Sobota

Czytania

(Am 9,11-15)
To mówi Pan: W tym dniu podniosę szałas Dawidowy, który upada, zamuruję jego szczeliny, ruiny jego podźwignę i jak za dawnych dni go zbuduję, by posiedli resztę Edomu i wszystkie narody, nad którymi wzywano mojego imienia - wyrocznia Pana, który to uczyni. Oto nadejdą dni - wyrocznia Pana - gdy będzie postępował żniwiarz [zaraz] za oraczem, a depczący winogrona za siejącym ziarno; z gór moszcz spływać będzie kroplami, a wszystkie pagórki będą nim opływać. Uwolnię z niewoli lud mój izraelski - odbudują miasta zburzone i będą w nich mieszkać; zasadzą winnice i pić będą wino; założą ogrody i będą jeść z nich owoce. Zasadzę ich na ich ziemi, a nigdy nie będą wyrwani z ziemi, którą im dałem - mówi Pan Bóg twój.

(Ps 85,9.11-14)
REFREN: Pan głosi pokój swojemu ludowi

Będę słuchał tego, co mówi Pan Bóg:
oto ogłasza pokój
ludowi i świętym swoim,
którzy zwracają się ku Niemu swym sercem.

Spotkają się ze sobą łaska i wierność,
ucałują się sprawiedliwość i pokój.
Wierność z ziemi wyrośnie,
a sprawiedliwość spojrzy z nieba.

Pan sam obdarzy szczęściem,
a nasza ziemia wyda swój owoc.
Przed Nim będzie kroczyć sprawiedliwość,
a śladami Jego kroków zbawienie.

Aklamacja (Jk 1,18)
Ze swej woli zrodził nas Ojciec przez słowo prawdy, abyśmy byli jakby pierwocinami Jego stworzeń.

(Mt 9,14-17)
Uczniowie Jana podeszli do Jezusa i zapytali: Dlaczego my i faryzeusze dużo pościmy, Twoi zaś uczniowie nie poszczą? Jezus im rzekł: Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi? Lecz przyjdzie czas, kiedy zabiorą im pana młodego, a wtedy będą pościć. Nikt nie przyszywa łaty z surowego sukna do starego ubrania, gdyż łata obrywa ubranie, i gorsze robi się przedarcie. Nie wlewa się też młodego wina do starych bukłaków. W przeciwnym razie bukłaki pękają, wino wycieka, a bukłaki się psują. Raczej młode wino wlewa się do nowych bukłaków, a tak jedno i drugie się zachowuje.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Oremus

„Młode wino wlewa się do nowych bukłaków.” Nie da się pogodzić pragnienia przemiany, odnowy życia i trwania w starych przyzwyczajeniach. Nie da się doświadczyć pełni radości zmartwychwstałego Chrystusa bez stanięcia w prawdzie i zgody na obumieranie w nas tego, co nieświęte. Dajmy się dziś ogarnąć Duchowi Świętemu, który ma moc przemiany zwykłego chleba i wina w przenajświętsze Ciało i Krew Chrystusa, i prośmy, aby przemienił w nas to wszystko, co sprzeciwia się naszej godności dzieci Bożych.

Anna Nowak, Gabriela Świrska, Halina Świrska, „Oremus” lipiec 2008, s. 20-21

Patroni dnia:

Święta Elżbieta Portugalska, królowa
urodziła się w Saragossie w 1271 r. Była córką Piotra III, króla Aragonii. Kiedy miała 12 lat, wydano ją za Dionizego, króla Portugalii. W 1290 roku dała Dionizemu córkę, a w rok potem syna, następcę tronu, Alfonsa. Małżeństwo jednak nie było szczęśliwe. Dionizy był hulaką i typowym awanturnikiem. Elżbieta znosiła wybryki męża z heroiczną cierpliwością. Ponieważ Dionizy miał kilku nieślubnych synów, syn pierworodny Elżbiety, Alfons, poczuł się zagrożony. W obawie, by któregoś syna z nieprawego łoża król nie mianował swoim następcą, Alfons wypowiedział ojcu wojnę. Elżbieta rzuciła wtedy na szalę cały swój autorytet, by nie dopuścić do rozlewu krwi. Legenda głosi, że pewien przewrotny paź oskarżył Elżbietę, że ta ma grzeszne kontakty z innym paziem. Król, który sam postępował wiarołomnie, uwierzył słowom oskarżyciela i nakazał żywcem spalić podejrzanego pazia. Przez pomyłkę wszakże do dołu z niegaszonym wapnem został wrzucony sam oszczerca. Po dokładnym zbadaniu sprawy, niewinność Elżbiety okazała się nie do podważenia. Dionizy zmarł na rękach Elżbiety w 1325 r., zaopatrzony sakramentami i skruszony w sercu za lata niewierności. Elżbieta poświęciła się opiece nad chorymi, starcami i opuszczonymi. Wstąpiła do III Zakonu św. Franciszka. Wiele czasu poświęcała modlitwie i uczynkom pokutnym. Pieszo odbyła pielgrzymkę do Compostelli. Wystawiła szereg klasztorów. Zmarła w Estremoz 4 lipca 1336 r.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Dzisiaj czytamy fragment kończący Księgę Amosa. Wszystkie rozdziały tej Księgi są zapowiedziami sądu i różnych ciężkich kar i plag dla sąsiadów Izraela i dla niego samego za sprzeniewierzanie się Bogu. Natomiast zakończenie zaskakuje. Prorok przedstawia niemal bajeczną wizję przyszłości. Opisuje wielkie Boże błogosławieństwo dla narodu izraelskiego, którego ziemie będą niemalże jak rajska żyzna kraina pełna miodu, owoców, wina. Jest to niewątpliwie obraz symboliczny, przedstawiający Królestwo Boże, które wprawdzie zaczyna się na ziemi dzięki ofierze Chrystusa, ale jego pełnię ujrzymy w niebie. Cała historia ludzkości, zarówno kiedyś (dzieje pogan i Żydów) jak i losy chrześcijan, i wszystkich mieszkańców ziemi, są w ręku Boga. Zdarza się, że czujemy, że zło nas przygniata. Ogarnia nas pesymizm. Nie widzimy światła pośród ciemnej doliny, jaką z ziemi czyni ludzki grzech. Bóg jednak, jeśli nawet ostrzega i grozi, to nie po to, by zniszczyć człowieka, lecz by go uratować i dać mu wspaniałe życie. Na zawsze. On nie zsyła cierpienia, kataklizmów. Dopuszcza jednak skutki złego postępowania ludzi, by się opamiętali i zaprzestali nikczemnych czynów. Potrafi nawet najgorsze sytuacje stworzone przez ludzką przewrotność wykorzystać do dobra, które ogarnia jeszcze większą ilość ludzi. Jego celem jest ostateczny triumf nad wszelkim złem i niekończące się szczęście ludzi w Jego Królestwie.

Komentarz do psalmu

Historia losów narodów i ludzi w jakimś sensie wciąż się powtarza. Każdy człowiek ma możliwość wyboru: stawać w prawdzie wobec Boga, przyznać się do swoich grzechów, prosić o wybaczenie lub też tkwić w swoim uporze i głupiej pysze, żyjąc wbrew Bożemu Słowu. Jeśli wybierzemy pierwszą opcję, naszym udziałem będzie Boża łaskawość, pokój, prawdziwe szczęście. Doświadczymy Jego wierności, sprawiedliwości. Będziemy też w stanie zauważać te wszystkie Boże dary. Już teraz będziemy się radowali zbawieniem od zła, które nam daje Chrystus. Jest tylko jedno „ale”: „niech święci Twoi będą czujni, by znów nie stać się nierozsądnymi”. Takie czuwanie jest konieczne przez wszystkie dni naszego życia. Czuwajmy więc dzisiaj.

Komentarz do Ewangelii

Nie nakrywamy chwiejącego się czy brudnego stołu, nie zakładamy nowej maski na samochód bez silnika. Są prawa dotyczące rzeczywistości materialnej, prawa fizyki, są też prawa rozwoju życia duchowego. Nie zawsze ten, kto mieni się chrześcijaninem, jest nim w głębi serca. Może mieć taką nadbudowę formy nad próżnią, która prędzej czy później musi runąć. Nowe bukłaki, nowa szata są symbolami oczyszczonego z grzechów i przemienionego wewnętrznie człowieka, który może być napełniony przez Ducha Świętego.
W dzisiejszej Ewangelii Jezus odpowiada uczniom Jana pewnym obrazem. Czy oni Go wtedy zrozumieli? Czy zrozumieli, że nowości Dobrej Nowiny, którą im przyniósł, nie da się wcisnąć pomiędzy schematy rytualnej pobożności żydowskiej? Czy my dzisiaj rozumiemy, co Jezus mówi odnośnie naszego duchowego rozwoju?
Nie przez przypadek zakłada się piękną, białą szatę na człowieka nowo ochrzczonego. On jest pięknym, czystym naczyniem, które wypełnia łaska uświęcająca. Naczyniem, w którym zamieszkuje cała Trójca Święta. Jest domem Boga. W dalszym jednak życiu to piękne naczynie zostaje zagracone różnymi urazami, zranieniami, wykrzywieniami przez błędy wychowawcze, wpływ środowiska, własne grzechy. Tego gruzu bywa dużo. Trzeba wejść na drogę oczyszczenia naszego umysłu, pamięci, wyobraźni i woli. Wąska jest ścieżka i ciasna brama, która prowadzi do Królestwa – powiedział Jezus. I choć nieliczni na nią wchodzą, to może właśnie my dzisiaj podejmiemy taką decyzję.

Komentarze zostały przygotowane przez Elżbietę Marek

Książka na dziś

Kryptonim: Prorok. Książka z płytą DVD

Jacek Laskowski

Analizując zupełnie nieznane źródła tajnych służb PRL, autor w sposób niezwykle interesujący przedstawia wydarzenia, które doprowadziły bpa Stefana Wyszyńskiego do godności Prymasa Polski oraz omawia wyzwania, którym piastujący ten urząd musiał sprostać

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.