Czwartek

Czytania

(Wj 12, 1-8. 11-14)
Pan powiedział do Mojżesza i Aarona w ziemi egipskiej: "Miesiąc ten będzie dla was początkiem miesięcy, będzie pierwszym miesiącem roku! Powiedzcie całemu zgromadzeniu Izraela tak: „Dziesiątego dnia tego miesiąca niech się każdy postara o baranka dla rodziny, o baranka dla domu. Jeśliby zaś rodzina była za mała do spożycia baranka, to niech się postara o niego razem ze swym sąsiadem, który mieszka najbliżej jego domu, aby była odpowiednia liczba osób. Liczyć je zaś będziecie dla spożycia baranka według tego, co każdy może spożyć. Baranek będzie bez skazy, samiec, jednoroczny; wziąć możecie jagnię albo koźlę. Będziecie go strzec aż do czternastego dnia tego miesiąca, a wtedy zabije go całe zgromadzenie Izraela o zmierzchu. I wezmą krew baranka, i pokropią nią odrzwia i progi domu, w którym będą go spożywać. I tej samej nocy spożyją mięso pieczone w ogniu, i chleby przaśne będą spożywali z gorzkimi ziołami. Tak zaś spożywać go będziecie: biodra wasze będą przepasane, sandały na waszych nogach i laska w waszym ręku. Spożywać będziecie pośpiesznie, gdyż jest to Pascha na cześć Pana. Tej nocy przejdę przez Egipt, zabiję wszystko pierworodne w ziemi egipskiej, od człowieka aż po bydło, i odbędę sąd nad wszystkimi bogami Egiptu – Ja, Pan. Krew posłuży wam do oznaczenia domów, w których będziecie przebywać. Gdy ujrzę krew, przejdę obok i nie będzie pośród was plagi niszczycielskiej, gdy będę karał ziemię egipską. Dzień ten będzie dla was dniem pamiętnym i obchodzić go będziecie jako święto dla uczczenia Pana. Po wszystkie pokolenia – na zawsze w tym dniu będziecie obchodzić święto”.

(Ps 116B (115), 12-13. 15 i 16bc. 17-18)
REFREN: Kielich Przymierza to Krew Zbawiciela

Czym się Panu odpłacę
za wszystko, co mi wyświadczył?
Podniosę kielich zbawienia
i wezwę imienia Pana.

Cenna jest w oczach Pana
śmierć Jego wyznawców.
Jestem Twym sługą, synem Twojej służebnicy,
Ty rozerwałeś moje kajdany.

Tobie złożę ofiarę pochwalną
i wezwę imienia Pana.
Wypełnię me śluby dla Pana
przed całym Jego ludem.

(1 Kor 11, 23-26)
Bracia: Ja otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, której został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy, połamał i rzekł: "To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę!" Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: "Kielich ten jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę!" Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb i pijecie kielich, śmierć Pana głosicie, aż przyjdzie.

Aklamacja (J 13, 34)
Daję wam przykazanie nowe, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak Ja was umiłowałem.

(J 13, 1-15)
Było to przed Świętem Paschy. Jezus, wiedząc, że nadeszła godzina Jego, by przeszedł z tego świata do Ojca, umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował. W czasie wieczerzy, gdy diabeł już nakłonił serce Judasza Iskarioty, syna Szymona, aby Go wydał, Jezus, wiedząc, że Ojciec oddał Mu wszystko w ręce oraz że od Boga wyszedł i do Boga idzie, wstał od wieczerzy i złożył szaty. A wziąwszy prześcieradło, nim się przepasał. Potem nalał wody do misy. I zaczął obmywać uczniom nogi i ocierać prześcieradłem, którym był przepasany. Podszedł więc do Szymona Piotra, a on rzekł do Niego: "Panie, Ty chcesz mi umyć nogi?" Jezus mu odpowiedział: "Tego, co Ja czynię, ty teraz nie rozumiesz, ale poznasz to później". Rzekł do Niego Piotr: "Nie, nigdy mi nie będziesz nóg umywał". Odpowiedział mu Jezus: "Jeśli cię nie umyję, nie będziesz miał udziału ze Mną". Rzekł do Niego Szymon Piotr: "Panie, nie tylko nogi moje, ale i ręce, i głowę!" Powiedział do niego Jezus: "Wykąpany potrzebuje tylko nogi sobie umyć, bo cały jest czysty. I wy jesteście czyści, ale nie wszyscy". Wiedział bowiem, kto Go wyda, dlatego powiedział: "Nie wszyscy jesteście czyści". A kiedy im umył nogi, przywdział szaty i znów zajął miejsce przy stole, rzekł do nich: "Czy rozumiecie, co wam uczyniłem? Wy Mnie nazywacie „Nauczycielem” i „Panem”, i dobrze mówicie, bo nim jestem. Jeżeli więc Ja, Pan i Nauczyciel, umyłem wam nogi, to i wy powinniście sobie nawzajem umywać nogi. Dałem wam bowiem przykład, abyście i wy tak czynili, jak Ja wam uczyniłem".

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Oremus

Kapłan posłany, by głosić Dobrą Nowinę ubogim; głosić, że Bóg stał się człowiekiem; jednym z nas. W jego dłoniach chleb przemienia się w Ciało, a wino w Krew. Przez niego Bóg otacza grzesznika swoją przebaczającą miłością. Namaszczony świętym olejem, na podobieństwo płonącej w kaganku oliwy, ma stać się światłością świata. A nie kapłani? Każdy z nas, ochrzczonych, ma udział w kapłaństwie Chrystusa i jest wezwany do poświęcenia swego życia dla Niego i dla zbawienia ludzi, Dziś, kiedy kapłani odnawiają przyrzeczenia, które składali przed biskupem w dniu święceń, wesprzyjmy ich naszą modlitwą, by byli wierni swojemu powołaniu; by każdy z nich był ikoną Chrystusa.

O. Przemysław Ciesielski OP; Łukasz Kubiak OP, "Oremus" Wielki Post i Triduum Paschalne 2004, s. 188

Patroni dnia:

Święty Gaucheriusz, prezbiter

Święty Gaucheriusz, prezbiter
urodził się w Meulan-sur-Seine we Francji w 1060 roku. Otrzymał staranne chrześcijańskie wychowanie. Kiedy przyjął święcenia kapłańskie, poczuł wielką tęsknotę za życiem pustelniczym. Rozpoczął pustelnicze życie wraz ze swoim przyjacielem Germondem. Z biegiem czasu zaczęła tworzyć się wokół nich wspólnota, której Gaucheriusz nadał regułę św. Augustyna i wybudował dla niej klasztor w Aureil. Wspólnota ta wydała wielu świętych, między innymi św. Lamberta, Faucheriusza i Stefana z Grammont. Gaucheriusz zmarł w wieku 80 lat w roku 1140.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Główne danie wieczerzy paschalnej stanowił pieczony baranek. W tradycyjnym obrzędzie praktykowanym przez wyznawców judaizmu element ten jest nieobecny. „Jedzenie ofiary pesachowej jest obecnie niemożliwe, ponieważ nie istnieje świątynia” (Hagada Pardes Lauder i Pieśń nad Pieśniami, Kraków 2002, s. 35). Zamiast niej spożywano bejcę czyli pieczone lub gotowane na twardo „jajko, które symbolizuje ofiarę składaną w świątyni podczas święta. Jest to jedzenie żałobne, na pamiątkę po zburzeniu świątyni” (tamże, s. 52). Na stole jest też zeroa, kawałek mięsa pieczonego z kością (piszczel jagnięcy lub kawałek kurczaka), którego jednak nie jadło się w czasie wieczerzy paschalnej, a dopiero później. „Pieczone jajko i pieczone mięso na kości symbolizują nam ofiary, składane w święto Paschy” (Hagada opowiadania o wyjściu Izraelitów z Egiptu, Wiedeń 1927, s. 5).
Baranek Paschalny spożywany przez chrześcijan, nie jest wspomnieniem dawnej tragedii, ale ciągle trwającą ofiarą, którą Syn Boży składa Ojcu w świątyni w niebie.

Komentarz do psalmu

Jak wielkim skarbem jest Ofiara Eucharystyczna, jaką składa dla nas Jezus Chrystus? W jaki sposób możemy okazać Bogu naszą wdzięczność za ten dar? Kielich zbawienia i ofiara pochwalna, o których mówi psalm, znajdują swe uzupełnienie w śmierci wierzących w Pana. Taka jest adekwatna forma wdzięczności: życie za życie.

Komentarz do drugiego czytania

Te słowa i gesty Jezusa Chrystusa zapisały się nie w jakimś pamiętniku czy oficjalnym dokumencie, ale w sercach i umysłach uczniów, i stanowią centrum życia chrześcijańskiego. Kościół nie ukształtował się wokół jakiejś idei czy ideologii, jakiejś akcji czy kampanii, ale wokół łamania chleba, na wzór tego, co uczynił Jezus w ową pamiętną noc i co nakazał czynić „dla pamiętania” o Jezusie i o Jego darze Ciała i Krwi, który nam ofiarował. Pamięć ta nie może ograniczyć się do wspominania minionego faktu, ale porównać ją można do pamięci o kimś nam bliskim, która polega na pozostawaniu z nim w stałym kontakcie. Piszemy, dzwonimy do siebie, nawiązujemy kontakt werbalny i wzrokowy przez różne komunikatory internetowe, ale przede wszystkim angażujemy się dla dobra tych, których pamięć jest w nas żywa. Posługując się metaforą z języka komputerowego, możemy powiedzieć, że pamięć, o którą chodzi, to pamięć operacyjna, nie wirtualny magazyn twardego dysku. Życie eucharystycznym testamentem Jezusa Chrystusa oznacza Jego obecność w naszej „pamięci operacyjnej”.

Komentarz do Ewangelii

Opowiadanie o ostatniej wieczerzy w Ewangelii wg św. Jana różni się od tradycji synoptycznej w sposób bardzo zasadniczy, bowiem brak w nim wątku eucharystycznego. Za to liturgia Mszy Wieczerzy Pańskiej zawiera element bardzo charakterystyczny: obrzęd obmycia nóg. W tym szczególnym dla naszego rozumienia Eucharystii dniu ofiara Chrystusa mocno łączy się z naszą gotowością do ofiarnej i służebnej miłości. Stając się tym, co spożywamy, w tym przypadku stajemy się miłością.
Jezus podejmuje swe niezwykłe działanie, choć wie, że teoretycznie dokładnie tę samą czynność z tym samym skutkiem mógłby wykonać ktoś inny. Tylko nikt nie garnie się do pochylenia się przed bliźnim do samej ziemi i usłużenia mu z pokorą. Uczy swoim przykładem, co znaczy żywić się Jego Ciałem i Krwią.

Komentarze zostały przygotowane przez o. dr. hab. Waldemara Linke CP

Książka na dziś

Zgadywanki Rysowanki. Św. Jan Paweł II i kardynał Stefan Wyszyński

Jarosław Zych

W tej książeczce znajdziecie rebusy, krzyżówki, labirynty, rysowanki, kalambury… słowem wszelkiego rodzaju łamigłówki wymagające wiedzy, sprytu i myślenia. Każda strona to osobna przygoda z kolejną zagadką do rozwiązania.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.