Niedziela
Czytania
(Ap 7, 2-4. 9-14)
Ja, Jan, ujrzałem innego anioła, wstępującego od wschodu słońca, mającego pieczęć Boga żywego. Zawołał on donośnym głosem do czterech aniołów, którym dano moc wyrządzić szkodę ziemi i morzu: "Nie wyrządzajcie szkody ziemi ani morzu, ani drzewom, aż opieczętujemy na czołach sługi Boga naszego". I usłyszałem liczbę opieczętowanych: sto czterdzieści cztery tysiące opieczętowanych ze wszystkich pokoleń synów Izraela. Potem ujrzałem wielki tłum, którego nikt nie mógł policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojący przed tronem i przed Barankiem. Odziani są w białe szaty, a w ręku ich palmy. I głosem donośnym tak wołają: "Zbawienie Bogu naszemu, Zasiadającemu na tronie, i Barankowi". A wszyscy aniołowie stanęli wokół tronu i Starców, i czworga Zwierząt, i na oblicze swe padli przed tronem, i pokłon oddali Bogu, mówiąc: "Amen. Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i cześć, i moc, i potęga Bogu naszemu na wieki wieków. Amen!" A jeden ze Starców odezwał się do mnie tymi słowami: "Ci przyodziani w białe szaty kim są i skąd przybyli?" I powiedziałem do niego: "Panie, ty wiesz". I rzekł do mnie: "To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku, i opłukali swe szaty, i wybielili je we krwi Baranka".
(Ps 24,1-6)
REFREN: Oto lud wierny, szukający Boga
Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia,
świat i jego mieszkańcy.
Albowiem On go na morzach osadził
i utwierdził ponad rzekami.
Kto wstąpi na górę Pana,
kto stanie w Jego świętym miejscu?
Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca,
który nie skłonił swej duszy ku marnościom.
On otrzyma błogosławieństwo od Pana
i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.
Oto pokolenie tych, co Go szukają,
którzy szukają oblicza Boga Jakuba.
(1 J 3, 1-3)
Najmilsi: Popatrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec: zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi i rzeczywiście nimi jesteśmy. Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego. Umiłowani, obecnie jesteśmy dziećmi Bożymi, ale jeszcze się nie ujawniło, czym będziemy. Wiemy, że gdy się to objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jaki jest. Każdy zaś, kto pokłada w Nim nadzieję, uświęca się, podobnie jak On jest święty.
Aklamacja (Mt 11,28)
Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy jesteście utrudzeni i obciążeni, a Ja was pokrzepię.
(Mt 5,1-12a)
Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami: "Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni. Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię. Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni. Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią. Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą. Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi. Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni jesteście, gdy ludzie wam urągają i prześladują was, i gdy mówią kłamliwie wszystko złe na was z mego powodu. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie".
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Przez wiarę w Jezusa Chrystusa przyodziani jesteśmy w białą szatę sprawiedliwości. Wiemy, że zbawienie jest w Bogu, Ojcu naszym i w Baranku...Zbawieni są wszyscy, którzy opłukali swe szaty i w Krwi Baranka je wybielili. Tak staliśmy się dziećmi Boga Żywego i rzeczywiście nimi jesteśmy, a gdy On się objawi, będziemy do Niego podobni, bo ujrzymy Go takim, jakim jest... Taką mamy nadzieję w Nim i ta nadzieja sprawia, że stajemy się święci, jak On jest święty.
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Św. Jan w Apokalipsie mówi o czasach ostatecznych, o apokaliptycznych wizjach końca świata. Czy w ostatnim czasie, gdy doświadczamy coraz więcej kataklizmów, zmian klimatycznych czy groźnego wirusa Sars-Cov2, możemy dopatrywać się zbliżającego się końca świata? W pewnym sensie tak, bo żyjemy w czasach ostatecznych, ale trudno jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie. Myślę, że w każdym wieku ludzie dopatrywali się groźnych zjawisk i wielu z nich myślało, że koniec świata wkrótce nadejdzie.
A jak słowa dzisiejszego czytania odnieść do naszego życia? W dzisiejszym świecie często doświadczamy presji. Każdy od nas czegoś chce, czegoś wymaga, a niektórzy mają nawet pretensje, dlaczego nie zrobiliśmy tego czy tamtego. Dzisiejszy świat chce, byśmy postępowali „nowocześnie”, według modnych, choć nie zawsze racjonalnych trendów, nie zawsze po chrześcijańsku.
Ci, co zaufali Panu, nie idą za modami tego świata, ale podążają za Jezusem. Jemu zaufali i zanurzyli swe szaty w Jego krwi. Krew Baranka obmywa nas z wszelkich grzechów, pozwala żyć w pełnym zaufaniu Jezusowi i sprawia, że Baranek sam chce nas opieczętować i zaprosić do swego królestwa sprawiedliwości, miłości i pokoju ze Wszystkimi Świętymi.
Komentarz do psalmu
Ten psalm jest hymnem ku czci zwycięskiego Stwórcy – Króla Chwały. Przebywa On w Niebie i na Ziemi. Miejscem spotkania tych rzeczywistości była niegdyś świątynia. Od Zmartwychwstania Chrystusa świątynią nie jest już budowla jerozolimska, ale Jego uwielbione Ciało. Jesteśmy członkami mistycznego Ciała Chrystusa – Kościoła. Sam Chrystus jest bramą, która prowadzi nas do wieczności i do społeczności królowania ze Wszystkimi Świętymi.
Komentarz do drugiego czytania
Jesteśmy stworzeni na obraz i podobieństwo Boże. Każdy człowiek jest obrazem Boga, niezależnie od osobistej sytuacji czy bagażu doświadczeń życiowych. Grzech zamazuje w nas to podobieństwo. Można powiedzieć: im dłużej trwamy w grzechu, tym jesteśmy coraz mniej podobni do Boga. Dlatego potrzeba nam odrzucać grzech i wracać do Ojca. On obdarzył nas wielką miłością. Jesteśmy rzeczywiście dziećmi Bożymi.
Wbrew dążeniom współczesnego świata pokładajmy nadzieję w Panu, naszym Ojcu i dążmy do świętości.
Komentarz do Ewangelii
Czy pragnę być święty? Czy w ogóle mogę być święty? Jezus pragnie, byśmy byli święci. W dzisiejszej Ewangelii, w Ośmiu Błogosławieństwach wzywa nas do pięknego życia. Święci to błogosławieni, czyli szczęśliwi. To ci, którzy są miłosierni, czystego serca, wprowadzający pokój i cierpiący prześladowania. Nie trzeba szukać recepty na świętość, wystarczy żyć Ośmioma Błogosławieństwami. Jakże często zastanawiamy się czy takie życie jest możliwe, czy w dzisiejszym świecie nie jest to zbyt wygórowane żądanie. Mimo, że jesteśmy słabi i grzeszni, Bóg pragnie naszej świętości i wzywa każdego z nas po imieniu, abyśmy byli święci i żyli w miłości, w komunii z naszymi braćmi, siostrami, Wszystkimi Świętymi i tymi, którzy potrzebują jeszcze oczyszczenia, a który poprzedzili nas na drodze do Ojczyzny Niebieskiej.
Komentarze zostały przygotowane przez o. Kazimierza Szałaja SVD
Książka na dziś
Ministrant przez cały rok 2021
To publikacja niezbędna dla każdego ministranta. Łączy elementarz posługi przy ołtarzu z bardzo praktycznym, specjalnie dla ministranta opracowanym kalendarzem.
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
02 listopada 2020
Poniedziałek
Wspomnienie obowiązkowe wszystkich wiernych zmarłych
Czytania
(Hi 19, 1. 23-27a)
Hiob powiedział: "Któż zdoła utrwalić me słowa, potrafi je w księdze umieścić? Żelaznym rylcem, diamentem, na skale je wyryć na wieki? Lecz ja wiem: Wybawca mój żyje, na ziemi wystąpi jako ostatni. Potem me szczątki skórą odzieje, i oczyma ciała będę widział Boga. To właśnie ja Go zobaczę".
(Ps 27,1.4.7.8b.9a.13-14)
REFREN: W krainie życia ujrzę dobroć Boga
Pan moim światłem i zbawieniem moim,
kogo miałbym się lękać?
Pan obrońcą mego życia
przed kim miałbym czuć trwogę?
O jedno tylko proszę Pana, o to zabiegam,
żebym mógł zawsze przebywać w jego domu,
przez wszystkie dni życia,
abym kosztował słodyczy Pana,
stale się radował Jego świątynią.
Usłysz, o Panie, kiedy głośno wołam,
zmiłuj się nade mną i wysłuchaj mnie.
Będę szukał oblicza Twego, Panie.
Nie zakrywaj przede mną swojej twarzy.
Wierzę, że będę oglądał dobra Pana
w krainie żyjących.
Oczekuj Pana, bądź mężny,
nabierz odwagi i oczekuj Pana.
(1 Kor 15, 20-24a. 25-28)
Bracia: Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli. Ponieważ bowiem przez człowieka przyszła śmierć, przez człowieka też dokona się zmartwychwstanie. Jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni, lecz każdy według własnej kolejności. Chrystus jako pierwszy, potem ci, co należą do Chrystusa, w czasie Jego przyjścia. Wreszcie nastąpi koniec, gdy przekaże królowanie Bogu i Ojcu. Trzeba bowiem, ażeby królował, aż położy wszystkich nieprzyjaciół pod swoje stopy. Jako ostatni wróg, zostanie pokonana śmierć. Wszystko bowiem rzucił pod Jego stopy. Kiedy się mówi, że wszystko jest poddane, znaczy to, że z wyjątkiem Tego, który mu wszystko poddał. A gdy już wszystko zostanie Mu poddane, wtedy i sam Syn zostanie poddany Temu, który Synowi poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkich.
Aklamacja (Ap 1, 5-6)
Jezus Chrystus jest pierworodnym spośród umarłych, Jemu chwała i moc na wieki wieków. Amen
(Łk 23, 44-46. 50. 52-53; 24, 1-6a)
Było już około godziny szóstej i mrok ogarnął całą ziemię aż do godziny dziewiątej. Słońce się zaćmiło i zasłona przybytku rozdarła się przez środek. Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: "Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego". Po tych słowach wyzionął ducha. Był tam człowiek dobry i sprawiedliwy, imieniem Józef, członek Wysokiej Rady. On to udał się do Piłata i poprosił o ciało Jezusa. Zdjął je z krzyża, owinął w płótno i złożył w grobie, wykutym w skale, w którym nikt jeszcze nie był pochowany. W pierwszy dzień tygodnia poszły skoro świt do grobu, niosąc przygotowane wonności. Kamień od grobu zastały odsunięty. A skoro weszły, nie znalazły ciała Pana Jezusa. Gdy wobec tego były bezradne, nagle stanęło przed nimi dwóch mężczyzn w lśniących szatach. Przestraszone, pochyliły twarze ku ziemi, lecz tamci rzekli do nich: "Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał".
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Przez wiarę jesteśmy jedno z Chrystusem. I tak jak Chrystus, który powstał z martwych jako pierwszy - i my w Nim wstaniemy z martwych! Jesteśmy jedno z Nim - musimy być przywróceni do życia! Chrystus pokonał śmierć na zawsze i śmierć będzie ostatnim wrogiem, jaki zostanie zniszczony - i śmierci już więcej nie będzie, ani łez, ani smutku i cierpienia... Bóg, który jest Życiem, będzie na wieki wszystkim we wszystkich, którzy są w Chrystusie Zmartwychwstałym.
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Dzisiejszy dzień jest przeniknięty modlitwą za zmarłych i nadzieją na zmartwychwstanie. Hiob, mimo wielkiego cierpienia wierzy, że Bóg go obroni i obdarzy łaską. Słowa: Potem okryje mnie skórą i żywy Boga zobaczę – wskazują na wiarę w zmartwychwstanie. Wiemy, że z naszej perspektywy, po Zmartwychwstaniu Chrystusa, ten obraz jest pełniejszy. Jednak życie i postawa Hioba ukazują nam, że w Zmartwychwstałym powinniśmy pokładać naszą ufność i nadzieję na przywrócenie sprawiedliwości.
Komentarz do psalmu
Dzisiejszy psalm to złożenie ufności w Bogu i prośba o Jego pomoc. W Nim bowiem znajdujemy ocalenie i obronę przed wrogami. W Bogu też odnajdujemy kres naszego życia. To On sam jest dla nas Krainą Życia, miejscem spotkania z tymi, którzy poprzedzili nas w drodze do Domu Ojca.
Komentarz do drugiego czytania
Wielu z nas i wielu z naszych znajomych głęboko wierzy w Boże Miłosierdzie. Niektórzy zatrzymują się na tym aspekcie Bożej Miłości. Słabiej niestety wypada wiara współczesnego człowieka, nasza wiara, w zmartwychwstanie. Boże Miłosierdzie to piękny przymiot Stwórcy. Niektórzy mówią, że to Jego największa słabość w stosunku do ludzi. Swym miłosierdziem Bóg obejmuje całego okaleczonego grzechem człowieka, człowieka, którego do końca umiłował. Największym przejawem tego „do końca” jest męka, śmierć i zmartwychwstanie Syna Bożego. Każda niedziela, każda Eucharystia jest pamiątką i uobecnieniem tego wydarzenia. Przez sakrament Chrztu św. wraz z Chrystusem umarliśmy dla grzechu i z Nim narodziliśmy się do nowego życia. Jesteśmy dziećmi Boga. Już tu na ziemi, ale o ileż bardziej w nowym, przyszłym życiu, gdy staniemy – twarzą w twarz – przed obliczem Boga samego. Jak niegdyś Koryntian, tak dzisiaj nas, św. Paweł zapewnia, że w Chrystusie wszyscy będziemy ożywieni – każdy, kto pokłada w Nim ufność, dostąpi zmartwychwstania. Kiedy to nastąpi? Nie wiemy. Na szczęście jest to przed nami zakryte, a Bóg jest cierpliwy i czeka cały czas na nawrócenie grzeszników – na nasze nawrócenie.
Chrystus współistotny Ojcu przyjdzie powtórnie i zakróluje nad wszystkim, a potem wszystko i siebie samego powierzy Ojcu, by Bóg był uwielbiony – by Bóg był wszystkim we wszystkich.
Komentarz do Ewangelii
Jak często, szczególnie na pogrzebach, spotykamy się z ludzką rozpaczą. Zwłaszcza tam, gdzie brakuje wiary w zmartwychwstanie. Bywa, że ludzie nie wyobrażają sobie życia po stracie ukochanej osoby. A przecież – jak słyszymy w jednej z prefacji mszalnych – życie człowieka zmienia się, ale się nie kończy. Nasi bliscy są między nami, choć w ludzkim rozumieniu umarli.
W Ewangelii na dzień dzisiejszy czytamy o śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa. Jezus wszedł w historię ludzkości – wcielił się, żył między nami, dla nas umarł i zmartwychwstał. To jest sens i nadzieja chrześcijańskiego życia. Z Jezusem w ręce Ojca powierzamy naszego ducha i z Jezusem zmartwychwstaniemy. Jakże często nasze oczy są utkwione w ziemi, jak rzadko wznosimy wzrok ku Niebu, skąd przychodzi ratunek. Nasza pomoc w imieniu Pana, który stworzył Niebo i Ziemię, który dał nam tchnienie życia. To On zaprasza nas do świętości i daje nadzieję na zmartwychwstanie. Dlaczego za niewiastami z Ewangelii szukamy żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał.
Komentarze zostały przygotowane przez o. Kazimierza Szałaja SVD
Książka na dziś
Kalendarz 2021 - Święci orędownicy w chorobach, w modlitwie
W kalendarzu "Święci orędownicy" znajdują się również pola do notowania, a nasi święci imiennicy – patroni-orędownicy strzegą w nim naszych dróg każdego dnia roku. Ponadto zamieściliśmy syntetyczną informację o wybranych świętach i wydarzeniach roku 2021
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
03 listopada 2020
Wtorek
Wtorek XXXI tygodnia zwykłego
Czytania
(Flp 2,5-11)
Bracia: Niech was ożywia to dążenie, które było w Chrystusie Jezusie. On, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi i w tym, co zewnętrzne, uznany za człowieka. Uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej. Dlatego też Bóg wywyższył Go nad wszystko i darował Mu imię ponad wszelkie imię, aby na imię Jezusa zgięło się każde kolano istot niebieskich i ziemskich, i podziemnych, i aby wszelki język wyznał, że Jezus Chrystus jest Panem, ku chwale Boga Ojca.
(Ps 22,26b-27.28-30a.31-32)
REFREN: Będę Cię chwalił w wielkim zgromadzeniu
Wypełnię moje śluby wobec bojących się Boga.
Ubodzy będą jedli i zostaną nasyceni,
będą chwalić Pana ci, którzy Go szukają:
„Serca wasze niech żyją na wieki”.
Przypomną sobie i wrócą do Pana wszystkie krańce ziemi,
oddadzą Mu pokłon wszystkie szczepy pogańskie,
bo władza królewska należy do Pana
i On panuje nad narodami.
Jemu oddadzą pokłon wszyscy, co śpią w ziemi.
Potomstwo moje Jemu będzie służyć,
przyszłym pokoleniom o Panu opowie,
a sprawiedliwość Jego ogłoszą ludowi, który się narodzi:
„Pan to uczynił”.
Aklamacja (Mt 11,28)
Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy jesteście utrudzeni i obciążeni, a Ja was pokrzepię.
(Łk 14,15-24)
Gdy Jezus siedział przy stole, jeden ze współbiesiadników rzekł do Niego: „Szczęśliwy ten, kto będzie ucztował w królestwie Bożym”. Jezus mu odpowiedział: „Pewien człowiek wyprawił wielką ucztę i zaprosił wielu. Kiedy nadszedł czas uczty, posłał swego sługę, aby powiedział zaproszonym: "Przyjdźcie, bo już wszystko jest gotowe". Wtedy zaczęli się wszyscy jednomyślnie wymawiać. Pierwszy kazał mu powiedzieć: "Kupiłem pole, muszę wyjść, aby je obejrzeć; proszę cię, uważaj mnie za usprawiedliwionego". Drugi rzekł: "Kupiłem pięć par wołów i idę je wypróbować; proszę cię, uważaj mnie za usprawiedliwionego". Jeszcze inny rzekł: "Poślubiłem żonę i dlatego nie mogę przyjść". Sługa powrócił i oznajmił to swemu panu. Wtedy rozgniewany gospodarz nakazał słudze: "Wyjdź co prędzej na ulice i zaułki miasta i wprowadź tu ubogich, ułomnych, niewidomych i chromych". Sługa oznajmił: "Panie, stało się, jak rozkazałeś, a jeszcze jest miejsce". Na to pan rzekł do sługi: "Wyjdź na drogi i między opłotki i zmuszaj do wejścia, aby mój dom był zapełniony. Albowiem powiadani wam: Żaden z owych ludzi, którzy byli zaproszeni, nie skosztuje mojej uczty".
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Cóż po naszej wierze, jeśli nie mamy takiej samej postawy, jak Chrystus? On, równy Bogu, uniżył się i wyparł się samego siebie, stał się sługą wszystkich i umarł za wszystkich. Zajął ostatnie miejsce, dając nam niezrównany wzór pokory i posłuszeństwa aż do śmierci krzyżowej. Dlatego Bóg uczcił Go, wywyższył ponad wszystko, dając Mu imię ponad wszelkie imię. Każdy padnie przed Nim na kolana, ten w niebie i ten na ziemi, i ten pod ziemią. Każdy też wyzna, że Jezus jest Panem, ku chwale Boga Ojca.
Patroni dnia:
Święty Marcin de Porres, zakonnik
urodził się 9 grudnia 1569 r. w Limie, w Peru. Gdy miał 15 lat zgłosił się do dominikańskiego klasztoru w Limie. Spotkał go jednak zawód: był mulatem, a jego ojciec był nieznany, dlatego dominikanie według ówczesnego zwyczaju nie mogli go przyjąć. Został więc tercjarzem dominikańskim. Dominikanie widząc w nim tak wielki skarb, przyjęli go wreszcie do zakonu w charakterze brata zakonnego i pozwolili mu złożyć śluby. Uroczystą profesję złożył 2 czerwca 1603 r., gdy miał 24 lata. Marcin wyróżniał się nie tylko pokorą i posłuszeństwem zakonnym, ale również niezwykłą pobożnością. Pan Bóg obdarzył go także darem proroctwa, czytania w sercach i w sumieniach, a nawet rzadkim darem bilokacji. Głównym zajęciem brata Marcina był szpitalik klasztorny. Jego żywot wspomina o kilku cudownych uleczeniach za jego przyczyną. Zmarł na malarię 3 listopada 1639 r. w wieku 70 lat
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Dzisiaj w pierwszym czytaniu św. Paweł mówi o Kenosis – o uniżeniu Chrystusa. Z miłości do nas Chrystus dobrowolnie zrzekł się boskich atrybutów i zszedł na Ziemię. Jaka wielka pokora – rezygnacja z siebie i uniżenie. Nikt z nas nie lubi zrzekać się przywilejów. A Jezus, by przywrócić nam jedność z Bogiem, wcielił się i zamieszkał między nami. Uznany za człowieka, stał się posłuszny aż do śmierci krzyżowej. I niektórzy do dziś nie dostrzegają boskości Jezusa, widzą w Nim nauczyciela moralności, może dobrego psychologa. A On jest Bogiem, który do końca nas umiłował, który – dla naszego zbawienia – oddał wszystko. Dla nas zmartwychwstał i dla nas każdego dnia uniża się. W czasie Eucharystii pozwala się spożyć i zamieszkuje w naszych sercach. On jest Zbawicielem i Emmanuelem – Bogiem z nami.
Jezus stał się sługą wszystkich – ten piękny hymn o uniżeniu Chrystusa nawiązuje do proroctw Daniela o Synu Człowieczym i do Pieśni o cierpiącym Słudze Pańskim Izajasza. Śmierć Chrystusa na krzyżu stała się drogą do Jego chwały i nas również obdarza chwałą. Po swoim uniżeniu Jezus zmartwychwstał i wstąpił do Nieba, gdzie Bóg otoczył Go chwałą i darował mu imię ponad wszelkie imię. Imię Kyrios – Pan, to imię samego Boga. Bogu-Jezusowi hołd oddaje całe stworzenie, istoty niebieskie i ziemskie i podziemne. A ja? Czy swoim życiem, swoją codziennością oddaję hołd mojemu Panu i Zbawicielowi?
Komentarz do psalmu
Psalm 22 składa się z dwóch części. Mówi i o cierpieniu, i o ufności sprawiedliwego. W dzisiejszej liturgii modlimy się drugą częścią tego psalmu – uroczystym dziękczynieniem. Jest to nawiązanie do pierwszego czytania, do jego drugiej części traktującej o wywyższeniu Chrystusa. To Jemu pokłonią się wszyscy i Jemu wszyscy będą służyć. Tak, jak wszystkie krańce ziemi, tak i my powracajmy do Pana, gdyż On jest naszym Królem.
Komentarz do Ewangelii
Jezus oddał za nas życie. Mimo, że wstąpił do Nieba, to pozostał z nami – w sposób szczególny w sakramencie Eucharystii. Każdego dnia wyprawia dla nas wspaniałą ucztę. Jakże często znajdujemy wymówkę, by usprawiedliwić swoją nieobecność na niedzielnej Mszy świętej. Gdy chodzi o codzienną Eucharystię, to bywamy na niej raczej rzadko. Mamy dostęp do Eucharystii, możemy spotykać się z Bogiem prawdziwie obecnym w Komunii świętej, a tak często rezygnujemy z tego daru.
Lubimy wyzwania, ekstremalne maratony, ekstremalne Drogi Krzyżowe i inne coraz bardziej intrygujące, niezwykłe zadania. Lubimy przekraczać samych siebie, wykraczać poza szarą codzienność. Chrystus przychodzi w sposób cudowny w czasie każdej Eucharystii, ale nam trudno to dostrzec. Przyzwyczailiśmy się, Mszę świętą traktujemy jako coś zwyczajnego, a nie jako najwspanialsze wydarzenie – szczyt modlitwy i spotkania z Bogiem.
W wyzwaniach naszej codzienności chcemy też wspierać innych. Pragniemy pomóc i dać coś z siebie potrzebującym. Umiemy coś ofiarować, gorzej jednak wychodzi nam przyjęcie jakiegoś daru. Sami o sobie mówimy, że nie jesteśmy godni, że może powinniśmy się lepiej przygotować, że jeszcze nie teraz. A Chrystus przychodzi do nas po cichu każdego dnia. Przez Eucharystię chce zamieszkać w naszych sercach. Uczmy się przyjmować ten Wielki Dar.
Komentarze zostały przygotowane przez o. Kazimierza Szałaja SVD
Książka na dziś
Luigi Gaspari to włoski pisarz mistyczny, a zarazem duchowy syn Ojca Pio i „ambasador" jego dzieł. W kwietniu 1968 roku, za radą Ojca Pio, Gaspari spisał własne duchowe przeżycia, które następnie wydał w formie niewielkiej książki zatytułowanej Zeszyt miłości.
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
04 listopada 2020
Środa
Środa XXXI tygodnia zwykłego
Czytania
(Flp 2,12-18)
Umiłowani moi, skoro zawsze byliście posłuszni, zabiegajcie o własne zbawienie z bojaźnią i drżeniem nie tylko w mojej obecności, lecz jeszcze bardziej teraz, gdy mnie nie ma. Albowiem to Bóg jest w was sprawcą i chcenia, i działania zgodnie z Jego wolą. Czyńcie wszystko bez szemrań i powątpiewań, abyście się stali bez zarzutu i bez winy jako nienaganne dzieci Boże pośród narodu zepsutego i przewrotnego. Między nimi jawicie się jako źródła światła w świecie. Trzymajcie się mocno Słowa Życia, abym mógł być dumny w dniu Chrystusa, że nie na próżno biegłem i nie na próżno się trudziłem. A jeśli nawet krew moja ma być wylana przy ofiarniczej posłudze około waszej wiary, cieszę się i dzielę radość z wami wszystkimi: a także i wy się cieszcie i dzielcie radość ze mną.
(Ps 27,1.4.13-14)
REFREN: Pan moim światłem i zbawieniem moim
Pan moim światłem i zbawieniem moim,
kogo miałbym się lękać?
Pan obrońcą mego życia,
przed kim miałbym czuć trwogę?
O jedno tylko proszę Pana, o to zabiegam,
żebym mógł zawsze przebywać w Jego domu,
przez wszystkie dni mego życia;
abym kosztował słodyczy Pana,
stale się radował Jego świątynią.
Wierzę, że będę oglądał dobra Pana
w krainie żyjących.
Oczekuj Pana, bądź mężny,
nabierz odwagi i oczekuj Pana.
Aklamacja (1 P 4,14)
Błogosławieni jesteście, jeżeli złorzeczą wam z powodu imienia Chrystusa, albowiem Duch Boży na was spoczywa.
(Łk 14,25-33)
Wielkie tłumy szły z Jezusem. On zwrócił się i rzekł do nich: „Jeśli kto przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto i siebie samego, nie może być moim uczniem. Kto nie nosi swego krzyża, a idzie za Mną, ten nie może być moim uczniem. Bo któż z was, chcąc zbudować wieżę, nie usiądzie wpierw, a nie oblicza wydatków, czy ma na wykończenie? Inaczej gdyby założył fundament, a nie zdołałby wykończyć, wszyscy patrząc na to zaczęliby drwić z niego: "Ten człowiek zaczął budować, a nie zdołał wykończyć". Albo który król, mając wyruszyć, aby stoczyć bitwę z drugim królem, nie usiądzie wpierw i nie rozważy, czy w dziesięć tysięcy ludzi może stawić czoło temu, który z dwudziestu tysiącami nadciąga przeciw niemu? Jeśli nie, wyprawia poselstwo, gdy tamten jest jeszcze daleko, i prosi o warunki pokoju. Tak więc nikt z was, kto nie wyrzeka się wszystkiego, co posiada, nie może być moim uczniem".
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Łaską zbawieni przez wiarę, troszczymy się, pielęgnujemy i podejmujemy wszelkie staranie o to wielkie zbawienie, które otrzymaliśmy od Ojca za cenę życia Jego Syna... Bóg łaskawie daje nam dobre chęci i pragnienia, jak i siłę oraz zdolność do działania zgodnie z Jego wolą i upodobaniem. Będąc adresatami tak wielkiej łaski i miłosierdzia, jesteśmy wezwani do czynienia wszystkiego bez narzekania i powątpiewania. Bóg jest Dobry i nie dał za nas Chrystusa, abyśmy spędzili życie pośród zagubienia i niepewności. On oczekuje, że trzymając się mocno Słowa Życia , wytrwamy do końca jako Jego nienaganne dzieci, oddzielone od świata i świecące jak miasto położone na górze, pośród zepsutego i zdeprawowanego pokolenia.
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Podobno Polak stworzony jest po to, by narzekać. Mamy w sobie coś z ludu Izraela, który był nazywany ludem szemrzącym. A tymczasem św. Paweł, Apostoł Narodów, wzywa nas, byśmy czynili wszystko bez szemrań i powątpiewań. Zamiast narzekania lepiej przyjąć postawę dziękczynienia. Uchroni nas ona przed zrzędzeniem. Jak mówi św. Paweł w każdym położeniu dziękujcie. Dziękujmy za to, że jesteśmy dziećmi Boga, dzielmy się radością z tego daru. Zakorzenieni w Chrystusie możemy być źródłem światła dla innych.
W tej naszej codzienności mamy mocno trzymać się Słowa Życia – samego Jezusa, który jest pierwszym i najwspanialszym Słowem Boga. W Słowie Wcielonym Bóg wyrzekł w świat swoje Słowo – ostatnie, najgłębsze i najpiękniejsze. Słowo, którego już nie można cofnąć, bo jest ono ostatecznym czynem Boga, bo jest ono samym Bogiem w świecie. A słowo to brzmi: Kocham ciebie, świecie, i ciebie, człowiecze /Karl Rahner SJ/. Ufność i zakorzenienie w Jezusie to nasza droga. Bez Niego nasze życie nie ma sensu. Dziękując za wszczepienie w Jezusa, bądźmy radosnymi uczniami naszego Stwórcy i Zbawiciela. A radość i światło wiary wprowadzajmy w naszą codzienność, nieśmy naszym rodzinom, wspólnotom aż po krańce świata.
Komentarz do psalmu
Bóg jest naszym światłem i zbawieniem. Najpełniej objawił to w swoim Synu Jezusie Chrystusie. Bóg kocha wierniej niż naturalni rodzice, jest schronieniem w czasie zagrożenia – jest obrońcą mego życia. Dlatego z Nim i w Nim, i przez Niego chcę doświadczać potrzebnych łask i dóbr, czy tu na Ziemi, czy w Ojczyźnie Niebieskiej, gdzie mam nadzieję spotkać się z tymi, którzy nas poprzedzili w pielgrzymce do Domu Ojca.
Komentarz do Ewangelii
Pójść za Jezusem to pójść z Nim do końca, na Kalwarię. Nawiązanie głębokiej relacji z Jezusem wymaga gotowości porzucenia, oddania tego wszystkiego, czego On zażąda. Jezus zawsze kieruje się naszym dobrem i nigdy nie wymaga bezsensownych wyrzeczeń. Na własne życie musimy spojrzeć w świetle wiary. Najpierw trzeba przezwyciężyć swój egoizm i pychę. A jeżeli coś mnie odciąga od Boga, coś rujnuje moją relację z Ojcem Niebieskim, powinienem to też porzucić.
Nie możemy iść za Jezusem bez dźwigania swojego krzyża. W dzisiejszym świecie wiele osób chce traktować chrześcijaństwo w sposób wybiórczy. Niektórzy chcą wybrać z Dekalogu to, co im odpowiada, to, co się im podoba. Są nawet tacy, którzy chcą napisać nowy, bardziej nowoczesny Dekalog. Jeżeli Bóg jest na pierwszym miejscu, to nasze relacje, wszystkie sprawy naszego życia będą na właściwym miejscu. Szukajcie wpierw Królestwa Bożego i jego sprawiedliwości, a wszystko inne będzie wam dodane (Mt 6,33).
Komentarze zostały przygotowane przez o. Kazimierza Szałaja SVD
Książka na dziś
Droga Krzyżowa ze sł. Bożą Kunegundą Siwiec
Droga krzyżowa ma być drogą miłości, na której uczymy się kochać siebie, innych ludzi, a nade wszystko Boga, naśladując Jezusa. Nasz Zbawiciel właśnie z miłości do nas i do Boga Ojca podjął okrutną mękę, by nam otworzyć niebo
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
05 listopada 2020
Czwartek
Czwartek XXXI tygodnia zwykłego
Czytania
(Flp 3,3-8a)
Bracia: My jesteśmy prawdziwie ludem obrzezanym, my, którzy oddajemy cześć w Duchu Bożym i chlubimy się w Chrystusie Jezusie, a nie pokładamy ufności w ciele. Chociaż ja także i w ciele mogę pokładać ufność. Jeśli ktoś inny mniema, że może ufność złożyć w ciele, to ja tym bardziej: obrzezany w ósmym dniu, z rodu Izraela, z pokolenia Beniamina, Hebrajczyk z Hebrajczyków, w stosunku do Prawa faryzeusz, co do gorliwości prześladowca Kościoła, co do sprawiedliwości legalnej stałem się bez zarzutu. Ale to wszystko, co było dla mnie zyskiem, ze względu na Chrystusa uznałem za stratę. I owszem, nawet wszystko uznaję za stratę ze względu na najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa, Pana mojego.
(Ps 105,2-3.4-5.6-7)
REFREN: Niech się weselą szukający Pana
Śpiewajcie i grajcie Mu psalmy,
rozsławiajcie wszystkie Jego cuda.
Szczyćcie się Jego świętym imieniem,
niech się weseli serce szukających Pana.
Rozważajcie o Panu i Jego potędze,
zawsze szukajcie Jego oblicza.
Pamiętajcie o cudach, które On uczynił,
o Jego znakach, o wyrokach ust Jego.
Potomkowie Abrahama, słudzy Jego,
synowie Jakuba, Jego wybrańcy. On,
Pan, jest naszym Bogiem,
Jego wyroki obejmują świat cały.
Aklamacja (Mt 11,28)
Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy jesteście utrudzeni i obciążeni, a Ja was pokrzepię.
(Łk 15,1-10)
Zbliżali się do Jezusa wszyscy celnicy i grzesznicy, aby Go słuchać. Na to szemrali faryzeusze i uczeni w Piśmie: „Ten przyjmuje grzeszników i jada z nimi”. Opowiedział im wtedy następującą przypowieść: „Któż z was, gdy ma sto owiec, a zgubi jedną z nich, nie zostawia dziewięćdziesięciu dziewięciu na pustyni i nie idzie za zgubioną, aż ją znajdzie? A gdy ją znajdzie, bierze z radością na ramiona i wraca do domu; sprasza przyjaciół i sąsiadów i mówi im: "Cieszcie się ze mną, bo znalazłem owcę, która mi zginęła". Powiadani wam: Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu dziewięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia. Albo jeśli jakaś kobieta mając dziesięć drachm zgubi jedną drachmę, czyż nie zapala światła, nie wymiata domu i nie szuka starannie, aż ją znajdzie? A znalazłszy ją, sprasza przyjaciółki i sąsiadki i mówi: "Cieszcie się ze mną, bo znalazłam drachmę, którą zgubiłam". Tak samo, powiadam wam, radość powstaje u aniołów Bożych z jednego grzesznika, który się nawraca”.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Wierzący to ten, który czci Ojca w duchu i prawdzie, pokłada całą ufność w Chrystusie, nie liczy zaś na swoje czyny i zasługi w sprawie zbawienia. Ewangelia objawia, że wszystko musimy uznać za stratę i szkodę wobec najwyższej wartości poznania Chrystusa, inaczej bowiem nie pozyskamy Go i nie znajdziemy się w Nim jako naszej sprawiedliwości przed Bogiem.
Patroni dnia:
Święty Gerald, biskup
urodził się około roku 1080, a około roku 1101 przyjął święcenia kapłańskie. W 1105 r. został wybrany przeorem opactwa Cassan (Francja). Opat Gerald był bardzo pobożny i poświęcał wiele czasu biednym i chorym. W 1121 r. został biskupem Beziers. Zmarł 5 listopada 1123 roku. W Roujan zachował się srebrny pierścień św. Geralda, uważany za cudowny, ponieważ przywrócił wzrok wielu dzieciom
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Dzięki łasce Chrztu św. jesteśmy dzieci Boga. Jak dla Ludu Wybranego obrzezanie jest znakiem wyrażającym przynależność do Boga, tak dla nas chrzest jest niezatartą duchową pieczęcią, która włącza nas do Kościoła Bożego. Dlatego nie koncentrujemy się na tym, co cielesne, ale na modlitwie w Duchu Bożym – na naszym zjednoczeniu z Bogiem i bliźnimi.
Święty Paweł był obrzezany, był gorliwym obrońcą wiary swoich przodków, ale poznał Chrystusa i to Jego uznał za Pana i Mistrza swego życia. Jezus stał się największą wartością w życiu Apostoła Narodów. I dla nas Chrystus jest – i powinien być – największą wartością, fundamentem, drogą, prawdą i życiem. Codzienne zabieganie i troska o to, by sprostać wymogom świata, by nie zostać w tyle, by odnieść sukces, potrafi oddalać nas od Boga, pogrążać w ciemnościach. To Jezus i Jego nauka powinny oświecać nasze życie, być drogowskazami w ziemskiej wędrówce. Gdy Bóg jest na właściwym miejscu w naszym życiu – na pierwszym miejscu – wszystko inne jest na właściwym miejscu.
Dziękujmy za łaskę Chrztu świętego, która czyni nas dziećmi Bożymi, dzięki, której poznajemy Chrystusa, otrzymujemy dostęp do innych sakramentów i do życia w łasce Bożej. Dziękujmy za tych, którzy nam łaskę wiary przekazali i w tej wierze pomagali wzrastać.
Komentarz do psalmu
Dzisiejszy psalm wspomina wielkie dzieła Boga w historii Narodu Wybranego. By obudzić nadzieję w Izraelitach, którzy byli na wygnaniu, psalmista przypomina o wierności i obecności Boga. Bóg jest zawsze z prześladowanymi i uciskanymi. I dziś także Bóg Ojciec przez Jezusa w Duchu świętym jest i działa w naszym życiu. Spróbujmy to dostrzec w naszej codzienności.
Komentarz do Ewangelii
Cały rozdział piętnasty Ewangelii według św. Łukasza, to przypowieści o Bożym Miłosierdziu. Jezus kieruje je między innymi do tych, którzy uważali się za sprawiedliwych, a pogardzali słabszymi. Ukazuje, że Boża logika to logika miłości, która nie patrzy na ludzi jak na masę, ale koncentruje się na każdym człowieku, na każdym z nas. Jezus jest Dobrym Pasterzem i szuka każdej, nawet najsłabszej, zagubionej owcy. Bóg jest i Ojcem i Matką, a przypowieść O drachmie podkreśla szczególną misję kobiety. Bóg, tak jak bohaterka przypowieści, szuka tak długo, aż znajdzie, a potem wielce się raduje.
Tak samo w niebie większa będzie radość z jednego grzesznika, który się nawraca, niż z dziewięćdziesięciu sprawiedliwych, którzy nie potrzebują nawrócenia. Kim są Ci, którzy nie potrzebują nawrócenia? To chyba Aniołowie, Archaniołowe i inne hufce niebieskie. Bo my, ludzie, w czasie naszej ziemskiej pielgrzymki cały czas potrzebujemy nawrócenia. Na szczęście Bóg zanurza nas bezustannie w swoim miłosierdziu.
Komentarze zostały przygotowane przez o. Kazimierza Szałaja SVD
Książka na dziś
Wydawnictwo Ojców Franciszkanów w Niepokalanowie prezentuje kolejną pozycję papieża Franciszka z serii „sciambo dei doni” pod tytułem „Nasza Matka Ziemia.” Jest to pozycja poświęcona chrześcijańskiej wizji ochrony przyrody, która jest darem Bożym i
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
06 listopada 2020
Piątek
Piątek XXXI tygodnia zwykłego
Czytania
(Flp 3, 17-4,1)
Bądźcie, bracia, wszyscy razem moimi naśladowcami i wpatrujcie się w tych, którzy tak postępują, jak tego wzór macie w nas. Wielu bowiem postępuje jak wrogowie krzyża Chrystusowego, o których często wam mówiłem, a teraz mówię z płaczem. Ich losem zagłada, ich bogiem brzuch, a chwała w tym, czego winni się wstydzić. To ci, których dążenia są przyziemne. Nasza bowiem ojczyzna jest w niebie. Stamtąd też jako Zbawcy wyczekujemy Pana naszego Jezusa Chrystusa, który przekształci nasze ciało poniżone na podobne do swego chwalebnego ciała tą potęgą, jaką może On także wszystko, co jest, sobie podporządkować. Przeto, bracia umiłowani, za którymi tęsknię, radości i chwało moja, tak stójcie mocno w Panu, umiłowani.
(Ps 122,1-2.4-5)
REFREN: Idźmy z radością na spotkanie Pana
Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano:
„Pójdziemy do domu Pana”.
Już stoją nasze stopy
w twoich bramach, Jeruzalem.
Do niego wstępują pokolenia Pańskie,
aby zgodnie z prawem Izraela wielbić imię Pana.
Tam ustawiono trony sędziowskie,
trony domu Dawida.
Aklamacja (1 J 2,5)
Kto zachowuje naukę Chrystusa, w tym naprawdę miłość Boża jest doskonała.
(Łk 16,1-8)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Pewien bogaty człowiek miał rządcę, którego oskarżono przed nim, że trwoni jego majątek. Przywołał go do siebie i rzekł mu: "Cóż to słyszę o tobie? Zdaj sprawę z twego zarządu, bo już nie będziesz mógł być rządcą". Na to rządca rzekł sam do siebie: "Co ja pocznę, skoro mój pan pozbawia mię zarządu? Kopać nie mogę, żebrać się wstydzę. Wiem, co uczynię, żeby mię ludzie przyjęli do swoich domów, gdy będę usunięty z zarządu". Przywołał więc do siebie każdego z dłużników swego pana i zapytał pierwszego: "Ile jesteś winien mojemu panu?" Ten odpowiedział: "Sto beczek oliwy". On mu rzekł: "Weź swoje zobowiązanie, siadaj prędko i napisz pięćdziesiąt". Następnie pytał drugiego: "A ty ile jesteś winien?" Ten odrzekł: "Sto korców pszenicy". Mówi mu: "Weź swoje zobowiązanie i napisz: osiemdziesiąt" Pan pochwalił nieuczciwego rządcę, że roztropnie postąpił. Bo synowie tego świata roztropniejsi są w stosunkach z ludźmi podobnymi sobie niż synowie światła”.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Jesteśmy ludźmi nauki i praktyki apostolskiej, naśladujemy Chrystusa według wzoru podanego w Pismach Bożych. Każdy, kto postępuje inaczej, to wróg krzyża Chrystusowego, spętany światem i przyziemnymi dążeniami. A przecież jesteśmy obywatelami nieba, nasza ojczyzna jest w niebie, skąd oczekujemy przyjścia Pana, który przemieni nasze śmiertelne ciało w ciało podobne do Jego zmartwychwstałego, chwalebnego ciała, tą potęgą, którą wszystko może uczynić.
Patroni dnia:
Błogosławiona Józefa Naval Girbes, dziewica
urodziła się 11 grudnia 1820 roku w Algemesi (Hiszpania). Była najstarszą z pięciorga rodzeństwa. W trzynastym roku życia straciła matkę, która zmarła na gruźlicę. Rodzina przeprowadziła się do babci. 4 grudnia 1838 roku, za zgodą proboszcza, przysięgła Bogu wieczne dziewictwo. Później stała się świecką karmelitanką - wstąpiła do Trzeciego Zakonu. Swoje życie poświęciła je modlitwie i pracy ewangelizacyjnej w swojej parafii. Prowadziła pracownię haftu, otworzyła szkołę, w której oprócz szycia uczyła modlitwy i pracy nad cnotami ewangelicznymi. Wstąpiła do Stowarzyszenia św. Wincentego a Paulo, które działało na rzecz biednych. Przez całe życie dokuczało jej słabe zdrowie. Zmarła 24 lutego 1893 r.
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Święty Paweł wzywa nas do tego, byśmy go naśladowali. I nie jest wcale pyszny w swoim postępowaniu, ale ma pewność, że ta droga wiedzie do Ojczyzny Niebieskiej. Apostoł Narodów jest zasmucony, że powołani do życia w przyjaźni z Bogiem, zachowują się jak wrogowie krzyża Chrystusa. To ci, których dążenia są przyziemne, to ci, którzy żyją tak, jakby Boga nie było. Dążą tylko do zaspokojenia swoich przyziemnych pragnień, zwracają uwagę tylko na potrzeby cielesne, a nawet uprawiają kult ciała. Kiedy się nie modlimy – to jedynie wstajemy, jemy, pracujemy i kładziemy się spać. Jesteśmy niczym bezduszne maszyny. W ten sposób zapominamy o pierwiastku duchowym, który nosimy w sobie.
Ciało jest nam potrzebne, jest ono pięknym darem Stwórcy. Ale nie zapominajmy o duchowej stronie naszego życia. Nie szukajmy też duchowości poza chrześcijaństwem. Mamy wznosić nasz wzrok i naszą modlitwę ku Niebu – do Zbawiciela Jezusa Chrystusa. On przyjdzie i upodobni nasze ciała do swego Ciała chwalebnego. On, Jezus, ma moc napełnić nasze życie duchową mocą oraz miłością do Boga i bliźniego. Tylko w Jezusie możemy się zbawić. Trzeba podjąć się codziennego zadania – mocnego trwania w Panu, bo bez Niego nic nie zdołamy uczynić.
Komentarz do psalmu
Dzisiejszy psalm to pieśń pielgrzymkowa na cześć świątyni w Jerozolimie. Z naszej perspektywy to pieśń wyrażająca z jednej strony radość ze spotkania z Panem tu na ziemi – czy to w ziemskich świątyniach czy na modlitwie, z drugiej zaś – radosną nadzieję na spotkanie Pana w Niebieskim Jeruzalem. Tam, Nowy Dawid – Jezus Chrystus panuje z miłością i czeka na każdego z nas.
Komentarz do Ewangelii
W dzisiejszej Ewangelii wydaje się, że Jezus pochwala postępowanie nieuczciwego rządcy. Jednak Jezusowi nie chodzi o pochwałę nieuczciwości, ale raczej o zachęcenie nas do tego, byśmy wychodzili z inicjatywą w sprawach duchowych. Jakże często okazujemy się świetnymi organizatorami, może nawet kombinatorami, gdy chodzi o dobra doczesne. Często nawet zazdrościmy innym, że się tak dobrze w swoim życiu „ustawili”. Dlaczego brak nam zaradności, a może nawet przebiegłości, gdy chodzi o dobra wieczne?
Bóg jest miłosierny i przebacza nasze grzechy. Patrząc na to tylko po ludzku, Bóg nie jest całkiem sprawiedliwy – bardziej kieruje się miłością i miłosierdziem niż sprawiedliwością. Dlaczego? Bo Bóg jest najpierw miłosierny, a potem sprawiedliwy.
Komentarze zostały przygotowane przez o. Kazimierza Szałaja SVD
Książka na dziś
Słowo Bożę objawia, że nie mamy żadnej własnej mądrości - naszą jedyną mądrością jest mądrość Boża, którą jest Jezus Chrystus.
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
07 listopada 2020
Sobota
Sobota XXXI tygodnia zwykłego
Czytania
(Flp 4,10-19)
Bracia: Bardzo się ucieszyłem w Panu, że wreszcie rozkwitło wasze staranie o mnie, bo istotnie staraliście się, lecz nie mieliście do tego sposobności. Nie mówię tego bynajmniej z powodu niedostatku: ja bowiem nauczyłem się wystarczać sobie w warunkach, w jakich jestem. Umiem cierpieć biedę, umiem i obfitować. Do wszystkich w ogóle warunków jestem zaprawiony: i być sytym, i głód cierpieć, obfitować i doznawać niedostatku. Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia. W każdym razie dobrze uczyniliście, biorąc udział w moim ucisku. Wy, Filipianie, wiecie przecież, że na początku głoszenia Ewangelii, gdy opuściłem Macedonię, żaden z Kościołów poza wami jednymi nie miał ze mną otwartego rachunku przychodu i rozchodu, bo do Tesaloniki nawet raz i drugi przysłaliście na moje potrzeby. Mówię zaś to bynajmniej nie dlatego, że pragnę daru, lecz pragnę owocu, który wzrasta na wasze dobro. Stwierdzam, że wszystko mam, i to w obfitości: jestem w całej pełni zaopatrzony, otrzymawszy przez Epafrodyta od was wdzięczną woń, ofiarę przyjemną, miłą Bogu. A Bóg według swego bogactwa zaspokoi wspaniale w Chrystusie Jezusie każdą waszą potrzebę.
(Ps 112,1-2.5-6.8a.19)
REFREN: Błogosławiony, kto się boi Pana
Błogosławiony człowiek, który boi się Pana
i wielką radość znajduje w Jego przykazaniach
Potomstwo jego będzie potężne na ziemi,
dostąpi błogosławieństwa pokolenie prawych.
Dobrze się wiedzie człowiekowi, który z litości pożycza
i swymi sprawami zarządza uczciwie.
Sprawiedliwy nigdy się nie zachwieje
i pozostanie w wiecznej pamięci.
Jego wierne serce lękać się nie będzie.
Rozdaje i obdarza ubogich,
Jego sprawiedliwość będzie trwała zawsze,
wywyższona z chwałą będzie jego potęga.
Aklamacja (2 Kor 8,9)
Jezus Chrystus, będąc bogaty, dla was stał się ubogim, aby was swoim ubóstwem ubogacić.
(Łk 16,9-15)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Pozyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną, aby gdy wszystko się skończy, przyjęto was do wiecznych przybytków. Kto w drobnej rzeczy jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w drobnej rzeczy jest nieuczciwy, ten i w wielkiej nieuczciwy będzie. Jeśli więc w zarządzie niegodziwą mamoną nie okazaliście się wierni, prawdziwe dobra kto wam powierzy? Jeśli w zarządzie cudzym dobrem nie okazaliście się wierni, kto wam da wasze? Żaden sługa nie może dwom panom służyć. Gdyż albo jednego będzie nienawidził, a drugiego miłował; albo z tamtym będzie trzymał, a tym wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i mamonie”. Słuchali tego wszystkiego chciwi na grosz faryzeusze i podrwiwali sobie z Niego. Powiedział więc do nich: „To wy właśnie wobec ludzi udajecie sprawiedliwych, ale Bóg zna wasze serca. To bowiem, co za wielkie uchodzi między ludźmi, obrzydliwością jest w oczach Bożych”.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Słowo Boże kieruje nasz wzrok na Chrystusa... W Nim mamy pełnię Bożą. Z Jego bogactwa otrzymujemy wszystko i niczego nam nie brakuje. W Nim jesteśmy zadowoleni w każdych warunkach, mamy przecież Ducha Świętego i życie wieczne! W Nim Bóg zaspokaja wszelkie nasze potrzeby, poczynając od chleba powszedniego... Szukamy najpierw Królestwa Bożego i reszta jest nam dodana. W każdym położeniu dziękujemy Ojcu, bo taka jest Jego wola względem nas w Chrystusie Jezusie.
Patroni dnia:
Święty Willibrord, biskup
urodził się w Northumbrii około 658 r. Jego ojciec, Wilgilis, po śmierci małżonki udał się na pustelnię i tam zamieszkał z kilku towarzyszami. Willibrord również został benedyktyńskim mnichem, wstąpił do opactwa w Ripon. W wieku 30 lat otrzymał święcenia kapłańskie. Z kilkoma towarzyszami ok. 690 r. pojechał do Fryzji (Holandia), gdzie podjął pracę misyjną. Pracę misjonarzy wspierał św. Amand, biskup Utrechtu. Został biskupem w roku 695. Zamieszkał na stałe w Utrechcie. Dużą zasługą Willibrorda dla kultury średniowiecznej było założenie szkoły katedralnej w Utrechcie. Zachęcony powodzeniem misji we Fryzji, wraz ze swoimi towarzyszami udał się do Szlezwigu i Danii. Tu jednak spotkało go niepowodzenie, omal nie stracił życia. Willibrord powrócił do Utrechtu. Zmarł w opactwie w Echternacht 7 listopada 739 r. w wieku 81 lat.
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia. Św. Paweł, który kieruje do nas te słowa był zaprawiony w bojach dla Chrystusa. Cierpiał prześladowania, uchodził z życiem po wypadkach statków na morzu, był więźniem dla imienia Chrystusa. Takie słowa może wypowiedzieć tylko ten, kto bezgranicznie ufa Panu. Nie jest najważniejsze to, czy dzień jest pełen radości, czy może jest to zwyczajna szara codzienność. Niezależnie od tego, czy mi się dobrze powodzi, czy może nie jestem zbyt bogaty, jeżeli swą ufność złożę w Panu, On pomoże mi przejść przez każdą sytuację. Jak i na ile ufam Jezusowi w moim życiu?
W dzisiejszym czytaniu św. Paweł porusza też sprawę wzajemnego wsparcia. Mówi, że wsparcie bliźniego przynosi błogosławione owoce. Człowiek dąży do dobra i chce się tym dobrem dzielić z bliźnimi. Jeżeli postępuje tak, jakby nie szukał dobra, oznacza to, że coś w jego rozwoju osobowym zostało zaburzone, że gdzieś zabrakło miłości. To miłość jest najlepszą miarą naszego człowieczeństwa. Każdy z nas pragnie kochać i być kochanym, a Bóg zawsze nas kocha miłością bezgraniczną. Nie zawsze o tym pamiętamy, a czasem trudno nam w to uwierzyć. Dlatego prośmy dzisiaj o to, byśmy umieli zanurzyć się w miłości Boga, niezależnie od naszego położenia, abyśmy każdego dnia napełniali się Bożą miłością i przekazywali ją drugiemu człowiekowi.
Komentarz do psalmu
Dzisiejszy psalm jest pochwałą sprawiedliwości i mówi o wsparciu potrzebujących. Nagrodą za to, według Starego Testamentu, są dobra ziemskie i doczesne powodzenie. Z perspektywy Nowego Testamentu chodzi przede wszystkim o nagrodę wieczną. Jak często zapominamy, że służenie Panu, że wypełnianie Bożych przykazań da nam więcej szczęścia niż zabieganie o sprawy doczesne, a wsparcie bliźniego przyniesie więcej satysfakcji, niż kręcenie się wokół siebie.
Komentarz do Ewangelii
W dzisiejszej Ewangelii Jezus wcale nie zachęca nas do dawania łapówek. On wie, że lepiej dla nas zabiegać o miejsce w Królestwie Niebieskim, niż o kolejne bogactwa materialne. Bez otwarcia się na Boga, na życie wieczne, dzisiejsza Ewangelia nie ma w ogóle sensu. Nie możemy zabiegać tylko o dobra doczesne. Iluż ludzi, którzy mają pieniędzy pod dostatkiem, nie może odnaleźć szczęścia. Ileż depresji, ileż tragedii spowodowanych przez pieniądze. Jak często ludzie w miejsce Boga stawiają pieniądze i myślą, że teraz już sobie ze wszystkim poradzą. Jak często wydaje się nam, że pieniądze wszystko rozwiążą, że można kupić zdrowie, szczęście czy dobre samopoczucie.
Pieniądze, same w sobie, nie są ani dobre ani złe. Odpowiednie ich wykorzystanie, zdobycie dzięki pieniądzom Królestwa Bożego, to jest droga uczniów Jezusa. I jedynie zaufanie Bogu, a nie „wiara” w pieniądze, da nam prawdziwe życie – życie wieczne w Bogu.
Komentarze zostały przygotowane przez o. Kazimierza Szałaja SVD
Książka na dziś
Kalendarz adwentowy staje się pretekstem do wytłumaczenia dzieciom jak szykujemy się do świąt Bożego Narodzenia, po co to robimy, jaki jest prawdziwy sens świąt i Adwentu. O roratce, wieńcu adwentowym, lepieniu pierogów, kolędach, pasterzach i
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.