Piątek

Czytania

(Ef 2,19-22)
Bracia: Nie jesteście już obcymi i przychodniami, ale jesteście współobywatelami świętych i domownikami Boga, zbudowani na fundamencie apostołów i proroków, gdzie kamieniem węgielnym jest sam Chrystus Jezus. W Nim zespalana cała budowla rośnie na świętą w Panu świątynię, w Nim i wy także wznosicie się we wspólnym budowaniu, by stanowić mieszkanie Boga przez Ducha.

(Ps 117,1-2)
REFREN: Idźcie i głoście światu Ewangelię

Chwalcie Pana, wszystkie narody,
wysławiajcie Go, wszystkie ludy,
bo potężna nad nami Jego łaska,
a wierność Pana trwa na wieki.

Aklamacja (J 20,29)
Uwierzyłeś Tomaszu, bo Mnie ujrzałeś. Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli.

(J 20,24-29)
Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: „Widzieliśmy Pana”. Ale on rzekł do nich: „Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę”. A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł mimo drzwi zamkniętych, stanął pośrodku i rzekł: „Pokój wam!” Następnie rzekł do Tomasza: „Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż ją do mego boku, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym”. Tomasz Mu odpowiedział: „Pan mój i Bóg mój!” Powiedział mu Jezus: „Uwierzyłeś dlatego, ponieważ Mnie ujrzałeś. Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli”.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Oremus

Jak św. Tomasz Apostoł, patron dzisiejszego dnia, potrzebujemy umocnienia wiary, potrzebujemy znaków Bożej obecności w naszym życiu. Słowo Boże ukazuje nam, że to wspólnota Kościoła jest miejscem, gdzie możemy najpełniej doświadczać Jezusa, gdzie możemy Go widzieć oczami wiary. Obyśmy umieli dzisiaj dostrzec Jego obecność ijak Tomasz Apostoł wyznać: „Pan mój i Bóg mój”.

Katarzyna Zielińska, „Oremus” lipiec 2009, s. 15

Patroni dnia:

Święty Tomasz Apostoł
zwany także Didymos (tzn. bliźniak), należał do ścisłego grona Dwunastu Apostołów. Osobą św. Tomasza Apostoła wyjątkowo zainteresowała się tradycja chrześcijańska. Według tradycji św. Tomasz miał głosić Ewangelię najpierw Partom (obecny Iran), a następnie w Indiach, gdzie miał ponieść śmierć męczeńską w Calamina w 67 r. O zainteresowaniu osobą św. Tomasza Apostoła świadczą także liczne apokryfy: Historia Abgara, Apokalipsa Tomasza, Dzieje Tomasza i Ewangelia Tomasza. Interesujący i oryginalny jest apokryf - Dzieje Tomasza. Powstał on dopiero w wieku IV/V. Opisuje on podróż św. Tomasza do Indii w roli architekta na zaproszenie tamtejszego króla Gondafora. Zamiast jednak budować pałac królewski, św. Tomasz głosił Ewangelię, a pieniądze przeznaczone na budowę pałacu wydawał na ubogich. Na skutek jego nauk i cudów nawrócił się król i jego rodzina. Św. Tomasz jest patronem Indii, Portugalii, Urbino, Parmy, Rygi, Zamościa; architektów, budowniczych, cieśli, geodetów, kamieniarzy, murarzy, stolarzy, małżeństw i teologów.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Czytany dzisiaj fragment Listu do Efezjan jest wspaniałym zakończeniem całego teologicznego wywodu świętego Pawła zawartego w drugim rozdziale. Najlepiej byłoby przeczytać ten rozdział w całości. Święty Paweł, nazywany też Apostołem pogan, tłumaczy tutaj, że wszyscy, zarówno Żydzi jak i poganie, zostali odkupieni przez Chrystusa. Jedni i drudzy byli duchowo martwi przez swoje grzechy. Miłosierny Bóg dzięki ofierze Chrystusa wszystkich ludzi przywrócił do życia nie dzięki jakimkolwiek ich zasługom, lecz jedynie przez swoją łaskę. Są oni jakby na nowo stworzeni w Jezusie Chrystusie i mogą pełnić dobre czyny, które Bóg zaplanował. Będą w Nim zdolni pełnić wolę Bożą. Nie jest ważne, kim byli wcześniej. Dzięki Chrystusowi runął symboliczny mur oddzielający Żydów od pogan (w świątyni jerozolimskiej istniał mur odgraniczający dziedziniec pogan). W Nim wszyscy wierzący są jednością. Nie ma już wśród nich obcych. Każdy jest odtąd domownikiem Boga, kimś ukochanym, najbliższym. Każdy ma swój wkład w budowanie jedności Kościoła i dzięki temu duchowa budowla Kościoła wciąż rośnie poprzez duchowy rozwój wszystkich jego członków.
Czy my, dzisiaj, czujemy się domownikami Boga? Czy czujemy się Jego ukochanymi synami i córkami? Jeśli tak, to możemy z radością, bez niszczącego poczucia winy, w wolności pełnić czyny, które powodują wzrost Królestwa Bożego na ziemi i zarazem przyczyniają się do naszej świętości.

Komentarz do psalmu

Psalm 117, najkrótszy ze wszystkich, zawiera kwintesencję naszej relacji do Boga i Boga do nas. Jedyną adekwatną odpowiedzią na miłość i wierność Boga, na to, co dla nas uczynił i nieustannie czyni, jest uwielbienie. Uwielbiajmy Go więc w każdej chwili naszego dzisiejszego dnia.

Komentarz do Ewangelii

Czy święty Tomasz był rzeczywiście „niewiernym Tomaszem”? Kto i kiedy przyznał mu taki przydomek? Przecież nie był ateistą. On już bardzo wiele doświadczył: widział cuda, które czynił Jezus, w tym cuda wskrzeszenia umarłych, wypędzania złego ducha, uzdrowienia. Równie dobrze można stwierdzić, że Apostołowie i wszyscy, którzy znali Jezusa, oprócz Maryi, byli „niewierni”. Tomasz, podobnie jak inni uczniowie Jezusa, bardzo głęboko przeżył mękę i śmierć Pana. Po czymś takim trudno uwierzyć zwykłemu człowiekowi, że Jezus zmartwychwstał, że żyje. Pozostali apostołowie i kobiety widzieli Pana zmartwychwstałego, przebywali z Nim, rozmawiali. Tomasz nie. Nie wiemy, dlaczego wcześniej go nie było. Może dlatego, byśmy czytając tę bardzo obrazowo opisaną scenę, mogli przez zapisane słowo dotknąć Pana razem z Tomaszem i uwierzyć.
Żeby uwierzyć, my również potrzebowaliśmy, czy też potrzebujemy znaków, którymi mogą być wydarzenia naszego życia, głęboko zapisane w naszym sercu, jasno ukazujące, że przez nie działał Pan.
Dzisiaj Tomasz Apostoł pokazuje, że trzeba zwrócić się do Pana, trzeba Go szukać, a On na pewno odpowie.

Komentarze zostały przygotowane przez Elżbietę Marek

Książka na dziś

Amen. Rekolekcje

Małgorzata Borkowska OSB

Wygłosić rekolekcje dla własnej wspólnoty raczej nie jest łatwo. Sędziwa mniszka, Małgorzata Borkowska OSB, została poproszona o parę słów do swoich, w domu, gdzie mieszka, żyje. A wiadomo: najtrudniej mówić do swoich.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.