Wtorek

Czytania

(Rdz 6, 5-8; 7, 1-5. 10)
Pan Bóg, widząc, że wielka jest niegodziwość ludzi na ziemi i że usposobienie ich jest wciąż złe, żałował, że stworzył ludzi na ziemi, i zasmucił się. Wreszcie Pan rzekł: "Zgładzę ludzi, których stworzyłem, z powierzchni ziemi: ludzi, bydło, zwierzęta pełzające i ptaki podniebne, bo żałuję, że ich stworzyłem". Tylko Noego Pan darzył życzliwością. Pan rzekł do Noego: "Wejdź wraz z całą twą rodziną do arki, bo przekonałem się, że tylko ty jesteś wobec mnie prawy wśród tego pokolenia. Z wszelkich zwierząt czystych weź z sobą siedem samców i siedem samic, ze zwierząt zaś nieczystych po jednej parze: samca i samicę; również i z ptactwa – po siedem samców i po siedem samic, aby w ten sposób zachować ich potomstwo dla całej ziemi. Bo za siedem dni spuszczę na ziemię deszcz, który będzie padał czterdzieści dni i czterdzieści nocy, aby wyniszczyć wszystko, co istnieje na powierzchni ziemi – cokolwiek stworzyłem". I wypełnił Noe wszystko tak, jak mu Pan polecił. A gdy upłynęło siedem dni, wody potopu spadły na ziemię.

(Ps 29 (28), 1b-2. 3ac-4. 3b i 9b-10)
REFREN: Pan ześle pokój swojemu ludowi

Oddajcie Panu, synowie Boży,
oddajcie Panu chwałę i sławcie Jego potęgę.
Oddajcie Panu chwałę Jego imienia,
na świętym dziedzińcu uwielbiajcie Pana.

Ponad wodami głos Pański,
Pan ponad wód bezmiarem!
Głos Pana potężny,
głos Pana pełen dostojeństwa.

Zagrzmiał Bóg majestatu:
a w Jego świątyni wszyscy mówią: "Chwała!"
Pan zasiadł nad potopem,
Pan jako Król zasiada na wieki.

(J 14, 23)
Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego.

(Mk 8, 14-21)
Uczniowie Jezusa zapomnieli zabrać chleby i tylko jeden chleb mieli z sobą w łodzi. Wtedy im przykazał: Uważajcie, strzeżcie się kwasu faryzeuszów i kwasu Heroda!" A oni zaczęli rozprawiać między sobą o tym, że nie mają chlebów. Jezus zauważył to i rzekł do nich: "Czemu rozprawiacie o tym, że nie macie chlebów? Jeszcze nie pojmujecie i nie rozumiecie, tak otępiałe są wasze umysły? Mając oczy, nie widzicie; mając uszy, nie słyszycie? Nie pamiętacie, ile zebraliście koszów pełnych ułomków, kiedy połamałem pięć chlebów dla pięciu tysięcy?" Odpowiedzieli Mu: "Dwanaście". "A kiedy połamałem siedem chlebów dla czterech tysięcy, ile zebraliście koszów pełnych ułomków?" Odpowiedzieli: "Siedem". I rzekł im: "Jeszcze nie rozumiecie?"

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Marek Ristau

Nie samym chlebem żyje człowiek, ale każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych. Bóg daje nam chleb powszedni i daje wszystko, czego potrzebujemy do życia i pobożności. Gdy szukamy najpierw Królestwa Bożego i jego sprawiedliwości, reszta jest nam dodana. Bóg pamięta o nas w sposób doskonały i niezawodny. Nie musimy troszczyć się o swoje życie, bo Ojciec niebieski troszczy się o nas o wiele więcej niż o resztę stworzenia i wie, czego potrzebujemy, nawet zanim Go jeszcze poprosimy. Bóg zaspokaja wszelką naszą potrzebę ze względu na Jezusa Chrystusa.

Patroni dnia:

Święty Daniel, męczennik
nie znamy daty narodzin św. Daniela. Z potrzeby serca z Eliaszem, Izaakiem, Jeremiaszem i Samuelem towarzyszył chrześcijanom, skazanym za wyznawanie wiary na przymusowe roboty w kamieniołomach Cylicji. Gdy wracali stamtąd, zatrzymano ich i u bram Cezarei poddano przesłuchaniom. Jako swoje imiona podali imiona starotestamentowych proroków, a jako miejsce zamieszkania - Jeruzalem niebieskie. W ten sposób chcieli podkreślić, że są nowym Izraelem, narodem wybranym. Gdy poddano ich torturom, aby wydobyć kolejne informacje, odmówili zeznań. Po bezskutecznych namowach, aby wyparli się wiary w Chrystusa, na rozkaz namiestnika Cezarei Palestyńskiej, Firmiliana, zostali ścięci 16 lutego 309 r.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Skutki grzechu pierworodnego trwają nadal w czasach, kiedy żyje Noe. Autor Księgi Rodzaju, opisując upadek moralny ludzi, pisze o ich rozmnożeniu się, braniu za żony tych kobiet, które się podobały i rodzeniu olbrzymów, którzy cieszyli się sławą. Widać w tym opisie mocne dążenie człowieka do brania i przywłaszczania sobie tego, co Bóg dla niego stworzył oraz chełpienie się z siły własnych dzieci. Jest to opis pysznego życia ludzi, którzy wierzą we własne siły zamiast ufać Bogu. Ludzie byli całkowicie pochłonięci dążeniem do stawania się bogami, a więc tym, co było przyczyną i istotą grzechu pierworodnego.
Bóg patrząc na piękny świat, który stworzył i który siedmiokrotnie nazwał dobrym, widzi jak ludzie marnują ten bezcenny dar. Nie są za niego wdzięczni, lecz skupiają się na sobie i swojej sile. Dlatego Bóg pełen smutku chce wymazać stworzenie, które odrzucając Boga, samo pozbawia się racji bytu.
Inaczej jest z Noem, który znajduje upodobanie w oczach Boga właśnie dlatego, że jest prawy wobec Niego. Wyrazem jego ufności jest to, że wykonuje „wszystko tak, jak mu Pan polecił”. Ani mniej ani więcej. Przyjmuje on wszelkie stworzenie nie jako coś do wykorzystania, ale zgodnie z wolą i poleceniem Stwórcy opiekuje się i bierze za nie odpowiedzialność. Życie Noego pokazuje drogę dobrego życia, w którym dar Boży jest wystarczający i nie trzeba w niego ingerować ludzką siłą, technologią czy zamysłem.

Komentarz do psalmu

Psalmista zachęca nas dzisiaj do oddania chwały Bogu jako wszechmocnemu Stwórcy. On bowiem jest ponad wodami, których my nawet nie ogarniemy wzrokiem, on zgina wielkie dęby i ogałaca lasy samym swoim głosem. On, jako władca, zasiada ponad czasem.
Te ludzkie wyobrażenia, chociaż i tak nie oddają majestatu Boga, same skłaniają do przyjęcia postawy pokory wobec Stwórcy i dostrzeżenia tego, jak wielkim darem jest stworzenie nas i świata dla nas. Pokora jest postawą przeciwną postawie ludzi żyjących w czasach Noego i tym samym drogą do zasiadania z Bogiem „nad potopem” zamiast bycia pochłoniętym przez jego wody.

Komentarz do Ewangelii

Uczniowie martwią się, że mają w łodzi tylko jeden chleb. Jezus właśnie w tym momencie, co nie może być przypadkiem w redakcji św. Marka, mówi uczniom o kwasie faryzeuszów i kwasie Heroda. Na pierwszy rzut oka wypowiedź Pana wydaje się nie mieć powiązania z problemem uczniów, jednak jeżeli spojrzymy na to w kontekście całej perykopy, widzimy że uczniowie martwią się o swój doczesny byt – o to, co będą jedli i jak będą żyli. Zdecydowali się iść za rabbim - Jezusem z Nazaretu i próbują jakoś zabezpieczyć się w tej drodze.
Słowa Jezusa o kwasie odnoszą się do zakwasu, do zaczynu, z którego robi się chleb. Mogą więc odnosić się do tego, gdzie i skąd uczniowie będą brali środki na utrzymanie. Jest to więc przestroga przed wpływowymi faryzeuszami i bogatym Herodem, aby uczniowie, którzy mają stać się głosicielami Dobrej Nowiny, nie uzależniali się od nich, ani im podobnych. Wtedy ich głoszenie będzie nieskrępowane i tym samym autentyczne. Pan nie pozostawia jednak uczniów w potrzebie. Przypominając dwukrotne rozmnożenie chleba, pokazuje im dobitnie, że pamięta o wszystkich ich potrzebach. Ich zadaniem jest postawienie Jezusa w centrum swoich trosk i zabiegań i głoszenie Jego nauki. Wszystko inne będzie im dodane tak, że już nie będą martwić się tym, że mają tylko jeden chleb w łodzi, ale będą spokojni o swój los, bo będą wiedzieli, że mają w łodzi jeden jedyny prawdziwy chleb – Jezusa.

Komentarze zostały przygotowane przez Rafała Mińkowskiego kleryk III roku WMSD

Książka na dziś

Kościół walczący

Michael Voris

Ile dusz katolickich zginęło w ciągu ostatnich 50 lat? Ilu ludzi odeszło od wiary katolickiej? I dlaczego prawie nikt w Kościele nie mówi nic na ten temat? Katolicy nie rozumieją już, kim są, jaka jest ich rola ani jaka ma być ich relacja z Bogiem. Stało się to w wyniku niszczycielskiej destrukcji życia katolickiego: katolicy trwają w związkach niesakramentalnych, stosują antykoncepcję, rozwodzą się i

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.