Czwartek

Czytania

(Dz 13, 13-25)
Odpłynąwszy z Pafos, Paweł i jego towarzysze przybyli do Perge w Pamfilii, a Jan wrócił do Jerozolimy, odłączywszy się od nich. Oni zaś przeszli przez Perge, dotarli do Antiochii Pizydyjskiej, weszli w dzień sobotni do synagogi i usiedli. Po odczytaniu Prawa i Proroków przełożeni synagogi posłali do nich i powiedzieli: "Przemówcie, bracia, jeżeli macie jakieś słowo zachęty dla ludu". Wstał więc Paweł i skinąwszy ręką, przemówił: "Słuchajcie, Izraelici i wy, którzy boicie się Boga! Bóg tego ludu izraelskiego wybrał ojców naszych i wywyższył lud na obczyźnie w ziemi egipskiej i wyprowadził go z niej mocnym ramieniem. Mniej więcej przez czterdzieści lat znosił cierpliwie ich obyczaje na pustyni. I wytępiwszy siedem szczepów w ziemi Kanaan oddał im ziemię ich w dziedzictwo, mniej więcej po czterystu pięćdziesięciu latach. I potem dał im sędziów aż do proroka Samuela. Później poprosili o króla, i dał im Bóg na lat czterdzieści Saula, syna Kisza z pokolenia Beniamina. Gdy zaś jego odrzucił, powołał Dawida na ich króla, o którym też dał świadectwo w słowach: „Znalazłem Dawida, syna Jessego, człowieka po mojej myśli, który we wszystkim wypełni moją wolę”. Z jego to potomstwa, stosownie do obietnicy, wyprowadził Bóg Izraelowi Zbawiciela Jezusa. Przed Jego przyjściem Jan głosił chrzest nawrócenia całemu ludowi izraelskiemu. A pod koniec swojej działalności Jan mówił: „Ja nie jestem tym, za kogo mnie uważacie. Po mnie przyjdzie Ten, któremu nie jestem godny rozwiązać sandałów na nogach”.

(Ps 89 (88), 2-3. 21-22. 25 i 27)
REFREN: Na wieki będę sławił łaski Pana

Na wieki będę śpiewał o łasce Pana,
moimi ustami będę głosił Twą wierność
przez wszystkie pokolenia.
Albowiem powiedziałeś: "Na wieki ugruntowana jest łaska",
utrwaliłeś swą wierność w niebiosach.

"Znalazłem Dawida, mojego sługę,
namaściłem go moim świętym olejem,
by ręka moja zawsze przy nim była
i umacniało go moje ramię.

Z nim moja wierność i łaska,
a w moim imieniu jego moc wywyższona.
On będzie wołał do Mnie: „Ty jesteś moim Ojcem,
moim Bogiem, opoką mego zbawienia”.

Aklamacja
Trzeba by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy, miał życie wieczne.

(J 13,16-20)
Kiedy Jezus umył uczniom nogi, powiedział im: "Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Sługa nie jest większy od swego pana ani wysłannik od tego, który go posłał. Wiedząc to będziecie błogosławieni, gdy według tego będziecie postępować. Nie mówię o was wszystkich. Ja wiem, których wybrałem; lecz potrzeba, aby się wypełniło Pismo: Kto ze Mną spożywa chleb, ten podniósł na Mnie swoją piętę. Już teraz, zanim się to stanie, mówię wam, abyście, gdy się stanie, uwierzyli, że Ja jestem. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto przyjmuje tego, którego Ja poślę, Mnie przyjmuje. A kto Mnie przyjmuje, przyjmuje Tego, który Mnie posłał".

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Oremus

Chrześcijanami nie stajemy się automatycznie, na mocy zwyczaju albo przynależności do kręgu kulturowego. Dopiero doświadczając działania łaski Bożej, oczyszczającej mocy przebaczenia, możemy przyjąć dar nowego życia. Przynależność do Chrystusa i Jego Kościoła wiąże się z uznaniem swoich słabości i potrzeby zbawienia; w żadnym wypadku nie jest aktem wywyższenia i oddzielenia od innych. Uczymy się tego przez całe życie jak Apostołowie, którym Pan obmywa nogi.

o. Tomasz Zamorski OP, "Oremus" Okres Wielkanocny 2009, s. 104

Patroni dnia:

Błogosławiona Gizela, ksieni

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

W dzisiejszym czytaniu z Dziejów Apostolskich Paweł przemawia do Żydów i ich sympatyków w synagodze. Głoszenie Ewangelii rozpoczyna od przypomnienia części historii Narodu Wybranego. Pokazuje, jak Bóg prowadził ten naród, jak powołał króla Dawida i wreszcie, jak z jego potomstwa, „stosownie do obietnicy wywiódł Bóg Izraelowi Zbawiciela Jezusa”. Przywołuje też ostatniego z proroków, Jana Chrzciciela, który zapowiedział Jezusa i który głosił chrzest nawrócenia. Chciał w ten sposób wykazać, że Jezus jest oczekiwanym Mesjaszem. W dalszym ciągu przemowy (następującym po czytanym dzisiaj fragmencie) Paweł opowiedział o męce, śmierci i zmartwychwstaniu Pana Jezusa, pokazując, że wszystko, co się wydarzyło, było zapowiedziane przez proroków.
Dzisiaj te słowa Kościół kieruje do nas. Widzimy, jak całe dzieło zbawcze wyrasta z historii biblijnego Izraela. Znajomość historii Starego Przymierza ułatwia nam zrozumienie naszego odkupienia. Czytając Nowy Testament, często odwołujemy się do Starego. Pojęcia używane w Ewangelii są właściwie rozumiane tylko wtedy, jeśli po ich wyjaśnienie sięgamy do Starego Testamentu.
Historia Izraela jest obecna w historii życia i rozwoju wiary każdego z nas. Zobaczmy, w którym miejscu tej historii jesteśmy? Czy już daliśmy się wyprowadzić z naszego Egiptu? A może nadal krążymy po pustyni, wzdychając za tym, czego w Egipcie mieliśmy pod dostatkiem, nie mając nadziei na szczęśliwe zakończenie tej wędrówki?

Komentarz do psalmu

„Na wieki będę sławił łaski Pana”. Spróbujmy dostrzec te łaski, którymi zostaliśmy obdarowani, niech żadna z nich nie zostanie pominięta. To ułatwi nam przyłączenie się do uwielbienia Boga wyrażonego przez psalmistę. Nasz brak wierności nie powoduje cofnięcia wierności Boga. Nie jest to zachęta do braku wierności, ale nadzieja w sytuacji, gdy sami nie zdołaliśmy wierności Bogu dochować.

Komentarz do Ewangelii

Słowa Ewangelii, podane nam dzisiaj przez Kościół, wypowiedział Pan Jezus do apostołów po tym, jak umył im nogi. Jego słowa nie są więc tylko teorią. Są poprzedzone czynem i to czynem tak jednoznacznym, nie budzącym żadnej wątpliwości, że chodzi o postawę służby wobec siebie nawzajem. Tego gestu uczniowie nigdy nie zapomną. Pan Jezus przemawia, odwołując się do wszystkich zmysłów, jak najlepszy pedagog. Jan Ewangelista zapisał te słowa dla nas, abyśmy w kontaktach z innymi ludźmi przypominali je sobie i abyśmy w każdej spotkanej osobie widzieli Tego, którego On posłał. Do takiego zachowania Pan Jezus dołącza obietnicę: „będziecie błogosławieni, gdy według tego czynić będziecie”. Błogosławieni, znaczy szczęśliwi.

Komentarze zostały przygotowane przez Teresę Kołodziej

Książka na dziś

Poemat Boga-Człowieka (komplet książek)

Maria Valtorta

"Poemat Boga-Człowieka" to zapis wizji włoskiej mistyczki Marii Valtorty (1897-1961) odnoszących się do życia i działalności Jezusa Chrystusa. Oryginalne włoskie wydanie podzielono na siedem Ksiąg, z których każda odpowiada jednemu okresowi z życia Jezusa Chrystusa. Wszystkie wydarzenia opisane są językiem barwnym, plastycznym, dającym poczucie rzeczywistego uczestnictwa w przedstawionych wydarzeniach

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.