Piątek

Czytania

(Ez 18, 21-28)
Tak mówi Pan Bóg: "Jeśliby występny porzucił wszystkie swoje grzechy, które popełniał, a strzegłby wszystkich moich ustaw i postępował według prawa i sprawiedliwości, żyć będzie, a nie umrze: nie będą mu policzone żadne grzechy, jakie popełnił, lecz będzie żył dzięki sprawiedliwości, z jaką postępował. Czyż tak bardzo miałoby mi zależeć na śmierci występnego – mówi Pan Bóg – a nie raczej na tym, by się nawrócił i żył? A gdyby sprawiedliwy odstąpił od swej sprawiedliwości i popełniał zło, naśladując wszystkie obrzydliwości, którym się oddaje występny, czy taki będzie żył? Żaden z wykonanych czynów sprawiedliwych nie będzie mu policzony, ale umrze on z powodu nieprawości, której się dopuszczał, i grzechu, który popełnił. Wy mówicie: „Sposób postępowania Pana nie jest słuszny”. Słuchaj jednakże, domu Izraela: Czy mój sposób postępowania jest niesłuszny, czy raczej wasze postępowanie jest przewrotne? Jeśli sprawiedliwy odstąpił od sprawiedliwości, dopuszczał się grzechu i umarł, to umarł z powodu grzechów, które popełnił. A jeśli bezbożny odstąpił od bezbożności, której się oddawał, i postępuje według prawa i sprawiedliwości, to zachowa duszę swoją przy życiu. Zastanowił się i odstąpił od wszystkich swoich grzechów, które popełniał, i dlatego na pewno żyć będzie, a nie umrze".

(Ps 130 (129), 1b-2. 3-4. 5-7a. 7b-8)
REFREN: Gdy grzechy wspomnisz, któż się z nas ostoi?

Z głębokości wołam do Ciebie, Panie,
Panie, wysłuchaj głosu mego.
Nachyl swe ucho
na głos mojego błagania.

Jeśli zachowasz pamięć o grzechach, Panie,
Panie, któż się ostoi?
Ale Ty udzielasz przebaczenia,
aby Ci służono z bojaźnią.

Pokładam nadzieję w Panu,
dusza moja pokłada nadzieję w Jego słowie,
dusza moja oczekuje Pana.
Bardziej niż strażnicy poranka
niech Izrael wygląda Pana.

U Pana jest bowiem łaska,
u Niego obfite odkupienie.
On odkupi Izraela
ze wszystkich jego grzechów.

Aklmacja (Ez 18, 31ac)
Odrzućcie od siebie wszystkie grzechy i uczyńcie sobie nowe serce i nowego ducha.

(Mt 5, 20-26)
Jezus powiedział do swoich uczniów: "Jeśli wasza sprawiedliwość nie będzie większa niż uczonych w Piśmie i faryzeuszów, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Słyszeliście, że powiedziano przodkom: „Nie zabijaj!”; a kto by się dopuścił zabójstwa, podlega sądowi. A Ja wam powiadam: Każdy, kto się gniewa na swego brata, podlega sądowi. A kto by rzekł swemu bratu: „Raka”, podlega Wysokiej Radzie. A kto by mu rzekł: „Bezbożniku”, podlega karze piekła ognistego. Jeśli więc przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam sobie przypomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie, zostaw tam dar swój przed ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim. Potem przyjdź i dar swój ofiaruj. Pogódź się ze swoim przeciwnikiem szybko, dopóki jesteś z nim w drodze, by cię przeciwnik nie wydał sędziemu, a sędzia dozorcy, i aby nie wtrącono cię do więzienia. Zaprawdę, powiadam ci: Nie wyjdziesz stamtąd, dopóki nie zwrócisz ostatniego grosza".

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Marek Ristau

Nad naszym gniewem niech nie zachodzi słońce - przebaczajmy chętnie i szybko, nie dając miejsca diabłu. Mamy być nieskorzy do gniewu, gniew bowiem nie sprawuje tego, co podoba się Bogu. Jezus powiedział: Uczcie się ode Mnie łagodności i cichości. Mądrość z nieba miłuje pokój i zgodę, jest łagodna i pełna miłości. Zamiast się gniewać, przebaczajmy jako i nam przebaczono.
Marek Ristau

Patroni dnia:

Święty Aleksander, biskup
urodził się w 250 r. Był biskupem Aleksandrii. Największą zasługą Aleksandra było to, że jako pierwszy rozpoznał błędy Ariusza i z całą stanowczością je zwalczał. Gdyby biskupi Kościoła na Wschodzie poszli jego śladem, herezja Ariusza nie wyrządziłaby Kościołowi Chrystusowemu tyle krzywdy, zaoszczędziłaby mu wielu ran. Aleksander zwołał synod, na którym nauka Ariusza została potępiona (320). Naukę tę potępił również pierwszy sobór powszechny, zebrany w Nicei w roku 325. Aleksander wyróżnił się nie tylko jako żarliwy obrońca czystości wiary, ale również jako doskonały administrator i duszpasterz. Aleksander pożegnał ziemię dla nieba 18 kwietnia 326 roku.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Dzisiejsze pierwsze czytanie z Księgi Ezechiela ukazuje nam pewne różnice między sprawiedliwym a bezbożnym. Bóg uważa, iż żadnemu z nawróconych nie będą policzone jego wcześniejsze grzechy, lecz ten czas, od którego porzucił on swoją bezbożność i zaczął żyć sprawiedliwie, wybierając tym samym życie, a nie śmierć. Bogu nie zależy na śmierci bezbożnego, bo wówczas nie ma on już możliwości nawrócenia. Gdy się jednak nawróci, może jeszcze zdziałać wiele dobrego. Gdyby natomiast sprawiedliwy zszedł w jakiejś chwili z drogi cnoty i zaczął popełniać zło, to z kolei podlegać będzie on śmierci na równi z tymi, którzy hołdowali złu przez całe życie. To właśnie będzie przyczyną jego śmierci. Takie rozwiązanie nie podoba się jednak ludowi. Bóg zatem wyrzuca im, że to nie Jego postępowanie nie jest słuszne, lecz ich jest przewrotne. Ponieważ sprawiedliwy, który zaczął popełniać grzechy, umarł z ich powodu. Podobnie, jak występny, który zaczął czynić dobro, będzie żył właśnie ze względu na nie.
Chodzi tu głównie o życie i śmierć duchową. Zresztą, sam Bóg mówi: „zachowa duszę swoją przy życiu” (18,27). Każdy grzech bowiem sprowadza na człowieka śmierć duchową, czyli odłączenie od źródła życia, którym jest sam Pan Bóg. Postępowanie sprawiedliwe i unikanie grzechów utrzymuje człowieka w ciągłej łączności z Bogiem, czyli przy życiu. Ważna jest tu także postawa czujności, aby pod koniec swego życia nie odwrócić się od wyznawanych dotąd wartości, bądź też – nie zaprzepaścić ostatniej szansy i wykorzystać czas, który jeszcze pozostał, aby się nawrócić. Nasza postawa w chwili śmierci ma decydującą rolę, to od niej najczęściej zależy dalszy los człowieka.

Komentarz do psalmu

Dzisiejszy psalm jest pieśnią pokutną. Pierwsze słowa: „Z głębokości wołam do Ciebie, Panie” (130,1) zdają się sugerować, że psalmista woła do Boga z otchłani szeolu, jednak bardziej zasadne jest widzieć tu wołanie z otchłani grzechu. Jest to zatem wołanie grzesznika, który błaga Boga, aby nie pamiętał grzechów, ponieważ nikt z ludzi nie jest bez grzechu. Wyznaje, że tylko Bóg przebacza grzechy i tylko On odkupi Izraela ze wszystkich jego grzechów. Psalmista natomiast z nadzieją czeka na Bożą odpowiedź.

Komentarz do Ewangelii

W dzisiejszej Ewangelii słyszymy fragment Kazania na Górze. Pan Jezus na początku przypomina, iż wierzący w Niego zobowiązani są wyróżniać się spośród wszystkich ludzi; przejawiać się to ma m.in. w sprawiedliwości większej, niż ta, którą chełpili się przed ludźmi faryzeusze i uczeni w Piśmie. Zresztą, jedno z Ośmiu Błogosławieństw, które Jezus chwilę wcześniej wygłosił, brzmi: „Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni” (Mt 5,6). Jeśli ta sprawiedliwość chrześcijan będzie zbyt słaba, wówczas bramy królestwa niebieskiego pozostaną dla nich zamknięte.
Następnie Pan Jezus skupia się na piątym przykazaniu Bożym, „Nie zabijaj”. Jako, że w Nim wypełnia się starotestamentalne Prawo, nie skupia się na samej tylko literze Prawa, ale je uzupełnia o pozornie nowe treści. Zatem, nie chodzi wyłącznie o to, by nie popełnić zabójstwa, ale wystarczy gniewać się na bliźniego, by wykroczyć przeciw piątemu przykazaniu. Również wyzwiska i obelgi wchodzą w szeroki zakres wykroczeń przeciw temu przykazaniu, za które grożą zarówno sąd ludzki, jak i sąd nadprzyrodzony (por. kara piekła ognistego – 5,22). Nie można również składać ofiar w świątyni, jeśli jest się w konflikcie z bliźnim. Należy najpierw pojednać się z nim, a dopiero później złożyć ofiarę czy dar. Nie należy też zbyt długo zwlekać z pogodzeniem się z przeciwnikiem, aby w sądzie jego gniew nie obrócił się przeciw nam. Można to głównie rozumieć w kontekście sądu Bożego, ponieważ każda przykrość wyrządzona bliźniemu nie jest pominięta przez Boga.
Pan Jezus mocą swego posłannictwa i synostwa Bożego daje wykładnię Dekalogu, pozwala człowiekowi zrozumieć jego grzechy, aby łatwiej było się ich pozbyć, żałować i pokutować za nie.

Komentarze zostały przygotowane przez dr Joannę Jaromin

Książka na dziś

Św. Józef patron w każdej potrzebie

W zbiorze znajdziemy: modlitwy do świętego Józefa w najróżniejszych potrzebach, litanie, koronkę, godzinki, nabożeństwa, nowenny i pieśni. Dołączone zostały również dwa dokumenty papieskie poświęcone św. Józefowi: List apostolski Patris corde Ojca Świętego Franciszka oraz

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.