonał również skutki grzechu, my możemy przez Niego zostać uwolnieni z tego wszystkiego, co nas w życiu niszczy.
Zaprośmy dziś Pana Jezusa do tych dziedzin naszego życia, które szczególnie są niszczone przez grzech i prośmy Go o łaskę powstania z Nim do nowego życia.


Komentarz do psalmu

Jakie to szczęście, że Pan Bóg ma dobrą pamięć! Bóg pamięta o swoim przymierzu, nie pamięta nam natomiast naszych grzechów, jeżeli tylko te grzechy Mu wyznajemy, bo grzech wyznany staje się grzechem przebaczonym i zapomnianym.
My niestety często o Bogu zapominamy, często Go pomijamy w naszym życiu, ignorujemy. W praktyce naszego funkcjonowania uważamy, że poradzimy sobie bez Boga. I doświadczamy wtedy totalnych porażek, totalnej klęski, ale Bóg się od nas nie odwraca. On się nami nie zniechęca i o nas nie zapomina. Bóg pamięta o swoim przymierzu i jest mu wierny. Zawarł to przymierze – wieczne przymierze – w Jezusie Chrystusie. My nie jesteśmy w stanie go złamać, ponieważ po jednej stronie jest wierność Boga i po drugiej stronie jest wierność Boga w Bogu-Człowieku Jezusie Chrystusie. Bóg, pamiętając o tym przymierzu, jest gotów w każdej chwili udzielać nam na nowo swojej łaski, jest w stanie na nowo nas przygarnąć do swojego Serca. Jest gotów podnieść nas z naszych upadków i dać nam nowe życie, byśmy mogli Go uwielbiać teraz i na wieki.


Komentarz do Ewangelii

Jest dziś wielu leżących, jak teściowa Szymona. Sami bardzo często leżymy i to powaleni nie gorączką, nie chorobami ciała, ale powaleni chorobami duszy. O tych chorobach duszy w tej Ewangelii również jest mowa. Do Jezusa bowiem przychodzą ludzie chorzy, ale i opętani, zniewoleni.
Pan Jezus chce każdego z nas podnieść z tej sytuacji, w jakiej jesteśmy, z naszej choroby, z naszej nędzy. Nie tyko z choroby ciała, na czym najczęściej nam zależy, ale chce nas przede wszystkim podnieść z choroby duszy. Jezus chce nas wydźwignąć spod panowania szatana, z tego przygniecenia, które sprawia, że trudno jest nam podnieść głowę i wzrok ku niebu, że trudno jest nam myśleć o Bogu. Jezusowi bardzo zależy na tym, żeby każdy, kto jest udręczony, przychodził do Niego, żeby każdy mógł o Nim usłyszeć.
Pan Jezus, chodząc po ziemi, nie zatrzymywał się tylko w jednym miejscu, ale szedł ciągle dalej i dalej, żeby każdy mógł doświadczyć Jego mocy, która wyzwala, podnosi, daje nadzieję i życie.

Komentarze zostały przygotowane przez s. M. Tomaszę Potrzebowską CSC


Do góry

Książka na dziś

Modlitewnik In sinu Jesu

Mnich Benedyktyński

Modlitwy oraz krótkie rozważania zaczerpnięte z książki mnicha benedyktyńskiego pt. In sinu Jesu. Kiedy Serce mówi do serca – na czas adoracji i nie tylko

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.


14 stycznia 2021

Czwartek

Czwartek I tygodnia okresu zwykłego

Czytania

(Hbr 3, 7-14)
Bracia: Postępujcie, jak mówi Duch Święty: "Dziś, jeśli głos Jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych jak podczas buntu, w dzień kuszenia na pustyni, gdzie kusili Mnie ojcowie wasi, wystawiając na próbę, chociaż widzieli dzieła moje przez lat czterdzieści. Rozgniewałem się przeto na to pokolenie i powiedziałem: Zawsze błądzą w sercu. Oni zaś nie poznali dróg moich, toteż przysiągłem w swym gniewie: Nie wejdą do mego odpoczynku". Baczcie, bracia, aby nie było w kimś z was przewrotnego serca niewiary, której skutkiem jest odstąpienie od Boga żywego, lecz zachęcajcie się wzajemnie każdego dnia, póki trwa to, co zwie się "dziś", aby ktoś z was nie uległ zatwardziałości przez oszustwo grzechu. Jesteśmy bowiem współuczestnikami Chrystusa, jeśli pierwotną nadzieję do końca zachowamy silną.

(Ps 95 (94), 6-7c. 7d-9. 10-11)
REFREN: Słysząc głos Pana, serc nie zatwardzajcie

Przyjdźcie, uwielbiajmy Go, padając na twarze,
klęknijmy przed Panem, który nas stworzył.
Albowiem On jest naszym Bogiem,
a my ludem Jego pastwiska i owcami w Jego ręku.

Obyście dzisiaj usłyszeli głos Jego:
"Niech nie twardnieją wasze serca jak w Meriba,
jak na pustyni w dniu Massa,
gdzie Mnie kusili wasi ojcowie,
doświadczali Mnie, choć widzieli moje dzieła.

Przez lat czterdzieści to pokolenie wstręt we Mnie budziło
i powiedziałem: Są ludem o sercu zbłąkanym
i moich dróg nie znają.
Przeto przysiągłem w gniewie,
że nie wejdą do mojej krainy spoczynku".

Aklamacja (Mt 4, 23)
Jezus głosił Ewangelię o królestwie i leczył wszelkie choroby wśród ludu.

(Mk 1, 40-45)
Pewnego dnia przyszedł do Jezusa trędowaty i upadłszy na kolana, prosił Go: "Jeśli zechcesz, możesz mnie oczyścić". A Jezus, zdjęty litością, wyciągnął rękę, dotknął go i rzekł do niego: "Chcę, bądź oczyszczony". Zaraz trąd go opuścił, i został oczyszczony. Jezus surowo mu przykazał i zaraz go odprawił, mówiąc mu: "Bacz, abyś nikomu nic nie mówił, ale idź, pokaż się kapłanowi i złóż za swe oczyszczenie ofiarę, którą przepisał Mojżesz, na świadectwo dla nich". Lecz on po wyjściu zaczął wiele opowiadać i rozgłaszać to, co zaszło, tak że Jezus nie mógł już jawnie wejść do miasta, lecz przebywał w miejscach pustynnych. A ludzie zewsząd schodzili się do Niego.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

Idziemy za Chrystusem wąską drogą, posłuszni Duchowi Świętemu, który nas prowadzi z mocy w moc i z chwały w chwałę. Zachowujemy serce wrażliwe na Jego głos, głos Parakleta, uniżając się i polegając całkowicie na Jego mocy i pomocy. Czuwamy, aby nie pojawiła się w sercu naszym niewiara, której skutkiem jest odpadnięcie od Boga żywego. Dlatego zachęcamy się wzajemnie do stałości i wierności, by nie popaść w zatwardziałość przez oszustwo grzechu. Trwając w niewzruszonej ufności, zachowując pierwotną nadzieję, będziemy do końca mieć udział we wszystkim, co należy do Chrystusa.
Marek Ristau


Do góry

Patroni dnia:

Błogosławiony Odoryk z Pordenone, prezbiter
urodził się ok. 1265 r. w Villanova pod Pordenone we Włoszech. W wieku 15 lat wstąpił do zakonu św. Franciszka z Asyżu. Był wymagający wobec siebie, prowadził ascetyczny tryb życia, chodził boso, w połatanym habicie, nosił włosiennicę. W 1296 r. udał się z podróżą na Bliski Wschód, a po powrocie do Włoch - w 1317 r. wyruszył na Daleki Wschód. Dotarł do Chin, przemierzając po drodze m.in. Indie, Celjon, Sumatrę i Jawę. W Pekinie podjął współpracę z innym franciszkaninem, arcybiskupem Janem z Montecorvino. Potem został arcybiskupem Pekinu. Po powrocie do Europy pragnął przekonywać papieża do wysłania kolejnych misjonarzy do Chin. Niestety, poważnie zachorował. Wycieńczony trudami życia i podróży, zmarł 14 stycznia 1331 roku we włoskim Udine.

Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Uważajcie, aby nie było w kimś z was przewrotnego serca niewiary, której skutkiem jest odstąpienie od Boga żywego. Autor Listu do Hebrajczyków odwołuje się tu do tego tragicznego wydarzenia z historii Izraela, kiedy wychodząc z niewoli egipskiej, Izraelici mogli dość do Ziemi Obiecanej w trzy miesiące, ale nie byli w stanie tam dojść i do niej wejść, ponieważ ich serce było sercem zatwardziałym, ich mentalność była mentalnością niewolnika i dlatego całe to pokolenie zostało na pustyni. Czterdzieści lat błąkali się po to, by z nich narodził się nowy lud, nowe pokolenie ludzi, którzy – choć żyją na pustyni w trudnych warunkach – to jednak serce mają gotowe, by przyjąć Pana Boga.
Bóg chce nas wyprowadzić z każdej niewoli grzechu, Bóg chce nam dać życie w obfitości, ale dał nam wybór, dał nam wolną wolę. Jeżeli chcemy, możemy to wziąć. Duch Święty działa w nas tak, by nas otworzyć na to Boże działanie, na to Boże życie i Bożą łaskę, ale Bóg nas do niczego nie zmusza. To ja muszę chcieć przyjąć Boga, muszę chcieć odważyć się zmierzyć ze swoim grzechem, odważyć się przekroczyć swoje ograniczenia, swoje granice. Odważyć się przekroczyć swój wstyd, swoje poniżenie i pozwolić się Bogu wprowadzić do ziemi obiecanej, którą tu na ziemi jest przede wszystkim życie w łasce Bożej.
Mamy się nawzajem zachęcać do tego, by wytrwale szukać Pana Jezusa i wpuszczać Go do swojego życia, bo diabeł robi wszystko, żeby nas zamknąć w sobie samych, w naszych grzechach i nie pozwolić, byśmy przyjęli zbawienie.


Komentarz do psalmu

W tym psalmie widzimy kontynuację myśli z pierwszego czytania. W refrenie jesteśmy bowiem wzywani, byśmy nie zatwardzali naszych serc, kiedy Bóg do nas mówi. Widzimy też odwołanie do historii Izraelitów. Bóg przyszedł z wielką łaską i mocą, wyprowadzając ich z niewoli egipskiej wśród znaków i cudów, tak, że nie mogli się wymówić, że nie widzieli i nie słyszeli, a mimo to bardziej ufali swoim odczuciom, bardziej ufali temu, co sami byli w stanie zrozumieć i zdobyć. Byli przywiązani do niewoli, do swojego uciemiężenia na tyle mocno, że nie potrafili czy nie chcieli zaufać Panu Bogu.
Łatwo jest dać się omamić złemu duchowi i pozwolić, by on związał w nas moc Słowa Bożego. Jest to łatwe, ponieważ Pan Bóg nie zmusza nas do przyjęcia swojego Słowa. Bóg daje nam wolność, bo do miłości nie da się nikogo zmusić, więc kiedy słyszymy w swoim sercu wezwanie do nawrócenia, idźmy za tym wezwaniem natychmiast po to, byśmy mogli doświadczyć błogosławieństwa, które płynie z nawrócenia.


Komentarz do Ewangelii

Postawa tego trędowatego człowieka jest wspaniałą ilustracją tego, co to znaczy nie zatwardzać swojego serca, kiedy się słyszy głos Pana Boga, kiedy się słyszy Słowo Pana Boga wzywające, by za tym Słowem pójść. Ten trędowaty człowiek musiał naprawdę wiele przeciwności w sobie pokonać, by do Pana Jezusa przyjść. Nie wolno mu było zbliżać się do ludzi zdrowych, nie wolno mu było zbliżać się do miejsc, gdzie ludzie zdrowi mieszkali. Trąd był tak zakaźną chorobą, że za zbliżanie się do innych groziła śmierć. Ten człowiek potrzebował więc pokonać w sobie te wszystkie opory, te wszystkie przeciwności, to, co po ludzku jest niemożliwe, by przyjść do Jezusa. Pokonał to i przyszedł do Jezusa z wielkim pragnieniem, stwierdzając: Jeśli chcesz, możesz mnie oczyścić. Odpowiedź Jezusa jest bardzo prosta: Chcę, bądź oczyszczony. Trąd opuścił go natychmiast. Było to dla niego takie doświadczenie mocy i miłości Boga, że następnej prośby Pana Jezusa nie był już w stanie zrealizować. Poszedł i rozgłosił wszystkim, jakie szczęście go spotkało, ponieważ, jeżeli doświadcza się mocy Pana Boga, trudno jest o tym milczeć.

Komentarze zostały przygotowane przez s. M. Tomaszę Potrzebowską CSC


Do góry

Książka na dziś

Mój ideał – Jezus, Syn Maryi

o. dr Emil Neubert

Arcydzieło literatury Maryjnej. Pan Jezus mówi o osobistej relacji między Nim i jego Matką oraz wyjaśnia, na czym polega doskonałe uwielbienie Matki Bożej i nabożeństwo do Niej, bez której nie jest możliwe głębokie zjednoczenie z Bogiem

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.


15 stycznia 2021

Piątek

Piątek I tygodnia okresu zwykłego

Czytania

(Hbr 4, 1-5. 11)
Bracia: Lękajmy się, gdy jeszcze trwa obietnica wejścia do Bożego odpoczynku, aby ktoś z was nie mniemał, iż jest jej pozbawiony. Albowiem i my otrzymaliśmy dobrą nowinę, tak jak i tamci, lecz tamtym słowo usłyszane nie było pomocne, gdyż nie łączyli się przez wiarę z tymi, którzy je usłyszeli. Wchodzimy istotnie do odpoczynku my, którzy uwierzyliśmy, jak to Pan powiedział: "Toteż przysiągłem w swym gniewie: Nie wejdą do mego odpoczynku", aczkolwiek dzieła były dokonane od stworzenia świata. Powiedział bowiem Bóg na pewnym miejscu o siódmym dniu w ten sposób: "I odpoczął Bóg w siódmym dniu po wszystkich dziełach swoich". I znowu tamże: "Nie wejdą do mego odpoczynku". Śpieszmy się więc wejść do owego odpoczynku, aby nikt nie poszedł za tym samym przykładem nieposłuszeństwa.

(Ps 78 (77), 3 i 4bc. 6-7. 8)
REFREN: Wielkich dzieł Boga nie zapominajmy

To, co usłyszeliśmy i poznaliśmy,
i co nam opowiedzieli nasi ojcowie,
opowiemy przyszłemu pokoleniu,
chwałę Pana i Jego potęgę.

O tym ma wiedzieć przyszłe pokolenie,
synowie, którzy się narodzą,
że mają pokładać nadzieję w Bogu
i nie zapominać dzieł Bożych,
lecz strzec Jego poleceń.

A niech nie będą jak ich ojcowie
pokoleniem opornych buntowników,
pokoleniem, którego serce jest niestałe,
a duch nie dochowuje wierności Bogu.

Aklamacja (Łk 7, 16)
Wielki prorok powstał między nami i Bóg nawiedził lud swój.

(Mk 2, 1-12)
Gdy po pewnym czasie Jezus wrócił do Kafarnaum, posłyszano, że jest w domu. Zebrało się zatem tylu ludzi, że nawet przed drzwiami nie było miejsca, a On głosił im naukę. I przyszli do Niego z paralitykiem, którego niosło czterech. Nie mogąc z powodu tłumu przynieść go do Niego, odkryli dach nad miejscem, gdzie Jezus się znajdował, i przez otwór spuścili nosze, na których leżał paralityk. Jezus, widząc ich wiarę, rzekł do paralityka: "Dziecko, odpuszczone są twoje grzechy". A siedziało tam kilku uczonych w Piśmie, którzy myśleli w sercach swoich: "Czemu On tak mówi? On bluźni. Któż może odpuszczać grzechy, prócz jednego Boga?" Jezus poznał zaraz w swym duchu, że tak myślą, i rzekł do nich: "Czemu myśli te nurtują w waszych sercach? Cóż jest łatwiej: powiedzieć paralitykowi: Odpuszczone są twoje grzechy, czy też powiedzieć: Wstań, weź swoje nosze i chodź? Otóż, żebyście wiedzieli, iż Syn Człowieczy ma na ziemi władzę odpuszczania grzechów – rzekł do paralityka: Mówię ci: Wstań, weź swoje nosze i idź do swego domu!" On wstał, wziął zaraz swoje nosze i wyszedł na oczach wszystkich. Zdumieli się wszyscy i wielbili Boga, mówiąc: "Nigdy jeszcze nie widzieliśmy czegoś podobnego".

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

Teraz jest czas łaski, teraz jest dzień zbawienia. Jeszcze trwa obietnica wejścia do Bożego odpocznienia. Głos Boga wzywa przez Ewangelię łaski do posłuszeństwa wierze. Każdy, kto uwierzy, wejdzie do zbawczego odpoczynku w Chrystusie Jezusie. Kto zaś zamknie serce, odrzuci Dobrą Nowinę, na wieki rozminie się z Bożą zbawiającą łaską. Starajmy się zatem usilnie wejść do Bożego odpocznienia, kto bowiem nie słucha Syna Bożego, nie ujrzy życia, lecz ciąży na nim gniew Boży.
Marek Ristau


Do góry

Patroni dnia:

Święty Paweł z Teb, pustelnik
urodził się w Tebach - starożytnej stolicy faraonów - w 228 r. Odebrał bardzo staranne wychowanie, biegle władał greką i egipskim. Wcześnie stracił rodziców i odziedziczył po nich pokaźny majątek. Gdy miał ok. 20 lat, w 250 r. rozpoczęły się prześladowania Decjusza. Dowiedziawszy się, że jego szwagier-poganin, chcący przejąć jego bogactwa, planuje wydać go w ręce prześladowców, Paweł porzucił wszystko, co posiadał, odszedł na pustkowie i zamieszkał w jaskini. Jako pustelnik spędził samotnie 90 lat! Przez cały ten czas zanosił do Boga swe gorące modlitwy, żywiąc się tylko daktylami i połówką chleba, którą codziennie przynosił mu kruk. Zmarł mając 113 lat w 341 r. Miał oddać Bogu ducha, spoczywając na rękach św. Antoniego.

Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Jednym z grzechów przeciwko Duchowi Świętemu jest rozpacz, niewiara w Boże miłosierdzie, niewiara w to, że Bóg może zmienić nasze życie, że może przebaczyć nasze grzechy. Do tego nawiązuje autor Listu do Hebrajczyków odwołując się, jak we wczorajszym fragmencie, do historii Izraelitów. Zarzuca im brak wiary w słowo życia, które słyszeli i widzieli w znakach, które były im objawione.
Czasami słyszymy wypowiedzi, że czyjeś życie już nie może się zmienić, że nie ma sensu, że jest już tak źle, że nic się nie da zrobić. Bardzo często ten świat tak nam podpowiada. A Bóg w swoim Słowie mówi: Ja mogę wszystko, Ja mogę zmienić każdą rzeczywistość, mogę dać ci w Sobie pełnię szczęścia, chcę dać ci w Sobie odpoczynek. Chcę, żebyś we Mnie miał wytchnienie, żebyś otrzymał uspokojenie, oczyszczenie, uwolnienie.
Bóg jest źródłem pokoju, którego świat dać nie może i zaprasza nas, byśmy uwierzyli, że w Nim jest źródło wszelkich łask, zaspokojenie wszystkich naszych pragnień. Bóg chce, żebyśmy do Niego przyszli, żebyśmy nie dali się zmanipulować pokusom zachęcającym nas do niewiary i do nie dawania Mu szansy. Jeśli damy Panu Bogu szansę działania w naszym życiu, znajdziemy w Nim odpoczynek tu i w wieczności.


Komentarz do psalmu

Św. Ignacy de Loyola uczył, że w życiu człowieka przeplatają się nawzajem czasy pocieszenia i czasy strapienia. Nigdy nie jest tak, że całe nasze życie jest jedną wielką ciemnością, w której nie widać Pana Boga. Wiele razy w naszym życiu Pan Bóg przychodzi ze swoją łaską, w której daje nam doświadczyć tego, że jest blisko, że się troszczy, że się opiekuje, że prowadzi nawet przez ciemną dolinę. Daje nam odczuć, że wyprowadza nas z sytuacji, które po ludzku są nie do ogarnięcia.
Myślę, że każdy z nas doświadczył, że jego modlitwa została wysłuchana w sprawach dla nas ważnych. Psalmista wzywa nas dziś, byśmy o tych dziełach Boga nie zapominali zwłaszcza wtedy, kiedy przychodzą ciemności. Kiedy przychodzi jakiś trud, możemy odwołać się do tego, co wydarzyło się wcześniej, do doświadczenia żywego, działającego, mocnego Boga, które mieliśmy wcześniej. Bazując na tym własnym doświadczeniu Boga jako naszego Zbawiciela, mamy stawać się świadkami Jego mocy i miłości wobec tych, których Bóg stawia wokół nas, na naszej drodze, bo dzisiaj każdy potrzebuje nadziei, której w tym świecie tak bardzo brakuje.


Komentarz do Ewangelii

Ten paralityk jest symbolem człowieka z dzisiejszego psalmu. Człowieka, który stracił nadzieję, człowieka, który potrzebuje nadziei, który potrzebuje, by mu ktoś tę nadzieję przywrócił. On sam jest tak pozbawiony nadziei, że nie jest w stanie się ruszyć. Sam nie jest w stanie przyjść do Jezusa. Sam być może nawet nie jest w stanie do końca uwierzyć w to, że coś jeszcze w jego życiu może się zmienić. Jego największym problemem jest grzech, którego nie widać. Widać było tylko stan jego ciała, nie duszy, ale kiedy jego przyjaciele zrobili za niego to, czego on nie był w stanie sam zrobić, kiedy przynieśli go do Jezusa w sposób bardzo spektakularny, pokonując przy tym różnego rodzaju trudności, to Pan Jezus patrząc na niego, dostrzegł istotę jego problemu. Istotą jego problemu była choroba duszy, nie ciała. Choroba ciała wynikała z choroby duszy i dlatego Pan Jezus w pierwszych słowach dotknął tego, co jest najistotniejsze, a potem, żeby pokazać, że ma władzę odpuszczania grzechów, że to w Nim jest wolność od grzechów, wolność od śmierci – przywrócił do pełni zdrowia jego ciało.
Słowa tej Ewangelii są dla nas słowami wielkiej nadziei, że jakkolwiek wielkie by nasze grzechy były, jakkolwiek bylibyśmy sparaliżowani, przez jakiekolwiek doświadczenia ciemności w życiu byśmy przechodzili, Jezus poznaje to, Jezus to widzi i Jezus chce nam pomóc. Trzeba tylko zatroszczyć się o to, żeby do Niego przyjść, być może prosząc o pomoc i wstawiennictwo przyjaciół.

Komentarze zostały przygotowane przez s. M. Tomaszę Potrzebowską CSC


Do góry

Książka na dziś

Ewangelizacja wśród swoich (Mt 10) (CD -MP3 - audiobook)

arcybiskup Grzegorz Ryś

Jezus wzywa do ewangelizacji wśród swoich: „Nie idźcie do pogan i nie wstępujcie do żadnego miasta samarytańskiego! Idźcie raczej do owiec, które poginęły z domu Izraela”. I dodaje: „Posyłam was jak owce między wilki”. Ma na myśli nie pogan i nie Samarytan

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.


16 stycznia 2021

Sobota

Sobota I tygodnia okresu zwykłego

Czytania

(Hbr 4, 12-16)
Bracia: Żywe jest słowo Boże, skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca. Nie ma stworzenia, które by dla Niego było niewidzialne; przeciwnie, wszystko odkryte jest i odsłonięte przed oczami Tego, któremu musimy zdać rachunek. Mając więc arcykapłana wielkiego, który przeszedł przez niebiosa, Jezusa, Syna Bożego, trwajmy mocno w wyznawaniu wiary. Nie takiego bowiem mamy arcykapłana, który by nie mógł współczuć naszym słabościom, lecz poddanego próbie pod każdym względem podobnie jak my – z wyjątkiem grzechu. Przybliżmy się więc z ufnością do tronu łaski, abyśmy doznali miłosierdzia i znaleźli łaskę pomocy w stosownej chwili.

(Ps 19 (18), 8-9. 10 i 15)
REFREN: Słowa Twe, Panie, są duchem i życiem

Prawo Pańskie jest doskonałe i pokrzepia duszę,
świadectwo Pana jest pewne, nierozważnego uczy mądrości.
Jego słuszne nakazy radują serce,
jaśnieje przykazanie Pana i olśniewa oczy.

Bojaźń Pana jest szczera i trwa na wieki,
sądy Pana prawdziwe, wszystkie razem słuszne.
Niech znajdą uznanie przed Tobą
słowa ust moich i myśli mego serca,
Panie, moja Opoko i mój Zbawicielu.

Prawo Pańskie jest doskonałe i pokrzepia duszę,
świadectwo Pana jest pewne, nierozważnego uczy mądrości.
Jego słuszne nakazy radują serce,
jaśnieje przykazanie Pana i olśniewa oczy.

Bojaźń Pana jest szczera i trwa na wieki,
sądy Pana prawdziwe, wszystkie razem słuszne.
Niech znajdą uznanie przed Tobą
słowa ust moich i myśli mego serca,
Panie, moja Opoko i mój Zbawicielu.

Aklamacja (Łk 4, 18)
Pan posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność.

(Mk 2, 13-17)
Jezus wyszedł znowu nad jezioro. Cały lud przychodził do Niego, a On go nauczał. A przechodząc, ujrzał Lewiego, syna Alfeusza, siedzącego na komorze celnej, i rzekł do niego: "Pójdź za Mną!" Ten wstał i poszedł za Nim. Gdy Jezus siedział w jego domu przy stole, wielu celników i grzeszników siedziało razem z Jezusem i Jego uczniami. Wielu bowiem było tych, którzy szli za Nim. Niektórzy uczeni w Piśmie, spośród faryzeuszów, widząc, że je z grzesznikami i celnikami, mówili do Jego uczniów: "Czemu On je i pije z celnikami i grzesznikami?" Jezus, usłyszawszy to, rzekł do nich: "Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem, aby powołać sprawiedliwych, ale grzeszników".

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Marek Ristau

Słowo Boże nie jest martwe, ale pełne życia i ducha. Nie jest słabe, ale jest jak młot kruszący skały i jak ogień pochłaniający... Słowo Chrystusowe sądzić nas będzie w dniu ostatecznym. Dla Boga nie ma w nas nic zakrytego, wszystko jest obnażone i jawne. Uczynki nasze idą za nami i odpowiemy przed Bogiem za wszystko, co uczyniliśmy. Wiemy, że bez Jezusa, nic nie możemy uczynić, aby uzyskać sprawiedliwość w oczach Boga. Wyznajemy zatem wiernie, że tylko Chrystus jest naszą sprawiedliwością i uświęceniem. Tylko dzięki Chrystusowi mamy ufność i odwagę, by przystąpić do tronu łaski i znaleźć ratunek w każdej naszej trudności.
Marek Ristau


Do góry

Patroni dnia:

Święty Marceli I, papież i męczennik
urodził się około 250 roku. Jako archiprezbiter odgrywał kluczową rolę w Kościele po śmierci papieża Marcelina, kiedy to przez trzy i pół roku na skutek prześladowań chrześcijan nie wybierano nowego biskupa Rzymu. Pontyfikat Marcelego I trwał krótko - od maja 306 roku do 16 stycznia 307 roku. Dużo przykrości doznał ze strony tzw. lapsi - chrześcijan, którzy w czasie prześladowań wyrzekli się wiary, a potem powracając do Kościoła nie chcieli poddać się wymaganym warunkom pokuty. Cesarz Maksencjusz oskarżył papieża Marcelego I o wywołanie publicznych niepokojów. Obito go rózgami, a następnie zesłano na wygnanie. Zmuszono go, by został pasterzem bydła. Po wielu udrękach zakończył swoje życie w nędzy. Zmarł około 309 roku

Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Liturgia słowa przez cały ten tydzień przekonywała nas, że Jezus jest pełen mocy, miłości, współczucia, władzy. W dzisiejszym pierwszym czytaniu znów widzimy Pana Jezusa jako Tego, który jest żywy, który jest potężny, który jest jak miecz obosieczny przenikający wszystko, aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolny osądzić pragnienia i myśli serca.
Jezus, który jest Słowem Boga, jest w stanie przeniknąć całe nasze życie, wszelkie jego zakamarki. Jest w stanie wydobyć z naszego życia to, co najlepsze i usunąć to, co najgorsze. Jezus robi to z perspektywy Tego, kto nas bardzo dobrze zna i komu bardzo na nas zależy. On tak bardzo nas ukochał, że stał się jednym z nas, utożsamił się z nami, przyjął naszą ludzką naturę po to, by nas do końca rozumieć. Przez to dzisiejsze Słowo jesteśmy wezwani, by przychodzić do Niego z zaufaniem i z wiarą w to, że wszystko, co On zapowiada, ma też moc uczynić. A wszystko, co On czyni, zmierza do tego, by dawać nam nowe życie, by naszemu życiu nadać nowy sens, żebyśmy się stali ludźmi pełnymi pokoju i radości czerpanej z Niego.


Komentarz do psalmu

Ten psalm, napisany tysiąc lat przed Listem do Hebrajczyków, jest kontynuacją myśli pierwszego czytania. Słowa Twe, Panie, są duchem i życiem. To Bóg jest Tym, kto wnosi życie w naszą śmierć. Psalmista mówi nam, że prawo, które Pan Bóg daje, jest doskonałe i zdolne do tego, by pokrzepiać naszą duszę. Może nas uczyć mądrości, radować nasze serce, olśniewać nasze oczy.
Kiedy wchodzę w relację z Bogiem, kiedy zapraszam Go do swojego życia, kiedy pozwalam na to, by Jego Słowo przemieniało moje życie, oświetlało je, oczyszczało, czyniło je wolnym od tego wszystkiego, co jest słabe, grzeszne i niedoskonałe, to moje życie staje się życiem pełnym światła, pełnym pokoju, pełnym blasku.
Warto jest więc z szacunkiem i pełną miłości bojaźnią przylgnąć do Tego, który tak bardzo się do nas zbliża po to, aby móc w obfitości czerpać łaski, które On na nas nieustannie wylewa.


Komentarz do Ewangelii

Historia Lewiego, syna Alfeusza, którego lepiej znamy jako Mateusza, apostoła i ewangelistę, to historia człowieka, który w swoim życiu doświadczył mocy Słowa Jezusa. Doświadczył, co to znaczy wyjść z ciemności ku światłu i co to znaczy pozwolić temu światłu zamieszkać w swoim sercu. Na jego przykładzie Pan Jezus pokazuje nam, że każdy chory, każdy grzesznik, choć jest słaby, jest w kręgu istotnych zainteresowań Pana Jezusa. Pan Jezus dostrzega nas w miejscu, w którym jesteśmy, tak jak dostrzegł Lewiego w komorze celnej. On chce nas z tego miejsca wyprowadzić właśnie po to, żeby dać nam doświadczyć, co to znaczy żyć w świetle.
Przypatrzmy się Lewiemu, który z grzesznika – bo tak był określany przez faryzeuszów i uczonych w prawie, jak słyszymy w tej Ewangelii – staje się świętym, ale drogą do tej świętości jest kroczenie za Jezusem, stanie się Jego uczniem, później stanie się Jego apostołem, a jeszcze później stanie się Jego ewangelistą. To była droga Lewiego z komory celnej, która byłą symbolem grzechu, do życia w świętości, która dzisiaj jest jego udziałem.
Takie jest zaproszenie dla każdego z nas – pozwolić się Jezusowi wyprowadzić ze swojej komory, gdzie tkwimy w grzechach, do wolności pójścia za Nim po to, by stać się świętymi i mieć udział w królestwie razem z apostołami.

Komentarze zostały przygotowane przez s. M. Tomaszę Potrzebowską CSC


Do góry

Książka na dziś

Ojciec Pio (CD-MP3 audiobook)

Luigi Peroni

Pełna biografia Ojca Pio napisana na podstawie dokumentów procesu beatyfikacyjnego.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.