Niedziela
Czytania
(Wj 22, 20-26)
Tak mówi Pan: "Nie będziesz gnębił ani uciskał przybysza, bo wy sami byliście przybyszami w ziemi egipskiej. Nie będziesz krzywdził żadnej wdowy ani sieroty. Jeślibyś ich skrzywdził i poskarżą Mi się, usłyszę ich skargę, rozpali się gniew mój, i wygubię was mieczem; i żony wasze będą wdowami, a dzieci wasze sierotami. Jeśli pożyczysz pieniądze ubogiemu z mojego ludu, żyjącemu obok ciebie, to nie będziesz postępował wobec niego jak lichwiarz i nie każesz mu płacić odsetek. Jeśli weźmiesz w zastaw płaszcz twego bliźniego, winieneś mu go oddać przed zachodem słońca, bo jest to jedyna jego szata i jedyne okrycie jego ciała podczas snu. I jeśliby się on żalił przede Mną, usłyszę go, bo jestem litościwy".
(Ps 18 (17), 2-3a. 3b-4. 47 i 51ab)
REFREN: Miłuję Ciebie, Panie, Mocy moja
Miłuję Cię, Panie,
Mocy moja,
Panie, Opoko moja i Twierdzo,
mój Wybawicielu.
Boże, Skało moja, na którą się chronię,
Tarczo moja, Mocy zbawienia mego i moja Obrono.
Wzywam Pana, godnego chwały,
i wyzwolony będę od moich nieprzyjaciół.
Niech żyje Pan, niech będzie błogosławiona moja Opoka,
niech będzie wywyższony mój Bóg i Zbawca.
Ty dałeś wielkie zwycięstwo królowi
i łaską obdarzyłeś Dawida, Twego pomazańca.
(1 Tes 1, 5c-10)
Bracia: Wiecie, jacy dla was byliśmy, przebywając wśród was. A wy, przyjmując słowo pośród wielkiego ucisku, z radością Ducha Świętego, staliście się naśladowcami naszymi i Pana, tak że okazaliście się wzorem dla wszystkich wierzących w Macedonii i Achai. Dzięki wam nauka Pańska stała się głośna nie tylko w Macedonii i Achai, ale wasza wiara w Boga wszędzie dała się poznać, tak że nawet nie potrzebujemy o tym mówić. Albowiem oni sami opowiadają o nas, jakiego to przyjęcia doznaliśmy od was i jak nawróciliście się od bożków do Boga, by służyć Bogu żywemu i prawdziwemu i oczekiwać z niebios jego Syna, którego wskrzesił z martwych, Jezusa, naszego wybawcę od nadchodzącego gniewu.
Aklamacja (J 14, 23)
Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego.
(Mt 22, 34-40)
Gdy faryzeusze posłyszeli, że zamknął usta saduceuszom, zebrali się razem, a jeden z nich, uczony w Prawie, wystawiając Go na próbę, zapytał: "Nauczycielu, które przykazanie w Prawie jest największe?" On mu odpowiedział: „Będziesz miłował Pana Boga swego całym swoim sercem, całą swoją duszą i całym swoim umysłem”. To jest największe i pierwsze przykazanie. Drugie podobne jest do niego: „Będziesz miłował swego bliźniego jak siebie samego”. Na tych dwóch przykazaniach zawisło całe Prawo i Prorocy".
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Bóg jest miłością. Stworzył nas z miłości i dla miłości. Odkupił i zbawił z miłości, posyłając Syna, aby każdy, kto w Niego wierzy nie zginął, ale miał życie wieczne. Z Jego miłości, narodziliśmy się na nowo i miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który jest nam dany. Dzięki Duchowi Świętemu miłujemy Boga z całego serca, a braci tak, jak umiłował nas Chrystus. W Królestwie Niebieskim jest miejsce tylko na miłość.
Patroni dnia:
Święty Bernard Calvo, biskup
urodził się ok. 1180 r. w Manso Calvo (Hiszpania). W 1214 r. wstąpił do cysterskiego klasztoru Świętego Krzyża. Jego pobożność i mądrość przyczyniły się do szybkiego obrania go opatem tego klasztoru. W 1223 r. został biskupem Vich. Zmarł 26 października 1243 r.
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Dzisiejszy fragment Księgi Wyjścia ukazuje nam pełne miłosierdzia oblicze Boga, który staje w obronie najsłabszych w społeczeństwie. Dla Boga Izraela nie jest obojętny los cudzoziemców, wdów, sierot ani ubogich. Rozważany fragment, będący częścią Kodeksu Przymierza, zawiera nakazy moralne zabezpieczające cudzoziemców przed wyzyskiem. Autor natchniony nawiązuje tutaj do etapu w historii Narodu Wybranego, kiedy przebywając w Egipcie, znajdował się w podobnej sytuacji. W ten sposób, przypominając własne doświadczenie, Jahwe wychowuje swój lud. Szczególna uwaga Pana skierowana jest na wdowy i sieroty, których skarga powoduje Boży gniew. Zakazana jest również lichwa, a także wyzysk i grabież najuboższych członków Narodu Wybranego.
Zastanówmy się, czy w czasach nam współczesnych, otaczamy należną troską najsłabszych i bezbronnych spośród nas - tych jeszcze nienarodzonych. Czy w naszym systemie prawnym mają zagwarantowane przysługujące im prawa, wynikające z godności osoby ludzkiej?
Czy współczesny system bankowy nie jest oparty właśnie na lichwie, a inflacja nie oznacza po prostu okradania ubogich? Czy my sami w oparciu o miłość budujemy gmach naszej moralności?
Komentarz do psalmu
Przeżywamy w życiu wiele trudnych chwil, doświadczamy cierpienia, bólu, często zadawanego przez najbliższych nam ludzi. Jednak ilekroć pojawiają się takie sytuacje, zawsze zwracamy się do naszego Pana i Ojca o ratunek. Zawierzamy siebie na wzór dziecka wpatrzonego w swego ziemskiego ojca i mamy nadzieję na poprawę losu. To postawa chrześcijanina, który tak jak starotestamentalny władca z Psalmu 18, ufa Bogu, a kiedy otrzyma od Niego pomoc, składa dziękczynienie za opiekę.
Nie tylko prośmy, nie tylko oczekujmy wsparcia naszego Stwórcy, ale pamiętajmy, aby zawsze dziękować za otrzymane łaski. Bądźmy wdzięcznymi dziećmi.
Komentarz do drugiego czytania
Paweł Apostoł, zatroskany o los młodej gminy chrześcijańskiej z Tesaloniki, kieruje do niej podziękowanie za godną postawę i przykład, jaki jej członkowie dają innym. Adresatami jego Listu są głównie nawróceni poganie, którzy w przeciwieństwie do Żydów, przyjęli Dobrą Nowinę. Apostoł zachęca ich do dalszego trwania w wierze.
Potraktujmy te słowa tak, jakby były skierowane bezpośrednio do nas. Brońmy wiary, trwajmy przy niej i na wzór chrześcijan z Tesaloniki dawajmy przykład życia godnego miana dziecka Bożego.
Komentarz do Ewangelii
Dzisiejszy fragment ewangelii ukazuje Pana Jezusa w otoczeniu faryzeuszy usiłujących manipulować Panem i przyłapać Go na głoszeniu nauki niezgodnej z Prawem Mojżeszowym. Uczony w Prawie skierował pytanie o największe z przykazań.
Pan Jezus udzielił krótkiej i jasnej odpowiedzi, wskazującej na obowiązek miłości Boga i bliźniego. Bóg pragnie, abym miłował Go nade wszystko, a moich bliźnich z miłości do Niego. Miłość praktykowana zgodnie z Bożym zamysłem jest wypełnieniem Prawa.
Komentarze zostały przygotowane przez Teresę Kuleczko
Książka na dziś
Drabina do nieba. Dzieje Różańca
Historia wielkich różańcowych cudów, a także wprost trudne do uwierzenia świadectwa osób modlących się na Różańcu, pojawiają się licznie na kartach tej książki. Czesław Ryszka opisuje je w sposób dogłębny i literacki zarazem – świetnie się to czyta! Poczynając od św. Dominika, twórcy modlitwy różańcowej, który żył na przełomie XII i XIII wieku
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
26 października 2020
Poniedziałek
Poniedziałek XXX tygodnia zwykłego
Czytania
(Ef 4,32-5,8)
Bracia: Bądźcie dla siebie nawzajem dobrzy i miłosierni. Przebaczajcie sobie nawzajem, tak jak i Bóg nam przebaczył w Chrystusie. Bądźcie więc naśladowcami Boga jako dzieci umiłowane i postępujcie drogą miłości, bo i Chrystus was umiłował i samego siebie wydał za nas w ofierze i w darze na wdzięczną wonność Bogu. O nierządzie zaś i wszelkiej nieczystości albo chciwości niechaj nawet mowy nie będzie wśród was, jak przystoi świętym, ani o tym co haniebne, ani o niedorzecznym gadaniu lub nieprzyzwoitych żartach, bo to wszystko jest niestosowne. Raczej winno być wdzięczne usposobienie. O tym bowiem bądźcie przekonani, że żaden rozpustnik ani nieczysty, ani chciwiec - to jest bałwochwalca - nie ma dziedzictwa w królestwie Chrystusa i Boga. Niechaj was nikt nie zwodzi próżnymi słowami, bo przez te grzechy nadchodzi gniew Boży na buntowników. Nie miejcie więc z nimi nic wspólnego. Niegdyś bowiem byliście ciemnością, lecz teraz jesteście światłością w Panu: postępujcie jak dzieci światłości.
(Ps 1,1-4.6)
REFREN: Jak dobre dzieci naśladujmy Boga
Błogosławiony człowiek który nie idzie za radą występnych,
nie wchodzi na drogę grzeszników
i nie zasiada w gronie szyderców,
lecz w prawie Pańskim upodobał sobie
i rozmyśla nad nim dniem i nocą.
On jest jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą,
które wydaje owoc w swoim czasie,
liście jego nie więdną,
a wszystko, co czyni, jest udane.
Co innego grzesznicy:
są jak plewa, którą wiatr rozmiata.
Albowiem znana jest Panu droga sprawiedliwych,
a droga występnych zaginie.
Aklamacja (J 17,17ba)
Słowo Twoje, Panie, jest prawdą, uświęć nas w prawdzie.
(Łk 13,10-17)
Jezus nauczał w szabat w jednej z synagog. A była tam kobieta, która od osiemnastu lat miała ducha niemocy: była pochylona i w żaden sposób nie mogła się wyprostować. Gdy Jezus ją zobaczył, przywołał ją i rzekł do niej: „Niewiasto, jesteś wolna od swej niemocy”. Włożył na nią ręce, a natychmiast wyprostowała się i chwaliła Boga. Lecz przełożony synagogi, oburzony tym, że Jezus w szabat uzdrowił, rzekł do ludu: „Jest sześć dni, w które należy pracować. W te więc przychodźcie i leczcie się, a nie w dzień szabatu”. Pan mu odpowiedział: „Obłudnicy, czyż każdy z was nie odwiązuje w szabat wołu lub osła od żłobu i nie prowadzi, by go napoić? A tej córki Abrahama, którą szatan osiemnaście lat trzymał na uwięzi, nie należało uwolnić od tych więzów w dzień szabatu?” Na te słowa wstyd ogarnął wszystkich Jego przeciwników, a lud cały cieszył się ze wszystkich wspaniałych czynów, dokonywanych przez Niego.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Słowo Boże wzywa nas, abyśmy szczerze miłowali się wzajemnie i szczerze przebaczali sobie wzajemnie, tak jak Bóg nam przebaczył w Chrystusie. W taki sposób staniemy się naśladowcami Boga, postępując tylko drogą miłości, drogą najdoskonalszą, tak jak Chrystus nas umiłował i wydał siebie samego za nas jako ofiarę przebłagalną, miłą Bogu. Jako dzieci Boże nie żyjemy już na wzór tego świata, ale trwamy w czystości, dobroci, szczodrości, stroniąc od wszelkiej bezużytecznej mowy, bo naszym językiem jest dziękczynienie Bogu za wszystko. Potwierdzamy świętym życiem bezcenny dar wiary raz na zawsze przekazany tym, których wybrał Chrystus. Nie mamy już nic wspólnego z ciemnością, którą niegdyś byliśmy, bo teraz jesteśmy światłością w Panu i postępujemy jako dzieci światłości.
Patroni dnia:
Błogosławiona Celina Borzęcka, zakonnica
urodziła się 29 października 1833 r. Rodzice zadbali o to, by otrzymała staranne wykształcenie i wychowanie. W 1853 r. wyszła za mąż za Józefa Borzęckiego, właściciela majątku Obrembszczyzna koło Grodna. rodziła czworo dzieci, z których dwoje - Marynia i Kazimierz - zmarło jako niemowlęta. Po śmierci męża, w 1875 r. Celina Borzęcka wyjechała z córkami do Rzymu. Poznała generała zmartwychwstańców, ks. Piotra Semenenkę, który stał się jej spowiednikiem i przewodnikiem duchowym. Pod jego wpływem postanowiła wraz z córką Jadwigą założyć żeńską gałąź zgromadzenia, do którego należał. 6 stycznia 1891 r. Celina i Jadwiga złożyły śluby wieczyste. Dzień ten jest uważany za początek Zgromadzenia Sióstr Zmartwychwstania. W 1906 r. Celina przeżyła cios - nieoczekiwanie zmarła jej córka Jadwiga, współzałożycielka zgromadzenia i najbliższa współpracownica. Zmarła w Krakowie 26 października 1913 roku.
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Autor Listu do Efezjan przedstawia zasady, którymi powinni kierować się w swoim życiu chrześcijanie. Uczeń Chrystusa nie może zapomnieć, że jest dzieckiem Bożym. Dlatego nie może dać się całkowicie pochłonąć wydarzeniom, pracom, obowiązkom i codziennym problemom. Jego oczy powinny być nieustannie zwrócone na Jezusa, który poprzez swoją mękę i śmierć odkupił świat. Człowiek wierzący naśladuje swojego Mistrza i ofiarowuje życie dla Boga i innych. Jego wiara w Chrystusa wyraża się w drobnych wydarzeniach codziennego życia, kiedy dziękuje Bogu, prosi o pomoc, ofiarowuje Mu spełniane przez siebie prace, błaga o przebaczenie swoich grzechów.
Walka z grzechem nie polega na stawianiu czoła złu o własnych siłach, ale raczej na nieustannym odwoływaniu się do Boga i pozwoleniu, aby to On walczył za nas i w nas. Jeśli poważnie potraktujemy w naszym życiu modlitwę i pokutę, będziemy trwali w światłości, a duch ciemności zmuszony będzie nas omijać. Prośmy Pana, aby udzielił nam daru życia wiarą, abyśmy szli przez życie z oczyma wpatrzonymi w Jezusa.
Komentarz do psalmu
Autor psalmu w jasny, klarowny sposób wyjaśnia czytelnikowi, na czym polega różnica między ludźmi prawymi, wiernymi Bogu, a tymi, którzy nie przestrzegają Jego Prawa. Robi to przy pomocy prostego porównania. Przedstawia obraz dwóch dróg, gdzie jedna prowadzi do Królestwa Bożego, a druga wprost ku przepaści. Decyzja należy do nas. Co wybierzemy? Wydawałoby się, że wybór jest oczywisty, a jednak...
Komentarz do Ewangelii
Dzisiejsza ewangelia porusza temat szabatu i wyjaśnia naturę Królestwa Bożego. Człowiek w potrzebie jest dla Jezusa najważniejszy. To, co Pan zrobił dla chorej kobiety, było wypełnieniem Jego mesjańskiej misji wyzwalania z więzów zła i uwalniania ludzi od skutków upadku. Uzdrowiona kobieta przyjęła moc Królestwa Bożego do swego życia poprzez wychwalanie Boga, w przeciwieństwie do przełożonego synagogi, który okazał się ślepy na obecność Bożego Królestwa i na własną potrzebę nawrócenia.
Komentarze zostały przygotowane przez Teresę Kuleczko
Książka na dziś
Ksiądz Dolindo i Święte Oficjum
Ze względu na fałszywe oskarżenia Ksiądz Dolindo Ruotolo przez 16 lat był zawieszony w kapłańskiej posłudze przez Święte Oficjum. Przeżywał bardzo boleśnie to oddalenie. O czym wtedy myślał? Czym dzielił się ze swoimi bliskimi i duchowymi dziećmi
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
27 października 2020
Wtorek
Wtorek XXX tygodnia zwykłego
Czytania
(Ef 5, 21-33)
Bracia: Bądźcie sobie wzajemnie poddani w bojaźni Chrystusowej. Żony niechaj będą poddane swym mężom, jak Panu, bo mąż jest głową żony, jak i Chrystus – Głową Kościoła: On – Zbawca Ciała. Lecz jak Kościół poddany jest Chrystusowi, tak i żony mężom – we wszystkim.Mężowie, miłujcie żony, bo i Chrystus umiłował Kościół i wydał za niego samego siebie, aby go uświęcić, oczyściwszy obmyciem wodą, któremu towarzyszy słowo, aby samemu sobie przedstawić Kościół jako chwalebny, niemający skazy czy zmarszczki, czy czegoś podobnego, lecz aby był święty i nieskalany. Mężowie powinni miłować swoje żony, tak jak własne ciało. Kto miłuje swoją żonę, siebie samego miłuje. Przecież nigdy nikt nie odnosił się z nienawiścią do własnego ciała, lecz każdy je żywi i pielęgnuje, jak i Chrystus – Kościół, bo jesteśmy członkami Jego Ciała. Dlatego opuści człowiek ojca i matkę, a połączy się z żoną swoją, i będą dwoje jednym ciałem. Tajemnica to wielka, a ja mówię: w odniesieniu do Chrystusa i do Kościoła. W końcu więc niechaj również każdy z was tak miłuje swą żonę jak siebie samego. A żona niechaj ze czcią się odnosi do swojego męża.
(Ps 128 (127), 1b-2. 3. 4-5)
REFREN: Szczęśliwy człowiek, który służy Panu
Szczęśliwy człowiek, który się boi Pana
i chodzi Jego drogami.
Będziesz spożywał owoc pracy rąk swoich,
szczęście osiągniesz i dobrze ci będzie.
Małżonka twoja jak płodny szczep winny
W zaciszu twojego domu.
Synowie twoi jak oliwne gałązki
dokoła twego stołu.
Tak będzie błogosławiony człowiek,
który się boi Pana.
Niech ci z Syjonu Pan pobłogosławi
i obyś oglądał pomyślność Jeruzalem
przez wszystkie dni twego życia.
Aklamacja (Mt 11, 25)
Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że tajemnice królestwa objawiłeś prostaczkom.
(Łk 13, 18-21)
Jezus mówił: "Do czego podobne jest królestwo Boże i z czym mam je porównać? Podobne jest do ziarnka gorczycy, które ktoś wziął i posiał w swoim ogrodzie. Wyrosło i stało się wielkim drzewem, tak że ptaki podniebne zagnieździły się na jego gałęziach". I mówił dalej: "Z czym mam porównać królestwo Boże? Podobne jest do zaczynu, który pewna kobieta wzięła i włożyła w trzy miary mąki, aż wszystko się zakwasiło".
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Królestwo Boże podobne jest do ziarnka gorczycy, podobne jest do zaczynu... Królestwo Boże przychodzi skromnie, pokornie, niedostrzegalnie, ale z tych małych i niewidocznych początków rozwija się dynamicznie i przynosi wspaniałe rezultaty, bo mocą Królestwa Bożego jest Duch Święty! Bóg mówi: Nie dzięki mocy ani dzięki sile ludzkiej, ale przez mojego Ducha stanie się to wszystko.
Patroni dnia:
Święty Frumencjusz, biskup
urodzony w Tyrze (data nieznana). Wyjechał do Etiopii aby ewangelizować pogan. Uznany został za apostoła Etiopii a przez etiopczyków został nazwany Ojcem Pokoju. Zmarł 26 lipca 380 roku. Jest czczony w Kościele katolickim, prawosławnym i koptyjskim
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Fragment Listu Świętego Pawła do Efezjan dotyka bardzo istotnej kwestii moralności rodzinnej. Jest dedykowany rodzinie oraz małżeństwu. Wybrzmiewa w nim ponadczasowe wezwanie do miłości. Tym razem Apostoł wzywa do propagowania wzajemnej miłości w małżeństwie, gdzie każdy z małżonków powinien być gotowy do służenia, do poświęcenia, do oddawania siebie jako daru drugiej osobie na wzór relacji Chrystusa do swego Kościoła. Wzajemne uświęcanie się w codziennym życiu, ofiarowanie drugiej osobie tego, co mamy najlepszego, ma być podstawą do tworzenia rodziny, powoływania na świat dzieci, do dawania przykładu z własnego życia wszystkim wokół.
List jest napisany według pewnego schematu. Święty Paweł formułuje proste, ale jakże ważne zasady życia domowego i w formie osobnych wezwań kieruje je do kobiet, mężczyzn, a na koniec do małżonków. Jest wyrazem troski duszpasterskiej o los rodziny, o jej godność. W świetle aktualnych wydarzeń odnajdujemy w Liście wiele analogii do sytuacji rodziny we współczesnym świecie, kiedy jest ona poddawana nieustannym atakom i krytyce. Módlmy się o jedność rodzin, szczególnie w naszej Ojczyźnie, aby były silne Bogiem i wzajemną miłością.
Komentarz do psalmu
Ponownie pojawia się motyw drogi, tej drogi, która prowadzi w jedynym, właściwym kierunku. Kierowanie się w życiu wskazaniami Bożego prawa jest gwarantem dotarcia do wymarzonego celu, jakim jest życie wieczne. Psalmista zachęca do trwania w wierze i wierności Prawu. Takiemu człowiekowi Pan Bóg będzie błogosławił i zsyłał wszelką pomyślność jego domowi. Jest bowiem źródłem pełni szczęścia.
Komentarz do Ewangelii
Przypowieść o ziarnie gorczycy i zaczynie wskazuje na niezwykły dynamizm, jaki charakteryzuje rozwój Królestwa Bożego. Te dwa porównania bardzo celnie obrazują przebieg całego procesu. Maleńkie, niepozorne ziarenko, które znajduje podatny grunt do wzrostu, osiąga wielkie rozmiary, pozwalające na gniazdowanie ptaków pośród jego gałęzi. Wzrost rośliny następuje nieustannie, a w jego efekcie powstają na tyle korzystne warunki, że przyciąga ona rzesze ptaków, szukających w jej gałęziach schronienia. Z kolei aktywny, pracujący zaczyn rozrasta się i nabiera mocy, zaś pod wpływem dosypywanej mąki powiększa swoją objętość.
Zarówno ziarno gorczycy jak i zaczyn cechuje nieustanny proces wzrastania. Nie ma tu mowy o stagnacji, o bezruchu. Takie jest Boże Królestwo i taki jest Kościół Chrystusowy na ziemi, którego jesteśmy członkami.
Komentarze zostały przygotowane przez Teresę Kuleczko
Książka na dziś
Nauczanie i cuda Chrystusa Pana. Początki znaków
Mistyczka i wizjonerka, obdarzona stygmatami, beatyfikowana przez Jana Pawła II w 2004 r. Jej szczegółowe wizje, spisane przez Klemensa Brentano, obejmują kilkadziesiąt tomów. Dotyczą życia Jezusa, Maryi, Józefa i ich krewnych oraz Apostołów. Na podstawie jej widzeń odnaleziono m.in. domek Maryi w Efezie.
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
Środa
Czytania
(Ef 2, 19-22)
Bracia: Nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga, zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus. W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię, w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha.
(Ps 19, 2-5)
REFREN: Po całej ziemi ich głos się rozchodzi
Niebiosa głoszą chwałę Boga,
dzieło rąk Jego obwieszcza nieboskłon.
Dzień opowiada dniowi,
noc nocy przekazuje wiadomość.
Nie są to słowa ani nie jest to mowa,
których by dźwięku nie usłyszano:
Ich głos się rozchodzi po całej ziemi,
ich słowa aż po krańce świata.
Aklamacja
Ciebie, Boże, chwalimy, Ciebie, Panie, wysławiamy, Ciebie wychwala przesławny chór Apostołów.
(Łk 6, 12-19)
W tym czasie Jezus wyszedł na górę, aby się modlić, i całą noc spędził na modlitwie do Boga. Z nastaniem dnia przywołał swoich uczniów i wybrał spośród nich dwunastu, których też nazwał apostołami: Szymona, którego nazwał Piotrem; i brata jego, Andrzeja; Jakuba i Jana; Filipa i Bartłomieja; Mateusza i Tomasza; Jakuba, syna Alfeusza, i Szymona z przydomkiem Gorliwy; Judę, syna Jakuba, i Judasza Iskariotę, który stał się zdrajcą. Zeszedł z nimi na dół i zatrzymał się na równinie. Był tam duży poczet Jego uczniów i wielkie mnóstwo ludu z całej Judei i z Jerozolimy oraz z wybrzeża Tyru i Sydonu; przyszli oni, aby Go słuchać i znaleźć uzdrowienie ze swych chorób. Także i ci, których dręczyły duchy nieczyste, doznawali uzdrowienia. A cały tłum starał się Go dotknąć, ponieważ moc wychodziła od Niego i uzdrawiała wszystkich.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
W Chrystusie należymy do ludu Bożego, do Bożej rodziny. W Nim jesteśmy domownikami Boga. Wznosimy budowlę duchową na nauce i życiu apostołów i proroków, którzy wszystko otrzymali od Jezusa Chrystusa. Jesteśmy żywym Kościołem, świętą siecią relacji i posług, rozwijającą się tak, aby Bóg mógł jak najpełniej mieszkać w nas przez swego Ducha.
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Dzięki ofierze Chrystusa na krzyżu, chrześcijanie pochodzący z różnych narodów i kultur, nie są już sobie obcy, ale stają się jednym Ludem Bożym, jedną rodziną, a nawet jednym ciałem w Duchu Świętym. Wierzący w Chrystusa stają się obywatelami Bożego miasta, które zamieszkują również aniołowie oraz święci. Jest to możliwe dzięki temu, że Bóg udziela wyznawcom Chrystusa łask koniecznych do wypełnienia powołania do świętości.
Kościół w Liście do Efezjan ukazany jest jako duchowa budowla. Fundamentem tej budowli są apostołowie i pierwsi świadkowie, którzy głosili Ewangelię. Chrystus powierzył apostołom posługę sprawowania sakramentów. Kluczowym sakramentem dla zachowania niezmienionej wiary apostolskiej jest Eucharystia. Kościół, sprawując Eucharystię przez wieki, zachowuje ciągłość działania apostołów, posłusznych poleceniu Pana. U podstawy budowli Kościoła znajduje się kamień węgielny, którym jest sam Chrystus i to On zapewnia trwałość i stabilność tej wspólnoty Boga z ludźmi. Dom Boga zbudowany jest z żywych kamieni, wyznawców Chrystusa, uświęconych wewnętrznie przez Ducha Bożego. Dzięki łączności z Chrystusem wierzący stają się domem, w którym mieszka sam Bóg.
Komentarz do psalmu
Psalm z dzisiejszej liturgii jest hymnem ku czci Boga Stwórcy. Jest pochwałą dzieła stworzenia. Czy potrafimy w otaczającym nas świecie, pośród codziennego zabiegania dostrzec wspaniałość dzieła stwórczego naszego Pana? Czy to, co nas otacza, świat roślin i zwierząt, zmienność pór roku, dnia i nocy, różnorodność klimatyczna naszej planety, czy to wszystko jest w stanie nas zachwycić i skłonić do krótkiej nawet refleksji nad pięknem świata i pomysłowością niezwykłego Kreatora? Przecież nasz Pan stworzył to wszystko dla nas i uczynił ziemię nam poddaną.
Komentarz do Ewangelii
Po nocy spędzonej na modlitwie, Pan Jezus wybiera Dwunastu. Wybór każdego z uczniów nie jest przypadkowy, ale wcześniej przemodlony przez Jezusa. Pan dał nam przykład, jak powinniśmy postępować jako Jego uczniowie. Plan naszego życia i działania powinniśmy odczytywać i rozeznawać na modlitwie – na spotkaniu z Bogiem w ciszy.
Ile spraw w naszym życiu rozpoczynamy bez modlitwy i w ten sposób szkodzimy sobie i innym?
Komentarze zostały przygotowane przez Teresę Kuleczko
Książka na dziś
Odnieść zwycięstwo. Różaniec Wojownika Maryi
Czy różaniec jest modlitwą przeznaczoną wyłącznie dla starszych pań? Czy młody mężczyzna może się nią zachwycić? Wojownicy Maryi, czyli członkowie ogólnopolskiej męskiej wspólnoty różańcowej udowadniają, że każdy może sięgnąć po różaniec i z pomocą Matki Bożej radykalnie zmienić swoje życie!
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
29 października 2020
Czwartek
Czwartek XXX tygodnia zwykłego
Czytania
(Ef 6, 10-20)
Bracia: Bądźcie mocni w Panu – siłą Jego potęgi. Przyobleczcie pełną zbroję Bożą, byście mogli się ostać wobec podstępnych zakusów diabła. Nie toczymy bowiem walki przeciw krwi i ciału, lecz przeciw Zwierzchnościom, przeciw Władzom, przeciw rządcom świata tych ciemności, przeciw duchowym pierwiastkom zła na wyżynach niebieskich. Dlatego przywdziejcie pełną zbroję Bożą, abyście się zdołali przeciwstawić w dzień zły i ostać, zwalczywszy wszystko. Stańcie więc do walki, przepasawszy biodra wasze prawdą i przyoblókłszy pancerz, którym jest sprawiedliwość, a obuwszy nogi w gotowość głoszenia dobrej nowiny o pokoju. W każdym położeniu bierzcie wiarę jako tarczę, dzięki której zdołacie zgasić wszystkie rozżarzone pociski Złego. Weźcie też hełm zbawienia i miecz Ducha, to jest słowo Boże – wśród wszelakiej modlitwy i błagania. Przy każdej sposobności módlcie się w Duchu! Nad tym właśnie czuwajcie najusilniej i proście za wszystkich świętych i za mnie, aby dane mi było słowo, gdy usta otworzę, by jawnie i swobodnie głosić tajemnicę Ewangelii, dla której sprawuję poselstwo jako więzień – żebym jawnie ją wypowiedział, tak jak winienem.
(Ps 144 (143), 1b-2. 9-10)
REFREN: Błogosławiony Pan, Opoka moja
Błogosławiony Pan, Opoka moja,
On moje ręce zaprawia do walki,
moje palce do bitwy.
On mocą i warownią moją, osłoną moją i moim wybawcą,
moją tarczą i schronieniem, On, który mi poddaje ludy.
Boże, będę Ci śpiewał pieśń nową,
grać Ci będę na harfie o dziesięciu strunach.
Ty królom dajesz zwycięstwo,
Ty wyzwoliłeś Dawida, swego sługę.
Aklamacja (Łk 19, 38)
Błogosławiony Król, który przychodzi w imię Pańskie. Pokój w niebie i chwała na wysokościach.
(Łk 13, 31-35)
W tym czasie przyszli niektórzy faryzeusze i rzekli do Jezusa: «Wyjdź i uchodź stąd, bo Herod chce Cię zabić». Lecz On im odpowiedział: "Idźcie i powiedzcie temu lisowi: Oto wyrzucam złe duchy i dokonuję uzdrowień dziś i jutro, a trzeciego dnia będę u kresu. Jednak dziś, jutro i pojutrze muszę być w drodze, bo rzecz to niemożliwa, żeby prorok zginął poza Jeruzalem. Jeruzalem, Jeruzalem! Ty zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy do ciebie są posłani. Ile razy chciałem zgromadzić twoje dzieci, jak ptak swoje pisklęta pod skrzydła, a nie chcieliście. Oto dom wasz tylko dla was pozostanie. Mówię zaś wam: nie ujrzycie Mnie, aż nadejdzie czas, gdy powiecie: „Błogosławiony Ten, który przychodzi w imię Pańskie”.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Nic nie możemy uczynić bez Chrystusa i Jego potężnej mocy... On dał nam zbroję, dzięki której możemy zawsze pokonać diabła. Nie walczymy bowiem z ludźmi, ale z demonicznymi i niewidzialnymi siłami ciemności i zła. Ubrani w zbroję Bożą odpieramy każdy atak szatana. Jesteśmy na wojnie i musimy czuwać i być gotowi do obrony. Bóg uzbroił nas w prawdę, sprawiedliwość, zapał do głoszenia Ewangelii, tarczę wiary, moc zbawienia i miecz Ducha, czyli Słowo Boże. Nasza modlitwa zaś jest w Duchu i i Jego potędze, modlitwa czuwania i wołania za braćmi w wierze, abyśmy wszyscy mogli z mocą i odwagą rozgłaszać tajemnicę Ewangelii.
Patroni dnia:
Błogosławiony Michał Rua, prezbiter
urodził się w Turynie 9 czerwca 1837 roku. Kiedy Michał miał 8 lat, zmarł jego ojciec. Jako dziecko uczęszczał do Oratorium św. Jana Bosco. Po pewnym czasie pełnił rolę asystenta św. Jana Bosco. W roku 1854 Rua na ręce świętego złożył śluby zakonne. W roku 1860 otrzymał święcenia kapłańskie. Rua został kierownikiem naukowym wszystkich szkół salezjańskich. W roku 1865 św. Jan Bosko mianował księdza Rua dyrektorem administracyjnym całej rodziny salezjańskiej. Kiedy miał 30 lat, bardzo poważnie zachorował, lekarze byli bezradni. Jednak wyzdrowiał. Od roku 1884 św. Jan Bosko był tak wyczerpany pracą, że nie mógł prowadzić tak wielu instytucji. Dlatego, za zezwoleniem papieża Leona XIII, wyznaczył swoim wikariuszem generalnym i zastępcą księdza Rua. Kierował zakonem przez 22 lata, aż do śmierci w dniu 10 kwietnia 1910 roku.
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Na chrzcie świętym otrzymaliśmy Ducha Świętego i powinniśmy postępować według ducha, a nie spełniać pożądania ciała (por. Ga 5, 16). Podobnie jak Pana Jezusa, Duch Święty wyprowadza nas na pustynię kuszenia, aby nas zahartować i nauczyć, jak powinni walczyć ci, którzy otrzymali Jego moc. Duchowi ciemności, który nas nieustannie atakuje, może przeciwstawić się tylko Duch Boga. Rzeczywistość tej walki wymaga, aby odpierać ataki złego nie przy pomocy naszych własnych sił, ale siłą miłości i mocą Ducha, który w nas mieszka. Być może doświadczymy wielu bolesnych porażek, nim zdecydujemy się na walkę przy użyciu Bożej broni, którą można nabyć jedynie poprzez pokorę. W tej walce uczymy się odpowiedzialności i coraz mniejszego liczenia na siebie, by bardziej zawierzyć Bogu. Musimy ciągle pamiętać o uciekaniu się do środków nadprzyrodzonych, przyrównywanych do zbroi. Aby móc oprzeć się pokusie, niezbędne jest trwanie na modlitwie i rozważanie słowa Bożego. Otwierając się całym sercem na natchnione słowo Boga, chrześcijanin otrzymuje moc, symbolicznie określoną jako hełm zbawienia i miecz Ducha. Dzięki mocy Ducha Świętego jest w stanie przeciwstawić się zasadzkom zła oraz wypełnić życiowe powołanie, do którego został wezwany.
Komentarz do psalmu
Psalmista wyznaje, że tylko pokładanie nadziei i ufności w Bogu, gwarantuje powodzenie. Bóg jest podporą w trudnych chwilach. Dodaje sił i wiary w to, że razem z Nim jesteśmy w stanie osiągnąć wszystko i pokonać każde zło, które stanie na naszej drodze.
Komentarz do Ewangelii
Dzisiejsza ewangelia akcentuje posłuszeństwo Jezusa wobec woli Bożej oraz Jego pełną miłości troskę o Boże miasto, Jerozolimę i jej mieszkańców. Herod Antypas nie przestraszył Jezusa ani nie wpłynął na zmianę Jego planów. Jezus w czasie ustalonym przez Boga wyruszy do Jerozolimy, by dobrowolnie oddać życie za zbawienie świata.
Moje życie również zależy od Boga. Czy pamiętam o tym w sytuacji niepokoju i zagrożenia? Czy pamiętam, że to Jezus jest Panem czasu i ludzkiego życia?
Komentarze zostały przygotowane przez Teresę Kuleczko
Książka na dziś
Odpowiedź Kościoła na dramat wykorzystania seksualnego małoletnich
Odpowiedzialna i dalekowzroczna odpowiedź Kościoła na dramat wykorzystania seksualnego dzieci i młodzieży musi mieć również charakter prawny. Potrzebujemy odkryć na nowo rolę prawa – zwłaszcza karnego – w życiu Kościoła.
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
30 października 2020
Piątek
Piątek XXX tygodnia zwykłego
Czytania
(Flp 1, 1-11)
Paweł i Tymoteusz, słudzy Chrystusa Jezusa, do wszystkich świętych w Chrystusie Jezusie, którzy są w Filippi, wraz z biskupami i diakonami. Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana, Jezusa Chrystusa! Dziękuję Bogu mojemu, ilekroć was wspominam – zawsze, w każdej modlitwie, zanosząc ją z radością za was wszystkich – z powodu waszego udziału w szerzeniu Ewangelii od pierwszego dnia aż do chwili obecnej. Mam właśnie ufność, że Ten, który zapoczątkował w was dobre dzieło, dokończy go do dnia Chrystusa Jezusa. Słusznie przecież mogę tak o was myśleć, bo noszę was wszystkich w sercu jako tych, którzy mają udział w mojej łasce: zarówno w moich kajdanach, jak i w obronie Ewangelii uzasadnionej dowodami. Albowiem Bóg jest mi świadkiem, jak gorąco tęsknię za wami wszystkimi ożywiony miłością Chrystusa Jezusa. A modlę się o to, by miłość wasza doskonaliła się coraz bardziej i bardziej w głębszym poznaniu i wszelkim wyczuciu dla oceny tego, co lepsze, abyście byli czyści i bez zarzutu na dzień Chrystusa, napełnieni plonem sprawiedliwości, który przynosimy przez Jezusa Chrystusa, na chwałę i cześć Boga.
(Ps 111 (110), 1b-2. 3-4. 5-6)
REFREN: Wielkie są dzieła, które Pan uczynił
Z całego serca będę chwalił Pana
w radzie sprawiedliwych i na zgromadzeniu.
Wielkie są dzieła Pana,
zgłębiać je mają wszyscy, którzy je miłują.
Jego dzieło jest wspaniałe i pełne majestatu,
a Jego sprawiedliwość trwa na wieki.
Sprawił, że trwa pamięć Jego cudów,
Pan jest miłosierny i łaskawy.
Dał pokarm bogobojnym,
pamiętać będzie wiecznie o swoim przymierzu.
Ludowi swemu okazał potęgę dzieł swoich,
oddając im posiadłości pogan.
Aklamacja (J 10, 27)
Moje owce słuchają mego głosu, Ja znam je, a one idą za Mną.
(Łk 14, 1-6)
Gdy Jezus przyszedł do domu pewnego przywódcy faryzeuszów, aby w szabat spożyć posiłek, oni Go śledzili. A oto zjawił się przed Nim pewien człowiek chory na wodną puchlinę. Wtedy Jezus zapytał uczonych w Prawie i faryzeuszów: "Czy wolno w szabat uzdrawiać, czy też nie?" Lecz oni milczeli. On zaś dotknął go, uzdrowił i odprawił. A do nich rzekł: "Któż z was, jeśli jego syn albo wół wpadnie do studni, nie wyciągnie go zaraz, nawet w dzień szabatu?" I nie zdołali Mu na to odpowiedzieć.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Jezus szedł i uzdrawiał. On przeszedł dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod władzą diabła. On rzekł: Oto wypędzam demony i dokonuję uzdrowień dziś i jutro... On uzdrawiał w szabat i nie w szabat... Bóg oczekuje od nas miłosierdzia bardziej niż czegokolwiek innego... Kto może dobrze czynić, a nie czyni, grzeszy
Patroni dnia:
Błogosławiona Benwenuta Bojani
urodziła się 4 maja 1255 roku. Benwenuta została tercjarką dominikańską. Prowadziła bardzo surowe życie, cierpiała a swe cierpienia ofiarowywała za grzeszników. Nadmierne pokuty były przyczyną choroby. Wtedy Benwenuta ślubowała pielgrzymkę do grobu św. Dominika Guzmana. Kiedy tam odzyskała zdrowie, naśladowała św. Dominika jeszcze gorliwiej. Obdarowana szczególnymi łaskami Boga, zmarła 30 października 1292 roku, w wieku 37 lat.
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
W rozważanym fragmencie Listu Apostoł Paweł zwraca się do wyznawców Chrystusa z Filippi, nazywając ich świętymi. Chrześcijanie są świętymi, gdyż trwają w Chrystusie. Apostoł zwraca się osobiście do biskupów, czyli przełożonych oraz diakonów, będących pomocnikami prezbiterów. Widzimy, że hierarchia służebna istniała już od czasów apostolskich. Paweł w swym liście zanosi modlitwę dziękczynną do Boga, pomimo trudnego położenia, w którym się znalazł. W ten sposób uczy czytelników postawy bezinteresowności, gdyż w każdych okolicznościach życia szuka Bożej chwały, a nie własnej.
Wierzący z Filippi mieli szczególny udział w szerzeniu Ewangelii poprzez wsparcie, udzielone Pawłowi oraz osobiste świadectwo wiary. Autor Listu wyraża nadzieję, że do dnia Paruzji, Chrystus dokończy dzieło rozpoczęte w sercach adresatów, aby byli czyści i wydoskonaleni w miłości. Apostoł traktuje swoje uwięzienie i kajdany jako szczególną łaskę, dającą sposobność do obrony i głoszenia Ewangelii. Filipianie mają swój udział w tej łasce poprzez niesienie Pawłowi pomocy materialnej i modlitewnej.
Czy podchodzę w moim życiu z wiarą do wszystkich spraw, problemów i dziękuję Bogu za przeciwności, których doświadczam?
Komentarz do psalmu
Nieogarniona jest Wszechmoc Boga widoczna w Jego dziele stwórczym, odczuwalna na każdym etapie naszego życia. Jeśli uznajemy Boga za naszego Pana i Ojca, jeżeli uważamy Go za Stwórcę nas samych i otaczającego świata, darzymy Pana najbardziej wzniosłymi i pozytywnymi uczuciami. Ale co się dzieje, kiedy człowiek stara się postawić siebie na miejscu swego Stwórcy i uznać się za większego od Niego? Czy nadal zachowuje to przyrodzone piękno, jakie otrzymał w darze od Boga?
Komentarz do Ewangelii
W dzisiejszej ewangelii Pan Jezus ponownie ukazuje siebie jako Pana szabatu, który tego dnia dokonuje czynów miłosierdzia. Uczy nas, że dzień święty trzeba przeżywać w radości, czyniąc dobro bliźnim. Oddawanie czci Bogu powinno łączyć się z miłością bliźniego, w przeciwnym razie będzie to zakłamanie.
Komentarze zostały przygotowane przez Teresę Kuleczko
Książka na dziś
Ksiądz Krzysztof Grzywocz był niewątpliwie jednym z najbardziej cenionych autorytetów duchowych w Polsce. Olbrzymią wiedzę z dziedziny psychologii, psychiatrii i teologii duchowości łączył z praktyką kierownika duchowego, formatora i egzorcysty.
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
31 października 2020
Sobota
Sobota XXX tygodnia zwykłego
Czytania
(Flp 1,18b-26)
Bracia: Że na wszelki sposób rozgłasza się Chrystusa, z tego się cieszę i będę się cieszył. Wiem bowiem, że to mi wyjdzie na zbawienie dzięki waszej modlitwie i pomocy, udzielanej przez Ducha Jezusa Chrystusa, zgodnie z gorącym oczekiwaniem i nadzieją moją, że w niczym nie doznam zawodu. Lecz jak zawsze, tak i teraz, z całą swobodą i jawnością Chrystus będzie uwielbiony w moim ciele: czy to przez życie, czy przez śmierć. Dla mnie bowiem żyć to Chrystus, a umrzeć to zysk. Jeśli bowiem żyć w ciele, to dla mnie owocna praca. Co mam wybrać? Nie umiem powiedzieć. Z dwóch stron doznaję nalegania: pragnę odejść i być z Chrystusem, bo to o wiele lepsze, pozostawać zaś w ciele to bardziej dla was konieczne. A ufny w to wiem, że pozostanę i to pozostanę nadal dla was wszystkich, dla waszego postępu i radości w wierze, aby rosła wasza duma w Chrystusie przeze mnie, przez moją ponowną obecność u was.
(Ps 42,2-3.5)
REFREN: Boga żywego pragnie dusza moja
Jak łania pragnie wody ze strumienia,
tak dusza moja pragnie Ciebie, Boże.
Dusza moja Boga pragnie, Boga żywego,
kiedyż więc przyjdę i ujrzę oblicze Boże?
Gdy wspominam, jak z tłumem
kroczyłem do Bożego domu,
w świątecznym orszaku,
wśród głosów radości i chwały.
Aklamacja(Mt 11,29ab)
Moje owce słuchają mojego głosu, Ja znam je, a one idą za Mną.
(Łk 14,1.7-11)
Gdy Jezus przyszedł do domu pewnego przywódcy faryzeuszów, aby w szabat spożyć posiłek, oni Go śledzili. Opowiedział wówczas zaproszonym przypowieść, gdy zauważył, jak sobie pierwsze miejsca wybierali. Tak mówił do nich: "Jeśli cię kto zaprosi na ucztę, nie zajmuj pierwszego miejsca, by czasem ktoś znakomitszy od ciebie nie był zaproszony przez niego. Wówczas przyjdzie ten, kto was obu zaprosił, i powie ci: "Ustąp temu miejsca". I musiałbyś ze wstydem zająć ostatnie miejsce. Lecz gdy będziesz zaproszony, idź i usiądź na ostatnim miejscu. Wtedy przyjdzie gospodarz i powie ci: "Przyjacielu, przesiądź się wyżej". I spotka cię zaszczyt wobec wszystkich współbiesiadników. Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się poniża, będzie wywyższony”.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Marek Ristau
Chrystus, przeciwnie niż świat, uczy nas zajmować ostatnie miejsce. Dzięki Duchowi Świętemu jesteśmy w stanie je zajmować. Chrystus ostrzega, że kto sam z siebie zajmuje pierwsze miejsce, będzie poniżony, bo każdy, kto się wywyższa, będzie na pewno poniżony. To Boża zasada. Pan wywyższa tego, kto się uniża i Pan uniża tego, kto się wywyższa. Pan przyjmuje pokornych i daje im łaskę, a pysznych odrzuca.
Patroni dnia:
Święty Alfons Rodriguez, zakonnik
urodził się w Segowii (Hiszpania) 25 lipca 1533 roku. W wieku 14 lat został przyjęty do kolegium jezuitów w Alcali. Po roku musiał je jednak opuścić, ponieważ zmarł jego ojciec. W 1560 r. Alfons ożenił się z Marią Suarez. Po 7 latach szczęśliwego życia jego żona zmarła (1567). Zmarło także ich dwoje dzieci. Sprzedał przedsiębiorstwo i wstąpił do jezuitów w charakterze brata zakonnego (1571). W Palamas pełnił funkcję furtiana. Zasłynął duchem kontemplacji tak dalece, że miewał nawet zachwyty i ekstazy. Nie wypuszczał z rąk różańca. Wyróżniał się wielką cierpliwością. Bóg obdarzał Alfonsa niezwykłymi łaskami, m.in. darem proroctwa i czynienia cudów, objawieniami i widzeniami. Zmarł w nocy z 30 na 31 października 1617 r. ze słowami: "Mój Jezusie".
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Fragment z Listu do Filipian dotyczy opatrznościowych skutków uwięzienia Pawła. Pozbawienie wolności nie przeszkodziło innym ewangelizatorom w głoszeniu Chrystusa, z czego Paweł się cieszy. Apostoł, ponad własne zbawienie, w które ufa, dzięki modlitwom Filipian i pomocy Jezusa, przedkłada nadzieję, że Chrystus zostanie uwielbiony w osobie Apostoła, w jego pracy, w tym, co go spotka, w jego życiu lub śmierci.
Sensem życia Pawła jest jedynie Chrystus i obrona Ewangelii, zaś śmierć męczeńska stanowi przedmiot jego pragnień. Wobec dylematu dalszego życia lub śmierci zwycięża realistyczna ocena rzeczywistości. Śmierć byłaby dla niego korzystniejsza, gdyż umożliwiłaby mu połączenie się z Chrystusem. Apostoł pragnie jednak żyć, ze względu na sprawowany urząd apostolski. To przekonanie o tym, co jest bardziej potrzebne z duszpasterskiego punktu widzenia, przeradza się w pewność przetrwania i wyjścia z więzienia. Uwolnienie Pawła będzie powodem do wyrażenia dziękczynienia Chrystusowi.
Zastanówmy się, czy kiedy pojawiają się trudności w naszym życiu, pozostajemy wierni Panu Bogu? Czy wierzymy, że przeciwności, których doświadczamy, Bóg potrafi wykorzystać dla zbawienia naszego i innych?
Komentarz do psalmu
Pragnienie Pana Boga, Jego bliskości, czułości i opieki towarzyszy człowiekowi wierzącemu przez całe jego doczesne życie. Człowiek wierzący stale poszukuje Boga w swoim życiu, stara się pełnić Jego wolę, dotrzymywać warunków Przymierza. Ten proces poznawania Pana trwa przez całe życie. Choć wieloletnia edukacja, praca nad własnym rozwojem duchowym i pogłębianie wiary przybliżają nas do poznania Tajemnicy Boga, to jednak pragnienia bliskości Pana nie potrafimy zaspokoić przez całe życie.
Komentarz do Ewangelii
Pan Jezus, zaproszony na posiłek w domu przywódcy faryzeuszów, obserwując jak zaproszeni goście wybierają pierwsze miejsca, naucza zasad pokory. Powinniśmy zawsze wybierać ostatnie miejsce, uniżyć się, a Bóg sam wywyższy swoich wybranych. Droga na ucztę wieczności wiedzie poprzez zapomnienie o sobie i naśladowanie życia Jezusa, który „nie przyszedł, aby Mu służono, lecz żeby służyć i dać swoje życie na okup za wielu” (por. Mk 10, 45).
Komentarze zostały przygotowane przez Teresę Kuleczko
Książka na dziś
Wiosna Kościoła, która nie nadeszła
Wyjątkowa rozmowa Pawła Lisickiego z biskupem Athanasiusem Schneiderem, niemieckim kapłanem od lat posługującym w Kazachstanie, pokazuje oblicze Kościoła, o którym często zapominamy. Rozmówcy stawiają odważne pytania i formułują trafne diagnozy chorób, które dotknęły Kościół
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.