Wtorek

Czytania

(Mi 7,14-15.18-20)
Paś lud Twój laską Twoją, trzodę dziedzictwa Twego, co mieszka samotnie w lesie - pośród ogrodów. Niech wypasają Baszan i Gilead jak za dawnych czasów. Jak za dni Twego wyjścia z ziemi egipskiej ukaż nam dziwy! Któryż Bóg podobny Tobie, co oddalasz nieprawość, odpuszczasz występek Reszcie dziedzictwa Twego? Nie żywi On gniewu na zawsze, bo upodobał sobie miłosierdzie. Ulituje się znowu nad nami, zetrze nasze nieprawości i wrzuci w głębokości morskie wszystkie nasze grzechy. Okażesz wierność Jakubowi, Abrahamowi łaskawość, co poprzysiągłeś przodkom naszym od najdawniejszych czasów.

(Ps 85,2-3.5-8)
REFREN: Okaż nam, Panie, miłosierdzie Twoje

Łaskawym się okazałeś, Panie, dla Twej ziemi,
odmieniłeś los Jakuba,
odpuściłeś winę Twojemu ludowi
i zakryłeś wszystkie jego grzechy.

Odnów nas, Boże, nasz Zbawco,
poniechaj Twego oburzenia na nas.
Czyż będziesz się gniewał na nas na wieki,
czy gniew Twój rozciągniesz na wszystkie pokolenia?

Czyż to nie Ty przywrócisz nam życie,
a lud Twój w Tobie będzie się weselił?
Okaż nam, Panie, łaskę swoją
i daj nam swoje zbawienie.

Aklamacja (J 14,23)
Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go, i do niego przyjdziemy.

(Mt 12,46-50)
Gdy jeszcze przemawiał do tłumów, oto Jego Matka i bracia stanęli na dworze i chcieli z Nim mówić. Ktoś rzekł do Niego: Oto Twoja Matka i Twoi bracia stoją na dworze i chcą mówić z Tobą. Lecz On odpowiedział temu, który Mu to oznajmił: Któż jest moją matką i którzy są moimi braćmi? I wyciągnąwszy rękę ku swoim uczniom, rzekł: Oto moja matka i moi bracia. Bo kto pełni wolę Ojca mojego, który jest w niebie, ten Mi jest bratem, siostrą i matką.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Oremus

Gdy Matka Jezusa i krewni przychodzą, aby z Nim pomówić, On pokazuje, że więź z uczniami jest dla Niego równie ważna jak więź rodzinna. Nową rodziną Jezusa stają się wszyscy ci, którzy pełnią wolę Ojca. Wśród nich pierwsza jest Maryja, która najpełniej wcielała w życie wolę Boga.

Małgorzata Konarska, "Oremus" lipiec 2004, s. 83

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Baszan i Gilead to ziemie utracone przez Izrael na rzecz Asyrii w VIII wieku przed Chrystusem. Pierwotnie należały one do pokolenia Gada i Manassesa. Autor natchniony wyraża głęboką nadzieję w to, że wraz ze zwycięstwem Jahwe ziemie te zostaną przywrócone ich prawowitym właścicielom. Roszczenia do posiadania tych obszarów nie znajdują jednak oparcia w egoistycznych planach Narodu Wybranego dotyczących tego, jak najlepiej można by je zagospodarować, lecz w zbawczej woli samego Boga.
W tekście mowa jest o „starciu nieprawości”. To dobrze znana na Bliskim Wschodzie figura retoryczna odnosząca się do „ścierania kogoś pod stopą”, jakiego dokonuje Król po zwycięstwie nad swoimi wrogami-buntownikami. Jasnym staje się więc, że nieprawości w oczach autora to samozwańczy „wrogowie” Boga, który odnosi nad nimi ostateczne zwycięstwo – prawdziwe i trwałe przebaczenie jest bowiem elementem władzy królewskiej.
Struktura tego czytania również nie pozostaje bez znaczenia. Daje nam ona konkretną lekcję modlitwy. Kierowana w tekście prośba do Pana wyrasta ze wspomnienia Jego wielkich dzieł i obietnic (por. w. 20). Przesłanie, z jakim pozostawia nas to czytanie, to pełne nadziei słowa: „W Bogu pokładamy ufność”.

Komentarz do psalmu

Pierwsze wersety dzisiejszego psalmu wskazują na radość, jaka towarzyszyła Izraelitom po powrocie z niewoli babilońskiej. W całym tekście wielokrotnie użyte jest słowo shub, które oznacza powrót z wygnania, ale odnosi się również do powrotu w sensie duchowym, czyli nawrócenia. Takie rozumienie terminu zdaje się sugerować nam sama struktura psalmu. Jego pierwsza część stanowi dziękczynienie za powrót fizyczny, druga to prośba o powrót duchowy, która wyraża dojrzałe przekonanie Narodu Wybranego, że tylko głębokie nawrócenie może ukształtować prawdziwy „nowy Lud Boży”.
Psalm ten przypominać może dzisiaj o tym, że nieoczekiwane zmiany zewnętrznych okoliczności życia mogą wskazywać na Boże pragnienie mojego duchowego odrodzenia.

Komentarz do Ewangelii

Pozorne wzburzenie Jezusa w dzisiejszej ewangelii nie było pogardą dla instytucji rodziny, ale świadomym zwróceniem uwagi na Królestwo Boże jako najwyższą wartość, w której zawiera się również rodzina. Jezus uczy nas, że więzi duchowe są ważniejsze od tych fizycznych i to ich budowanie powinno być dla nas priorytetem w relacjach ze wszystkimi ludźmi, także w obrębie tej samej rodziny. Doniosłe znaczenie rodziny Jezus podkreśla w momencie swojej śmierci, kiedy ustanawia Maryję matką dla Jana. Jezus nie przychodzi, aby znieść prawo, lecz by je wypełnić, a jedno z najważniejszych przykazań Mojżeszowych mówi o szacunku, jakim dzieci winny darzyć swoich rodziców.
Troska o Królestwo Boże to właściwy czynnik integrujący prawdziwą rodzinę, co w sensie eklezjalnym jest istotnym wskazaniem dla wszystkich zaangażowanych w budowanie wspólnot i ruchów chrześcijańskich.

Komentarze zostały przygotowane przez Piotra Lipca kleryka III roku WMSD

Książka na dziś

Kazania. Tom 15 cz. 1-3 (komplet). Opera omnia

Benedykt XVI

Komplet kazań Benedykta XVI (3 książki)

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.