Wtorek

Czytania

(1 Kor 2, 10b-16)
Bracia: Duch przenika wszystko, nawet głębokości Boga samego. Kto zaś z ludzi zna to, co ludzkie, jeżeli nie duch, który jest w człowieku? Podobnie i tego, co Boskie, nie zna nikt, tylko Duch Boży. Otóż my nie otrzymaliśmy ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, dla poznania dobra, jakim Bóg nas obdarzył. A głosimy to nie za pomocą wyszukanych słów ludzkiej mądrości, lecz korzystamy z pouczeń Ducha, przedkładając duchowe sprawy tym, którzy są z Ducha. Człowiek zmysłowy bowiem nie pojmuje tego, co jest z Bożego Ducha. Głupstwem mu się to wydaje i nie może tego pojąć, bo tylko duchem można to zrozumieć. Człowiek zaś duchowy rozsądza wszystko, lecz sam przez nikogo nie jest sądzony. Któż więc poznał zamysł Pana tak, by Go mógł pouczać? My właśnie znamy zamysł Chrystusowy.

(Ps 145 (144), 8-9. 10-11. 12-13. 14 i 17)
REFREN: Pan sprawiedliwy na wszystkich swych drogach

Pan jest łagodny i miłosierny,
nieskory do gniewu i bardzo łaskawy.
Pan jest dobry dla wszystkich,
a Jego miłosierdzie nad wszystkim, co stworzył.

Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła
i niech Cię błogosławią Twoi wyznawcy.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa
i niech głoszą Twoją potęgę.

Aby synom ludzkim oznajmić Twoją potęgę
i wspaniałość chwały Twojego królestwa.
Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków,
przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie.

Pan podtrzymuje wszystkich, którzy upadają,
i podnosi wszystkich zgnębionych.
Pan jest sprawiedliwy na wszystkich swych drogach
i łaskawy we wszystkich swoich dziełach.

Aklamacja (Łk 7, 16)
Wielki prorok powstał między nami i Bóg nawiedził lud swój.

(Łk 4, 31-37)
Jezus udał się do Kafarnaum, miasta w Galilei, i tam nauczał w szabat. Zdumiewali się Jego nauką, gdyż słowo Jego było pełne mocy. A był w synagodze człowiek, który miał w sobie ducha nieczystego. Zaczął on krzyczeć wniebogłosy: "Och, czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić? Wiem, kto jesteś: Święty Boga". Lecz Jezus rozkazał mu surowo: "Milcz i wyjdź z niego!" Wtedy zły duch rzucił go na środek i wyszedł z niego, nie wyrządzając mu żadnej szkody. Wprawiło to wszystkich w zdumienie, i mówili między sobą: "Cóż to za słowo, że z władzą i mocą rozkazuje nawet duchom nieczystym, i wychodzą". I wieść o Nim rozchodziła się wszędzie po okolicy.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Marek Ristau

Otrzymaliśmy Ducha, który jest z Boga i wiemy wszystko. Mamy namaszczenie Ducha i czynimy wszystko, co czynił Jezus, bo On powiedział: Kto we mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję. Obiecał, że tym, którzy uwierzą będą towarzyszyć znaki. Z władzą i mocą rozkazujemy w Jego Imię duchom nieczystym i wychodzą.

Patroni dnia:

Święta Dulcelina
urodziła się około r. 1214 w Digne. Po śmierci matki przeniosła się z ojcem do Hyeres, gdy tymczasem jej brat, bł. Hugo z Digne, przywdział habit franciszkański. Za jego radą założyła pierwszy dom beginek. Były to pobożne niewiasty, często wdowy, które nie tworzyły zgromadzenia zakonnego, ale pragnęły realizować ideały św. Franciszka. Około 1250 r. Dulcelina przeniosła się do Marsylii i tam założyła drugi dom beginek. Przeżyła w nim dwadzieścia ostatnich lat swego życia. W kościele franciszkanów doznawała wówczas licznych ekstaz. Zmarła w czasie ostatniej ze swoich ekstaz, 1 września 1274 r.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Stosunkowo niewielki fragment Listu można uznać za krótki traktat na temat Ducha Świętego. Św. Paweł nie uczestniczył w pamiętnym wydarzeniu Pięćdziesiątnicy, wtedy był jeszcze nastawiony na niszczenie uczniów Chrystusa, ale w momencie przyjęcia chrztu otrzymał dary Parakleta, które owocowały w nim tak samo, jak w pozostałych apostołach. Jego pneumatologia nie powstała na biurku akademickiego gabinetu, ale była wykuta w kuźni osobistego doświadczenia, podobnie jak wszystkie inne głoszone prawdy w jego nauczaniu. Św. Paweł obserwował niezwykły rozwój ewangelizacji na terenie rzymskiego imperium i sam aktywnie w nim uczestniczył. Dla niego, jak i dla innych uczniów Pana było rzeczą oczywistą, że kieruje tym nieludzka i nieziemska siła. W ludzkich kategoriach ewangelizacja świata, zarówno tego starożytnego jak i współczesnego, nie miała żadnych szans powodzenia, była skazana na klęskę w punkcie startu. Duch Święty, zesłany na Kościół, nieustannie dokonuje zbawczego fermentu w dziejach świata, w sercach ludzkich. Św. Paweł był dogłębnie o tym przekonany. Dzięki jego świadectwu tym samym przekonaniem żyły wspólnoty, które zakładał. Dzięki świadectwu Kościoła i osobistemu doświadczeniu takim przekonaniem żyje dziś wielu ludzi Kościoła. W ten sposób powinien żyć każdy z nas.

Komentarz do psalmu

Ze słów psalmisty spływa charakterystyczna łagodność i pokój. W ten sposób modli się ten, kto znalazł w życiu Boga i związał się z Nim bez reszty. Taka więź jest możliwa dzięki mocy Ducha Świętego, który działa w świecie, który jest nieustannie obecny w Kościele, który porusza ludzkie serca. Owocem Jego działania jest miłość, radość, pokój, cierpliwość, dobroć, życzliwość, wierność, łagodność, opanowanie (Ga 5, 22-23). Tylko On, Duch Pocieszyciel, może nauczyć nas takiej postawy, tylko dzięki Jego mocy i sile nasze życie będzie pochwałą miłości Boga, a nas samych uczyni prawdziwie szczęśliwymi.

Komentarz do Ewangelii

Spotykamy się z pierwszym cudem Jezusa opisanym w Ewangelii Łukasza. Chodzi o uwolnienie człowieka opętanego. Ewangelista zanotuje jeszcze wiele cudownych znaków, ale na pierwszym miejscu pisze o zwycięstwie Jezusa nad demonem. Jest to bardzo charakterystyczne. Można powiedzieć, że pierwsze dzieło wyznacza kierunek. Rzeczywiście, Jezus dał wyraz temu, z jaką misją przyszedł na świat. Jego celem było zbawić człowieka, wyrwać go z niewoli szatana, ostatecznie pokonać zło. Pierwszy uczyniony przez Niego cud jasno na to wskazuje. Tym samym Jezus daje czytelny sygnał wszystkim tym, którzy za Nim pójdą, którzy staną się Jego uczniami, naśladowcami. Daje wyraźny znak Kościołowi: zasadniczym dla niego zadaniem ma być walka ze złem, ma być jednanie ludzi z Bogiem, ma być propagowanie dobra, służba dobru, zakochanie się w dobru. Tak czynił Mistrz: jednoznacznie sprzeciwił się diabłu i szedł, dobrze czyniąc wszystkim (por. Dz 10, 38).

Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Adama Dynaka

Książka na dziś

Gesty i słowa wiary. Scenariusze przedstawień ewangelizacyjnych do wykorzystania w szkole i parafii

s. Kinga Katarzyna Walkowiak

Dzieci i młodzież chętnie angażują się we wszelkie przedstawienia. Odkrywają dzięki nim swoje możliwości i zdolności, ale też nabierają przekonania, że warto szerzyć chrześcijańską kulturę życia, którą kształtują ewangeliczne wartości

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.