pobierz z Google Play

29 maja 2020

Piątek

Piątek siódmego tygodnia okresu Wielkanocnego

Czytania: (Dz 25,13-21); (Ps 103,1-2.11-12.19-20); Aklamacja (J 14,26); (J 21,15-19);

Rozważania: Ewangeliarz OP , Oremus , Bractwo Słowa Bożego

Książka na dziś: Emilia i Karol Wojtyłowie

Czytania

(Dz 25,13-21)
Król Agryppa i Berenike przybyli do Cezarei powitać Festusa. Gdy przebywali tam dłuższy czas, Festus przedstawił królowi sprawę Pawła. Powiedział: „Feliks pozostawił w więzieniu pewnego człowieka. Gdy byłem w Jerozolimie, arcykapłani i starsi żydowscy wnieśli przeciw niemu skargę, żądając dla niego wyroku skazującego. Odpowiedziałem im: "Rzymianie nie mają zwyczaju skazywania kogokolwiek na śmierć, zanim oskarżony nie stanie wobec oskarżycieli i nie będzie miał możności bronienia się przed zarzutami". A kiedy przybyli tutaj bez żadnej zwłoki, sprawując następnego dnia sądy, kazałem przyprowadzić tego człowieka. Oskarżyciele nie wnieśli przeciwko niemu żadnej skargi o przestępstwa, które podejrzewałem. Mieli z nim tylko spory o ich wierzenia i o jakiegoś zmarłego Jezusa, o którym Paweł twierdzi, że żyje. Nie znając się na tych rzeczach, zapytałem, czy nie zechciałby udać się do Jerozolimy i tam odpowiadać przed sądem w tych sprawach. Ponieważ Paweł zażądał, aby go zatrzymać do wyroku Cezara, kazałem go strzec, dopóki go nie odeślę do Najdostojniejszego”

(Ps 103,1-2.11-12.19-20)
REFREN: Pan Bóg utwierdził tron swój na niebiosach

Błogosław, duszo moja, Pana
i wszystko, co jest we mnie, święte imię Jego.
Błogosław, duszo moja, Pana
i nie zapominaj o wszystkich Jego dobrodziejstwach.

Bo jak wysoko niebo wznosi się nad ziemią,
tak wielka jest łaska Pana dla Jego czcicieli.
Jak odległy jest wschód od zachodu,
tak daleko odsunął od nas nasze winy.

Pan utwierdził tron swój na niebiosach,
a Jego panowanie obejmuje wszechświat.
Błogosławcie Pana wszystkie Jego zastępy,
potężni mocarze pełniący Jego rozkazy.

Aklamacja (J 14,26)
Duch święty wszystkiego was nauczy, przypomni wam wszystko, co wam powiedziałem.

(J 21,15-19)
Gdy Jezus ukazał się swoim uczniom i spożył z nimi śniadanie, rzekł do Szymona Piotra: „Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci?” Odpowiedział Mu: „Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham”. Rzekł do niego: „Paś baranki moje”. I powtórnie powiedział do niego: „Szymonie, synu Jana, czy miłujesz Mnie?” Odparł Mu: „Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham”. Rzekł do niego: „Paś owce moje”. Powiedział mu po raz trzeci: „Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie?” Zasmucił się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: „Czy kochasz Mnie?” I rzekł do Niego: „Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię kocham”. Rzekł do niego Jezus: „Paś owce moje. Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Gdy byłeś młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie chcesz”. To powiedział, aby zaznaczyć, jaką śmiercią uwielbi Boga. A wypowiedziawszy to rzekł do niego: „Pójdź za Mną!”

Do góry

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP


Do góry

Oremus

Czy mnie miłujesz?, jest to pytanie płynące z samej głębi Chrystusowego serca, z tego miejsca, gdzie każdy człowiek chce być kochany i pragnie kochać. Pan pyta o miłość nie tylko Piotra, ale także każdego z nas. Trzykrotne powtórzenie pytania nawiązuje do wcześniejszego trzykrotnego zaparcia się Apostoła. Przypominając sobie nasze wcześniejsze, nie tylko trzykrotne, ale wielokrotne wypieranie się Jezusa, pozwólmy, by On, przychodząc do nas w Eucharystii, czuł się czczony i kochany tak, jakby tego sobie życzył.

ks. Adam Rybicki, "Oremus" czerwiec 2006, s. 9-10


Do góry

Patroni dnia:

Święta Urszula Ledóchowska, zakonnica

Do góry

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Kontynuujemy lekturę Dziejów Apostolskich i relację na temat podróży św. Pawła do Rzymu. Czytany dziś fragment jest o tyle wyjątkowy, że właściwie w całości stanowi wypowiedź pogańskiego urzędnika, prokuratora rzymskiego w Judei – Festusa, a jednak fragment ten jest dla nas tekstem natchnionym. Warto zauważyć, że jego treść stanowi wyraźne aluzje do męki Jezusa. Najpierw, śladem Mistrza podąża Jego uczeń, tak samo niewinnie oskarżony. Następnie, wokół więzionego Pawła gromadzą się, rzymski prokurator Festus, jeden z kolejnych następców osławionego Piłata i Herod Agryppa II, krewny Heroda Antypasa, który niegdyś sądził Jezusa. Między urzędnikami sądzącymi Pawła panuje relacja przyjaźni. Kilka lat wcześniej, proces Jezusa przyczynił się do tego, że Herod i Piłat stali się przyjaciółmi. Wreszcie, podobnie jak wtedy, Piłat nie rozumiał zarzutów stawianych Jezusowi przez Żydów, tak teraz Festus nie rozumie oskarżeń wnoszonych przeciw Pawłowi. Niegdyś Jezus powiedział: Jeżeli mnie prześladowali, także i was będą prześladować (J 15, 20). Historia zbawienia podąża ruchem spiralnym. Wiele wydarzeń z przeszłości wydaje się powracać w innym kontekście i okolicznościach, jednak spirala Bożej Opatrzności wytrwale i nieprzerwanie zmierza do osiągnięcia pełni zbawienia.


Komentarz do psalmu

Psalmista wysławia moc i łaskawość Boga. Jego potęga ujawnia się przede wszystkim w pięknie stworzonego świata, ale również i w tym, że najwięksi władcy tego świata służą Mu i realizują Jego zamiary, nawet wtedy, gdy są tego nieświadomi, albo tego nie chcą czynić. Stwórca świata konsekwentnie realizuje swój zbawczy plan. Obrazuje to historia Pawła i jego sędziów, przedstawiona w czytanej dziś lekcji. Ci ostatni, choć bezbożni, realizują plany Boże. Łaskawość Boga przejawia się w opiece nad tymi, którzy Mu zaufali. Przykładem jest św. Paweł, który, składając swoje życie w rękach Najwyższego Pana, dokonał rzeczy po ludzku niemożliwych. Błogosław duszo moja Pana, błogosławcie Pana wszystkie Jego zastępy.


Komentarz do Ewangelii

Mamy przed sobą jeden z najbardziej znanych fragmentów Ewangelii. Wiele osób dostrzega związek pomiędzy pytaniami Jezusa skierowanymi do Piotra i zaparciem się Mistrza przez apostoła. Jeżeli Piotr trzy razy wyrzekł się Jezusa, musi teraz trzy razy zapewnić, że Go miłuje. Z pewnością, gdzieś w tle tego dialogu rysuje się scena sprzed pałacu arcykapłana, nie wydaje się jednak, aby głównym celem Jezusa było nawiązywanie do tamtego haniebnego wydarzenia. Odpowiedzią na dylematy rodzące się przy lekturze tego tekstu może być nazwanie tego fragmentu przez wydawców tzw. Biblii Paulistów: „Powierzenie Piotrowi zadań pasterskich”. Jeżeli Piotr miał być na ziemi namiestnikiem Jezusa Chrystusa, który już niebawem przestanie widzialnie pojawiać się w gronie apostołów, to apostoł musiał usłyszeć od swojego Mistrza tego rodzaju pytania. Inaczej mówiąc, niezależnie od tego, jak Piotr zachowałby się wtedy w nocy Wielkiego Czwartku, usłyszałby pytanie o miłość do Jezusa. Dla Piotra był to swego rodzaju egzamin dojrzałości na koniec formacji, którą przeszedł w szkole Jezusa Chrystusa, w przededniu wzięcia w swoje ręce steru łodzi Kościoła. Taki egzamin będzie musiał odtąd zdawać każdego dnia, podobnie jak wszyscy, którzy wybrali życie dla Jezusa, każdy z nas.

Komentarze zostały przygotowane przez ks. dr Adama Dynaka


Do góry

Książka na dziś

Emilia i Karol Wojtyłowie

Milena Kindziuk

Kim byli Emilia i Karol Wojtyłowie? Dlaczego Kościół stara się o włączenie ich do grona świętych? Na te pytania odpowiada dr Milena Kindziuk, która przez kilka lat poszukiwała niepublikowanych wcześniej dokumentów i wspomnień o rodzicach Papieża

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.