Poniedziałek

Czytania

(Ap 21, 9b-14)
Anioł tak się do mnie odezwał: "Chodź, ukażę ci Oblubienicę, Małżonkę Baranka". I uniósł mnie w zachwyceniu na górę wielką i wyniosłą, i ukazał mi Miasto Święte, Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, mające chwałę Boga. Źródło jego światła podobne do kamienia drogocennego, jakby do jaspisu o przejrzystości kryształu. Miało ono mur wielki a wysoki, miało dwanaście bram, a na bramach dwunastu aniołów i wypisane imiona, które są imionami dwunastu pokoleń synów Izraela. Od wschodu trzy bramy i od północy trzy bramy, i od południa trzy bramy, i od zachodu trzy bramy. A mur Miasta ma dwanaście warstw fundamentu, a na nich dwanaście imion dwunastu apostołów Baranka.

(Ps 145, 10-11. 12-13ab. 17-18)
REFREN: Niech wierni Twoi sławią Twe królestwo

Niech Cię wielbią, Panie, wszystkie Twoje dzieła
i niech Cię błogosławią Twoi święci.
Niech mówią o chwale Twojego królestwa
i niech głoszą Twoją potęgę.

Aby synom ludzkim oznajmić Twoją potęgę
i wspaniałość chwały Twojego królestwa.
Królestwo Twoje królestwem wszystkich wieków,
przez wszystkie pokolenia Twoje panowanie.

Pan jest sprawiedliwy na wszystkich swych drogach
i łaskawy we wszystkich swoich dziełach.
Pan jest blisko wszystkich, którzy Go wzywają,
wszystkich wzywających Go szczerze.

Aklamacja (J 1, 49b)
Nauczycielu, Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś Królem Izraela.

(J 1, 45-51)
Filip spotkał Natanaela i powiedział do niego: "Znaleźliśmy Tego, o którym pisał Mojżesz w Prawie i Prorocy, Jezusa, syna Józefa, z Nazaretu". Rzekł do niego Natanael: "Czyż może być co dobrego z Nazaretu?" Odpowiedział mu Filip: "Chodź i zobacz". ezus ujrzał, jak Natanael zbliżał się do Niego, i powiedział o nim: "Patrz, to prawdziwy Izraelita, w którym nie ma podstępu". Powiedział do Niego Natanael: "Skąd mnie znasz?" Odrzekł mu Jezus: "Widziałem cię, zanim cię zawołał Filip, gdy byłeś pod drzewem figowym". Odpowiedział Mu Natanael: "Rabbi, Ty jesteś Synem Bożym, Ty jesteś królem Izraela!" Odparł mu Jezus: "Czy dlatego wierzysz, że powiedziałem ci: „Widziałem cię pod drzewem figowym?” Zobaczysz jeszcze więcej niż to". Potem powiedział do niego: "Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ujrzycie niebiosa otwarte i aniołów Bożych wstępujących i zstępujących na Syna Człowieczego".

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Marek Ristau

Objawi się nam chwała Boża, gdy dokona się objawienie synów Bożych i całe stworzenie wybuchnie chwałą Bożą. Zobaczymy chwałę Bożą jaśniejącą w Mieście Świętym, Nowym Jeruzalem, zstępującym z nieba od Boga. Widzimy chwałę Bożą przenikającą życie Jezusa, który chodził pod otwartym niebem, czyniąc dobrze i uzdrawiając wszystkich będących pod władzą diabła, bo Bóg był z Nim, a aniołowie Boży wstępowali i zstępowali na Syna Człowieczego.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Dwunastu otwartymi bramami Kościoła
Historia zatacza koło pomimo linearnego postrzegania czasu w świecie żydowskim. Oto Niebieska Jeruzalem, która w swej ziemskiej postaci wielokrotnie popadała w nierząd, staje się przeczystą Oblubienicą. Nad jej bramami widnieją imiona dwunastu pokoleń Izraela, które dały początek spełnianiu Bożych obietnic, w których centrum stało wydarzenie Baranka – męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Zaskakujące jednak, że to nie protoplaści Izraela stali się fundamentem – ci pozostali bramami, zaś troska o stabilność całej konstrukcji została zdeponowana na apostołach. To oni, napełnieni mocą Ducha, stali się prawdziwym fundamentem. Czyż nie do Kefasa Chrystus skierował słowa: „Ty jesteś Piotr czyli Skała, i na tej Skale zbuduję Kościół mój” (Mt 16,18)? Kim zatem jest owa apokaliptyczna Jeruzalem-Oblubienica, jeśli nie Kościołem?
Zaskakujące, że Biblia przepełniona jest wizją tej często pogardzanej przez Oblubienicę miłości Boga. Wspominają o niej prorocy (Izajasz i Ozeasz), wspomina najpiękniejsza z pieśni (Pieśń nad Pieśniami), mówi również Paweł Apostoł. Co jednak niezwykłe, nawet z tak wielkiej niewierności Boża miłość wyprowadza i to, co splugawione czyni nieskalanym, ukazując ideał również dla ludzkich relacji (Ef 5,21-33).

Komentarz do psalmu

Świętych głoszenie Królestwa
Dzisiejszy psalm, który przybiera formę pochwalnej pieśni w formie akrostychu (każdy z wersów rozpoczyna się od kolejnej litery alfabetu hebrajskiego), stanowi doskonały pomost dla całej Liturgii Słowa – spinając wizję Niebieskiej Jeruzalem ze spontanicznym wyznaniem Natanaela. Tak jak dawny Izrael wyrósł na fundamencie dwunastu protoplastów, synów Jakuba, tak Kościół powierzony został Dwunastu. Wszyscy oni są owymi świętymi, którzy wychwalają wielkie dzieła Boga – synowie Izraela, ponieważ doświadczyli wielkich dzieł Bożych, choćby z udziałem swego młodszego brata, Józefa – apostołowie, ponieważ przeszli trzy lata intensywnej formacji u boku samego Mesjasza. Wszyscy oni doznali namacalnego Bożego działania, poznali, że „Pan jest blisko wszystkich, którzy Go wzywają, wszystkich wzywających Go szczerze” (w. 18). Wobec takich doświadczeń nie sposób pozostać biernym. Naturalną koleją rzeczy - zwłaszcza, gdy współpracuje się z łaską - rodzi się w człowieku imperatyw głoszenia Słowa, chwały Królestwa i prawdy o Bożym panowaniu nad światem.

Komentarz do Ewangelii

Apostoł z intuicją
W scenie powołania Natanaela zaskakiwać może fakt, z jaką łatwością pełen wątpliwości co do tego, czy z galilejskiego, czyli na poły pogańskiego Nazaretu może wywodzić się coś dobrego, człowiek wypowiada słowa, które są niczym innym, jak odważnym wyznaniem wiary, rozpoznaniem prawdziwej tożsamości Jezusa. A to wszystko za sprawą ujawnienia przez Jezusa miejsca, w którym znajdował się wcześniej uczeń. W pełnych emocji słowach Natanaela kryje się jednak pewien błąd – nie co do sensu, ale co do wyobrażeń o Synu Bożym i Królu Izraela. Prawda o sposobie królowania Chrystusa stała się dla uczniów jaśniejsza dopiero w trakcie Wydarzeń Paschalnych i z pewnością pierwotnie pociągnęła za sobą poczucie wielkiego rozczarowania. „Nie tak bowiem człowiek widzi jak widzi Bóg” (1 Sm 16,7). Dopiero wątpiący Tomasz i paraliżowany strachem Piotr zdołali wyrazić prawdę o Chrystusie. Ten pierwszy słowami „Pan mój i Bóg mój” (J 20,28), ten drugi w chwili rozpoznania nad Jeziorem Tyberiadzkim, w okrzyku „To jest Pan” (J 21,7). Jednak ostatecznie wszyscy z apostołów zostali posłani i stali się fundamentem Kościoła.

Komentarze zostały przygotowane przez dr Annę Rambiert-Kwaśniewską

Książka na dziś

Modlitwy do świętych libańskich

W ręce czytelników oddajemy pierwszy modlitewnik, gromadzący wybór modlitw do świętych libańskich: św. Szarbela, św. Rafki, św. Ne'metallaha i bł. Stefana

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.