Niedziela
Czytania
(Dz 8, 5-8. 14-17)
Filip przybył do miasta Samarii i głosił im Chrystusa. Tłumy słuchały z uwagą i skupieniem słów Filipa, ponieważ widziały znaki, które czynił. Z wielu bowiem opętanych wychodziły z wielkim krzykiem duchy nieczyste, wielu też sparaliżowanych i chromych zostało uzdrowionych. Wielka radość zapanowała w tym mieście. Kiedy Apostołowie w Jerozolimie dowiedzieli się, że Samaria przyjęła słowo Boże, wysłali do nich Piotra i Jana, którzy przyszli i modlili się za nich, aby mogli otrzymać Ducha Świętego. Bo na żadnego z nich jeszcze nie zstąpił. Byli jedynie ochrzczeni w imię Pana Jezusa. Wtedy więc Apostołowie wkładali na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego.
(Ps 66 (65), 1-3a. 4-5. 6-7a. 16 i 20)
REFREN: Niech cała ziemia chwali swego Pana
Z radością sławcie Boga, wszystkie ziemie,
opiewajcie chwałę Jego imienia,
cześć Mu chwalebną oddajcie.
Powiedzcie Bogu: "Jak zadziwiające są Twe dzieła!
Niechaj Cię wielbi cała ziemia i niechaj śpiewa Tobie,
niech imię Twoje opiewa".
Przyjdźcie i patrzcie na dzieła Boga:
zadziwiających rzeczy dokonał wśród ludzi!
Morze na suchy ląd zamienił,
pieszo przeszli przez rzekę.
Nim się przeto radujmy,
Jego potęga włada na wieki.
Przyjdźcie i słuchajcie mnie wszyscy, którzy boicie się Boga,
opowiem, co uczynił mej duszy.
Błogosławiony Bóg, który nie odepchnął mej prośby
i nie oddalił ode mnie swej łaski.
(1 P 3, 15-18)
Najdrożsi: Pana Chrystusa miejcie w sercach za Świętego i bądźcie zawsze gotowi do obrony wobec każdego, kto domaga się od was uzasadnienia tej nadziei, która w was jest. A z łagodnością i bojaźnią Bożą zachowujcie czyste sumienie, ażeby ci, którzy oczerniają wasze dobre postępowanie w Chrystusie, doznali zawstydzenia właśnie przez to, co wam oszczerczo zarzucają. Lepiej bowiem, jeżeli taka wola Boża, cierpieć dobrze czyniąc, aniżeli czyniąc źle. Chrystus bowiem również raz umarł za grzechy, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was do Boga przyprowadzić; zabity wprawdzie na ciele, ale powołany do życia Duchem.
Aklamacja
Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i do niego przyjdziemy.
(J 14, 15-21)
Jezus powiedział do swoich uczniów: "Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze, Ducha Prawdy, którego świat przyjąć nie może, ponieważ Go nie widzi ani nie zna. Ale wy Go znacie, ponieważ u was przebywa i w was będzie. Nie zostawię was sierotami: Przyjdę do was. Jeszcze chwila, a świat nie będzie już Mnie oglądał. Ale wy Mnie widzicie, ponieważ Ja żyję i wy żyć będziecie. W owym dniu poznacie, że Ja jestem w Ojcu moim, a wy we Mnie i Ja w was. Kto ma przykazania moje i zachowuje je, ten Mnie miłuje. Kto zaś Mnie miłuje, ten będzie umiłowany przez Ojca mego, a również Ja będę go miłował i objawię mu siebie".
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Oremus
Jezus obiecuje swoim uczniom: "Nie zostawię was sierotami. Przyjdę do was w moim Duchu". Jednak zanim to nastąpi, czas samotności jest potrzebny. Czas, kiedy trzeba bronić wiary; kiedy trzeba uzasadnić nadzieję, którą nosimy w sercach; kiedy odrzucają głoszone przeze nas słowo; kiedy przychodzi cierpienie. Być może ta samotność jest jedynym kluczem, który może otworzyć drzwi naszych serc dla Ducha Świętego. Być może też dzięki niej naprawdę zobaczę, że Go potrzebujemy, i zaczniemy Go przyzywać.
Przemysław Ciesielski OP, "Oremus" kwiecień 2008, s. 140
Patroni dnia:
Święty Paschalis Baylon, zakonnik
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
„Tłumy słuchały z uwagą i skupieniem słów Filipa, ponieważ widziały znaki, które czynił”.
Niesamowite musiały być te znaki, które czynił Filip, skoro pociągnął tłumy. A były następujące: „Z wielu bowiem opętanych wychodziły z wielkim krzykiem duchy nieczyste, wielu też sparaliżowanych i chromych zostało uzdrowionych”. Były to konkretne przejawy obecności Boga w świecie ukazywane przez ręce Filipa. Bóg posługuje się Filipem, aby uwolnić ludzi w tym konkretnym miejscu od działania złego. Ciekawy jest owoc Bożej interwencji: „Wielka radość zapanowała w tym mieście”. Radość w konkretnej wspólnocie, owoc obecności Boga. Ta radość objawia się w słuchaniu z uwagą i skupieniem słów, które Bóg kieruje do nich za pośrednictwem Filipa. Tyle treści dla nas i przez to właśnie zaproszeni jesteśmy, by zweryfikować obecność Boga we wspólnocie, w której jesteśmy. By zobaczyć, jaki jest owoc Bożej interwencji.
Czy potrafię dostrzec konkret obecności Boga w moim życiu?
Komentarz do psalmu
„Z radością sławcie Boga wszystkie ziemie, opiewajcie chwałę Jego imienia. Cześć mu chwalebną oddajcie”.
Sławić Boga z radością i tylko z tego powodu, że Jest obecny. Oddawać cześć Bogu i rozczytywać się w historii Jego dzieł, których dokonał, dokonuje i będzie dokonywał. Bo ON jest Bogiem miłości. Dzielić się z drugim człowiekiem radością obecności Boga w życiu.
Komentarz do drugiego czytania
Zaproszenie do bycia gotowym do obrony spraw Bożych. Piotr jasno mówi o tym, że będą sytuacje, które będą od nas wymagały takiej właśnie postawy. Aby mieć siłę do dawania świadectwa, potrzeba wysiłku czystego sumienia, a więc częstej spowiedzi i częstej Eucharystii, aby być blisko Pana, aby trwać z Nim w nieustannej komunii. Można mieć pewność, że taka postawa zrodzi pokój w sercu, nawet wobec trudu cierpienia. „Lepiej bowiem, jeżeli taka wola Boża, cierpieć dobrze czyniąc, aniżeli czyniąc źle”. Wniosek - lepiej być u stóp wysokiej góry życia z Panem niż na szczycie kariery bez Niego.
Komentarz do Ewangelii
„Jeżeli mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania”. Konkret miłości do Jezusa wyraża się następująco:
- Nie wybieram sobie: tutaj -„tak”, tam jednak -„nie”.
- Nie dopasowuję Bożego prawa do swojego widzimisię.
- Przyjmuję właściwą postawę, aby się dostosować do tego, co ON, mój Bóg, pozostawił w przykazaniach.
„Kto ma przykazania moje i zachowuje je, ten Mnie miłuje”.
Kiedy to jest możliwe? Jezus mówi: „Jeszcze chwila, a świat nie będzie już mnie oglądał”. Czy to już jest ta chwila? Czas, w którym żyjemy? Widzieć Jezusa w Jego obecności w Kościele w Sakramentach - „Ale wy mnie widzicie, ponieważ ja żyję i wy żyć będziecie”. Gdy więc żyję sakramentalnie, staje się możliwe to, co niemożliwe, a więc życie Jego przykazaniami, życie Jego nauką.
Komentarze zostały przygotowane przez o. Izaaka Kusiona OFM
Książka na dziś
Oremus - teksty liturgii Mszy Świętej - lipiec 2020
wprowadzenia liturgiczne i rozważania na każdy dzień, które napisał Piotr Stanisławczyk OFMConv, duszpasterz, rekolekcjonista, obecnie sekretarz ds. formacji w Kurii Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych – Franciszkanów w Rzymie; - modlitwy wiernych przygotowane przez
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
18 maja 2020
Poniedziałek
Poniedziałek szóstego tygodnia okresu Wielkanocnego
Czytania
(Dz 16,11-15)
Odbiwszy od lądu w Troadzie popłynęliśmy wprost do Samotraki, a następnego dnia do Neapolu, a stąd do Filippi, głównego miasta tej części Macedonii, które jest rzymską kolonią. W tym mieście spędziliśmy kilka dni. W szabat wyszliśmy za bramę nad rzekę, gdzie, jak sądziliśmy, było miejsce modlitwy. I usiadłszy rozmawialiśmy z kobietami, które się zeszły. Przysłuchiwała się nam też pewna bojąca się Boga kobieta z miasta Tiatyry imieniem Lidia, która sprzedawała purpurę. Pan otworzył jej serce, tak że uważnie słuchała słów Pawła. Kiedy została ochrzczona razem ze swym domem, poprosiła nas, mówiąc: „Jeżeli uważacie mnie za wierną Panu, to przyjdźcie do mego domu i zamieszkajcie w nim”. I wymogła to na nas.
(Ps 149,1-6a.9b)
REFREN: Pan w swoim ludzie upodobał sobie
Śpiewajcie Panu pieśń nową;
głoście Jego chwałę w zgromadzeniu świętych.
Niech się Izrael cieszy swoim Stwórcą,
a synowie Syjonu radują się swym królem.
Niech imię Jego czczą tańcem,
niech grają Mu na bębnie i cytrze.
Bo Pan lud swój miłuje,
pokornych wieńczy zwycięstwem.
Niech się święci cieszą w chwale,
niech się weselą na łożach biesiadnych.
Chwała Boża niech będzie w ich ustach:
to jest chwałą wszystkich świętych Jego.
Aklamacja (J 15,26b.27a)
Świadectwo o Mnie da Duch Prawdy i wy także świadczyć będziecie.
(J 15,26-16,4a)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Gdy przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi, On będzie świadczył o Mnie. Ale wy też świadczycie, bo jesteście ze Mną od początku. To wam powiedziałem, abyście się nie załamali w wierze. Wyłączą was z synagogi. Owszem, nadchodzi godzina, w której każdy, kto was zabije, będzie sądził, że oddaje cześć Bogu. Będą tak czynić, bo nie poznali ani Ojca, ani Mnie. Ale powiedziałem wam o tych rzeczach, abyście gdy nadejdzie ich godzina, pamiętali o nich, że Ja wam to powiedziałem”.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Oremus
Jezus, widząc, jak będzie się rozwijał Kościół po Jego odejściu, przygotowuje uczniów na czas dorosłości. Urealnia ich entuzjazm i wiarę, przepowiadając czas prześladowań, trud głoszenia i wykluczenie z synagogi. Jednocześnie ta wizja trudu w przyszłości opatrzona zostaje obietnicą Ducha Pocieszyciela. Samotni i słabi wobec świata, uczniowie zostaną napełnieni Mocą daną od Ojca.
Tomasz Zamorski OP, "Oremus" Okres Wielkanocny 2009, s. 147
Patroni dnia:
Święty Jan I, papież i męczennik
Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Poszukiwanie miejsca, gdzie można głosić Bożą naukę, w wykonaniu apostołów jest niesamowite. Dziś także i my jesteśmy do tego zaproszeni. Serce Lidii, otwarte przez Pana, aby słuchać nauki, związane było z konkretną postawą Pawła. Widać było w postawie Pawła to oddanie Bogu. To oddanie było tak widoczne, że zanim jeszcze otworzył usta, cała jego osoba już mówiła o Panu. To pociągało innych, by go słuchać z uwagą. Dlatego owoc tego nauczania był tak szczególny, tak konkretny. Lidia przyjęła chrzest wraz z całym domem. W ślad za tym poszła także jej konkretna decyzja wstąpienia do wspólnoty: mój dom waszym domem, to, co moje, staje się wasze. Jest to zaproszenie dla nas, by tak żyć, by być dla innych wyraźnym znakiem, by wyrażało się to w całej postawie naszego życia. To zaproszenie do bycia znakiem życia z Bogiem, by serca tych, których spotykamy, otwierać na Boga.
Komentarz do psalmu
„Śpiewajcie Panu pieśń nową, głoście Jego chwałę”. „Bo Pan swój lud miłuje, pokornych wieńczy zwycięstwem”.
Bóg jest wierny w swej miłości do człowieka. Ten, kto pokornie przychodzi do Niego, by z Nim być, by śpiewać Mu, by opiewać Jego chwałę, ten doświadcza Jego zwycięstwa. Nie musi nawet prosić, jeżeli przychodzi do Niego w prawdziwej pokorze. „Chwała Boża niech będzie w ich ustach”.
Komentarz do Ewangelii
Być od początku z Panem. Od początku swego życia, aż po jego kres i świadczyć o Jego miłości, o Jego obecności. Jezus nigdy nie ukrywał przed swymi uczniami prawdy o cierpieniu ani prawdy o tym, że stanie się to także ich udziałem. Nie ukrywał tego, iż dojdzie do rozłamu pośród wyznawców, którzy będą sądzili, iż oddają cześć, choć gnębią uczniów. Wiedza o tym ma być obecna w naszych myślach, w naszych sercach, by wytrwać przy Panu mimo doświadczeń, które będą miały na celu zniechęcić nas.
Pytania, z jakimi trzeba się zmierzyć, są następujące: czy mam świadomość tego, iż od momentu chrztu jestem uczniem Pana? Czy pamiętam, że taki dzień próby może być moim udziałem? Czy wtedy, gdy jest dobrze, proszę o siłę, by dawać świadectwo, gdy przyjdzie czas? Jeśli odpowiedzi nie są zadowalające, to może naszedł czas, by coś zmienić w swojej relacji z Bogiem…
Komentarze zostały przygotowane przez o. Izaaka Kusiona OFM
Książka na dziś
Polskie wydanie najnowszej książki Papieża Franciszka „Modlitwa. Oddech nowego życia” ma miejsce w czasie szczególnym epidemii i plagi strachu przed nią i jej konsekwencjami społecznymi pustoszącymi nasze życie. Wobec tych wydarzeń, w naszej bezradności i zagubieniu, z jeszcze większą gorliwością i ofiarnością trzeba nieść pociechę i nadzieję oraz zawierzać intencje świata w akcie ofiarnej modlitwy
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
19 maja 2020
Wtorek
Wtorek szóstego tygodnia okresu Wielkanocnego
Czytania
(Dz 16,22-34)
Tłum Filipian zwrócił się przeciwko Pawłowi i Sylasowi, a pretorzy kazali zedrzeć z nich szaty i siec ich rózgami. Po wymierzeniu wielu razów wtrącili ich do więzienia, przykazując strażnikowi, aby ich dobrze pilnował. Otrzymawszy taki rozkaz, wtrącił ich do wewnętrznego lochu i dla bezpieczeństwa zakuł im nogi w dyby. O północy Paweł i Sylas modlili się śpiewając hymny Bogu. A więźniowie im się przysłuchiwali. Nagle powstało silne trzęsienie ziemi, tak że zachwiały się fundamenty więzienia. Natychmiast otwarły się wszystkie drzwi i ze wszystkich opadły kajdany. Gdy strażnik zerwał się ze snu i zobaczył drzwi więzienia otwarte, dobył miecza i chciał się zabić, sądząc, że więźniowie uciekli. „Nie czyń sobie nic złego, bo jesteśmy tu wszyscy!” - krzyknął Paweł na cały głos. Wtedy tamten zażądał światła, wskoczył do lochu i przypadł drżący do stóp Pawła i Sylasa. A wyprowadziwszy ich na zewnątrz rzekł: „Panowie, co mam czynić, aby się zbawić?” Odpowiedzieli mu: „Uwierz w Pana Jezusa, a zbawisz siebie i dom swój”.
Opowiedzieli więc naukę Pana jemu i wszystkim jego domownikom. Tej samej godziny w nocy wziął ich z sobą, obmył rany i natychmiast przyjął chrzest wraz z całym swym domem. Wprowadził ich też do swego mieszkania, zastawił stół i razem z całym domem cieszył się bardzo, że uwierzył Bogu.
(Ps 138,1-3.7c-8)
REFREN: Zbawia mnie, Panie, moc prawicy Twojej
Będę Cię sławił, Panie, z całego serca,
bo usłyszałeś słowa ust moich.
Będę śpiewał Ci psalm wobec aniołów,
pokłon Ci oddam w Twoim świętym przybytku.
I będę sławił Twe imię
za łaskę Twoją i wierność.
Wysłuchałeś mnie, kiedy Cię wzywałem,
pomnożyłeś moc mojej duszy.
Wybawia mnie Twoja prawica.
Pan za mnie wszystkiego dokona.
Panie, Twa łaska trwa na wieki,
nie porzucaj dzieła rąk Twoich.
Aklamacja (J 16,7.13)
Poślę wam Ducha Prawdy, On was doprowadzi do całej prawdy.
(J 16,5-11)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Teraz idę do Tego, który Mnie posłał, a nikt z was nie pyta Mnie: "Dokąd idziesz?" Ale ponieważ to wam powiedziałem, smutek napełnił wam serce. Jednakże mówię wam prawdę: Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was. A jeżeli odejdę, poślę Go do was.
On zaś gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie. O grzechu, bo nie wierzą we Mnie; o sprawiedliwości zaś, bo idę do Ojca i już Mnie nie ujrzycie; wreszcie o sądzie, bo władca tego świata został osądzony”.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Oremus
Pożyteczne odejście, o którym mówi Jezus, można rozumieć dwojako. Najpierw jako zapowiedź zbliżającej się godziny krzyża. Śmierć Jezusa rozproszy uczniów, wystawi ich wiarę na próbę. Lecz Jego wniebowstąpienie na nowo ich połączy. Zachowają pamięć o spotkaniu ze Zmartwychwstałym. Pożyteczne odejście, wyzwoli uczniów z ich sposobu rozumienia nauki Jezusa do życia według Ewangelii, do budowania wspólnoty Kościoła, do przyjęcia daru Ducha Świętego.
Tomasz Zamorski OP, "Oremus" Okres Wielkanocny 2009, s. 150
Patroni dnia:
Święty Iwo Helory, prezbiter
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Nawet więzienie przeżywane z ufnością może być potrzebne. Paweł i Sylas dają tego wyraźne świadectwo. Po to jesteśmy tym słowem karmieni, aby zachować to w pamięci. Bóg wszystko może zmienić w życiu człowieka. Ale czyni to dopiero wtedy, gdy człowiek jest w stanie tę łaskę przyjąć. Czyni to dopiero wtedy, gdy ta łaska wyda konkretny owoc. Nie chodzi tu o uwalnianie z więzienia i z kajdan, choć to niezmiernie ważne, piękne i ciekawe. Ale bardziej chodzi o fakt uwielbienia Boga mimo kajdan i trwania w uwielbieniu, ponieważ jest to doświadczenie cudu uwolnienia.
Bez żadnej presji, jak gdyby nic się nie stało, Paweł i Sylas trwali w pokoju i ufności i od razu rozpoznali, że gdyby samowolnie opuścili więzienie, pilnujący ich strażnik popełniłby samobójstwo, tymczasem swoją postawą przyczynili się do jego ocalenia i zaprosili go do życia wiarą. Spojrzenie na wydarzenia w naszym życiu przez pryzmat sceny z księgi Dziejów Apostolskich, zmienia jakościowo perspektywę życia. Warto prosić w modlitwie o siły do dawania nieustannego świadectwa. To zadanie i zaproszenie na dziś dla każdego, kto odnajduje się w byciu Jego UCZNIEM.
Komentarz do psalmu
„Będę CIĘ sławił Panie z całego serca (…) i będę sławił Twe imię”.
Sławić Pana z całego serca, to zadanie niełatwe, ale wykonalne. Póki trwa nasza pielgrzymka do Domu pisanego z wielkiej litery, nie można czynić inaczej, jak właśnie sławić JEGO imię. Gdy człowiek to zrozumie, gdy to pojmie i wszystkie swoje siły na to zużyje, doświadczy Jego opieki, Jego mocy. „Wybawia mnie Twoja prawica”.
Komentarz do Ewangelii
„Pożyteczne jest dla was moje odejście”.
Jezus wypowiada te trudne słowa, które spełniają się niejeden raz w życiu każdego ucznia. Póki jesteśmy w tej postaci świata, potrzeba nam stale napełniać się Duchem Świętym Pocieszycielem. To napełnienie dokonuje się wtedy, gdy uczeń doświadczy pustki, braku obecności. Jeśli ten moment przeżyję w pełnym zaufaniu, że On wie, dokąd to wszystko zmierza, że On widzi więcej, to na pewno nie zbłądzę. I gdy już zostanę napełniony Duchem, to mam gwarancję, że postrzegam świat dobrze, bo rozeznanie pochodzi od Niego i mam wtedy także właściwy obraz siebie samego.
Komentarze zostały przygotowane przez o. Izaaka Kusiona OFM
Książka na dziś
Soli Deo. 100 myśli Prymasa Tysiąclecia
Nie ma czego bać się ludzi wtedy, gdy się modlą, gdy wierzą i miłują. Trzeba bać się ludzi wtedy, gdy przestaną już wierzyć, gdy przestaną się modlić i gdy już nie będą miłować.
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
20 maja 2020
Środa
Środa szóstego tygodnia okresu Wielkanocnego
Czytania
(Dz 17,15.22-18,1)
W owych dniach ci, którzy towarzyszyli Pawłowi, zaprowadzili go aż do Aten i powrócili, otrzymawszy polecenie dla Sylasa i Tymoteusza, aby czym prędzej przyszli do niego. Stanąwszy w środku Areopagu Paweł przemówił: „Mężowie ateńscy, widzę, że jesteście pod każdym względem bardzo religijni. Przechodząc bowiem i oglądając wasze świętości jedną po drugiej, znalazłem też ołtarz z napisem: "Nieznanemu Bogu". Ja wam głoszę to, co czcicie, nie znając. Bóg, który stworzył świat i wszystko na nim, On, który jest Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach zbudowanych ręką ludzką i nie odbiera posługi z rąk ludzkich, jak gdyby czegoś potrzebował, bo sam daje wszystkim życie i oddech, i wszystko. On z jednego człowieka wyprowadził cały rodzaj ludzki, aby zamieszkiwał całą powierzchnię ziemi. Określił właściwe czasy i granice ich zamieszkania, aby szukali Boga, czy nie znajdą Go niejako po omacku. Bo w rzeczywistości jest On niedaleko od każdego z nas. Bo w Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, jak też powiedzieli niektórzy z waszych poetów: „Jesteśmy bowiem z Jego rodu". Będąc więc z rodu Bożego, nie powinniśmy sądzić, że bóstwo jest podobne do złota albo do srebra, albo do kamienia, wytworu rąk i myśli człowieka. Nie zważając na czasy nieświadomości, wzywa Bóg teraz wszędzie i wszystkich ludzi do nawrócenia, dlatego że wyznaczył dzień, w którym sprawiedliwie będzie sądzić świat przez Człowieka, którego na to przeznaczył, po uwierzytelnieniu Go wobec wszystkich przez wskrzeszenie Go z martwych”. Gdy usłyszeli o zmartwychwstaniu, jedni się wyśmiewali, a inni powiedzieli: „Posłuchamy cię o tym innym razem”. Tak Paweł ich opuścił. Niektórzy jednak przyłączyli się do niego i uwierzyli. Wśród nich Dionizy Areopagita i kobieta imieniem Damaris, a z nimi inni. Potem opuścił Ateny i przybył do Koryntu.
(Ps 148,1-2.11-14)
REFREN: Niebo i ziemia pełne chwały Twojej
Chwalcie Pana z niebios,
chwalcie Go na wysokościach.
Chwalcie Go wszyscy Jego aniołowie,
chwalcie Go wszystkie Jego zastępy.
Królowie ziemscy i wszystkie narody,
władcy i wszyscy sędziowie tej ziemi,
młodzieńcy i dziewice,
starcy i dzieci.
Niech imię Pana wychwalają,
bo tylko Jego imię jest wzniosłe,
majestat Jego ponad ziemią i niebem.
I On pomnaża potęgę swego ludu.
Aklamacja (J 14,16)
Ja zaś będę prosił Ojca, a da wam innego Pocieszyciela, aby z wami pozostał na zawsze.
(J 16,12-15)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz jeszcze znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek słyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi.
Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego bierze i wam objawi”.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Oremus
"Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz jeszcze znieść nie możecie..." Poznanie Jezusa zawsze wiąże się z jakimiś obrazami, pojęciami i wyobrażeniami, które pod wpływem życiowych doświadczeń podlegają zmianom. Jednak najważniejsze zmiany przychodzą od Ducha Prawdy, nieustannie korygującego nasze pojmowanie Boga. Prowadzeni przez Niego, tracimy nasze wyobrażenia o Bogu, by Boga na nowo odzyskać.
Tomasz Zamorski OP, "Oremus" Okres Wielkanocny 2009, s. 153
Patroni dnia:
Święty Bernardyn ze Sieny, prezbiter
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Niezwykła jest mowa Pawła. Zawiera wszelkie podstawy wiary. Bóg jest początkiem wszystkiego, co jest dla nas postrzegalne i tego, co jest jeszcze przed nami zakryte. Paweł przypomina, że człowiek ma w sobie zakodowane jakby pewne przeczucie, w którą stronę ma podążać i jak Boga rozpoznać. Niesamowite jest również to, że Paweł, przemawiając do Ateńczyków, powołuje się na jednego z ich poetów, przywołując jego słowa: „Jesteśmy bowiem z Jego rodu”. Należy także przyjrzeć się reakcji tych, którzy słuchali Apostoła i umieć w tym odnaleźć siebie samego. Gdy Paweł doszedł w swoim przemówieniu do momentu dla nich trudnego, oni natychmiast oburzyli się, mówiąc: „Posłuchamy cię innym razem”. Kiedy z perspektywy czasu oceniam własne postępowanie, to czy nie jest tak, że gdy słyszę w nauczaniu Kościoła słowa, które są dla mnie trudne, to przyjmuję właśnie taką postawę i mówię wtedy: Kościół niech się nie wtrąca, nie powinien się do tego mieszać itd.?
Być w tych nielicznych, którzy są posłuszni Bogu mimo trudnej mowy, którą wypowiada w nauce Kościoła. Być do końca i ufać, że przez wierność i posłuszeństwo realizuje się mój udział w zbawieniu…
Komentarz do psalmu
„Niech imię Pana wychwalają, bo tylko Jego imię jest wzniosłe”.
Mieć szacunek do Bożego imienia, nie wzywać go w celach błahych, niepotrzebnych, ale z prawdziwą czcią i oddaniem. Takie zaproszenie ma dziś dla nas psalmista. Imię Boga jest święte. Gdy potrafię to uszanować, to mogę być pewnym, że zrodzi to szacunek dla miejsca, gdzie jestem, gdzie pracuję, zrodzi to szacunek do każdego napotkanego człowieka. Bo przez taką postawę będę mieć już udział w Jego królestwie. „Majestat Jego ponad ziemią i niebem, I on pomnaża potęgę swego ludu”.
Komentarz do Ewangelii
„Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz jeszcze znieść nie możecie”.
Prawdą jest, że nie wszystko od razu trzeba wiedzieć i znać. Wszystko ma swój czas w życiu. I podobnie w sprawach Bożych wszystko ma swój czas. Zatem nie można od siebie zbyt wiele wymagać. To znaczy, wymagać trzeba, ale w rozsądny sposób. Trzeba pokochać w sobie skłonność do tego, że możemy okazać się słabi, że nam coś nie wyjdzie. Mamy nawet do tego prawo. Póki żyjemy na tym łez padole, to prawo będzie się w nas objawiało. Czasem nawet mocno powali na ziemię. Jednak możemy być pewni, że za każdym razem, kiedy zawołamy i oddamy to JEMU, Panu i Zbawicielowi, On to zabierze i przemieni. To jest właśnie jeden z Darów obecności Ducha Prawdy, że potrafimy swoje słabości oddawać w prawdzie Jezusowi w sakramencie pokuty. Oby tylko nie zapomnieć. Oby tylko nie stracić drogi do konfesjonału.
Komentarze zostały przygotowane przez o. Izaaka Kusiona OFM
Książka na dziś
Z polskiej rodziny wyszedł i miłością ogarnął świat
Stulecie urodzin Świętego Jana Pawła II może być świetną okazją, do zastanowienia się nad kondycją współczesnego świata i nad tym, jak mamy żyć w dzisiejszych, tak trudnych czasach. U schyłku XX wieku, w 1996 roku, nasz wielki rodak zauważał: „Istnieje dzisiaj wola zagłuszania głosu Boga
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
21 maja 2020
Czwartek
Czwartek szóstego tygodnia okresu Wielkanocnego
Czytania
(Dz 18,1-8)
Paweł opuścił Ateny i przybył do Koryntu. Znalazł tam pewnego Żyda, imieniem Akwila, rodem z Pontu, który z żoną Pryscyllą przybył niedawno z Italii, ponieważ Klaudiusz wysiedlił z Rzymu wszystkich Żydów. Przyszedł do nich, a ponieważ znał to samo rzemiosło, zamieszkał u nich i pracował; zajmowali się wyrobem namiotów. A co szabat rozprawiał w synagodze i przekonywał tak Żydów, jak i Greków. Kiedy Sylas i Tymoteusz przyszli z Macedonii, Paweł oddał się wyłącznie nauczaniu i udowadniał Żydom, że Jezus jest Mesjaszem. A kiedy się sprzeciwiali i bluźnili, otrząsnął swe szaty i powiedział do nich: „Krew wasza na waszą głowę, jam nie winien. Od tej chwili pójdę do pogan”.
Odszedł stamtąd i poszedł do domu pewnego „czciciela Boga”, imieniem Tycjusz Justus. Dom ten przylegał do synagogi. Przełożony synagogi, Kryspus, uwierzył w Pana z całym swym domem, wielu też słuchaczy korynckich uwierzyło i przyjmowało wiarę i chrzest.
(Ps 98,1-4)
REFREN: Pan Bóg okazał ludom swe zbawienie
Śpiewajcie Panu pieśń nową,
albowiem uczynił cuda.
Zwycięstwo Mu zgotowała Jego prawica
i święte ramię Jego.
Pan okazał swoje zbawienie,
na oczach pogan objawił swoją sprawiedliwość.
Wspomniał na dobroć i na wierność swoją
dla domu Izraela.
Ujrzały wszystkie krańce ziemi
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio,
cieszcie się, weselcie i grajcie.
Aklamacja (J 14, 18)
Nie zostawię was sierotami, powrócę do was i rozraduje się serce wasze.
(J 16, 16-20)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Jeszcze chwila, a nie będziecie Mnie oglądać, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie”.
Wówczas niektórzy z Jego uczniów mówili między sobą: „Co to znaczy, co nam mówi: "Chwila, a nie będziecie Mnie oglądać, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie"; oraz: "Idę do Ojca?” Powiedzieli więc: „Co znaczy ta chwila, o której mówi? Nie rozumiemy tego, co mówi”. Jezus poznał, że chcieli Go pytać, i rzekł do nich: „Pytacie się jeden drugiego o to, że powiedziałem: "Chwila, a nie będziecie Mnie oglądać, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie?" Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Wy będziecie płakać i zawodzić, a świat się będzie weselił. Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz zamieni się w radość”
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Oremus
Księga Dziejów Apostolskich w bardzo realistyczny sposób przedstawia działanie Ducha Świętego u początków Kościoła. Ukazuje moc działania Słowa Bożego i zarazem ogromną przestrzeń dla ludzkiej wolności, która może powiedzieć Bogu swoje "tak" lub "nie". Człowiek może ulec przewrotnej zatwardziałości serca, która nie chce przyjąć działania Bożego. Dotyczy to tego, kto zabrnął bardzo daleko w grzech i nie chcąc już zmienić swojej sytuacji chroni się w pancerz cynizmu, ale też może dotyczyć to osoby bardzo religijnej, która nie chce zobaczyć, że jej religijność ma niewiele wspólnego z prawdziwą wiarą.
Ks. Maciej Zachara MIC, "Oremus" Okres Wielkanocny 2004, s. 156
Patroni dnia:
Święci Krzysztof Magallanes i Towarzysze
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Paweł Apostoł fascynuje i inspiruje nas swoim życiem. Słyszymy piękną prawdę, o tym, że nie bał się zwykłej pracy. Gdy była taka potrzeba, ciężko pracował, aby móc się utrzymać. Gdy przychodził moment nauczania, oddawał się temu całkowicie, aby głosić całym sobą. I to jest piękna wskazówka dla każdego z nas - jest czas pracy i czas głoszenia. Są tacy we wspólnocie Kościoła, których wybiera Pan. Powinni oni przyjąć właśnie taki styl życia, jak Paweł Apostoł - zachować pewną równowagę między tym, co ziemskie a tym, co Niebiańskie. Nie można unikać pracy, ale nie można też jej przedkładać nad głoszenie, gdy jest się do tego wybranym, powołanym.
Kolejny ważny przekaz z tego konkretnego momentu życia Apostoła Narodów, to ten, w którym ukazuje nam, jak winniśmy się zachować, kiedy napotykamy na upór i sprzeciw: „A kiedy sprzeciwiali się i bluźnili, otrząsnął swe szaty i powiedział”…
Ten, kto głosi prawdy Boże, nie wchodzi w żadne spory, kłótnie, waśnie. On głosi naukę Boga i Kościoła i pozostawia to, pozwalając na działanie Pana Boga. Nie dopuszcza do sytuacji, aby opór tych, którzy słuchają, zburzył pokój serca, który otrzymał od Pana. Trzeba pamiętać, że to nie my zbawiamy, lecz Pan, który nami się posługuje. To On daje wzrost, gdy przyjdzie na to właściwy czas.
Komentarz do psalmu
„Wobec narodów objawił zbawienie”.
Każdy naród jest zaproszony, by wielbić imię Pana. Jesteśmy zaproszeni, by budować jedność w modlitwie i pieśniach pełnych Ducha.
„Ujrzały wszystkie krańce ziemi, zbawienie Boga naszego”.
To się nieustannie dokonuje, a naszym zadaniem jest odnaleźć swoje miejsce w tym planie zbawienia świata. Wołać z radości, gdy trudno i wtedy, gdy łatwo. Wołać z radości każdego dnia.
Komentarz do Ewangelii
„Wy będziecie płakać i zawodzić, a świat będzie się weselił. Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz zamieni się w radość”.
Jezus nigdy nie ukrywał przed uczniami faktu, że w tej postaci świata istnieje zaledwie początek tego, co dla nas przygotował. Dlatego trzeba zaakceptować, a nawet pokochać to, że często z powodu wiary w Jego słowo, w Jego obecność, możemy spotykać się z brakiem zrozumienia przez tych, którzy odrzucają JEGO Osobę i naukę. I choć będą wylane łzy, może nawet niejeden raz, i choć będzie smutek i żal, to będzie to tylko chwila, ponieważ radość, która nastąpi potem, trwać będzie wiecznie i to jest właśnie dobra nowina dla nas.
Komentarze zostały przygotowane przez o. Izaaka Kusiona OFM
Książka na dziś
Księża na Księżyc! Tylko co dalej?
Jeden z najpopularniejszych polskich rekolekcjonistów, wspominając swoje kapłaństwo, opowiada o trudnych ostatnio relacjach między księżmi a świeckimi. Nie stroniąc od ciętych i błyskotliwych uwag, uczy nas, jak w każdej sytuacji samemu odkrywać, gdzie leży prawda. Dostrzegać dobro – nie tylko tam, gdzie jest ono oczywiste.
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
22 maja 2020
Piątek
Piątek szóstego tygodnia okresu Wielkanocnego
Czytania
(Dz 18, 9-18)
Kiedy Paweł przebywał w Koryncie, w nocy Pan przemówił do niego w widzeniu: "Przestań się lękać, a przemawiaj i nie milcz, bo Ja jestem z tobą i nikt nie targnie się na ciebie, aby cię skrzywdzić, dlatego że wiele ludu mam w tym mieście". Pozostał więc i głosił im słowo Boże przez rok i sześć miesięcy. Kiedy Gallio został prokonsulem Achai, Żydzi jednomyślnie wystąpili przeciw Pawłowi i przyprowadzili go przed sąd. Powiedzieli: "Ten namawia ludzi, aby czcili Boga niezgodnie z Prawem". Gdy Paweł miał już usta otworzyć, Gallio przemówił do Żydów: "Gdyby tu chodziło o jakieś przestępstwo albo zły czyn, zająłbym się wami, Żydzi, jak należy, ale gdy spór toczy się o słowa i nazwy, i o wasze Prawo, rozpatrzcie to sami. Ja nie chcę być sędzią w tych sprawach". I wypędził ich z sądu. A wszyscy Grecy, schwyciwszy przewodniczącego synagogi, Sostenesa, bili go przed sądem, lecz Gallio wcale o to nie dbał. Paweł pozostał jeszcze przez dłuższy czas, potem pożegnał się z braćmi i popłynął do Syrii, a z nim Pryscylla i Akwila. W Kenchrach ostrzygł głowę, bo złożył taki ślub.
(Ps 47 (46), 2-3. 4-5. 6-7)
REFREN: Pan Bóg jest królem całej naszej ziemi
Wszystkie narody klaskajcie w dłonie,
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
bo Pan Najwyższy straszliwy,
jest wielkim Królem nad całą ziemią.
On nam poddaje narody
i ludy rzuca pod nasze stopy.
Wybiera nam na dziedzictwo
chlubę Jakuba, którego miłuje.
Bóg wstępuje wśród radosnych okrzyków,
Pan wstępuje przy dźwięku trąby.
Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie,
śpiewajcie Królowi naszemu, śpiewajcie.
Aklamacja
Wyszedłem od Ojca i na świat przyszedłem, znowu opuszczam świat i wracam do Ojca.
(J 16, 20-23a)
Jezus powiedział do swoich uczniów: "Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Wy będziecie płakać i zawodzić, a świat się będzie weselił. Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz zamieni się w radość. Kobieta, gdy rodzi, doznaje smutku, bo przyszła jej godzina. Gdy jednak urodzi dziecię, już nie pamięta o bólu z powodu radości, że się człowiek narodził na świat. Także i wy teraz doznajecie smutku. Znowu jednak was zobaczę, i rozraduje się serce wasze, a radości waszej nikt wam nie zdoła odebrać. W owym zaś dniu o nic Mnie nie będziecie pytać".
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Oremus
Jezus zapowiada, że w owym dniu o nic nie będziemy Go pytać i będzie nam towarzyszyła radość, której nikt nam nie odbierze. Można też śmiało dopowiedzieć, że wewnętrzny pokój ogarnie obolałe serca. Łzy, jeśli popłyną, to tylko ze szczęścia. Umysł ogarnie zrozumienie i zgoda wobec trudów przebytej drogi, a przede wszystkim przyjdzie radosne zdziwienie, że wszystko należy do Boga. Swoim zmartwychwstaniem Jezus potwierdza, że ta obietnica nieba to nie słowa rzucone na wiatr...
Tomasz Zamorski OP, "Oremus" Okres Wielkanocny 2009, s. 163
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Paweł również doświadczał lęku, jak czytamy w księdze Dziejów Apostolskich. Dlatego nie powinniśmy siebie samych potępiać za strach, który może się pojawić, zwłaszcza w momencie, kiedy się go nie spodziewamy. Trzeba nauczyć się z ufnością oddawać Panu i zanurzać te momenty w modlitwie, w obecności Tego, który jest Wszechmocny. Pytanie brzmi: ile czasu? Jak długo? Odpowiedź na nie jest tylko jedna: tyle czasu, ile potrzeba. Nie nam kalkulować. Naszą powinnością jest oddawać to Panu i słuchać Go uważnie, by usłyszeć: „Przestań się lękać”. Prawdą jest, że nawet doświadczenie cierpienia fizycznego może być naszym udziałem. Ale czy nasz Pan dla nas nie cierpiał? Więc możemy być pewni, że w tych trudnych momentach jesteśmy szczególnie blisko Niego, stajemy się jeszcze bardziej do Niego podobni.
Komentarz do psalmu
„Wszystkie narody klaskajcie w dłonie, radosnym głosem wykrzykujcie Bogu”.
Jest takie doświadczenie w historii kościoła, że cierpienie przyjmowane radosnym sercem otwiera niesamowite zdroje łask Boga. To doświadczenie umacnia wierzących i rozbraja walczących z wiarą.
„On nam poddaje narody i ludy rzuca pod nasze stopy”.
Zdobyć się na odwagę, by modlitwa była chustą, która ociera łzy. Zdobyć się na zaufanie, by być narzędziem w ręku Boga.
Komentarz do Ewangelii
„W owym zaś dniu o nic Mnie nie będziecie pytać”.
Przyjdzie dzień, gdy wszystko stanie się jasne. Przyjdzie czas, gdy pragnienie, by poznać odpowiedź, zostanie zaspokojone w każdym z nas. Aby być na ten czas gotowym, należy stawać na modlitwie z zaufaniem dziecka, z prostotą dziecka. Skoro Jezus mówi, że to przejściowe i posługuje się obrazem kobiety, która rodzi dziecko, to nie można dyskutować i zastanawiać się, jak to się stanie. Tak jak przyjmuje się dar nowego życia w dziecku, które przychodzi na świat, tak trzeba przyjąć dar wieczności, która nasz czeka, która na pewno jest.
Komentarze zostały przygotowane przez o. Izaaka Kusiona OFM
Książka na dziś
Kieszonkowy modlitewnik zawiera krótki życiorys oraz najbardziej znane modlitwy ks. Dolindo: Jezu Ty się tym zajmij, Nowennę zawierzenia woli Bożej, Modlitwę duszy w utrapieniu oraz Różaniec zawierzenia
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.
23 maja 2020
Sobota
Sobota szóstego tygodnia okresu Wielkanocnego
Czytania
(Dz 18,23-28)
Paweł zabawił w Antiochii pewien czas i wyruszył, aby obejść kolejno krainę galacką i Frygię, umacniając wszystkich uczniów. Pewien żyd, imieniem Apollos, rodem z Aleksandrii, człowiek uczony i znający świetnie Pisma, przybył do Efezu. Znał on już drogę Pańską, przemawiał z wielkim zapałem i nauczał dokładnie tego, co dotyczyło Jezusa, znając tylko chrzest Janowy. Zaczął on odważnie przemawiać w synagodze. Gdy go Pryscylla i Akwila usłyszeli, zabrali go z sobą i wyłożyli mu dokładnie drogę Bożą. A kiedy chciał wyruszyć do Achai, bracia napisali list do uczniów z poleceniem, aby go przyjęli. Gdy przybył, pomagał bardzo za łaską Bożą tym, co uwierzyli. Dzielnie uchylał twierdzenia żydów, wykazując publicznie z Pism, że Jezus jest Mesjaszem.
(Ps 47,2-3.8-10)
REFREN: Pan Bóg jest królem całej naszej ziemi
Wszystkie narody klaskajcie w dłonie,
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
bo Pan Najwyższy jest straszliwy,
jest wielkim Królem nad całą ziemią.
Gdyż Bóg jest Królem całej ziemi,
hymn zaśpiewajcie!
Bóg króluje nad narodami,
Bóg zasiada na swym świętym tronie.
Połączyli się władcy narodów
z ludem Boga Abrahama.
Bo możni świata należą do Boga:
On zaś jest najwyższy.
Aklamacja (J 16,28)
Wyszedłem od Ojca i na świat przyszedłem, znowu opuszczam świat i wracam do Ojca.
(J 16,23b-28)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: O cokolwiek byście prosili Ojca, da wam w imię moje. Do tej pory o nic nie prosiliście w imię moje: Proście, a otrzymacie, aby radość wasza była pełna. Mówiłem wam o tych sprawach w przypowieściach. Nadchodzi godzina, kiedy już nie będę wam mówił w przypowieściach, ale całkiem otwarcie oznajmię wam o Ojcu. W owym dniu będziecie prosić w imię moje, i nie mówię, że Ja będę musiał prosić Ojca za wami. Albowiem Ojciec sam was miłuje, bo wyście Mnie umiłowali i uwierzyli, że wyszedłem od Boga. Wyszedłem od Ojca i przyszedłem na świat; znowu opuszczam świat i idę do Ojca”.
Rozważania do czytań
Ewangeliarz OP
Oremus
Proście w imię moje, a otrzymacie, jakże wymagająca wiary jest ta nauka. Nasze doświadczenie wydaje się jej przeczyć. Tyle błagań w sprawach ważnych, i wydaje się, że nic z tego. Może nie prosimy w imię Jezusa, ale w swoje własne lub jakiegoś bożka z naszej wyobraźni. Albo Jezus się pomylił, albo do tej pory nie rozumiemy Jego nauki. W imię Jego, może oznaczać: żyję jak On, kocham jak On, uobecniam królestwo Boże, głoszę prawdziwą miłość Ojca i do końca biorę moje życie w swoje ręce, aby oddać je Ojcu.
Andrzej Kuśmierski OP, "Oremus" kwiecień/maj 2007, s. 168
Patroni dnia:
Święty Leoncjusz z Rostowa, biskup i męczennik
Bractwo Słowa Bożego
Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego
Komentarz do pierwszego czytania
Nie jest tak, że wiedza z ksiąg i pism, nagromadzonych przez wieki, nie jest potrzebna. Widać wyraźnie, jak Pan posługuje się ludźmi, którzy posiadają niezwykły dar zdobywania wiedzy. Potrzeba jednak pewnej roztropności w słuchaniu. Potrzeba słuchać tych, którzy mają upoważnienie Kościoła do nauczania. Dlaczego? Aby nie trafić na drogę do zatracenia. Aby nie wejść na tę drogę, która prowadzi w zupełnie innym kierunku. W kierunku przeciwnym. Dziś bardzo ważne jest, aby mieć tę pewność, gdy kogoś słuchamy, czy ma on posłanie od Kościoła, aby nauczać, aby wyjaśniać, aby głosić Słowo.
Komentarz do psalmu
„Bóg króluje nad narodami, Bóg zasiada na swym świętym tronie”.
Bóg jest ponad wszystkim, ponad każdym władcą świata, niezależnie czy władca jest tego świadom. Świadomość tego, że On jest, może bardzo pomóc współczesnym władcom w odpowiednim, właściwym zarządzaniu dobrami tego świata. Aby nie tworzyć podziałów tam, gdzie ich nie potrzeba, aby umieć służyć innym. Czy ja potrafię służyć innym? Czy mam świadomość, że nade mną w każdym momencie mojego życia jest Bóg?
„Bo możni tego świata należą do Boga, On zaś jest najwyższy”.
Komentarz do Ewangelii
Prosić w imię Jezusa. To jedyna tak naprawdę prośba, która powinna być przez nas zanoszona. W imię Jezusa prosić Ojca. Jezus mówi: „Proście, a otrzymacie, aby radość wasza była pełna”. I z tym mamy największy problem, bo zapominamy o drugiej części obietnicy Jezusa. On mówi: „Proście tak, nie inaczej”. Pełna radość nastąpi dopiero w Królestwie Niebieskim i tylko tam. Jeśli więc coś, o co proszę tu, w doczesności, mogłoby mi odebrać tę pełnię radości, to nie będzie mi to dane. A prawda jest taka, że często proszę o to, co niepotrzebne a potem doświadczam tylu łez i żalu, że znów Bóg nie wysłuchał. Lekcja na dziś, to zweryfikować swoje prośby i szukać radości w pełnieniu woli Ojca, w doczesności, która jest tylko przejściowa.
Komentarze zostały przygotowane przez o. Izaaka Kusiona OFM
Książka na dziś
Ocalenie w Maryi. Pakiet ratunkowy w czasach dramatu Kościoła i świata
Nadchodzą dni ciemności. Na naszych oczach dzieją się rzeczy, które trudno pojąć. Epidemie, konflikty zbrojne, radykalne protesty społeczne czy walka z Kościołem – nasz świat, w tym także Kościół, pogrążają się w kryzysie, który dotyka każdego z nas.
Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.