Środa

Czytania

(Dz 17,15.22-18,1)
W owych dniach ci, którzy towarzyszyli Pawłowi, zaprowadzili go aż do Aten i powrócili, otrzymawszy polecenie dla Sylasa i Tymoteusza, aby czym prędzej przyszli do niego. Stanąwszy w środku Areopagu Paweł przemówił: „Mężowie ateńscy, widzę, że jesteście pod każdym względem bardzo religijni. Przechodząc bowiem i oglądając wasze świętości jedną po drugiej, znalazłem też ołtarz z napisem: "Nieznanemu Bogu". Ja wam głoszę to, co czcicie, nie znając. Bóg, który stworzył świat i wszystko na nim, On, który jest Panem nieba i ziemi, nie mieszka w świątyniach zbudowanych ręką ludzką i nie odbiera posługi z rąk ludzkich, jak gdyby czegoś potrzebował, bo sam daje wszystkim życie i oddech, i wszystko. On z jednego człowieka wyprowadził cały rodzaj ludzki, aby zamieszkiwał całą powierzchnię ziemi. Określił właściwe czasy i granice ich zamieszkania, aby szukali Boga, czy nie znajdą Go niejako po omacku. Bo w rzeczywistości jest On niedaleko od każdego z nas. Bo w Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, jak też powiedzieli niektórzy z waszych poetów: „Jesteśmy bowiem z Jego rodu". Będąc więc z rodu Bożego, nie powinniśmy sądzić, że bóstwo jest podobne do złota albo do srebra, albo do kamienia, wytworu rąk i myśli człowieka. Nie zważając na czasy nieświadomości, wzywa Bóg teraz wszędzie i wszystkich ludzi do nawrócenia, dlatego że wyznaczył dzień, w którym sprawiedliwie będzie sądzić świat przez Człowieka, którego na to przeznaczył, po uwierzytelnieniu Go wobec wszystkich przez wskrzeszenie Go z martwych”. Gdy usłyszeli o zmartwychwstaniu, jedni się wyśmiewali, a inni powiedzieli: „Posłuchamy cię o tym innym razem”. Tak Paweł ich opuścił. Niektórzy jednak przyłączyli się do niego i uwierzyli. Wśród nich Dionizy Areopagita i kobieta imieniem Damaris, a z nimi inni. Potem opuścił Ateny i przybył do Koryntu.

(Ps 148,1-2.11-14)
REFREN: Niebo i ziemia pełne chwały Twojej

Chwalcie Pana z niebios,
chwalcie Go na wysokościach.
Chwalcie Go wszyscy Jego aniołowie,
chwalcie Go wszystkie Jego zastępy.

Królowie ziemscy i wszystkie narody,
władcy i wszyscy sędziowie tej ziemi,
młodzieńcy i dziewice,
starcy i dzieci.

Niech imię Pana wychwalają,
bo tylko Jego imię jest wzniosłe,
majestat Jego ponad ziemią i niebem.
I On pomnaża potęgę swego ludu.

Aklamacja (J 14,16)
Ja zaś będę prosił Ojca, a da wam innego Pocieszyciela, aby z wami pozostał na zawsze.

(J 16,12-15)
Jezus powiedział do swoich uczniów: „Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz jeszcze znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek słyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego bierze i wam objawi”.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Oremus

"Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz jeszcze znieść nie możecie..." Poznanie Jezusa zawsze wiąże się z jakimiś obrazami, pojęciami i wyobrażeniami, które pod wpływem życiowych doświadczeń podlegają zmianom. Jednak najważniejsze zmiany przychodzą od Ducha Prawdy, nieustannie korygującego nasze pojmowanie Boga. Prowadzeni przez Niego, tracimy nasze wyobrażenia o Bogu, by Boga na nowo odzyskać.

Tomasz Zamorski OP, "Oremus" Okres Wielkanocny 2009, s. 153

Patroni dnia:

Święty Bernardyn ze Sieny, prezbiter

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Niezwykła jest mowa Pawła. Zawiera wszelkie podstawy wiary. Bóg jest początkiem wszystkiego, co jest dla nas postrzegalne i tego, co jest jeszcze przed nami zakryte. Paweł przypomina, że człowiek ma w sobie zakodowane jakby pewne przeczucie, w którą stronę ma podążać i jak Boga rozpoznać. Niesamowite jest również to, że Paweł, przemawiając do Ateńczyków, powołuje się na jednego z ich poetów, przywołując jego słowa: „Jesteśmy bowiem z Jego rodu”. Należy także przyjrzeć się reakcji tych, którzy słuchali Apostoła i umieć w tym odnaleźć siebie samego. Gdy Paweł doszedł w swoim przemówieniu do momentu dla nich trudnego, oni natychmiast oburzyli się, mówiąc: „Posłuchamy cię innym razem”. Kiedy z perspektywy czasu oceniam własne postępowanie, to czy nie jest tak, że gdy słyszę w nauczaniu Kościoła słowa, które są dla mnie trudne, to przyjmuję właśnie taką postawę i mówię wtedy: Kościół niech się nie wtrąca, nie powinien się do tego mieszać itd.?
Być w tych nielicznych, którzy są posłuszni Bogu mimo trudnej mowy, którą wypowiada w nauce Kościoła. Być do końca i ufać, że przez wierność i posłuszeństwo realizuje się mój udział w zbawieniu…

Komentarz do psalmu

„Niech imię Pana wychwalają, bo tylko Jego imię jest wzniosłe”.
Mieć szacunek do Bożego imienia, nie wzywać go w celach błahych, niepotrzebnych, ale z prawdziwą czcią i oddaniem. Takie zaproszenie ma dziś dla nas psalmista. Imię Boga jest święte. Gdy potrafię to uszanować, to mogę być pewnym, że zrodzi to szacunek dla miejsca, gdzie jestem, gdzie pracuję, zrodzi to szacunek do każdego napotkanego człowieka. Bo przez taką postawę będę mieć już udział w Jego królestwie. „Majestat Jego ponad ziemią i niebem, I on pomnaża potęgę swego ludu”.

Komentarz do Ewangelii

„Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz jeszcze znieść nie możecie”.
Prawdą jest, że nie wszystko od razu trzeba wiedzieć i znać. Wszystko ma swój czas w życiu. I podobnie w sprawach Bożych wszystko ma swój czas. Zatem nie można od siebie zbyt wiele wymagać. To znaczy, wymagać trzeba, ale w rozsądny sposób. Trzeba pokochać w sobie skłonność do tego, że możemy okazać się słabi, że nam coś nie wyjdzie. Mamy nawet do tego prawo. Póki żyjemy na tym łez padole, to prawo będzie się w nas objawiało. Czasem nawet mocno powali na ziemię. Jednak możemy być pewni, że za każdym razem, kiedy zawołamy i oddamy to JEMU, Panu i Zbawicielowi, On to zabierze i przemieni. To jest właśnie jeden z Darów obecności Ducha Prawdy, że potrafimy swoje słabości oddawać w prawdzie Jezusowi w sakramencie pokuty. Oby tylko nie zapomnieć. Oby tylko nie stracić drogi do konfesjonału.

Komentarze zostały przygotowane przez o. Izaaka Kusiona OFM

Książka na dziś

Z polskiej rodziny wyszedł i miłością ogarnął świat

ks. Jan Śledzianowski

Stulecie urodzin Świętego Jana Pawła II może być świetną okazją, do zastanowienia się nad kondycją współczesnego świata i nad tym, jak mamy żyć w dzisiejszych, tak trudnych czasach. U schyłku XX wieku, w 1996 roku, nasz wielki rodak zauważał: „Istnieje dzisiaj wola zagłuszania głosu Boga

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.