Sobota

Czytania

(Ez 37,21-28)
Tak mówi Pan Bóg: Oto wybieram Izraelitów spośród ludów, do których pociągnęli, i zbieram ich ze wszystkich stron, i prowadzę ich do ich kraju. I uczynię ich jednym ludem w kraju, na górach Izraela, i jeden król będzie nimi wszystkimi rządził, i już nie będą tworzyć dwóch narodów, i już nie będą podzieleni na dwa królestwa. I już nie będą się kalać swymi bożkami i wstrętnymi kultami, i wszelkimi odstępstwami. Uwolnię ich od wszystkich ich wiarołomstw, którymi zgrzeszyli, oczyszczę ich i będą moim ludem, Ja zaś będę ich Bogiem. Sługa mój, Dawid, będzie królem nad nimi i wszyscy oni będą mieć jedynego Pasterza, i żyć będą według moich praw, i moje przykazania zachowywać będą i wypełniać. Będą mieszkali w kraju, który dałem słudze mojemu, Jakubowi, w którym mieszkali wasi przodkowie. Mieszkać w nim będą, oni i synowie, i wnuki ich na zawsze, a mój sługa, Dawid, będzie na zawsze ich władcą. I zawrę z nimi przymierze pokoju: będzie to wiekuiste przymierze z nimi. Założę ich i rozmnożę, a mój przybytek pośród nich umieszczę na stałe. Mieszkanie moje będzie pośród nich, a Ja będę ich Bogiem, oni zaś będą moim ludem. Ludy zaś pogańskie poznają, że Ja jestem Pan, który uświęca Izraela, gdy mój przybytek będzie wśród nich na zawsze.

(Jr 31,10-13)
REFREN: Pan nas obroni, tak jak pasterz owce

Słuchajcie, narody, słowa Pańskiego,
głoście na dalekich wyspach i mówcie:
„Ten, który rozproszył Izraela, znów go zgromadzi
i będzie czuwał nad nim jak pasterz nad swym stadem”.

Pan bowiem uwolni Jakuba,
wybawi go z ręki silniejszego od niego.
Przyjdą z weselem na szczyt Syjonu
i rozradują się błogosławieństwem Pana.

Wtedy dziewica rozweseli się w tańcu
i młodzieńcy cieszyć się będą ze starcami.
Zamienię bowiem ich smutek w radość,
pocieszę ich i rozweselę po ich troskach.

Aklamacja (Ez 18,31)
Odrzućcie od siebie wszystkie grzechy i utwórzcie sobie nowe serca i nowego ducha.

(J 11,45-57)
Wielu spośród żydów przybyłych do Marii ujrzawszy to, czego Jezus dokonał, uwierzyło w Niego. Niektórzy z nich udali się do faryzeuszów i donieśli im, co Jezus uczynił. Wobec tego arcykapłani i faryzeusze zwołali Wysoką Radę i rzekli: Cóż my robimy wobec tego, że ten człowiek czyni wiele znaków? Jeżeli Go tak pozostawimy, to wszyscy uwierzą w Niego, i przyjdą Rzymianie, i zniszczą nasze miejsce święte i nasz naród. Wówczas jeden z nich, Kajfasz, który w owym roku był najwyższym kapłanem, rzekł do nich: Wy nic nie rozumiecie i nie bierzecie tego pod uwagę, że lepiej jest dla was, gdy jeden człowiek umrze za lud, niż miałby zginąć cały naród. Tego jednak nie powiedział sam od siebie, ale jako najwyższy kapłan w owym roku wypowiedział proroctwo, że Jezus miał umrzeć za naród, a nie tylko za naród, ale także, by rozproszone dzieci Boże zgromadzić w jedno. Tego więc dnia postanowili Go zabić. Odtąd Jezus już nie występował wśród żydów publicznie, tylko odszedł stamtąd do krainy w pobliżu pustyni, do miasteczka, zwanego Efraim, i tam przebywał ze swymi uczniami. A była blisko Pascha żydowska. Wielu przed Paschą udawało się z tej okolicy do Jerozolimy, aby się oczyścić. Oni więc szukali Jezusa i gdy stanęli w świątyni, mówili jeden do drugiego: Cóż wam się zdaje? Czyżby nie miał przyjść na święto? Arcykapłani zaś i faryzeusze wydali polecenie, aby każdy, ktokolwiek będzie wiedział o miejscu Jego pobytu, doniósł o tym, aby Go można było pojmać.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Oremus

Bóg zabiega o to, by oczyszczać swój lud. Nie godzi się na naszą miałkość, głupotę, niewierności. Nie zgadza się na nasze wewnętrzne rozbicie. Gwałtownie wzywa: Odrzućcie od siebie wszystkie grzechy! Chcę was uświęcać! I dlatego posyła swojego Syna, aby Jego śmierć przyniosła nam nowe życie i uświęcenie.

Wojciech Jędrzejewski OP, "Oremus" Wielki Post 2009, s. 155

Patroni dnia:

Święty Izydor z Sewilli,biskup i doktor Kościoła
urodził się około 560 r. w Nowej Kartaginie. Legenda głosi, że przy jego narodzinach rój pszczół osiadł mu na ustach i zostawił na nich słodki miód. Miała to być zapowiedź daru niezwykłej wymowy, jaką szczycił się Izydor. Po szybkiej śmierci rodziców wychowaniem młodszego rodzeństwa zajął się najstarszy brat, św. Leonard, który był wówczas arcybiskupem w Sewilli. Po śmierci brata biskupem został Izydor. Zwołał i kierował synodami w Sewilli (619) i w Toledo (633), które m.in. ułożyły symbol wiary odmawiany w Hiszpanii, oraz ujednolicił liturgię. Zapamiętano go jako człowieka wyjątkowego miłosierdzia. Był znakomitym pisarzem. Pozostawił po sobie bogatą spuściznę literacką. Jego największym dziełem jest dwudziestotomowy Codex etimologiarum - pierwsza próba naukowej encyklopedii, syntezy wiedzy, jaką posiadano za jego czasów. Wyjątkowa była jego śmierć. Kazał zanieść się do katedry i w obecności biskupów pomocniczych, kapłanów i ludu zdjął swoje szaty biskupie, a wdział pokutny wór, głowę posypał popiołem i zalany łzami odbył spowiedź publiczną. Błagał, by mu odpuszczono jego przewiny i zaniedbania, i by się za niego modlono. Potem przyjął Komunię świętą pod dwoma postaciami i pożegnał się ze wszystkimi pocałunkiem pokoju. Zaniesiony do swojej ubogiej izby po 4 dniach oddał Bogu ducha 4 kwietnia 636 roku, gdy miał 82 lata.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Znowu wracamy do słów proroka Ezechiela. Powtarza on Izraelitom na wygnaniu w Babilonii, że Bóg chce ich zgromadzić na nowo w Ziemi Kanaan. W tym jednak fragmencie pojawiają się nowe elementy. Prorok zapowiada, że zjednoczony Lud Boży będzie miał Króla z dynastii Dawida, który będzie pasł, czyli rządził sprawiedliwie. Co więcej, okres Jego rządów będzie czasem, gdy Bóg zawrze Nowe Przymierze, Przymierze Pokoju. Jest to zatem zapowiedź mesjańska. Wierzymy, że spełniła się ona w Jezusie Chrystusie. On, potomek rodu Dawida i jednocześnie Jednorodzony Syn Boży, ustanowił Wieczne Przymierze we Krwi swojej, które już nigdy nie będzie zerwane. Panuje On nad Kościołem, który jest nowym Ludem Izraela, nie według ciała ale według wiary, jak to określał św. Paweł Apostoł.
Czytając ten tekst, może zastanowić obraz Przybytku Bożego, który będzie stał jako znak dla narodów pogańskich. Jak ta zapowiedź spełnia się w Kościele? Można to odnieść do Sakramentu Eucharystii, która jest uobecnieniem Ofiary Chrystusa. Eucharystia jest nieustannie sprawowana, a Ciało Chrystusa jest ciągle adorowane we wspólnocie Kościoła. Cuda eucharystyczne (w Lanciano czy Sokółce) potwierdzają nadprzyrodzoność tego Sakramentu - Znaku bezbrzeżnej Miłości Boga do człowieka.

Komentarz do psalmu

Przyjęło się postrzegać proroka Jeremiasza jako zwiastuna smutku i kary. Faktycznie, duża część jego orędzia dotyczy Kary Bożej. Są jednak w jego księdze również fragmenty radosne, tchnące optymizmem. Tekst z rozdziału 31 mówi o powrocie wygnanych Izraelitów do Ziemi Świętej oraz o dalszej Opiece Boga nad nimi. Słowa te stają się jeszcze bardziej radosne, gdy skonfrontujemy je z innymi ustępami z Jeremiasza, mówiącymi o Nowym Przymierzu wypisanym w sercach ludzi. Co to oznacza? Że Bóg chce ratunku dla grzeszników i nawet zsyłając doświadczenie (jak zburzenie Świątyni Jerozolimskiej przez Babilończyków), myśli o przyszłym odrodzeniu moralnym. Bóg bowiem nie karze z nienawiści, jak często czynią to ludzie, ale by wychować człowieka i nawrócić go do siebie.

Komentarz do Ewangelii

Na dzień przed Niedzielą Palmową Ewangelista Jan daje nam odpowiedź na dwa pytania: dlaczego arcykapłani żydowscy zabili Pana Jezusa i dlaczego Pan Jezus musiał umrzeć. Arcykapłani byli nie tylko ludźmi religii, ale i politykami. Uznali, że Pan Jezus jest zelotą, bojownikiem, rewolucjonistą, z mocą pochodzącą od złego ducha (argument częsty w ustach faryzeuszy w Ewangeliach synoptycznych) i trzeba Go wyeliminować ze względu na przetrwanie narodu. Wydawałoby się to logiczne. Jednak w całym tym rozumowaniu tkwi błąd - Pan Jezus nie jest oszustem, ale prawdziwym Mesjaszem, Synem Bożym. Gdyby arcykapłani naprawdę znali Jego naukę, to by zobaczyli, że nie ma tam wezwań do walki, ale miłość, nawrócenie i przebaczenie. Polityczna logika Kajfasza to tak naprawdę zasłona dla jego niewiary. Jakże łatwo człowiek może sam siebie oszukać.
Św. Jan wyciąga ze słów arcykapłana teologiczne wnioski: Pan Jezus umrze za naród żydowski i za wszystkich ludzi, aby zagubione dzieci Boże zgromadzić w jedno. Śmierć Jezusa nie jest przypadkowa, ale jest ujęta w Bożym Planie, który uwzględnia również wolne

Komentarze zostały przygotowane przez ks. Mateusza Oborzyńskiego

Książka na dziś

Przygotujcie się na Wielki Ucisk i na Erę Pokoju

John Leary

W oparciu o Pismo Św. i współczesne przepowiednie, opis wydarzeń, jakie mogą nastąpić (jeśli nie będzie pokuty i nawrócenia) w niedalekiej już przyszłości. Publiczne ujawnienie się Antychrysta. Powstanie Rządu Światowego i jego upadek. Pouczenie, dlaczego i jak należy uniknąć przymusowego przyjęcia znaku Bestii

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.