Poniedziałek

Czytania

(Dn 9, 4b-10)
O Panie, Boże mój, wielki i straszliwy, który dochowujesz wiernie przymierza tym, co Ciebie kochają i przestrzegają Twoich przykazań. Zgrzeszyliśmy, zbłądziliśmy, popełniliśmy nieprawość i zbuntowaliśmy się, odstąpiliśmy od Twoich przykazań. Nie byliśmy posłuszni Twoim sługom, prorokom, którzy przemawiali w Twoim imieniu do naszych królów, do naszych przywódców, do naszych przodków i do całej ludności kraju. U Ciebie, Panie, sprawiedliwość, a u nas wstyd na twarzach, jak to jest dziś u nas – mieszkańców Judy i Jerozolimy, i całego Izraela, u bliskich i dalekich, we wszystkich krajach, dokąd ich wypędziłeś z powodu niewierności, jaką Ci okazali. Panie! Wstyd na naszych twarzach, naszych królów, naszych przywódców i naszych ojców, bo zgrzeszyliśmy przeciw Tobie. Ale Pan, Bóg nasz, jest miłosierny i okazuje łaskawość, mimo że zbuntowaliśmy się przeciw Niemu i nie słuchaliśmy głosu Pana, Boga naszego, by postępować według wskazań, które nam dał przez swoje sługi, proroków.

(Ps 79 (78), 5a i 8. 9. 11 i 13)
REFREN: Nie czyń nam, Panie, według naszych grzechów

Czy wiecznie będziesz się gniewał?
Nie pamiętaj nam win przodków naszych,
niech szybko nas spotka Twoje zmiłowanie,
gdyż bardzo jesteśmy słabi.

Wspomóż nas, Boże, nasz Zbawco,
dla chwały Twojego imienia;
wyzwól nas i odpuść nam grzechy
przez wzgląd na swoje imię.

Niech jęk pojmanych dojdzie do Ciebie
i mocą Twego ramienia ocal na śmierć skazanych.
My zaś, lud Twój i owce Twojej trzody,
będziemy wielbić Ciebie na wieki
i przez pokolenia głosić Twoją chwałę.

Aklamacja (J 6, 63c. 68c)
Słowa Twoje, Panie, są duchem i życiem. Ty masz słowa życia wiecznego.

(Łk 6, 36-38)
Jezus powiedział do swoich uczniów: "Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny. Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni; nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni; odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone. Dawajcie, a będzie wam dane; miarę dobrą, ubitą, utrzęsioną i wypełnioną ponad brzegi wsypią w zanadrza wasze. Odmierzą wam bowiem taką miarą, jaką wy mierzycie".

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Oremus

Zestawienie pierwszego czytania z Ewangelią pozwala wysnuć następujący wniosek: tam gdzie człowiek z głębi skruchy i bólu oskarża samego siebie (widząc własną niewierność i kłamstwa); tam Bóg go usprawiedliwia. Doświadczenie to, stając się naszym udziałem, może nauczyć nas powściągliwości w ocenie bliźnich. Sąd zostawmy Bogu w poczuciu pokory, ze świadomością, jak bardzo sami jesteśmy dłużnikami Jego miłosierdzia.

Wojciech Jędrzejewski OP, "Oremus" Wielki Post 2009, s. 53

Patroni dnia:

Święta Franciszka Rzymianka
urodziła się w patrycjuszowskiej rodzinie koło Rzymu w 1384 r. W bardzo młodym wieku wydano ją za Wawrzyńca di Ponziani. Z domu rodzicielskiego przeniosła się więc Franciszka do domu męża, na Zatybrze, w pobliże bazyliki św. Cecylii. Pan Bóg dał małżonkom troje dzieci, których wychowaniem zajęła się Franciszka osobiście, nie wyręczając się kobietami obcymi, jak to było wówczas zwyczajem w rodzinach magnackich. Franciszka zasłynęła z dobroczynności. W czasie epidemii, jaka nawiedziła Rzym w latach 1413-1414, z narażeniem własnego życia usługiwała zarażonym. Założyła stowarzyszenie Oblatek Benedyktynek z Góry Oliwnej, które wzięło sobie za cel uświęcenie członkiń przez modlitwę, uczynki pokutne i miłosierdzie. Franciszka osiadła z nimi przy kościele S. Maria Nova przy Forum Romanum i Colosseum. Po śmierci ostatniego syna, a następnie męża, Franciszka przyjęła habit i zamieszkała przy tym kościele. W nim ją pochowano; zmarła 9 marca 1440 r.

Bractwo Słowa Bożego

Komentarze do poszczególnych czytań przygotowane przez Bractwo Słowa Bożego

Komentarz do pierwszego czytania

Prorok Daniel wyznaje wobec Boga grzechy Izraela, który za karę został wygnany do Babilonii. W imieniu całej społeczności bije się w piersi i prosi Boga o przebaczenie grzechów. Przypomina o wierności Boga, który respektuje swoje przymierze względem tych, którzy Go kochają i przestrzegają Jego przykazań (por. w. 4b). Tymczasem Żydzi to przymierze złamali, dlatego zostali wygnani ze swojej ojczyzny w odległe kraje. Jest to konsekwencja grzechów, nieprawości, buntu i niewypełniania przykazań przez naród wybrany. Nie byli także posłuszni prorokom, którzy wzywali ich do nawrócenia, dlatego słusznie spoczywa wstyd na ich twarzach (w. 8), dlatego Bóg wygnał ich tak, jak to wcześniej zapowiedział przez Mojżesza: Ciebie i twego króla, którego sobie wybierzesz, zaprowadzi Pan do narodu nie znanego ani tobie, ani twoim przodkom. (Pwt 28, 36; por. Pwt 28, 64) Od proroka Daniela możemy się uczyć bezgranicznej ufności w Boże miłosierdzie. On wierzy, że pomimo nieposłuszeństwa względem słowa Bożego przekazanego przez proroków, Bóg znajdzie dla nich łaskę, wybaczy im grzech i pozwoli powrócić do ziemi przodków. To bardzo pokrzepiająca modlitwa dla grzesznika, zwłaszcza, kiedy doświadcza skutków własnych grzechów.

Komentarz do psalmu

Psalm został ułożony prawdopodobnie po zdobyciu Jerozolimy przez Babilończyków w r. 587/586 p. n. Ch. Autor natchniony prosi Boga nie tylko o odpuszczenie własnych grzechów, lecz także win przodków – wyraża w ten sposób wiarę w zbiorową odpowiedzialność, według której dzieci nieraz muszą ponieść karę za winy rodziców. Psalmista prosi o przebaczenie nie ze względu na własne zasługi – tych bowiem nie posiada – lecz ze względu na chwałę swojego imienia (por. w. 9), gdyż Bóg jest niejako upokorzony przez to, że naród, który On wybrał na dziedzictwo dla siebie (Ps 33, 12), odwrócił się od Niego przez grzech. Wygnańcy obiecują Go wielbić i głosić Jego chwałę (w. 13), jeśli ocali ich od śmierci (por. w. 11).

Komentarz do Ewangelii

„Nie czyń drugiemu, co tobie nie miłe” - tym polskim przysłowiem możemy streścić dzisiejszą Ewangelię: Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni, nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni. Jednakże nasz Pan raczej zdaje się mówić: Czyń tak, jakbyś chciał, żeby inni tobie czynili. Odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone. Dawajcie, a będzie wam dane. Taka postawa uczy pokory i nowego podejścia do grzechu – jeśli chcę wejść do królestwa niebieskiego, powinienem potępiać grzech, lecz nie potępiać grzesznika, gdyż ja także jestem grzesznikiem. Naśladowanie Boga w Jego miłosierdziu (w. 36) jest warunkiem, który upoważnia do otrzymania miłosierdzia Bożego.

Komentarze zostały przygotowane przez Ks. Tadeusza Siewko

Książka na dziś

Jak radzić sobie z gniewem? Zeszyt Formacji Duchowej nr 86

biskup Janusz Mastalski

Jednym z silnych doświadczeń w naszym życiu jest gniew. Uczestniczy w życiu psychicznym, moralnym i duchowym. Kryje w sobie niezwykły potencjał energii. Może wspierać, wzmacniać, ale może także niszczyć. Może mieć pozytywny i negatywny wpływ na całego człowieka: jego życie ludzkie, moralne i duchowe.

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.