Sobota

Czytania

(Iz 7, 10-14)
Pan przemówił do Achaza tymi słowami: „Proś dla siebie o znak od Pana, Boga twego, czy to głęboko w Otchłani, czy to wysoko w górze”. Lecz Achaz odpowiedział: „Nie będę prosił i nie będę wystawiał Pana na próbę”. Wtedy rzekł Izajasz: „Słuchajcie więc, domu Dawidowy: Czyż mało wam naprzykrzać się ludziom, iż naprzykrzacie się także mojemu Bogu? Dlatego Pan sam da wam znak: Oto Panna pocznie i porodzi syna, i nazwie go imieniem Emmanuel, albowiem Bóg z nami”.

(Ps 24 (23), 1b-2. 3-4b. 5-6)
REFREN: Przybądź, o Panie, Tyś jest Królem chwały

Do Pana należy ziemia i wszystko, co ją napełnia,
świat cały i jego mieszkańcy.
Albowiem On go na morzach osadził
i utwierdził ponad rzekami.

Kto wstąpi na górę Pana,
kto stanie w Jego świętym miejscu?v Człowiek rąk nieskalanych i czystego serca,
którego dusza nie lgnęła do marności.

On otrzyma błogosławieństwo od Pana
i zapłatę od Boga, swego Zbawcy.
Oto pokolenie tych, którzy Go szukają,
którzy szukają oblicza Boga Jakuba.

Aklamacja
Kluczu Dawida, który otwierasz bramy wiecznego królestwa, przyjdź i wyprowadź z więzienia jeńca siedzącego w ciemnościach.

(Łk 1, 26-38)
Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami”. Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca”. Na to Maryja rzekła do anioła: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?” Anioł Jej odpowiedział: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”. Na to rzekła Maryja: „Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!” Wtedy odszedł od Niej anioł.

Rozważania do czytań

Ewangeliarz OP

Oremus

Oto On! Oto nadchodzi! Ten radosny okrzyk może wydać każdy, kto żyje w pokoju z Bogiem, kto rozpoznał Go jako Boga miłości i tęskni za Jego zbawieniem. Jego bliskość budzi taką radość, jaka ogarnęła św. Elżbietę, która przy spotkaniu z brzemienną Maryją zawołała: Skądże mi to, że Matka mojego Pana przychodzi do mnie? A im bardziej nasz grzech i słabość przeszkadzają nam dziś przeżywać tę radość, tym mocniej wołajmy do Pana o to, by okazał nam się Zbawicielem, który wyzwala nas ze wszystkiego, co nas niszczy.

Mira Majdan, "Oremus" grudzień 2007, s. 78

Patroni dnia:

Święty Piotr Kanizjusz
urodził się 8 maja 1521 r. w Nijmegen (Holandia), jego ojciec był burmistrzem. W roku 1540 zdobył tytuł magistra nauk wyzwolonych. W 1543 r. wstąpił do jezuitów, których św. Ignacy Loyola założył zaledwie przed 9 laty, w 1534 r. Piotr szybko zaczął cieszyć się tak wielkim autorytetem, że nie będąc jeszcze kapłanem, trzykrotnie został wysłany do cesarza Karola V, aby ten usunął arcybiskupa Kolonii, elektora Hermana, jawnie sprzyjającego protestantyzmowi. W roku 1546 Piotr przyjął święcenia kapłańskie. Skierowano go do krajów germańskich, aby powstrzymał napór protestantyzmu. Przez 30 lat Piotr Kanizjusz niezmordowanie pracował, by zabliźnić rany, zadane Kościołowi przez kapłana-apostatę, Marcina Lutra. Brał czynny udział we wszelkich zjazdach i obradach dotyczących tej sprawy. W 1556 roku św. Ignacy mianował Piotra pierwszym prowincjałem nowo utworzonej prowincji niemieckiej. Największą wszakże sławę Piotr Kanizy zyskał sobie pismami. Napisał Katechizm Mały, Katechizm Średni i Katechizm Wielki. Katechizmy Piotra w ciągu 150 lat doczekały się ok. 400 wydań drukiem. Zmarł tam 21 grudnia 1597 roku.

O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy

WSCHODZĄCE SŁOŃCE...

„Wschodzie, blasku światła wiecznego i słonce sprawiedliwości, przyjdź i oświeć siedzących w ciemnościach i mroku śmierci” (Lekc.)

Maryja nosi Chrystusa, który ma wzejść nad światem jako „blask światła wiecznego i słońce sprawiedliwości”. Jego blask jest tak wielki, że nie może pozostać w ukryciu i działa poprzez matkę: „Skoro głos Twego pozdrowienia zabrzmiał w moich uszach – mówi Elżbieta – poruszyło się z radości dzieciątko w moim łonie” (Łk 1, 44). To, co anioł Pański zapowiedział Zachariaszowi: „Żona twoja Elżbieta urodzi ci syna... już w łonie matki napełniony będzie Duchem Świętym”, teraz się sprawdza. Poprzednik został uświęcony przez pośrednictwo Maryi, zanim się urodził. Ona jako Matka Syna Bożego jest również pośredniczką łaski i uświęcenia nie tylko dla Jana Chrzciciela, „największego między narodzonymi z niewiast” (Łk 7, 25), lecz dla wszystkich ludzi wszystkich czasów i każdego narodu.

Dziewica-Matka jest tak czysta, tak nieskazitelna, że sama Jej obecność odsłania blask i światło Chrystusa. Ludzie, którzy „siedzą w ciemnościach i mroku śmierci”, pozbawieni światła i niezdolni przyjąć go, znajdując się w ostatecznej potrzebie powinni uciec się do Jej macierzyńskiego pośrednictwa. Maryja jest drogą, która wiedzie do Chrystusa, jest matką rozpraszającą ciemności i przygotowującą serca na przyjęcie Odkupiciela. Jest równocześnie wzorem dla chrześcijanina, który przyjąwszy Chrystusa ma obowiązek dawać Go braciom. Życie chrześcijanina powinno być również tak czyste, nieskazitelne i prawdziwe, aby objawiało Pana każdym swoim gestem. Chrystus, „blask światła wiecznego i słońce sprawiedliwości”, niech jaśnieje w postępowaniu chrześcijan i przez nie rozprasza ciemności, wątpliwości, błędy, przesądy, niepewności tak wielu ludzi, którzy może nie wierzą dlatego, że nie spotkali nikogo, kto by wobec nich umiał dać skuteczne świadectwo Ewangelii. Chrześcijanin modli się za siebie i za wszystkich braci, opierając się na potężnym pośrednictwie Maryi: „Wschodzie, blasku światła wiecznego i słońce sprawiedliwości, przyjdź i oświeć siedzących w ciemnościach i mroku śmierci”.

Maryja uczy wszystkich wierzących, a szczególnie apostołów, że należy dawać Chrystusa braciom nic tylko słowem, lecz także życiem w zjednoczeniu z Nim, robiąc Mu miejsce i pozwalając rosnąć we własnym sercu.

• O Matko umiłowana, Ty, któraś nosiła Jezusa tak dobrze, naucz nas nosić Go wewnątrz nas... kiedy przyjęliśmy Go w Komunii, jest wewnątrz nas, jak był również wewnątrz Ciebie ze swoim ciałem; zawsze jest wewnątrz nas, jak był również wewnątrz Ciebie ze swoją boską istotą.
  Naucz nas nosić Go z Twoją własną miłością, skupieniem, kontemplacją i nieustanną adoracją...
  Naucz nas, o Matko, podróżować, jak Ty podróżowałaś, zapominając całkowicie o rzeczach zewnętrznych, ze spojrzeniem duszy utkwionym nieustannie tylko w Jezusie, którego niosłaś w swoim łonie, kontemplując Go, adorując, w nieustannym zachwycie, przechodząc między stworzeniami jakby we śnie, patrząc na to wszystko, co nic jest Jezusem, jakby we mgle, podczas gdy On jaśniał, iskrzył się i rzucał blaski w Twojej duszy jak słońce, opanowywał Twoje serce i oświecał ducha. Naucz nas podróżować na ziemi w czasie całej naszej pielgrzymki życiowej, tak jak Ty podróżowałaś i jak Ty spędzałaś wszystkie dni swojego życia, nic patrząc na rzeczy zewnętrzne. Niech one będą dla nas pogrążone w głębokich ciemnościach, a oczy nieustannie zwrócone na Jezusa, który oświeca naszą dusze, jak ogień: Et nox illuminatio mea in deliciis meis. O! tak, Boże mój, oby to wszystko, co nie jest Tobą, było dla nas jak ciemna noc; obyś Ty oświecił głębie naszych dusz swoim rozkosznym blaskiem (Ch. de Foucauld).

• Twoje narodzenie w ciele dokonało się kiedyś, o Fanie; nie proszę, byś je dla mnie wznowił, lecz błagam Cię o łaskę, abym narodził się w Twoim Bóstwie. To, co tylko Twoja łaska dokonała cieleśnie w Maryi, spraw teraz, w Duchu, w Twoim Kościele. Niechaj jego niezłomna wiara pocznie Cię, a rozumienie bez skazy zrodzi Cię; niechaj jego dusza, wsparta mocą Wszechmocnego, posiada Cię nieustannie! (Mszał mozarabski).

O. Gabriel od św. Marii Magdaleny, karmelita bosy
Żyć Bogiem, t. I, str. 134

Książka na dziś

Ty jesteś marką

ks. Piotr Pawlukiewicz

Są firmy, których logo znane jest na całym świecie. Wydają miliony dolarów, aby uczynić swoje znaki rozpoznawalne. Chcesz czy nie, każdą swoją decyzją i czynem Ty również budujesz swoją markę, która jest kojarzona z określonymi wartościami

Książka do nabycia w Księgarni Mateusza.