Środa

Czytania

(Jl 2, 12-18)
Tak mówi Pan: "Nawróćcie się do Mnie całym swym sercem, przez post i płacz, i lament». Rozdzierajcie jednak serca wasze, a nie szaty! Nawróćcie się do Pana, Boga waszego! On bowiem jest litościwy, miłosierny, nieskory do gniewu i bogaty w łaskę, a lituje się nad niedolą. Kto wie? Może znów się zlituje i pozostawi po sobie błogosławieństwo plonów na ofiarę pokarmową i płynną dla Pana, Boga waszego. Na Syjonie dmijcie w róg, zarządźcie święty post, ogłoście uroczyste zgromadzenie. Zbierzcie lud, zwołajcie świętą społeczność, zgromadźcie starców, zbierzcie dzieci i niemowlęta! Niech wyjdzie oblubieniec ze swojej komnaty, a oblubienica ze swego pokoju! Między przedsionkiem a ołtarzem niechaj płaczą kapłani, słudzy Pańscy! Niech mówią: "Zlituj się, Panie, nad ludem Twoim, nie daj dziedzictwa swego na pohańbienie, aby poganie nie zapanowali nad nami. Czemuż mówić mają między narodami: Gdzież jest ich Bóg?" A Pan zapłonął zazdrosną miłością ku swojej ziemi i zmiłował się nad swoim ludem.

(Ps 51 (50), 3-4. 5-6b. 12-13. 14 i 17)
REFREN: Zmiłuj się, Panie, bo jesteśmy grzeszni

Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej,
w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość.
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy
i oczyść mnie z grzechu mojego.

Uznaję bowiem nieprawość moją,
a grzech mój jest zawsze przede mną.
Przeciwko Tobie samemu zgrzeszyłem
i uczyniłem, co złe jest przed Tobą.

Stwórz, Boże, we mnie serce czyste
i odnów we mnie moc ducha.
Nie odrzucaj mnie od swego oblicza
i nie odbieraj mi świętego ducha swego.

Przywróć mi radość Twojego zbawienia
i wzmocnij mnie duchem ofiarnym.
Panie, otwórz wargi moje,
a usta moje będą głosić Twoją chwałę.

(2 Kor 5, 20 – 6, 3)
Bracia: W imieniu Chrystusa spełniamy posłannictwo jakby Boga samego, który przez nas udziela napomnień. W imię Chrystusa prosimy: pojednajcie się z Bogiem! On to dla nas grzechem uczynił Tego, który nie znał grzechu, abyśmy się stali w Nim sprawiedliwością Bożą. Współdziałając zaś z Nim, napominamy was, abyście nie przyjmowali na próżno łaski Bożej. Mówi bowiem Pismo: "W czasie pomyślnym wysłuchałem cię, w dniu zbawienia przyszedłem ci z pomocą". Oto teraz czas upragniony, oto teraz dzień zbawienia.

Aklamacja (Ps 95 (94), 8a. 7d)
Nie zatwardzajcie dzisiaj serc waszych, lecz słuchajcie głosu Pańskiego.

(Mt 6, 1-6. 16-18)
Jezus powiedział do swoich uczniów: "Strzeżcie się, żebyście uczynków pobożnych nie wykonywali przed ludźmi po to, aby was widzieli; inaczej bowiem nie będziecie mieli nagrody u Ojca waszego, który jest w niebie. Kiedy więc dajesz jałmużnę, nie trąb przed sobą, jak obłudnicy czynią w synagogach i na ulicach, aby ich ludzie chwalili. Zaprawdę, powiadam wam: ci otrzymali już swoją nagrodę. Kiedy zaś ty dajesz jałmużnę, niech nie wie lewa twoja ręka, co czyni prawa, aby twoja jałmużna pozostała w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie. Gdy się modlicie, nie bądźcie jak obłudnicy. Oni to lubią w synagogach i na rogach ulic wystawać i modlić się, żeby się ludziom pokazać. Zaprawdę, powiadam wam: otrzymali już swoją nagrodę. Ty zaś, gdy chcesz się modlić, wejdź do swej izdebki, zamknij drzwi i módl się do Ojca twego, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie. Kiedy pościcie, nie bądźcie posępni jak obłudnicy. Przybierają oni wygląd ponury, aby pokazać ludziom, że poszczą. Zaprawdę, powiadam wam, już odebrali swoją nagrodę. Ty zaś, gdy pościsz, namaść sobie głowę i obmyj twarz, aby nie ludziom pokazać, że pościsz, ale Ojcu twemu, który jest w ukryciu. A Ojciec twój, który widzi w ukryciu, odda tobie".

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Marek Ristau

W Chrystusie, w Jego miejsce, jesteśmy wysłannikami Boga samego, który przez nas mówi i upomina, aby każdy pojednał się z Bogiem, ponieważ On za nasze grzechy obciążył karą niewinnego Chrystusa, abyśmy w Nim zostali uniewinnieni przez Boga. Szczęśliwy każdy, kto słysząc tę dobrą nowinę, przyjmuje ją natychmiast, bo oto teraz czas łaski, oto teraz dzień zbawienia.
Marek Ristau

Patroni dnia:

Siedmiu Świętych Założycieli Zakonu Serwitów NMP
Do grona czczonych dziś Założycieli należeli: Aleksy Falconieri, Bartłomiej Amidei, Benedykt Antella, Buonfiglio Monaldi, Gerardino Sostegni, Hugo Lippi-Uguccioni oraz Jan Buonagiunta Monetti.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Dla pełniejszego zrozumienia treści dzisiejszego pierwszego czytania dobrze jest wiedzieć, że proroctwo wygłaszane przez proroka Joela, wiąże się z plagą szarańczy, która nawiedziła Judeę. Przyniosła ona wielkie szkody, jednak w tej sytuacji nie słyszymy wezwania do pracy na rzecz odbudowy materialnej państwa. Słyszymy za to wezwanie do nawrócenia, ponieważ plaga rozumiana jest jednoznacznie jako napomnienie Boże. Jak jednak dokonać tego nawrócenia?
Na początku prorok pokazuje istotę, a następnie sposób. Do istoty należy bowiem rozdzieranie serc, a nie szat. Czyli spojrzenie wewnątrz siebie i rozpoczęcie właśnie od zwrócenia swojego serca do Boga. Serca, które w Starym Testamencie rozumiane jest jako siedlisko myśli i uczuć.
Sposobem nawrócenia jest pokuta. Do niej zobowiązani są wszyscy. Pokazuje to wyliczenie, którego dokonuje prorok. Na Syjonie ma się stawić cały lud, nawet młodzi małżonkowie, chociaż w tradycji starożytnego Izraela nowo zaślubiony mężczyzna był zwolniony nawet ze służby wojskowej. Pokuta ta wyraża się w publicznym błaganiu Boga o wybaczenie. Ostatni werset szybko przechodzi do zmiłowania się Boga nad ludźmi, co może być i dla nas nadzieją na to, że nasze nawrócenie, które na początku tego Wielkiego Postu chcemy podejmować, nie okaże się bezowocne i Pan szybko zmiłuje się także nad nami.

Komentarz do psalmu

Psalm 51 należy do grupy psalmów pokutnych, co wyraźnie widać w pierwszych zwrotkach dzisiejszego psalmu responsoryjnego. W tym kontekście bardzo ciekawa jest prośba psalmisty w zwrotce trzeciej i czwartej, gdzie używa on słowa bara, a więc tego samego, które użyte było przy opisie stwarzania świata z początku Księgi Rodzaju. Słowo to oznacza stworzenie czegoś z nicości i tutaj w miejsce starego człowieka, który sam jest wręcz nicością, Pan Bóg proszony jest o stworzenie nowego człowieka o sercu czystym i w mocy ducha. Bez tego ducha, który ożywił także pierwszego człowieka – Adama, żadna istota ludzka nie różni się od nicości i marnego prochu.
Prośba o stworzenie czystego serca koreluje z pierwszym czytaniem, gdzie prorok Joel nawoływał do rozdzierania serca, a nie samych tylko szat, a prośba o stworzenie z nicości nowego człowieka pełnego ducha jest prośbą o odnowienie aktu stwórczego z początku czasu, o odnowienie nas na wzór tego pierwszego, nieskalanego jeszcze człowieka. To jest właśnie kierunek nawrócenia, do którego liturgia zaprasza nas w tym Wielkim Poście.

Komentarz do drugiego czytania

Te rozdziały Drugiego Listu do Koryntian, z których pochodzi dzisiejszy fragment są bardzo osobiste dla św. Pawła. Broni on bowiem w nich autentyczności swojego posłannictwa apostolskiego, opowiadając o swojej działalności i wskazując na Chrystusa jako na Tego, który jest pierwszym źródłem działania Apostoła Narodów. Już od samego początku życia chrześcijańskiego, od nawrócenia pod Damaszkiem, Jezus towarzyszy św. Pawłowi. Chce on przekazać to doświadczenie wspólnocie z Koryntu, której z trudem przychodziło pogłębianie wiary i zgodne z nią życie, na co na pewno miał wpływ kosmopolityczny charakter tego portowego i kupieckiego miasta.
Pisząc do nich, Apostoł powołuje się na słowa z Księgi Izajasza, którego doświadczenie także bliskie jest św. Pawłowi, ponieważ zacytowane tu słowa Bóg wypowiedział do proroka, kiedy ten chciał zrezygnować z powierzonej mu misji z powodu zatwardziałości serc Izraelitów. W odpowiedzi Pan Bóg nie tylko nie odwołał misji proroka, ale nawet rozszerzył ją na wszystkie narody i pokrzepia Izajasza słowami, które słyszymy w dzisiejszym czytaniu.
Św. Paweł pokazuje więc doświadczeniem swoim i starotestamentalnego proroka, że te trudności, których doświadczają Koryntianie, to jeszcze nie koniec, ponieważ Bóg jest silniejszy i Jego moc działania jest większa. On wziął na siebie wszelkie trudności, a nawet sam stał się grzechem, żeby spalić go w ofierze, którą złożył z siebie. Dzięki temu my możemy w Nim być wolni od grzechu, a skoro dzięki Niemu, to nie my sami jesteśmy sprawiedliwi, ale jesteśmy wtedy w Nim sprawiedliwością.

Komentarz do Ewangelii

Kiedy prorok Joel zachęcał do rozdzierania serc, a nie szat, nie precyzował jak dokładnie tego dokonać, bowiem zrozumienie tego przyszło dopiero wraz z Osobą Jezusa Chrystusa, który wypełniając zapowiedzi starotestamentalne, objawił nam Boga, jako Kogoś, z Kim możemy osobiście budować bliską relację. Wraz z przyjściem Pana Jezusa nastąpiło rozszerzenie od wspólnotowej, przeżywanej w narodzie relacji z Bogiem, do zarówno wspólnotowej – realizowanej w Kościele jak i indywidualnej.
Ten klucz budowania więzi z Bogiem, który otrzymaliśmy wraz z Ewangelią, dziś pokazuje nam to, czego prorok Joel jeszcze nie mógł przekazać, a mianowicie, że Bóg, który jest Ojcem każdego z nas, widzi także to, co robimy w ukryciu. Relacja, którą dzięki temu budujemy z Nim, jest pierwsza i najważniejsza. Już nie jest ważne to, jak spojrzą na mnie inni ludzie, bo wiem, że Pan Bóg patrzy na mnie.
Słowa Jezusa w dzisiejszej ewangelii są przestrogą przed obłudą, ale zarazem pokazaniem drogi ucieczki przed nią. Drogi pokory, która w relacji z Bogiem upatruje swojej nagrody i która prowadzi nie do ulotnego szczęścia, jakim jest podziw ludzi, ale do szczęścia wiecznego w relacji miłości na wzór Trójcy Świętej.

Komentarze zostały przygotowane przez Rafała Mińkowskiego kleryk III roku WMSD

Książka na dziś

Żydzi i chrześcijanie

Benedykt XVI - kard. Joseph Ratzinger

Interesujący dialog między papieżem-emerytem Benedyktem XVI i naczelnym rabinem Wiednia Arie Folgerem, zainicjowany dokumentem przygotowanym przez przedstawicieli ortodoksyjnych wyznawców judaizmu z okazji 50-lecia deklaracji Soboru Watykańskiego II zmieniającej stosunek Kościoła do Żydów

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.